ប្រាជ្ញារបស់លោកិយ ឬប្រាជ្ញាពីស្ថានសួគ៌?
សូមអាន : យ៉ាកុប ៣:១៣-១៨ ក្នុងពួកអ្នករាល់គ្នា បើមានអ្នកណាមានប្រាជ្ញា និងយោបល់ ត្រូវឲ្យអ្នកនោះសំដែងចេញជាកិរិយាល្អ ដោយសារការដែលខ្លួនប្រព្រឹត្ត ដោយសេចក្តីសុភាពនៃប្រាជ្ញាចុះ។ យ៉ាកុប ៣:១៣ មុនពេលបុណ្យព្រះយេស៊ូវមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ នៅឆ្នាំ២០១៨ ភេរវករម្នាក់បានចូលទៅក្នុងផ្សា សម្លាប់មនុស្សពីរនាក់ ហើយក៏បានចាប់ស្រ្តីម្នាក់ធ្វើជាចំណាត់ខ្មាំង។ ការប្រឹងប្រែងរំដោះស្រ្តីនោះបានទទួលបរាជ័យ តែប៉ូលិសម្នាក់ក៏បានធ្វើការដោះដូរជាមួយភេរវករនោះ ដោយឲ្យរំដោះស្រ្តីនោះ ហើយយកគាត់ធ្វើជាចំណាប់ខ្មាំងវិញ។ ការដោះដូរនោះបានធ្វើឲ្យគេគ្រប់គ្នាភ្ញាក់ផ្អើល ព្រោះជាទង្វើដែលផ្ទុយនឹងផ្នត់គំនិតដ៏ពេញនិយម ដែលលោកិយចាត់ទុកជាប្រាជ្ញា។ យើងតែងតែអាចដឹងថា “ប្រាជ្ញា”របស់វប្បធម៌ណាមួយមានលក្ខណៈដូចម្តេច ដោយគ្រាន់តែមើលពាក្យសម្តី ដែលវប្បធម៌នោះអបអរ ដូចជាសម្រង់ពាក្យរបស់ជនល្បីឈ្មោះ ដែលគេបង្ហោះតាមបណ្តាញសង្គមជាដើម។ ឧទាហរណ៍មានសម្រង់សម្តីដ៏ពេញនិយមមួយចំនួនពោលថា “ការផ្សងព្រេងធំបំផុត ដែលអ្នកអាចមាន គឺត្រូវរស់នៅក្នុងជីវិត ដែលអ្នកស្រមៃចង់បាន”។ “ចូរស្រឡាញ់ខ្លួនឯងជាមុនសិន នោះបញ្ហាអ្វីផ្សេងទៀតនឹងមានដំណោះស្រាយ”។ “ចូរធ្វើអ្វីដែលអ្នកត្រូវធ្វើសម្រាប់ខ្លួនឯង”។ បើសិនជាមន្ត្រីប៉ូលិសរូបនោះស្តាប់តាមយោបល់ទាំងអស់នេះ គាត់មុខជាមិនអាចលះបង់ជីវិតដើម្បីរំដោះស្រ្តីនោះបានឡើយ។ សាវ័កយ៉ាកុបបានមានប្រសាសន៍ថា មានប្រាជ្ញាពីរប្រភេទ ក្នុងលោកិយនេះ គឺប្រាជ្ញា “របស់លោកិយ” និងប្រាជ្ញា “មកពីស្ថានសួគ៌”។ ប្រភេទប្រាជ្ញាទី១ គឺមានលក្ខណៈអាត្មានិយម និងគ្មានសណ្តាប់ធ្នាប់(យ៉ាកុប ៣:១៤-១៦) ប្រភេទប្រាជ្ញាទី២ មានលក្ខណៈបន្ទាបខ្លួន ការចុះចូលនឹងព្រះ ហើយបង្កើតឲ្យមានសន្តិភាព(ខ.១៣,១៧-១៨)។…
Read article
