Tim Gustafson

You are here:
មិនបានមកដើម្បីដាក់បណ្តាសា

នឹង​មាន​ផ្កាយ១ចេញពី​ពួក​​យ៉ាកុប​មក ហើយនឹង​មាន​ដំបង១កើត​ពី​សាសន៍​អ៊ីស្រាអែល​ដែរ។ ជនគណនា ២៤:១៧ លោក​វី​លៀម សេកស្ពា(William Shakespeare) ជា​អ្នកជំនាញ​ក្នុង​ការប្រើពាក្យ​ជេរ ក្នុង​រឿងល្ខោន​ដែល​គាត់​បាន​និពន្ធ និង​ដឹកនាំ។ លោក​ប៊ែ​រី ក្រា​ហ្វ(Barry Kraft) ជា​តួ​សម្ដែង ដែល​បាន​និពន្ធ​សៀវភៅ​ដ៏​ល្បីល្បាញ អំពី​របៀប​ជេរ​របស់​លោក​សេកស្ពា ដែល​បាន​ដកស្រង់​ក្នុង​រឿងល្ខោន​របស់​លោក​សេ​កស្ពា ដែល​ក្នុង​នោះ​អ្នកដឹកនាំ​រឿង​រូប​នោះ បាន​ឲ្យ​តួអង្គ​គាត់​ប្រើ​ពាក្យ​ជេរ​យ៉ាង​ប៉ិនប្រសប់។ សៀវភៅ​ដែល​លោក​ក្រា​ហ្វ​បាន​និពន្ធ​នេះ បាន​ដកស្រង់​ពាក្យ​ជេរ​ប្រ​ទិច នៅ​សម័យ​ដើម ដែល​បាន​ផ្តល់​ឲ្យ​អ្នកអាន នូវ​ការកម្សាន្ត​សប្បាយ។ តែ​ស្តេច​នគរ​ម៉ូ​អាប់ នៅ​សម័យ​បុរាណ​បាន​ព្យាយាម​ជួល​ហោរា​អាថ៌កំបាំង​ម្នាក់ មិនគ្រាន់​តែ​ឲ្យ​គាត់​ជេរ​ប្រ​ទិច​ពួក​អ៊ីស្រាអែល​ប៉ុណ្ណោះទេ តែ​ថែមទាំង​ដាក់​បណ្តា​សារ​ពួក​គេ​តែម្តង។ គឺ​ដូចដែល​ស្តេច​បា​ឡាក បាន​ប្រាប់​លោក​បា​ឡាម​ថា “ចូរ​ឯង​មក​ឥឡូវ ដើម្បីនឹង​ដាក់​បណ្តាសា​ដល់​សាសន៍​នេះ​ឲ្យ​អញ”(ជនគណនា ២២:៦)។ ផ្ទុយទៅវិញ លោក​បា​ឡាម​ក៏បាន​ធ្វើឲ្យ​ស្តេច​អង្គ​នោះ​ខ្ញាល់ ដោយ​ឲ្យពរ​ដល់​ជនជាតិ​ហេព្រើរ ជាច្រើនលើក​ច្រើន​សារ(២៤:១០)។ ក្នុងចំណោម​ការ​ឲ្យពរ​នោះ ក៏​រាប់បញ្ចូល​ការ​ថ្លែង​ទំនាយ​ថា “ខ្ញុំ​ឃើញ​ទ្រង់ តែ​មិនមែន​ក្នុង​ឥឡូវនេះ​ទេ ខ្ញុំ​រំពឹងមើល​ទ្រង់ តែ​មិនមែន​នៅ​ជិត​ទេ នឹង​មាន​ផ្កាយ១ចេញពី​ពួក​​យ៉ាកុប​មក”(២៤:១៧)។ ច្បាស់​ណាស់ បុគ្គល​ដែល​គាត់​បាន​ថ្លែង​ក្នុង​បទ​ទំនាញ​នេះ មិនទាន់​បាន​យាង​មក ក្នុង​សម័យ​នោះ​នៅឡើយ​ទេ តែ​លោក​បា​ឡាម​កំពុង​និយាយ​សំដៅ​ទៅលើ​នរណា? នៅ​បន្ទាត់​បន្ទាប់ យើង​ឃើញ​តម្រុយ​នៅត្រង់​ឃ្លា “ហើយនឹង​មាន​ដំបង១កើត​ពី​សាសន៍​អ៊ីស្រាអែល​ដែរ”(ខ.១៧)។ “ផ្កាយ” នោះ​នឹង​នាំ​ពួក​ហោរា​ទាំង​បី ឲ្យ​ជិះ​សត្វ​អូដ្ឋ​ពី​ទិសខាងកើត…

Read article
ធ្វើជាព្រះហស្ត និងព្រះបាទរបស់ព្រះ

ទ្រង់​សំរេច​សេចក្តី​សុចរិត ដល់​ពួក​កំព្រា និង​ពួក​មេម៉ាយ ក៏​ស្រឡាញ់​អ្នក​ប្រទេសក្រៅ ទាំង​ប្រទាន​ឲ្យ​មាន​អាហារ និង​សំលៀកបំពាក់​ផង។ ចោទិយកថា ១០:១៨ អស់​រយៈពេល​ជាង១ឆ្នាំ​ហើយ ដែលគេ​បាន​ដាក់ឈ្មោះ​ជា​ផ្លូវការ ឲ្យ​ទារក​ម្នាក់​ថា “បេ​ប៊ី ប៊យ”( Baby Boy)។ អ្នកយាម​ម្នាក់​បានឮ​សម្លេង​ក្មេង​តូច​យំ គាត់​ក៏​បាន​រក​ឃើញ​បេប៊ី ប៊យ ដែល​គេ​បោះបង់ចោល បន្ទាប់ពី​បាន​ចាប់កំណើត​បាន​ប៉ុន្មាន​ម៉ោង ដោយ​គេ​ដាក់​គាត់​នៅក្នុង​កាបូប ទុកចោល​ក្នុង​ចំណតរថយន្ត​របស់​មន្ទីរពេទ្យ។ បន្ទាប់ពី​គេ​បាន​ប្រទះឃើញ​គាត់ មិនយូរ​ប៉ុន្មាន អង្គការ​សេវាកម្ម​សង្គម​ក៏បាន​ស្វែងរក​មនុស្ស​ដែល​ចង់​យក​គាត់​ទៅ​ចិញ្ចឹម​ជា​រៀង​រហូត។ ប្តី​ប្រពន្ធ​មួយ​គូរ​បាន​ទទួល​ចិញ្ចឹម​គាត់ ហើយ​ដាក់ឈ្មោះ​ឲ្យ​គាត់​ថា ក្រេយសិន(Grayson មិនមែន​ជា​ឈ្មោះ​ពិត)។ ទីបំផុត ការ​ដាក់ពាក្យ​ទទួល​ចិញ្ចឹម​គាត់​ក៏បាន​ចប់​សព្វគ្រប់ ហើយ​ឈ្មោះ​ក្រេយសិន ក៏បាន​ក្លាយជា​ឈ្មោះ​ផ្លូវការ​របស់​គាត់។ សព្វថ្ងៃ​នេះ អ្នក​អាច​ជួប​ក្មេង​តូច​ដ៏​រីករាយ​ម្នាក់​នេះ ដែល​ចូលចិត្ត​ទំនាក់ទំនង​ជាមួយ​អ្នកដទៃ។ អ្នក​នឹង​មិន​នឹកស្មាន​ថា គាត់​ជា​ក្មេង​ដែលគេ​បាន​បោះបង់ចោល​ក្នុង​កាបូប​នោះ​ទេ។ លោក​ម៉ូសេ​បាន​រៀបរាប់​អំពី​លក្ខណៈ​សម្បត្តិ​របស់​ព្រះ និង​ការអ្វី​ដែល​ព្រះ​ទ្រង់​បាន​ធ្វើ​សម្រាប់​រាស្រ្ត​អ៊ីស្រាអែល។ គាត់​ប្រាប់​ពួក​គេ​ថា “ព្រះយេហូវ៉ា​ទ្រង់​បាន​សព្វ​ព្រះហឫទ័យ​នឹង​ស្រឡាញ់​ដល់​ពួក​ឰយុកោ​ឯង ហើយ​ទ្រង់​បាន​រើស​ពូជ​គេ​តរៀងមក គឺ​ឯង​រាល់គ្នា ដែល​ទ្រង់​រាប់អាន​លើស​ជាង​អស់ទាំង​សាសន៍”(ចោទិយកថា ១០:១៥)។ សេចក្តី​ស្រឡាញ់​របស់​ព្រះអង្គ​មាន​ភាព​ធំធេង​ណាស់។ “ទ្រង់​សំរេច​សេចក្តី​សុចរិត ដល់​ពួក​កំព្រា និង​ពួក​មេម៉ាយ ក៏​ស្រឡាញ់​អ្នក​ប្រទេសក្រៅ ទាំង​ប្រទាន​ឲ្យ​មាន​អាហារ និង​សំលៀកបំពាក់​ផង”(ខ.១៨)។ “ទ្រង់​ជា​ទំនុក​សរសើរ ហើយ​ជា​ព្រះ​នៃ​ឯង”(ខ.២១)។…

Read article
សករាជមិនធម្មតា

ពួក​សាសន៍​យូដា​ក៏​សំរេច​នឹង​ធ្វើតាម ដូចជា​គេ​បាន​ចាប់តាំង​ធ្វើ​មក​ហើយ គឺ​ដូចជា​ម៉ា​ដេកាយ​បាន​សរសេរ​ផ្ញើ​មក​ដែរ។ នាង​អេសធើរ ៩:២៣ បន្ទាប់ពី​អធិរាជ ខុនស្ទិនធីន (Constantine ឆ្នាំ២៧២-៣៣៧) នៃ​ចក្រភព​រ៉ូម៉ាំង បាន​ទទួល​ជឿ​ព្រះយេស៊ូវ​​ ទ្រង់​ក៏បាន​ធ្វើការ​កែទម្រង់ ដែល​នាំឲ្យមាន​ការបញ្ឈប់​ការបៀតបៀន​ជា​ប្រព័ន្ធ​មក​លើ​គ្រីស្ទបរិស័ទ។ ទ្រង់​ក៏បាន​ឲ្យ​គេ​ចាប់ផ្តើម​បង្កើត​ប្រតិទិន ដែល​យើង​បន្ត​ប្រើ​រហូតមកដល់​ពេល​សព្វថ្ងៃ ដោយ​បែងចែក​ប្រវត្តិ​សាស្ត្រ​ទៅជា មុន​គ្រីស្ទ​សករាជ (BC = Before Christ, មុន​កំណើត​ព្រះគ្រីស្ទ) និង​គ្រីស្ទ​សករាជ (AD anno Domini , ក្នុង​សម័យ​នៃ​ព្រះអម្ចាស់)។ ក្រោយមក អ្នក​មិន​ជឿ​ព្រះ​មួយចំនួន​ក៏បាន​កែប្រែ​ប្រព័ន្ធ​ប្រតិទិន​នេះ មិន​ឲ្យ​មាន​ជាប់​ព្រះនាម​ព្រះយេស៊ូវ​​ ហើយក៏​បាន​នាំឲ្យ​គេ​ផ្លាស់​ប្តូរ​គ្រីស្ទ​សករាជ ទៅជា សករាជ​ធម្មតា (CE : Common Era) និង​ប្តូរ​មុន​គ្រីស្ទ​សករាជ ទៅជា មុន​សករាជ​ធម្មតា(BCE : before the Common Era)។ អ្នកខ្លះ​បាន​ចង្អុលបង្ហាញ​ថា ទង្វើ​នេះ​ស្ថិត​ក្នុងចំណោម ក្នុង​ការ​ព្យាយាម​របស់​លោកិយ ដើម្បី​ដក​ព្រះយេស៊ូវ​​ ចេញពី​ប្រវត្តិ​សាស្ត្រ​ពិភពលោក។ ប៉ុន្តែ ព្រះអង្គ​គង់នៅ​ដដែល។ ទោះ​គេ​ចង់​ប្រើ​សករាជ​អ្វីក៏ដោយ ក៏​ប្រតិទិន​ពិភព​លោក​នៅតែ​មាន…

Read article
ប្តូរផ្តាច់ពេញមួយជីវិត

យ៉ូ​អាស​ទ្រង់​ប្រព្រឹត្ត​សេចក្តី​ដ៏​ត្រឹមត្រូវ​នៅ​ព្រះនេត្រព្រះ​យេ​ហូវ៉ា គ្រប់១ជីវិ​តយេ​ហូ​យ៉ា​ដា​ដ៏​ជា​សង្ឃ។ ២របាក្សត្រ ២៤:២ លោ​កលី​នហ្វ៊​ត ដេ​តវេល័​រ(Linford Detweiler) ជា​អ្នកនិពន្ធ​បទចម្រៀង ដែល​មាន​ប្រសាសន៍​ថា “មាន​សំណួរ​ខុស​ៗ​គ្នា ដែល​សីល្បៈករ​វ័យក្មេង​អាច​សួរ។ ទីមួយ ពួក​គេ​អាច​សួរ​ថា តើ​ធ្វើ​ដូចម្តេច ឲ្យ​ខ្ញុំ​មានឈ្មោះ​ល្បី?” លោ​កដេ​តវេល័​របា​នដាស់​តឿន​ថា ការ​មាន​គោលដៅ​ដូចនេះ ជា​ការ​បើកទ្វារ​ស្វាគមន៍​អំណាច​នៃ​ការ​បំផ្លិច​បំផ្លាញ​គ្រប់​ប្រភេទ ចូល​ក្នុង​ជីវិតហើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ គាត់​និង​ភរិយា​គាត់ ក៏បាន​ជ្រើសរើស​យក​វិថី​នៃ​តន្រ្តី​ជីវិត​ដែល​មិនសូវ​លេចធ្លោ ដែល​ក្នុង​នោះ ពួក​គេ​បន្ត​ចម្រើន​ឡើង ពេញ​មួយ​ជីវិត។ លោ​កយេ​ហូ​យ៉ា​ដា មិនសូវ​មានឈ្មោះ​ល្បីល្បាញ គេ​បានដឹង​ថា គាត់​មានការ​ប្តូរផ្តាច់​ចំពោះ​ព្រះ ពេញ​មួយ​ជីវិត​គាត់។ គាត់​បាន​បម្រើការ​ជា​សង្ឃ​របស់​ព្រះ ក្នុង​អំឡុង​រជ្ជកាល​របស់​ស្តេច​យ៉ូ​អាស ដែល​ភាគច្រើន​ទ្រង់​បាន​គ្រប់​គ្រង​ប្រទេសជាតិ​បាន​ល្អ ដោយសារ​ជំនួយ​របស់​គាត់។ កាល​ស្តេច​យ៉ូ​អាស​ទើបតែ​មាន​ព្រះជន្ម៧ឆ្នាំ លោ​កយេ​ហូ​យ៉ា​ដា​ជា​អ្នក​ផ្តើម​គំនិត ឲ្យ​តាំង​ទ្រង់​ជា​ស្តេច​ស្រប​ច្បាប់(២ពង្សាវតា​ក្សត្រ ១១:១-១៦)។ តែ​នេះ​មិនមែន​ជា​ការ​ដណ្តើម​អំណាច​នោះ​ឡើយ។ នៅ​ថ្ងៃ​គ្រងរាជ្យ លោ​កយេ​ហូ​យ៉ា​ដា​បាន “ឲ្យ​ស្តេច និង​ពួក​ជន​ចុះ​សញ្ញា​នឹង​ព្រះយេហូវ៉ា​ថា គេ​នឹង​ធ្វើជា​រាស្ត្រ​របស់​ផង​ព្រះយេហូវ៉ា ហើយ​ឲ្យ​ស្តេច និង​ពួក​រាស្ត្រ ចុះ​សញ្ញា​គ្នា​ដែរ” (ខ.១៧)។ គាត់​ក៏បាន​ប្រកាន់​ខ្ជាប់​តាម​សេចក្តី​សញ្ញា​ ដោយធ្វើ​ការកែទម្រង់ ដែល​ប្រទេស​គាត់​កំពុង​ត្រូវការ​យ៉ាង​ខ្លាំង។ ” ការ​ថ្វាយ​ដង្វាយ​ដុត នៅក្នុង​ព្រះវិហារ​នៃ​ព្រះយេហូវ៉ា ក៏​នៅ​មាន​ជានិច្ច​គ្រប់១ជីវិត​របស់​លោក​យេ​ហូ​យ៉ា​ដា​”(២របាក្សត្រ…

Read article
នៅក្នុងបញ្ហានេះទាំងអស់គ្នា

កាល​ខ្ញុំ​បាន​ដោះ​សារ​ជាមុន​ដំបូង នោះ​គ្មាន​អ្នកណា​ឈរ​ជាមួយនឹង​ខ្ញុំ​សោះ គេ​លះ​ចោល​ខ្ញុំ​ទាំងអស់គ្នា។ ២ធីម៉ូថេ ៤:១៦ អ្នក​ស្រី​ឃែ​លី(Kelly) បាន​ឆ្លង​ជំងឺ​កូ​វីត១៩ នៅពេល​ដែល​នាង​កំពុង​តយុទ្ធ​នឹង​ជំងឺមហារីក​ខួរក្បាល។ បន្ទាប់មក នាង​​ក៏​មាន​បញ្ហា​ទឹក​ចូល​សួត និង​បេះដូង ដូចនេះ នាង​ត្រូវ​សម្រាក​ព្យាបាល​ក្នុង​មន្ទីរពេទ្យ​ម្តង​ទៀត។ ក្រុម​គ្រួសារ​របស់​នាង មិន​អាច​ទៅ​មើល​នាង​នៅ​មន្ទីរ​​ពេទ្យ​បានទេ ដោយសារតែ​ការ​រីក​រាលដាល​នៃ​ជំងឺ​កូ​វីត១៩។ តែ​លោ​កដេវ(Dave) ដែល​ជា​ស្វាមី​របស់​នាង ក៏បាន​ប្តេជ្ញា​ចិត្ត​ថា នឹង​ធ្វើអ្វី​ម្យ៉ាង ដើម្បី​ជួយ​នាង។ លោ​កដេ​វក៏​បាន​ឲ្យ​មនុស្សជា​ទីស្រឡាញ់​របស់​គាត់​មក​ជួបជុំគ្នា ហើយ​ឲ្យ​សរសេរ​អក្សរ​នៅ​លើ​ផ្ទាំង​ក្រ​ដាស់​ធំៗ។ ពួក​គេ​ក៏បាន​ធ្វើតាម​គាត់ ដោយ​ពួក​គេ​មាន​គ្នា២០នាក់​បាន​ពាក់​ម៉ាស់ ឈរ​នៅ​លើ​ផ្លូវ នៅ​ក្រៅ​មន្ទីរពេទ្យ កាន់​ផ្ទាំង​ក្រ​ដាស់ ដែល​មាន​សរសេរ​អក្សរ​ធំៗពីលើ​ថា “អ្នកម្តាយ​ល្អ​បំផុត!” “អ្នកម្តាយ​ជាទីស្រឡាញ់” “យើង​រួមសុខ​រួមទុក្ខ​ជាមួយគ្នា”។ ដោយមាន​ជំនួយ​ពី​គ្រូពេទ្យ​ម្នាក់ អ្នក​ស្រី​ឃែ​លី​ក៏បាន​ទៅ​ឈរ​នៅ​មាត់​បង្អួច​បន្ទប់ នៅ​ជាន់ទី៤។ ស្វាមី​របស់​គាត់​ក៏បាន​បង្ហោះ​សារ​ក្នុង​បណ្តាញ​សង្គម​ថា “យើង​គ្រាន់តែ​អាច​មើលឃើញ​គាត់​ពាក់​ម៉ាស់ និង​គ្រវី​ដៃ​ដាក់​យើង តែ​នោះ​ជា​ការ​ពាក់​ម៉ាស់ និង​គ្រវី​ដៃ​ដ៏​មានន័យ”។ ពេល​ដែល​ជីវិត​សាវ័ក​ប៉ុល ជិតដល់​ទី​បញ្ចប់ គាត់​មាន​អារម្មណ៍​ឯកោ ខណៈ​ពេល​ដែល​កម្លាំង​គាត់​កំពុង​ចុះ​ខ្សោយ ក្នុង​ការ​ជាប់ឃុំ ក្នុង​គុក​របស់​ពួក​រ៉ូម៉ាំង។ គាត់​ក៏បាន​សរសេរ​សំបុត្រ​ប្រាប់​លោក​ធីម៉ូថេ​ថា “ចូរ​ខំប្រឹង​ទៅ​ឲ្យបាន​ដល់មុន​រដូវរងា”(២ធីម៉ូថេ ៤:២១)។ តែ​សាវ័ក​ប៉ុល​មិន​ឯកោ​ឡើយ។ គាត់​មានប្រសាសន៍​ថា “ព្រះអម្ចាស់​ទ្រង់​បាន​គង់​ជាមួយនឹង​ខ្ញុំ​វិញ ព្រមទាំង​ចំរើន​កំឡាំង​ផង”(ខ.១៧)។ ហើយ​គាត់​ក៏​ទំនងជា​មាន​អ្នកជឿ​ដទៃទៀត មក​លើកទឹកចិត្ត​គាត់​ផង​ដែរ​។…

Read article
ការផ្លាស់ប្តូរ ដែលមិនត្រូវមើលរំលង

ស្តេច​ទ្រង់​… ចុះ​សញ្ញា​នឹង​ព្រះយេហូវ៉ា ឲ្យ​បាន​ដើរ​តាម​ព្រះយេហូវ៉ា ហើយ​កាន់​តាម​ក្រឹត្យក្រម និង​សេចក្តី​បន្ទាល់ ហើយ​នឹង​បញ្ញត្ត​របស់​ទ្រង់​ទាំង​ប៉ុន្មាន។ ២ពង្សាវតាក្សត្រ ២៣:៣ ក្រុម​គ្រួសារ​ខ្ញុំ​បាន​តាំង​លម្អ​ធ្នូ​មួយ​ដើម និង​បំពង់​ដាក់​គ្រាប់​ព្រួញ​មួយ​ដ៏​ស្រស់​ស្អាត នៅ​លើ​ជញ្ជាំង​ផ្ទះ​របស់​ខ្ញុំ នៅ​រដ្ឋ​មីឈីហ្គិន អស់​រយៈ​ពេល​ជា​ច្រើន​ឆ្នាំ​មក​ហើយ។ វា​ជា​កេរដំណែល​ពី​ឪពុក​ខ្ញុំ ដែល​គេ​បាន​ជូន​គាត់ ជា​វត្ថុ​អនុស្សាវរីយ កាល​យើង​កំពុង​បម្រើ​ព្រះ ក្នុង​នាម​ជា​បេសកជន នៅ​ប្រទេស​ហ្កាណា។ បន្ទាប់​មក នៅ​ថ្ងៃ​មួយ មិត្ត​ភក្តិ​ជន​ជាតិ​ហ្កាណា​ម្នាក់ បាន​មក​លេង​ផ្ទះ​យើង។ ពេល​គាត់​ឃើញ​ធ្នូ​នោះ គាត់​ក៏​បាន​បង្ហាញ​ទឹក​មុខ​ចម្លែក។ គាត់​ក៏​បាន​ចង្អុល​ទៅ​វត្ថុ​តូច​មួយ ដែល​គេ​បាន​ចង​ភ្ជាប់​នឹង​ធ្នូ​នោះ ហើយ​ប្រាប់​ខ្ញុំ​ថា វា​ជា​វត្ថុ​មន្តអាគម។ វា​គ្មាន​អំណាច​ទេ តែ​បើ​គាត់​ជា​ខ្ញុំ​វិញ គាត់​នឹង​មិន​ឲ្យ​វា​នៅ​ក្នុង​ផ្ទះ​គាត់​ទេ។ ភ្លាម​ៗ​នោះ យើង​ក៏​បាន​កាត់​វត្ថុ​មន្តអាគម​នោះ​ចេញ​ពី​ធ្នូ យក​ទៅ​បោះ​ចោល។ យើង​មិន​ចង់​មាន​វត្ថុ​អ្វី​មួយ ក្នុង​ផ្ទះ​យើង ដែល​ថ្វាយ​បង្គំ​អ្វី​ផ្សេង ជា​ជាង​ថ្វាយ​បង្គំ​ព្រះ​ដ៏​ពិត​នោះ​ឡើយ។​ ស្តេច​យ៉ូសៀស ជា​ស្តេច​ក្រុង​យេរូសាឡិម ដែល​បាន​ច្រើន​វ័យ​ធំ​ឡើង ដោយ​ការ​យល់​ដឹង​តិច​តួច អំពី​អ្វី​ដែល​ព្រះ​ទ្រង់​រំពឹង​ចង់​បាន​ពី​រាស្រ្ត​ព្រះ​អង្គ។ ពេល​ដែល​សម្តេច​សង្ឃ​បាន​រក​ឃើញ​ក្រាំង​ក្រឹត្យវិន័យ នៅ​ក្នុង​ព្រះវិហារ ដែល​គេ​មិន​បាន​អើពើ​អស់​ជា​យូរ​មក​ហើយ(២ពង្សាវតាក្សត្រ ២២:៨) ស្តេច​យ៉ូសៀស​ក៏​បាន​សព្វ​ព្រះទ័យ​នឹង​ស្វែង​យល់​អំពី​ក្រឹត្យវិន័យ​នោះ។ ពេល​ដែល​ទ្រង់​បាន​រៀន​ក្រឹត្យវិន័យ ដែល​បាន​ចែង​អំពី​ការ​ថ្វាយ​បង្គំ​រូប​ព្រះ មិន​យូរ​ប៉ុន្មាន ទ្រង់​ក៏​បាន​បង្គាប់​ឲ្យ​មាន​ការ​ផ្លាស់​ប្តូរ​ដ៏​ឆាប់​រហ័ស នៅ​ក្នុង​នគរ​យូដា ឲ្យ​ត្រូវ​តាម​ក្រឹត្យ​វិន័យ​របស់​ព្រះ…

Read article
ជៀសវាងការលើកហេតុផលការពារកំហុស

អ្នក​រាល់​គ្នា​លះ​ចោល​បញ្ញត្ត​របស់​ព្រះ ទៅ​កាន់​តាម​សណ្ដាប់​មនុស្ស​វិញ។ ម៉ាកុស ៧:៨ មន្ត្រី​ប៉ូលិស​ម្នាក់​នៅ​រដ្ឋ​អាត្លានតា បាន​សួរ​អ្នក​បើក​បរ​ម្នាក់​ថា តើ​នាង​បាន​ដឹង​ថា ហេតុ​អ្វី​គាត់​ឲ្យ​នាង​ឈប់​ទេ? នាង​ក៏​បាន​ឆ្លើយ​តប​ដោយ​ការ​ងឿង​ឆ្ងល់​ថា នាង​មិន​ដឹង​ទេ។ មន្រ្តី​ប៉ូលិស​រូប​នោះ​ក៏​បាន​ប្រាប់​នាង ដោយ​ពាក្យ​ស្រទន់​ថា គាត់​ឲ្យ​នាង​ឈប់​ឡាន ព្រោះ​នាង​បើក​ឡាន​បណ្តើរ សរសេរ​សារ​ក្នុង​ទូរស័ព្ទ​បណ្តើរ​។ នាង​ក៏​បាន​លើក​ទូរស័ព្ទ​បង្ហាញ​គាត់ ហើយ​ប្រកែក​ថា ទេ នាង​មិន​បាន​សរសេរ​សារ​ទេ តែ​នាង​គ្រាន់​តែ​សរសេរ​អ៊ីមែល​ប៉ុណ្ណោះ។​ ​ច្បាប់​ដែល​បាន​ហាម​មិន​ឲ្យ​សរសេរ​សារ ក្នុង​ពេល​បើក​បរ​ មិន​មាន​ភាព​ចន្លោះ​ប្រហោង ដែល​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​គេ​អាច​សរសេរ​អ៊ីមែល​ពេល​បើក​បរ​នោះ​ឡើយ។ គោល​បំណង​នៃ​ច្បាប់​នេះ​មិនមែន​ដើម្បី​រារាំង​មិន​ឲ្យ​គេ​សរសេរ​សារ​នោះ​ទេ តែ​ដើម្បី​ការពារ​មិន​ឲ្យ​មាន​គ្រោះថ្នាក់​ពេល​បើក​បរ​ ដោយសារ​ការ​បែកអារម្មណ៍។ ព្រះយេស៊ូវ​បាន​​បក​អាក្រាត​ពួក​អ្នក​ដឹក​នាំ​សាសនា នៅ​សម័យ​ព្រះ​អង្គ​ថា បាន​បង្កើត​ចន្លោះ​ប្រហោង​ដែល​អាក្រក់​បំផុត ក្នុង​ក្រឹត្យ​វិន័យ។ ព្រះ​អង្គ​មាន​បន្ទូល​ថា “អ្នក​រាល់​គ្នា​លះបង់​ចោល​បញ្ញត្ត​ព្រះ​មែន ដើម្បី​នឹង​កាន់​តាម​សណ្ដាប់​របស់​ខ្លួន​វិញ” ហើយ​ព្រះ​អង្គ​បាន​ដក​ស្រង់​ក្រឹត្យវិន័យ​ដែល​ចែង​ថា “ចូរ​គោរព​ប្រតិបត្តិ​ឪពុក​ម្តាយ​ឯង”(ម៉ាកុស ៧:៩-១០)។ ពួក​គេ​មាន​ការ​គោរព​ប្រតិបត្តិ​ព្រះ​តែ​សម្បក​ក្រៅ​ទេ ព្រោះ​ពួក​អ្នក​ដឹក​នាំ​ដែល​មាន​ទ្រព្យ​ស្តុកស្តម្ភ​ទាំង​នោះ កំពុង​តែ​ព្រងើយ​កន្តើយ​ចំពោះ​សាច់​ញាតិ​របស់​ខ្លួន។ ពួក​គេ​គ្រាន់​តែ​ប្រកាស​ថា​ ដង្វាយ​របស់​ពួក​គេ គឺ​ជា “ការគោរព​ប្រតិបត្តិ​ចំពោះ​ព្រះ” ហើយ ដូចនេះ​ពួក​គេ​មិន​ចាំ​បាច់​ត្រូវ​ជួយ​ឪពុក​ម្តាយ​ខ្លួន ដែល​ចាស់​ជរា​ក៏​បាន។ ព្រះ​យេស៊ូវ​ក៏​បាន​មាន​បន្ទូល​អំពី​ចំណុច​ស្នូល​នៃ​បញ្ហា​នេះ​ថា “អ្នក​រាល់​គ្នា​លះ​ចោល​បញ្ញត្ត​របស់​ព្រះ ទៅ​កាន់​តាម​សណ្តាប់​មនុស្ស​វិញ”(ខ.១៣)។ ពួក​គេ​មិន​បាន​គោរព​ប្រតិបត្តិ​ព្រះ​ឡើយ ព្រោះ​ពួក​គេ​មិន​បាន​គោរព​ប្រតិបត្តិ​ឪពុក​ម្តាយ​ខ្លួន។ អ្នក​ខ្លះ​ចូល​ចិត្ត​លើក​ហេតុ​ផល ជា​ល្បិច​ដើម្បី​ជៀសវាង​ការ​ទទួល​ខុសត្រូវ និង​ការពារ​ទង្វើ​ដ៏​អាត្មា​និយម…

Read article
ការផ្លាស់ប្តូរទស្សនៈ ចំពោះមនុស្សអាក្រក់

តើ​មិន​គួរ​ឲ្យ​អញ​អាល័យ​ចំពោះ​ក្រុង​នីនីវេ ជា​ទី​ក្រុង​យ៉ាង​ធំ​នេះ? យ៉ូណាស ៤:១១ កាលពីឆ្នាំ១៨៥៤ មេ​បញ្ជាការ​កង​កាំភ្លើង​ធំ​រុស្ស៊ី​ដ៏​ក្មេង​វ័យ​ម្នាក់ បាន​មើល​ការ​ប្រយុទ្ធ​គ្នា​ពី​ចម្ងាយ ពី​ទីតាំង​កាំភ្លើង​ធំ​របស់​គាត់ នៅ​លើ​កំពូល​ភ្នំ។ លោក​ឡេអូ ថូលស្តយ(Leo Tolstoy) ក៏​បាន​សរសេរ​ក្នុង​កំណត់​ហេតុ​របស់​គាត់​ថា “ការ​មើល​មនុស្ស​កាប់​សម្លាប់​គ្នា គឺ​ជា​ការ​សប្បាយ​ម្យ៉ាង​ដែរ តែ​រៀង​រាល់​ពេល​ព្រឹក និង​ពេល​ល្ងាច ខ្ញុំ​តែង​តែ​ចំណាយ​ពេល​ជា​ច្រើន​ម៉ោង ​មើល​គេ​ប្រយុទ្ធ​គ្នា ពី​ចម្ងាយ”។ មិន​យូរ​ប៉ុន្មាន​ទស្សនៈ​របស់​លោក​ថូលស្តយ​ក៏​មាន​ការ​ផ្លាស់​ប្តូរ។ បន្ទាប់​ពី​គាត់​បាន​ចូល​ទៅ​ដល់​ទីក្រុង​សេវ៉ាស្តូប៉ូល​ដោយ​ផ្ទាល់ ឃើញ​ភាព​ហិន​វិនាស និង​ទុក្ខវេទនា​នៅ​ទីនោះ គាត់​ក៏​បាន​សរសេរ​ថា “ពេល​អ្នក​បាន​ទៅ​ដល់​កន្លែង​នោះ​ដោយ​ផ្ទាល់ អ្នក​នឹង​បាន​យល់ ហើយ​ផ្លាស់​ប្តូរ​ការ​គិត​ខុស​ពី​មុន អំពី​សម្លេង​បាញ់​គ្នា​ក្នុង​ទីក្រុង ដែល​អ្នក​បាន​ឮ​ពី​ចម្ងាយ”។ ហោរា​យ៉ូណាស​ធ្លាប់​ឡើង​ភ្នំ ដើម្បី​រង់​ចាំ​មើល​សេចក្តី​ហិនវិនាស​ធ្លាក់​មក​លើ​ទីក្រុង​នីនីវេ(យ៉ូណាស ៤:៥)។ គាត់​ទើប​តែ​បាន​ព្រមាន​ទីក្រុង​ដ៏​កាច​សាហាវ​នេះ អំពី​ការ​ជំនុំ​ជម្រះ​របស់​ព្រះ ដែល​ជិត​មក​ដល់។ តែ​ពួក​អ្នក​ក្រុង​នីនីវេ​បាន​ប្រែ​ចិត្ត ហើយ​លោក​យ៉ូណាស​មិន​បាន​ឃើញ​សេចក្តី​ហិនវិនាស​ធ្លាក់​មក​លើ​ទីក្រុង​នេះ​ឡើយ។ ទោះ​ជា​យ៉ាង​ណា​ក៏​ដោយ ទីក្រុង​នេះ​បាន​ធ្លាក់​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ការ​អាក្រក់​ជា​ថ្មី មួយ​សតវត្សរ៍​ក្រោយ​មក ហោរា​ណាហ៊ុម​ក៏​បាន​ពិពណ៌នា អំពី​សេចក្តី​ហិនវិនាស​របស់​ទីក្រុង​នេះ​ថា “ឯ​ខែល​របស់​មនុស្ស​ខ្លាំង​ពូកែ​បាន​ប្រឡាក់​ក្រហម ពួក​មនុស្ស​ក្លាហាន​ស្លៀកពាក់​ក្រហម​ឆ្អៅ ឯ​រទេះ​ចំបាំង ក៏​ភ្លឺផ្លេកៗ​នៅ​ថ្ងៃ​រៀបចំ ហើយ​គេ​ងា​លំពែង​ដង​កកោះ​យ៉ាង​គួរ​ស្ញែង”(ណាហ៊ុម ២:៣)។ ដោយសារ​ទីក្រុង​នីនីវេ​នៅ​តែ​បន្ត​ធ្វើ​អំពើ​បាប​នៅ​ពេល​ក្រោយ​ៗ​ទៀត ព្រះ​ទ្រង់​ក៏​បាន​ដាក់​ទោស​ទីក្រុង​នេះ។ តែ​ព្រះអង្គ​បាន​ប្រាប់​លោក​យ៉ូណាស​ថា “តើ​មិន​គួរ​ឲ្យ​អញ​អាល័យ​ចំពោះ​ក្រុង​នីនីវេ ជា​ទី​ក្រុង​យ៉ាង​ធំ​នេះ ដែល​មាន​មនុស្ស​ជាង​១​សែន​២​ម៉ឺន​នាក់…

Read article
ឈ្នះភាពងងឹត

កាល​វា​បាន​ទទួល​ចំណិត​នំ​នោះ វា​ក៏​ចេញ​ទៅ​ជា​១​រំពេច ពេល​នោះ យប់​ហើយ។ យ៉ូហាន ១៣:៣០ រឿង​ប្រលោម​លោក​ដែល​លោក​អេលី វេសែល(Eli Wiesel) បាន​និពន្ធ​មាន​ចំណង​ជើង​ថា យប់​ដ៏​ងងឹត បាន​នាំ​អ្នក​អាន​ស្វែង​យល់ អំពី​រឿង​ដ៏​រន្ធត់​នៃ​អំពើ​ប្រល័យ​ពូជ​សាសន៍​ដែល​ជន​ជាតិ​យូដា​បាន​ទទួល​រង។ ផ្អែក​ទៅ​លើ​បទ​ពិសោធន៍​ដែល​គាត់​មាន នៅ​ក្នុង​ជំនុំ​មរណៈ​របស់​ពួក​ណាហ្ស៊ី គាត់​បាន​សរសេរ​អំពី​ភាព​ផ្ទុយ​គ្នា​រវាង​រឿង​ក្នុង​ព្រះ​គម្ពីរ​និក្ខមនំ និង​រឿង​ពិត​ដែល​ជន​ជាតិ​គាត់​បាន​ជួប។ គាត់​បាន​រៀប​រាប់​ថា លោក​ម៉ូសេ និង​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រាអែល​បាន​រួច​ផុត​ពី​ភាព​ជា​ទាសករ​ក្នុង​ទឹក​ដី​អេស៊ីព្ទ បន្ទាប់​ពី​ពួក​គេ​បាន​ប្រារព្ធ​ធ្វើ​បុណ្យ​រំលង​ជា​លើក​ទី​១(និក្ខមនំ ១២) ប៉ុន្តែ ពួក​ណាហ្ស៊ី​អ៊ីត្លែ​បាន​ចាប់​ខ្លួន​អ្នក​ដឹក​នាំ​ជន​ជាតិ​យូដា នៅ​ក្រោយ​ថ្ងៃ​បុណ្យ​រំលង។ ដើម្បី​កុំ​ឲ្យ​យើង​រិះ​គន់​លោក​វេសែល និង​ការ​ប្រៀប​ធៀប​ដ៏​ចម្លែក​របស់​គាត់ ចូរ​យើង​ពិចារណា អំពី​ភាព​ផ្ទុយ​គ្នា​ស្រដៀង​នេះ ដែល​មាន​ក្នុង​ព្រះ​គម្ពីរ។ នៅ​ពេល​យប់​ថ្ងៃ​បុណ្យ​រំលង គេ​បាន​រំពឹង​ថា ព្រះយេស៊ូវ​នឹង​រំដោះ​រាស្រ្ត​របស់​ព្រះ​ឲ្យ​រួច​ពី​នឹម​ត្រួតត្រា​ដ៏​ឈឺចាប់​របស់​ចក្រភព​រ៉ូម៉ាំង តែ​ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ ព្រះអង្គ​បាន​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​គេ​ចាប់​ព្រះ​កាយ​ព្រះ​អង្គ មុន​នឹង​យក​ព្រះអង្គ​ទៅ​កាន់​ទោស ហើយ​ធ្វើ​គុត។ លោក​យ៉ូហាន​បាន​នាំ​យើង ចូល​ទៅ​ក្នុង​ទិដ្ឋភាព​ដ៏​បរិសុទ្ធ មុន​ពេល​គេ​ចាប់​ព្រះ​កាយ​ព្រះ​អង្គ។ នៅ​យប់​នោះ ព្រះ​អង្គ​មាន​ការ​តប់​ប្រម៉ល់​ក្នុង​ព្រះ​ទ័យ ដោយសារ​ព្រះ​អង្គ​ជ្រាប​អំពី​រឿង​ដែល​ហៀប​នឹង​កើត​ឡើង​ចំពោះ​ព្រះ​អង្គ ហើយ​ក្នុង​ពិធី​លៀង​ព្រះ​អម្ចាស់ ព្រះ​អង្គ​ក៏​បាន​ថ្លែង​ទំនាយ​អំពី​អ្នក​ដែល​នឹង​ក្បត់​ព្រះ​អង្គ​(យ៉ូហាន ១៣:២១)។ បន្ទាប់​មក ព្រះ​អង្គ​ក៏​បាន​ធ្វើ​នូវ​រឿង​មួយ ដែល​យើង​ស្ទើរ​តែ​មិន​អាច​យល់ ដោយ​កាច់​នំប៉័ង​ឲ្យ​សិស្ស​ដែល​ក្បត់​ព្រះ​អង្គ។ ព្រះ​គម្ពីរ​បាន​ចែង​ថា “កាល​វា​បាន​ទទួល​ចំណិត​នំ​នោះ វា​ក៏​ចេញ​ទៅ​ជា​១​រំពេច ពេល​នោះ យប់​ហើយ”(ខ.៣០)។…

Read article
កិច្ចការដែលយើងធ្វើថ្វាយព្រះ

អស់​អ្នក​ណា​ដែល​មាន​សេចក្តី​រំជួល​ក្នុង​ចិត្ត ជា​អ្នក​ដែល​មាន​វិញ្ញាណ​បណ្តាល​ឲ្យ​ថ្វាយ​ស្ម័គ្រ​ពី​ចិត្ត នោះ​ក៏​យក​ដង្វាយ​មក​ថ្វាយ​ដល់​ព្រះយេហូវ៉ា សំរាប់​ការ​ធ្វើ​ត្រសាល​ជំនុំ។ និក្ខមនំ ៣៥:២១ ពេល​ដែល​ស្តេច យ៉ុងចូ នៃ​ប្រទេស​កូរ៉េ(ឆ្នាំ១៦៩៤ ដល់១៧៧៦) មាន​ការ​ពិបាក​ព្រះ​ទ័យ ដោយសារ​អំពើ​ពុក​រលួយ និង​ភាព​ហ៊ឺហា​របស់​ពួក​មន្រ្តី ដែល​កំពុង​តែ​បំផ្លាញ​នគរ​របស់​ទ្រង់ ទ្រង់​ក៏​បាន​សម្រេច​ព្រះទ័យ​ធ្វើ​ការ​ផ្លាស់​ប្តូរ​បញ្ហា​មួយ​ចំនួន។ ទ្រង់​បាន​ហាម​មិន​ឲ្យ​គេ​ប្រើ​អំបោះ​ពណ៌​មាស នៅ​ក្នុង​ការ​ប៉ាក់​ក្រណាត់ ដែល​ជា​ប្រពៃណី​របស់​ពួក​អ្នក​មាន ដែល​ចូល​ចិត្ត​ភាព​ហ៊ឺហា។ មិន​យូរ​ប៉ុន្មាន ចំណេះ​ដឹង​នៃ​ការ​ដេរ​ប៉ាក់​ប្រភេទ​នេះ ក៏​បាន​រលាត​សាប​សូន្យ ទៅ​ក្នុង​អតីត​កាល។ នៅ​ឆ្នាំ​២០១១​សាស្ត្រាចារ្យ ស៊ីម យ៉ុន-អូក (Sim Yeon-ok) ចង់​ស្តា​ប្រពៃណី​មួយ​នេះ​ឡើង​វិញ បន្ទាប់​ពី​វា​បាន​បាត់​បង់​តាំង​ពី​យូរ​មក​ហើយ។ គាត់​បាន​សន្និដ្ឋាន​ថា គេ​បាន​យក​សន្លឹក​មាស​មក​បិទ​ពី​លើ​ក្រដាស​ធ្វើ​ពី​ដើម​ម៉ន រួច​កាត់​វា​ឲ្យ​ក្លាយ​ជា​សរសៃ​អំបោះ។ គាត់​អាច​ធ្វើ​តាម​វិធី​សាស្រ្ត​នេះ ដែល​នាំ​ឲ្យ​ទម្រង់​សិល្បៈ​បុរាណ​មួយ​នេះ​រស់​ឡើង​វិញ។ ក្នុង​កណ្ឌ​និក្ខមនំ យើង​ឃើញ​ថា គេ​បាន​ប្រើ​មាស ដើម្បី​សាង​សង់​រោង​ឧបោសថ ដោយ​រាប់​បញ្ចូល​ទាំង​ការ​ប្រើ​ខ្សែ​អំបោះ​មាស ដើម្បី​ធ្វើ​សំលៀក​បំពាក់​សង្ឃ ឲ្យ​លោក​អើរ៉ុន​ផង​ដែរ។ ពួក​ជាង​ដ៏​ចំណាន​បាន “ផែ​មាស​យ៉ាង​ស្តើង​ហើយ​កាត់​ជា​ខ្សែ យក​ទៅ​ប៉ាក់​នៅ​សំពត់​ពណ៌​ផ្ទៃ​មេឃ ពណ៌​ស្វាយ ពណ៌​ក្រហម ហើយ​នៅ​សំពត់​ខ្លូតទេស​យ៉ាង​ម៉ដ្ត នោះ​តាម​រចនា​នៃ​ជាង​មាន​ស្នាដៃ”(និក្ខមនំ ៣៩:៣)។ តើ​មាន​អ្វី​កើត​ឡើង​ចំពោះ​ស្នាដៃ​សិល្បៈ​ដ៏​ប្រណិត​ទាំង​នោះ? តើ​ក្រណាត់​ទាំង​នោះ​គ្រាន់​តែ​បាន​ចាស់​ហើយ​ដាច់​រហែក​ឬ? តើ​ពួក​សត្រូវ​បាន​រឹប​អូស​យក​ទៅ​បាត់​ឬ? តើ​វា​បាន​ក្លាយ​ជា​រឿង​អត់​ប្រយោជន៍​ទៅ​ហើយ​មែន​ទេ? មិន​មែន​ទេ!…

Read article