ការឲ្យដោយចិត្តសប្បុរស
ក៏មិនត្រូវសន្សំបេះផ្លែទំពាំងបាយជូរ ឬរើសផ្លែដែលជ្រុះនៅចំការរបស់ឯងដែរ ត្រូវទុកសំរាប់ឲ្យពួកអ្នកក្រ និងពួកអ្នកស្នាក់វិញ អញនេះ គឺយេហូវ៉ា ជាព្រះនៃឯងរាល់គ្នា។ លេវីវិន័យ ១៩:១០ លោកឧត្តមសេនី ឆាល ហ្គរឌិន(Charles Gordonឆ្នាំ ១៨៣៣ ដល់១៨៨៥) បានធ្វើការបម្រើក្សត្រីវិចតូរីយ៉ា នៅប្រទេសចិន និងនៅកន្លែងផ្សេងទៀត តែក្នុងអំឡុងពេលគាត់វិលត្រឡប់មករស់នៅក្នុងចក្រភពអង់គ្លេសវិញ គាត់បានបរិច្ចាគប្រាក់ខែ អស់៩០ភាគរយ។ ពេលគាត់បានទទួលដំណឹងថា មានគ្រោះអត់ឃ្លាននៅខេត្តលែនខាសៀរ គាត់ក៏បានយកមេដាយមាស ធ្វើពីមាសសុទ្ធ ដែលគាត់បានទទួលពីអ្នកដឹកនាំពិភពលោក ផ្ញើទៅតំបន់ខាងជើង ដោយប្រាប់គេឲ្យរំលាយមេដាយមាសនោះ យកទៅលក់យកប្រាក់ទិញនំប៉័ងចែកអ្នកក្រ។ នៅថ្ងៃនោះ គាត់ក៏បានសរសេរក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុរបស់គាត់ថា “របស់ចុងក្រោយ ដែលខ្ញុំមានក្នុងលោកិយនេះ និងបានឲ្យតម្លៃ គឺខ្ញុំបានថ្វាយដល់ព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវហើយ”។ កំរិតនៃភាពសប្បុរសរបស់ឧត្តមសេនីយ៍ហ្គរឌិន ហាក់ដូចជាលើសពីលទ្ធភាពដែលយើងអាចធ្វើបាន តែព្រះទ្រង់តែងតែត្រាស់ហៅរាស្រ្តទ្រង់ ឲ្យជួយទំនុកបម្រុងអ្នកដែលខ្វះខាត។ នៅក្នុងក្រឹត្យវិន័យមួយចំនួន ដែលព្រះអង្គប្រទាន តាមរយៈលោកម៉ូសេ ព្រះអង្គបានបង្គាប់រាស្ត្រព្រះអង្គ មិនឲ្យរើសផលដំណាំខ្លះ ដែលជ្រុះនៅក្នុងស្រែចំការ ឬមិនឲ្យប្រមូលផលដំណាំងទាំងស្រុងឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ ពេលដែលពួកគេប្រមូលផលដំណាំ ព្រះអង្គបានប្រាប់ពួកគេឲ្យទុកផ្លែទំពាំងបាយជូរ ដែលបានជ្រុះ សម្រាប់អ្នកក្រីក្រ និងជនបរទេសរើស(លេវីវិន័យ ១៩:១០)។ ព្រះទ្រង់សព្វព្រះទ័យឲ្យរាស្រ្តព្រះអង្គ យកចិត្តទុកដាក់ចំពោះជនដែលងាយរងគ្រោះ…
Read article
