ចិត្តដែលចូលចិត្តអធិស្ឋាន
ពេលដែលស្រ្តីវ័យក្មេងម្នាក់ កំពុងធ្វើដំណើរតាមយន្តហោះ ជាមួយកូនស្រីរបស់ខ្លួន ដែលម្នាក់មានអាយុ៤ឆ្នាំ ហើយម្នាក់ទៀតអាយុ២ឆ្នាំ គាត់បានព្យាយាមធ្វើឲ្យកូនស្រីទាំងពីរមានការរវល់ ដើម្បីកុំឲ្យពួកគេរំខានអ្នកដំណើរផ្សេងទៀត។ ពេលដែលអ្នកបើកបរយន្តហោះប្រកាសតាមប្រព័ន្ធផ្សាយសម្លេងក្នុងយន្តហោះ ឃែតធើរីន(Katherine) កូនស្រីពៅរបស់គាត់ ក៏បានឈប់លេង ហើយឱនក្បាល។ ពេលអ្នកបើកយន្តហោះនិយាយចប់ នាងក៏និយាយខ្សិបៗថា “អាមែន”។ បានជានាងនិយាយថាអាមែនដូចនេះ ប្រហែលមកពីនាងស្មានថា អ្នកបើកយន្តហោះ កំពុងអធិស្ឋាន អំពីគ្រោះធម្មជាតិដែលបានកើតឡើង កាលពីពេលថ្មីៗនេះហើយ។ ខ្ញុំចង់មានចិត្តដែលងាយនឹងចូលទៅក្នុងការអធិស្ឋាន យ៉ាងឆាប់រហ័ស ដូចក្មេងតូចម្នាក់នេះផងដែរ។ ខ្ញុំគិតថា ស្តេចដាវីឌក៏មានចិត្ត ដែលងាយនឹងចូលទៅក្នុងការអធិស្ឋានដែរ។ ក្នុងបទគម្ពីរទំនុកដំកើង ជំពូក២៧ ទ្រង់បានមានបន្ទូលអំពីខ្មាំងសត្រូវ ដែលទ្រង់ពិបាកទប់ទល់(ខ.២)។ គឺដូចដែលទ្រង់បានមានបន្ទូលថា “ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ ចិត្តទូលបង្គំបានទូលតបថា ទូលបង្គំនឹងស្វែងរកព្រះភក្ត្រទ្រង់ពិត”(ខ.៨)។ អ្នកខ្លះនិយាយថា ត្រង់ចំណុចនេះ ស្តេចដាវីឌកំពុងនឹកចាំ អំពីពេលដែលទ្រង់កំពុងរត់គេចពីស្តេចសូល(១សាំយ៉ូអែល ២១:១០) ឬគេចពីអាប់សាឡំ បុត្រារបស់ទ្រង់(២សាំយ៉ូអែល ១៥:១៣-១៤)។ ស្តេចដាវីឌបានយកការអធិស្ឋាន និងការពឹងផ្អែកលើព្រះអម្ចាស់ ជាទីមួយ ហើយទ្រង់បានយកព្រះអង្គជាទីជ្រកកោន(ទំនុកដំកើង ២៧:៤-៥)។ យ៉ាងណាមិញ យើងក៏ត្រូវការទីជ្រកកោនផងដែរ។ ការអាន ឬការអធិស្ឋានតាមលំនាំបទគម្ពីរទំនុកដំកើង អាចជួយឲ្យយើងមានការជិតស្និទ្ធជាមួយនឹងព្រះវរបិតានៃយើង កាន់តែខ្លាំង។ កាលណាយើងជ្រកកោនក្នុងព្រះអង្គ…
Read article