January

You are here:
សេចក្តីជំនឿដែលមានគ្រឹះរឹងមាំ

ឯ​អស់​អ្នក​ណា​ដែល​ឮ​ពាក្យ​របស់​ខ្ញុំ​ទាំង​នេះ តែ​មិន​ប្រព្រឹត្ត​តាម អ្នក​នោះ​ត្រូវ​ធៀប​ដូច​ជា​មនុស្ស​ល្ងង់ ដែល​សង់​ផ្ទះ​ខ្លួន​នៅ​លើ​ខ្សាច់​វិញ។ ម៉ាថាយ ៧:២៦ ភ្នំ​ខ្សាច់​ខ្ពស់​ៗ នៅ​តាម​បណ្តោយ​ឆ្នេរ​ខាង​ជើង នៃ​បឹង Silver បាន​បណ្តាល​ឲ្យ​ផ្ទះ​ប្រជាជន​នៅ​តំបន់​ជិត​ខាង ជួប​ហានិភ័យ នៃ​ការ​បាក់​ស្រុត​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ដី​ខ្សាច់ ដែល​តែង​តែ​ផ្លាស់​ទី​ជា​និច្ច។ ទោះ​អ្នក​រស់​នៅ​ទីនោះ​បាន​ព្យាយាម​កើប​ពំនូក​ដី​ខ្សាច់​ធំ​ៗ ទៅ​កន្លែង​ផ្សេង​ក៏​ដោយ ក៏​ពួក​គេ​បាន​ត្រឹម​តែ​ឈរ​មើល​ដោយ​អស់​សង្ឃឹម ពេល​ដែល​ដីខ្សាច់​បាន​កប់​ពី​លើ​ផ្ទះ​ដែល​ពួក​គេ​បាន​សង់​យ៉ាង​ស្អាត។ ខណៈ​ពេល​ដែល​ចៅ​សង្កាត់​ដឹកនាំ​សកម្មភាព​សង្រ្គោះ​ផ្ទះ ដែល​បាន​ទទួល​រង​ការ​បំផ្លិចបំផ្លាញ​កាល​ពី​ពេល​ថ្មី​ៗ​នេះ គាត់​ក៏​បាន​បញ្ជាក់​ថា វា​ជា​បញ្ហា​ដែល​គេ​មិន​អាច​ទប់​ស្កាត់​បាន​ទេ។ ទោះ​ម្ចាស់​ផ្ទះ​បាន​ព្យាយាម​ជៀស​វាង​គ្រោះ​ថ្នាក់​នៃ​ការ​បាក់​ស្រុត​យ៉ាងណា​ក៏​ដោយ ក៏​ភ្នំ​ខ្សាច់​ទាំង​នោះ មិន​អាច​ទ្រទ្រង់​គ្រឹះ​ឲ្យ​រឹង​មាំ​បាន​ឡើយ​។ ព្រះយេស៊ូវ​បាន​ជ្រាប​អំពី​ភាព​ល្ងង់​ខ្លៅ​នៃ​ការ​សង់​ផ្ទះ​នៅ​លើ​ដី​ខ្សាច់។ បន្ទាប់​ពី​ទ្រង់​បាន​ដាស់​តឿន​ពួក​សិស្ស​ទ្រង់ អំពី​ពួក​ហោរា​ក្លែង​ក្លាយ ព្រះ​អង្គ​ក៏​បញ្ជាក់​ថា ការ​ស្តាប់​បង្គាប់​ដោយ​ក្តី​ស្រឡាញ់ គឺ​បាន​បង្ហាញ​ថា យើង​មាន​ប្រាជ្ញា​(ម៉ាថាយ ៧:១៥-២៣)។ ព្រះ​អង្គ​មាន​បន្ទូល​ថា “អស់​អ្នក​ដែល​បាន​ឮ​ព្រះ​បន្ទូល​ទ្រង់ ហើយ​ប្រព្រឹត្ត​តាម ខ្ញុំ​នឹង​ធៀប​អ្នក​នោះ​ដូច​ជា​មនុស្ស​ប៉ិន​ប្រយ័ត្ន ដែល​សង់​ផ្ទះ​ខ្លួន​នៅ​លើ​ថ្ម”(ខ.២៤)។ តែ​អ្នក​ដែល​បាន​ឮ​ព្រះ​បន្ទូល​ព្រះ ហើយ​បាន​សម្រេច​ចិត្ត​មិនប្រព្រឹត្ត​តាម “អ្នក​នោះ​ត្រូវ​ធៀប​ដូច​ជា​មនុស្ស​ល្ងង់ ដែល​សង់​ផ្ទះ​ខ្លួន​នៅ​លើ​ខ្សាច់​វិញ”(ខ.២៦)។ ពេល​ដែល​កាលៈទេសៈ​ធ្វើ​ឲ្យ​យើង​មាន​អារម្មណ៍​ថា ដីខ្សាច់​កំពុង​តែ​កប់​ពី​លើ​យើង នៅ​ពី​ក្រោម​ទម្ងន់​នៃ​ការ​រង​ទុក្ខ ឬ​ការ​ព្រួយ​បារម្ភ នោះ​យើង​អាច​មាន​ក្តី​សង្ឃឹម​ចំពោះ​ព្រះ​គ្រីស្ទ ដែល​ជា​ថ្មដា​របស់​យើង។ ព្រះ​អង្គ​នឹង​ជួយ​យើង ឲ្យ​មាន​ជំនឿ​រឹងមាំ ដែល​សង់​នៅ​លើ​គ្រឹះ​ដែល​មិន​ចេះ​រង្គោះ​រង្គើ នៃ​ចរិយា​សម្បត្តិ​របស់​ព្រះ​អង្គ ដែល​មិន​ចេះ​ប្រែ​ប្រួល។—Xochitl Dixon តើ​ការ​ស្តាប់​បង្គាប់​បាន​បង្ហាញ​ថា…

Read article
ពេលដែលក្តីស្រឡាញ់គ្មានទីបញ្ចប់

ព្រះយេហូវ៉ា​ទ្រង់​រមែង​ការពារ​អស់​អ្នក​ដែល​ស្រឡាញ់​ទ្រង់។ ទំនុកដំកើង ១៤៥:២០ សានដ្រា(Sandra) បាន​និយាយ​រំឭក​រឿង​ចាស់​ថា “រៀង​រាល់​ពេល​ជីតា​របស់​ខ្ញុំ នាំ​ខ្ញុំ​ទៅ​ឆ្នេរ​សមុទ្រ គាត់​តែង​តែ​ដោះ​នាឡិការ​របស់​គាត់​ទុក។ ថ្ងៃ​មួយ​ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​សួរ​គាត់​ថា ហេតុ​អ្វី​គាត់​ចាំ​បាច់​ត្រូវ​ដោះ​វា​ទុក”។ “គាត់​ក៏​បាន​ញញឹម ហើយ​ឆ្លើយ​ថា ព្រោះ​តា​ចង់​ឲ្យ​ចៅ​ដឹង​ថា ពេល​វេលា​ដែល​តា​បាន​ចំណាយ​ជា​មួយ​ចៅ​សំខាន់​ប៉ុណ្ណា ចំពោះ​តា។ តា​គ្រាន់​តែ​ចង់​ចំណាយ​ពេល​ជា​មួយ​ចៅ​ជា​រៀង​រហូត”។​ ខ្ញុំ​បាន​ឮ​សានដ្រា​ចែកចាយ​រឿង​នេះ នៅ​ពិធី​បុណ្យ​សព​របស់​ជីតា​គាត់។ រឿង​នេះ​ស្ថិត​ក្នុង​ចំណោម​អនុស្សាវរីយ៍​ដែល​នាង​ចូល​ចិត្ត​បំផុត។ ការ​ដែល​អ្នក​ដទៃ​ចំណាយ​ពេល​សម្រាប់​យើង អាច​ធ្វើ​ឲ្យ​យើង​មាន​អារម្មណ៍​ថា យើង​មាន​តម្លៃ​ចំពោះ​ពួក​គេ។ ពេល​ខ្ញុំ​គិត​អំពី​រឿង​នេះ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​នឹក​ចាំ​អំពី​បទ​គម្ពីរ​ដែល​បាន​ចែង អំពី​ការ​ដែល​ព្រះ​ទ្រង់​ថែរក្សា​យើង ដោយ​ក្តី​ស្រឡាញ់។ ព្រះ​ទ្រង់​តែង​តែ​ចំណាយ​ពេល​ជា​មួយ​យើង​ជា​និច្ច។ គឺ​ដូច​ដែល​ស្តេច​ដាវីឌ​បាន​អធិស្ឋាន​ក្នុង​បទ​គម្ពីរ​ទំនុក​ដំកើង ជំពូក១៤៥ ថា “ទ្រង់​លា​ព្រះហស្ត ក៏​បំពេញ​ចិត្ត​ប្រាថ្នា​នៃ​ជីវិត​ទាំងឡាយ ព្រះយេហូវ៉ា​ទ្រង់​សុចរិត​ក្នុង​គ្រប់​ទាំង​ផ្លូវ​ទ្រង់ ក៏​សប្បុរស​ក្នុង​គ្រប់​ទាំង​កិច្ចការ​របស់​ទ្រង់​ដែរ ១៨ ព្រះយេហូវ៉ា​ទ្រង់​គង់​នៅ​ជិត​នឹង​អស់​អ្នក ដែល​អំពាវនាវ​ដល់​ទ្រង់”(ខ.១៦-១៨)។ សេចក្តី​ល្អ និង​ការ​យក​ព្រះទ័យ​ទុក​ដាក់​របស់​ព្រះ បាន​ជួយ​ទ្រទ្រង់​ជីវិត​យើង​រាល់​វេលា ដោយ​ផ្តល់​ឲ្យ​យើង​នូវ​ខ្យល់​ដង្ហើម និង​អាហារ​សម្រាប់​បរិភោគ​ជា​ដើម។ ដោយសារ​ព្រះអង្គ​មាន​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​ដ៏​បរិបូរ នោះ​ព្រះអង្គ​បាន​បង្កើត​យើង​មក ដោយ​សេចក្តី​មេត្តា ដោយ​យក​ព្រះទ័យ​ទុកដាក់​ចំពោះ​ភាព​តូច​ល្អិត​បំផុត​នៃ​ជីវិត​យើង។ សេចក្តី​ស្រឡាញ់​របស់​ព្រះ​មាន​ភាព​ជ្រាល​ជ្រៅ ហើយ​គ្មាន​ទី​បញ្ចប់ បាន​ជា​សេចក្តី​សប្បុរស និង​សេចក្តី​មេត្តា​របស់​ព្រះអង្គ បើក​ផ្លូវ​ឲ្យ​យើង​ចូល​ទៅ​រក​ជីវិត​អស់​កល្ប​ជានិច្ច និង​ក្តី​អំណរ ក្នុង​ព្រះ​វត្ត​មាន​ព្រះ​អង្គ ពោល​គឺ​ព្រះអង្គ​ស្រឡាញ់​យើង​ខ្លាំង​ណាស់…

Read article
លទ្ធផល​នៃ​ការ​ចាប់​ផ្តើម​ជា​ថ្មី

ចូរ​ប្រដាប់​ខ្លួន​ដោយ​មនុស្ស​ថ្មី​វិញ ដែល​កំពុង​តែ​កែ​ឡើង​ខាង​ឯ​សេចក្តី​ចេះ​ដឹង ឲ្យ​បាន​ត្រូវ​នឹង​រូប​អង្គ​ព្រះ ដែល​បង្កើត​មនុស្ស​ថ្មី​នោះ​មក។ កូល៉ុស ៣:១០ ពេល​ដែល​ប្រាយអិននី(Bryony) មាន​អាយុ​៣០​ឆ្នាំ នាង​មិន​សប្បាយ​ចិត្ត នៅ​ក្នុង​ការ​បន្ត​ធ្វើ​ការ​ផ្នែក​លក់ ដែល​នាង​មិន​ដែល​ចូល​ចិត្ត។ នាង​បាន​សម្រេច​ចិត្ត​ថា ពេល​នេះ​ជា​ពេល​ដែល​នាង​ត្រូវ​ឈប់​មាន​ការ​ស្ទាក់​ស្ទើរ ហើយ​ត្រូវ​ស្វែង​រក​ការងារ​ថ្មី។ សម្រាប់​ដាវីឌ(David)វិញ ឆ្នាំ​ថ្មី​នេះ គាត់​បាន​ឆ្លុះ​កញ្ចក់ ដោយ​ការ​ប្តេជ្ញា​ចិត្ត​ថា ឆ្នាំ​ថ្មី​នេះ​ជា​ឆ្នាំ​ដែល​គាត់​ត្រូវ​ស្រក​គីឡូ​។ រី​ឯ​ចេមស៍(James)​វិញ គាត់​បាន​ឃើញ​ឆ្នាំ​ចាស់​កន្លង​ផុត​ទៅ ដោយ​ភាព​ឆេវឆាវ​របស់​គាត់ មិន​បាន​អន់​ថយ​សោះ​ឡើយ។ នៅ​ខែ​បន្ទាប់ គាត់​សន្យា​នឹង​ខ្លួន​ឯង​ថា គាត់​នឹង​ព្យាយាម​ខ្លាំង​ជាង​មុន។​ បើ​អ្នក​ធ្លាប់​បាន​ប្តេជ្ញា​ចិត្ត នៅ​ដើម​ខែ​ថ្មី ដើម​ឆ្នាំ​ថ្មី ឬ​នៅ​ថ្ងៃ​ខួប​កំណើត នោះ​មិន​មែន​មាន​តែ​អ្នក​ទេ ដែល​បាន​អនុវត្ត​ដូច​នេះ។ អ្នក​ស្រាវជ្រាវ​ថែម​ទាំង​បាន​ដាក់​ឈ្មោះ​ឲ្យ​ការអនុវត្តន៍​ដូចនេះ​ថា : ឥទ្ធិពល​នៃ​ការ​ចាប់​ផ្តើម​ជា​ថ្មី។ ពួក​គេ​បាន​លើក​ឡើង​ថា កាល​បរិច្ឆេទ​សំខាន់​ៗ ក្នុង​ប្រតិទិន​អាច​នាំ​ឲ្យ​យើង​ពិនិត្យ​មើល​ជីវិត​យើង ហើយ​ព្យាយាម​ទុក​បរាជ័យ ឬ​កំហុស​យើង នៅ​ពី​ក្រោយ​យើង ដើម្បី​ចាប់​ផ្តើម​ជា​ថ្មី។ យើង​ចង់​ក្លាយ​ជា​មនុស្ស​ល្អ​ជាង​មុន ហេតុ​នេះ​ហើយ​យើង​ចង់​មាន​ការ​ចាប់​ផ្តើម​ថ្មី។ ជំនឿ​លើ​ព្រះយេស៊ូវ គឺ​ជា​ដំណោះ​ស្រាយ​ដ៏​មាន​អំណាច សម្រាប់​បញ្ហា​នេះ ដោយ​បង្ហាញ​ឲ្យ​យើង​ដឹង​ថា ជីវិត​ថ្មី​មាន​លក្ខណៈ​ដូចម្តេច​ខ្លះ​(កូល៉ុស ៣:១២-១៤) ហើយ​ត្រាស់​ហៅ​យើង ឲ្យ​លះចោល​ជីវិត​ចាស់​របស់​យើង (ខ.៥-៩)។ ជីវិត​ផ្លាស់​ប្រែ​នេះ មិន​គ្រាន់​តែ​កើត​មាន…

Read article
ព្រះបន្ទូលព្រះ និងឆ្នាំថ្មី

កាល​ដើម​ដំបូង​មាន​ព្រះបន្ទូល ព្រះបន្ទូល​ក៏​គង់​នៅ​ជា​មួយ​នឹង​ព្រះ ហើយ​ព្រះបន្ទូល​នោះ​ឯង​ជា​ព្រះ។ យ៉ូហាន ១:១ មីសែលឡាន(Michellan) បាន​ជួប​បញ្ហា​ប្រឈម ខណៈ​ពេល​ដែល​នាង​កំពុង​ចម្រើន​វ័យ​ធំ​ឡើង នៅ​ប្រទេស​ភីលីពីន តែ​នាង​ចូល​ចិត្ត​អាន​សៀវភៅ​ណាស់ ហើយ​រក​ឃើញ​ការ​កម្សាន្ត​ចិត្ត​ក្នុង​សៀវភៅ​ទាំង​នោះ។ ថ្ងៃ​មួយ កាល​នាង​រៀន​នៅ​មហា​វិទ្យាល័យ នាង​ក៏​បាន​អាន​ជំពូក​ទី​១ ក្នុង​កណ្ឌ​គម្ពីរ​ដំណឹងល្អ​យ៉ូហាន ហើយ​ព្រះ​ទ្រង់​បាន​ធ្វើ​ការ​ក្នុង​ចិត្ត​នាង ដែល​រឹង​ដូច​ថ្ម។ នាង​មាន​អារម្មណ៍​ថា មាន​នរណា​ម្នាក់​កំពុង​និយាយ​មក​នាង​ថា “អ្នក​ចូល​ចិត្ត​អាន​សៀវភៅ​ណាស់​មែន​ទេ? តើ​អ្នក​ដឹង​ទេ​ថា ពាក្យ​ពេចន៍ ក្នុង​សៀវភៅ​នេះ ជា​ព្រះ​បន្ទូល​ដ៏​អស់កល្ប ដែល​បញ្ចេញ​ពន្លឺ​ក្នុង​ទី​ងងឹត​ក្នុង​ពេល​សព្វ​ថ្ងៃ និង​ជា​រៀង​រហូត។ ជា​ព្រះ​បន្ទូល​ដែល​យក​កំណើត​ជា​សាច់​ឈាម។ គឺ​ព្រះ​បន្ទូល​ដែល​ស្រឡាញ់​អ្នក”។​ នាង​កំពុង​អាន​ដំណឹង​ល្អដែល​ចាប់​ផ្តើម​ដោយ​ពាក្យ ដែល​បាន​រំឭក​អ្នក​អាន​កណ្ឌ​គម្ពីរ​យ៉ូហាន អំពី​ឃ្លា​ទីមួយ​របស់​កណ្ឌ​គម្ពីរ​លោកុប្បត្តិ ដែល​ផ្តើម​ដោយ​ពាក្យ “កាល​ដើម​ដំបូង…”(លោកុប្បត្តិ ១:១)។ កណ្ឌ​គម្ពីរ​យ៉ូហាន​បាន​បង្ហាញ​ថា ព្រះយេស៊ូវ​មិន​គ្រាន់​តែ​ជា​ព្រះ កាល​ដើម​ដំបូង​ប៉ុណ្ណោះ​ទេ តែ​ព្រះ​អង្គ​ជា​ព្រះបន្ទូល (យ៉ូហាន ១:១)។ ហើយ​ព្រះ​បន្ទូល​ដ៏​រស់​បាន​យក​កំណើត​ជា​មនុស្ស ហើយ​គង់​នៅ​ជា​មួយ​យើង​រាល់​គ្នា (ខ.១៤)។ ជាង​នេះ​ទៅ​ទៀត អ្នក​ដែល​ទទួល​ព្រះ​អង្គ ដោយ​ជឿ​ព្រះ​នាម​ព្រះ​អង្គ ទ្រង់​ប្រទាន​អំណាច​ឲ្យ​បាន​ត្រឡប់​ជា​កូន​ព្រះ​អង្គ​(ខ.១២)។ មីសែលឡាន​ក៏​បាន​ឱប​ក្រសោប​យក​ក្តី​ស្រឡាញ់​របស់​ព្រះ នៅ​ថ្ងៃ​នេះ ហើយ​ក៏​បាន “មាន​ជីវិត​ថ្មី​ក្នុង​ព្រះ” (ខ.១៣)។ នាង​ក៏​បាន​អរ​ព្រះ​គុណ​ព្រះ​អង្គ សម្រាប់​ការ​សង្រ្គោះ​នាង ឲ្យ​រួច​ផុត​ពី​គំរូ​នៃ​ការ​ញៀន​របស់​ក្រុម​គ្រួសារ​នាង…

Read article
ត្រូវបានចិញ្ចឹម

​មាន​ចិត្ត​រីក​រាយ ពេល​ដែល​បាន​ដឹង​ថា សប្បុរស​ជន​ម្នាក់​បាន​សាង​សង់​មជ្ឈ​មណ្ឌល​កុមារ​កំព្រា សម្រាប់​ក្មេង​អនាថា​។ ខ្ញុំ​មាន​ចិត្ត​រំភើប ពេល​ដែល​គាត់​បាន​បរិច្ចាក​លុយ​បន្ថែម​ទៀត​ សម្រាប់​កុមារ​កំព្រា​នោះ ហើយក៏​បាន​យក​ក្មេង​ម្នាក់​ ក្នុង​កុមារ​កំព្រា​នោះ មក​ចិញ្ចឹម។ ក្មេង​កំព្រា​ភាគ​ច្រើន​មាន​ការ​សប្បាយ​ចិត្ត ពេល​ដែល​មាន​អ្នក​ឧបត្ថម្ភ​សម្រាប់​ពួក​គេផ្ទាល់​ៗ​ខ្លួន។ ប៉ុន្តែ តើ​ពួក​គេ​មាន​អារម្មណ៍​យ៉ាង​ណា ពេល​ដែល​ពួក​គេ​ដឹង​ថា អ្នក​ឧបត្ថម្ភ​នោះ មិន​គ្រាន់​តែ​ចង់​ជួយពួក​គេ​ប៉ុណ្ណោះ​ទេ តែ​ថែម​ទាំង​ចង់​ទទួល​ពួក​គេ ជា​កូន​ចិញ្ចឹម​ទៀត​នោះ? បើ​អ្នក​ជា​កូន​ព្រះ អ្នក​ប្រាកដ​ជា​ស្គាល់​អារម្មណ៍​នេះ ព្រោះ​វា​បាន​កើត​ឡើង​ចំពោះ​អ្នក​រួច​ហើយ។ យើង​មិន​អាច​រអ៊ូ​រទាំ​ឡើយ បើ​សិន​ជា​ព្រះ​គ្រាន់​តែ​ស្រឡាញ់​យើង ល្មម​នឹង​ចាត់​ព្រះ​រាជ​បុត្រា​ទ្រង់​ឲ្យ​យាង​ចុះ​មក ដើម្បី “កុំ​ឲ្យ​យើង​ត្រូវវិនាស​ឡើយ តែ​ឲ្យ​មាន​ជីវិត​អស់​កល្ប​ជា​និច្ចវិញ”(យ៉ូហាន ៣:១៦)។ សេចក្តី​ស្រឡាញ់​របស់​ទ្រង់​ត្រង់​ចំណុច​នេះ គឺលើស​ពី​គ្រប់​គ្រាន់​សម្រាប់​យើង តែ​មិន​ទាន់​គ្រប់​គ្រាន់​សម្រាប់​ទ្រង់​ឡើយ។ ដ្បិត​ទ្រង់​បាន​ចាត់​ព្រះ​រាជ​បុត្រា​ទ្រង់​មក មិន​គ្រាន់​តែ​ដើម្បី​លោះ​យើង​ឲ្យ​រួច​ពី​បាប​ឡើយ ប៉ុន្តែ ក៏​ដើម្បី​ឲ្យ​យើង​បាន​ធ្វើ​ជា​កូន​ចិញ្ចឹម​របស់​ទ្រង់​ផង​ដែរ​(កាឡាទី ៤:៤-៥)។ សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​ហៅ​យើង​ថា “កូន” ព្រោះ​នៅ​សម័យ​គាត់ ជា​ធម្មតា កូន​ជា​អ្នក​ទទួល​មរតក​ពី​ឪពុក។ ត្រង់​ចំណុច​នេះ គាត់​ចង់​បង្ហាញ​ថា មនុស្ស​ម្នាក់​ៗ​ទំាង​ប្រុស​ទាំង​ស្រី ដែល​បាន​ទទួល​ជឿ​ព្រះយេស៊ូវ គឺ​បាន​ក្លាយ​ជា​កូន​ព្រះ ដែល​មានសិទ្ធិ​ពេញ​លេញ និង​ស្មើ​គ្នា ដើម្បី​ទទួល​មរតក​របស់​ព្រះ​ជា​ម្ចាស់​(ខ.៧)។ ព្រះ​ជា​ម្ចាស់​មិន​គ្រាន់​តែ​ចង់​សង្រ្គោះ​អ្នក​ប៉ុណ្ណោះ​ឡើយ។​ ទ្រង់​ក៏​ចង់​ទទួល​អ្នក ធ្វើ​ជា​កូន​ចិញ្ចឹម​របស់​ទ្រង់​ផង​ដែរ។ ទ្រង់​បាន​ទទួល​ចិញ្ចឹម​អ្នក ក្នុង​មហា​គ្រួសារ​របស់​ទ្រង់…

Read article
ភាពលម្អិតក្នុងសត្វដ៏តូចបំផុត

មាន​ពេល​មួយ​ខ្ញុំ​បាន​ផ្អែក​លើ​ស្មា​របស់​មិត្ត​ភក្តិ​ខ្ញុំ មើល​រូប​ថត​នៅ​ក្នុង​ទូរស័ព្ទ​របស់​នាង ដែល​នាង​បាន​ថត ដោយ​ប្រើ​មីក្រូ​ទស្សន៍។ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​សួរ​នាង​ថា “តើ​ឌីអាតូម គឺ​ជា​អ្វី?” នាង​ក៏​បាន​ពន្យល់​ខ្ញុំ​ថា “អូហ៍ វា​ដូច​ប្លុង​តុង​អញ្ចឹង ប៉ុន្តែ វា​ពិបាក​មើល​ជាង​ប្លុង​តុង។ ជួន​កាល យើង​ត្រូវ​សម្រក់​ប្រេង​មួយ​ដំណក់ នៅ​លើ​កែវ​ពង្រីក ឬ​ត្រូវ​ឲ្យ​ពួក​វា​ងាប់​សិន ទើបយើង​អាច​មើល​ពួក​វា​ឃើញ​ច្បាស់”។ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​អង្គុយ​ស្ញើច ខណៈ​ពេល​ដែល​នាង​បើក​រូប​ភាព​ផ្សេង​ទៀត​ឲ្យ​ខ្ញុំ​មើល។ ពេល​នោះ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ជក់​ជិត​នឹង​ការ​គិត អំពី​ភាព​លម្អិត ដែល​ព្រះ​ទ្រង់​បាន​ដាក់ ក្នុង​ជីវិត​ដ៏​តូច ដែល​ទាល់​តែ​ប្រើ​មីក្រូទស្សន៍ ទើប​យើង​អាច​មើល​ពួក​វា​ឃើញ។ ស្នា​ព្រះ​ហស្ត និង​កិច្ចការ​ដែល​ព្រះ​ជា​ម្ចាស់​បាន​ធ្វើ គឺ​គ្មាន​ព្រំដែន​ឡើយ។ ក្នុង​កណ្ឌ​គម្ពីរ​យ៉ូប ក្នុង​ចំណោម​មិត្ត​ភក្តិ​របស់​លោក​យ៉ូប លោក​អេលីហ៊ូវ​បាន​អង្អុល​បង្ហាញ​ដល់​លោក​យ៉ូប ខណៈ​ពេល​ដែល​លោក​យ៉ូប​កំពុង​តែ​មាន​ទុក្ខ​ជា​ទម្ងន់។ លោក​អេលីហ៊ូវ​បាន​លើក​ទឹក​ចិត្ត​លោក​យ៉ូប​ថា “ឱ​យ៉ូប​អើយ សូម​ស្តាប់​សេចក្តី​នេះ​ចុះ សូម​ឈរ​ឲ្យ​នឹង ហើយ​ពិចារណា​អស់​ទាំង​ការ​អស្ចារ្យ​របស់​ព្រះ​សិន។ តើ​លោក​ជ្រាប​ពី​ព្រះ​ទ្រង់​ដាក់​កំរិត​របស់​ទាំង​នោះ ជា​យ៉ាង​ណា ពី​ទ្រង់​ធ្វើ​ឲ្យ​ផ្លេកបន្ទោរ​នៃ​ពពក​ទ្រង់​ភ្លឺផ្លេកៗ​ដូច​ម្តេច​ឬ​ទេ? តើ​លោក​យល់​ពី​ទំងន់​នៃ​ពពក​ជា​យ៉ាង​ណា គឺ​ជា​កិច្ចការ​អស្ចារ្យ​របស់​ព្រះ​ដ៏​មាន​ដំរិះ​សព្វ​គ្រប់​ឬ​ទេ”(យ៉ូប ៣៧:១៤-១៦)។ ក្នុង​នាម​យើង​ជា​មនុស្ស យើង​មិន​អាច​យល់​ច្បាស់ អំពី​ភាព​លម្អិត​ដ៏​ស្មុគ្រស្មាញ​របស់​ព្រះ​ជា​ម្ចាស់ និង​ស្នា​ព្រះ​ហស្ត​ទ្រង់​បាន​ឡើយ។ សូម្បី​តែ​ផ្នែក​នៃ​ស្នា​ព្រះ​ហស្ត​ទ្រង់ ដែល​យើង​មើល​នឹង​ភ្នែក​ទទេ​មិន​ឃើញ ក៏​បាន​ឆ្លុះ​បញ្ចាំង​អំពី​សិរីល្អ និង​អំណាចចេស្តា​របស់​ព្រះ​ជា​ម្ចាស់​ផង​ដែរ។ សិរីល្អ​របស់​ព្រះ​អង្គ​បាន​ហ៊ុម​ព័ទ្ធ​យើង។ ព្រះ​អង្គ​កំពុង​ធ្វើ​ការ​របស់​ទ្រង់​យ៉ាង​សកម្ម ​ទោះ​យើង​កំពុង​តែ​ឆ្លង​កាត់​បញ្ហា​អ្វី…

Read article
វែកផ្ទៃមេឃ

នៅ​ក្នុង​ការ​សន្ទនា កាល​ពី​ពេល​ថ្មី​ៗ​នេះ មិត្ត​ភក្តិ​របស់​ខ្ញុំ​ម្នាក់​បាន​ចែក​ចាយ​ដល់​ខ្ញុំ​ថា នាង​បាន​បោះ​បង់​ចោល​សេចក្តី​ជំនឿ​របស់​នាង​ហើយ។ ពេល​នោះ​ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ឮ​នាង​និយាយ​ពាក្យ​រអ៊ូរ​ទាំ ដែល​ខ្ញុំ​ធ្លាប់​ឮ​កាល​ពី​មុន​ថា តើ​ធ្វើ​ដូច​ម្តេច​ឲ្យ​គាត់​អាច​ជឿព្រះ​ដែល​ហាក់​ដូច​ជា​មិន​ដែល​ធ្វើ​អ្វី​សោះ​? សំណួរ​ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​បាក់​ទឹក​ចិត្ត​នេះ បាន​លេច​ឡើង ក្នុង​គំនិត​យើង​ម្នាក់​ៗ ពី​ពេល​មួយ ទៅ​ពេល​មួយ​ទៀត  ពេល​យើង​អាន​ចំ​ពត៌​មាន​ដែល​និយាយ​អំពី​អំពើ​ហឹង្សា និង​នៅ​ពេល​ដែល​យើង​កំពុង​តែ​មាន​ចិត្ត​ខ្ទេច​ខ្ទំា​ជា​ដើម។ ការ​បាក់​ទឹក​ចិត្ត​របស់​មិត្ត​ភក្តិ​ម្នាក់​នេះ គឺ​បាន​បង្ហាញ​ថា នាង​កំពុង​តែ​ត្រូវ​ការ​ព្រះ​ជា​ម្ចាស់​ជួយ​រំដោះ​នាង ឲ្យ​រួច​ពី​បញ្ហា​អ្វី​មួយ ដែល​នេះ​ជា​ការ​ស្រេក​ឃ្លាន ដែល​យើង​ម្នាក់​ៗ​អាច​មាន ជា​រឿយ​ៗ​។ ពួក​អ៊ីស្រា​អែល​ស្គាល់​ទីតាំង​ភូមិ​សាស្រ្ត​របស់​ទឹក​ដី​ខ្លួន​យ៉ាង​ច្បាស់។ តែ​ពួក​បាប៊ីឡូន​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ពួកអ៊ីស្រាអែល​មិន​អាច​ទប់​ទល់​រួច ដោយ​វាយ​ផ្តួល​ពួក​គេ​នឹង​កណ្តាប់​ដៃ​ដែក ហើយ​ដុត​បំផ្លាញ​ទី​ក្រុង​យេរូសាឡិម ឲ្យ​ក្លាយ​ជា​សំណល់​បាក់​បែក។ ពេល​នោះ ពួក​បណ្តា​ជន​មាន​ការ​សង្ស័យ​ដ៏​ងងឹត ចំពោះ​ព្រះ​ជា​ម្ចាស់ បាន​ជា​ហោរា​អេសាយ​ថ្លែង​ទៅ​កាន់​ពួក​គេ​ថា តើ​ព្រះ​ដែល​គួរ​តែ​ជួយ​សង្រ្គោះ​យើង​នោះ ទ្រង់​នៅ​ឯណា? (អេសាយ ៦៣:១១-១៥)។ ប៉ុន្តែ ស្ថិត​ក្នុង​ពេល​បែប​នោះ លោក​អេសាយ​ក៏​បាន​អធិស្ឋាន​ដោយ​ចិត្ត​ក្លាហាន​ថា “ឱ​បើសិន​ជា​ទ្រង់​នឹង​វែក​ផ្ទៃ​មេឃ ហើយ​យាង​ចុះ​មក​ទៅ​អេះ ដើម្បី​ឲ្យ​ភ្នំ​ទាំង​ប៉ុន្មាន បាន​ញាប់ញ័រ​នៅ​ចំពោះ​ទ្រង់”(៦៤:១)។ ការ​ឈឺ​ចាប់ និង​ទុក្ខ​ព្រួយ​របស់​លោក​អេសាយ មិន​បាន​ទាញ​គាត់​ចេញ​ពី​ព្រះ​ជាម្ចាស់​ឡើយ តែ​បាន​នាំ​ឲ្យ​គាត់​ព្យាយាម​ចូល​ទៅ​ជិត​ព្រះ​អង្គ​កាន់​តែ​ខ្លាំង។ ការ​សង្ស័យ និង​ទុក្ខ​ព្រួយ​របស់​យើង ផ្តល់​ឲ្យ​យើង​នូវ​អំណោយ​ដ៏​ចម្លែក​មួយ ដោយ​វា​បាន​បង្ហាញ​ឲ្យ​យើង​ដឹង​ថា យើងបាន​វង្វេង​ចេញ​ឆ្ងាយ​ប៉ុណ្ណា​ហើយ និង​ដឹង​ថា យើង​ត្រូវ​ការ​ព្រះ​ជា​ម្ចាស់​ខ្លាំង​ប៉ុណ្ណា។ នេះ​ជា​រឿង​ដ៏​គួរ​ឲ្យ​កត់​សម្គាល់ ដែល​យើង​មិន​នឹក​ស្មាន​ដល់។ នៅ​ក្នុង​ព្រះ​យេស៊ូវ…

Read article
អ្នកកែប្រែអារម្មណ៍

ខណៈ​ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​កំពុង​តែ​រង់​ចាំ នៅ​ស្ថានីយ​រថ​ភ្លើង ដើម្បី​ធ្វើ​ដំណើរ​ប្រចាំ​សប្តាហ៍ គំនិត​វិជ្ជមាន​ជា​ច្រើន បាន​ពពាក់​ពពូន​គ្នា នៅ​ក្នុង​គំនិត​ខ្ញុំ ដូច​អ្នក​ដំណើរ​ដែល​កំពុង​ឈរ​តម្រង់​ជួប​បញ្ជ្រាត​គ្នា ដើម្បី​រង់​ចំា​ឡើង​រថ​ភ្លើង។ ពេល​នោះ ខ្ញុំមាន​ភាព​តាន​តឹង​ក្នុង​ចិត្ត ដោយ​សារ​ការ​សង្ស័យ និង​សម្តី​ដែល​គេ​និយាយ​មក​ខ្ញុំ ដោយ​គ្មាន​មេត្តា ហើយ​ខ្ញុំ​ក៏​មាន​ភាព​អស់​សង្ឃឹម ដោយ​សារ​ភាព​អយុត្តិ​ធម៌ ដែល​សមាជិក​ក្រុម​គ្រួសារ​របស់​ខ្ញុំ​ម្នាក់ បាន​ទទួល​រង កាល​ពី​ពេល​ថ្មី​ៗ​នេះ។ ដល់​ពេល​ដែល​រថ​ភ្លើង​មក​ដល់ ខ្ញុំ​មាន​អារម្មណ៍​មិន​ល្អ​សោះ។​ ពេល​ខ្ញុំ​ឡើង​ជិះ​រថ​ភ្លើង គំនិត​មួយ​ទៀត​ក៏​បាន​លេច​ឡើង ដោយ​ជំរុញ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​សរសេរ​សេចក្តី​អធិស្ឋាន សម្រាប់​ទូល​ថ្វាយ​ព្រះ នូវ​ពាក្យ​ទំនួញ​របស់​ខ្ញុំ។ មិន​យូរ​ប៉ុន្មាន ខ្ញុំ​ក៏​បាន​សរសេរ​ពាក្យ​ទំនួញ​របស់​ខ្ញុំ​ចប់ ហើយ​ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ដក​ទូរស័ព្ទ​របស់​ខ្ញុំ​ចេញ​មក ដើម្បី​ស្តាប់​បទ​ចម្រៀង​សរសើរ​ដំកើង។​ អារម្មណ៍​អាក្រក់​ដែល​ខ្ញុំ​មាន​មុន​នោះ ក៏​បាន​ផ្លាស់​ប្តូរ​ទាំង​ស្រុង ដោយ​មិន​ដឹង​ខ្លួន។​ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ដឹង​ថា តាម​ពិត ខ្ញុំ​កំពុង​តែ​អនុវត្ត​តាម​គំរូ​របស់​អ្នក​និពន្ធ​បទ​គម្ពីរ​ទំនុក​ដំកើង ជំពូក​៩៤។ អ្នក​និពន្ធ​បទ​គម្ពីរ​នេះ បាន​ពោល​ទំនួញ​របស់​ខ្លួន​ថា “ឱ​ចៅក្រម​នៃ​ផែនដី​អើយ សូម​ទ្រង់​ក្រោក​ឡើង សូម​សង​ដល់​ពួក​ឆ្មើងឆ្មៃ​តាម​សម​គួរ … តើ​អ្នក​ណា​នឹង​ក្រោក​ឡើង​ជំនួស​ខ្ញុំ ដើម្បី​ទាស់​នឹង​ពួកអ្នក​ដែល​ប្រព្រឹត្ត​ការ​អាក្រក់ តើ​អ្នក​ណា​នឹង​ឈរ​ឡើង​ជំនួស​ខ្ញុំ ដើម្បី​ទប់ទល់​នឹង​ពួកដែល​ប្រព្រឹត្ត​ការ​ទុច្ចរិត?”(ទំនុកដំកើង ៩៤:២,១៦)។ ត្រង់​ចំណុច​នេះ គាត់​មិន​បាន​លាក់​ទុក​អ្វី​ដែល​មាន​ក្នុង​ចិត្ត​ឡើង ពេល​ដែល​គាត់​ទូល​ថ្វាយ​ព្រះ អំពី​អំពើ​អយុត្តិ​ធម៌ ដែល​គេ​បាន​ធ្វើ​មក​លើ​ស្ត្រី​មេម៉ាយ និង​ក្មេង​កំព្រា។ បន្ទាប់​ពី​គាត់​បាន​ទូល​ពាក្យ​ទំនួញ​ដល់​ព្រះ​ជា​ម្ចាស់​ហើយ​ គាត់​ក៏​បាន​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ការ​សរសើរ​ដំកើង​ថា…

Read article
សុចរិត ក្នុងចំណោមប្រជាជាតិ

ពេល​ដែល​ខ្ញុំ និង​ស្វាមី​របស់​ខ្ញុំ​ទៅ​មើល​សារៈមន្ទីរ​ប្រល័យ​ពូជ​សាសន៍ យ៉ាត យ៉ាសេម នៅ​ប្រទេស​អ៊ីស្រាអែល យើង​បាន​ចូល​ក្នុង​សួន​ច្បារ ដែល​មាន​ឈ្មោះ​ថា សុចរិត​ក្នុង​ចំណោម​ប្រជា​ជាតិ​ទាំង​ឡាយ។ សួន​ច្បារ​នេះ​បាន​ផ្តល់​កិត្តិ​យស ​ដល់​បុរស និង​ស្រ្តី​ដែល​បាន​ប្រថុយ​ជីវិត ដើម្បី​ជួយ​សង្រ្គោះ​ជន​ជាតិ​យូដា ឬ​ជ្វីប ក្នុង​របប​ប្រល័យ​ពូជ​សាសន៍​ហូឡូខោះ​។ ខណៈ​ពេល​ដែល​យើង​ទស្សនា​វិមាន​រំឭក​នេះ យើង​ក៏​បាន​ជួប​មនុស្ស​មួយ​ក្រុម មក​ពី​ប្រទេស​ហូឡង់។ ក្នុង​ចំណោម​ពួក​គេ មាន​ស្រ្តី​ម្នាក់​បាន​មក​ទីនោះ ដើម្បី​មើល​ឈ្មោះ​ជីដូន​ជីតា​របស់​នាង នៅ​ក្នុង​បញ្ជី​ឈ្មោះ ដែល​គេ​បានឆ្លាក់​នៅ​លើ​ផ្លាក​ដ៏​ធំ​មួយ។ ដោយសារ​យើង​មាន​ចិត្ត​ចង់​ដឹង​ចង់​ឮ យើង​ក៏​បាន​សាក​សួរ​អំពី​ប្រវត្តិ​គ្រួសារ​របស់​នាង។ តា និងយាយ​របស់​នាង គឺ​លោក​គ្រូ​គង្វាល ភីធ័រ(Rev. Pieter) និង​អ្នកស្រី អេដ្រៀនណា មូល័រ(Adriana Müller) បានជួយ​សង្គ្រោះ​ជីវិត​ក្មេង​ប្រុស​ជន​ជាតិ​យូដា​ម្នាក់ ដែល​មាន​អាយុ​ពីរ​ឆ្នាំ ដោយ​នាំ​គាត់​ចូល​ក្នុង​ផ្ទះ​របស់​ពួក​គេ ហើយ​ក៏បាន​លាក់​អត្ត​សញ្ញាណ​របស់​គាត់ ដោយ​ឲ្យ​គាត់​ធ្វើ​ជា​កូន​ពៅ​គេ ក្នុង​ចំណោម​កូន​ទាំង​៨​នាក់​របស់​ពួក​គេ​ពី​ឆ្នាំ​១៩៤៣ ដល់​ឆ្នាំ១៩៤៥។ រឿង​នេះ​បាន​ប៉ះ​ពាល់​ចិត្ត​យើង​ណាស់ បាន​ជា​យើង​សួរ​នាង​ថា “តើ​ក្មេង​ប្រុស​នោះ បាន​រួច​ជីវិត នៅ​សម័យ​នោះ​ទេ?”​ពេល​នោះ មាន​បុរស​ម្នាក់​មាន​វ័យ​ចាស់​ជាង​នាង ដែល​កំពុង​ឈរ​ក្នុង​ក្រុម​នោះ ក៏​ដើរ​ចេញ​មក ហើយ​ប្រកាស​ថា ក្មេង​ប្រុស​នោះ​គឺ​ជា​គាត់​ហ្នឹង​ហើយ។ ពេល​ខ្ញុំ​គិត​អំពី​សេចក្តី​ក្លាហាន​របស់​មនុស្ស​ជា​ច្រើន ដែល​បាន​ជួយ​សង្រ្គោះ​ប្រជាជន​យូដា ខ្ញុំ​ក៏​បាន​នឹក​ចាំ អំពី​ព្រះ​នាង​អេសធើរ។ នៅ​សម័យ​នោះ…

Read article
រួចផុតពីគ្រោះថ្នាក់

ថ្ងៃ​មួយ នៅ​រដូវ​រងា កូន​ៗ​របស់​ខ្ញុំ​បាន​ទទូច​សុំ​ទៅ​ចេញ​លេង​ជិះ​រំអិល​នៅ​លើ​ព្រឹល។ ស៊ីតុណ្ហ​ភាព​ថ្ងៃ​នោះ បាន​ធ្លាក់​ចុះ ជិត -២០​អង្សាសេ ក្រោម​សូន្យ។ គ្រាប់​ព្រឹល​តូច​ៗ​បាន​រសាត់​តាម​បង្អួច​ផ្ទះ​យើង។ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​គិត​មួយ​សន្ទុះ ហើយ​ក៏បាន​យល់​ព្រម​ឲ្យ​ពួក​គេ​ចេញ​ទៅ​លេង​ខាង​ក្រៅ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំ​បាន​ប្រាប់​ពួក​គេ ឲ្យ​លេង​ជុំ​គ្នា ហើយ​ចូល​ក្នុង​ផ្ទះ​វិញ បន្ទាប់​ពី​លេង​បាន​១៥​នាទី។ ដោយ​សារ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​បង្កើត​ច្បាប់​នេះ ដើម្បី​ឲ្យ​កូន​ៗ​របស់​ខ្ញុំ​អាច​លេង ដោយ​សេរី និង​មិន​មាន​គ្រោះ​ថ្នាក់​កក​ចុង​ម្រាម​ដៃ ឬ​ម្រាម​ជើង ដោយ​សារ​ត្រជាក់​ខ្លាំង។ ខ្ញុំ​គិត​ថា អ្នក​និពន្ធ​បទ​គម្ពីរ ទំនុក​ដំកើង ជំពូក​១១៩ បាន​ទទួល​ស្គាល់​ថា ព្រះ​ជា​ម្ចាស់​ទ្រង់​មាន​បំណង​ល្អ ពេល​ដែល​ទ្រង់​ដាក់​ក្រឹត្យ​វិន័យ​ឲ្យ​រាស្រ្ត​របស់​ទ្រង់ គឺ​ដូច​ដែល​គាត់​បាន​សរសេរ​ក្នុង​ខគម្ពីរ​ពីរ​ខ​ជាប់​គ្នា​ថា “ទូលបង្គំ​នឹង​កាន់​តាម​ក្រឹត្យវិន័យ​ទ្រង់​ជានិច្ច នៅ​អស់កល្ប​ជានិច្ច​រៀង​ត​ទៅ។ ទូលបង្គំ​នឹង​ដើរ​ទៅ​ដោយ​សេរីភាព ដ្បិត​ទូលបង្គំ​បាន​ស្វែង​រក​អស់​ទាំង​បញ្ញត្ត​នៃ​ទ្រង់”(ខ.៤៤-៤៥)។ ត្រង់​ចំណុច​នេះ តើ​ហេតុ​អ្វី​បាន​ជា​អ្នក​និពន្ធ​ទំនុក​ដំកើង​បាន​ផ្សា​ភ្ជាប់​សេរី​ភាព ជា​មួយ​នឹង​ជីវិត​ដែល​កាន់​តាម​ក្រឹត្យ​វិន័យ​ខាង​វិញ្ញាណ? ការ​អនុវត្តន៍​តាម​ក្រឹត្យវិន័យ​របស់​ព្រះ​ជា​ម្ចាស់ ជួយ​យើង​មិន​ឲ្យ​ជួប​ផល​វិបាក ដែល​បាន​មក​ពី​ការ​សម្រេច​ចិត្ត ដែល​ធ្វើឲ្យ​យើង​ស្តាយ​ក្រោយ។ យើង​នឹង​មាន​សេរីភាព​កាន់​តែ​ច្រើន នៅ​ក្នុង​ការ​អរសប្បាយ​នឹង​ជីវិត បើ​សិន​ជា​យើង​គ្មាន​បន្ទុក​នៃ​កំហុស ឬ​ការ​ឈឺ​ចាប់​ទេ​នោះ។ ព្រះ​ជា​ម្ចាស់​មិន​សព្វ​ព្រះ​ទ័យ​នឹង​គ្រប់​គ្រង​យើង ដោយ​បញ្ជា និង​បម្រាម​នោះ​ឡើយ ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ ទ្រង់​បាន​បង្ហាញ​ឲ្យ​យើង​ដឹង​ថា ទ្រង់​ដាក់​ក្រឹត្យ​វិន័យ​ឲ្យ​យើង គឺ​ដោយ​សារ​ទ្រង់​ស្រឡាញ់​យើង។ ពេល​ដែល​កូន​ៗ​របស់​ខ្ញុំ​កំពុង​តែ​ជិះ​រំអិល​លេង នៅ​លើ​ព្រឹល…

Read article