January 2022

You are here:
ស្រក់ទឹកភ្នែក ដោយមិនខ្លាចចិត្តអ្នកដទៃ

នាង​ឈរ​ពី​ខាង​ក្រោយ ទៀប​ព្រះបាទ​ទ្រង់​ទាំង​យំ ចាប់​តាំង​សំរក់​ទឹក​ភ្នែក​ទទឹក​ព្រះបាទ​ទ្រង់។ លូកា ៧:៣៨ មាន​ពេល​មួយ អ្នក​ស្រី​ឃែរិន(Karen) បាន​និយាយ​សុំទោស ដោយសារ​គាត់​បាន​ស្រក់​ទឹក​ភ្នែក​។ បន្ទាប់​ពី​ស្វាមី​របស់​គាត់​បាន​ស្លាប់ គាត់​បាន​ចិញ្ចឹម​បី​បាច់​កូន​ដែល​មាន​វ័យ​ជំទង់ តែ​ម្នាក់​ឯង យ៉ាង​ហត់​នឿយ។ ពេល​ដែល​ក្រុម​បុរស​នៅ​ព្រះវិហារ​បាន​នាំ​កូន​ៗ​របស់​គាត់ ទៅ​បោះ​ជំរុំ​នៅ​ថ្ងៃ​ចុង​សប្តាហ៍ ដែល​នាំ​ឲ្យ​គាត់​បាន​សម្រាក​ខ្លះ គាត់​ក៏​បាន​សម្រក់​ទឹក​ភ្នែក​យំ ដោយ​ការ​ដឹង​គុណ ហើយ​ក៏​បាន​សុំទោស​គេ សម្រាប់​ការ​ស្រក់​ទឹក​ភ្នែក​របស់​គាត់។ ហេតុ​អ្វី​មនុស្ស​ជា​ច្រើន​បាន​និយាយ​សុំទោស សម្រាប់​ការ​ស្រក់​ទឹក​ភ្នែក​របស់​ខ្លួន? លោក​ស៊ីម៉ូន ដែល​ជា​ពួក​ផារិស៊ី បាន​អញ្ជើញ​ព្រះយេស៊ូវ​សោយ​អាហារ​ពេល​ល្ងាច នៅ​ផ្ទះ​គាត់។ កាល​ព្រះអង្គ​កំពុង​សោយ​អាហារ មាន​ស្រ្តី​ម្នាក់ ដែល​បាន​ប្រព្រឹត្ត​បាប​ជា​ច្រើន បាន​យក​ទឹក​អប់​មួយ​ដប​មក។ “នាង​ឈរ​ពី​ខាង​ក្រោយ ទៀប​ព្រះបាទ​ទ្រង់​ទាំង​យំ ចាប់​តាំង​សំរក់​ទឹក​ភ្នែក​ទទឹក​ព្រះបាទ​ទ្រង់ រួច​យក​សក់​ក្បាល​នាង​ជូត ក៏​ថើប​ព្រះបាទ ដោយ​ស្រឡាញ់ ហើយ​យក​ប្រេង​ក្រអូប​លាប​ផង”(លូកា ៧:៣៨)។ នាង​ក៏​បាន​បង្ហាញ​ក្តី​ស្រឡាញ់​របស់​នាង និង​សម្រក់​ទឹក​ភ្នែក ដោយ​មិន​បាន​សុំទោស​គេ​ឡើយ ហើយ​ក៏​បាន​ទម្លាក់​សក់​របស់​នាង ជូត​ព្រះ​បាទ​ព្រះ​អង្គ។ ដោយ​នាង​មាន​ការ​ដឹង​គុណ និង​ក្តី​ស្រឡាញ់​ដ៏​ហូរហៀរ ចំពោះ​ព្រះ​យេស៊ូវ នាង​ក៏​បាន​បញ្ចប់​ការ​ស្រក់​ទឹក​ភ្នែក​របស់​នាង ដោយ​ការ​ថើប​ព្រះ​បាទ​ទ្រង់ នឹង​ទឹក​អប់ ជា​ទង្វើ​ដែល​ផ្ទុយ​នឹង​ម្ចាស់​ផ្ទះ។ តើ​ព្រះយេស៊ូវ​បាន​ឆ្លើយ​តប យ៉ាង​ដូច​ម្តេច? ព្រះ​អង្គ​បាន​សរសើរ​នាង ដែល​បាន​បង្ហាញ​ចេញ​នូវ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់ ដោយ​ចិត្ត​ឆេះ​ឆួល…

Read article
ការអធិស្ឋានដែលមិនទាន់មានការឆ្លើយតប

ឱ​ព្រះយេហូវ៉ា​អើយ តើ​ដល់​កាល​ណា? ទំនុកដំកើង ៦:៣ យើង​ទៅ​ដល់​ហើយ​ឬ​នៅ? មិន​ទាន់​ដល់​ទេ ពេល​ណា បាន​ទៅ​ដល់?  នេះ​សំណួរ​ដែល​យើង​សួរ​គ្នា ដូច​ល្បែង​កម្សាន្ត នៅ​ក្នុង​អំឡុង​ពេល​យើង​ធ្វើ​ដំណើរ​ជា​លើក​ដំបូង​(ហើយ​មិន​មែន​ជា​លើក​ចុង​ក្រោយ) មាន​រយៈ​ពេល​១៦​ម៉ោង ពី​រដ្ឋ​ខូឡូរ៉ាដូ វិល​ត្រឡប់​មក​ផ្ទះ​វិញ នៅ​រដ្ឋ​អាខានសាស់ កាល​កូន​យើង​នៅ​ក្មេង។ កូន​យើង​ពីរ​នាក់​ដែល​ជា​កូន​ច្បង បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ល្បែង​កម្សាន្ត​នេះ ចេះ​តែ​បន្ត​ទៅ​មុខ មាន​រយៈ​ពេល​យូរ ហើយ​បើ​ខ្ញុំ​ទទួល​បាន​លុយ​១​ដុល្លា រៀងរាល់​ពេល​ពួក​គេ​សួរ​សំណួរ​នេះ នោះ​ខ្ញុំ​នឹង​មាន​លុយ​មួយ​គំនរ​មិន​ខាន។ វា​ជា​សំណួរ​ដែល​កូន​ៗ​ខ្ញុំ​បាន​សួរ​មិន​ចេះ​ខ្ជិល តែ​ខ្ញុំ(ដែល​ជា​អ្នក​បើក​ឡាន) ក៏​ចង់​ដឹង​ដូច​ពួក​គេ​ផង​ដែរ​ថា តើ​ពេល​ណា បាន​ទៅ​ដល់? ហើយ​ចម្លើយ​គឺ មិន​ទាន់​ដល់​ទេ ប៉ុន្តែ មិន​យូរ​ទេ​ យើង​នឹង​ទៅ​ដល់​ហើយ។ ជា​ការ​ពិត​ណាស់ មនុស្ស​ពេញ​វ័យ​ភាគ​ច្រើន​បាន​សួរ​សំណួរ​នេះ តាម​របៀប​ផ្សេង​ៗ​គ្នា ទោះ​យើង​ប្រហែល​ជា​គ្រាន់​តែ​សួរ តែ​ក្នុង​ចិត្ត​ក៏​ដោយ។ តែ​យើង​សួរ​សំណួរ​នេះ ដោយសារ​មូល​ហេតុ​ដូចគ្នា គឺ​ដោយសារ​យើង​អស់​កម្លាំង ហើយ​ភ្នែក​យើង​បាន “ស្រវាំង​ទៅ”(ទំនុកដំកើង ៦:៧)។ យើង “អស់​កម្លាំង ដោយសារ​ការ​ទួញ​ថ្ងូរ”(ខ.៦) អំពី​បញ្ហា​ផ្សេងៗ ដែល​កើត​មាន​ប្រចាំ​ថ្ងៃ ក៏​ដូច​ជា​បញ្ហា​សុខភាព​មិន​ចេះ​ចប់ ឬ​បញ្ហា​ទំនាក់​ទំនង ។ល។ យើង​ស្រែក​រក​ព្រះ​ថា : “ព្រះ​អម្ចាស់​អើយ…

Read article
ភាពល្អឥតខ្ចោះ ក្នុងព្រះគ្រីស្ទ

ចូរ​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​គ្រប់​លក្ខណ៍ ដូច​ព្រះវរបិតា​នៃ​អ្នក ដែល​គង់​នៅ​ស្ថានសួគ៌ ទ្រង់​គ្រប់​លក្ខណ៍​ដែរ។ ម៉ាថាយ ៥:៤៨ អ្នកស្រី ខាថលីន នោរីស(Kathleen Norris) បាន​សរសេរ​ថា “ភាព​ល្អ​ឥត​ខ្ចោះ​និយម ជា​ពាក្យ​ដែល​គួរ​ឲ្យ​ខ្លាច​បំផុត ដែល​ខ្ញុំ​បាន​ស្គាល់”។ គាត់​បាន​ធ្វើ​ការ​ប្រៀប​ធៀប  ភាព​ល្អ​ឥត​ខ្ចោះ​និយម ក្នុង​សម័យ​បច្ចុប្បន្ន ជា​មួយ​នឹង “ភាព​គ្រប់​លក្ខណ៍” ដែល​បាន​ចែង​ក្នុង​កណ្ឌ​គម្ពីរ​ម៉ាថាយ។ គាត់​បាន​រៀប​រាប់​ថា ភាព​ល្អ​ឥត​ខ្ចោះ​និយម នៅ​សម័យ​នេះ គឺ​ជា “ទារុណកម្ម​ផ្លូវចិត្ត​ដ៏​ធ្ងន់​ធ្ងរ ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​មនុស្ស​ខ្វះ​ទំនុក​ចិត្ត ឬ​មិន​ហ៊ាន​ធ្វើ​ការ​ប្រថុយ ដែល​ចាំ​បាច់”។ ប៉ុន្តែ ពាក្យ​ដែល​ប្រែ​មក​ថា “គ្រប់​លក្ខណ៍” ក្នុង​កណ្ឌ​គម្ពីរ​ម៉ាថាយ គឺ​មាន​ន័យ​ថា មាន​ភាព​ពេញ​វ័យ​ខាង​វិញ្ញាណ មាន​ភាព​ពេញ​លេញ ឬ​ពេញ​បរិបូរ។​ អ្នក​ស្រី​នោរីស​ក៏​បាន​សន្និដ្ឋាន​ថា “ដើម្បី​មាន​ភាព​គ្រប់​លក្ខណ៍ យើង​ត្រូវធ្វើ​ការ​បើក​ចំហ​ចិត្ត សម្រាប់​ការ​លូត​លាស់ ហើយ​មាន​ភាព​ពេញ​វ័យ​ល្មម នឹង​លះ​បង់​ប្រយោជន៍​ផ្ទាល់​ខ្លួន ដើម្បី​អ្នក​ដទៃ”។ កាលណា​យើង​មាន​ការ​យល់​ដឹង​ដូច​នេះ អំពី​ភាព​គ្រប់​លក្ខណ៍ ឬ​ភាព​ល្អ​ឥត​ខ្ចោះ យើង​នឹង​កាន់​តែ​ងាយ​យល់​សាច់​រឿង​ដ៏​សំខាន់ ដែល​មាន​ចែង​ក្នុង​បទ​គម្ពីរ​ម៉ាថាយ ជំពូក១៩ ដែល​ក្នុង​នោះ មាន​បុរស​ម្នាក់​បាន​ទូល​សួរ​ព្រះយេស៊ូវ​ថា តើ​គាត់​ត្រូវ​ធ្វើ​អំពើ​ល្អ​អ្វី​ខ្លះ “ដើម្បី​ឲ្យ​អាច​មាន​ជីវិត​អស់​កល្ប​ជា​និច្ច”(ខ.១៦)។ បុរស​នោះ​ទូល​ព្រះ​អង្គ​ថា គាត់​បាន​ធ្វើ​តាម​បញ្ញត្តិ​ទំាង​ប៉ុន្មាន​របស់​ព្រះ​ហើយ…

Read article
ព្រះពរដែលបានមកពីការទុកចិត្តព្រះ

មាន​ពរ​ហើយ អ្នក​ណា​ដែល​ទី​ពឹង​ដល់​ព្រះយេហូវ៉ា ហើយ​ដែល​ទុក​ចិត្ត​នឹង​ទ្រង់។ យេរេមា ១៧:៧ អ្នកស្រី​វីតនី(Whitney) មាន​ផ្ទៃ​ពោះ ដែល​ត្រូវ​សម្រាល ៦​សប្តាហ៍​ទៀត ប៉ុន្តែ គ្រូ​ពេទ្យ​បាន​ពិនិត្យ​សុខភាព​គាត់ រក​ឃើញ​ថា គាត់​មាន​បញ្ហា​ថ្លើម ដែល​កើត​ឡើង​ជា​ធម្មតា ចំពោះ​ស្រ្តី​មាន​ផ្ទៃ​ពោះ។ អ្នក​ស្រី​វីតនី​មាន​អារម្មណ៍​ច្របូកច្របល់ ហើយ​ក៏​ត្រូវ​គេ​បញ្ជូន​ទៅ​មន្ទីរពេទ្យ ដើម្បី​ទទួល​ការ​ព្យាបាល ហើយ​គ្រូពេទ្យ​បាន​ប្រាប់​គាត់​ថា កូន​គាត់​នឹង​កើត ក្នុង​អំឡុង​ពេល​២៤​ម៉ោង។ នៅ​ក្នុង​ផ្នែក​ផ្សេង​ទៀត​នៃ​មន្ទីរពេទ្យ​នោះ ម៉ាស៊ីន​ជំនួយ​ដង្ហើម និង​ឧបករណ៍​ដទៃ​ទៀត ដែល​ចាំ​បាច់​សម្រាប់​ព្យាបាល​អ្នក​ជំងឺ​កូវីត​១៩ កំពុង​តែ​ជាប់​រវល់។ ដូច​នេះ គេ​ក៏​បាន​ឲ្យ​នាង​ត្រឡប់​ទៅ​ផ្ទះ​វិញ។ នាង​ក៏​បាន​ទុក​ចិត្ត​ព្រះ និង​ផែនការ​ទ្រង់ ហើយ​កូន​របស់​នាង​ក៏​បាន​ចាប់​កំណើត ដោយ​មាន​សុខភាព​ល្អ ក្នុង​ពេល​ពីរ​បី​ថ្ងៃ​បន្ទាប់។ កាលណា​ព្រះបន្ទូល​ព្រះ​បាន​ចាក់​ឫស​ចូល​ក្នុង​ចិត្ត​យើង​ហើយ ព្រះ​បន្ទូល​ក៏​ផ្លាស់​ប្តូរ​របៀប​ដែល​យើង​ឆ្លើយ​តប ចំពោះ​ស្ថានភាព​ដ៏​លំបាក។ ហោរា​យេរេមា​កំពុង​រស់​នៅ ក្នុង​សម័យ​មួយ ដែល​នគរ​ភាគ​ច្រើន​មាន​ការ​ទុក​ចិត្ត​លើ​សម្ព័ន្ធ​មិត្ត និង​ការ​ថ្វាយ​បង្គំ​រូប​ព្រះ​គឺ​ជា​រឿង​ធម្មតា​ទៅ​ហើយ។ លោក​ហោរា​រូប​នេះ​ក៏​បាន​ប្រៀប​ធៀប​មនុស្ស ដែល “ទី​ពឹង​ដល់​មនុស្ស ហើយ​មាន​ចិត្ត​ងាក​ចេញ​ពី​ព្រះ”(យេរេមា ១៧:៥) ជា​មួយ​អ្នក​ដែល​ទុក​ចិត្ត​ព្រះ។ គាត់​មាន​ប្រសាសន៍​ថា “មាន​ពរ​ហើយ អ្នក​ណា​ដែល​ទី​ពឹង​ដល់​ព្រះយេហូវ៉ា ហើយ​ដែល​ទុក​ចិត្ត​នឹង​ទ្រង់ ដ្បិត​អ្នក​នោះ​នឹង​បាន​ដូច​ជា​ដើម​ឈើ​ដាំ​នៅ​មាត់​ទឹក ដែល​ចាក់​ឫស​ទៅ​ក្បែរ​ទន្លេ ឥត​ដឹង​រដូវ​ក្តៅ​ទេ គឺ​ស្លឹក​នៅ​តែ​ខៀវ​ខ្ចី​វិញ” (ខ.៧-៨)។…

Read article
មិនចងគំនុំទៀត

មិន​ត្រូវ​សងសឹក ឬ​ចង​គំនុំ​គុំគួន​នឹង​ពួក​កូន​ចៅ​របស់​សាសន៍​ឯង​ឡើយ គឺ​ត្រូវ​ឲ្យ​ស្រឡាញ់​អ្នក​ជិត​ខាង​ដូច​ខ្លួន​ឯង​វិញ អញ​នេះ​ជា​ព្រះយេហូវ៉ា។ លេវីវិន័យ ១៩:១៨ ក្នុង​អំឡុង​ពេល​គេ​លក់​បញ្ចុះ​តម្លៃ នៅ​ឆ្នាំ​២០១១ អតីត​កីឡាករ​បាល់​ទាត់​កាណាដា​ពីរ​នាក់ អាយុ​៧៣​ឆ្នាំ បាន​វាយ​តប់​គ្នា​នៅ​លើ​ឆាក។ ពួកគេ​មាន​គំនុំ តាំង​ពី​ការ​ប្រកួត​បាល់​ទាត់​ដ៏​ចម្រូង​ចម្រាស់ កាល​ពី​ឆ្នាំ​១៩៦៣។ បន្ទាប់​ពី​ម្នាក់​បាន​វាយ​ម្នាក់​ទៀត​ធ្លាក់​ពី​លើ​ឆាក ហ្វូង​មនុស្ស​ក៏​បាន​ប្រាប់​ពួក​គេ​ឲ្យ​បញ្ចប់ “ការ​គុំគួន​គ្នា”។ ព្រះ​គម្ពីរ​មាន​ឧទាហរណ៍​របស់​មនុស្ស​ជា​ច្រើន ដែល​មាន​គំនុំ។ លោក​កាអ៊ីន​បាន​គុំគួន​នឹង​ប្អូន​ប្រុស​របស់​គាត់​ឈ្មោះ អេបិល ព្រោះ​ព្រះ​ទ្រង់​សព្វ​ព្រះទ័យ​នឹង​ដង្វាយ​របស់​លោក​អេបិល(លោកុប្បត្តិ ៤:៥)។ គំនុំ​នេះ​មាន​ភាព​ធ្ងន់ធ្ងរ​យ៉ាង​ខ្លាំង ដល់​ថ្នាក់​លោក​កាអ៊ីន​វាយ​សម្លាប់​លោក​អេបិល​ដែល​ជា​ប្អូន​(ខ.៨)។ “លោក​អេសាវ​ក៏​គុំគួន​នឹង​លោក​យ៉ាកុប” ព្រោះ​លោក​យ៉ាកុប​បាន​លួច​សិទ្ធិ​ជា​បង​ច្បង​ពី​គាត់(២៧:៤១)។ គំនុំ​នេះ​មាន​ភាព​ធ្ងន់ធ្ងរ​យ៉ាង​ខ្លាំង បាន​ជា​លោក​យ៉ាកុប​រត់​គេច ឲ្យ​រួច​ជីវិត ដោយ​ការ​ភ័យ​ខ្លាច។ ព្រះ​គម្ពីរ​មិន​គ្រាន់​តែ​បាន​បង្ហាញ​ឧទាហរណ៍​នៃ​មនុស្ស​ដែល​មាន​គំនុំ​នឹង​គ្នា​ប៉ុណ្ណោះ​ទេ តែ​ក៏​បាន​បង្រៀន​យើង ឲ្យ​លះ​ចោល​ការ​គុំគួន​ផង​ដែរ ដោយ​ឲ្យ​យើង​ស្វែង​រក​ការ​អត់​ឱន​ទោស និង​ការ​ផ្សះ​ផ្សា។ ព្រះ​ទ្រង់​ត្រាស់​ហៅ​យើង ឲ្យ​ស្រឡាញ់​អ្នក​ដទៃ​(លេវីវិន័យ ១៩:១៨) ឲ្យ​អធិស្ឋាន និង​អត់​ឱន​ទោស​ឲ្យ​អ្នក​ដែល​ជេរ​ប្រទេច និង​ធ្វើ​ឲ្យ​យើង​ឈឺ​ចាប់(ម៉ាថាយ ៥:៤៣-៤៧) ឲ្យ​រស់​នៅ​ដោយ​សន្តិភាព​ជា​មួយ​មនុស្ស​ទាំង​អស់ ហើយ​ឲ្យ​ឈ្នះ​ការ​អាក្រក់ ដោយ​ការ​ល្អ​(រ៉ូម ១២:១៨-២១)។ ដោយ​អំណាច​ចេស្តា​ទ្រង់ ចូរ​យើង​អត់​ទោស​ឲ្យ​គេ​នៅ​ថ្ងៃ​នេះ។—Marvin Williams ហេតុ​អ្វី​យើង​ចាំ​បាច់​ត្រូវ​លះ​ចោល​ការ​គុំគួន​? តើ​អ្នក​នឹង​ធ្វើ​ដូច​ម្តេច ដើម្បី​ស្អាង​ទំនាក់​ទំនង​ដែល​បាក់​បែក​ឡើង​វិញ​ នៅ​សប្តាហ៍​នេះ? ឱ​ព្រះ​យេស៊ូវ…

Read article
សុភមង្គលពិតប្រាកដ

យើង​ដឹង​ហើយ ថា​គ្មាន​អ្វី​សំរាប់​គេ ដែល​វិសេស​ជាង​មាន​ចិត្ត​រីករាយ ហើយ​រក​បាន​សេចក្តី​ល្អ​ដល់​ខ្លួន អស់​វេលា​ដែល​មាន​ជីវិត​រស់​នៅ​នោះ​ទេ។ សាស្តា ៣:១២ នៅ​សតវត្សរ៍​ទី​៩ ស្តេច​អាប់ អាល់-រ៉ាម៉ាន ទី៣ ជា​អ្នក​គ្រប់​គ្រង​តំបន់​ខូរដូបា ប្រទេស​អេស្ប៉ាញ។ ប្រជាជន​បាន​ស្រឡាញ់​ស្តេច​អង្គ​នេះ ពួក​ខ្មាំង​សត្រូវ​ក៏​ខ្លប​ខ្លាច ហើយ​សម្ព័ន្ធមិត្ត​ក៏​មាន​ការ​គោរព​ចំពោះ​ទ្រង់។ បន្ទាប់​ពី​ទ្រង់​បាន​ដឹក​នាំ​យ៉ាង​ជោគ​ជ័យ បាន​៥០​ឆ្នាំ ទ្រង់​ក៏​បាន​សម្លឹង​មើល​ជីវិត​ខ្លួន​ឯង​កាន់​តែ​ស៊ី​ជម្រៅ។ ទ្រង់​មាន​បន្ទូល អំពី​ឯក​សិទ្ធិ​របស់​ទ្រង់​ថា “ខ្ញុំ​អាច​មាន​ទ្រព្យ​សម្បត្តិ កិត្តិយស និង​ការ​សប្បាយ​នៅ​ពេល​ណា​ក៏​បាន”។ ប៉ុន្តែ ពេល​ដែល​ទ្រង់​បាន​រាប់​ចំនួន​ថ្ងៃ​ដែល​ទ្រង់​មាន​សុភមង្គល​ពិត​ប្រាកដ ក្នុង​អំឡុង​ពេល​នោះ ទ្រង់​រាប់​ឃើញ​តែ​១៤​ថ្ងៃ​ប៉ុណ្ណោះ។ នេះ​ពិត​ជា​រឿង​ដែល​គួរ​ឲ្យ​ជញ្ជឹង​គិត។​ អ្នក​និពន្ធ​កណ្ឌ​គម្ពីរ​សាស្តា ក៏​ជា​បុរស​ដែល​មាន​ទ្រព្យសម្បត្តិ និង​កិត្តិយស (សាស្តា ២:៧-៩) អំណាច និង​ការ​សប្បាយ​ផង​ដែរ(១:១២ ២:១៣)។ តែ​ការ​ពិនិត្យ​មើល​ជីវិត​របស់​ទ្រង់ ក៏​ជា​រឿង​ដែល​គួរ​ឲ្យ​ពិចារណា​ផង​ដែរ។ ទ្រង់​ជ្រាប​ថា ភាព​មាន​បាន គ្រាន់​តែ​នាំ​ឲ្យ​ទ្រង់​មាន​ចិត្ត​ចង់​បាន​ទ្រព្យសម្បត្តិ​កាន់​តែ​ច្រើន(៥:១០-១១) ខណៈ​ពេល​ដែល​ការ​សប្បាយ ជា​ការ​ឥត​ប្រយោជន៍(២:១-២) ហើយ​ជោគជ័យ និង​សមត្ថភាព អាស្រ័យ​ទៅ​លើ​ពេល​វេលា និង​ឱកាស(៩:១១)។ តែ​ការ​ពិនិត្យ​មើល​របស់​ទ្រង់ មិន​បាន​បញ្ចប់ ដោយ​ភាព​អស់​សង្ឃឹម​ដូច​ស្តេច​អាល រ៉ាម៉ាន​នោះ​ទេ។ ទ្រង់​ជឿ​ថា ព្រះ​អម្ចាស់​ជា​ប្រភព​នៃ​សុភមង្គល បាន​ជា​ទ្រង់​មើល​ឃើញ​ថា…

Read article
នាំគ្នានិយាយពាក្យស្រឡាញ់

យើង​រាល់​គ្នា​បាន​ស្គាល់ ហើយ​ក៏​ជឿ​ចំពោះ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់ ដែល​ព្រះ​ទ្រង់​មាន​ដល់​យើង។ ១យ៉ូហាន ៤:១៦ លោក​សាស្ត្រាចារ្យ​បាន​បញ្ចប់​ម៉ោង​រៀន​តាម​អនឡាញ តាម​របៀប​ពីរ​យ៉ាង។ គាត់​ច្រើន​តែ​និយាយ​ថា “ជួប​គ្នា​ពេល​ក្រោយ​ទៀត” ឬ “រីករាយ​ថ្ងៃ​ចុង​សប្ដាហ៍”។  សិស្ស​ខ្លះ​ឆ្លើយ​តប​ថា “អរគុណ​លោក​គ្រូ រីករាយ​ថ្ងៃ​ចុង​សប្តាហ៍!” តែ​ថ្ងៃ​មួយ សិស្ស​ម្នាក់​បាន​ឆ្លើយ​តប​ថា “ខ្ញុំ​ស្រឡាញ់​លោក​គ្រូ”។ គាត់​ក៏​មាន​ការ​ភ្ញាក់​ផ្អើល ហើយ​ឆ្លើយ​ថា “ខ្ញុំ​ក៏​ស្រឡាញ់​អ្នក​ដែរ!”។ នៅ​ពេល​ល្ងាច​នោះ មិត្ត​រួម​ថ្នាក់​ទាំង​ឡាយ​បាន​ស្រុះ​ស្រួល​គ្នា​និយាយ​ពាក្យ “ខ្ញុំ​ស្រឡាញ់​លោក​គ្រូ” បន្ត​កន្ទុយ​គ្នា សម្រាប់​ម៉ោង​រៀន​លើក​ក្រោយ​ទៀត ដើម្បី​ជា​ការ​ដឹង​គុណ ដល់​លោក​សាស្ត្រាចារ្យ ដែល​បាន​បង្រៀន​ពួក​គេ នៅ​ពី​មុខ​អេក្រង់​កុំព្យូទ័រ ជា​ជាង​ការ​ជួប​មុខ​ផ្ទាល់ ដែល​គាត់​ចូល​ចិត្ត​ជាង។ ពីរបី​ថ្ងៃ​ក្រោយ​មក ពេល​គាត់​បញ្ចប់​ម៉ោង​រៀន គាត់​និយាយ​ថា “ជួប​គ្នា​ពេល​ក្រោយ” ហើយ​សិស្ស​ទាំង​ឡាយ​ក៏​បាន​ឆ្លើយ​តប​ម្នាក់​ម្តង​ៗ​ថា “ខ្ញុំ​ស្រឡាញ់​លោក​គ្រូ”។ ពួក​គេ​បាន​បន្ត​អនុវត្ត​ដូច​នេះ អស់​ជា​ច្រើន​ខែ។ គ្រូ​បង្រៀន​រូប​នេះ​បាន​មាន​ប្រសាសន៍​ថា ការ​នេះ​បាន​នាំ​ឲ្យ​គាត់​មាន​ចំណង​ដ៏​រឹង​មាំ​ជា​មួយ​សិស្ស​គាត់ ហើយ​សព្វ​ថ្ងៃ​នេះ គាត់​មាន​អារម្មណ៍​ថា គាត់ និង​សិស្ស​គាត់​ជា “គ្រួសារ​តែ​មួយ”។​ ក្នុង​បទ​គម្ពីរ ១យ៉ូហាន ៤:១០-២១ យើង​មាន​ហេតុ​ផល​ជា​ច្រើន ដែល​ត្រូវ​ទូល​ដល់​ព្រះ​ថា “ទូល​បង្គំ​ស្រឡាញ់​ព្រះ​អង្គ” ក្នុង​នាម​យើង​ជា​ផ្នែក​មួយ​នៃ​មហា​គ្រួសារ​ទ្រង់ ព្រោះ​ទ្រង់​បាន​ចាត់​ព្រះ​រាជ​បុត្រា​តែ​មួយ ធ្វើ​ជា​យញ្ញ​បូជា​លោះ​បាប​យើង(ខ.១០)។…

Read article
នៅក្នុងព្រះហស្តរបស់ព្រះដ៏ជាជាងស្មូន

បើ​កាល​ណា​ភាជនៈ​ដែល​គាត់​កំពុង​ធ្វើ​ពី​ដី​ឥដ្ឋ​បាន​ខូច​នៅ​ដៃ​គាត់ នោះ​ក៏​ធ្វើ​ឡើង​ជា​ភាជនៈ​ផ្សេង​ទៀត​វិញ តាម​ដែល​គាត់​យល់​ឃើញ​ថា​គួរ។ យេរេមា ១៨:៤ កាល​ពី​ឆ្នាំ​១៩៥២ ដើម្បី​ជៀស​វាង​ការ​បែក​បាក់​ទំនិញ​ផុយ​ស្រួយ ដោយសារ​អ្នក​ទិញ​ដែល​គ្មាន​ការ​ប្រុង​ប្រយ័ត្ន ម្ចាស់​ហាង​ទំនិញ នៅ​ឆ្នេរ​ម៉ៃអាមី ក៏​បាន​បិទ​ផ្លាក ដែល​មាន​អក្សរ​សរសេរ​ពី​លើ​ថា “លោក​អ្នក​ត្រូវ​បង់​ថ្លៃ សម្រាប់​ទំនិញ​ដែល​លោក​អ្នក​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​បែក​ឬ​ខូច”។ ពាក្យ​ដែល​ងាយ​ស្រួល​យល់​នេះ បាន​ផ្តល់​ឲ្យ​នូវ​ការ​ដាស់​តឿន ដល់​អ្នក​មក​ទិញ​ទំនិញ​ទាំង​ឡាយ។ សព្វ​ថ្ងៃ​នេះ គេ​អាច​ឃើញ​ផ្លាក​ប្រភេទ​នេះ នៅ​តាម​ហាង​លក់​របស់​ថ្លៃ​ៗ​ជា​ច្រើន នៅ​អាមេរិក។ អ្វី​ដែល​គេ​មិន​នឹក​ស្មាន​ដល់​នោះ​គឺ គេ​អាច​ដាក់​ផ្លាក​ផ្សេង​មួយ​ទៀត នៅ​ក្នុង​ហាង​របស់​ជាង​ស្មូន ដោយ​សរសេរ​អក្សរ​ពី​លើ​ថា “បើ​លោក​អ្នក​ធ្វើ​ឲ្យ​វា​បែក យើង​ខ្ញុំ​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​វា​ក្លាយ​ជា​វត្ថុ​ដែល​ល្អ​ជាង​នេះ​ទៀត”។ ហើយ​នេះ​ជា​អ្វី​ដែល​បាន​បើក​សម្តែង​នៅ​ក្នុង​បទ​គម្ពីរ យេរេមា ជំពូក ១៨។ លោក​យេរេមា​បាន​ទៅ​ផ្ទះ​របស់​ជាង​ស្មូន ហើយ​ក៏​បាន​ឃើញ​ជាង​ស្មូន​សូន​ឆ្នាំង​ដី ពី​ដី​ឥដ្ឋ ដោយ​ផ្ទាល់​ដៃ យ៉ាង​ប្រុង​ប្រយ័ត្ន(ខ.៤)។ លោក​ហោរា​ក៏​បាន​រំឭក​យើង​ថា ព្រះ​ទ្រង់​ពិត​ជា​ជាង​ស្មូន​ដ៏​ជំនាញ ហើយ​យើង​ជា​ដី​ឥដ្ឋ។ ព្រះអង្គ​មាន​អំណាច​គ្រប់​គ្រង​លើ​អ្វី​ៗ​ទាំង​អស់ ហើយ​អាច​ប្រើ​អ្វី​ដែល​ព្រះ​អង្គ​បាន​បង្កើត ដើម្បី​បំផ្លាញ​ការ​អាក្រក់ ក៏​ដូចជា​បង្កើត​ភាព​ស្រស់​ស្អាត ក្នុង​យើង។​ ព្រះ​ទ្រង់​អាច​កែ​ឆ្នៃ​យើង ពេល​ណា​យើង​មាន​ភាព​ប្រេះ​បែក ឬ​ខូច​សភាព​ដើម។ ព្រះ​អង្គ​ជា​ជាង​ស្មូន​ដ៏​ជំនាញ​បំផុត ដែល​អាច និង​ស្ម័គ្រ​ព្រះទ័យ​បង្កើត​ភាជនៈ​ថ្មី ដ៏​មាន​តម្លៃ ដោយ​ប្រើ​បំណែក​របស់​យើង​ដែល​បាន​ប្រេះ​បែក។ យើង​មាន​ជីវិត​ដែល​ប្រេះ​បែក កំហុស និង​អំពើ​បាប​ពី​អតីត​កាល…

Read article
គឺដោយសារព្រះគុណព្រះ

ព្រះ​ទ្រង់​បាន​លើក​ព្រះយេស៊ូវ​នេះ​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ឆ្កាង ឲ្យ​ទ្រង់​ធ្វើ​ជា​ព្រះអម្ចាស់ ហើយ​ជា​ព្រះគ្រីស្ទ​ផង។ កិច្ចការ ២:៣៦ ខ្សែ​ភាព​យន្ត​រឿង ទុក្ខវេទនា បាន​ចាប់​ផ្តើម ដោយ​មាន​អ្នក​ទោស​ម្នាក់​ឈ្មោះ ហ្សង់ វ៉ាលហ្សង់(Jean Valjean) បាន​ជាប់​ចោទ​ពី​បទ​លួច​ប្រាក់​របស់​ពួក​សង្ឃ​កាតូលិក​ម្នាក់។​ គាត់​ត្រូវ​គេ​ចាប់​ខ្លួន​បាន ហើយ​រំពឹង​ថា នឹង​ត្រូវ​គេ​បញ្ជូន​ឲ្យ​ទៅ​ធ្វើ​ការ​នៅ​ក្នុង​អណ្តូង​រ៉ែ​វិញ។ ប៉ុន្តែ សង្ឃ​នោះ​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​គេ​រាល់​គ្នា​មាន​ការ​ភ្ញាក់​ផ្អើល ដោយ​គាត់​បាន​អះ​អាង​ថា គាត់​បាន​ឲ្យ​ប្រាក់​នោះ​ទៅ​លោក​វ៉ាលហ្សង់​ទេ។ បន្ទាប់​ពី​ប៉ូលិស​ចាក​ចេញ​ទៅ​វិញ គាត់​ក៏​បាន​ងាក​មក​រក​ចោរ​នោះ ដោយ​ណែនាំ​ថា “ឯង​មិន​មែន​ជា​កម្ម​សិទ្ធិ​ផ្តាច់​មុខ​របស់​សេចក្តី​អាក្រក់​ទៀត​ឡើយ តែ​ត្រូវ​ធ្វើ​ជា​កម្មសិទ្ធិ​របស់​សេចក្តី​ល្អ​វិញ”។ សេចក្តី​ស្រឡាញ់​ដ៏​លើស​លប់​នេះ បាន​ចង្អុល​បង្ហាញ​យើង ឲ្យ​ងាក​ទៅ​រក​សេចក្តី​ស្រឡាញ់ ដែល​បាន​បង្ហូរ​ចេញ​ពី​ប្រភព ដែល​ជា​ទី​បញ្ចេញ​ព្រះ​គុណ​គ្រប់​យ៉ាង។ នៅ​ថ្ងៃ​បុណ្យ​ទី​៥០ លោក​ពេត្រុស​បាន​ចែក​ចាយ​ថា ជិត​ពីរ​ខែ​មុន ពួក​គេ​បាន​ឆ្កាង​ព្រះ​យេស៊ូវ ក្នុង​ទីក្រុង​នេះ។ ហ្វូង​មនុស្ស​មាន​ការ​ចុក​ចាប់​ក្នុង​ចិត្ត ហើយ​ក៏​បាន​សួរ​គាត់​ថា តើ​ពួក​គេ​ត្រូវ​ធ្វើ​ដូច​ម្តេច។ លោក​ពេត្រុស​ក៏​បាន​ឆ្លើយ​ថា “ចូរ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ប្រែ​ចិត្ត​ចុះ ហើយ​ទទួល​បុណ្យ​ជ្រមុជទឹក​ទាំង​អស់​គ្នា ដោយ​នូវ​ព្រះនាម​ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ប្រយោជន៍​ឲ្យ​បាន​រួច​ពី​បាប នោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​ទទួល​អំណោយ​ទាន ជា​ព្រះវិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ”(កិច្ចការ ២:៣៨)។ ព្រះយេស៊ូវ​បាន​ស៊ូទ្រាំ​ទារុណ​កម្ម ដែល​ពួក​គេ​សក្តិសម​នឹង​ទទួល។ តែ​ពេល​នេះ ទោស​របស់​ពួក​គេ​នឹង​ត្រូវ​អត់​ទោស​ឲ្យ បើ​សិន​ជា​ពួក​គេ​ទទួល​ជឿ​ព្រះ​អង្គ។ ព្រះ​គុណ​របស់​ព្រះ​ធ្វើ​ការ​តាម​របៀប​ដែល​មនុស្ស​មិន​នឹក​ស្មាន​ដល់។ មនុស្ស​អាច​ទទួល​ការ​អត់​ទោស​បាប ដោយ​សារ​តែ​ការ​សុគត​របស់​ព្រះ​គ្រីស្ទ​ប៉ុណ្ណោះ គឺ​ការ​សុគត…

Read article
លាក់ខ្លួនពីព្រះ

ព្រះយេហូវ៉ា​ដ៏​ជា​ព្រះ​ទ្រង់​ហៅ​រក​អ័ដាម​ដោយ​ព្រះបន្ទូល​ថា ឯង​នៅ​ឯ​ណា? លោកុប្បត្តិ ៣:៩ កាល​នៅ​រៀន​ថ្នាក់​ទី​៣ ខ្ញុំ​ចាំ​ថា ខ្ញុំ​ធ្លាប់​ធ្មេញ​ភ្នែក ហើយ​ចាប់​ផ្តើម​រាប់​លេខ​ឮ​ៗ។ មិត្ត​រួម​ថ្នាក់​របស់​ខ្ញុំ ក៏​បាន​ប្រញាប់​​រត់​ចេញ​ពី​ថ្នាក់​រៀន ទៅ​រក​កន្លែង​ពួន។ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ដើរ​រក​ពួក​គេ នៅ​ក្រោម​តុ នៅ​កៀន​ទូ និង​នៅ​ក្រោយ​ទ្វារ​សព្វ​គ្រប់ អស់​ពេល​យ៉ាង​យូរ នៅ​តែ​រក​មិត្ត​ភក្តិ​ខ្ញុំ​មិន​ឃើញ។ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​អស់​សំណើច ពេល​ដែល​មិត្ត​ភក្តិ​ខ្ញុំ​ម្នាក់​បាន​លោត​ចេញ​ពី​ក្រោយ​ផើង​ផ្កា ដែល​គេ​បាន​ចង​ព្យួរ​នឹង​ពិដាន។ ក្បាល​របស់​នាង​បាន​បាំង​ពី​ក្រោយ​ដើម​ផ្កា​នោះ ហើយ​គេ​អាច​មើល​ឃើញ​ខ្លួន​របស់​នាង​បាន​យ៉ាង​ងាយ តែ​ខ្ញុំ​មិន​បាន​ឃើញ​នាង​សោះ។ ដោយសារ​ព្រះ​ទ្រង់​ជ្រាប​អំពី​អ្វី​ៗ​គ្រប់​យ៉ាង នោះ​ពេល​ដែល​លោក​អ័ដាម និង​នាង​អេវ៉ា “ពួន​ពី​ព្រះអង្គ” ក្នុង​សួន​ច្បារ​អេដែន ព្រះ​អង្គ​នៅ​តែ​ទត​ឃើញ​ពួក​គេ​(លោកុប្បត្តិ ៣:៨)។ ប៉ុន្តែ ពួក​គេ​មិន​មែន​កំពុង​តែ​លេង​បិទ​ពួន​នោះ​ទេ។ ពួក​គេ​ទើប​តែ​ស្គាល់​ភាព​អាម៉ាស់ នៃ​កំហុស​របស់​ខ្លួន​ភ្លាម​ៗ បន្ទាប់​ពី​បាន​ញាំ​ផ្លែ​ឈើ ដែល​ព្រះ​ទ្រង់​បាន​ហាម។ លោក​អ័ដាម និង​នាង​អេវ៉ា​បាន​ងាក​បែរ​ចេញ​ពី​ព្រះ និង​ការ​ផ្គត់ផ្គង់​ដោយ​ក្តី​ស្រឡាញ់​របស់​ព្រះ​អង្គ ពេល​ដែល​ពួក​គេ​មិន​ស្តាប់​បង្គាប់​តាម​ព្រះ​រាជ​បញ្ជា​របស់​ព្រះ​អង្គ។ ព្រះ​អង្គ​មិន​បាន​យាង​ចេញ​ពី​ពួក​គេ ដោយ​សេចក្តី​ក្រោធ​នោះ​ឡើយ ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ ព្រះ​អង្គ​បាន​សួរ​រក​ពួក​គេ​ថា “ឯង​នៅ​ឯណា?” ព្រះ​អង្គ​មិន​មែន​មិន​ដឹង​ថា ពួក​គេ​នៅ​កន្លែង​ណា​នោះ​ទេ តែ​ព្រះ​អង្គ​សព្វ​ព្រះ​ទ័យ​ឲ្យ​ពួក​គេ​ដឹង​ថា ព្រះ​អង្គ​យក​ព្រះ​ទ័យ​ទុក​ដាក់​ចំពោះ​ពួក​គេ ដោយ​សេចក្តី​អាណិត(ខ.៩)។ កាល​នោះ​ខ្ញុំ​មិន​អាច​មើល​ឃើញ​មិត្ត​ភក្តិ​ខ្ញុំ​ពួន តែ​ព្រះ​ទ្រង់​តែង​តែ​ទត​ឃើញ​យើង ហើយ​ស្គាល់​យើង ព្រោះ​ព្រះ​អង្គ​តែង​តែ​ទត​ឃើញ និង​ជ្រាប​អំពី​យើង​ជា​និច្ច។…

Read article