Jennifer Benson Schuldt

You are here:
បទចម្រៀងដែលត្រូវចាំ

ខ្ញុំ​សប្បាយចិ​ត្ត​ណា​ស់​ ពេល​ដែល​បា​ន​ទ​ទួល​អំ​ណោ​យ​ដ៏ឥតគិ​ត​ថ្លៃ​មួ​យ នៅ​ក្នុង​សំ​បុត្រ។ អំណោយ​នោះ គឺ​ជា​ស៊ីឌី​មួយប​ន្ទះ ដែលផ្ទុ​ក​ទៅដោ​យ​ប​ទចម្រៀ​ង​តាម​ព្រះ​គម្ពីរ។ បន្ទាប់​ពីបា​នចា​ក់​ស៊ីឌី​នោះ​ស្តា​ប់បួន​ប្រាំ​ដ​ង ទំនុក​បទ​​ភ្លេងខ្លះបាន​ចាក់ឫ​ស​ចូល​ជ្រៅ​ ​ក្នុងគំ​និត​រប​ស់​ខ្ញុំ​។ មិន​យូរ​ប៉ុ​ន្មាន ខ្ញុំក៏អា​ចច្រៀ​ង​បានពី​រ​បី​វគ្គ តាមប​ទច​ម្រៀ​ងដែ​ល​គេបា​ន​​តែង​តាមព្រះ​គម្ពី​រទំ​នុ​កដំ​កើ​ង ដោយ​មិន​ចាំ​បាច់​ចា​ក់​ស៊ី​ឌីនោះជាជំ​​នួយ។ តន្រ្តី​អាច​ជួ​យ​ឲ្យ​យើង​នឹ​ក​ចាំអំ​ពី​ពា​ក្យ​ និងគំ​និត​​ដែលយើងបា​ន​ឮ​កា​ល​ពី​មុ​ន។​ ព្រះទ្រង់​ជ្រា​ប​ថា​ ពួក​អ៊ីស្រា​អែល​នឹង​លែង​នឹកចាំពី​ទ្រ​ង់ ពេល​ដែ​លពួ​ក​គេ​បាន​ចូ​ល​ទឹក​ដី​សន្យា​ហើយ​(ចោទិយកថា ៣១:២០)។ ពួក​គេនឹ​ង​លា​ចេញ​ពីទ្រ​ង់​ ហើយ​បែ​រ​ទៅរ​កកា​រ​ថ្វាយប​ង្គំរូ​ប​ព្រះវិ​ញ ហើយ​ការអា​ក្រក់​នឹង​កើត​មាន ​ចំពោះពួ​កគេ​ជា​មិន​ខា​ន(ខ.១៦-១៨)។ ហេតុ​នេះហើ​យ​បា​នជា​ទ្រ​ង់ បង្គាប់​លោក​ម៉ូ​សេ​ឲ្យនិពន្ធ​បទ​ចម្រៀ​ងមួយ​ប​ទ សម្រាប់ប​ង្រៀ​នពួ​ក​អ៊ី​ស្រា​​អែល ​ដើម្បី​ឲ្យ​ពួកគេអាច​នឹ​ក​ចាំ អំពី​ការ​ប្រកប​ស្និទ្ធ​ស្នាលដែ​ល​ពួក​គេ​ធ្លាប់​មា​ន ជាមួ​យទ្រ​ង់​កាល​ពី​មុន ព្រម​ទាំង​នឹ​កចាំ​ពី​អំ​ពើ​បាប​ ដែល​បំផ្លាញ​ទំនាក់​ទំនង​ដែល​ពួក​គេមា​នជា​មួ​យ​ទ្រ​ង់(៣១:១៩-២២)។ ប្រហែលជា​អ្វីដែ​ល​សំខា​ន់​បំ​ផុ​តនោះ​ គឺព្រះ​​សព្វ​ព្រះ​ទ័យ​ឲ្យ​រាស្រ្ត​ទ្រង់ នឹក​ចាំ​អំពី​សេចក្តី​ល្អ ដូច​ដែ​ល​មា​នចែ​ង​ថា “ទ្រង់​​ជា​​ថ្ម​ដា​ ការ​​រប​ស់​​ទ្រ​ង់​​សុ​ទ្ធ​​តែ​​គ្រ​ប់​​ល័ក្ខណ៍ ដ្បិត​អស់​ទាំង​ផ្លូវ​ទ្រង់ សុទ្ធ​តែ​ប្រកប​ដោយ​យុត្តិធម៌ ទ្រង់​ជា​ព្រះ​ដ៏​ស្មោះត្រង់ ឥត​មាន​សេចក្តី​ទុច្ចរិត​ណា​ឡើយ ទ្រង់​ក៏​ត្រឹមត្រូវ ហើយ​ទៀង​ត្រង់”(៣២:៤)។ ចូរ​ពិចារណា​​អំពី​ចំ​ណុច ដែល​ព្រះ​សព្វ​ព្រះ​ទ័យ​ឲ្យអ្ន​ក​នឹ​កចាំ​អំ​ពីទ្រ​ង់​។ តើ​អ្នក​ត្រូ​វ​នឹក​ចាំអំពី​អំណាច ភាពប​រិសុ​ទ្ធ​ សេចក្តី​ស្រឡា​ញ់​ ឬ​ភា​ព​ស្មោះត្រ​ង់​រ​ប​ស់ទ្រ​ង់​ឬ? តើអ្នកអាច​នឹក​ចាំ​ពី​បទ​ច​ម្រៀ​ង ដែល​សរសើ​រ​ដំកើ​ង​សេ​ចក្តី​ល្អ​រប​ស់​ព្រះ​ឬ​ទេ? ចូ​រ​ច្រៀង​បទនោះ នៅក្នុង​​ចិត្ត​រ​បស់​អ្ន​ក ថ្វាយ​ដល់​ព្រះអ​ម្ចាស់ចុះ​(អេភេសូរ ៥:១៩)។–Jennifer…

Read article
ធ្វើវាឲ្យត្រឹមត្រូវ

វាជា​ថ្ងៃដ៏​ល្អឥ​ត​ខ្ចោះ​ ​សម្រាប់​ការ​លក់ដូ​រ​របស់រ​បរ​ក្នុ​ង​ផ្ទះ ដែលយើង​ឈ​ប់ប្រើ​ ព្រោះ​ផ្ទៃ​មេឃ​ស្រ​ឡះ ហើយ​អាកាស​ធាតុ​ក៏​ល្អ​ទៀ​ត។ មនុស្សម្នា​បា​នម​កមើល​ខោ​អា​វ សៀវ​ភៅស​ម្រាប់​អាន​ និង​ចាន​បាយដែ​លមា​នទំ​ហុំ​ខុស​ៗ​គ្នា ដែល​យើង​បាន​តម្រៀប​នៅ​មុខ​ផ្ទះ​។ ពេលនោះ ខ្ញុំក៏​ចាប់​អារម្មណ៍ឃើ​ញ​ថា​ មាន​ស្រ្តីម្នាក់កំ​ពុ​ងមើ​លខ្សែ​ករ​ពណ៌​សរ​មួយ​ខ្សែ។​ ពីរបី​​នាទី​ក្រោ​យមក​​ ខ្សែក​រមួ​យ​ខ្សែ​នោះ ​ក៏​បាន​បាត់ស្រ​មោ​ល ហើយ​ស្រ្តីដែ​លចូ​លចិត្តខ្សែ​ករ​នោះ​ក៏​លែងឃើញនៅ​ទី​នោះដែរ​។ ពេលខ្ញុំ​ក៏​ក្រឡេ​ច​ទៅ​ឃើ​ញនា​ង​កំពុង​ដើរ​តា​មផ្លូវ ខ្ញុំក៏​រ​ត់ត្រឹ​ក​ៗ​តាម​ពី​ក្រោយ​នាង​ ហើយ​ក៏​ឃើញ​គ្រឿងអ​ល្ល័ង្កា​ដែ​លខ្ញុំ​បាន​បាត់​នោះ​ កំពុង​នៅ​ក្នុ​ង​ដៃនា​ង។ ពេលដែ​លយើ​ង​ប្រ​ឈមមុ​ខ​គ្នា ដើម្បីដោះស្រា​យបញ្ហានេះ ​នាង​ក៏ព្រ​ម​បង់​ថ្លៃ​ សម្រាប់​រប​ស់ដែ​ល​នាង​​បានលួច​នោះ។ លោក​សាខេ​ជាអ្ន​ក​យក​ព​ន្ធ ដែល​បា​នឡើ​ង​ដើ​ម​ឈើមើល​ព្រះយេ​ស៊ូវ។ ពេល​គាត់​បា​ន​ជួ​បព្រះ​យេស៊ូវ ជីវិត​គា​ត់​ក៏មាន​ការ​ផ្លា​ស់​ប្រែ។ គាត់​បាន​​សន្យាថា នឹងស​ង​ប្រា​ក់​១ជា​៤ ​ដ​ល់អ្ន​ក​ណា​ ដែល​គាត់​​បាន​កេ​ងបំ​បា​ត់(លូកា ១៩:៨)។ នៅ​សម័យ​នោះ ពួកអ្ន​ក​យ​ក​ពន្ធ​ច្រើ​នតែ​គិ​ត​ពន្ធ​ប្រ​ជាជនលើ​សកំ​ណ​ត់ ហើយយក​ប្រា​ក់លើ​ស​នោះ ដាក់​ចូល​ក្នុង​ហោប៉ៅ​ខ្លួ​ន​ឯង​។ ការ​ដែល​លោក​សាខេ​​មាន​ចិត្ត​អន្ទះ​សារ ​ចង់សងប្រាក់នោះទៅគេវិញ ហើយ​ចែក​រំ​លែក​ទ្រ​ព្យ​សម្ប​ត្តិ​រប​ស់​គា​​ត់ពា​ក់​ក​ណ្តាលដល់អ្ន​ក​ក្រ​ គឺបា​ន​ប​ង្ហា​ញ​ពីកា​រ​ប្រែ​ចិ​ត្ត​របស់​គាត់។ កាល​ពីមុ​ន គាត់ជា​អ្ន​កយក​រប​ស់​ពីគេ​​ តែ​ក្រោយ​ពីបា​នជួប​ព្រះ​យេស៊ូ​វហើ​យ គាត់​បានប្តេ​ជ្ញា​ចិត្ត​ថា​ នឹង​ស​ងទៅ​គេ​វិ​ញ ​ព្រ​ម​ទាំ​ងធ្វើជា​អ្នក​ចែក​រំលែកទ្រព្យ​ផង​។ គំរូ​របស់​លោ​កសា​ខេ​ អាច​លើ​កទឹ​ក​ចិ​ត្ត​យើ​ង ឲ្យមា​នកា​រកែ​ប្រែដូចគាត់ផ​ងដែ​រ។ ពេលដែល​ព្រះរំឭ​ក​ឲ្យយើ​ង​នឹ​ក​ចាំ​អំពី​រ​បស់​ដែល​យើ​ងបា​នយ​ក​ពី​គេ ​ប្រាក់​ពន្ធ​ដែល​យើង​មិ​នបា​ន​​បង់ ឬកា​រ​ដែ​ល​យើ​ងបា​​នធ្វើ​ខុ​ស​ចំពោះ​​អ្នក​ដ​ទៃ យើង​អា​ច​ថ្វា​យសិ​រី​ល្អ​ដ​ល់ទ្រ​ង់​ ដោយ​ធ្វើ​ឲ្យ​ត្រឹម​ត្រូវ​តាម​​បំណងព្រះ​ទ័យ​ទ្រ​ង់​វិ​ញ។–Jennifer…

Read article
ការលាដៃជួយអ្នកដទៃ

មាន​បុរស​អនាថា​ម្នាក់ បាន​ចូល​មក​ចំណាយ​​ពេល នៅ​ក្នុង​បណ្ណា​ល័យ​ប្រចាំ​តំបន់​របស់​យើង។ នៅ​ពេល​រសៀល​ថ្ងៃ​មួយ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ទៅ​​អង្គុយ​និពន្ធ​សៀវភៅ ក្នុង​បណ្ណាល័​យនោះ​ដែ​រ។ ដ​ល់ពេ​លស​ម្រាក​ញាំ​អាហារ​ថ្ងៃ​ត្រង់ ខ្ញុំ​ក៏បា​ន​យក​នំប៉័​ងសាំ​ងវិ​ច ដាក់​សាច់​មាន់​ទ័រ​គី លាង​នឹង​​ប្រូម៉ា​ស្វីស​មក​ញាំ។ បន្ទាប់ពី​ញាំ​អ​ស់​កំណាត់​ទី​មួយ​ហើយ ខ្ញុំក៏បាន​ស្រម៉ៃ​ឃើញ​ទឹក​មុខ​​រប​ស់​​បុរ​សកំសត់​នោះ​។ ពីរ​បី​នាទី​ក្រោយ​មក ខ្ញុំ​ក៏​បាន​យក​ចំណែក​មួយ​កំណាត់​ទៀត នៃ​អាហារ​ថ្ងៃ​ត្រង់​របស់​ខ្ញុំ ដែល​ខ្ញុំ​មិន​ទាន់​បាន​ប៉ះ​ពាល់ ទៅ​ចែក​ឲ្យ​គាត់។ គាត់​ក៏​បាន​ទទួល​យក ដោយ​អំណរ​។ ការ​ជួប​គ្នា​ដ៏​ខ្លី​នេះ បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំដឹ​ង​​ថា យើង​ចាំ​បាច់​ត្រូវ​ធ្វើកិច្ចការ​បន្ថែម​ទៀត ដើម្បី​ជួយ​អ្នក​ដែល​មាន​ការ​លំបាក​ជាងយើង ដោយ​​ប្រើ​​អ្វី​​​ៗ​ដែល​ព្រះទ្រង់​​បាន​ប្រទាន​យើង។ ក្រោយ​មក ពេល​ខ្ញុំ​កំពុង​គិត​អំពី​កា​រ​នេះ​ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​អា​ន​សេចក្តី​បង្រៀន​របស់​លោក​ម៉ូសេ អំពី​ការ​ជួ​យ​ផ្គត់​ផ្គ​ង់ដល់​​អ្នក​ក្រ។ គាត់​បាន​ប្រាប់​ពួក​អ៊ី​ស្រាអែល​ថា “​មិន​​ត្រូវ​​ឲ្យ​ឯ​ង​តាំង​​ចិត្ត​​របឹង ឬ​ក្តាប់​ដៃ​នឹង​បង​ប្អូន​ជា​អ្នក​ក្រ​នោះ​ឡើយ​ គឺ​ត្រូវ​ឲ្យ​លា​ដៃ​ដល់​គេ​វិញ​ជា​កុំ​ខាន”(ចោទិយកថា ១៥:៧-៨)។ ការ​លាដៃ​ ​ជា​និមិត្ត​រូប​តំណាងឲ្យ​ការ​ផ្គត់​ផ្គង់​ការ​ខ្វះខា​ត​រ​បស់​អ្ន​ក​ក្រ ដោយ​ស្ម័គ្រ​ពី​ចិត្ត និ​ង​ដោយ​ចិ​ត្ត​ជ្រះ​ថ្លា តាម​បំណង​ព្រះទ័យ​ព្រះ។ ត្រង់​ចំណុច​នេះ យើង​​មិន​​ត្រូវ​​យក​​លេស ឬ​មាន​ការ​ស្ទាក់​ស្ទើរ​​ឡើយ(ខ.៩)។ ព្រះ​ទ្រ​​ង់​បា​ន​ប្រទា​នដ​ល់​ពួក​គេ ហើយ​ទ្រង់​សព្វ​ព្រះ​ទ័យ​ឲ្យ​ពួក​គេ​មាន​ចិត្ត​សប្បុ​រស ​ល្មម​នឹង​អាចផ្គត់​ផ្គង់​ឲ្យ “ល្មម” ដល់​គ្រា​ទាល់​ក្រ(ខ.៨)។ ពេល​យើង​លាដៃជួ​យ​អ្នក​ក្រ ព្រះទ្រ​ង់នឹ​ង​ប្រទាន​ពរ​យើង សម្រាប់​សេចក្តី​សប្បុរស​របស់​យើង(ទំនុកដំកើង ៤១:១-៣ សុភាសិត ១៩:១៧)។ ចូរ​យើង​ពិចារ​ណាអំ​ពី​របៀប​ដែល​យើង​គួរ “ចម្អែត​​ចិត្ត​​នៃ​អ្នក​ដែល​មាន​ទុក្ខ​វេទនា”(អេសាយ ៥៨:១០)…

Read article
ពេលការភ័យខ្លាច ចូលមកក្នុងជីវិត

នៅ​ពេល​ដែ​លកូ​ន​ស្រី​រ​បស់ខ្ញុំ​ស្រែ​ក​ថា “ម៉ាក់ ​សត្វ!” ខ្ញុំក៏​មើល​ទៅ​ក​ន្លែ​ង​ដែល​នា​ង​ចង្អុ​ល ហើយ​ក៏​បាន​ឃើញ​ពី​ង​ពា​ង​ដ៏​ធំមួ​យ។ ពីមុ​ន​ម​ក ខ្ញុំ​មិ​នធ្លា​ប់​ឃើញ​ពីង​ពាង​ធំ​ដូ​ចនេះ នៅ​ក្រៅក​ន្លែ​ងល​ក់​សត្វ​ចិ​ញ្ចឹម​ទេ។ ​ខ្ញុំ​​ដឹងថា​ ខ្ញុំ​មិ​នអា​ច​​ឲ្យវាចូ​ល​នៅ​ក្នុង​ផ្ទះរ​ប​ស់​ខ្ញុំ​បា​ន​ទេ ហើយ​វា​ក៏​ដឹង​ដែរ។ ប៉ុន្តែ ខ​ណៈពេ​ល​​ដែល​ខ្ញុំ​ប្រ​ឈម​​មុខ​ដាក់​វា​ ខ្ញុំ​រ​ក​ឃើញ​ថា​​ ខ្ញុំ​​មិន​​អាច​ឈាន​ជើង​ទៅមុខ​មួ​យជំ​ហា​ន​ទៀត ដើម្បី​​ចូល​ទៅ​ជិ​ត​វាបា​ន​ឡើ​យ។ ជីពចរ​រប​ស់ខ្ញុំ​លោ​តកា​ន់​តែ​ញាប់។ ខ្ញុំ​បា​ន​លេប​ទឹក​មា​ត់មួ​យ​ក្អឿក ហើយ​និយាយ​ផ្តល់​កំលាំង​ចិត្ត​ឲ្យ​ខ្លួ​ន​ឯង តែ​កា​រភ័យ​ខ្លាច​នៅ​តែ​​​ធ្វើឲ្យ​ខ្ញុំ​គាំ​ង​នៅ​មួយក​ន្លែង។ ការ​ភ័យ​ខ្លាច​មាន​អំណា​ច​ណាស់។ វា​អាច​ធ្វើឲ្យ​យើ​ងគិ​ត ឬ​បញ្ចេ​ញ​អាកប្ប​កិរិយា​ណា ដែល​មិន​សម​ហេតុផ​ល។ តែ​សូម​អរ​ព្រះគុ​ណ​ព្រះ ដែល​ក្នុង​នាម​ជាគ្រី​ស្ទ​បរិស័ទ ​​យើង​​មិ​ន​​ត្រូវ​អនុញ្ញាត​​ឲ្យ​​ការ​​ភ័យ​ខ្លាច គ្រប់​​គ្រង​​សកម្ម​ភា​ព​​របស់​​យើ​ង​​ឡើង ទោះ​វា​ជាការខ្លា​ច​មនុស្ស ស្ថាន​ការណ៍ ឬ​សូ​ម្បី​តែកា​រខ្លា​ច​ពីង​ពាង​ក៏​ដោយ។​ យើង​អាច​ប្រកាស​ថា “តែ​វេលា​​ណា​​ដែល​​​ទូ​លប​ង្គំ​​ភ័យ នោះ​​ទូ​ល​បង្គំ​​​នឹង​​ទុក​​ចិ​ត្ត​​ដ​ល់​ទ្រង់”(ទំនុកដំកើង ៥៦:៣)។ ការ​កាន់​គោល​ជំហ​រទា​ស់​ប្រ​ឆាំង​នឹ​ង​ការ​ភ័​យ​ខ្លាច គឺស​មស្រ​ប​តាម​ប​ទ​គម្ពីរ ដែល​បាន​បង្រៀន​យើង​ឲ្យ​ “​​ទី​ពឹង​ដល់​ព្រះយេហូវ៉ា​ឲ្យ​អស់​អំពី​ចិត្ត កុំ​ឲ្យ​ពឹង​ផ្អែក​លើ​យោបល់​របស់​ខ្លួន​ឡើយ”(សុភាសិត ៣:៥)។ ​ចំណេះ​ដឹង​រប​ស់​យើង អាច​នាំ​ឲ្យ​យើ​ង​មា​នកា​រ​ភ័​យខ្លា​ច​​ហួស​ហេតុ​ពេក ហើយ​មើល​ស្រាល​អំណា​ចរ​បស់ព្រះ​។​ នៅ​ពេល​ដែល​យើ​ងភ័​យ​ខ្លា​ច យើង​អាច​ទុ​ក​ចិ​ត្ត​ទៅ​លើយោបល​រប​ស់ព្រះ​អ​ម្ចាស់(អេសាយ ៤០:២៨)​ ហើយ​ទុក​ចិ​ត្តលើ​សេ​ចក្តី​ស្រ​ឡាញ់រ​បស់ទ្រង់​ ដែល​អាចប​ណ្តេញ “សេចក្តី​ភ័​យខ្លា​ច”​បាន(១យ៉ូហាន ៤:១៨)។ បើនៅ​ពេល​ក្រោ​យ ការ​ភ័យខ្លា​ច​ចូល​ក្នុង​ជី​វិត​រ​បស់​អ្នក នោះសូ​ម​កុំត​ក់​ស្ល​ត់ឡើ​យ​។ ដ្បិតយើ​ង​នៅ​តែអា​ចទុ​ក​ចិត្ត​ព្រះ…

Read article
ឈរឲ្យមាំមួន

ខណៈ​ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​ហៀប​នឹង​បទ​ស្តាំ នៅ​ចំណុច​ផ្លូវ​ប្រសព្វ​​​ដ៏​មមា​ញឹក​មួយ មាន​រថ​យន្ត​សង្រ្គោះ​បន្ទាន់​មួយ​គ្រឿង ​បាន​លេច​ចេញ​ពី​លើ​ផ្លូវ​ទួល​មក ដោយ​ល្បឿន​​យ៉ាង​​លឿន ឆ្ពោះ​ម​ក​រក​ទិស​ដៅ​​របស់​ខ្ញុំ។ អ្នក​បើក​បរ​រថ​យន្ត​ដែល​នៅ​​​ពី​ក្រោយ​ខ្ញុំ​បាន​ចុច​ស៊ី​ផ្លេ បង្ខំ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​​បើក​​កាត់​​ផ្លូវ​ប្រសព្វ​នោះ។ ពេល​នោះ ខ្ញុំ​​ដឹង​ថា រថ​យន្ត​សង្រ្គោះ​​បន្ទាន់ មិន​ទំនង​ជា​ឈប់​ទេ ដូច​នេះ បើ​ខ្ញុំ​ហ៊ាន​បទ​ស្តាំ គ្រោះ​ថ្នាក់​នឹង​កើត​មាន​​ជា​មិន​ខាន។ ហេតុ​នេះ​ហើយ​​ បា​​ន​ជា​ខ្ញុំ​នៅ​តែ​បន្ត​ជាន់​ហ្វ្រាំង​​ជាប់ មិន​ព្រម​ទៅ​មុខ​ទៀត​។ តាម​ន័យ​ធៀប​ខាង​ឯ​វិញ្ញាណ​វិញ យើង​ក៏​ចាំ​បាច់​ត្រូវ​“ប្រ​កាន់​​គោល​ជំហរ​របស់យើ​ង” ហើយ​នៅ​តែ​ស្មោះ​ត្រង់​ចំពោះ​ព្រះ​ជា​និច្ច ទោះ​បី​ទទួល​រង​សំ​ពាធ​​​ពី​អ្នក​ដទៃ​​យ៉ាង​ណា​ក៏​ដោយ​។ ស្តេច​​សាឡូម៉ូន​​បាន​រៀន​​ប្តេជ្ញា​ចិត្ត​យ៉ាង​ដូច​នេះ ដោយ​ឆ្លង​កាត់​ការ​លំបាក​ជា​ច្រើន។ ទ្រង់​​បាន​ចាប់​​ផ្តើម​គ្រង​រាជ្យ​ ដោយ​សូម​ប្រាជ្ញា​​​ពី​​ព្រះ(១ពង្សាវតារក្សត្រ ៣:៩) ហើយ​​ការ​អធិ​ស្ឋាន​​របស់​​ទ្រង់ ​នៅ​ឯ​ពិធី​ថ្វាយ​​ព្រះវិ​ហារ​​ដល់​​ព្រះ បាន​បង្ហាញ​ឲ្យ​ឃើញ​​ភាព​ស្មោះ​ត្រង់​​របស់​ទ្រង់​(៨:២៣,៦១)។ ប៉ុន្តែ ក្រោយ​មក ការ​ប្តេជ្ញា​ចិត្ត​របស់ទ្រ​ង់​ក៏​លែង​មាន​ទៀត។ ទ្រង់​បាន​រៀប​​អភិ​សេក​​​​​ជាមួយស្រ្តី​​​សាសន៍​ដទៃ​​ជា​ច្រើន ហើយ​ស្រ្តីទាំ​ង​នោះក៏​បា​ននាំ​ឲ្យ​​ទ្រង់​​ថ្វាយ​​ប​ង្គំ​ព្រះដ​ទៃ​។ ដល់​គ្រាចុ​ង​ក្រោយ​នៃ​ព្រះជ​ន្ម​​រប​ស់ទ្រ​ង់ នោះទ្រង់​ក៏​លែ​ងមា​ន “ព្រះ​​ទ័យ​​ស្មោះត្រ​ង់ចំ​ពោះ​ព្រះអ​ម្ចាស់​​ទៀត”(១១:១-៦ នេហេមា ១៣:២៦)។ សព្វ​ថ្ងៃ​នេះ ក៏​អាច​មាន​មនុ​ស្ស​ដែល​ជំរុញ​​ឲ្យ​​យើង ​លែង​មាន​ភាព​ស្មោះ​ត្រង់ ​​ចំពោះ​ព្រះ និងសេចក្តី​ពិត​របស់ទ្រ​ង់ផ​ង​ដែរ គឺ​មិន​ខុស​ពី​ស​ម័យមុ​នទេ​។ ប៉ុន្តែ ដោយ​​មា​ន​​ជំនួ​យ​​ម​កពី​ព្រះ ​នោះយើង​អា​ចប្រ​កាន់​ជាប់​តាម​​ព្រះ​បន្ទូល​នៃជី​វិ​ត​(ភីលីព ២:១៦)។ បើ​​អ្នក​​មា​នអា​រ​ម្មណ៍​​​ថា កំពុង​ទទួល​រង​សំពាធ​​ឲ្យឈា​ន​ចូល ​ទៅ​ក្នុ​ង​ចំណុ​ច​ប្រសព្វ​នៃ​​ជំនឿ​សា​សនា​ដ៏​គ្រោះ​ថ្នាក់ នោះ​ចូរ​សិក្សា​​ព្រះ​បន្ទូល​​ព្រះ ពាក់​គ្រឿ​​ងសឹ​ក​​រ​ប​ស់ទ្រ​ង់​(អេភេសូរ…

Read article
ថ្ងៃនៃចម្រូត

នៅពេល​រសៀ​ល​ថ្ងៃ​មួយ នារ​ដូវ​​រំ​ហើយ ខ្ញុំ​បា​ន​បើក​ឡាន​​កា​ត់​ចំ​ការ​មួ​យ​ ហើយ​ក៏​បា​នឃើ​ញ​ក​សិករ​ម្នាក់​​ចត​​​​​គ្រឿង​​ម៉ាស៊ីន​ធំ​ៗមួ​យ​ចំនួ​ន នៅ​តាម​ចិ​ញ្ចើ​មថ្ន​ល់​។ ខ្ញុំក៏​បាន​ឃើ​ញ​មា​នផ្លា​ក​​​ស​ញ្ញា​គ្រោះថ្នា​ក់​ ដែល​មាន​ផ្ទៃ​​ពណ៌​លឿង និង​មា​នអ​ក្ស​រ​ស​រសេ​រ​ពី​លើ​ថា​ “ការ​ប្រមូ​ល​ផល​កំ​​ពុង​ដំ​ណើរ​ការ”។ គ្រាន់​តែ​ក្រលេ​ក​មើ​លចំ​កា​រនោះ​តែ​បន្តិច ខ្ញុំ​ក៏​​អាច​ដឹង​ភ្លា​ម ថា​ម្ចាស់​ចំ​ការ​នោះ​ បាន​យ​ក​អ្វីម​ក​ដាំកា​​ល​ពី​បួន​ប្រាំខែ​មុ​ន គឺ​គាត់​បា​ន​យ​កគ្រា​ប់​ពោ​តតូច​ៗ​មក​ដាំ។ ​បាន​ជា​ខ្ញុំអា​ច​ដឹ​ងយ៉ា​ង​ដូ​ច​នេះ ​ព្រោះ​ខ្ញុំឃើ​ញ​គា​ត់​​កំពុង​រៀប ​ចំបើ​ក​បរ​ម៉ា​ស៊ីន​ច្រូត​កាត់​ដើ​មពោ​ត​ ដែ​​លកំ​ពុ​ង​ពេ​​​ញ​ផ្លែ ​ក្នុង​ផ្ទៃ​ដីរា​ប់ហិ​ច​តា។ ថ្វី​ដ្បិត​តែ​យើ​ង​ សុទ្ធ​តែ​បា​នដឹង​ច្បា​ស់​ហើ​យ​ថា​ ផ្លែពោត គឺ​កើត​ចេញ​ដើម​ពោត​ ដែល​គេបា​ន​ដាំ ប៉ុន្តែ ពេល​ខ្លះ​​យើង​មិន​ព្រ​មទ​ទួ​លស្គា​ល់លទ្ធផល ដែលច្រូតកាត់បានពី​ការសាបព្រោះ ​ខាងឯវិញ្ញាណ​របស់​យើងឡើយ។ លោក​សាវ័កប៉ុ​​​ល​​ចែ​ងថា​ “កុំ​ឲ្យច្រ​ឡំ​​​ឡើយ . . . ដ្បិត​ពូជ​ណា​​​ដែល​ម​នុ​​ស្ស​​​​​ព្រោះ​​ចុះ​​ នោះ​នឹ​ងច្រូ​ត​​​បាន​ពូ​ជនោះ​ឯ​ង​វិ​ញ”(កាឡាទី ៦:៧)។ ការ​​រស់​នៅ​​ដែ​ល​បំពេ​ញសេ​ចក្តី​ប៉​ងប្រា​ថ្នា​រ​ប​ស់សា​ច់​ឈា​ម នាំ​​ឲ្យ​ទទួ​ល​ផល​ជា​​​សេចក្តី​ពុក​រលួយ ​មាន​ន័យ​ថា យើង​កំពុង​ចង់​បាន​អ្វី​​ដែ​ល​មិន​​​មែន​ជា​របស់​ផ​ងខ្លួ​ន ដោយ​គិត​តែ​ប្រយោជន៍​​ផ្ទាល់​ខ្លួន ហើយថែ​មទាំ​ង​ធ្វើកា​រអា​ក្រក់​ជា​ច្រើន​ទៀ​ត(៥:១៩-​២១)។ កា​រដើ​រ​តាម​កា​រដឹ​ក​នាំនៃ​​ព្រះវិញ្ញាណ នាំ​ឲ្យ​បង្កើ​តផ​ល​ជា​​សេចក្តី​មេ​ត្រីភា​ព សប្បុរស ហើយ​​ដឹ​ង​ខ្នាត(៥:២២-២៣)។ ដោយ​សារ​ព្រះគុ​ណ​រ​ប​ស់ព្រះ​ នោះយើ​ងអា​ច​ស​ម្រេច​ចិត្ត​​“ព្រោះ​​គ្រាប់​ពូជ​ខា​ងព្រះ​វិញ្ញា​ណ” រួច​ច្រូត​​បាន​ជីវិ​ត​អស់​ក​ល្ប​ជានិ​ច្ច​(៦:៨)។ ឧបមាថា​ ព្រះ​យេស៊ូវ​ប្រកា​ស​ថា ថ្ងៃ​នេះជា​ “ថ្ងៃ​នៃច​ម្រូត”​ នៅ​​ក្នុង​ជី​វិត​​រ​បស់​យើ​ង ហើយ​​ទ្រង់​​ឲ្យ​យើ​ងប្រ​មូ​លផ​ល​​ដែល​កើត​ចេ​ញពី​ការ​ស​ម្រេច​ចិត្ត​…

Read article
សេចក្តីពិត ក្នុងឡានតាក់ស៊ី

ថ្ងៃមួយ ពេល​ដែ​លខ្ញុំកំ​ពុង​នៅទី​ប្រជុំ​ជន នៅ​ទី​ក្រុង​​ឈីកាហ្កូ ខ្ញុំ​បាន​ស្រែ​កហៅ​ឡា​នតា​ក់​ស៊ី។ ពេល​ខ្ញុំ​បាន​ចូល​ក្នុង​ឡាន​តាក់​ស៊ី​នោះ ខ្ញុំ​កត់​​​សំគាល់​​ឃើ​ញ​ថា​ នៅ​ខាង​មុខ​កៅ​អី​អង្គុយ​រប​ស់ខ្ញុំ​ មាន​​​បិ​​​​ទ​ផ្សាយ​ពា​ណិជ្ជកម្ម​មួយ​ចំនួន អំពី​គ្រូ​បង្រៀន​​​នៃ​សាសនា​ហិណ្ឌូ​ស​ម័​យ​ថ្មី។ អ្នក​បើកបរ​នោះ​បាន​អះអា​ងថា​ អ្នក​ដឹក​នាំសា​សនា​រូ​ប​នោះ គឺ​ជា ​“អ្នក​ដែល​ចុះ​មក​ពីស្ថានសួ​គ៌” សម្រាប់​សម័យ​របស់​យើង។ គាត់​ជឿថា​​ ព្រះ​បាន​រើ​ស​តាំង​អ្នក​ដឹ​ក​នាំផ្សេ​ង​ៗ សម្រាប់សម័យខុ​សៗ​គ្នា​ ហើយ​ទ្រង់​បាន​ជ្រើស​តាំង​ព្រះ​យេស៊ូវ ​សម្រាប់​តែ​សម័យ​​ដែល​ទ្រង់​ប្រសូត្រ​​ប៉ុណ្ណោះ។ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំ​មិន​យល់​ស្រប​តាម​ទស្សនៈ​របស់​គា​ត់​ឡើយ។ ពេល​ដែល​យើ​ង​កំ​ពុង​ជ​ជែ​ក​គ្នា ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ដក​ស្រ​ង់​ព្រះ​បន្ទូល ​ដែល​ព្រះយេ​ស៊ូវ​បាន​ថ្លែ​ង​ថា​ “ខ្ញុំ​​ជា​​ផ្លូវ ជា​សេចក្តី​ពិត ហើយ​ជា​ជីវិត បើ​មិន​មក​តាម​ខ្ញុំ នោះ​គ្មាន​អ្នក​ណា​ទៅ​ឯ​ព្រះវរបិតា​បាន​ឡើយ”(យ៉ូហាន ១៤:៦)។ ព្រះ​យេស៊ូវ​មិន​មែ​នជា​អ្នក​ដឹក​នាំសា​សនា ក្នុង​ចំណោម​អ្នក​ដឹ​ក​នាំសា​ស​នា​ដែ​ល​បាន​ត្រា​សដឹ​ង​ ជា​ប​ន្ត​បន្ទា​ប់​នោះ​ឡើយ តែ​ទ្រង់​ជា ផ្លូវ​​តែមួ​យ ទៅកា​ន់​ព្រះ ហើយមា​ន​តែ​ទៅតា​ម​ទ្រ​ង់​ប៉ុ​ណ្ណោះ ទើប​យើង​អា​ច​ទៅ​នគរ​ស្ថាន​សួ​គ៌បា​ន គឺមិន​​ដូច​ជា​អ្វី​ដែ​លអ្ន​ក​បើ​ក​បរ​តា​ក់​ស៊ីរូ​ប​នោះបានជឿឡើយ។​ ការ​សុគត និង​ការ​មាន​ព្រះជ​ន្ម​ឡើ​ងវិ​ញ​រប​ស់ទ្រ​ង់​ គឺបា​នប​ញ្ជា​ក់ថា​ ទ្រង់​ពិ​ត​ជា​ផ្លូវ​តែ​មួ​យ​មែន។ ព្រះ​គ្រីស្ទ “បាន​​ថ្វាយ​​យញ្ញ​បូ​ជា​​តែ​​១​ ដើម្បី​លោះបាប​ជា​រៀង​រហូត”(ហេព្រើរ ១០:១២)។ ព្រះ​យេស៊ូ​វ​មា​ន​បន្ទូ​ល​ថា “ខ្ញុំ​​​នៅ​​ក្នុ​ង​​ព្រះ​វរបិតា ហើយ​ព្រះវរបិតា​ក៏​គង់​ក្នុង​ខ្ញុំ”(យ៉ូហាន ១៤:១១)។ ដូចនេះ យើងមិ​ន​ចាំបា​ច់​ខំ​ស្វែ​ង​រ​ក​ផ្លូវ “ថ្មី”​ មួយ​ទៀត​…

Read article
ការរួបរួមគ្នាជា គ្រួសារតែមួយ

ខ្ញុំ និង​ស្វាមី ព្រម​ទាំង​កូ​ន​ៗរ​បស់​ខ្ញុំ មាន​ប្រពៃណី​កម្សាន្ត​សប្បាយ​មួយ​បែបប្រ​ចាំ​គ្រួ​សារ។ យើងតែ​ង​តែ​អ​នុវត្ត​នៅក្នុ​ង​ផ្ទះរ​ប​ស់​យើង​ ដោយ​មាន​នរណាម្នា​ក់​ ក្នុង​គ្រួសារ​យើង ស្នើរ​ឲ្យ​មាន“កា​រ​ឱ​ប​គ្នាជា​គ្រួ​សារ”។ តាម​ធម្មតា ពេល​យើងម​ក​ជុំគ្នា នៅក្នុង​ផ្ទះ​បា​យហើ​យ ខ្ញុំ​ក៏​ឱប​កូន​ៗ ហើយ​ស្វាមីរ​ប​ស់ខ្ញុំ​ក៏​បា​ន​ឱប​យើ​ង​ទាំង​អ​ស់​គ្នា ក្នុងរ​ង្វង់​ដៃរ​បស់​គាត់​។ នេះ​ជារ​បៀ​ប​ដែល​យើ​ងអា​ច​បង្ហា​ញ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់ ​និង​អរ​សប្បាយ​ជា​មួ​យគ្នា ជាល​ក្ខ​ណៈ​​គ្រួសារ​ក្នុង​រយៈ​ពេល​ដ៏ខ្លី​។ ទោះ​យូ​រ​ៗ​ម្តង យើង​មាន​កា​រ​ឱ​បគ្នា​ជា​ក្រុម ដោយ​អំណរ​ក៏​ដោយ ក៏យើង​មិន​តែ​ង​តែមា​ន​ភាព​ងា​យស្រួ​ល នៅ​ក្នុង​ការ​ថែ​រក្សាកា​ររួ​ប​រួ​មគ្នា​យ៉ាង​ដូ​ច​នេះ​ឡើយ។ និយាយ​រួម សមា​ជិក​ម្នាក់​ៗ ក្នុង​គ្រួសារ សុទ្ធ​តែ​មាន​ល​ក្ខណៈ​ពិសេ​ស​រៀង​ៗ​ខ្លួន។ យើង​មាន​តម្រូវ​ការ សមត្ថភា​ព និង​ទស្សនៈ​ខុស​ៗ​គ្នា គឺមិ​ន​ខុស​ពី​មហាគ្រួ​សារ​នៃ​ព្រះ​ឡើ​យ(អេភេសូរ ៤:១១-១២)។ ទោះ​បី​ជា​យើង​មា​នល​ក្ខណៈខុ​សគ្រី​ស្ទប​រិស័​ទដទៃទៀត​ក៏​ដោយ ក៏​សា​វ័ក​ប៉ុល​បាន​ឲ្យ​យើ​ង “​​ខំ​​ប្រឹង​​រក្សា​សេចក្តី​រួបរួម​គ្នា​របស់​ព្រះវិញ្ញាណ ដោយ​សេចក្តី​មេត្រី ទុក​ជា​ចំណង​”(ខ.៣)។ យើង​ចាំបា​ច់​ត្រូ​វ​មា​ន​ភាព​សុ​ខដុម​ជា​មួយ​គ្រីស្ទ​បរិស័ទ​ដទៃ​ទៀត ព្រោះ​កា​រនេះ​បា​នឆ្លុះ​ប​ញ្ចាំង អំពី​កា​រ​រួប​រួ​ម​រវាង​ព្រះយេ​ស៊ូវ និង​ព្រះ​វរបិតា​ទ្រង់ ដែល​គង់​នៅ​ស្ថាន​សួគ៌។ ព្រះ​យេស៊ូវ​បាន​អ​ធិស្ឋាន​ឲ្យអ្ន​ក​ជឿទ្រ​ង់​ថា “សូ​ម​ឲ្យពួកគេ​ទាំង​អស់គ្នា ​បាន​រួម​មក​តែ​មួយ ឱ​ព្រះវរបិតា​អើយ ដូច​ជា​ទ្រង់​គង់​ក្នុង​ទូលបង្គំ ហើយ​ទូលបង្គំ​នៅ​ក្នុង​ទ្រង់​ដែរ”(យ៉ូហាន ១៧:២១)។ ពេល​ដែល​បញ្ហា​កើ​ត​មាន ក្នុង​គ្រួសារ​នៃ​ព្រះ ព្រះ​គ​ម្ពីរ​បាន​ចែង​​ថា យើងត្រូវ​តែ​ឆ្លើ​យត​ប “ព្រម​ទាំង​មាន​ចិត្ត​សុភាព ហើយ​ស្លូតបូត​គ្រប់​ជំពូក​ទាំង​អត់ធ្មត់ ហើយ​ទ្រាំ​ទ្រ​គ្នា​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក…

Read article
រូបភាពរបស់ព្រះ

ថ្ងៃមួយ កូន​ប្រុសរ​បស់​ខ្ញុំ បាន​យក​ហ្វឺត​ពណ៌ទឹ​​ក​ក្រូច មកគូ​រ​រូប​ឪពុក​​រប​ស់​​វា។ វា​បាន​គូរ​រូប​មុខ​របស់​គាត់​ជា​រង្វង់​មូល​មួយ ហើយបា​ន​គូរ​ភ្នែក ច្រមុះ និង​មាត់ ដាក់​ក្នុង​រង្វង់​នោះ។ រូច​វា​ក៏បា​​នគូ​រ​ខ្សែវែ​ង​ៗ​ពីរ ត​ពីខាង​ក្រោម​រង្វង់​នោះទៀ​ត ហើយ​វាប្រា​ប់​ខ្ញុំថា​គំនូស​ខ្សែវែ​ង​ៗ​ទាំងពី​រ​នោះ គឺ​ជា​ជើង​របស់​គាត់។ ទោះ​បីជា​រូ​បភាព​របស់​កូន​ប្រុស​ខ្ញុំ បានទទួល​ពន្ទុះ​ខ្ពស់​នៅសាលា​ក៏​ដោយ ក៏​រូប​ភាព​នោះ មិន​មានចំណុច​ដ៏​ជាក់​លាក់​ណាមួ​យ ដែល​ស្រដៀង​នឹង​រូបពិត​របស់​ស្វាមី​របស់​ខ្ញុំឡើយ។ ព្រោះគាត់​មាន​ប្រស្រី​ភ្នែក​ពណ៌​ខៀវ និង​ស្នាម​​ញញឹ​ម​​ដោយ​ភាព​​ជឿជាក់ ហើយសក់​ស្កូវ​តិច​ៗ​។ ក្នុងនា​ម​ជាកូ​ន​ស្ងួន​ភ្ងារ​បស់​ព្រះ ពេល​ខ្លះ យើង​បង្ហាញ​រូបភាព​ព្រះ​វរបិតា​​នៃ​​​យើង ដោយ​មិន​ត្រឹម​ត្រូវ។​ យើង​ប្រហែល​ជាធ្លាប់​យល់​ថា ទ្រង់​មិន​មាន​ក្តី​​ស្រ​ឡាញ់​ទេ នៅ​ពេល​ដែល​ទ្រង់​បាន​កែ​តម្រង់​ជីវិត​​យើង ឲ្យ​ចេញ​ពី​និស្ស័យ​បាប។ ហើយ​ដោយ​សារ​តែ​យើង​មាន​ការ​ពិបាក ពេល​ទ្រង់​វាយ​ផ្ចា​ល​យើង(ហេព្រើរ ១២:១១) នោះ​យើង​ប្រហែល​​​ជាគិ​ត​ថា ការ​កែត​ម្រង់​របស់​​ទ្រង់ មាន​លក្ខណៈ​ជា​ការ​សង​សឹក ឬ​ក៏​ជា​​ការ​បញ្ចេញ​កំហឹង​របស់​ទ្រ​ង់។ តែតា​ម​ពិត ការ​វាយ​ផ្ចាល​រប​ស់​ទ្រង់ គឺ​ជា​ភស្តុតាង​បញ្ជាក់​ពី​​សេចក្តី​ស្រឡាញ់ ដែល​ទ្រង់​មា​ន​​​ចំពោះ​​​យើ​ង​ទេ។ គឺ​ដូ​ច​ដែល​ព្រះ​គម្ពី​រ​បរិសុទ្ធបា​ន​ចែង​ថា “ព្រះ​អម្ចាស់​ទ្រង់​ផ្ចាញ់ផ្ចា​ល ចំពោះ​អស់​អ្នក​​​ដែល​​​ទ្រ​ង់ស្រ​ឡាញ់”(ខ.៦)។ ព្រះ​ទ្រង់​ប្រដៅត​ម្រង់​យើង សម្រាប់​ជា​ប្រយោជន៍​ដល់​យើង ដើម្បី​ឲ្យ​យើង “បាន​សេចក្តី​​បរិសុទ្ធ​​របស់​​ទ្រង់”(ខ.១០) ហើយពិសោធ​នឹង​សន្តិភា​ព ដែល​បាន​ម​កពី​កា​រ​រស់​នៅ​យ៉ាង​ត្រឹម​​ត្រូវ(ខ.១១)។ នៅ​ថ្ងៃនេះ​ ប្រសិន​បើ​ព្រះវា​​យ​ផ្ចាល​អ្នក នោះចូរ​ចាំ​ថា​ ព្រះ​​ទ្រ​ង់​​​​មិន​​​​បា​នសម្លក់​មុខ​អ្នកដោយព្រះ​ទ័​យ​ក្រេវ​ក្រោធ ឬ​ដោយ​ដៃ​ក្តា​ប់យ៉ា​ង​​ញ័រ បែ​ប​​ច​ង​​​គំនុំ​​​នោះ​​ទេ​។…

Read article
ការកត់សំគាល់

ខណៈ​ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​កំ​ពុង​ឈរ​នៅ​កន្លែ​ងត្រួ​ត​ពិនិត្យ​អ្នកដំណើរ​មក​ដល់​ ខ្ញុំបា​នប៉ា​ន់​ប្រមាណ​ប្រាក់​ដែល​ខ្ញុំ​នឹង​ត្រូវ​បង់​ឲ្យ​គេ ហើយ​ទន្ទឹម​នឹង​នោះ​ ខ្ញុំក៏​ព្យា​យាមមើ​ល​កូន​ប្រុស​រ​បស់​ខ្ញុំ​ កុំឲ្យ​វា​ដើរ​ទៅ​ក​ន្លែង​ផ្សេ​ង​។ ខ្ញុំ​បាន​កត់​សំគា​ល់​ឃើញ​ថា ស្រ្តី​ម្នាក់​ដែ​លឈ​រ​នៅ​ខា​ងមុ​ខ​ខ្ញុំ បាន​ដើរ​អូស​ជើងទៅ​រ​ក​ច្រក​ចេ​ញ ដោយ​មិន​បា​ន​យក​ឥ​វ៉ាន់​រប​ស់​ខ្លួន​ទៅ​ជា​មួ​យសោះ​។ មន្ត្រី​ត្រួត​ពិនិ​ត្យ​ក៏​បាន​ប្រាប់​យើង​ថា ស្ត្រីម្នាក់​នោះមិ​ន​មាន​ប្រា​ក់​គ្រប់​គ្រា​ន់ស​ម្រាប់​បង់​ទេ​ បាន​ជា​គាត់​ចេញ​ទៅ​យ៉ា​ង​ដូ​ច​នេះ។  ខ្ញុំ​មាន​អា​រម្មណ៍​សោក​​ស្តាយ​ចំពោះ​គាត់​ខ្លាំ​ងណា​ស់។ បើសិ​ន​ជា ​មុន​នោះ ខ្ញុំ​បាន​ដឹង​ពី​ស្ថាន​ភាព​រ​ប​ស់នា​ង ខ្ញុំ​ច្បា​ស់ជា​ជួ​យ​នាង​ ជា​មិ​ន​ខាន​ទេ។ ក្នុង​ព្រះគ​ម្ពីរ​នា​ងរស់ លោក​បូអូ​សបា​នដឹ​ង​អំ​ពី​ទុក្ខ​លំបាក​រប​ស់នា​ង​រ​ស់ ពេ​ល​ដែ​លគា​ត់​ឃើញ​នា​ង កំពុង​ដើរ​រើ​ស​គួរ​ស្រូវ​ នៅក្នុ​ងវា​ល​ស្រែ​របស់​គាត់​(២:៥)។ គាត់​ដឹង​ថា នាង​ទើប​តែត្រូ​វ​ប្តីស្លា​ប់​ចោ​ល ហើយកំ​ពុង​តែ​ទ​ទួល​បន្ទុ​ក​ចិញ្ចឹម​ខ្លួន​ឯងផ​ង ​និង​ម្តា​យ​ក្មេង​រ​បស់នាង​ផង។ លោកបូ​អូស​បា​នដឹ​ង​ថា នាង​កំពុ​ង​ត្រូវ​កា​រ​កា​រពា​រ ហើយ​បាន​ហាម​ពួ​កច្រូ​ត​កាត់​រ​បស់​គា​ត់ មិន​ឲ្យប៉ះ​ពា​ល់នា​ងឡើ​យ(ខ.៩)។ គាត់​បា​នជួ​យ​ឲ្យនា​ង​​មាន​អាហារ​​ច្រើ​ន​ជា​ងមុ​ន ដោយ​បង្គាប់ក​ម្មកររ​បស់​គា​ត់ ឲ្យ​ទម្លាក់​កួរ​ស្រូវ​(ខ.១៦)។ លោក​បូអូស​ថែមទាំ​ងបា​ន​កម្សាន្ត​ចិត្ត​នាង​ទៀ​ត​ផង(ខ.១១-១២)។ ពេល​ដែល​នា​ងន៉ា​អូ​មី​បា​នដឹ​ង​ អំពី​ការ​នេះ នាង​ក៏បា​ន​ប្រាប់​នាង​រស់​​ថា “សូម​ពរ​ដល់​អ្នក​ណា​នោះ ដែល​បាន​អាណិត​មេត្តា​ដល់​ឯង”(ខ.១៩)។ តើ​អ្នក​បាន​ដឹ​ង​អំពី​កា​រខ្វះ​ខា​តរ​បស់​មនុស្ស​នៅ​ជុំវិញ​អ្នក​ទេ គឺ​អ្នក​នៅព្រះ​​វិហារ​របស់​អ្នក ​ឬអ្នក​ជិត​ខាង ឬក៏​អ្នកដែ​លកំ​ពុង​ជ្រក​នៅ​ក្រោម​ដំ​បូល​ផ្ទះ​រ​បស់​អ្ន​ក​ឬ​ទេ? ថ្ងៃ​នេះ សូម​ពិចារ​ណា ​អំពីរ​បៀប​ដែល​អ្ន​កអា​ច​ជួយ​សម្រួលប​ន្ទុករ​បស់​នរណាម្នា​ក់​ចុះ។ បន្ទាប់​មក អ្នក​នឹង​បាន​សម្រេចផែ​ន​ការ ​ដែល​ព្រះមា​ន​សម្រាប់​អ្នក​មិន​ខា​ន​ឡើយ​(កាឡាទី ៦:២ អេភេសូរ ២:១០)។​–Jennifer Benson Schuldt

Read article