November

You are here:
សេចក្តីស្រឡាញ់ កើតមានតាមរយៈការអធិស្ឋាន

លូកា ៦:២៧-៣១ ចូរ​ឲ្យពរ​ដល់​អ្នកណា​ដែល​គេ​ប្រទេច​ផ្តាសា​អ្នក ហើយ​អធិស្ឋាន​ឲ្យ​អ្នកណា​ដែល​ធ្វើទុក្ខ​អ្នក​។ លូកា ៦:២៨ កាលពី​មុន លោកចន(John) បាន​បង្ក​ការ​រំខាន​ជា​ច្រើន នៅ​ព្រះវិហារ អស់​ពេល​ជា​ច្រើន​ឆ្នាំ​។ គាត់​ជា​មនុស្ស​ឆេវឆាវ មាន​ការ​ទាមទារ​ច្រើន ហើយ​ខ្វះ​ការ​គួរ​សមជា​ញឹក​ញាប់​។ គាត់​តែងតែ​រអ៊ូរទាំ​ថា គេ “បម្រើ” គាត់​មិន​បាន​ល្អ ហើយ​ថា អ្នក​ស្ម័គ្រ​ចិត្ត និង​បុគ្គលិក​ព្រះវិហារ​មិន​ចេះ​ធ្វើ​ការ​។ និយាយ​ដោយ​ស្មោះ​ត្រង់​ទៅ គេ​ពិតជា​ពិបាក​ស្រឡាញ់​គាត់​ណាស់​។ ដូច​នេះ ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​បាន​ទទួល​ដំណឹង​ថា គាត់​បាន​ទៅ​ពិនិត្យ​សុខ​ភាព​រក​ឃើញថា គាត់​មាន​ជំងឺ​មហារីក ខ្ញុំ​ពិបាក​អធិស្ឋាន​ឲ្យ​គាត់​។ គំនិត​របស់​ខ្ញុំ​មាន​ពេញ​ទៅ​ដោយ​ការ​នឹក​ចាំ អំពី​ពាក្យ​សម្តី​ទ្រគោះ​បោះបោក និង​អត្ត​ចរិត​របស់​គាត់ ដែល​មិន​សម​រម្យ​។ តែ​ការ​នឹក​ចាំ​ការ​បង្គាប់​របស់​ព្រះយេស៊ូវ ឲ្យ​ស្រឡាញ់​អ្នក​ដទៃ បាន​បណ្តាល​ចិត្ត​ខ្ញុំ​ឲ្យ​អធិស្ឋាន​ឲ្យ​លោក​ចន ជា​រៀង​រាល់​ថ្ងៃ​។ ពីរបី​ថ្ងៃ​ក្រោយមក ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ដឹង​ថា ខ្លួនឯង​បាន​ចាប់​ផ្តើម​គិត​អំពី​លក្ខណៈ​សម្បត្តិ​អាក្រក់​របស់​គាត់ តិច​ជាង​មុន​។ ខ្ញុំ​បាន​គិត​ឃើញថា គាត់​មុខជា​មាន​ការ​ឈឺ​ចាប់​ណាស់ ហើយ​ក៏​ប្រហែល​កំពុង​មាន​អារម្មណ៍​ថា វង្វេង​ចេញ​ឆ្ងាយ​ពី​សេចក្តី​ពិត​។ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ដឹង​ថា ការ​អធិស្ឋាន​បាន​បើក​ចំហ​ចិត្ត អារម្មណ៍ និង​ទំនាក់​ទំនង​របស់​យើង​ជាមួយ​ជាមួយ​អ្នក​ដទៃ ឲ្យ​ព្រះ​អម្ចាស់​យាង​ចូល ហើយ​ជួយ​ឲ្យ​យើង​មាន​ចិត្ត​គំនិត​ដូច​ព្រះអង្គ​។ ការ​ថ្វាយ​បំណង​ចិត្ត និង​អារម្មណ៍​របស់​យើង ដល់​ព្រះអង្គ ក្នុង​ការ​អធិស្ឋាន គឺជា​ការ​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​ព្រះ​វិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ​កែ​ប្រែ​ចិត្ត​គំនិត​យើង…

Read article
ជ័យជម្នះដែលព្រះយេស៊ូវបានប្រទានហើយ

២របាក្សត្រ ២០:១៥-២២ កាល​គេ​ចាប់​តាំង​ច្រៀង ហើយ​សរសើរ​ឡើង នោះ​ព្រះយេហូវ៉ា​ទ្រង់​បង្កប់​ទ័ព​ទាស់​នឹង​ពួក​កូនចៅ​អាំម៉ូន ម៉ូ​អាប់ និង​ពួក​ភ្នំ​សៀរ ដែល​មក​ចង់​ច្បាំង​នឹង​ពួក​យូដា ឲ្យ​គេ​ត្រូវ​ចាញ់​។ ២របាក្សត្រ ២០:២២ ក្នុង​អំឡុង​សម័យ​សង្គ្រាម​លោក​លើកទី២ ជំរុំ​កងទ័ព​មួយ​ចំនួន ក្នុង​ទ្វីប​អឺរ៉ុប បាន​ទទួល​ជំនួយ​ខុសពី​ធម្មតា ជា​ព្យាណូ ដែល​គេ​បាន​ទម្លាក់​តាម​ឆ័ត្រយោង​ពីលើ​យន្តហោះ សម្រាប់​ទាហាន​ដែល​នឹក​ផ្ទះ​។ គេ​បាន​ផលិត​ព្យាណូ​ខ្នាត​តូច តាម​របៀប​ដ៏​ពិសេស ដោយ​ប្រើ​លោហៈ​ធាតុ តែ១០ភាគរយ នៃ​បរិមាណ​លោហៈ​ធាតុ​ដែលគេ​ប្រើ ក្នុង​ការ​ផលិត​ព្យាណូ​ខ្នាត​ធំ ព្រម​ទាំង​ប្រើ​ឈើ​បិទ​នឹង​កាវ​ដែល​ធន់​នឹង​ទឹក និង​ដាក់​ថ្នាំ​ការពារ​សត្វ​ល្អិត​ទៀត​ផង​។ ព្យាណូ​ទាំង​នោះ​មាន​ភាព​រឹងមាំ ហើយ​សាមញ្ញ តែ​បាន​ផ្តល់​ឲ្យ​នូវ​ការ​កម្សាន្ត​សប្បាយ និង​ការ​លើក​ទឹក​ចិត្ត ដល់​ទាហាន ដែល​កំពុង​ជួប​ជុំ​គ្នា ដើម្បី​ច្រៀង​បទ​ចម្រៀង​ដែល​ពួក​គេ​ធ្លាប់​ច្រៀង កាល​នៅ​ផ្ទះ​។ ការ​ច្រៀង​សរសើរ​ដំកើង​ព្រះ ស្ថិត​ក្នុង​ចំណោម​វិធី​សាស្ត្រ​ដ៏​មាន​ប្រសិទ្ធភាព ដែល​ជួយ​អ្នកជឿ​ព្រះយេស៊ូវ ឲ្យ​អាច​រក​ឃើញ​សន្តិភាព ក្នុង​ពេល​ដែល​ជីវិត​ជួប​ភាព​វឹកវរ​ផង​ដែរ​។ រឿង​នេះ​ក៏បាន​កើត​ឡើង ចំពោះ​ស្តេច​យ៉ូសាផាត កាល​ទ្រង់​កំពុង​ប្រឈម​មុខ​ដាក់​កងទ័ព​ឈ្លានពាន ដែល​មាន​គ្នា​ច្រើន​សន្ធឹក(២របាក្សត្រ ២០)។ ទ្រង់​មាន​ព្រះទ័យ​តក់ស្លុត ហើយ​ក៏​បាន​ហៅ​រាស្រ្ត​ព្រះអង្គ ឲ្យ​ជួប​ជុំ​គ្នា​អធិស្ឋាន និង​តម​អត់(ខ.៣-៤)។ ព្រះអម្ចាស់​ក៏​បាន​ឆ្លើយតប ដោយ​បង្គាប់​ទ្រង់​ឲ្យ​ដឹកនាំ​ទ័ព ទៅ​តតាំង​នឹង​ខ្មាំង​សត្រូវ ដោយ​សន្យា​ថា ពួកគេ​នឹង​មាន​ជ័យ​ជម្នះ “ដោយ​គ្រាន់តែ​តម្រៀប​គ្នា​ឈរ​ស្ងៀម”ប៉ុណ្ណោះ(ខ.១៧)។ ស្តេច​យ៉ូសាផាត​ក៏​បាន​ជឿ​ព្រះបន្ទូល​ព្រះអម្ចាស់…

Read article
ស្គាល់សម្លេងអ្នកគង្វាល

យ៉ូហាន ១០:១-១០ ចៀម​ក៏​ដើរ​តាម​ក្រោយ​ទៅ ដ្បិត​វា​ស្គាល់​សំឡេង​គាត់​។ យ៉ូហាន ១០:៤ កាលពី​ក្មេង ខ្ញុំ​បាន​ធ្លាប់​រស់នៅ ក្នុង​កសិដ្ឋាន​ចិញ្ចឹម​សត្វ​គោមួយ​កន្លែង ក្នុង​រដ្ឋ​ថេនេស៊ី​។ នៅពេល​រសៀល​ខ្ញុំ​បាន​ដើរ​លេង​ជាមួយ​មិត្ត​ភក្តិ​ល្អ​បំផុត​របស់​ខ្ញុំ យ៉ាង​សប្បាយ​រីករាយ​។ យើង​បាន​ចូល​ក្នុង​ព្រៃ ជិះ​កូន​សេះ និង​ទៅ​មើល​គេ​ប្រកួត​ជិះ​គោ​ឡើងក ហើយក៏​បាន​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ក្រោល​សេះ ដើម្បី​មើល​អ្នក​ចិញ្ចឹម​គោ កំពុង​ថែ​ទាំ​សេះ​របស់​ពួកគេ​។ ប៉ុន្តែ ពេលណា​ខ្ញុំ​បានឮ​ឪពុក​ខ្ញុំ​បញ្ចេញ​សម្លេង​ហួច​ពី​ចម្ងាយ លាន់ឮ​ខ្លាំង​ដូច​កញ្ចែ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ឈប់​ធ្វើ​អ្វីៗ​ដែល​ខ្ញុំ​កំពុង​ធ្វើ ហើយ​ប្រញាប់​ត្រឡប់​ទៅ​ផ្ទះ​វិញ​។ ខ្ញុំ​មិន​អាច​ស្តាប់​ច្រឡំ​សម្លេង​ស៊ីញ៉ូ​នោះ​បាន​ឡើយ ហើយក៏​ដឹង​ច្បាស់​ថា ឪពុក​ខ្ញុំ​កំពុង​តែ​ហៅ​ខ្ញុំ​។ ប៉ុន្មាន​ទសវត្សរ៍​ក្រោយមក ខ្ញុំ​នៅតែ​ស្គាល់​សម្លេង​ហួច​នោះ​ដដែល​។ ព្រះយេស៊ូវ​បាន​ប្រាប់​សិស្ស​ព្រះ​អង្គ​ថា ព្រះអង្គ​ជា​អ្នក​គង្វាល ហើយ​អ្នក​ដើរ​តាម​ព្រះអង្គ គឺជា​សត្វ​ចៀម​។ គឺ​ដូច​ដែល​ព្រះអង្គ​បាន​មាន​បន្ទូល​ថា “ហ្វូង​ចៀម​ស្តាប់​តាម​សំឡេង​គាត់​ដែរ ឯ​ចៀម​របស់​គាត់ នោះ​គាត់​ហៅ​តាម​ឈ្មោះ​វា​នីមួយ​ៗ នាំ​ចេញទៅ​ក្រៅ”(យ៉ូហាន ១០:៣)។ ព្រះ​យេស៊ូវ​ជ្រាប​ថា គ្រូ​ខុស​ឆ្គង និង​ព្រះគ្រីស្ទ​ក្លែងក្លាយ​ជា​ច្រើន ដែល​នឹង​លេច​ឡើង ក្នុង​លោកិយ ដែល​នឹង​នាំ​សិស្ស​ព្រះ​អង្គ​ឲ្យ​វង្វេង តែ​ព្រះអង្គ​បាន​ប្រកាស​ថា សម្លេង​នៃ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​របស់​ព្រះអង្គ នៅតែ​លាន់ឮ​ច្បាស់ ខុសពី​សម្លេង​ផ្សេង​ទៀត​។ “ចៀម​ក៏​ដើរ​តាម​ក្រោយ​ទៅ ដ្បិត​វា​ស្គាល់​សំឡេង​គាត់”(ខ.៤)។ ចូរ​យើង​មាន​ការ​ប្រុង​ប្រយ័ត្ន ពេល​យើង​ស្តាប់​សម្លេង​ព្រះយេស៊ូវ គឺ​មិន​ត្រូវ​ព្រងើយ​កន្តើយ​ចំពោះ​សម្លេង​ព្រះអង្គ​ឡើយ ព្រោះ​សេចក្តី​ពិតជា​មូល​ដ្ឋាន​បាន​ចែង​ច្បាស់​ថា :…

Read article
បំផ្លាញកិច្ចការរបស់សាតាំង

លោកុប្បត្ដិ ៣:១-១០ ព្រះយេហូវ៉ា​ដ៏​ជា​ព្រះ​ទ្រង់​ហៅរក​អ័ដាម​ដោយ​ព្រះ​បន្ទូល​ថា ឯង​នៅឯណា? លោកុប្បត្តិ ៣:៩ មាន​ពេល​មួយ ភរិយា​ខ្ញុំ ឈ្មោះ​ឃែរី(Cari)មាន​ចិត្ត​រីករាយ ពេល​ដែល​បាន​ឃើញ​សត្វ​ចាបពូក​មួយ​គ្រួសារ កំពុង​មាន​ការ​រីក​លូត​លាស់​បាន​ល្អ ក្នុង​កន្ត្រក​ដែល​យើង​បាន​ចង​ព្យួរ នៅ​រានហាល​មុខ​ផ្ទះ​។ គាត់​ថា ថ្ងៃ​ស្អែក កូន​ចាប​​តូចៗ​ទាំង​នោះ នឹង​ចេះ​ហើរ​ហើយ​។ គាត់​បាន​មើល​សត្វ​ចាប​ពូក​ទាំង​នោះ​ជា​រៀង​រាល់​ថ្ងៃ ហើយក៏​បាន​ថតរូប​មេ​ចាប​ពាំ​ចំណី​ចូល​សំបុក​ទៀត​ផង​។ ស្អែក​ឡើង ឃែរី​បាន​ក្រោក​ពី​ព្រលឹម ដើម្បី​ទៅ​មើល​ពួកវា​។ គាត់​បាន​ផ្លាស់​ប្តូរ​ទីតាំង​ដើម​ផ្កា​ដែល​បាំង​សំបុក​វា ដើម្បី​ឲ្យ​បាន​មើល​កូនចាប​ទាំង​នោះ​។ តែ​គាត់​បែរជា​ឃើញ​សត្វ​ពស់​មានពិស​មួយ​ក្បាល​កំពុង​មើល​មក​គាត់​។ សត្វ​ពស់​នោះ​បាន​ឡើង​តាម​ជញ្ជាំង​ផ្ទះ ហើយក៏​បាន​ចូល​ទៅ​ក្នុង​សំបុក ស៊ី​កូនចាប​ទាំង​អស់​។ ឃែរី​មាន​ការ​ឈឺ​ចាប់​ក្នុង​ចិត្ត​យ៉ាង​ខ្លាំង ហើយ​ក៏​ខឹង​សត្វ​ពស់​ផង​ដែរ។ កាល​នោះ ខ្ញុំ​មិន​បាន​ចេញពី​ទីក្រុង មិន​បាន​នៅ​ផ្ទះ ដូច​នេះ គាត់​ក៏​បាន​ទូរស័ព្ទ​ហៅ​មិត្ត​ភក្តិ​គាត់​ម្នាក់ ឲ្យ​មក​ចាប់​សត្វ​ពស់​។ តែ​គួរ​ឲ្យ​ស្តាយ​ណាស់ វា​បាន​បំផ្លាញ​គ្រួសារ​របស់​ចាប​ពូក​នោះ​រួច​ទៅ​ហើយ​។ ព្រះ​គម្ពីរ​ក៏​បាន​ចែង អំពី​សត្វ​ពស់​មួយ​ទៀត ដែល​បាន​បន្សល់​ទុក​នូវ​ការ​បំផ្លិច​បំផ្លាញ នៅ​ក្នុង​ផ្លូវ​របស់​វា​ផង​ដែរ​។ សត្វ​ពស់​ក្នុង​សួន​ច្បារ​អេដែន បាន​បោក​ប្រាស់​នាង​អេវ៉ា រឿង​ផ្លែ​របស់​ដើម​ដឹង​ខុស​ត្រូវ ដែល​ព្រះ​ទ្រង់​បាន​ហាម​មិន​ឲ្យ​នាង និង​លោក​អ័ដាម​បរិភោគ​។ វា​បាន​កុហក​នាង​ថា “អ្នក​មិន​ស្លាប់​ជា​ពិត​មែនទេ ដ្បិត​ព្រះ​ទ្រង់​ជ្រាប​ថា នៅ​ថ្ងៃណា​ដែល​អ្នក​បរិភោគ នោះ​ភ្នែក​អ្នក​នឹង​បាន​ភ្លឺ​ឡើង ហើយ​អ្នក​នឹង​បាន​ដូចជា​ព្រះ​ដែរ ព្រម​ទាំង​ដឹង​ការ​ខុស​ត្រូវ​ផង”(លោកុប្បត្តិ ៣:៤-៥)។…

Read article
ធ្វើការល្អដោយមិនជិនណាយ

កាឡាទី ៦:២-១០ កុំ​ឲ្យ​យើង​ណាយ​ចិត្ត​នឹង​ធ្វើ​ការ​ល្អ​ឡើយ​។ កាឡាទី ៦:៩ កាល​លោក​អ៊ី​ប្រាហ៊ីម(Ibrahim) មាន​អាយុ១២ឆ្នាំ គាត់​បាន​ធ្វើ​ដំណើរ​ពី​តំបន់​អាហ្វ្រិក​ខាងលិច មកដល់​ប្រទេស​អ៊ីតាលី ដោយ​មិន​ចេះ​ភាសា​អ៊ីតាលី​សូម្បី​មួយ​ម៉ាត់​។ គាត់​ក៏​មាន​ការ​ពិបាក​ក្នុង​ការ​និយាយ ដោយសារ​គាត់​និយាយ​ត្រដិត ហើយ​គាត់​​ក៏​ត្រូវ​ប្រឈម​មុខ​ដាក់​ពាក្យ​សម្តី​ដែល​ប្រឆាំង​នឹង​ជន​អន្តោ​ប្រវេសន៍​។ ឧបសគ្គ​ទាំង​អស់​នេះ​មិន​អាច​រា​រាំង​យុវជន​ដ៏​ឧស្សាហ៍​ម្នាក់​នេះ ឲ្យ​បើក​ហាង​លក់​នំ​ភីហ្សា ក្នុង​ទីក្រុង​ត្រេនតូ ប្រទេស​អ៊ីតាលី ពេល​គាត់​មាន​អាយុ​ជាង២០ឆ្នាំ​។ មាន​មនុស្ស​ជា​ច្រើន​មិន​ជឿ​ថា គាត់​អាច​មាន​ជោគជ័យ​ក្នុង​មុខរបរ​នេះ​ឡើយ តែ​ហាង​លក់​នំភីហ្សា​របស់​គាត់​ត្រូវ​បាន​គេ​រាប់​បញ្ចូល ក្នុង​ចំណោម​ហាង​លក់ភីហ្សា៥០កន្លែង ដែល​ល្បី​បំផុត​ក្នុង​ពិភពលោក​។ គាត់​សង្ឃឹមថា គាត់​នឹង​អាច​ជួយ​ក្មេង​អនាថា កំពុង​ស្រេក​ឃ្លាន​អាហារ នៅ​តាម​ចិញ្ចើម​ផ្លូវ នៅ​ប្រទេស​អ៊ីតាលី​។ ដូច​នេះ គាត់​ក៏បាន​បង្កើត “កម្មវិធី​មនុស្ស​ធម៌​នំ​ភីហ្សា” ដោយ​ធ្វើ​បន្ថែម​ពីលើ​ប្រពៃណី​របស់​ខេត្ត​នេភល ដោយ​លើក​ទឹក​ចិត្ត​អតិថិជន​ឲ្យ​ទិញ​កាហ្វេ​មួយ​កែវ បន្ថែម​ពី​លើ​នំ​ភីហ្សា​ដែល​ពួកគេ​បាន​បញ្ជាទិញ ហើយ​គាត់​បាន​យក​ចំណែក​នៃ​ប្រាក់​ចំណេញ​នោះ​ទៅ​ជួយ​ក្មេង​ក្រី​ក្រទាំង​នោះ​។ គាត់​ក៏បាន​ជំរុញ​ក្មេង​អន្តោ​ប្រវេសន៍​ទាំងឡាយ ឲ្យ​ជម្នះ​ការ​រើសអើង ហើយ​ឲ្យ​បន្ត​ជួយ​យក​អសារ​អ្នក​ដទៃ ដោយ​មិន​រសាយ​ចិត្ត​។ ការ​តស៊ូ​យ៉ាង​ដូច​នេះ បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​នឹក​ចាំ អំពី​ការ​បង្រៀន​របស់​សាវ័ក​ប៉ុល ដល់​ពួក​ជំនុំ​នៅ​ទីក្រុង​កាឡាទី ឲ្យ​បន្ត​ធ្វើ​ការ​ល្អ ដោយ​មិន​រសាយ​ចិត្ត​ដល់​មនុស្ស​ទាំង​អស់​។ គឺ​ដូច​គាត់​មាន​ប្រសាសន៍​ថា “កុំ​ឲ្យ​យើង​ណាយ​ចិត្ត​នឹង​ធ្វើ​ការ​ល្អ​ឡើយ ដ្បិត​បើ​មិន​រសាយ​ចិត្ត​ទេ នោះ​ដល់​កំណត់ យើង​នឹង​ច្រូត​បាន​ហើយ”(កាឡាទី ៦:៩)។ សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​មាន​ប្រសាសន៍​ទៀត​ថា “ដូច្នេះ កាលណា​យើង​មាន​ឱកាស នោះ​ត្រូវ​ធ្វើ​ល្អ​ដល់​មនុស្ស​ទាំង​អស់…

Read article
ព្រះអង្គស្រង់យើងចេញពីភក់ស្អិត

ទំនុក​ដំកើង ៤០:១-៤ ទ្រង់​បាន​ស្រង់​ខ្ញុំ​ចេញពី​អន្លង់​គួរ​ស្បើម ឲ្យ​រួច​ពី​ភក់​ស្អិត ក៏​ដាក់​ជើង​ខ្ញុំ​លើ​ថ្មដា ព្រម​ទាំង​តាំង​ជំហាន​ខ្ញុំ​ឲ្យ​ខ្ជាប់ខ្ជួន​។ ទំនុក​ដំកើង ៤០:២ កាល​លោក​ជេក ម៉ាណា(Jake Manna) កំពុង​ដំឡើង​ផ្ទាំង​សូឡា ក្នុង​ការដ្ឋាន​របស់​គាត់ គាត់​ក៏បាន​ទទួល​ដំណឹង​ថា មាន​ក្មេង​ស្រី​អាយុ៥ឆ្នាំ​ម្នាក់​​បាត់​ខ្លួន​។ ខណៈ​ពេល​ដែល​អ្នក​ជិត​ខាង​បាន​ស្វែងរក​ក្មេង​ស្រី​នោះ នៅ​តាម​បន្ទប់​ដាក់​រថយន្ត និង​ទី​ធ្លា​ផ្ទះ លោក​ម៉ាណា​ក៏បាន​ចេញទៅ​តាម​ផ្លូវ​មួយ ឆ្ពោះ​ទៅ​រក​តំបន់​ព្រៃឈើ​នៅ​ក្បែរ​នោះ ហើយ​ក៏​បាន​រក​ឃើញ​ក្មេង​ស្រី​កំពុង​វង្វេង​ម្នាក់ឯង នៅ​ក្នុង​ព្រៃ​លិច​ទឹក​ត្រឹម​ចង្កេះ​។ គាត់​ក៏​បាន​លុយ​ទឹក ដែល​មាន​ភក់​ជាប់​ស្អិត​យ៉ាង​ប្រុង​ប្រយ័ត្ន​ទៅ​រក​នាង ហើយ​បាន​ស្រង់​នាង​ចេញពី​ស្ថានភាព​ដ៏​ពិបាក​នោះ​។ គាត់​ក៏បាន​នាំ​នាង​ត្រឡប់​ទៅ​ម្តាយ​របស់​នាង ទាំង​ខោអាវ​នៅ​សើម ដោយ​សុវត្ថិភាព​។ ម្តាយ​របស់​នាង​មាន​ការ​ដឹង​គុណ​ចំពោះ​គាត់​យ៉ាង​ខ្លាំង​។ ស្តេច​ដាវីឌ​ក៏បាន​ដក​ពិសោធន៍​នឹង​ការ​ជួយ​សង្គ្រោះ ឲ្យ​រួចពី​គ្រោះ​ថ្នាក់ ដូច​ក្មេង​ស្រី​នោះ​ផង​ដែរ​។ ក្នុង​បទ​ទំនុក​ដំកើង ដែល​ទ្រង់​បាន​ច្រៀង​ថ្វាយ​ព្រះអម្ចាស់ ទ្រង់​បាន​រង់​ចាំ​ដោយ​ការ​អត់​ធ្មត់ ចំពោះ​ការ​ឆ្លើយតប​របស់​ព្រះ​អម្ចាស់ ចំពោះ​ការ​ស្រែក​សូម​ក្តី​មេត្តា​របស់​ទ្រង់(ទំនុក​ដំកើង ៤០:១)។ ហើយ​ព្រះអម្ចាស់​ក៏​បាន​ឆ្លើយតប និង​យាង​ចូល​មក​ជិត​ទ្រង់ ដោយ​យក​ព្រះទ័យ​ទុកដាក់​យ៉ាង​ជិត​ស្និទ្ធ​ចំពោះ​សម្លេង​ស្រែក​របស់​ស្តេច​ដាវីឌ​សូម​ជំនួយ ហើយក៏​បាន​ឆ្លើយតប ដោយ​សង្គ្រោះ​ទ្រង់​ឲ្យ​រួច​កាលៈទេសៈ​ដ៏​ពិបាក ប្រៀប​ដូចជា “អន្លង់​គួរ​ស្បើម ឲ្យ​រួចពី​ភក់​ស្អិត”(ខ.២) ដោយ​ប្រទាន​កន្លែង​ឈរ​ដ៏​រឹងមាំ សម្រាប់​ជីវិត​របស់​ស្តេច​ដាវីឌ​។ ដោយសារ​ទ្រង់​បាន​ទទួល​ការ​ស្រោច​ស្រង់​ចេញ​ពី​ភក់​ស្អិត​នៃ​ជីវិត ទ្រង់​មាន​ព្រះទ័យ​កាន់តែ​ចង់​ច្រៀង​សរសើរ​ដំកើង​ព្រះអម្ចាស់ ហើយ​ទុកចិត្ត​ព្រះអម្ចាស់​នៅពេល​អនាគត ហើយ​ចែក​ចាយ​រឿង​របស់​ព្រះអម្ចាស់​ដល់​អ្នក​ដទៃ(ខ.៣-៤)។ ពេលណា​ជីវិត​របស់​យើង​ជួប​បញ្ហា​ប្រឈម ដែល​មាន​ដូចជា​ទុក្ខ​លំបាក​ផ្នែក​ហិរញ្ញ​វត្ថុ បញ្ហា​ទំនាក់​ទំនង​ប្តី​ប្រពន្ធ…

Read article
បញ្ចេញពន្លឺនៃព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ

ម៉ាថាយ ៥:១៤-១៦ អ្នក​រាល់​គ្នា​ជា​ពន្លឺ​នៃ​លោកីយ៍ ឯ​ទីក្រុង​ណា​ដែល​នៅ​លើ​ភ្នំ នោះ​លាក់​មិន​កំបាំង​ទេ​។ ម៉ាថាយ ៥:១៤ បន្ទាប់ពី​ខ្ញុំ​មាន​ការ​ប៉ះ​ទង្គិច​គ្នា​ជាមួយ​ម្តាយ​ខ្ញុំ ទី​បំផុត​គាត់​ក៏បាន​ព្រម​ទៅ​ជួប​ខ្ញុំ។ ​ខ្ញុំ​ត្រូវ​ធ្វើ​ដំណើរ​ចេញពី​ផ្ទះ ដោយ​ចំណាយ​ពេល​ជាង២ម៉ោង​។ តែ​ពេល​ខ្ញុំ​ទៅដល់ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ដឹង​ថា គាត់​បាន​ចាក​ចេញ មុន​ពេល​ខ្ញុំ​មកដល់​។ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​សរសេរ​សារ​ផ្ញើ​ទៅ​គាត់ ទាំង​កំហឹង​។ តែ​មុន​ពេល​ខ្ញុំ​ផ្ញើ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​កែ​សម្រួល​ពាក្យ​ពេចន៍​របស់​ខ្ញុំ បន្ទាប់​ពី​បាន​ទទួល​ការ​ប៉ះ​ពាល់​ចិត្ត​ពី​ព្រះអង្គ ឲ្យ​ឆ្លើយតប​ចំពោះ​គាត់ ដោយ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​។ បន្ទាប់ពី​ម្តាយ​ខ្ញុំ​បាន​អាន​សារ​ដែល​ខ្ញុំ​បាន​កែសម្រួល​នោះ​ហើយ គាត់​ក៏​បាន​ទូរស័ព្ទ​មក​ខ្ញុំ​។ គាត់​ប្រាប់​ខ្ញុំ​ថា ខ្ញុំ​មាន​ការ​ផ្លាស់​ប្តូរ​ខុសពី​មុន​។ ព្រះ​ទ្រង់​បាន​ប្រើ​សារ​ដែល​ខ្ញុំ​បាន​សរសេរ​នៅ​ថ្ងៃ​នោះ ដើម្បី​នាំ​ម្តាយ​ខ្ញុំ ឲ្យ​ចោទ​សួរ​ខ្ញុំ​អំពី​ព្រះយេស៊ូវ ហើយ​ទី​បំផុត គាត់​ក៏​បាន​ទទួល​ជឿ​ព្រះអង្គ​ជា​ព្រះ​អង្គ​សង្គ្រោះ​ផ្ទាល់​ខ្លួន​។ ក្នុង​បទ​គម្ពីរ​ម៉ាថាយ ជំពូក៥ ព្រះអង្គ​បាន​បញ្ជាក់​ថា សិស្ស​របស់​ព្រះអង្គ​ជា​ពន្លឺ​នៃ​លោកិយ(ខ.១៤)។ ព្រះអង្គ​មាន​បន្ទូល​ថា ចូរ​ឲ្យ​ពន្លឺ​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា បាន​ភ្លឺ​នៅមុខ​មនុស្ស​លោក​យ៉ាង​នោះ​ដែរ ដើម្បី​ឲ្យ​គេ​ឃើញ​ការ​ល្អ ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​ប្រព្រឹត្ត រួច​សរសើរ​ដំកើង ដល់​ព្រះវរបិតា​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដែល​គង់នៅ​ស្ថាន​សួគ៌”(ខ.១៦)។ ពេលណា​យើង​ទទួល​ជឿ​ព្រះគ្រីស្ទ ជា​ព្រះ​អង្គ​សង្គ្រោះ​របស់​យើង យើង​ទទួល​អំណាច​នៃ​ព្រះវិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ​។ ព្រះ​អង្គ​កែ​ប្រែ​យើង ដើម្បី​ឲ្យ​យើង​អាច​ធ្វើ​ជា​ស្មរ​បន្ទាល់​ដ៏​ភ្លឺ​ចិញ្ចែង​នៃ​សេចក្តី​ពិត និង​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​របស់​ព្រះអង្គ នៅ​កន្លែងណា​ដែល​យើង​ទៅ​ដល់​។ ដោយ​អំណាច​នៃ​ព្រះវិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ យើង​អាច​ធ្វើ​ជា​ពន្លឺ​នៃ​សេចក្តី​សង្ឃឹម និង​សន្តិភាព ដោយ​អំណរ ដោយ​មាន​លក្ខណៈ​កាន់តែ​ដូច​ព្រះយេស៊ូវ​ជា​រៀង​រាល់​ថ្ងៃ​។ ពេល​នោះ…

Read article
មនុស្សម្នាក់ៗសុទ្ធតែថ្វាយបង្គំអ្វីមួយ

កិច្ចការ ១៧:២៤-៣២ ឱ​ពួក​អ្នក​នៅ​ក្រុង​អាថែន​អើយ ក្នុង​ការ​ទាំង​អស់​ខ្ញុំ​យល់​ឃើញថា អ្នក​រាល់​គ្នា​ឧស្សាហ៍​ខ្នះខ្នែង​កាន់​សាសនា​ណាស់​។ កិច្ចការ ១៧:២២ កាលពី​ពេល​ថ្មីៗ​នេះ ខ្ញុំ​បាន​ទៅលេង​ទីក្រុង​អាថែន ប្រទេស​ក្រិក​។ ខ្ញុំ​បាន​ដើរ​មើល​កន្លែង​ទី​ប្រជុំជន​បុរាណ ជាទី​ផ្សារ ដែល​កាល​សម័យ​មុន ពួក​ទស្សន​វិទូ​ធ្លាប់​ឈរ​បង្រៀន ហើយ​អ្នក​ក្រុង​អាថែន​ធ្លាប់​ថ្វាយបង្គំ​ព្រះ ហើយ​ខ្ញុំ​ក៏បាន​ឃើញ​អាសនា​របស់​ព្រះ​អាប៉ូឡូ និង​ព្រះ​ហ្ស៊ូស នៅ​ក្រោម​ម្លប់​នៃ​ព្រះ​វិហារ​អាក្រូ​ប៉ូលិស ដែល​ធ្លាប់​មាន​រូប​ចម្លាក់​ព្រះ​នាង​អាធីណា​ឈរ នៅ​ទីនោះ​។ សព្វថ្ងៃ​នេះ យើង​មិន​ថ្វាយ​បង្គំ​ព្រះ​អាប៉ូឡូ ឬ​ព្រះហ្ស៊ូស​ទៀត​ទេ តែ​សង្គម​មនុស្ស នៅតែ​បន្ត​ថ្វាយបង្គំ​រូប​ព្រះ ឬ​ព្រះ​ក្លែងក្លាយ មិន​ចាញ់​សម័យ​មុន​ឡើយ​។ អ្នក​និពន្ធ​រឿង​ប្រលោមលោក ឈ្មោះ ដេវីឌ ហ្វូស្ទ័រ វ័រលេស(David Foster Wallace) បាន​ដាស់​តឿន​ថា “មនុស្ស​ម្នាក់ៗ​សុទ្ធតែ​ថ្វាយបង្គំ​អ្វីមួយ​។ បើ​អ្នក​ថ្វាយ​បង្គំ​លុយ និង​ទ្រព្យ​សម្បត្តិ … អ្នក​នឹង​មិន​ដែល​មាន​អារម្មណ៍​ស្កប់​ស្កល់​ឡើយ … បើ​អ្នក​ថ្វាយបង្គំ​រូបកាយ និង​សម្រស់​របស់​អ្នក … អ្នក​នឹង​មិន​ចេះ​ស្កប់​ចិត្ត​នឹង​សម្រស់​ខ្លួនឯង​ដែរ .. បើ​អ្នក​ថ្វាយបង្គំ​ចំណេះ​ដឹង … អ្នក​នឹង​មាន​អារម្មណ៍​ថា ខ្លួនឯង​ល្ងង់​មិនខាន​”។ យុគ​សម័យ​របស់​មនុស្ស​ដែល​មិន​ជឿ​ព្រះ នៅតែ​មាន​រូប​ព្រះ​របស់​ខ្លួន​សម្រាប់​ថ្វាយបង្គំ ហើយ​វា​មិនមែន​ជា​រឿង​ចម្លែក​ទេ​។ កាល​សាវ័ក​ប៉ុល​ទៅ​មើល​ទី​ប្រជុំជន​នៅ​ទីក្រុង​អាថែន គាត់​បាន​​ប្រកា​ស​ប្រាប់​ហ្វូង​មនុស្ស​នៅ​ទីនោះ​ថា…

Read article
ដើរតាមព្រះយេស៊ូវ ដោយមិនស្តាយក្រោយ

លូកា ១៤:២៥-៣៣ អស់​អ្នកណា​ក្នុង​ពួក​អ្នក​រាល់​គ្នា ដែល​មិន​លះ​អាល័យ​ពី​របស់​ទ្រព្យ​ខ្លួន​ទាំង​អស់ នោះ​ធ្វើ​ជា​សិស្ស​ខ្ញុំ​មិន​បានទេ​។ លូកា ១៤:៣៣ រ៉ូនីត(Ronit) បាន​ចម្រើន​វ័យ​ធំឡើង ក្នុង​គ្រួសារ​មាន​ជំនឿ​សាសនា ដែល​មិនមែន​ជា​គ្រីស្ទបរិស័ទ​ទេ​។ ក្រុម​គ្រួសារ​នាង​មិន​ចំណាប់​អារម្មណ៍​នៅ​ក្នុង​ការ​ពិភាក្សា​អំពី​រឿង​ខាង​វិញ្ញាណ​នោះ​ទេ​។ នាង​បាន​និយាយ​ថា នាង​បាន​អធិស្ឋាន​សព្វ​បែបយ៉ាង តែ​នាង​មិន​ដែល​បានឮ​ព្រះ​មាន​បន្ទូល​មក​កាន់​នាង​ទេ​។ នាង​ក៏បាន​ចាប់​ផ្តើម​រៀន​ព្រះ​គម្ពីរ​ ហើយ​ក៏បាន​ធ្វើ​ដំណើរ​បន្តិច​ម្តងៗ ទៅ​រក​ការ​ទទួល​ជឿ​ព្រះយេស៊ូវ ជា​ព្រះ​មែស៊ី​។ រ៉ូនីត​ក៏បាន​ពិពណ៌នា អំពី​ពេល​ដ៏​មានន័យ ដែល​នាង​បាន​ទទួល​ការ​បណ្តាល​ចិត្ត​ពី​ព្រះអង្គ ឲ្យ​ទទួល​ជឿ​ព្រះអង្គ ដោយ​គ្មាន​ការ​ស្ទាក់ស្ទើរ​ទៀត​។ តែ​នាង​មាន​បញ្ហា​ជាមួយ​ឪពុក​របស់​នាង​។ នាង​នឹក​ចាំ​ថា កាល​នោះ​កំហឹង​របស់​ឪពុក​នាង​ក៏បាន​ផ្ទុះ​ឡើង​។ កាល​ព្រះយេស៊ូវ​កំពុង​បំពេញ​ព្រះ​រាជ​កិច្ច​នៅ​ផែនដី​នេះ មាន​មនុស្ស​ដើរ​តាម​ព្រះអង្គ ទាំង​ហ្វូងៗ(លូកា ១៤:២៥)។ យើង​មិន​ដឹង​ច្បាស់​ថា ពួក​គេ​កំពុងតែ​ដើរ​តាម​ព្រះអង្គ ក្នុង​គោលបំណង​ស្វែងរក​អ្វី​ទេ តែ​យើង​ដឹង​ច្បាស់​ថា ព្រះអង្គ​កំពុង​ស្វែងរក​មនុស្ស​ធ្វើ​ជា​សិស្ស​ព្រះអង្គ​។ ហើយ​ដើម្បី​ធ្វើ​ជា​សិស្ស​ព្រះអង្គ គេ​ត្រូវ​មាន​ការ​លះបង់ គឺ​ដូច​ដែល​ព្រះអង្គ​មាន​បន្ទូល​ថា “បើ​អ្នក​ណា​មក​ឯ​ខ្ញុំ ដោយ​មិន​បាន​លះ​អាល័យ​ពី​ឪពុក​ម្តាយ ប្រពន្ធ​កូន បង​ប្អូន​ប្រុស​ស្រី និង​ជីវិត​ខ្លួន​ឯង​ផង អ្នក​នោះ​នឹង​ធ្វើ​ជា​សិស្ស​ខ្ញុំ​មិន​បានទេ”(ខ.២៦)។ ព្រះអង្គ​ក៏បាន​សួរ​គេ​ថា “ដ្បិត​ក្នុង​ពួក​អ្នក​រាល់​គ្នា បើ​មាន​អ្នកណា​ចង់​សង់​ផ្ទះ​ពី​ថ្ម តើ​មិន​អង្គុយ​លៃលក​មើល​ជា​មុន​ទេ​ឬ​អី ដើម្បី​ឲ្យ​ដឹង​ជា​មាន​ល្មម​នឹង​ធ្វើ​បង្ហើយ​បាន​ឬ​មិន​បាន?”(ខ.២៨)។ ព្រះយេស៊ូវ​មិន​បាន​មាន​​បន្ទូល​ក្នុង​ន័យ​ត្រង់ថា យើង​ត្រូវតែ​ស្អប់​ក្រុម​គ្រួសារ​យើង​នោះ​ទេ តែ​ផ្ទុយ​ទៅវិញ យើង​ត្រូវតែ​ជ្រើស​រើស​យក​ព្រះអង្គ​ជា​សំខាន់​លើស​អ្វីៗ​ទាំង​អស់​។ គឺ​ដូច​ដែល​ព្រះអង្គ​មាន​បន្ទូល​ថា…

Read article
សត្វពស់បញ្ចេញសម្លេងព្រមាន

ពាក្យ​តបឆ្លើយ​ដោយ​ស្រទន់ នោះ​រមែង​រំងាប់​សេចក្តី​ក្រោធ​ទៅ តែ​ពាក្យ​គំរោះគំរើយ នោះ​បណ្តាល​ឲ្យ​មាន​សេចក្តី​កំហឹង​វិញ។ សុភាសិត ១៥:១ តើ​អ្នក​ធ្លាប់ទៅ​ក្បែរ​សត្វ​ពស់​កន្ទុយ​កណ្ដឹង​ឬទេ? បើសិនជា​ធ្លាប់ អ្នក​ប្រហែលជា​បាន​កត់សំគាល់​ថា សម្លេង​កណ្តឹង​នៅ​ចុង​កន្ទុយ​របស់​វា ហាក់ដូចជា​បាន​លាន់​ឡើង​កាន់តែ​ខ្លាំង​ឡើងៗ ពេល​ដែល​អ្នក​ទៅ​ក្បែរ​វា​កាន់​តែ​ជិត។ តាម​ការស្រាវជ្រាវ​កំណត់ត្រា​វិទ្យាសាស្រ្ត​ជីវវិទ្យា​បច្ចុប្បន្ន បាន​បង្ហាញថា សត្វ​ពស់​កន្ទុយ​កណ្តឹង ពិតជា​បាន​ធ្វើឲ្យ​កណ្តឹង​នៅ​ចុង​កន្ទុយ​វា​ញ័រ​កាន់តែ​ញាប់ ពេល​ដែល​មានការ​គំរាមកំហែង​ចូល​មក​ក្បែរ​វា​កាន់តែ​ជិត។ សម្លេង​ដែល​មាន​ប្រេកង់​ខ្ពស់​នេះ អាច​បណ្តាល​ឲ្យ​យើង​គិតថា វា​នៅ​ជិត​យើង​ខ្លាំង គឺ​នៅ​ជិត​ជាង​ចម្ងាយ​ពិតប្រាកដ​ទៅទៀត។ គឺ​ដូច​ដែល​អ្នក​ស្រាវជ្រាវ​ម្នាក់​បាន​លើកឡើង​ថា “ការយល់​ខុស​អំពី​ចម្ងាយ​រវាង​សត្វ​ពស់ និង​មនុស្ស​ដែល​ឮ​សម្លេង​កណ្តឹង​របស់​វា បាន​ផ្តល់​ឱកាស​សុវត្ថិភាព ដោយ​ជួយ​ឲ្យ​អ្នកនោះ​បង្កើន​ការ​ប្រុងប្រយ័ត្ន”។ ជួនកាល មនុស្សយើង​អាច​ដំឡើង​សម្លេង ដោយ​ពាក្យ​អាក្រក់​ៗ ដែល​ធ្វើឲ្យ​អ្នកដទៃ​ដើរចេញ​ពី​ជម្លោះ​អ្វីមួយ។ ពួក​គេ​បញ្ចេញ​កំហឹង និង​ស្រែក​គំហក​ជាដើម។ អ្នកនិពន្ធ​កណ្ឌ​គម្ពីរ​សុភាសិត​បាន​ចែកចាយ​យោបល់​ប្រកបដោយ​ប្រាជ្ញា សម្រាប់​ពេល​បែបនេះ​ថា “ពាក្យ​តបឆ្លើយ​ដោយ​ស្រទន់ នោះ​រមែង​រំងាប់​សេចក្តី​ក្រោធ​ទៅ តែ​ពាក្យ​គំរោះគំរើយ នោះ​បណ្តាល​ឲ្យ​មាន​សេចក្តី​កំហឹង​វិញ”(សុភាសិត ១៥:១)។ គាត់​ក៏បាន​បន្ត​មានប្រសាសន៍​ទៀត​ថា ពាក្យ​សម្តី “ដ៏​លំហើយ” និង “ប្រកបដោយ​ប្រាជ្ញា” គឺជា “ដើមឈើ​នៃ​ជីវិត” និង​ប្រភព​នៃ “ចំណេះដឹង”(ខ.៤,៧)។ តាម​ព្រះបន្ទូល​របស់​ព្រះយេស៊ូវ​ ហេតុផល​ល្អ​បំផុត​ដែល​យើង​ត្រូវ​ឆ្លើយតប ដោយ​សុភាព ចំពោះ​អ្នក​ដែល​មាន​ជម្លោះ​ជាមួយ​យើង គឺ​ដើម្បី​បង្ហាញ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់ ដែល​បង្ហាញ​ឲ្យ​គេ​ដឹង​ថា យើង​ជា​កូន​ព្រះអង្គ(ម៉ាថាយ…

Read article