Jennifer Benson Schuldt

You are here:

Home
Article author Jennifer Benson Schuldt

ទាញយើង ទៅកាន់កន្លែងសុវត្ថិភាព

April, នំម៉ាណាប្រចាំថ្ងៃBy Jennifer Benson Schuldt 25/04/2022

ទ្រង់ចាត់ពីលើស្ថានដ៏ខ្ពស់ ឲ្យមកចាប់ទូលបង្គំស្រង់ចេញពីទឹកធំ។ ២សំាយ៉ូអែល ២២:១៧ ក្មេងស្រីតូចម្នាក់បានលុយទឹកអូរ ដែលមានជម្រៅរាក់ ខណៈពេលដែលឪពុកនាងកំពុងមើលនាង។ នាងបានពាក់ស្បែកជើងជ័រ ដែលមានកវែងដល់ក្បាលជង្គង់។ ពេលដែលនាងដើរយឺតៗតាមបណ្តោយខ្សែទឹក ទឹកក៏កាន់តែជ្រៅទៅៗ ទាល់តែវាហូរចូលស្បែកជើងកវែងរបស់នាង។ នាងមិនអាចបោះជំហានទៅមុខទៀត បានជានាងស្រែកថា “ប៉ា ខ្ញុំជាប់ជើងហើយ!” ឪពុកនាងក៏បានដើរមករកនាងតែបីជំហាន ទៅដល់នាង ហើយក៏បានលើកនាងឡើងពីទឹក ដាក់នៅលើច្រាំងដែលមានស្មៅដុះច្រើន។ នាងក៏បានដោះស្បែកជើងចេញ ហើយក៏បានអស់សំណើច ពេលនាងឃើញទឹកហូរចេញពីស្បែកជើង ធ្លាក់ទៅលើដី។ កាលព្រះទ្រង់សង្រ្គោះស្តេចដាវីឌ ដែលជាអ្នកនិពន្ធបទគម្ពីរទំនុកដំកើង ស្តេចអង្គនេះក៏បានឆ្លៀតពេលអង្គុយចុះ ដោយដោះស្បែកជើងរបស់ទ្រង់ចេញ ហើយអនុញ្ញាតឲ្យភាពធូរស្បើយជ្រួតជ្រាបវិញ្ញាណទ្រង់។ ទ្រង់បាននិពន្ធបទចម្រៀងមួយបទ ដើម្បីបង្ហាញអារម្មណ៍ដែលទ្រង់មាននៅពេលនោះ។ គឺដូចដែលទ្រង់បានមានបន្ទូលថា “ទូលបង្គំនឹងអំពាវនាវដល់ព្រះយេហូវ៉ា ដែលទ្រង់គាប់គួរសរសើរ យ៉ាងនោះទូលបង្គំនឹងបានសង្គ្រោះ ឲ្យរួចពីពួកខ្មាំងសត្រូវហើយ”(២សាំយ៉ូអែល ២២:៤)។ ទ្រង់បានសរសើរដំកើងព្រះថា ព្រះអង្គជាថ្មដា ជាបន្ទាយ ជាខែល និងជាប៉មយ៉ាងខ្ពស់(ខ.២-៣) ហើយបន្ទាប់មក ទ្រង់ក៏បានពិពណ៌នាជាលក្ខណៈបទកំណាព្យ អំពីការឆ្លើយតបរបស់ព្រះថា ផែនដីញ័ររញ្ជួយ។ ព្រះទ្រង់យាងចុះពីស្ថានសួគ៌មក។ រន្ទះបានបាញ់ចេញពីព្រះវត្តមានព្រះអង្គ។ ព្រះអង្គបញ្ចេញផ្គរលាន់ និងសូរសៀងព្រះអង្គ ព្រះអង្គបានស្រង់ស្តេចដាវីឌចេញពីទឹកជ្រៅ(ខ.៨,១០,១៣-១៥,១៧)។ ប្រហែលសព្វថ្ងៃនេះ អ្នកមានអារម្មណ៍ថា ជីវិតអ្នកបានហ៊ុមព័ទ្ធទៅដោយការប្រឆាំង។ អ្នកប្រហែលជាជាប់ក្នុងអំពើបាប…

Read article

ចែកចាយដំណឹងល្អ ដោយមិនខ្លាចចិត្ត

MarchBy Jennifer Benson Schuldt 01/03/2022

[អធិស្ឋាន]ឲ្យខ្ញុំផង ប្រយោជន៍ឲ្យព្រះបានប្រទានពាក្យសំដីមកខ្ញុំ ឲ្យខ្ញុំបានបើកមាត់ដោយក្លាហាន នឹងសំដែងពីសេចក្តីអាថ៌កំបាំងនៃដំណឹងល្អ។ អេភេសូរ ៦:១៩ ខ្ញុំ និងឃែតធ័ររីន(Catherine) ជាមិត្តល្អនឹងគ្នា កាលរៀននៅវិទ្យាល័យ។ ពេលណាយើងមិនបានជជែកគ្នាតាមទូរស័ព្ទ យើងក៏បានសរសេរនៅលើក្រដាសតូចមួយ ហុចឲ្យគ្នាទៅវិញទៅមក ដើម្បីរៀបគម្រោងទៅគេងនៅផ្ទះគាត់ ឬនៅផ្ទះខ្ញុំ។ ជួនកាល យើងជិះសេះជាមួយគ្នា ហើយជាដៃគូ ក្នុងការធ្វើកិច្ចការសាលា។ នៅពេលរសៀលថ្ងៃអាទិត្យមួយ ខ្ញុំក៏បានចាប់ផ្តើមគិតអំពីឃែតធ័រីន។ គ្រូគង្វាលរបស់ខ្ញុំបានចែកចាយ នៅពេលព្រឹកនោះ អំពីរបៀបទទួលជីវិតអស់កល្បជានិច្ច ហើយខ្ញុំដឹងថា មិត្តភក្តិម្នាក់នេះមិនទាន់ជឿការបង្រៀនក្នុងព្រះគម្ពីរ ដូចខ្ញុំឡើយ។ ខ្ញុំក៏មានចិត្តចង់ទូរស័ព្ទទៅនាង ដើម្បីពន្យល់នាង អំពីរបៀបដែលនាងអាចមានទំនាក់ទំនងជាមួយព្រះយេស៊ូវ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ខ្ញុំមានការស្ទាក់ស្ទើរ ព្រោះខ្ញុំខ្លាចនាងបដិសេធមិនព្រមជឿអ្វីដែលខ្ញុំនិយាយប្រាប់នាង ហើយលែងមកក្បែរខ្ញុំទៀត។ ខ្ញុំគិតថា ការភ័យខ្លាចនេះ បាននាំឲ្យមនុស្សជាច្រើនមិនហ៊ាននិយាយប្រាប់គេ អំពីព្រះ។ សូម្បីតែសាវ័កប៉ុលក៏ត្រូវសុំឲ្យគេអធិស្ឋាន “ឲ្យគាត់បានបើកមាត់ដោយក្លាហាន នឹងសំដែងពីសេចក្តីអាថ៌កំបាំងនៃដំណឹងល្អ”(អេភេសូរ ៦:១៩)។ យើងមិនអាចជៀសវាងហានិភ័យ នៅក្នុងការផ្សាយដំណឹងល្អនោះឡើយ តែសាវ័កប៉ុលបានមានប្រសាសន៍ថា គាត់ជា “ទូតរបស់ព្រះគ្រីស្ទ” ជាអ្នកនាំព្រះរាជសាររបស់ព្រះ(ខ.២០)។ យើងក៏អញ្ចឹងដែរ។ បើគេបដិសេធមិនព្រមជឿព្រះរាជសារដែលយើងចែកចាយ នោះពួកគេក៏កំពុងតែបដិសេធព្រះដែលបានផ្ញើព្រះរាជសារផងដែរ។ ព្រះទ្រង់ក៏ទទួលរងការបដិសេធន៍ជាមួយយើងផងដែរ។ ដូចនេះ តើមានអ្វីបណ្តាលចិត្តយើងឲ្យចង់និយាយប្រាប់គេ? គឺដោយសារយើងខ្វល់អំពីពួកគេ…

Read article

តើយើងចង់ជោគជ័យ ឬចង់លះបង់

February, នំម៉ាណាប្រចាំថ្ងៃBy Jennifer Benson Schuldt 08/02/2022

ដោយសារសេចក្តីនេះ យើងរាល់គ្នាបានស្គាល់សេចក្តីស្រឡាញ់ គឺដោយទ្រង់បានស៊ូប្តូរព្រះជន្មទ្រង់ជំនួសយើង។ ១យ៉ូហាន ៣:១៦ ក្នុងអំឡុងពេលនៃកម្មវិធីសិក្សានៅរដូវក្តៅ កូនប្រុសខ្ញុំបានអានសៀវភៅមួយក្បាល អំពីក្មេងប្រុសម្នាក់ ដែលចង់ឡើងភ្នំអាល់ផាញ នៅប្រទេសស្វីស។ ក្មេងប្រុសនោះក៏បានចំណាយពេលភាគច្រើន ដើម្បីហ្វឹកហាត់ការឡើងភ្នំ ដើម្បីសម្រេចគោលដៅនេះ។ ទីបំផុត ពេលដែលគាត់ចាប់ផ្តើមឡើង ទៅដល់កំពូលភ្នំ អ្វីៗមិនដំណើរការដូចការគ្រោងទុកនោះឡើយ។ នៅតាមផ្លូវឡើងដែលចោទខ្លាំង មិត្តរួមក្រុមម្នាក់ធ្លាក់ខ្លួនឈឺ ហើយក្មេងប្រុសនោះក៏បានសម្រេចចិត្ត ឲ្យគេទៅចោលគាត់ ដើម្បីនៅមើលថែមិត្តរួមក្រុមនោះ ជាជាងទៅឲ្យដល់គោលដៅរបស់គាត់។ នៅក្នុងថ្នាក់រៀន គ្រូរបស់កូនប្រុសខ្ញុំក៏បានសួរថា “តើក្មេងប្រុសដែលជាតួឯកក្នុងរឿងនេះ ជាមនុស្សបរាជ័យ ដោយសារគាត់មិនបានឡើងឲ្យដល់កំពូលភ្នំឬ?” សិស្សម្នាក់ក៏បានឆ្លើយថា “បាទ គាត់បានកើតពីពូជបរាជ័យ”។ ប៉ុន្តែ ក្មេងប្រុសម្នាក់ទៀត ក៏បានបដិសេធ ដោយលើកហេតុផលថា ក្មេងប្រុសនោះមិនមែនជាមនុស្សបរាជ័យទេ ព្រោះគាត់បានលះបង់អ្វីមួយដែលសំខាន់ ដើម្បីជួយអ្នកដទៃ។ ពេលណាយើងលះបង់ការអ្វីមួយដែលសំខាន់ ដើម្បីមើលថែអ្នកដទៃ គឺយើងកំពុងតែប្រព្រឹត្តដូចព្រះយេស៊ូវហើយ។ ព្រះយេស៊ូវបានលះបង់ការមានផ្ទះ មានប្រាក់ចំណូលទៀងទាត់ និងការទទួលស្គាល់ពីសង្គម ដើម្បីធ្វើដំណើរ ទៅផ្សាយសេចក្តីពិតរបស់ព្រះ។ ទីបំផុត ព្រះអង្គក៏បានលះបង់ព្រះជន្ម ដើម្បីរំដោះយើងឲ្យរួចពីបាប ហើយបង្ហាញក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះ មកយើងរាល់គ្នា(១ពង្សាវតាក្សត្រ ៣១៦)។ ជោគជ័យខាងឯលោកិយ គឺមានភាពខុសគ្នាយ៉ាងខ្លាំង ពីជោគជ័យក្នុងព្រះនេត្រព្រះ។…

Read article

អត្ថប្រយោជន៍នៃការអធិស្ឋាន មុនពេលនិយាយ

December, នំម៉ាណាប្រចាំថ្ងៃBy Jennifer Benson Schuldt 14/12/2021

ស្តេចទ្រង់មានព្រះបន្ទូលសួរខ្ញុំថា ដូច្នេះ តើអ្នកចង់បានអ្វី ខ្ញុំក៏អធិស្ឋានដល់ព្រះនៃស្ថានសួគ៌។ នេហេមា ២:៤ មានពេលមួយ ខ្ញុំឆៀងចូលរកមើលសៀវភៅ ក្នុងប្រអប់ដែលមានឈ្មោះលោក ស៊ី អេស លូអ៊ីស(Lewis) នៅហាងលក់សៀវភៅដែលគេបានប្រើហើយ។ ម្ចាស់ហាងក៏បានចេញមក។ ពេលយើងជជែកគ្នា អំពីចំណងជើងសៀវភៅ ដែលលក់ក្នុងហាងនោះ ខ្ញុំឆ្ងល់ថា តើគាត់មានចំណាប់អារម្មណ៍ ចំពោះជំនឿ ដែលបានបណ្តាលចិត្តលោកលូអ៊ីសឲ្យនិពន្ធសៀវភៅដ៏ល្បីល្បាញទាំងនោះ។ ខ្ញុំក៏បានអធិស្ឋានយ៉ាងស្ងាត់ស្ងៀម សូមការដឹកនាំមកពីព្រះ។ ខ្ញុំក៏បាននឹកឃើញជីវប្រវត្តិរបស់លោកលូអ៊ីស ហើយក៏បានចាប់ផ្តើមពិភាក្សា អំពីរបៀបដែលតួអង្គរបស់លោកស៊ី អេស លូអ៊ីស ចង្អុលបង្ហាញគេ ឲ្យងាករកព្រះ។ ទីបំផុត ខ្ញុំអរព្រះគុណព្រះអង្គ ដែលការអធិស្ឋានក្នុងចិត្តតែបន្តិច អាចជួយឲ្យការសន្ទនារបស់យើង ងាកបែរទៅរករឿងខាងវិញ្ញាណ។ លោកនេហេមាបានចំណាយពេលអធិស្ឋាន មុនពេលការសន្ទនាដ៏សំខាន់ជាមួយស្តេចអើថាស៊ើកសេស នៃចក្រភពពើរស៊ី។ ស្តេចបានសួរលោកនេហេមាថា មានការអ្វីដែលទ្រង់អាចជួយគាត់ទេ ខណៈពេលដែលគាត់កំពុងមានទុក្ខព្រួយ ដោយសារការបំផ្លិចបំផ្លាញទីក្រុងយេរូសាឡិម។ លោកនេហេមាជាអ្នកបម្រើស្តេច ដូចនេះ គាត់គ្មានតួនាទីអ្វីដែលត្រូវសុំឲ្យស្តេចជួយនោះទេ តែគាត់ត្រូវការជំនួយដ៏សំខាន់មួយ។ គាត់ចង់ស្តាទីក្រុងយេរូសាឡិមឡើងវិញ។ ដូចនេះ គាត់ក៏បាន “អធិស្ឋានដល់ព្រះដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌” មុនពេលគាត់លាចេញពីការងាររបស់គាត់ ដើម្បីឲ្យគាត់អាចជួសជុលទីក្រុងឡើងវិញ(នេហេមា ២:៤-៥)។ ស្តេចក៏បានអនុញ្ញាត ហើយថែមទាំងព្រមជួយលោកនេហេមា…

Read article

គ្រូបង្រៀនដ៏អស្ចារ្យបំផុត

OctoberBy Jennifer Benson Schuldt 12/10/2021

មានពេលមួយ កូនស្រីខ្ញុំបានផ្តួលខ្មៅដៃរបស់នាង នៅលើតុ ហើយនិយាយថា នាងមិនយល់ទេ! នាងកំពុងតែធ្វើលំហាត់គណិតវិទ្យា ហើយខ្ញុំទើបតែចាប់ផ្តើមបង្រៀននាងនៅផ្ទះ ក្នុងសម័យកូវីត។ យើងកំពុងតែជួបបញ្ហាហើយ។ ខ្ញុំមិនអាចចាំមេរៀន ដែលខ្ញុំបានរៀនកាលពី៣៥ឆ្នាំមុន អំពីការប្តូរលេខទសភាគ ទៅជាប្រភាគ។ ខ្ញុំមិនអាចបង្រៀននាង អំពីអ្វីដែលខ្ញុំបានភ្លេចហើយនោះទេ ដូចនេះ យើងក៏បានមើលគ្រូពន្យល់ តាមអនឡាញទាំងអស់គ្នា។ ក្នុងនាមយើងជាមនុស្ស ពេលខ្លះ យើងមានការពិបាក ដោយសារការអ្វី ដែលយើងមិនស្គាល់ ឬមិនយល់។ ប៉ុន្តែ សម្រាប់ព្រះវិញ ទ្រង់ជាព្រះដែលជ្រាបអំពីអ្វីៗទាំងអស់ ឬសព្វញ្ញូញ្ញាណ។ ហោរាអេសាយបានសរសេរថា “តើអ្នកណាបានស្ទង់ព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះយេហូវ៉ា ឬបានបង្រៀនទ្រង់ដោយខ្លួនធ្វើជាអ្នកជួយប្រឹក្សា តើទ្រង់បានប្រឹក្សានឹងអ្នកណា ហើយអ្នកណាបានពន្យល់ទ្រង់ ឬបង្រៀនទ្រង់ក្នុងផ្លូវយុត្តិធម៌ ឬឲ្យទ្រង់មានចំណេះ ឬបង្ហាញផ្លូវនៃយោបល់ដល់ទ្រង់?” (អេសាយ ៤០:១៣-១៤)។ ចម្លើយនោះគឺ គ្មាននរណាបង្រៀន ឬជួយប្រឹក្សាទ្រង់ឡើយ។ មនុស្សមានប្រាជ្ញា ព្រោះព្រះទ្រង់បានបង្កើតយើង ឲ្យមានរូបភាពដូចព្រះអង្គ។ ប្រាជ្ញារបស់យើង គឺគ្រាន់តែមិនអាចធៀបនឹងប្រាជ្ញាទ្រង់សូម្បីតែបន្តិច។ ចំណេះដឹងយើងមានកំណត់ តែព្រះទ្រង់ជ្រាប អំពីអ្វីៗទាំងអស់ តាំងពីអស់កល្បជានិច្ច រហូតដល់អស់កល្បជានិច្ច(ទំនុកដំកើង ១៤៧:៥)។ ចំណេះដឹងយើង មានការកើនឡើងជារៀងរាល់ថ្ងៃ ដោយមានជំនួយពីបច្ចេកវិទ្យា…

Read article

ព្រះអង្គជាគ្រូពេទ្យល្អបំផុត

August, នំម៉ាណាប្រចាំថ្ងៃ legacyBy Jennifer Benson Schuldt 27/08/2021

ពេលដែលការព្យាបាលរបស់ពេទ្យ បានចាប់ផ្តើមផ្តល់ឲ្យនូវភាពធូរស្រាល សម្រាប់សមាជិកក្រុមគ្រួសារម្នាក់ ដែលមានបញ្ហាប្រតិកម្មម្ហូបអាហារធ្ងន់ធ្ងរ ខ្ញុំមានចិត្តរំភើបរីករាយណាស់ បានជាខ្ញុំជជែកអំពីរឿងនេះជានិច្ច។ ខ្ញុំបានរៀបរាប់ អំពីដំណើរនៃការព្យាបាលដ៏ល្អិតល្អន់ ហើយសរសើរវេជ្ជបណ្ឌិត ដែលបានបង្កើតកម្មវិធីនេះ។ ទីបំផុត មិត្តភក្តិមួយចំនួនក៏បាននិយាយថា “យើងគិតថា យើងគួរតែថ្វាយការសរសើរដល់ព្រះ សម្រាប់ការប្រោសឲ្យជា”។ ពាក្យនេះបានធ្វើឲ្យខ្ញុំនៅទ្រឹងមួយកន្លែង។ តើខ្ញុំបានភ្លេចព្រះដែលជាគ្រូពេទ្យល្អបំផុត ហើយបែរជាថ្វាយបង្គំការប្រោសឲ្យជា ដូចរូបព្រះឬ? ប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលក៏ធ្លាប់ធ្លាក់ចូលទៅក្នុងអន្ទាក់ស្រដៀងនេះផងដែរ ខណៈពេលដែលពួកគេចាប់ផ្តើមដុតកំញានថ្វាយរូបពស់លង្ហិន ដែលព្រះទ្រង់ធ្លាប់បានប្រើ ដើម្បីប្រោសពួកគេឲ្យជា។ ពួកគេបានអនុវត្តនូវការថ្វាយបង្គំនេះ ទាល់តែស្តេចហេសេគាបានចាត់ទុកការនេះជាការថ្វាយបង្គំរូបព្រះ ហើយក៏បានបំផ្លាញរូបពស់ដែលលោកម៉ូសេបានបង្កើតនោះ(២ពង្សាវតាក្សត្រ ១៨:៤)។ កាលប៉ុន្មានសតវត្សរ៍មុន សត្វពស់មួយហ្វូងបានចូលកន្លែងបោះជំរុំរបស់ពួកអ៊ីស្រាអែល។ សត្វពស់ក៏បានចឹកពួកគេ ហើយមនុស្សជាច្រើនបានស្លាប់(ជនគណនា ២១:៦)។ ទោះការបះបោរខាងវិញ្ញាណ បានបណ្តាលឲ្យមានបញ្ហា ពួកបណ្តាជនក៏បានស្រែកសូមឲ្យព្រះជួយ។ ព្រះអង្គក៏បានបង្ហាញសេចក្តីមេត្តា ដោយបង្គាប់លោកម៉ូសេឲ្យឆ្លាក់រូបពស់ពីលង្ហិន ចងជាប់នឹងបង្គោល លើកឲ្យខ្ពស់ ដើម្បីឲ្យគេរាល់គ្នាអាចមើលឃើញ។ ពេលដែលពួកបណ្តាជនមើលទៅរូបពស់នោះ ពួកគេក៏បានទទួលការប្រោសឲ្យជា(ខ.៤-៩)។ ចូរគិតអំពីអំណោយដែលព្រះប្រទានអ្នក។ តើអ្នកបានសរសើរអំណោយណាមួយ ជាជាងនឹកចាំអំពីភស្តុតាងនៃសេចក្តីមេត្តា និងព្រះគុណរបស់ព្រះឬទេ? មានតែព្រះដ៏បរិសុទ្ធរបស់យើង ដែលជាប្រភពនៃអំណោយល្អៗ(យ៉ាកុប ១:១៧) ដែលសក្តិសមនឹងឲ្យយើងថ្វាយបង្គំ។—Jennifer Benson Schuldt

Read article

រួចផុតពីគ្រោះថ្នាក់

January, នំម៉ាណាប្រចាំថ្ងៃ legacyBy Jennifer Benson Schuldt 26/01/2019

ថ្ងៃមួយ នៅរដូវរងា កូនៗរបស់ខ្ញុំបានទទូចសុំទៅចេញលេងជិះរំអិលនៅលើព្រឹល។ ស៊ីតុណ្ហភាពថ្ងៃនោះ បានធ្លាក់ចុះ ជិត -២០អង្សាសេ ក្រោមសូន្យ។ គ្រាប់ព្រឹលតូចៗបានរសាត់តាមបង្អួចផ្ទះយើង។ ខ្ញុំក៏បានគិតមួយសន្ទុះ ហើយក៏បានយល់ព្រមឲ្យពួកគេចេញទៅលេងខាងក្រៅ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំបានប្រាប់ពួកគេ ឲ្យលេងជុំគ្នា ហើយចូលក្នុងផ្ទះវិញ បន្ទាប់ពីលេងបាន១៥នាទី។ ដោយសារសេចក្តីស្រឡាញ់ ខ្ញុំក៏បានបង្កើតច្បាប់នេះ ដើម្បីឲ្យកូនៗរបស់ខ្ញុំអាចលេង ដោយសេរី និងមិនមានគ្រោះថ្នាក់កកចុងម្រាមដៃ ឬម្រាមជើង ដោយសារត្រជាក់ខ្លាំង។ ខ្ញុំគិតថា អ្នកនិពន្ធបទគម្ពីរ ទំនុកដំកើង ជំពូក១១៩ បានទទួលស្គាល់ថា ព្រះជាម្ចាស់ទ្រង់មានបំណងល្អ ពេលដែលទ្រង់ដាក់ក្រឹត្យវិន័យឲ្យរាស្រ្តរបស់ទ្រង់ គឺដូចដែលគាត់បានសរសេរក្នុងខគម្ពីរពីរខជាប់គ្នាថា “ទូលបង្គំនឹងកាន់តាមក្រឹត្យវិន័យទ្រង់ជានិច្ច នៅអស់កល្បជានិច្ចរៀងតទៅ។ ទូលបង្គំនឹងដើរទៅដោយសេរីភាព ដ្បិតទូលបង្គំបានស្វែងរកអស់ទាំងបញ្ញត្តនៃទ្រង់”(ខ.៤៤-៤៥)។ ត្រង់ចំណុចនេះ តើហេតុអ្វីបានជាអ្នកនិពន្ធទំនុកដំកើងបានផ្សាភ្ជាប់សេរីភាព ជាមួយនឹងជីវិតដែលកាន់តាមក្រឹត្យវិន័យខាងវិញ្ញាណ? ការអនុវត្តន៍តាមក្រឹត្យវិន័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ជួយយើងមិនឲ្យជួបផលវិបាក ដែលបានមកពីការសម្រេចចិត្ត ដែលធ្វើឲ្យយើងស្តាយក្រោយ។ យើងនឹងមានសេរីភាពកាន់តែច្រើន នៅក្នុងការអរសប្បាយនឹងជីវិត បើសិនជាយើងគ្មានបន្ទុកនៃកំហុស ឬការឈឺចាប់ទេនោះ។ ព្រះជាម្ចាស់មិនសព្វព្រះទ័យនឹងគ្រប់គ្រងយើង ដោយបញ្ជា និងបម្រាមនោះឡើយ ផ្ទុយទៅវិញ ទ្រង់បានបង្ហាញឲ្យយើងដឹងថា ទ្រង់ដាក់ក្រឹត្យវិន័យឲ្យយើង គឺដោយសារទ្រង់ស្រឡាញ់យើង។ ពេលដែលកូនៗរបស់ខ្ញុំកំពុងតែជិះរំអិលលេង នៅលើព្រឹល…

Read article

ជំនួយគ្រប់ពេលវេលា

November, នំម៉ាណាប្រចាំថ្ងៃ legacyBy Jennifer Benson Schuldt 24/11/2018

បន្ទាប់ពីម៉ាធី(Marty) ក្លាយជាជនពិការ ដោយសាររបួសឆ្អឹងកងខ្នង គាត់ក៏បានសម្រេចចិត្តវិលត្រឡប់ទៅបន្តការសិក្សាវិញ ដើម្បីរៀនឲ្យបានសញ្ញាប័ត្រMBA។ អ្នកស្រីយូឌី(Judy) ដែលជាម្តាយរបស់គាត់ បានជួយឲ្យគាត់សម្រេចគោលដៅ។ គាត់បានអង្គុយជាមួយម៉ាធី ក្នុងម៉ោងរៀន និងម៉ោងពិភាក្សាជាក្រុម ដោយជួយកត់ត្រា និងផ្តល់ជំនួយផ្នែកបច្ចេកវិទ្យា។ ម្តាយរបស់គាត់ ថែមទាំងបានជួយនាំគាត់ឡើងវេទិការ ពេលគាត់ទទួលសញ្ញាបត្រផងដែរ។ គាត់ក៏បានទទួលនូវអ្វីដែលគេគិតថា គាត់មិនអាចទទួលបាន ដោយសារជំនួយជាក់ស្តែង និងទៀងទាត់ ដែលគាត់បានទទួលពីម្តាយគាត់។ ព្រះយេស៊ូវជ្រាបថា អ្នកដើរតាមទ្រង់ ក៏ត្រូវការជំនួយស្រដៀងនេះផងដែរ ពេលដែលទ្រង់យាងឡើងនគរស្ថានសួគ៌វិញ។ ពេលដែលទ្រង់ប្រាប់ពួកគេ អំពីការយាងត្រឡប់ទៅនគរស្ថានសួគ៌វិញ ទ្រង់មានបន្ទូលថា ពួកគេនឹងមានការប្រកបទាក់ទងថ្មីមួយទៀតជាមួយព្រះ តាមរយៈព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ។ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធគឺជាអ្នកជំនួយគ្រប់ពេលវេលា ជាគ្រូបង្រៀន និងអ្នកនាំផ្លូវ ដែលមិនគ្រាន់តែគង់នៅជាមួយពួកគេប៉ុណ្ណោះទេ តែថែមទាំងគង់ក្នុងពួកគេផងដែរ(យ៉ូហាន ១៤:១៧,២៦)។ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនាំឲ្យសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវ ទទួលជំនួយមកពីព្រះ ដែលជួយឲ្យពួកគេអាចអត់ទ្រាំនឹងការអ្វី ដែលពួកគេមិនអាចអត់ទ្រាំ ដោយខ្លួនឯងបាន ខណៈពេលដែលពួកគេចេញទៅប្រកាសដំណឹងល្អ។ នៅពេលដែលមានទុក្ខលំបាក ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធក៏បានរំឭកពួកគេ អំពីព្រះបន្ទូលព្រះយេស៊ូវ ដែលធ្លាប់បានប្រាប់ពួកគេ (ខ.២៦) កុំឲ្យមានការថប់បារម្ភឡើយ…. ចូរស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅមក ….ព្រះអង្គគឺជាសេចក្តីរស់ឡើងវិញ និងជាជីវិត។ តើអ្នកកំពុងតែជួបប្រទះបញ្ហា ដែលពិបាកលើសកម្លាំង និងសមត្ថភាពរបស់អ្នកឬទេ? អ្នកអាចពឹងផ្អែកលើជំនួយដ៏ស្ថិតស្ថេររបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ។…

Read article

ប្រភពនៃប្រាជ្ញា

November, នំម៉ាណាប្រចាំថ្ងៃ legacyBy Jennifer Benson Schuldt 05/11/2018

មានបុរសម្នាក់បានប្តឹងស្រ្តីម្នាក់ ដោយអះអាងថា សត្វឆ្កែដែលនៅជាមួយស្រ្តីនោះ គឺជាឆ្កែរបស់គាត់។ នៅក្នុងតុលាការ ស្រ្តីនោះក៏បាននិយាយថា សត្វឆ្កែនោះមិនមែនជារបស់បុរសនោះទេ ព្រោះខ្លួនបានទិញឆ្កែនោះ។ គេក៏បានស្គាល់អត្តសញ្ញាណរបស់ម្ចាស់ឆ្កែពិតប្រាកដ ពេលដែលចៅក្រមព្រលែងសត្វឆ្កែនោះនៅកន្លែងកាត់ក្តី។ សត្វឆ្កែនោះក៏បានបក់កន្ទុយវិចៗ ហើយភ្លាមៗនោះ វាក៏បានរត់ទៅរកបុរសនោះ! ស្តេចសាឡូម៉ូន គឺជាចៅក្រម នៅក្នុងនគរអ៊ីសា្រអែលកាលពីសម័យបុរាណ។ មានពេលមួយ ទ្រង់ត្រូវកាត់ក្តី ឲ្យបញ្ហាទំនាស់ដែលស្រដៀងនឹងរឿងខាងលើ។ មានស្រ្តីពីរនាក់សុទ្ធតែអះអាងដូចគ្នាថា ខ្លួនជាម្តាយរបស់ទារកម្នាក់។ បន្ទាប់ពីទ្រង់ពិចារណាអំពីទំនាស់នោះហើយ ទ្រង់ក៏បានឲ្យគេយកដាវមកកាត់ក្មេងនោះជាពីរកំណាត់ស្មើគ្នា។ ស្រ្តីដែលជាម្តាយពិតប្រាកដរបស់ក្មេងនោះ ក៏បានអង្វរទ្រង់ ឲ្យប្រទានក្មេងនោះទៅស្រ្តីម្នាក់ទៀតចុះ ដើម្បីជួយសង្រ្គោះជីវិតកូនប្រុសរបស់នាង បើសិនជានាងមិនអាចយកកូននោះមកវិញ(១ពង្សាវតាក្សត្រ ៣:២៦)។ ស្តេចសាឡូម៉ូនក៏បានកាត់ក្តី ឲ្យកូនតូចនោះ បានទៅនាងវិញ។ យើងត្រូវការប្រាជ្ញា ដើម្បីកាត់សេចក្តី រកយុត្តិធម៌ រកខុសត្រូវ។ បើយើងពិតជាឲ្យតម្លៃ ចំពោះប្រាជ្ញាមែន នោះយើងអាចទូលសូមព្រះជាម្ចាស់ ឲ្យជួយយើង ឲ្យមានចិត្តដែលប្រកបដោយប្រាជ្ញា ដូចដែលស្តេចសាឡូម៉ូនបានអធិស្ឋានទូលសូមផងដែរ(ខ.៩)។ ព្រះទ្រង់អាចឆ្លើយតបការទូលសូមរបស់យើង ដោយជួយយើងឲ្យចេះថ្លឹងថ្លែងតម្រូវការ និងសេចក្តីប៉ងប្រាថ្នារបស់យើង ឲ្យមានតុល្យភាពជាមួយនឹងប្រយោជន៍របស់អ្នកដទៃ។ ទ្រង់ក៏អាចជួយយើង ឲ្យចេះថ្លឹងថ្លែង អំពីផលប្រយោជន៍ដែលមានរយៈពេលខ្លី ជាមួយផលប្រយោជន៍ដែលមានរយៈពេលវែង(ជួនកាល ផលប្រយោជន៍ដ៏អស់កល្បជានិច្ច) ដើម្បីឲ្យយើងអាចថ្វាយព្រះកិត្តិនាមដល់ទ្រង់ តាមរយៈការរស់នៅរបស់យើង។ ព្រះនៃយើង មិនគ្រាន់តែជាចៅក្រមដែលមានប្រាជ្ញាឥតខ្ចោះប៉ុណ្ណោះទេ…

Read article

មិនអាចខាំជាប់

October, នំម៉ាណាប្រចាំថ្ងៃ legacyBy Jennifer Benson Schuldt 24/10/2018

ខណៈពេលដែលខេតលីន(Caitlyn) កំពុងហែលទឹក ជាមួយមិត្តភក្តិគាត់ នៅក្នុងឈូងសមុទ្រមិចស៊ីកូ គាត់ក៏ត្រូវត្រីឆ្លាមខាំជើងជាប់ ហើយវាក៏បានព្យាយាមទាញគាត់។ ដើម្បីតទល់នឹងការវាយប្រហារនេះ ខេតលីនក៏បានដាល់ច្រមុះរបស់ត្រីឆ្លាម។ សត្វសាហាវនេះក៏បានបើកមាត់របស់វា ព្រលែងជើងគាត់ ហើយក៏បានហែលទៅឆ្ងាយបាត់ ទាំងបរាជ័យ។ ការខំារបស់ត្រីឆ្លាម បានធ្វើឲ្យជើងគាត់របួសជាច្រើនកន្លែង ដែលត្រូវដេរអស់១០០ថ្នេរ ប៉ុន្តែ អ្វីដែលសំខាន់នោះ គឺត្រីឆ្លាមនោះមិនអាចខំាជើងរបស់គាត់ជាប់ឡើយ។ រឿងនេះ បានធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចាំ អំពីការពិត ដែលព្រះយេស៊ូវបានឈ្នះសេចក្តីស្លាប់ ដោយធ្វើឲ្យវាលែងមានអំណាចគំរាមកំហែង និងឈ្នះអ្នកដើរតាមទ្រង់ទៀត។ សាវ័កពេត្រុសបានមានប្រសាសន៍ថា “សេចក្តីស្លាប់ គ្មានអំណាចនឹងឃុំឃាំងទ្រង់ទុកបានឡើយ”(កិច្ចការ ២:២៤)។ លោកពេត្រុសបាននិយាយដូចនេះ ទៅកាន់ហ្វូងមនុស្ស នៅទីក្រុងយេរូសាឡិម។ ប្រហែលជាក្នុងចំណោមនោះ មានមនុស្សជាច្រើនដែលធ្លាប់ស្រែកថា “ឆ្កាងវាទៅ! ឆ្កាងវាទៅ!” ដើម្បីទាមទាឲ្យគេកាត់ទោសប្រហារជីវិតព្រះយេស៊ូវ(ម៉ាថាយ ២៧:២២)។ ជាលទ្ធផល ពួកទាហានរ៉ូម៉ាំង ក៏បានយកទ្រង់ទៅឆ្កាង។ សពទ្រង់ក៏ត្រូវគេយកទៅបញ្ចុះនៅក្នុងផ្នូរមួយ ហើយក៏បាននៅក្នុងផ្នូរនោះអស់បីថ្ងៃ រហូតដល់ពេលដែលព្រះបានប្រោសទ្រង់ឲ្យមានព្រះជន្មឡើងវិញ។ បន្ទាប់ពីទ្រង់មានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ លោកពេត្រុស និងពួកសិស្សដទៃទៀត ក៏បាននិយាយ និងបរិភោគអាហារជាមួយទ្រង់ ហើយ៤០ថ្ងៃក្រោយមក ពួកគេក៏បានឃើញទ្រង់យាងឡើង ទៅនគរស្ថានសួគ៌វិញ(កិច្ចការ ១:៩)។ ព្រះជន្មរបស់ព្រះយេស៊ូវ នៅលើផែនដីនេះ បានបញ្ចប់…

Read article

Jennifer Benson Schuldt

នំម៉ាណាប្រចាំថ្ងៃ - Daily Manna

Useful links

Contact info

[email protected]

Newsletter signup