ចូលក្នុងការប្រយុទ្ធដោយចិត្តក្លាហាន
កាលសាសន៍ភីលីស្ទីនម្នាក់នោះបានចូលមកជិត ដើម្បីជួបនឹងដាវីឌហើយ នោះដាវីឌក៏ប្រញាប់ប្រញាល់រត់ចូលទៅខាងគេ ដើម្បីជួយគ្នា។ ១សាំយ៉ូអែល ១៧:៤៨ មានសត្វមាន់ទើគីព្រៃ២ក្បាលឈរនៅលើផ្លូវលំ នៅខាងមុខខ្ញុំ។ ខ្ញុំឆ្ងល់ថា តើខ្ញុំអាចនៅឆ្ងាយពីពួកវា ប៉ុន្មានម៉ែត្រ ទើបមានសុវត្ថិភាព? ខ្ញុំក៏បានបន្ថយល្បឿន។ ការរត់ត្រឹកៗហាត់ប្រាណក៏បានក្លាយជាការដើរវិញ បន្ទាប់មក ខ្ញុំក៏ឈរត្រឹងមួយកន្លែង។ ខ្ញុំគិតស្មានថា វិធីសាស្ត្រនេះមានប្រសិទ្ធភាពហើយ។ តែសត្វមាន់ទើគីព្រៃទាំងនោះក៏បានដើរមករកខ្ញុំ ដោយមិនបង្អង់។ មួយសន្ទុះក្រោយមក ពួកវាក៏បានចឹកដៃខ្ញុំ បន្ទាប់មកចឹកខ្លួនខ្ញុំពីខាងក្រោយទៀត។ តើចំពុះពួកវាមុតប៉ុណ្ណា? ខ្ញុំក៏បានដើរគេចពីពួកវា។ ពួកវាក៏បានដើរទ្រេតទ្រោតតាមពីក្រោយខ្ញុំ ហើយក៏បានឈប់ដេញតាមខ្ញុំទៀត។ តាមធម្មតាមនុស្សតាមប្រម៉ាញ់សត្វទាំងនេះ! តែឥឡូវនេះសត្វដែលគេតាមប្រម៉ាញ់ បែរជាក្លាយជាព្រានប្រមាញ់វិញ ដោយពួកវាជាអ្នកចាប់ផ្តើមមុន។ ខ្ញុំក៏បានឆ្ងល់ថា តើពួកវាល្ងង់ខ្លៅពេកទេ បានជាមិនខ្លាចខ្ញុំចាប់ពួកវាអញ្ចឹង? តែខ្ញុំក៏មិនចង់ឲ្យមានរបួសដោយសារពួកវាដែរ ដូចនេះ ខ្ញុំក៏បានគេចចេញពីពួកវា។ កាលដាវីឌប្រយុទ្ធនឹងកូលីយ៉ាត កូលីយ៉ាតមើលឃើញថា ដាវីឌគ្មានអ្វីគួរឲ្យខ្លាចទេ ដូចនេះ គាត់ក៏បានបញ្ឈឺដាវីឌ ឲ្យចូលមកក្បែរគាត់។ គាត់ស្រែកប្រាប់ដាវីឌថា “ចូរមកឯអញចុះ អញនឹងឲ្យសាច់ឯង ដល់សត្វហើរលើអាកាស និងសត្វព្រៃផង”(១សាំយ៉ូអែល ១៧:៤៤)។ ដាវីឌក៏បានចាប់ផ្តើមការប្រយុទ្ធមុន ដោយរត់ទៅរកកូលីយ៉ាត តែមិនមែនដោយសារគាត់ល្ងង់ខ្លៅនោះទេ តែដោយសារគាត់ទុកចិត្តព្រះ។ ដាវីឌក៏ស្រែកឡើងថា “នៅថ្ងៃនេះ…
Read article
