April 2022

You are here:
ក្សត្រដែលគង់នៅលើខ្នងសត្វលា

មើល ស្តេច​នៃ​នាង ទ្រង់​យាង​មក​ឯ​នាង ទ្រង់​សុភាព ហើយ​គង់​លើ​សត្វ​លា។ ម៉ាថាយ ២១:៥ ព្រះយេស៊ូវ​យាង​ចូល​ទីក្រុង​យេរូសាឡិម នៅ​ថ្ងៃ​អាទិត្យ ដែល​សព្វ​ថ្ងៃ​នេះ ព្រះវិហារ​មួយ​ចំនួន​បាន​ហៅ​ថ្ងៃ​នោះ​ថា ថ្ងៃ​អាទិត្យ​នៃ​ស្លឹក​ចាក។ ជា​ការ​ពិត​ណាស់ ពេល​នោះ​មិន​មែន​ជា​លើក​ទី​១ ដែល​ព្រះយេស៊ូវ​បាន​យាង​ចូល​ទីក្រុង​យេរូសាឡិម​ឡើយ។ ក្នុង​នាម​ព្រះអង្គ​ជា​ជនជាតិ​យូដា ព្រះអង្គ​ប្រាកដ​ជា​បាន​យាង​ចូល​ទីក្រុង​នេះ​ជា​រៀង​រាល់​ឆ្នាំ ដើម្បី​ប្រារព្ធ​ពិធី​បុណ្យ​ធំ​ៗ​ទាំង​បី(លូកា ២:៤១-៤២ យ៉ូហាន ២:១៣ ៥:១)។ កាល​ពី​៣​ឆ្នាំ​មុន ព្រះគ្រីស្ទ​ក៏​បាន​បំពេញ​ព្រះរាជកិច្ច និង​បង្រៀន​ក្នុង​ទីក្រុង​យេរូសាឡិម។ តែ​នៅ​ថ្ងៃ​អាទិត្យ​នោះ ព្រះ​អង្គ​យាង​ចូល​មក​ក្នុង​ទីក្រុង​នោះ ដោយ​ហេតុ​ផល​ផ្សេង​ពី​នេះ។ ព្រះអង្គ​បាន​យាង​ចូល​ទីក្រុង​យេរូសាឡិម ដោយ​គង់​នៅ​លើ​ខ្នង​សត្វ​លា នៅ​ពេល​ដែល​មនុស្ស​រាប់​ពាន់​នាក់​កំពុង​ធ្វើ​ដំណើរ​ចូល​ទីក្រុង​នេះ ដូច​នេះ មនុស្ស​ជា​ច្រើន​បាន​ងាក​មក​ផ្ដោតអារម្មណ៍ ទៅ​លើ​ព្រះ​អង្គ​(ម៉ាថាយ ២១:៩-១១)។ ហេតុអ្វី​ទ្រង់​បង្ហាញ​អង្គ​ទ្រង់ នៅ​ចំពោះ​មុខ​មនុស្ស​រាប់​ពាន់​នាក់ បន្ទាប់​ពី​ទ្រង់​មិន​បាន​ស្វែង​រក​ប្រជាប្រិយភាព កាល​ពី​៣​ឆ្នាំ​មុន? ហេតុអ្វី​ព្រះអង្គ​ព្រម​ឲ្យ​គេ​ប្រកាស​ថា ព្រះអង្គ​ជា​ស្តេច ពេល​ដែល​ព្រះអង្គ​សល់​ពេល​តែ​៥​ថ្ងៃ​ប៉ុណ្ណោះ ព្រះ​អង្គ​នឹង​សុគត​ហើយ? កណ្ឌ​គម្ពីរ​បាន​ចែង​ថា រឿង​នេះ​បាន​កើត​ឡើង ដើម្បី​សម្រេច​តាម​បទ​ទំនាយ មាន​អាយុ​កាល​៥០០​ឆ្នាំ(ម៉ាថាយ ២១:៤-៥) ដែល​បាន​ប្រកាស​ថា ក្សត្រ​ដែល​ព្រះ​ទ្រង់​បាន​ជ្រើស​តាំង នឹង​យាង​ចូល​ទីក្រុង​យេរូសាឡិម “ទ្រង់​ជា​អ្នក​សុចរិត ហើយ​មាន​ជ័យជំនះ ទ្រង់​ក៏​សុភាព ទ្រង់​គង់​លើ​សត្វ​លា”(សាការី…

Read article
ឡានក្រុងជជែកកម្សាន្ត

ចូរ​ឲ្យ​ពាក្យ​សំដី​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា បាន​ប្រកប​ដោយ​ព្រះគុណ​ជានិច្ច។ កូល៉ុស ៤:៦ កាល​ពី​ឆ្នាំ​២០១៩ ក្រុម​ហ៊ុន​ឡានក្រុង​អក់ស្វឺត បាន​ចាប់​ផ្តើម​ប្រើ​កម្ម​វិធី “ឡាន​ក្រុង​ជជែក​កម្សាន្ត” ដែល​បាន​ក្លាយ​ជា​កម្មវិធី​ដ៏​ពេញ​និយម​ក្នុង​រយៈ​ពេល​ដ៏​ខ្លី។ គេ​បាន​រៀប​ចំ​ឡាន​ក្រុង​មួយ​គ្រឿង ដោយ​ជ្រើស​រើស​មនុស្ស ឲ្យ​ឡើង​ជិះ​ឡាន​ក្រុង​នោះ ដោយ​ស្ម័គ្រ​ចិត្ត​ជជែក​កម្សាន្ត​ជា​មួយ​អ្នក​ដំណើរ​ដែល​មាន​លក្ខណៈ​គួរ​ឲ្យ​ចាប់​អារម្មណ៍។ គេ​បាន​បង្កើត​កម្ម​វិធី​នេះ​ឡើង ដើម្បី​ឆ្លើយ​តប ចំពោះ​ការ​ស្រាវជ្រាវ​របស់​រាជ​រដ្ឋាភិបាល ដែល​បាន​រក​ឃើញ​ថា ៣០​ភាគ​រយ​នៃ​ជន​ជាតិ​អង់គ្លេស កំពុង​រស់​នៅ ដោយ​គ្មាន​ការ​សន្ទនា​ដ៏​មាន​ន័យ យ៉ាង​ហោច​ណាស់ មួយ​ថ្ងៃ ក្នុង​មួយ​សប្តាហ៍។ មនុស្ស​ជា​ច្រើន​ទំនង​ជា​មាន​ភាព​ឯកោ ដោយសារ​គ្មាន​នរណា​ម្នាក់ ជជែក​ជា​មួយ នៅ​ពេល​ដែល​ពួក​គេ​ត្រូវ​ការ​អ្នក​និយាយ​ជា​មួយ។ ខណៈ​ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​ពិចារណា អំពី​សារៈ​សំខាន់​នៃ​ការ​សន្ទនា ក្នុង​ជីវិត​ខ្ញុំ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​នឹកចាំ​អំពី​ការ​ជជែក​គ្នា ដែល​មាន​ពេញ​ដោយ​ព្រះគុណ​ព្រះ។ ពេល​នោះ ខ្ញុំ​មាន​ពេញ​ដោយ​អំណរ និង​ការ​លើក​ទឹក​ចិត្ត ហើយ​ក៏​បាន​ជួយ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​មាន​ទំនាក់​ទំនង​កាន់​តែ​ជ្រាលជ្រៅ​ផង​ដែរ។ នៅ​ចុង​បញ្ចប់​នៃ​សំបុត្រ​ដែល​សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​សរសេរ​ផ្ញើ​ទៅ​ពួក​ជំនុំ នៅ​ទីក្រុង​កូល៉ុស គាត់​បាន​លើក​ទឹក​ចិត្ត​អ្នក​អាន​របស់​គាត់ ដោយ​បង្រៀន​ពួក​គេ​អំពី​គោល​ការណ៍​នៃ​ការ​រស់​នៅ​ជា​គ្រីស្ទាន​ពិត​ប្រាកដ ដែល​ក្នុង​នោះ គាត់​ក៏​បាន​បង្រៀន​ផង​ដែរ​ថា  របៀប​យើង​សន្ទនា​គ្នា អាច​បង្ហាញ​ចេញ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់ ដល់​មនុស្ស​គ្រប់​គ្នា​ដែល​យើង​ជួប។ សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​សរសេរ​ថា “ចូរ​ឲ្យ​ពាក្យ​សំដី​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា បាន​ប្រកប​ដោយ​ព្រះគុណ​ជានិច្ច”(៤:៦)។ ត្រង់​ចំណុច​នេះ គាត់​បាន​រំឭក​អ្នក​អាន​របស់​គាត់​ថា គុណ​ភាព​នៃ​ពាក្យ​សម្តី​ទាំង​នោះ “ដែល​ប្រកប​ដោយ​ព្រះគុណ” នាំ​មក​នូវ​ការ​លើក​ទឹក​ចិត្ត​ពិត​ប្រាកដ សម្រាប់​អ្នក​ដទៃ។ ពេល​ណា​អ្នក​មាន​ឱកាស​មាន​ការ​សន្ទនា​ដ៏​ល្អ…

Read article
ព្រះអង្គគង់នៅជាមួយជារៀងរហូត

ខ្ញុំ​បាន​សូម​សេចក្តី​តែ​១​ពី​ព្រះយេហូវ៉ា … គឺ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​បាន​នៅ​ក្នុង​ដំណាក់​នៃ​ព្រះយេហូវ៉ា រាល់​តែ​ថ្ងៃ​អស់​១​ជីវិត​ខ្ញុំ។ ទំនុកដំកើង ២៧:៤ មាន​ពេល​មួយ ក្រុម​គ្រួសារ​ខ្ញុំ​បាន​ផ្លាស់​ទៅ​នៅ​ផ្ទះ​ថ្មី ដែល​ស្ថិត​នៅ​មិន​ឆ្ងាយ​ពី​ផ្ទះ​ចាស់​របស់​យើង។ ទីតាំង​នៅ​ជិត​គ្នា​មែន តែ​យើង​នៅ​តែ​ចាំ​បាច់​ត្រូវ​ជួល​ឡាន​ជួយ​រើ​ផ្ទះ​យើង ដោយសារ​យើង​នៅ​សល់​ពេល​តិច។ មុន​ពេល​យើង​អាច​ចូល​ទៅ​នៅ​ក្នុង​ផ្ទះ​ថ្មី​ យើង​បាន​ទុក​គ្រឿង​សង្ហារិម​នៅ​ក្នុង​ឡាន​នោះ ហើយ​យើង​រក​បាន​កន្លែង​ស្នាក់​នៅ​បណ្ដោះ​អាសន្ន។ ក្នុង​អំឡុង​ពេល​នោះ ខ្ញុំ​មាន​អារម្មណ៍​ថា “កក់ក្តៅ​យ៉ាង​ខ្លាំង” ទោះ​យើង​មិន​ទាន់​បាន​ចូល​ទៅ​នៅ​ផ្ទះ​ថ្មី​ក៏​ដោយ ព្រោះ​ខ្ញុំ​កំពុង​តែ​ស្នាក់​នៅ​ជា​មួយ​មនុស្ស​ដែល​ខ្ញុំ​ស្រឡាញ់​បំផុត គឺ​ក្រុម​គ្រួសារ​ខ្ញុំ។ ដាវីឌ​ធ្លាប់​រស់​នៅ ដោយ​គ្មាន​ផ្ទះ​សម្បែង ពេល​ដែល​ស្តេច​សូល​តាម​សម្លាប់​គាត់។ ស្តេច​សូល​ខ្លាច​ដាវីឌ​ដណ្តើម​រាជ​ទ្រង់ ដូច​នេះ​ទ្រង់​ក៏​បាន​តាម​សម្លាប់​គាត់។ ដាវីឌ​ក៏​បាន​រត់​ចេញ​ពី​ផ្ទះ ហើយ​គេង​នៅ​កន្លែង​ណា ដែល​គាត់​អាច​ជ្រក​នៅ​បាន។ ទោះ​គាត់​មាន​អ្នក​រួម​ដំណើរ​ជា​មួយ​ក៏​ដោយ ក៏​អ្វី​ដែល​គាត់​ចង់​បាន​បំផុត​នោះ គឺ​ចង់ “នៅ​ក្នុង​ដំណាក់​របស់​ព្រះ​អម្ចាស់” ដើម្បី​អរសប្បាយ នឹង​ការ​ប្រកប​ស្និទ្ធ​ស្នាល​ជា​មួយ​ព្រះ​អង្គ​ជា​រៀង​រហូត(ទំនុកដំកើង ២៧:៤)។ ព្រះយេស៊ូវ​គង់​នៅ​ជា​មួយ​យើង​ជាប់​ជា​និច្ច បាន​ជា​យើង​អាច​មាន “ភាព​កក់​ក្តៅ” ទោះ​យើង​នៅ​ទីណា​ក៏ដោយ។ ព្រះ​អង្គ​គង់​នៅ​ជា​មួយ​យើង ក្នុង​ពេល​ដែល​យើង​មាន​បញ្ហា ហើយ​ថែម​ទាំង​រៀប​ចំ​កន្លែង​មួយ សម្រាប់​ឲ្យ​យើង​រស់​នៅ​ជា​មួយ​ព្រះ​អង្គ ជា​រៀង​រហូត(យ៉ូហាន ១៤:៣)។ ទោះ​យើង​មាន​ភាព​មិន​ច្បាស់​លាស់ និង​មាន​ការ​ផ្លាស់​ប្តូរ​យ៉ាង​ណា​ក៏​ដោយ ក្នុង​ការ​រស់​នៅ​លើ​ផែនដី​នេះ យើង​អាច​សម្រាក​ជា​អចិន្ត្រៃយ៍ នៅ​ក្នុង​ការ​ប្រកប​ស្និទ្ធ​ស្នាល​ជា​មួយ​ព្រះ​អង្គ ជា​រៀង​រាល់​ថ្ងៃ និង​គ្រប់​ទីកន្លែង។—Kirsten Holmberg តើ​អ្នក​មាន​អារម្មណ៍​កក់​ក្តៅ​បំផុត…

Read article
ការស្វាគមន៍ពិតប្រាកដ

ចូរ​ប្រព្រឹត្ត​នឹង​គ្នា​ដោយ​សេចក្តី​ចៅរ៉ៅ … តាម​អំណោយ​ទាន​ដែល​គ្រប់​គ្នា​បាន​ទទួល​មក ទុក​ដូច​ជា​អ្នក​ចែក​ចាយ​យ៉ាង​ល្អ នៃ​ព្រះគុណ​ដ៏​បែក​ជា​ច្រើន​ផ្លូវ​វិញ។ ១ពេត្រុស ៤:៩-១០ “គូមេន កា ណា បា?” (ប្រែ​មក​ថា តើ​អ្នក​បាន​ញាំ​បាយ​ហើយ​ឬ​នៅ?)។ នេះ​ជា​សំណួរ​ដែល​អ្នក​នឹង​ឮ​គេ​សួរ​ជា​និច្ច ពេល​អ្នក​ទៅ​លេង​ផ្ទះ​របស់​ប្រជាជន នៅ​ប្រទេស​ភីលីពីន ដែល​ជា​ស្រុក​កំណើត​របស់​ខ្ញុំ។ នេះ​ជា​របៀប​ដែល​ជន​ជាតិ​ភីលីពីន បង្ហាញ​ចេញ​នូវ​ការ​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់ និង​សេចក្តី​សប្បុរស ចំពោះ​ភ្ញៀវ​ដែល​មក​លេង​ផ្ទះ​របស់​ពួក​គេ។ ទោះ​អ្នក​បាន​ឆ្លើយ​តប​ដូចម្តេច​ក៏​ដោយ ម្ចាស់​ផ្ទះ​តែង​តែ​រៀប​ចំ​អាហារ​អ្វី​មួយ ឲ្យ​អ្នក​បរិភោគ។ ជនជាតិ​ភីលីព​បាន​ជឿ​ថា សេចក្តី​សប្បុរស​ពិតប្រាកដ គឺ​មិន​គ្រាន់​តែ​ជា​ការ​និយាយ​គួរសម​ប៉ុណ្ណោះ​ទេ តែ​ក៏​ជា​ការ​បង្ហាញ​ចេញ​នូវ​ការ​ស្វាគមន៍​ពិត​ប្រាកដ តាម​រយៈ​ការ​ប្រព្រឹត្ត​ផង​ដែរ។​ រេបិកា​ក៏​ស្គាល់​អត្ថន័យ​នៃ​សេចក្តី​សប្បុរស​ផង​ដែរ។ កិច្ចការ​ប្រចាំថ្ងៃ​របស់​គាត់ ក៏​រាប់​បញ្ចូល​ការ​ដង​ទឹក​ពី​អណ្តូង នៅ​ក្រៅ​ទីក្រុង ហើយ​កណ្តៀត​ក្អម​ទឹក​ត្រឡប់​មក​ផ្ទះ​ផង​ដែរ។ មាន​ពេល​មួយ អ្នក​បម្រើ​របស់​លោក​អ័ប្រាហាំ ដែល​កំពុង​ស្រេក​ទឹក ដោយសារ​ការ​ធ្វើ​ដំណើរ​មក​ពី​ចម្ងាយ បាន​សុំ​ទឹក​របស់​នាង​ផឹក​បន្តិច។ ពេល​នោះ នាង​ក៏​បាន​ឲ្យ​ទឹក​គាត់​ផឹក ដោយ​គ្មាន​ការ​ស្ទាក់​ស្ទើរ (លោកុប្បត្តិ ២៤:១៧-១៨)។ តែ​នាង​រេបិកា​បាន​ធ្វើ​លើស​ពី​នេះ​ទៀត។ ពេល​ដែល​នាង​បាន​ឃើញ​សត្វ​អូដ្ឋ​របស់​ភ្ញៀវ​នាង​ស្រេក​ទឹក នាង​ក៏​ប្រញាប់​ទៅ​ដង​ទឹក​ឲ្យ​ពួកវា​ផឹក​ផង​ដែរ(ខ.១៩-២០)។ នាង​បាន​ជួយ​យក​អសារ​គេ ដោយ​គ្មាន​ការ​ស្ទាក់​ស្ទើរ ទោះ​នាង​ត្រូវ​ត្រឡប់​ទៅ​ដង​ទឹក​ម្តង​ទៀត ហើយ​កណ្តៀត​ក្អម​ទឹក​ដ៏​ធ្ងន់​ក៏​ដោយ។ មនុស្ស​ជា​ច្រើន​ជួប​ការ​លំបាក​ក្នុង​ការ​រស់​នៅ ហើយ​ជា​ញឹក​ញាប់ អំពើ​សប្បុរស​ធម៌​តែ​បន្តិច​បន្តួច អាច​លើក​ទឹក​ចិត្ត​ពួក​គេ​បាន។…

Read article
រៀនព្រះបន្ទូលហើយ មិនធ្វើតាម

ចូរ​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ប្រព្រឹត្ត​តាម​ព្រះបន្ទូល​ទៅ កុំ​ឲ្យ​គ្រាន់​តែ​ស្តាប់​ប៉ុណ្ណោះ ហើយ​បញ្ឆោត​ខ្លួន​វិញ​នោះ​ឡើយ។ យ៉ាកុប ១:២២ មាន​រឿង​ហេតុ​មួយ​បាន​កើត​ឡើង នៅ​ចំណត​រថយន្ត នៅ​ពេល​ដែល​អ្នក​បើក​បរ​ពីរ​នាក់ បាន​ឈ្លោះ​ប្រកែក​គ្នា​ឮ​ៗ រឿង​ឡាន​មួយ​បាន​ចត​បាំង​ឡាន​មួយ​ទៀត មិន​ឲ្យ​បើក​ចេញ​រួច។ ពួក​គេ​ក៏​បាន​ប្រើ​ពាក្យ​អសុរ​ស​មក​លើ​គ្នា​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក។ អ្វី​ដែល​គួរ​ឲ្យ​ឈឺ​ចាប់​នោះ​គឺ ជម្លោះ​នេះ​កំពុង​តែ​កើត​ឡើង នៅ​ក្នុង​ចំណត​របស់​ព្រះវិហារ​មួយ។ បុរស​ទាំង​ពីរ​ប្រហែល​ជា​ទើប​តែ​បាន​ស្តាប់​ការអធិប្បាយ​ព្រះបន្ទូល​អំពី​សេចក្តី​ស្រឡាញ់ ការ​អត់​ធ្មត់ ឬ​ការ​អត់​ទោស តែ​ពួកគេ​ក៏​បាន​ភ្លេច​ព្រះបន្ទូល​នោះ​អស់ ក្នុង​ពេល​ដ៏​ក្តៅ​ក្រហាយ។ ពេល​ខ្ញុំ​ដើរ​កាត់​តាម​នោះ ឃើញ​រឿង​ហេតុ​ដូចនេះ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​គ្រវីក្បាល តែ​បន្ទាប់​មក ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ដឹង​ថា ខ្ញុំ​មិន​ល្អ​ជាង​ពួក​គេ​ឡើយ។ តើ​មាន​ពេល​ប៉ុន្មាន​ដង​ហើយ ដែល​ខ្ញុំ​បាន​អាន​ព្រះ​គម្ពីរ ហើយ​ក៏​បាន​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​បាប​ភ្លាម នៅ​ក្នុង​ការ​គិត​មិន​ល្អ? តើ​មាន​ពេល​ប៉ុន្មាន​ដង​ហើយ ដែល​ខ្ញុំ​ប្រព្រឹត្ត​ដូច “មនុស្ស​ដែល​ឆ្លុះ​មុខ​ក្នុង​កញ្ចក់ អ្នក​នោះ​គ្រាន់​តែ​មើល​ខ្លួន រួច​ចេញ​បាត់​ទៅ ហើយ​ក៏​ភ្លេច​ពី​បែប​ភាព​ខ្លួន​ជា​យ៉ាង​ណា​ភ្លាម”(យ៉ាកុប ១:២៣-២៤)? ក្នុង​បទ​គម្ពីរ​នេះ លោក​យ៉ាកុប​កំពុង​អំពាវនាវ​អ្នក​អាន​របស់​គាត់ កុំ​ឲ្យ​គ្រាន់​តែ​អាន​ព្រះ​គម្ពីរ ហើយ​ពិចារណា​អំពី​ការ​បង្រៀន​របស់​ព្រះ​ប៉ុណ្ណោះ​ឡើយ តែ​ក៏​ត្រូវ​ប្រព្រឹត្ត​តាម​ផង​ដែរ(ខ.២២)។ គាត់​បាន​កត់​សំគាល់​ថា ជំនឿ​ដែល​ពេញ​លេញ គឺ​មាន​ន័យ​ថា យើង​ស្គាល់​ព្រះបន្ទូល ហើយ​អនុវត្ត​តាម។ កាលៈទេសៈ​ក្នុង​ជីវិត អាច​ធ្វើ​ឲ្យ​យើង​ពិបាក​អនុវត្ត​តាម​ការ​អ្វី​ដែល​ព្រះ​គម្ពីរ​បាន​បើក​សម្ដែង។ ប៉ុន្តែ យើង​អាច​ទូល​សូម​ឲ្យ​ព្រះ​វរបិតា​ជួយ ដ្បិត​ព្រះ​អង្គ​នឹង​ជួយ​ឲ្យ​យើង​ស្តាប់​បង្គាប់​តាម​ព្រះ​បន្ទូល​ព្រះ​អង្គ ហើយ​ផ្គាប់​ព្រះ​ទ័យ​ព្រះ​អង្គ ដោយ​ការ​ប្រព្រឹត្ត​តាម។—Leslie Koh…

Read article
ព្រះអង្គកំពុងធ្វើការដ៏ល្អ

ព្រះអង្គ​ដែល​ទ្រង់​បាន​ចាប់​តាំង​ធ្វើ​ការ​ល្អ​ក្នុង​អ្នក​រាល់​គ្នា ទ្រង់​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​កាន់​តែ​ពេញ​ខ្នាត​ឡើង ទាល់​តែ​ដល់​ថ្ងៃ​នៃ​ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ។ ភីលីព ១:៦ កាល​លោក​ឆាល ស្ព័រជិន(Charles Spurgeon) ស្ថិត​ក្នុង​វ័យ​ជំទង់ គាត់​បាន​បះបោរ​ប្រឆាំង​នឹង​ព្រះ។ គាត់​បាន​ទៅ​ព្រះវិហារ ខណៈ​ពេល​ដែល​គាត់​បាន​ចម្រើន​វ័យ​ធំ​ឡើង គាត់​យល់​ឃើញ​ថា ការ​អធិប្បាយ​ហាក់​ដូច​ជា គ្មាន​ជាតិ គ្មាន​ន័យ​អ្វី​សោះ។ ដូច​នេះ គាត់​ពិបាក​ជឿ​ព្រះ ហើយ​គាត់​ក៏​បាន​បះបោរ​ប្រឆាំង​នឹង​ព្រះអង្គ។  នៅ​យប់​មួយ ខ្យល់​ព្យុះ​ដ៏​កាច​សាហាវ​មួយ បាន​បង្ខំ​ឲ្យ​យុវជន​អាយុ​១៦​ឆ្នាំ​រូប​នេះ ឲ្យ​រក​កន្លែង​ជ្រក នៅ​ក្នុង​ព្រះ​វិហារ​មេតូឌីស​តូច​មួយ។ ការ​អធិប្បាយ​របស់​គ្រូ​គង្វាល​គាត់ ហាក់​ដូច​ជា​សំដៅ​មក​លើ​ខ្លួន​គាត់​ផ្ទាល់។ នៅ​ពេល​នោះ គាត់​ក៏​បាន​ចុះ​ចាញ់​ព្រះ ហើយ​ក៏​បាន​ថ្វាយ​ចិត្ត​របស់​គាត់ ដល់​ព្រះ​យេស៊ូវ។ ក្រោយ​មក លោក​ស្ព័រជិន​ក៏​បាន​សរសេរ​ថា “មុន​ពេល​ខ្ញុំ​ទទួល​ជឿ​ព្រះ​គ្រីស្ទ ព្រះ​អង្គ​បាន​ចាប់​ផ្តើម​ធ្វើ​ការ​ជា​មួយ​ខ្ញុំ តាំង​ពី​យូរ​មក​ហើយ”។ តាមពិត ជីវិត​របស់​យើង​មិន​បាន​ចាប់​ផ្តើម ជា​មួយ​ព្រះ នៅ​វិនាទី​ដែល​យើង​បាន​សង្គ្រោះ​នោះ​ទេ។ អ្នក​និពន្ធ​បទ​គម្ពីរ​ទំនុក​ដំកើង​បាន​កត់​សំគាល់​ថា “ដ្បិត​គឺ​ទ្រង់​ដែល​បាន​បង្កើត​ចិត្ត​ថ្លើម​នៃ​ទូលបង្គំ ហើយ​បាន​ផ្សំ​គ្រឿង​នៃ​ទូលបង្គំ​នៅ​ក្នុង​ផ្ទៃ​ម្តាយ”(ទំនុកដំកើង ១៣៩:១៣)។ សាវ័ក​ប៉ុល​ក៏​បាន​បង្រៀន​ផង​ដែរ​ថា “ព្រះ​ដែល​រើស​ខ្ញុំ​តាំង​ពី​ផ្ទៃ​ម្តាយ​មក ហើយ​បាន​ហៅ​ខ្ញុំ​ដោយ​ព្រះគុណ​ទ្រង់”(កាឡាទី ១:១៥)។ ហើយ​ព្រះ​ទ្រង់​មិន​បាន​ឈប់​ធ្វើ​ការ​ជា​មួយ​យើង ពេល​ដែល​យើង​បាន​សង្រ្គោះ​នោះ​ឡើយ : ពីព្រោះ “ព្រះអង្គ​ដែល​ទ្រង់​បាន​ចាប់​តាំង​ធ្វើ​ការ​ល្អ​ក្នុង​អ្នក​រាល់​គ្នា ទ្រង់​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​កាន់​តែ​ពេញ​ខ្នាត​ឡើង ទាល់​តែ​ដល់​ថ្ងៃ​នៃ​ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ”(ភីលីព ១:៦)។…

Read article
ការប្រឹក្សាយោបល់ប្រកបដោយប្រាជ្ញា

ការ​នេះ​ហួស​កំឡាំង​ឯង​ហើយ នឹង​ធ្វើ​តែ​ម្នាក់​ឯង​មិន​បាន​ទេ។ និក្ខមនំ ១៨:១៨ កាល​ខ្ញុំ​កំពុង​រៀន​នៅ​សាលា​ព្រះ​គម្ពីរ ខ្ញុំ​ក៏​ធ្វើ​ការ​ពេញ​ពេល​ផង​ដែរ។ មិន​តែ​ប៉ុណ្ណោះ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​បង្រៀន​ព្រះ​បន្ទូល តាម​វេន ហើយ​ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ទៅ​ធ្វើ​កម្ម​សិក្សា​នៅ​ព្រះវិហារ​ផង​ដែរ។ ខ្ញុំ​មាន​ការ​រវល់​ច្រើន​ណាស់​។ ពេល​ដែល​ប៉ា​របស់​ខ្ញុំ​មក​លេង​ខ្ញុំ គាត់​ប្រាប់​ខ្ញុំ​ថា “កូន​មុខ​ជា​បាក់​កម្លាំង​មិន​ខាន”។ ខ្ញុំ​មិន​បាន​ចាប់​អារម្មណ៍​ការ​ដាស់​តឿន​របស់​គាត់ ដោយ​គិត​ថា គាត់​នៅ​ក្នុង​ជំនាន់​ផ្សេង​ពី​ខ្ញុំ ដូច​នេះ គាត់​មិន​យល់​អំពី​ការ​ដាក់​គោល​ដៅ​ទេ។ ខ្ញុំ​មិន​បាន​បាក់​កម្លាំង​ទេ។ តែ​ខ្ញុំ​ពិត​ជា​បាន​ពិសោធ​នឹង​រដូវ​កាល​ដ៏​រាំង​ស្ងួត និង​ពិបាក​យ៉ាង​ខ្លាំង ដោយ​ធ្លាក់​ខ្លួន​កើត​ជំងឺ​ធ្លាក់​ទឹក​ចិត្ត។ ចាប់​តាំង​ពី​ពេល​នោះ​មក ខ្ញុំ​ក៏​បាន​រៀន​ស្តាប់​តាម​ការ​ដាស់​តឿន ជា​ពិសេស​ការ​ដាស់​តឿន​របស់​មនុស្ស​ជាទីស្រឡាញ់ ដោយ​ការ​ប្រុង​ប្រយ័ត្ន​ជាង​មុន។ បទ​ពិសោធន៍​មួយ​នេះ​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​នឹក​ចាំ អំពី​រឿង​របស់​លោក​ម៉ូសេ។ កាល​នោះ គាត់​ក៏​កំពុង​ខិត​ខំ​ធ្វើ​ការ​បម្រើ​ព្រះ ដោយ​ភាព​ឧស្សាហ៍​ព្យាយាម ក្នុង​ការងារ​ជា​អ្នក​កាត់​ក្តី​ឲ្យ​ប្រជាជន​អ៊ីស្រាអែល(និក្ខមនំ ១៨:១៣)។ តែ​គាត់​បាន​សម្រេច​ចិត្ត​ស្តាប់​តាម​យោបល់​របស់​ឪពុក​ក្មេក​គាត់(ខ.១៧-១៨)។ លោក​យេត្រូ​មិន​ដែល​បាន​ជួប​រឿង​ដូច​លោក​ម៉ូសេ​នោះ​ទេ តែ​គាត់​ស្រឡាញ់​លោក​ម៉ូសេ និង​គ្រួសារ​គាត់ ហើយ​អាច​មើល​ឃើញ​បញ្ហា​នៅ​ពេល​ខាង​មុខ។ ប្រហែល​ហេតុ​នេះ​ហើយ បាន​ជា​លោក​ម៉ូសេ​អាច​ស្តាប់​តាម​លោក​យេត្រូ ហើយ​ស្តាប់​តាម​យោបល់​របស់​គាត់។ លោក​ម៉ូសេ​ក៏​បាន​បង្កើត​ប្រព័ន្ធ​ការងារ​មួយ ដោយ​ឲ្យ “ពួក​ប្រុស​ៗ​ដែល​មាន​សមត្ថភាព និង​កោត​ខ្លាច​ព្រះ ក្នុង​ចំណោម​ពួក​បណ្តាជន” ឲ្យ​ធ្វើ​ការ​ដោះ​ស្រាយ​បញ្ហា​ជម្លោះ​តូច​ៗ ហើយ​ទុក​ឲ្យ​គាត់​ដោះ​ស្រាយ​បញ្ហា​ជម្លោះ​ដែល​ពិបាក​ៗ​ជាង​(ខ.២១-២២)។ ដោយសារ​គាត់​បាន​ស្តាប់​តាម​លោក​យេត្រូ ដោយ​រៀប​ចំ​ការងារ​របស់​គាត់​ឡើង​វិញ ហើយ​ប្រគល់​ការងារ​ឲ្យ​អ្នក​ដទៃ ដើម្បី​រំលែក​បន្ទុក​គាត់ នោះ​គាត់​អាច​ជៀស​វាង​ការ​បាក់​កម្លាំង ក្នុង​អំឡុង​រដូវ​កាល​ដ៏​ពិបាក​នោះ។…

Read article
សេចក្តីស្រឡាញ់ ដែលបានរំដោះឲ្យរួចពីអតីតកាល

កុំ​តែ​មាន​សេចក្តី​សប្បុរស​របស់​ព្រះយេហូវ៉ា នោះ​យើង​បាន​សូន្យ​បាត់​អស់​រលីង​ទៅ​ហើយ ឯ​សេចក្តី​មេត្តាករុណា​របស់​ទ្រង់ នោះ​មិន​ចេះ​ផុត​ឡើយ។ បរិទេវ ៣:២២ កាល​ពី​ក្មេង មិត្ត​ភក្តិ​ខ្ញុំ​បាន​សុំ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ទៅ​ចែក​ចាយ​ទី​បន្ទាល់ ដល់​ក្មេង​ស្រី​ជំទង់​មួយ​ក្រុម ក្នុង​សិក្ខា​សាលា​មួយ ដែល​លើក​ទឹក​ចិត្ត​យុវជន​ឲ្យ​រក្សា​ភាព​បរិសុទ្ធ។ ពេល​នោះ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​បដិសេធ។ កាល​ខ្ញុំ​នៅ​វ័យ​ជំទង់ ខ្ញុំ​និង​មិត្ត​ប្រុស​ខ្ញុំ​បាន​ជំរត់​គ្នា។ រឿង​នេះ​បាន​នាំ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​មាន​ការ​លំបាក​ជាច្រើន ហើយ​អំពើ​អសីលធម៌​របស់​ខ្ញុំ បាន​បណ្តាល​ឲ្យ​ខ្ញុំ​មាន​ស្នាម​សម្លាក ក្នុង​ចិត្ត​អស់​ជា​ច្រើន​ទសវត្សរ៍។ បន្ទាប់​ពី​ខ្ញុំ​បាន​រៀបការ ហើយ​បាត់​បង់​កូន​ដំបូង ដោយសារ​ការ​រលូត​កូន ខ្ញុំ​ក៏​បាន​គិត​ថា ព្រះ​ទ្រង់​កំពុង​ដាក់​ទោស​ខ្ញុំ ដោយសារ​អំពើ​បាប​ដែល​ខ្ញុំ​បាន​ប្រព្រឹត្ត​កាល​ពី​មុន។ ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​បាន​ថ្វាយ​ជីវិត​ខ្ញុំ​ដល់​ព្រះ​គ្រីស្ទ នៅ​អាយុ​៣០​ឆ្នាំ ខ្ញុំ​បាន​សារភាព​បាប​របស់​ខ្ញុំ ហើយ​ក៏​បាន​ប្រែ​ចិត្ត…តែ​ខ្ញុំ​នៅ​តែ​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​បាប ហើយ​លន់តួ​បាប​ជា​ថ្មី​ម្តង​ហើយ​ម្តង​ទៀត ។ ការ​ប្រកាន់​ទោស​ខ្លួន​ឯង និង​ភាព​អាម៉ាស់​បាន​ស៊ី​បំផ្លាញ​ជីវិត​ខ្ញុំ។  តើ​ខ្ញុំ​អាច​ចែក​ចាយ​អំពី​ព្រះ​គុណ​របស់​ព្រះ​យ៉ាង​ដូចម្តេច ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​មិន​ទាន់​បាន​ទទួល​ទាំង​ស្រុង នូវ​អំណោយ​នៃ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​ដែល​ព្រះអង្គ​មាន​ចំពោះ​ខ្ញុំ? តែ​អរ​ព្រះគុណ​ព្រះ​អង្គ ដែល​ក្រោយ​មក ទ្រង់​ក៏​បាន​លប់​ចោល​ការ​កុហក ដែល​បាន​ចង​ខ្ញុំ​ជាប់​នឹង​ជីវិត​ចាស់ មុន​ពេល​ខ្ញុំ​សារភាព​បាប។ ដោយ​ព្រះគុណ​ព្រះអង្គ ទី​បំផុត ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ទទួល ការ​អត់​ទោស ដែល​ព្រះ​អង្គ​បាន​ប្រទាន​មក​ខ្ញុំ​តាំង​ពី​ដើម​មក។ ព្រះ​ទ្រង់​យល់​ចិត្ត​យើង ពេល​ដែល​យើង​ពោល​ទំនួញ អំពី​ការ​ឈឺ​ចាប់​ និង​ផល​វិបាក​នៃ​អំពើ​បាប​របស់​យើង។ ទោះ​ជា​យ៉ាង​ណា​ក៏​ដោយ ព្រះ​អង្គ​ក៏​បាន​ប្រទាន​កម្លាំង​ឲ្យ​យើង​អាច​ឈ្នះ​ភាព​អស់​សង្ឃឹម ងាក​ចេញ​ពី​អំពើបាប ហើយ​ងើប​ឡើង ដោយ​ក្តី​សង្ឃឹម…

Read article
រួបរួមគ្នា ក្នុងការបម្រើព្រះ

ដែល​រូបកាយ​ទាំង​មូល​បាន​ផ្គុំ ហើយ​ភ្ជាប់​គ្នា​មក​អំពី​ទ្រង់ ដោយសារ​គ្រប់​ទាំង​សន្លាក់​ដែល​ផ្គត់ផ្គង់​ឲ្យ។ អេភេសូរ ៤:១៦ ក្នុង​វប្បធម៌​របស់​ជន​ជាតិ​អាមមីស នៅ​តំបន់​ដាច់​ស្រយ៉ាល ការ​សាង​សង់​ជង្រុក គឺ​ជា​ព្រឹត្តិការណ៍​សង្គម​មួយ។ កសិករ​ម្នាក់​ត្រូវ​ចំណាយ​ពេល​ជា​ច្រើន​ខែ ដើម្បី​សាង​សង់​ជង្រុក ជា​មួយ​ក្រុម​គ្រួសារ​របស់​គាត់ តែ​ជនជាតិ​អាមមីស តែង​តែ​ធ្វើ​ការ​សាង​សង់​ជា​លក្ខណៈ​សហគមន៍ ដូចនេះ ការ​សាង​សង់​របស់​ពួកគេ​ឆាប់​ហើយ។ ពួក​គេ​ស្តុក​ឈើ​ទុក និង​ត្រៀម​ឧបករណ៍​ជាង​ឲ្យ​បាន​គ្រប់​គ្រាន់ មុន​ពេល​ការ​សាង​សង់​ចាប់​ផ្តើម។ ​ថ្ងៃ​ដែល​ពួក​គេ​បាន​ជ្រើស​រើស​ក៏​បាន​មក​ដល់ ជនជាតិ​អាមមីស​មួយ​សហគមន៍ ក៏​បាន​ក្រោក​ពី​ព្រលឹម ហើយ​បែង​ចែក​ការងារ​គ្នា រួច​ពួកគេ​ក៏​បាន​ចាប់​ផ្តើម​ការ​សាង​សង់​តែ​ម្តង ដែល​ជួន​កាល ពួក​គេ​អាច​សង់​ជង្រុក​ធំ​មួយ​រួចរាល់ ក្នុង​រយៈ​ពេល​តែ​១​ថ្ងៃ​ប៉ុណ្ណោះ។ រឿង​នេះ​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​នឹក​ចាំ អំពី​ផែនការ​ដែល​ព្រះ​ទ្រង់​មាន​សម្រាប់​ពួក​ជំនុំ​ទ្រង់ និង​តួនាទី​ដែល​យើង​មាន ក្នុង​ពួក​ជំនុំ។ ព្រះគម្ពីរ​បាន​ចែង​ថា “អ្នក​រាល់​គ្នា​ជា​រូបកាយ​នៃ​ព្រះគ្រីស្ទ ហើយ​ជា​អវយវៈ​របស់​រូបកាយ​រៀង​ខ្លួន” (១កូរិនថូស ១២:២៧)។ ព្រះ​ទ្រង់​បាន​ប្រទាន​យើង​នូវ​អំណោយ​ទាន​ផ្សេង​គ្នា ហើយ​បាន​ចែក​ការងារ​ឲ្យ​យើង​ធ្វើ បម្រើ​ព្រះអង្គ​រួម​គ្នា ក្នុង​នាម​ជា​ផ្នែក​មួយ​នៃ​រូប​កាយ ដែល “បាន​ផ្គុំ ហើយ​ភ្ជាប់​គ្នា”(អេភេសូរ ៤:១៦)។​ ព្រះ​គម្ពីរ​ក៏​បាន​លើក​ទឹក​ចិត្ត​យើង ឲ្យ “​យក​អាសា​គ្នា​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក” នៅ​ក្នុង​សហគមន៍​របស់​យើង​ផង​ដែរ​(កាឡាទី ៦:២)។ តែ​ជា​ញឹក​ញាប់ យើង​បាន​ធ្វើ​ការងារ​តែ​ម្នាក់​ឯង។ យើង​បំពេញ​តម្រូវ​ការ​ដោយ​ខ្លួន​ឯង ដោយ​ចង់​គ្រប់​គ្រង​កាលៈទេសៈ​របស់​យើង។ ឬ​យើង​មិន​បាន​ឈោង​ទៅ​រក និង​ជួយ​សម្រាល​បន្ទុក​អ្នក​ដទៃ។…

Read article
ទីបន្ទាល់ សម្រាប់អ្នកដទៃ

ត្រូវ​ឲ្យ​យើង​ទាំង​អស់​គ្នា​បំពេញ​ចិត្ត​អ្នក​ជិត​ខាង​ខ្លួន សំរាប់​ជា​សេចក្តី​ល្អ ឲ្យ​បាន​ស្អាង​ចិត្ត​ឡើង។ រ៉ូម ១៥:២ ជាង​ជួស​ជុល​នាឡិកា​បាន​បញ្ចាំង​ពិល​របស់​គាត់ ទៅ​រក​គំនូស​តូច​មួយ ដែល​គេ​បាន​ដៅ​ចំណាំ នៅ​ក្នុង​នាឡិកា​ចាស់​មួយ​គ្រឿង​របស់​ជីតា​ខ្ញុំ ពេល​ដែល​គាត់​កំពុង​ជួស​ជុល​វា នៅ​ក្នុង​ផ្ទះ​របស់​យើង។ គាត់​សួរ​យើង​ថា “តើ​ឃើញ​គំនូស​ហ្នឹង​ទេ? ជាង​ជួស​ជុល​នាឡិកា​នៅ​សម័យ​មុន អាច​ដាក់​គំនូស​ចំណាំ​នោះ ក្នុង​នាឡិកា​បញ្ឈរ​ជាប់​ជញ្ជាំង​នេះ ប្រហែល​១​សតវត្សរ៍​មុន។ គេ​ហៅ​គំនូស​សំគាល់​នេះ​ថា “ស្នាម​បន្ទាល់”។ វា​ជួយ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ដឹង ពី​របៀប​សារេ​នាឡិកា​នេះ ឲ្យ​ដើរ​ឡើង​វិញ”​។ មុន​ពេល​គេ​ចាប់​ផ្តើម​ប្រើ​សៀវភៅ​ណែនាំ អំពី​បច្ចេកទេស និង​របៀប​ជួសជុល​ឧបករណ៍​ផ្សេង​ៗ ដែល​មនុស្ស​សម័យ​មុន ​បាន​ប្រើ “ស្នាម​បន្ទាល់” ដើម្បី​ជួយ​ជាង​ជួស​ជុល​នៅ​ពេល​អនាគត ឲ្យ​អាច​សារេ​ស្ពឺ​នៅ​ក្នុង​ឧបករណ៍ ឲ្យ​ត្រូវ​គន្លាក់​របស់​វា​យ៉ាង​ជាក់​លាក់។ គំនូស​ទាំង​នោះ​មិន​គ្រាន់​តែ​បាន​ជួយ​សន្សំ​សំចៃ​ពេល​វេលា​ប៉ុណ្ណោះ​ទេ តែ​ជា​ញឹកញាប់ ពួកវា​បាន​បង្ហាញ​អំពី​ភាព​សប្បុរស ដែល​ពួក​ជាង​ជំនាន់​មុន មាន​សម្រាប់​ពួក​ជាង​ជំនាន់​ក្រោយ។ ព្រះគម្ពីរ​បាន​លើក​ទឹក​ចិត្ត​យើង ឲ្យ​ធ្វើ​ជា “ទី​បន្ទាល់​ល្អ” ខណៈ​ពេល​ដែល​យើង​ធ្វើ​ការ​ថ្វាយ​ព្រះ ដោយ​បម្រើ​អ្នក​ដទៃ ក្នុង​លោកិយ​ដែល​ប្រេះ​បែក។ គឺ​ដូច​ដែល​សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​សរសេរ​សំបុត្រ​ផ្ញើ​ទៅ​ពួក​ជំនុំ នៅ​ទីក្រុង​រ៉ូម​ថា “ត្រូវ​ឲ្យ​យើង​ទាំង​អស់​គ្នា​បំពេញ​ចិត្ត​អ្នក​ជិត​ខាង​ខ្លួន សំរាប់​ជា​សេចក្តី​ល្អ ឲ្យ​បាន​ស្អាង​ចិត្ត​ឡើង”(រ៉ូម ១៥:២)។ ព្រះ​នៃ​យើង​បាន​ធ្វើ​ជា​គំរូ នៃ​សេចក្តី​អត់​ធ្មត់ និង​សេចក្តី​កម្សាន្ត​ចិត្ត(ខ.៥)។ ការ​រស់​នៅ​ដោយ​ទីបន្ទាល់​ល្អ គឺ​ជា​ការ​រស់​នៅ​ជា​ពលរដ្ឋ​ល្អ​នៃ​ផែន​ដី ក៏​ដូច​ជា​នគរ​ស្ថាន​សួគ៌។​ ទីបន្ទាល់​របស់​យើង…

Read article