Jennifer Benson Schuldt

You are here:
ដំណើរ​ជីវិត​ដែល​ថយ​ក្រោយ

ទន្លេឈិកាហ្គោ មាន​ភាព​មិន​ប្រក្រតី ដោយសារ​វា​ហូរ​បញ្ច្រាស​ទិស។​ ក្រុម​វិស្វករ​បាន​បង្វែរ​ទិស​ដៅរ​បស់​វា ឲ្យហូ​រ​បញ្រ្ចាស​យ៉ាងដូ​ច​នេះ អស់​ជាង​មួយ​សតវត្សរ៍​ហើយ ដោយសារ​ប្រជាព​ល​រដ្ឋ ​ដែល​រស់​នៅ​ក្នុង​ទីក្រុង​ឈីកាហ្គោ​បាន​បំពល់​ទឹក​ទន្លេ​នេះ។ គេ​បាន​បង្ហូ​រ​ទឹក​លាង​ចាន ទឹក​លូ និង​កាក​សំណង់​រោង​ចក្រ ចូល​ទៅ​ក្នុង​ទន្លេ​នេះ ហើយ​ទន្លេ​នេះហូរ​ចូល​បឹង​មីឈីហ្គិន។ ដោយសារ​បឹង​នេះ​ជាប្រ​ភពទឹ​ក​ប្រើ​ប្រាស់ស​ម្រាប់​ទី​ក្រុង មាន​ប្រជា​ពល​រដ្ឋ​រាប់​ពាន់​នាក់​មាន​ជម្ងឺ និង​បាត់​ប​ង់​ជីវិត ដោយសារ​ទឹក​កក្វក់​នោះ ហេតុ​នេះ​ហើយ​ អាជ្ញា​ធរ​ក្រុង​ក៏​បាន​សម្រេច​ចិត្ត ផ្លាស់​ប្តូរ​ទិស​ដៅ​ទឹក​ទន្លេ ឲ្យ​ហូរ​បញ្រ្ចាស ចេញ​ពី​បឹង​នោះ​វិញ។ យ៉ាង​ណាមិ​ញ ពេល​យើង​​ក្រឡេច​មក​មើលដំ​ណើរ​ជីវិត​របស់​ព្រះយេ​ស៊ូវ ​ក្នុង​លោកិ​យនេះ​ យើង​ប្រហែល​ជាគិត​​ថា ព្រះ​អង្គ​ហាក់​ដូច​ជា​មាន​ដំណើរ​ជីវិ​តដែ​ល​បញ្រ្ចាស​ថយ​ក្រោយ ខុស​ពី​ការ​រំពឹង​គិត​របស់​យើង។ ព្រះ​អ​ង្គជា​ព្រះ​ដ៏​មាន​សិរីល្អ តែព្រះ​​អ​ង្គបាន​យាង​ចុះមក​ផែន​ដី ដើម្បី​ប្រសូត្រជា​​ទារក ​ដែល​ងាយ​នឹង​រង​គ្រោះ។ ព្រះ​អង្គ​ជា​ព្រះដែ​ល​យាង​​មកយក​​កំណើត​ជា​មនុស្ស ដូច​នេះ ពេល​ដែល​ព្រះ​អង្គ​ប្រកាស់​ថា ព្រះអង្គ​ជា​ព្រះ គេ​បាន​ចោទ​ព្រះ​អង្គ​ ថាបាន​ពោល​​ពា​ក្យ​ប្រមាថ​ព្រះ។ ព្រះ​អង្គ​ប្រសូត្រ​មក​ជាម​នុស្ស​ដែល​គ្មាន​បាប​ ឬគ្មាន​​កំហុស​អ្វី​ទាល់​តែ​សោះ តែ​គេ​បាន​ឆ្កាង​ព្រះ​អង្គ ដូច​ឧក្រឹដ្ឋ​ជន​។ ប៉ុន្តែ ព្រះ​អង្គ​បាន​រស់​នៅ​ក្នុង​លោ​កិយ តាម​បំណង​ព្រះ​ទ័យ​ព្រះ​(យ៉ូហាន ៦:៣៨)។ ពេល​ដែ​ល​យើង យក​តម្រាប់​តាម​ព្រះ​យេ​ស៊ូវ ក្នុង​នាម​ជា​អ្នក​ដើរតា​ម​ព្រះអ​ង្គ លោកិយ​​គេអាច​គិត​ថា យើង“កំពុង​មាន​ដំណើរ​ថយ​ក្រោយ”។ ការ​ឲ្យ​ពរ​ដល់​ខ្មាំង​សត្រូវ​របស់​យើង​(រ៉ូម ១២:១៤) ឲ្យត​ម្លៃកា​រ​គោរព​ប្រតិ​បត្តិ​ព្រះ​​ ឲ្យ​បាន​​ខ្លាំង​ជាង​​ទ្រព្យ​សម្បត្តិ​(១ធីមូថេ…

Read article
ស្វាគមន៍ការវិល ត្រឡប់មកវិញ

លោក​ជីម(Jim) បាន​សម្រេ​ច​ចិ​ត្ត​ដើ​រតា​មព្រះ​យេ​ស៊ូវ ពេល​គាត់​មាន​អាយុ១​០​ឆ្នាំ។ ១៥​ឆ្នាំ​ក្រោយ​មក ការ​ប្តេជ្ញា​ចិត្ត​របស់​គាត់​មាន​ការ​ខ្សោយ​ទៅ​ៗ។ គាត់​បាន​​អនុវ​ត្តតា​មទ​ស្សនវិ​ជ្ជា ដែល​បង្រៀន​ឲ្យ​រស់​នៅ   ស​ម្រាប់តែ​ពេ​លប​ច្ចុប្បន្ន ហើយ​ក៏​ប្រែជាមា​ន​ទ​ម្លាប់​អាក្រក់​មួយ​ចំនួន​។ បន្ទាប់​មក ជីវិត​រប​ស់គា​ត់ហា​ក់ដូ​ច​ជា​ជួប​ក្តី​អន្ត​រាយ​។ គាត់​មានប​ញ្ហា​នៅក​ន្លែង​ធ្វើកា​រ។ សមាជិ​ក​គ្រួសារ​របស់​គាត់​៣​នាក់ បាន​ស្លាប់​ស្ទើរ​តែ​ក្នុង​ពេល​តែមួយ​។ លោកជី​ម​ក៏ចា​ប់ផ្តើ​មមាន​ការ​ភ័យ​ខ្លាច និង​ការ​សង្ស័យ ក្នុង​ជីវិត ដោយ​គ្មាន​អ្វី​ជាទី​ពឹង​ទៀត​ឡើយ។ តែ​ថ្ងៃ​មួយ គាត់​បាន​អាន​បទ​គម្ពីរ ​ទំនុក​ដំកើង ១២១:២ ដែលចែ​ង​ថា “សេចក្តី​ជំនួយ​របស់​ខ្ញុំម​កតែ​ពី​ព្រះយេហូវ៉ា​ទេ គឺ​ជា​ព្រះដែលបង្កើ​តផ្ទៃ​មេ​ឃ និង​ផែន​ដី”។ ព្រះ​បន្ទូល​បានចាក់ទំ​លុះកា​រ​ភ័យ​ខ្លា​ច និង​កា​រ​ភ័ន​ច្រ​ឡំ ដែលមា​ន​ក្នុង​ចិ​ត្ត​គា​ត់។ គាត់​ក៏​បាន​ងាក​ម​ករ​ក​ព្រះ ដើម្បី​ទទួល​ជំនួយ​ពី​ព្រះ​អង្គ ហើយ​ព្រះ​អង្គ​ក៏បាន​ទ​ទួល​ស្វាគ​មន៍​គាត់។ ដំណើរជី​វិត​ខាង​វិញ្ញាណ​រប​ស់លោ​កជី​ម បាន​ធ្វើ​ឲ្យខ្ញុំ​នឹ​កចាំ ​អំពី​ប្រវត្តិ​សាស្រ្តរ​បស់​ជន​ជា​តិអ៊ីស្រា​អែល។ ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រាអែលមាន​ទំ​នាក់​ទំនង​ដ៏ពិ​សេ​សជា​មួយ​ព្រះ ​ព្រោះ​ពួក​គេ​ជារា​ស្រ្តជ្រើ​សតាំ​ងរ​បស់​ព្រះអ​ង្គ(នេហេមា ៩:១-១៥)។ ទោះ​បី​ជា​យ៉ាង​ណា​ក៏ដោយ ពួកគេ​បា​នបះ​បោរ​ និងមិ​នអើ​ពើរចំ​ពោះសេច​ក្តីល្អ​រប​ស់​ព្រះ​ ដោយ​ងាក​ចេញ​ពី​ព្រះអ​ង្គ ហើយ​ដើរ​ទៅ​តាម​ផ្លូវ​របស់​ខ្លួន​វិញ(ខ.១៦-២១)។ តែពេលដែលពួកគេងាកមករកព្រះអង្គវិញ ហើយប្រែចិត្ត ព្រះអង្គ   “បានត្រៀមខ្លួនជាស្រេច   ដើម្បីអត់ទោសឲ្យពួកគេ   ព្រះអង្គក៏សន្តោស ហើយមេត្តាករុណា ព្រះអង្គយឺតនឹងខ្ញាល់ ហើយមានសេចក្តីសប្បុរសជាបរិបូរ”​(ខ.១៧)។ ពេលដែលយើងបានដឹងថា ព្រះអង្គមានព្រះទ័យល្អដូចនេះ យើងមានទឹកចិត្តនឹងចូលទៅក្បែរព្រះអង្គ…

Read article
មានពេលសម្រាប់គ្រប់ការទាំងអស់

ក្នុង​ទសវត្ស​រ៍​ឆ្នាំ១​៩៦០ ក្រុមច​ម្រៀង​រ៉ក់​បែប​ប្រពៃណី ដែល​មាន​ឈ្មោះថា​ “ដឹ បាយអឺដស៍”(The Byrds) បាន​ចេញ​បទ​ចម្រៀង​ថ្មី​មួយ​បទ ដែលមាន​ចំណង​ជើង​ថា “ចូរ​ងាកម​ក! ងាក​មក! ងាក​មក!”។ បទ​ចម្រៀង​នេះ​ពិត​ជា​ល្បីល្បា​ញណា​ស់ បាន​ជា​គេ​ឲ្យ​ចំណាត់​ថ្នាក់​លេខ​មួយ​ ក្នុងប​ញ្ជី​បទ​ចម្រៀង​ទាំង​១០០​បទ ដែ​ល​ល្បីជា​ង​គេ នៅ​សម័យ​នោះ ក្នុង​សារ​ពត័​មាន​តន្រ្តី​ប៊ីល​ប៊​ត​(Billboard) ហើយ​ថែម​ទាំង​ទទួល​បាន​នូវ​ប្រជាប្រិយភាព ​ទូទាំង​ពិភព​លោក​ផង​ដែរ។ បទ​ចម្រៀង​នេះ មាន​ទំនុក​ដែល​បាន​ធ្វើ​ឲ្យអ្នក​ស្តាប់ទាំង​ឡាយ​ មាន​ការ​ជក់​ចិត្ត​ឌិត​អារម្មណ៍​ណាស់​។ តែ​អ្វី​ដែល​គួ​រឲ្យចា​ប់អា​រម្មណ៍​នោះ​ គឺទំ​នុក​នៃបទច​ម្រៀង​នេះ ត្រូវ​បាន​ដក​ស្រង់​ចេញ​ពី​កណ្ឌ​សាស្តា នៃ​ព្រះ​គម្ពីរ​សញ្ញា​ចាស់ ដែល​ក្នុង​នោះអ្ន​ក​និព​ន្ធបា​នថ្លែ​ងថា​ “មាន​​ពេ​ល​​សំរា​ប់​​គ្រប់​​ទាំង​​អស់ គឺ​មាន​ពេល​សំរាប់​គ្រប់​ការ ដែល​ចង់​ធ្វើ​នៅ​ក្រោម​មេឃ”(៣:១)។ បន្ទាប់​មក អ្នកនិពន្ធ​បាន​រៀប​រាប់ អំពី​រដូវ​កាល​មួ​យ​ចំនួន ដែល​មនុស្ស​ពើប​ប្រទះក្នុ​ងជី​វិត ដែល​មាន​ដូ​ច​ជា ការ​កើត និង​ការ​ស្លាប់ ការ​រក​បាន និង​ការ​បាត់បង់ ទឹកភ្នែ​ក និង​សំណើច ការ​សោកស​ង្រេង និង​ការ​លោត​រាំ។ រដូវ​កាលក្នុងជី​វិត​របស់​យើង​ក៏​មាន​ការប្រែ​ប្រួល​ពីមួ​យពេល​​ទៅ​មួយពេល​ ដូច​រដូ​វ​កាល ក្នុង​ធម្មជាតិ​ផង​ដែរ។ ស្ថាន​ភាព​របស់​យើង ​មិនស្ថិត​នៅដ​ដែល​ជា​រៀង​រហូត​ទេ។ ជួន​កាល យើង​ទទួល​ស្វាគមន៍​ការ​ប្រែ​ប្រួល​ក្នុង​ជីវិត​រប​ស់យើ​ង។ ប៉ុន្តែ ជា​ញឹក​ញាប់ យើង​ច្រើន​តែ​ពិបាក​ស្វាគមន៍​ការ​ប្រែប្រួ​ល ជា​ពិសេស នៅពេ​លដែ​ល​ការប្រែ​ប្រួ​លនោះ​…

Read article
ព្រះនៅក្នុងខ្យល់ព្យុះ

កាលពីពេលព្រឹកព្រលឹមថ្ងៃមួយ ខ្យល់ចាប់ផ្តើមបក់មកខ្លាំង ហើយទឹកភ្លៀងក៏បានធ្លាក់មក ដូចថ្មតូចៗ ប៉ះនឹងផ្ទះរបស់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំក៏បានមើលទៅខាងក្រៅផ្ទះ ឃើញមេឃស្រទុំ ហើយឃើញដើមឈើទន់ទោ ទៅតាមកម្លាំងខ្យល់បក់។ ផ្ទៃមេឃបានបញ្ចេញពន្លឺ ដោយផ្លេកបន្ទោរដែលមានរាងដូចសរសៃឈាម     ដែលអមដំណើរដោយសម្លេងផ្គរលាន់ ដ៏កក្រើក។ ផ្លេកបន្ទោរនៅតែបញ្ចេញពន្លឺភ្លិបភ្លែតៗ បានជាខ្ញុំចង់ដឹងថា អាកាសធាតុដ៏អាក្រក់នេះ នឹងបន្តដល់កាលណាទៀត។ ពេលដែលខ្យល់ព្យុះនោះ កន្លងផុតទៅហើយ ខ្ញុំក៏បានបើកព្រះគម្ពីរ ដើម្បីចាប់ផ្តើមថ្ងៃថ្មីរបស់ខ្ញុំ ដោយការអានព្រះបន្ទូល។ ខ្ញុំបានអានបទគម្ពីរក្នុងព្រះគម្ពីរយ៉ូប ដែលបានប្រៀបធៀបព្រះចេស្តារបស់ព្រះអម្ចាស់ ទៅនឹងកម្លាំងរបស់ខ្យល់ព្យុះ។ លោកអេលីហូវ ដែលជាមិត្តភ័ក្ររបស់លោកយ៉ូបបានពោលថា “ព្រះទ្រង់បញ្ចេញសំឡេងជាផ្គរលាន់យ៉ាងអស្ចារ្យ”(៣៧:៥) ហើយ “ទ្រង់យករន្ទះកាន់នៅព្រះហស្ត ហើយក៏បាញ់ទៅចំពួកខ្មាំងសត្រូវ”(៣៦:៣២)។ ជាការពិតណាស់ ព្រះអង្គ “មានតេជានុភាពដ៏ខ្ពស់បំផុត”(៣៧:២៣)។ បើយើងធៀបខ្លួនយើងនឹងព្រះ មនុស្សយើងពិតជាទន់ខ្សោយណាស់។ យើងមិនអាចជួយខ្លួនឯង ដោយកម្លាំងខាងវិញ្ញាណរបស់យើង ដើម្បីប្រោសចិត្តរបស់យើងឲ្យជា ឬដោះស្រាយបញ្ហាអយុត្តិធម៌ ដែលយើងបានទទួលរងជាញឹកញាប់បានឡើយ។ តែយើងអរព្រះគុណព្រះអង្គ ដែលព្រះនៃខ្យល់ព្យុះយកព្រះទ័យទុកដាក់ ចំពោះមនុស្សទន់ខ្សោយដូចយើង។ ព្រះអង្គ “នឹកចាំថា យើងជាធូលីដី”(ទំនុកដំកើង ១០៣:១៤)។ ជាងនេះទៅទៀត ព្រះអង្គ “រមែងចំរើនកំឡាំង ដល់អ្នកដែលល្វើយ ហើយចំណែកអ្នកដែលគ្មានកំឡាំងសោះ នោះទ្រង់ក៏ប្រទានឲ្យ”(អេសាយ ៤០:២៩)។…

Read article
ឧបស័គ្គដ៏គ្រោះថ្នាក់

មាន​ពេល​មួយ លោកនីក វ៉ាលលេនដា(Nik Wallenda) បាន​ឆ្លង​ទឹក​ជ្រោះ​ណាយអាហ្ការ៉ា ដោយ​ដើរ​លើខ្សែ​ពួ​រ​ដែល​មាន​ប្រវែង ៥៤៨​ម៉ែត្រ និង​មានកម្រាស់​​៥​សង់​ទី​ម៉ែត្រ​ប៉ុណ្ណោះ ខណៈ​ពេល​ដែល​មាន​មនុស្ស​រាប់​លាន​នាក់ កំពុង​ទស្សនា​ទូរ​ទស្សន៍​។ ពេល​នោះ​គាត់​មាន​ការ​ប្រុង​ប្រយ័ត្ន​ណាស់​។ ប៉ុន្តែ បន្ថែម​ពី​ស្ថាន​ភាព​ដ៏​រំភើប​រីក​រាយ និង​គ្រោះថ្នាក់​នៃក​ម្ពស់​ទឹក​ជ្រោះ ដែល​មាន​ទឹក​ធ្លាក់​យ៉ាង​គំហុក នៅ​ពី​ក្រោម​គាត់ គឺ​មានអ័​ភ្រ​ដ៏​ក្រាស់ ដែល​ធ្វើ​ឲ្យលោក​នីក​មើលទៅ​មុខ​មិន​ច្បាស់ ហើយ​ខ្យល់​ក៏​បក់​មក​ថែម​ទៀត ធ្វើ​ឲ្យ​គាត់​ពិបាក​ទប់​លំ​នឹង ជាង​នោះ​ទៅ​ទៀត ​ទឹក​ដែល​ខ្ទាត​ចេ​ញ​ពី​ទឹក​ជ្រោះ​ ក៏​ធ្វើ​ឲ្យ​ជើង​គាត់​កាន់​តែពិបាក​ដើរ​លើ​ខ្សែរ។ គាត់​បាន​ប្រាប់​គេ​ថា ពេល​នោះ គាត់​បាន​ “អធិ​ស្ឋាន​ហើយ​អធិស្ឋាន​ទៀត” ហើយ​បាន​សរសើរ​ដំកើង​ព្រះ ក្នុង​ពេល​ដែល​គាត់​ជួប​ការ​ពិបាក​ទាំង​អស់​នោះ។ យ៉ាង​ណាមិ​ញ ពួក​អ៊ីស្រាអែល​ក៏​បាន​សរសើរ​ដំកើង​ព្រះ ក្នុង​ពេល​ដែល​មាន​ឧប​ស័គ្គ​ដ៏​គ្រោះ​ថ្នាក់​ផង​ដែរ​។ កាល​នោះ ពួក​គេ​បាន​ប្រឈម​មុខ​នឹង​​ក​ងទ័ព​ច្រើនស​ន្ធឹក ​ដែល​​លើគ្នាមកទា​ស់នឹ​ងពួ​ក​គេ(២របាក្សត្រ ២០:២)។ បន្ទាប់​ពី​ពួក​គេ​បាន​បន្ទាប​ខ្លួនអធិស្ឋាន​ទូល​អង្វរ​សូមឲ្យព្រះ​អម្ចាស់​ជួយ​ហើយ ស្តេចយេហូសាផាត ក៏បាន​​ចាត់​ក្រុ​ម​ភ្លេង​មួយ​ក្រុម ឲ្យដើ​រ​ក្បួន នាំមុ​ខ​កង​ទ័ព​អ៊ីស្រាអែល ចូល​ក្នុង​សង្រ្គាម​។ អ្នក​ថ្វាយ​បង្គំ​មួយ​ក្រុម​នោះបា​នច្រៀ​ងថា​ “ចូរ​​អរ​​ព្រះគុណ​​ដល់​​ព្រះយេ​ហូវ៉ា​ចុះ ដ្បិត​សេចក្តី​សប្បុរស​ទ្រង់​នៅ​ជាប់​អស់​កល្ប​ជានិច្ច”(ខ.២១)។ ពេល​ដែល​ពួ​ក​គេចា​ប់ផ្តើ​មច្រៀ​ង ព្រះ​អ​ម្ចាស់​ក៏បា​ន​បណ្តាល​ឲ្យ​ពួក​ខ្មាំង​សត្រូវវា​យ​ប្រយុទ្ធ និង​បំផ្លាញ​គ្នា រហូត​ដល់​​អន្ត​រាយ។ ការ​សរ​សើរ​ដំកើ​ង​ព្រះ ក្នុ​ងពេ​ល​ដែល​​មានឧ​បស័​គ្គ អាច​មាន​ន័យ​ថា យើង​កំពុង​តែ​ធ្វើខុ​ស​ពីសុ​ភាវគ​តិ​របស់​យើង ដែល​ជា​មនុស្ស។ សុភាវ​គតិ​របស់យើង…

Read article
តើខ្ញុំជានរណា?

ជា​ច្រើន​ឆ្នាំក​ន្លង​ទៅ លោក​ប៊ីលី ហ្គ្រាហាំ(Billy Graham) ដែល​ជា​គ្រូ​ផ្សាយដំ​ណឹង​ល្អដ៏​ល្បី​ល្បាញ ក្នុង​ពិភ​ព​លោក​ ​បាន​រៀប​ចំពេល​ ​ទៅ​អធិប្បាយ​​​នៅ​ឯ​​សាកល​វិទ្យា​ល័យ ខេម​ប្រ៊ីជ (Cambridge University) ក្នុង​ប្រទេស​អង់​គ្លេស ប៉ុន្តែ​ គាត់​​មា​នអា​រម្មណ៍​ថា គាត់​​​មិ​នមា​ន​ចំណេះ​​គ្រប់គ្រាន់​ ដើម្បី​​នឹ​ងថ្លែង​ទៅ​​កាន់​​ក្រុម​​អ្នក​រៀនបា​ន​ខ្ព​ង់​ខ្ពស់​​នៅ​ទីនោះ​ទេ។ គាត់​​ឥតមានស​ញ្ញាប័ត្រ​ជាន់​​ខ្ពស់ ហើយ​​​​ក៏​​មិ​នដែលបា​នចូ​លរៀ​ន នៅ​​សាលា​​ព្រះគ​ម្ពី​រដែ​រ។ លោក ប៊ីលី ក៏​បាន​ប្រាប់​រឿង​នេះ​ ដល់​មិត្ត​ភក្ដិ​ជិត​ស្និទ្ធ​​របស់​​គាត់ម្នា​ក់ថា​ “ខ្ញុំ​​មិន​ដែលមា​នអារម្មណ៍​ថា ខ្ញុំ​គ្មាន​សមត្ថ​ភាព​គ្រប់​គ្រាន់ និ​ង​គ្មាន​ការ​ត្រៀមខ្លួ​ន​​ទាំង​ស្រុង សម្រា​ប់​ទៅបំពេញ​បេសក​កម្ម ដូច​លើក​នេះឡើ​យ។” គាត់​ក៏​​បាន​​អធិ​​ស្ឋាន​​សូម​ជំនួយ​​មក​ពី​ព្រះ ហើយ​ព្រះ​អង្គ​ក៏បាន​ប្រើ​គាត់​​​ឲ្យ​ចែក​ចាយ​ អំពី​សេច​​ក្ដី​ពិត​ដ៏សាមញ្ញ​នៃ​ដំណឹង​ល្អ និង​អំពី​ឈើ​ឆ្កាង​​រប​ស់​​ព្រះ​គ្រីស្ទ។ លោក​ម៉ូសេក៏​ធ្លា​ប់​មាន​អារម្មណ៍​ថា គ្មាន​សមត្ថ​ភាព​ផង​ដែរ នៅ​ពេល​​ព្រះ​​ទ្រង់​បាន​រើស​គាត់ ឲ្យ​ទៅប្រាប់​​ស្ដេច​ផា​រ៉ោន ឲ្យ​ដោះលែ​ង​ពួ​ក​កូន​ចៅ​សាសន៍​អ៊ីស្រា​អែល។ លោក​ម៉ូសេ​​បាន​ទូល​សួរព្រះ​ថា “តើទូលប​ង្គំ​​ជា​អ្វី ដែល​ព្រះអង្គឲ្យ​ទូលបង្គំ​ទៅ​ឯ​ផារ៉ោន?”(និក្ខមនំ ៣:១១)។ លោក​ម៉ូ​សេ​​​ប្រហែល​​​ជា​​មាន​ចម្ងល់​អំពី​ប្រសិទ្ធ​ភាព​របស់​ខ្លួន ក្នុងកា​រ​បំពេញ​កិច្ចកា​រ​នេះ ដោយ​ព្រោះតែ​គាត់ “មិន​សូវ​មាន​វោហារ”(៤:១០) ​តែ​ព្រះទ្រ​ង់បា​នមា​នព្រះ​បន្ទូល​ថា ​“អញ​នឹង​នៅ​ជាមួ​យនឹ​ងឯ​ង​ជាប្រា​កដ”(៣:១២)។ លោកម៉ូ​សេដឹ​ង​ថា​ គាត់​​ត្រូ​វ​តែរួ​មចំ​ណែក ​​នៅ​​ក្នុ​ង​ផែន​​ការ​​ជួយ​សង្រ្គោះ​រ​បស់​ព្រះ   ​ហើយ​ត្រូវ​ប្រាប់​​ពួ​កកូ​នចៅអ៊ីស្រា​អែល ថាន​រណា​​បា​នចាត់​​ឲ្យគា​ត់មក បាន​ជា​គាត់​ទូល​​សួរ​ដល់​​ព្រះ​ថា “តើ​ត្រូវ​ឲ្យទូ​លបង្គំ​ប្រាប់គេថា​ដូចម្ដេ​ច?” ព្រះ​ទ្រង់​​មានព្រះ​បន្ទូល​តប​ថា…

Read article
ឳពុក​ដែលមានគំរូល្អ

នៅ​ពេល​ខ្ញុំ​​គិត​​អំពី​ឳពុក​​របស់​​ខ្ញុំ ខ្ញុំគិ​តដ​ល់ពា​ក្យមួ​យ​ឃ្លា ដែល​ពោល​ថា “គាត់​​មិ​នបា​ន​​ប្រា​ប់​​ខ្ញុំ​ ថា​ត្រូវ​រស់​​នៅ​​របៀប​ណា​​នោះទេ​ គឺ​គាត់​បាន​​រស់​នៅជា​គំរូ ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​មើល​​​របៀប​​ដែល​គាត់​​រ​ស់​​នៅវិញ​”។ ក្នុង​អំឡុង​​ពេល​​ខ្ញុំ​ធំ​ពេញ​វ័យ ខ្ញុំ​បា​នស​ង្កេត​មើល​ឳពុក​​របស់​​ខ្ញុំ ​ដើរ​​ជា​មួយ​​ព្រះ។ គាត់​​បាន​​ចូ​ល​រួម​​​ក្នុងកម្ម​វិ​ធីថ្វា​យ​​បង្គំ​ ​ពេល​ព្រឹក​​នៅ​​ព្រះវិហារ បាន​បង្រៀន​​​​ព្រះ​គម្ពីរ ដល់​​មនុស្ស​ពេញវ័​យ បាន​ជួយ​រាប់​​ប្រាក់ដង្វា​យ ហើយ​​បា​ន​បម្រើ​​ការ​ជា​​ចាស់​ទុំម្នា​ក់។ នៅ​​ក្រៅ​​ព្រះវិហារ គាត់​បាន​និយាយ​ការពារ​ដំណឹងល្អ​ ដោយ​ចិត្ត​ស្មោះត្រ​ង់ និង​អា​ន​​​ព្រះ​គម្ពីរ​។ ខ្ញុំ​​បាន​​ឃើញគាត់​បង្ហាញ​ក្តី​ស្រឡាញ់​ដល់​​ព្រះអម្ចាស់​ តាម​រយៈកា​រ​ប្រព្រឹត្ត​របស់​គាត់។ ស្ដេច​អេសា​ ​ជា​ស្ដេច​យូដា ដែល​បាន​ធ្វើ​​​ជាគំរូនៃ​ការ​គោរពប្រតិ​​បត្តិ​ព្រះ​ក្នុង​ការ​រស់​នៅ(២របាក្សត្រ ១៤:២)។ ទ្រង់​​បានរំលំ​ចោល​​អស់​ទាំ​ងរូប​ព្រះ​​ចេញ​ពី​នគរ​​របស់​ទ្រង់ ក៏​បាន​ស្អាង​អាស​នា​​​នៃ​ព្រះអម្ចាស់​​ឡើង​វិញ ហើយ​​បាន​ដឹក​នាំ​រា​ស្រ្ត​​រប​ស់​ទ្រង់​ ​ឲ្យតាំង​សេ​ចក្ដី​​សញ្ញា​​​ជាមួ​យ​ព្រះ​(១៥:៨-១២)។ បុត្រា​​របស់​ទ្រ​ង់ គឺ​ស្តេចយ៉ូ​សាផា​ត​ បាន​បន្ត​កេរ​ដំណែល​​នេះ ដោយ​ស្វែង​រក“​ព្រះ​នៃ​​ពួក​ព្ធ​យុកោ​​ទ្រង់​ ហើយ​ប្រព្រឹត្ត​​តាម​បញ្ញត្ត​​របស់​ព្រះអង្គ​”(១៧:៤)។ យ៉ូសាផាត​​បាន​បំបា​ត់​​អស់ទាំ​ងការ​ថ្វាយ​បង្គំរូ​បព្រះ​ ចេញពី​ទឹក​ដីរ​បស់​ទ្រង់(ខ.៦) ហើយ​ចាត់​ពួ​ក​​សង្ឃ និង​ពួក​លេវី​​ឲ្យ​ទៅ​ប​ង្រៀន​​ក្រឹត្យ​​វិន័យ​​រប​ស់​ព្រះ​ នៅ​គ្រប់​​អស់​ទាំងទីក្រុង​​នៃ​ស្រុកយូ​ដា(ខ.៧-៩)។ ការដឹកនាំ​រប​ស់ស្តេ​ចយ៉ូ​សាផាត​ មានល​ក្ខណៈមិន​ខុស​ពីកា​រដឹ​កនាំរ​ប​ស់​​​​​​បិតា​ទ្រ​ង់ឡើយ ដោយ​ទ្រង់​​បានយ​ក​គំរូ​តាម​ព្រះបិ​តាយ៉ាង​ស្មោះ​ត្រង់​ ក្នុង​ការ​គោរព​ប្រតិបត្តិ​ព្រះ​។ ប៉ុន្តែ ដែល​សំខាន់​លើស​ពី​នេះ​ទៅទៀ​ត​នោះ គឺស្ដេ​ច​យ៉ូសាផាត​​មាន​ “ចិត្តអរ​សប្បាយ​​ក្នុងអ​ស់​ទាំងផ្លូវ​​នៃ​ព្រះអម្ចាស់”(ខ​.៦)។ ថ្ងៃ​នេះ បើសិ​ន​ជា​​លោក​អ្នក​ចង់​បាន​ឳពុក​​ជា​គំរូ នោះសូម​​​នឹក​ចាំ​ពី​​ព្រះ​វរ​បិតា​​នៃ​អ្នក​​ដែល​គង់​នៅ​ស្ថាន​សួគ៌ ហើយ​តាំង​ចិត្តអ​រសប្បាយ​​ក្នុង​​គ្រប់​ទាំង​ផ្លូវ​​រប​ស់​ព្រះ​អង្គ​ចុះ។—Jennifer Benson Schuldt  

Read article
ផ្លូវសម្រាប់គេចចេញ

នៅ​សហ​រដ្ឋ​អាមេរិក គេបា​នស​ង់​ផ្លូវ​បំបែក​ពិសេស នៅ​តាម​បណ្តាផ្លូ​វ​ចោទ​ជា​ច្រើន ដើម្បី​កាល​ណា​មាន​យាន​យន្ត​ណា​ដាច់​ហ្វ្រាំង ពេល​ចុះ​តាម​ផ្លូវ​ចោទ​ទាំង​នោះ អ្នកបើ​ក​បរ​យានយ​ន្ត​នោះ អាចបើ​ក​គេច​ចូល​ផ្លូវ​បំបែ​ក​នោះ ដែល​ជួយ​បញ្ឈប់​យាន​យន្ត​ដោយសុវត្ថិ​ភាព។ ជាក់​ស្តែង ​មានផ្លូ​វបំ​បែក​ប្រភេទ​នេះជា​ច្រើន នៅ​តាម​ផ្លូវ​ជា​តិ​លេខ​៧៧ ដែល​កាត់​តាម​តំប​ន់​ជួរ​ភ្នំអាផាឡាជិន ក្នុងរ​ដ្ឋ​វើជីនា​ខាង​លិច​។ ផ្លូវ​បំបែក​នោះ ​មានលក្ខណៈ​ពាក់​កណ្តាល​ជា​ផ្លូវ​ដី ពាក់​កណ្តា​ល​ទៀត​ជា​ផ្លូវ​កៅ​ស៊ូ ដែល​គេឃើ​ញ​មាន ក្នុង​តំបន់​ខ្ពង់​រាប ដែល​មាន​កំណាត់​ផ្លូវ​ចោទ ដែល​ចុះ​ពីរយៈ​កម្ពស់​ជិត​៤០០​ម៉ែត្រ មាន​ប្រវែង​៩​គីឡូ​ម៉ែត្រ។ ផ្លូវ​ចោទ​ទាំង​នោះ មាន​ប្រវែង​វែង​ៗ ហើយ​បត់​បែនចុះ​​ឡើងៗ អាច​បណ្តាល​ឲ្យ​មាន​បញ្ហា សម្រាប់​អ្នក​បើកប​រ​យាន​យន្ត ជា​ពិសេស​ឡាន​កុង​តែ​ន័រ ដូច​នេះ ក្នុង​ករណី​ដាច់​ហ្រ្វាំង ពួក​គេអាច​បត់​ចូល​តាម​ផ្លូវ​បំបែក​ពិសេស​នោះ ដោយ​មិន​បង្ករ​គ្រោះថ្នាក់​ដល់អ្ន​កដ​ទៃ និង​ខ្លួន​ឯង។ យ៉ាង​ណាមិ​ញ យើង​ក៏​ត្រូវកា​រ “ផ្លូ​វបំ​បែកពិសេស​”ផង​ដែរ ពេលដែលសេចក្តីប៉ង​ប្រាថ្នារ​បស់​យើង ធ្វើ​ឲ្យ​យើង​បាត់​បង់​ការ​គ្រប់​គ្រង​ខ្លួនឯង ហើយ​គំរា​ម​កំហែង​ដល់​សុខ​មាល​ភាព​ខាង​វិញ្ញា​ណ​រប​ស់​យើង គឺ​មិន​ខុ​ស​ពីឡាន​កុង​តៃន័រ​​ដែលដា​ច់ហ្វ្រាំង ដែល​ត្រូវ​ការ​ផ្លូវ​បំបែក​ពិសេស​នោះឡើយ​។ ពេល​យើងជួបការ​ល្បួង “​នោះ​ព្រះ​អង្គ​​​ក៏​រៀប​​ផ្លូវ​​ឲ្យ​ចៀស​​រួច ដើម្បី​ឲ្យ​យើងរាល់​គ្នា​អាច​នឹង​ទ្រាំ​បាន”(១កូរិនថូស ១០:១៣)។ ព្រះ​ជួយ​ឲ្យ​យើងអា​ច​និយាយ​ថា​ “ទេ” ដា​ក់​សេចក្តី​ល្បួង ដោយ​អំណាច​នៃ​ព្រះ​បន្ទូល​ព្រះអ​ង្គ។ ព្រះយេ​ស៊ូវ​បាន​ប្រើ​បទ​គម្ពីរ​ចោទិយកថា (ម៉ាថាយ ៤:៤-១០) ដើម្បី​យកជ័​យ​ជម្នះ​លើ​ការល្បួ​ងរ​បស់​សាតាំង ដែល​ទាក់​ទង​នឹងអា​ហារ អំណាច និងកា​រ​ទុក​ចិត្ត។…

Read article
ប្រៀបធៀប​អំណាច

មាន​ពេល​មួយ​នោះ ខ្ញុំ​បាន​ក​ត់សំ​គាល់​ឃើ​ញថា​​ ក្នុង​តំប​ន់ដែ​ល​ខ្ញុំរ​ស់​នៅ គេ​បាន​យក​សៀវភៅដែល​និយាយ​ទាក់ទ​ង​នឹង​មន្ត​អាគមន៍ មក​លក់​កាន់​តែច្រើ​ន ក្នុង​បណ្តាគា​មួ​យក​ន្លែង   ពេល​ដែល​គេ​រៀប​ចំ​ធ្នើសៀវភៅ​ឡើង​វិញ។ គេ​បា​នដា​ក់សៀ​វភៅ​របស់​គ្រីស្ទ​បរិស័ទ ក្នុង​ធ្នើសៀវ​ភៅដែ​ល​នៅចុ​ងម្ខា​ង ហើយ​ដាក់​សៀវ​ភៅ​អបិយ​ជំនឿ ក្នុង​ចំ​នួន​ដូច​គ្នា ក្នុង​ធ្នើនៅចុ​ង​ម្ខាង​ទៀត។ ដូច​នេះ អំណាច​នៃ​ពន្លឺហាក់​ដូច​ជា មាន​កម្លាំង​ស្មើនឹង​អំណាច​នៃ​ភាព​ងងឹត នៅ​ក្នុង​បណ្ណាគា​មួយ​នេះ។ ជួន​កាល មនុស្ស​ប្រហែល​ជា​គិត​ថា ព្រះ និង​សាតាំង​មាន​អំណាច​ស្មើ​គ្នា។ គេ​យល់​ថា ព្រះ និង​សាតាំង​មាន​ភាព​ផ្ទុយ​គ្នា តែ​មាន​កម្លាំង​ស្មើគ្នា​ ដោយ​អំណាច​ដែល​គ្មាន​ព្រំដែន។ ទោះបី​ជា​យ៉ាង​ណា​ក៏​ដោយ ព្រះ​ទ្រង់​ជា​ព្រះ   តែ​សា​តាំង​មិន​មែន​ជា​ព្រះ​ទេ។ ព្រះ​ទ្រង់​មាន​អំណាច​ខ្លាំង​ជាង​អំណាច​នៃ​ភាព​ងងឹត។   ព្រះ​អង្គ​ធ្វើ​ការ​អ្វី   តាម​បំណង​ព្រះ​ទ័យ​ព្រះអង្គ ដោយ​គ្មាន​អ្វី​អាច​រារាំង​ព្រះ​អង្គ​បាន​ឡើយ​(ទំនុក​ដំកើង ១៣៥:៦) ចំណែក​ឯសាតាំង​វិញ អំណាច​រប​ស់វា​មា​ន​កំណត់ គឺ​អាច​ធ្វើអ្វី​ដែល​ព្រះ​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​ធ្វើ​ប៉ុណ្ណោះ។ ពេល​ដែល​សាតាំង​សន្និដ្ឋា​ន​ថា លោក​យ៉ូប នឹង​ជេរ​ព្រះ ពេល​គាត់​ជួប​ទុក្ខ​លំ​បាក់​ខ្លាំង ព្រះ​អង្គក៏​បាន​ប្រាប់​វា​ថា “មើល អញ​ប្រគល់​របស់​ដែល​គាត់​មាន​ទាំង​ប៉ុន្មាន ទៅ​ក្នុង​អំណាច​ឯង​ហើយ កុំ​ឲ្យ​តែ​ដាក់​ដៃ​លើ​ខ្លួន​គាត់​ឡើយ”(យ៉ូប ១:១២)។ ដូចនេះ សាតាំងមិនអាចធ្វើអ្វីលើសពីដែនកំណត់ ដែលព្រះបានដាក់ឡើយ។ ដោយសារ​ព្រះទ្រ​ង់​មាន​អំណាច​គ្រប់​គ្រង​លើអ្វី​ៗទាំ​ងអស់ នោះ​ក្នុង​នាមជា​អ្ន​ក​ដើរ​តាមព្រះគ្រី​ស្ទ យើងមិ​ន​ចាំ​បាច់​រាថយ ដោយ​ខ្លាច​អំណាច ដែល​សាតាំ​ងមា​ន​មក​លើជីវិត​យើង និងម​ក​​លើជីវិត​របស់​គ្រីស្ទ​បរិស័ទ​ដែល​នៅ​ជុំវិញ​យើង​ឡើយ។…

Read article
ក្បួន​ផ្តាច់​ខ្លួន​ចេញ

អ្នកស្រី​ហ្គេល ប្ល៊ែង(Gail Blanke) ជា​អ្នក​និពន្ធសៀវភៅដែ​លមា​នចំ​ណងជើ​ងថា ការបោះ​ចោ​លរបស់​ទ្រព្យ៥​០​​ប្រភេទ ដែល​ក្នុង​នោះ គាត់​បាន​បង្ហាញ​នូវ​ក្បួនទាំ​ង​៤ “សម្រាប់​ដក​ខ្លួនចេញ” ដើម្បីជួ​​យ​ឲ្យ​មនុស្ស​បំបាត់ភា​ពច្រ​បូក​ច្របល់ ក្នុង​ជីវិតរ​ប​ស់​​ខ្លួន។ ក្បួនទី​១​ចែង​ថា “បើរ​បស់ទ្រ​ព្យនោះ​ … ធ្ងន់​ពេក ធ្វើ​ឲ្យ​ រាំង​​ស្ទះ ​ឬធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​​មានអា​រម្មណ៍​មិន​ល្អចំ​ពោះខ្លួ​នឯ​ង នោះ​ចូរបោះ​វា​ចោ​ល ឬ​ប្រគល់​វា​ឲ្យ​ទៅ​អ្នក​ដទៃ ឬ​ក៏​លក់​វា​ចោល​ទៅ ចូរប​ណ្តោយ​ឲ្យ​វាចេញពី​​ខ្លួន​អ្នក ហើយបន្ត​ដំណើរ​ទៅមុ​ខ​ទៀត​ចុះ។” ត្រង់​ចំណុច​នេះ ខ្ញុំយ​ល់​ថា យើង​ក៏អា​ចប្រៀ​បធៀ​ប​ក្បួនដ​ក​ខ្លួន​ចេញ​ខាង​លើនេះ​ ទៅ​នឹង​បញ្ហាខាង​វិញ្ញាណ​ផង​ដែរ។ យើង​មិន​ចាំបា​ច់​ត្រូវ​នៅ​ជាប់​នឹង​អំពើបា​ប​ដែល​យើង​មាន​ ពី​អតីត​កាល​ឡើយ។ ពួកប​ងប្អួ​ន​ប្រុសរ​បស់លោ​កយ៉ូ​សែប​បាន​រង​ទុក្ខ ដោយសារ​អំពើ​បាប​របស់​ខ្លួន អស់​ជា​ច្រើន​ឆ្នាំ។ បន្ទាប់​ពី​ពួក​គេ​បាន​លក់​លោក​យ៉ូសែប ឲ្យ​ធ្វើ​ជា​ទាសករ អស់​រយៈពេ​ល​ជាច្រើន​ឆ្នាំម​ក ពួកគេ​ក៏​បាន​នឹ​កចាំ​ អំពី​ភាព​ព្រៃ​ផ្សៃដែលពួកគេបា​នប្រ​ព្រឹត្ត​នោះ ហើយ​ខ្លាច​យ៉ូសែប​សង​សឹក​(ខ.១៦-១៧)។ ក្រោយ​មក យ៉ូសែប​បាន​ធ្វើ​ល្អ​ចំពោះពួកគេ​ ដោយ​ចិត្ត​មេត្តា ហើយក៏​បា​នប​ញ្ជាក់ពួ​ក​គេ​ថា គាត់​នឹង​មិន​សង​សឹ​កឡើ​យ តែពួ​ក​គេ​នៅ​តែខ្លាច​យ៉ូ​សែប​ដដែល(៤៥:៤-១៥)។ មាន​មនុស្ស​ជា​ច្រើន នៅ​តែ​រស់​នៅ​ជាមួ​យនឹ​ងកំ​ហុស​ដែល​​ខ្លួន​បាន​ធ្វើតាំ​ង​ពី​យូរម​ក​ហើយ ទោះ​បី​ជា​បាន​ទទួល​សេចក្តី​មេត្តា និង​ការ​អត់​ទោស ពី​អ្នក​ដែល​ខ្លួន​បាន​ធ្វើ​ខុ​ស​ចំពោះ​ហើយ​ក៏​ដោយ។ ទោះ​បី​ជា​យ៉ាង​ណា​ក៏ដោ​យ សេរី​ភាព​ដ៏​ពិតកើ​ត​មាន ពេល​ដែល​យើង​លន់​តួ​បាប​នៅ​ចំ​ពោះ​ព្រះ។ ព្រះ​អង្គ​អត់​ទោស​បាប​យើង(១យ៉ូហាន ១:៩) ហើយញែ​ក​យើ​ងចេ​ញ​ពី​បាប​នោះ​ (ទំនុកដំកើង…

Read article