2022

You are here:
ការប្រឹក្សាយោបល់ប្រកបដោយប្រាជ្ញា

ការ​នេះ​ហួស​កំឡាំង​ឯង​ហើយ នឹង​ធ្វើ​តែ​ម្នាក់​ឯង​មិន​បាន​ទេ។ និក្ខមនំ ១៨:១៨ កាល​ខ្ញុំ​កំពុង​រៀន​នៅ​សាលា​ព្រះ​គម្ពីរ ខ្ញុំ​ក៏​ធ្វើ​ការ​ពេញ​ពេល​ផង​ដែរ។ មិន​តែ​ប៉ុណ្ណោះ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​បង្រៀន​ព្រះ​បន្ទូល តាម​វេន ហើយ​ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ទៅ​ធ្វើ​កម្ម​សិក្សា​នៅ​ព្រះវិហារ​ផង​ដែរ។ ខ្ញុំ​មាន​ការ​រវល់​ច្រើន​ណាស់​។ ពេល​ដែល​ប៉ា​របស់​ខ្ញុំ​មក​លេង​ខ្ញុំ គាត់​ប្រាប់​ខ្ញុំ​ថា “កូន​មុខ​ជា​បាក់​កម្លាំង​មិន​ខាន”។ ខ្ញុំ​មិន​បាន​ចាប់​អារម្មណ៍​ការ​ដាស់​តឿន​របស់​គាត់ ដោយ​គិត​ថា គាត់​នៅ​ក្នុង​ជំនាន់​ផ្សេង​ពី​ខ្ញុំ ដូច​នេះ គាត់​មិន​យល់​អំពី​ការ​ដាក់​គោល​ដៅ​ទេ។ ខ្ញុំ​មិន​បាន​បាក់​កម្លាំង​ទេ។ តែ​ខ្ញុំ​ពិត​ជា​បាន​ពិសោធ​នឹង​រដូវ​កាល​ដ៏​រាំង​ស្ងួត និង​ពិបាក​យ៉ាង​ខ្លាំង ដោយ​ធ្លាក់​ខ្លួន​កើត​ជំងឺ​ធ្លាក់​ទឹក​ចិត្ត។ ចាប់​តាំង​ពី​ពេល​នោះ​មក ខ្ញុំ​ក៏​បាន​រៀន​ស្តាប់​តាម​ការ​ដាស់​តឿន ជា​ពិសេស​ការ​ដាស់​តឿន​របស់​មនុស្ស​ជាទីស្រឡាញ់ ដោយ​ការ​ប្រុង​ប្រយ័ត្ន​ជាង​មុន។ បទ​ពិសោធន៍​មួយ​នេះ​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​នឹក​ចាំ អំពី​រឿង​របស់​លោក​ម៉ូសេ។ កាល​នោះ គាត់​ក៏​កំពុង​ខិត​ខំ​ធ្វើ​ការ​បម្រើ​ព្រះ ដោយ​ភាព​ឧស្សាហ៍​ព្យាយាម ក្នុង​ការងារ​ជា​អ្នក​កាត់​ក្តី​ឲ្យ​ប្រជាជន​អ៊ីស្រាអែល(និក្ខមនំ ១៨:១៣)។ តែ​គាត់​បាន​សម្រេច​ចិត្ត​ស្តាប់​តាម​យោបល់​របស់​ឪពុក​ក្មេក​គាត់(ខ.១៧-១៨)។ លោក​យេត្រូ​មិន​ដែល​បាន​ជួប​រឿង​ដូច​លោក​ម៉ូសេ​នោះ​ទេ តែ​គាត់​ស្រឡាញ់​លោក​ម៉ូសេ និង​គ្រួសារ​គាត់ ហើយ​អាច​មើល​ឃើញ​បញ្ហា​នៅ​ពេល​ខាង​មុខ។ ប្រហែល​ហេតុ​នេះ​ហើយ បាន​ជា​លោក​ម៉ូសេ​អាច​ស្តាប់​តាម​លោក​យេត្រូ ហើយ​ស្តាប់​តាម​យោបល់​របស់​គាត់។ លោក​ម៉ូសេ​ក៏​បាន​បង្កើត​ប្រព័ន្ធ​ការងារ​មួយ ដោយ​ឲ្យ “ពួក​ប្រុស​ៗ​ដែល​មាន​សមត្ថភាព និង​កោត​ខ្លាច​ព្រះ ក្នុង​ចំណោម​ពួក​បណ្តាជន” ឲ្យ​ធ្វើ​ការ​ដោះ​ស្រាយ​បញ្ហា​ជម្លោះ​តូច​ៗ ហើយ​ទុក​ឲ្យ​គាត់​ដោះ​ស្រាយ​បញ្ហា​ជម្លោះ​ដែល​ពិបាក​ៗ​ជាង​(ខ.២១-២២)។ ដោយសារ​គាត់​បាន​ស្តាប់​តាម​លោក​យេត្រូ ដោយ​រៀប​ចំ​ការងារ​របស់​គាត់​ឡើង​វិញ ហើយ​ប្រគល់​ការងារ​ឲ្យ​អ្នក​ដទៃ ដើម្បី​រំលែក​បន្ទុក​គាត់ នោះ​គាត់​អាច​ជៀស​វាង​ការ​បាក់​កម្លាំង ក្នុង​អំឡុង​រដូវ​កាល​ដ៏​ពិបាក​នោះ។…

Read article
សេចក្តីស្រឡាញ់ ដែលបានរំដោះឲ្យរួចពីអតីតកាល

កុំ​តែ​មាន​សេចក្តី​សប្បុរស​របស់​ព្រះយេហូវ៉ា នោះ​យើង​បាន​សូន្យ​បាត់​អស់​រលីង​ទៅ​ហើយ ឯ​សេចក្តី​មេត្តាករុណា​របស់​ទ្រង់ នោះ​មិន​ចេះ​ផុត​ឡើយ។ បរិទេវ ៣:២២ កាល​ពី​ក្មេង មិត្ត​ភក្តិ​ខ្ញុំ​បាន​សុំ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ទៅ​ចែក​ចាយ​ទី​បន្ទាល់ ដល់​ក្មេង​ស្រី​ជំទង់​មួយ​ក្រុម ក្នុង​សិក្ខា​សាលា​មួយ ដែល​លើក​ទឹក​ចិត្ត​យុវជន​ឲ្យ​រក្សា​ភាព​បរិសុទ្ធ។ ពេល​នោះ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​បដិសេធ។ កាល​ខ្ញុំ​នៅ​វ័យ​ជំទង់ ខ្ញុំ​និង​មិត្ត​ប្រុស​ខ្ញុំ​បាន​ជំរត់​គ្នា។ រឿង​នេះ​បាន​នាំ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​មាន​ការ​លំបាក​ជាច្រើន ហើយ​អំពើ​អសីលធម៌​របស់​ខ្ញុំ បាន​បណ្តាល​ឲ្យ​ខ្ញុំ​មាន​ស្នាម​សម្លាក ក្នុង​ចិត្ត​អស់​ជា​ច្រើន​ទសវត្សរ៍។ បន្ទាប់​ពី​ខ្ញុំ​បាន​រៀបការ ហើយ​បាត់​បង់​កូន​ដំបូង ដោយសារ​ការ​រលូត​កូន ខ្ញុំ​ក៏​បាន​គិត​ថា ព្រះ​ទ្រង់​កំពុង​ដាក់​ទោស​ខ្ញុំ ដោយសារ​អំពើ​បាប​ដែល​ខ្ញុំ​បាន​ប្រព្រឹត្ត​កាល​ពី​មុន។ ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​បាន​ថ្វាយ​ជីវិត​ខ្ញុំ​ដល់​ព្រះ​គ្រីស្ទ នៅ​អាយុ​៣០​ឆ្នាំ ខ្ញុំ​បាន​សារភាព​បាប​របស់​ខ្ញុំ ហើយ​ក៏​បាន​ប្រែ​ចិត្ត…តែ​ខ្ញុំ​នៅ​តែ​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​បាប ហើយ​លន់តួ​បាប​ជា​ថ្មី​ម្តង​ហើយ​ម្តង​ទៀត ។ ការ​ប្រកាន់​ទោស​ខ្លួន​ឯង និង​ភាព​អាម៉ាស់​បាន​ស៊ី​បំផ្លាញ​ជីវិត​ខ្ញុំ។  តើ​ខ្ញុំ​អាច​ចែក​ចាយ​អំពី​ព្រះ​គុណ​របស់​ព្រះ​យ៉ាង​ដូចម្តេច ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​មិន​ទាន់​បាន​ទទួល​ទាំង​ស្រុង នូវ​អំណោយ​នៃ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​ដែល​ព្រះអង្គ​មាន​ចំពោះ​ខ្ញុំ? តែ​អរ​ព្រះគុណ​ព្រះ​អង្គ ដែល​ក្រោយ​មក ទ្រង់​ក៏​បាន​លប់​ចោល​ការ​កុហក ដែល​បាន​ចង​ខ្ញុំ​ជាប់​នឹង​ជីវិត​ចាស់ មុន​ពេល​ខ្ញុំ​សារភាព​បាប។ ដោយ​ព្រះគុណ​ព្រះអង្គ ទី​បំផុត ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ទទួល ការ​អត់​ទោស ដែល​ព្រះ​អង្គ​បាន​ប្រទាន​មក​ខ្ញុំ​តាំង​ពី​ដើម​មក។ ព្រះ​ទ្រង់​យល់​ចិត្ត​យើង ពេល​ដែល​យើង​ពោល​ទំនួញ អំពី​ការ​ឈឺ​ចាប់​ និង​ផល​វិបាក​នៃ​អំពើ​បាប​របស់​យើង។ ទោះ​ជា​យ៉ាង​ណា​ក៏​ដោយ ព្រះ​អង្គ​ក៏​បាន​ប្រទាន​កម្លាំង​ឲ្យ​យើង​អាច​ឈ្នះ​ភាព​អស់​សង្ឃឹម ងាក​ចេញ​ពី​អំពើបាប ហើយ​ងើប​ឡើង ដោយ​ក្តី​សង្ឃឹម…

Read article
រួបរួមគ្នា ក្នុងការបម្រើព្រះ

ដែល​រូបកាយ​ទាំង​មូល​បាន​ផ្គុំ ហើយ​ភ្ជាប់​គ្នា​មក​អំពី​ទ្រង់ ដោយសារ​គ្រប់​ទាំង​សន្លាក់​ដែល​ផ្គត់ផ្គង់​ឲ្យ។ អេភេសូរ ៤:១៦ ក្នុង​វប្បធម៌​របស់​ជន​ជាតិ​អាមមីស នៅ​តំបន់​ដាច់​ស្រយ៉ាល ការ​សាង​សង់​ជង្រុក គឺ​ជា​ព្រឹត្តិការណ៍​សង្គម​មួយ។ កសិករ​ម្នាក់​ត្រូវ​ចំណាយ​ពេល​ជា​ច្រើន​ខែ ដើម្បី​សាង​សង់​ជង្រុក ជា​មួយ​ក្រុម​គ្រួសារ​របស់​គាត់ តែ​ជនជាតិ​អាមមីស តែង​តែ​ធ្វើ​ការ​សាង​សង់​ជា​លក្ខណៈ​សហគមន៍ ដូចនេះ ការ​សាង​សង់​របស់​ពួកគេ​ឆាប់​ហើយ។ ពួក​គេ​ស្តុក​ឈើ​ទុក និង​ត្រៀម​ឧបករណ៍​ជាង​ឲ្យ​បាន​គ្រប់​គ្រាន់ មុន​ពេល​ការ​សាង​សង់​ចាប់​ផ្តើម។ ​ថ្ងៃ​ដែល​ពួក​គេ​បាន​ជ្រើស​រើស​ក៏​បាន​មក​ដល់ ជនជាតិ​អាមមីស​មួយ​សហគមន៍ ក៏​បាន​ក្រោក​ពី​ព្រលឹម ហើយ​បែង​ចែក​ការងារ​គ្នា រួច​ពួកគេ​ក៏​បាន​ចាប់​ផ្តើម​ការ​សាង​សង់​តែ​ម្តង ដែល​ជួន​កាល ពួក​គេ​អាច​សង់​ជង្រុក​ធំ​មួយ​រួចរាល់ ក្នុង​រយៈ​ពេល​តែ​១​ថ្ងៃ​ប៉ុណ្ណោះ។ រឿង​នេះ​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​នឹក​ចាំ អំពី​ផែនការ​ដែល​ព្រះ​ទ្រង់​មាន​សម្រាប់​ពួក​ជំនុំ​ទ្រង់ និង​តួនាទី​ដែល​យើង​មាន ក្នុង​ពួក​ជំនុំ។ ព្រះគម្ពីរ​បាន​ចែង​ថា “អ្នក​រាល់​គ្នា​ជា​រូបកាយ​នៃ​ព្រះគ្រីស្ទ ហើយ​ជា​អវយវៈ​របស់​រូបកាយ​រៀង​ខ្លួន” (១កូរិនថូស ១២:២៧)។ ព្រះ​ទ្រង់​បាន​ប្រទាន​យើង​នូវ​អំណោយ​ទាន​ផ្សេង​គ្នា ហើយ​បាន​ចែក​ការងារ​ឲ្យ​យើង​ធ្វើ បម្រើ​ព្រះអង្គ​រួម​គ្នា ក្នុង​នាម​ជា​ផ្នែក​មួយ​នៃ​រូប​កាយ ដែល “បាន​ផ្គុំ ហើយ​ភ្ជាប់​គ្នា”(អេភេសូរ ៤:១៦)។​ ព្រះ​គម្ពីរ​ក៏​បាន​លើក​ទឹក​ចិត្ត​យើង ឲ្យ “​យក​អាសា​គ្នា​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក” នៅ​ក្នុង​សហគមន៍​របស់​យើង​ផង​ដែរ​(កាឡាទី ៦:២)។ តែ​ជា​ញឹក​ញាប់ យើង​បាន​ធ្វើ​ការងារ​តែ​ម្នាក់​ឯង។ យើង​បំពេញ​តម្រូវ​ការ​ដោយ​ខ្លួន​ឯង ដោយ​ចង់​គ្រប់​គ្រង​កាលៈទេសៈ​របស់​យើង។ ឬ​យើង​មិន​បាន​ឈោង​ទៅ​រក និង​ជួយ​សម្រាល​បន្ទុក​អ្នក​ដទៃ។…

Read article
ទីបន្ទាល់ សម្រាប់អ្នកដទៃ

ត្រូវ​ឲ្យ​យើង​ទាំង​អស់​គ្នា​បំពេញ​ចិត្ត​អ្នក​ជិត​ខាង​ខ្លួន សំរាប់​ជា​សេចក្តី​ល្អ ឲ្យ​បាន​ស្អាង​ចិត្ត​ឡើង។ រ៉ូម ១៥:២ ជាង​ជួស​ជុល​នាឡិកា​បាន​បញ្ចាំង​ពិល​របស់​គាត់ ទៅ​រក​គំនូស​តូច​មួយ ដែល​គេ​បាន​ដៅ​ចំណាំ នៅ​ក្នុង​នាឡិកា​ចាស់​មួយ​គ្រឿង​របស់​ជីតា​ខ្ញុំ ពេល​ដែល​គាត់​កំពុង​ជួស​ជុល​វា នៅ​ក្នុង​ផ្ទះ​របស់​យើង។ គាត់​សួរ​យើង​ថា “តើ​ឃើញ​គំនូស​ហ្នឹង​ទេ? ជាង​ជួស​ជុល​នាឡិកា​នៅ​សម័យ​មុន អាច​ដាក់​គំនូស​ចំណាំ​នោះ ក្នុង​នាឡិកា​បញ្ឈរ​ជាប់​ជញ្ជាំង​នេះ ប្រហែល​១​សតវត្សរ៍​មុន។ គេ​ហៅ​គំនូស​សំគាល់​នេះ​ថា “ស្នាម​បន្ទាល់”។ វា​ជួយ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ដឹង ពី​របៀប​សារេ​នាឡិកា​នេះ ឲ្យ​ដើរ​ឡើង​វិញ”​។ មុន​ពេល​គេ​ចាប់​ផ្តើម​ប្រើ​សៀវភៅ​ណែនាំ អំពី​បច្ចេកទេស និង​របៀប​ជួសជុល​ឧបករណ៍​ផ្សេង​ៗ ដែល​មនុស្ស​សម័យ​មុន ​បាន​ប្រើ “ស្នាម​បន្ទាល់” ដើម្បី​ជួយ​ជាង​ជួស​ជុល​នៅ​ពេល​អនាគត ឲ្យ​អាច​សារេ​ស្ពឺ​នៅ​ក្នុង​ឧបករណ៍ ឲ្យ​ត្រូវ​គន្លាក់​របស់​វា​យ៉ាង​ជាក់​លាក់។ គំនូស​ទាំង​នោះ​មិន​គ្រាន់​តែ​បាន​ជួយ​សន្សំ​សំចៃ​ពេល​វេលា​ប៉ុណ្ណោះ​ទេ តែ​ជា​ញឹកញាប់ ពួកវា​បាន​បង្ហាញ​អំពី​ភាព​សប្បុរស ដែល​ពួក​ជាង​ជំនាន់​មុន មាន​សម្រាប់​ពួក​ជាង​ជំនាន់​ក្រោយ។ ព្រះគម្ពីរ​បាន​លើក​ទឹក​ចិត្ត​យើង ឲ្យ​ធ្វើ​ជា “ទី​បន្ទាល់​ល្អ” ខណៈ​ពេល​ដែល​យើង​ធ្វើ​ការ​ថ្វាយ​ព្រះ ដោយ​បម្រើ​អ្នក​ដទៃ ក្នុង​លោកិយ​ដែល​ប្រេះ​បែក។ គឺ​ដូច​ដែល​សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​សរសេរ​សំបុត្រ​ផ្ញើ​ទៅ​ពួក​ជំនុំ នៅ​ទីក្រុង​រ៉ូម​ថា “ត្រូវ​ឲ្យ​យើង​ទាំង​អស់​គ្នា​បំពេញ​ចិត្ត​អ្នក​ជិត​ខាង​ខ្លួន សំរាប់​ជា​សេចក្តី​ល្អ ឲ្យ​បាន​ស្អាង​ចិត្ត​ឡើង”(រ៉ូម ១៥:២)។ ព្រះ​នៃ​យើង​បាន​ធ្វើ​ជា​គំរូ នៃ​សេចក្តី​អត់​ធ្មត់ និង​សេចក្តី​កម្សាន្ត​ចិត្ត(ខ.៥)។ ការ​រស់​នៅ​ដោយ​ទីបន្ទាល់​ល្អ គឺ​ជា​ការ​រស់​នៅ​ជា​ពលរដ្ឋ​ល្អ​នៃ​ផែន​ដី ក៏​ដូច​ជា​នគរ​ស្ថាន​សួគ៌។​ ទីបន្ទាល់​របស់​យើង…

Read article
ស្ថានទូតរបស់ព្រះអម្ចាស់

បើ​កាល​ណា​អ្នក​រៀប​លៀង​ភ្ញៀវ​នោះ ចូរ​អញ្ជើញ​ពួក​អ្នក​ក្រ អ្នក​ពិការ អ្នក​ខ្ញើច និង​អ្នក​ខ្វាក់​វិញ យ៉ាង​នោះ អ្នក​នឹង​បាន​ពរ​ពិត។-លូកា ១៤:១៣-១៤ អ្នកស្រី​លូដមីឡា(Ludmilla) ជា​ស្រ្តី​មេម៉ាយ អាយុ​៨២​ឆ្នាំ បាន​ប្រកាស​ថា ផ្ទះ​របស់​គាត់​នៅ​សាធារណៈ​រដ្ឋ​ឆេក គឺ​ជា “ស្ថាន​ទូត​នៃ​នគរ​ស្ថាន​សួគ៌” ដោយ​និយាយ​ថា ផ្ទះ​របស់​គាត់ គឺ​ជា​ផ្នែក​មួយ​នៃ​នគរ​របស់​ព្រះ​គ្រីស្ទ។ គាត់​បាន​ស្វាគមន៍​មនុស្ស​ដែល​គាត់​មិន​ស្គាល់ និង​មិត្ត​ភក្តិ ដែល​កំពុង​មាន​ការ​ឈឺ​ចាប់ ហើយ​ត្រូវ​ការ​ការ​ស្វាគមន៍​ដោយ​ក្តី​ស្រឡាញ់ ហើយ​ជួន​កាល គាត់​ផ្តល់​អាហារ និង​កន្លែង​គេង​ដល់​ពួក​គេ ដោយ​វិញ្ញាណ​ដែល​អាណិត និង​ការ​អធិស្ឋាន។ គាត់​បាន​ពឹង​ផ្អែក​លើ​ការ​បណ្តាល​ចិត្ត​ពី​ព្រះ​វិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ ដែល​ជួយ​ឲ្យ​គាត់​មើល​ថែ​ភ្ញៀវ​របស់​គាត់ ដូច​នេះ គាត់​មាន​ចិត្ត​អរ​សប្បាយ ចំពោះ​របៀប​ដែល​ព្រះ​ទ្រង់​ឆ្លើយ​តប​ការ​អធិស្ឋាន​របស់​ពួក​គេ។ អ្នក​ស្រី​លូដមីឡា​បម្រើ​ព្រះយេស៊ូវ តាម​រយៈ​ការ​បើក​ទ្វារ​ផ្ទះ និង​ចិត្ត​ចំហ ទទួល​អ្នក​ដែល​ត្រូវ​ការ​ជំនួយ គឺ​ខុស​ពី​អ្នក​ដឹក​នាំ​សាសនា​ដ៏​ល្បី​ម្នាក់ ដែល​បាន​អញ្ជើញ​ព្រះយេស៊ូវ​ឲ្យ​យាង​ចូល​ផ្ទះ​គាត់ សោយ​អាហារ​នៅ​ថ្ងៃ​ឈប់​សម្រាក។ ព្រះ​យេស៊ូវ​បាន​ប្រាប់​គ្រូ​ក្រិត្យវិន័យ​រូប​នោះ​ថា “ចូរ​អញ្ជើញ​ពួក​អ្នក​ក្រ អ្នក​ពិការ អ្នក​ខ្ញើច និង​អ្នក​ខ្វាក់​វិញ” គឺ​មិន​ត្រូវ​អញ្ជើញ​អ្នក​ដែល​អាច​តប​ស្នង​គាត់​វិញ​នោះ​ឡើយ (លូកា ១៤:១៣)។ ព្រះ​បន្ទូល​ព្រះ​យេស៊ូវ​បាន​បង្ហាញ​ឲ្យ​គេ​ដឹង​ថា ពួក​ផារិស៊ី​រូប​នោះ​បាន​អញ្ជើញ​ព្រះ​យេស៊ូវ ដោយសារ​សេចក្តី​អំនួត​ប៉ុណ្ណោះ(ខ.១២) តែ​អ្នក​ស្រី​លូដមីឡា​បាន​អញ្ជើញ​មនុស្ស​ចូល​ផ្ទះ​គាត់ ដើម្បី​ឲ្យ​គាត់​អាច​បម្រើ​គេ ក្នុង​នាម​ជា “ឧបករណ៍​នៃ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់ និង​ប្រាជ្ញា​របស់​ព្រះ​អង្គ”។…

Read article
ព្រះទ្រង់សម្អាតស្នាមប្រឡាក់

ទោះ​បើ​អំពើ​បាប​របស់​ឯង​ដូច​ជា​ពណ៌​ក្រហមទែង​ក៏​ដោយ គង់​តែ​នឹង​បាន​ស​ដូច​ហិមៈ ទោះ​បើ​ក្រហម​ឆ្អៅ​ក៏​ដោយ គង់​តែ​នឹង​បាន​ដូច​ជា​រោម​ចៀម​វិញ។ អេសាយ ១:១៨ តើ​នឹង​មាន​រឿង​អ្វី​កើត​ឡើង បើ​សិន​ជា​សំលៀក​បំពាក់​របស់​យើង មាន​តួនាទី​កាន់​តែ​ច្រើន ដោយ​មាន​លទ្ធភាព​អាច​សម្អាត​ខ្លួន​ឯង បន្ទាប់​ពី​យើង​ធ្វើ​ឲ្យ​កំពប់​ទឹក​ប៉េង​បោះ ទឹក​ម្ទេស ឬ​ភេសជ្ជៈ​ពី​លើ​ពួក​វា? យោង​តាម​ការ​ផ្សាយ​របស់​ប៉ុស្តិ៍​ទូរទស្សន៍​ប៊ីប៊ីស៊ី បាន​ឲ្យ​ដឹង​ថា ពួក​វិស្វករ​នៅ​ប្រទេស​ចិន បាន​បង្កើត​ស្រទាប់​ការពារ​ម្យ៉ាង ដែល​ជួយ​ឲ្យ​សាច់​ក្រណាត់​កប្បាស សម្អាត​ខ្លួន​ឯង ឲ្យ​អស់​ស្នាម​ប្រឡាក់ ឬ​ក្លិន ពេល​ដែល​វា​ត្រូវ​ពន្លឺ​យូវី។ តើ​អ្នក​អាច​ស្រមៃ​ថា សំលៀក​បំពាក់​ដែល​លាង​សម្អាត​ខ្លួន​ឯង​មាន​អត្ថ​ប្រយោជន៍​អ្វី​ខ្លះ? ស្រទាប់​ការពារ​ស្នាម​ប្រឡាក់ អាច​ជួយ​លាង​សម្អាត​ក្រណាត់​ឲ្យ​ស្អាត​ឡើង​វិញ តែ​មាន​តែ​ព្រះ​ទេ ដែល​អាច​លាង​សម្អាង​វិញ្ញាណ​ដែល​ប្រឡាក់​ដោយ​បាប។ នៅ​ក្នុង​នគរ​យូដា កាល​ពី​សម័យ​បុរាណ ព្រះ​ទ្រង់​មាន​ព្រះទ័យ​ក្រោធ​ចំពោះ​រាស្រ្ត​ទ្រង់ ព្រោះ​ពួក​គេ​បាន “បែរ​ខ្នង​ដាក់​ព្រះអង្គ” និង​ចុះ​ចូល​អំពើ​ពុក​រលួយ និង​ការ​អាក្រក់ ហើយ​ថ្វាយ​បង្គំ​ព្រះ​ក្លែង​ក្លាយ​(អេសាយ ១:២-៤)។ ប៉ុន្តែ ដែល​កាន់​តែ​អាក្រក់​ថែម​ទៀត​នោះ​គឺ ពួកគេ​បាន​ព្យាយាម​លាង​សម្អាត​ខ្លួន​ឯង ដោយ​ការ​ថ្វាយ​យញ្ញ​បូជា ដុត​គ្រឿង​ក្រអូប អធិស្ឋាន​ជា​ច្រើន ហើយ​ជួប​ជុំ​គ្នា នៅ​កន្លែង​ស្ងាត់​ស្ងៀម។ តែ​ចិត្ត​របស់​ពួក​គេ​នៅ​តែ​មាន​ពុត និង​បាប(ខ.១២-១៣)។ ដំណោះ​ស្រាយ គឺ​ត្រូវ​ឲ្យ​ពួក​គេ​ភ្ញាក់​ខ្លួន​ឡើង ហើយ​ប្រែ​ចិត្ត​ចេញ​ពី​អំពើ​បាប ដោយ​នាំ​វិញ្ញាណ​​ប្រឡាក់​ដោយ​បាប ​ថ្វាយ​ដល់​ព្រះ​ដ៏​បរិសុទ្ធ និង​មាន​ក្តី​ស្រឡាញ់។ ព្រះ​គុណ​ព្រះអង្គ​នឹង​លាង​សម្អាត​ពួក​គេ ឲ្យ​ស​ដូច​ព្រិល​(ខ.១៨)។…

Read article
ហួសការយល់ដឹងរបស់យើង

ដោយ​យើង​ខ្ញុំ​មិន​រាប់​អាន​របស់​ដែល​មើល​ឃើញ​ឡើយ គឺ​រាប់​អាន​តែ​របស់​ដែល​មើល​មិន​ឃើញ​វិញ ដ្បិត​របស់​ដែល​មើល​ឃើញ នោះ​ស្ថិតស្ថេរ​មិន​យូរ​ប៉ុន្មាន​ទេ តែ​ឯ​របស់​ដែល​មើល​មិន​ឃើញ នោះ​នៅ​ស្ថិតស្ថេរ​អស់​កល្ប​ជានិច្ច​វិញ។ ២កូរិនថូស ៤:១៨ ស្វាមី​ខ្ញុំ​បាន​ជួប​ការ​ពិបាក ពេល​ដែល​គាត់​បាន​ដឹង​ថា គាត់​នឹង​ត្រូវ​បាត់​បង់​ការងារ ក្នុង​ពេល​ដ៏​ខ្លី​ខាង​មុខ ដោយសារ​ការ​រីក​រាល​ដាល​នៃ​ជំងឺ​កូវីត១៩។ យើង​ជឿ​ថា ព្រះ​ទ្រង់​នឹង​បំពេញ​តម្រូវ​ការ​របស់​យើង ប៉ុន្តែ ភាព​មិន​ច្បាស់​លាស់ អំពី​រឿង​ដែល​នឹង​កើត​ឡើង នៅ​តែ​ធ្វើ​ឲ្យ​យើង​មាន​ការ​បារម្ភ។ ខណៈ​ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​កំពុង​សម្រួល​អារម្មណ៍​ខ្លួន​ឯង ខ្ញុំ​ក៏​បាន​មើល​បទ​កំណាព្យ​ដែល​ខ្ញុំ​ចូល​ចិត្ត ដែល​ត្រូវ​បាន​និពន្ធ ដោយ​អ្នក​កំណែ​ទម្រង់ នៅ​សតវត្សរ៍​ទី​១៦ ដែល​គេ​បាន​ដាក់​រហ័ស​នាម​ឲ្យ​ថា លោក ចន(John) នៃ​ឈើ​ឆ្កាង។ កំណាព្យ​នោះ​មាន​ចំណង​ជើង​ថា “ខ្ញុំ​ចូល​ខាង​ក្នុង ខ្ញុំ​មិន​ដឹង​ថា ខ្ញុំ​នៅ​ទីណា” ហើយ​បាន​ពិពណ៌នា អំពី​ភាព​អស្ចារ្យ​នៃ​ការ​ថ្វាយ​បញ្ហា​របស់​យើង​ដល់​ព្រះ ពេល​ដែល​យើង​រៀន​ស្គាល់​ជំនួយ​មក​ពី​ព្រះ ដែល​ហួស​ការ​យល់​ដឹង​របស់​យើង។ នោះ​ជា​អ្វី​ដែល​ស្វាមី​ខ្ញុំ និង​ខ្ញុំ​បាន​ព្យាយាម​ធ្វើ ក្នុង​រដូវ​កាល​ដ៏​ពិបាក​នោះ ដោយ​ងាក​ចេញ​ពី​ការ​ពឹង​ផ្អែក​លើ​សមត្ថភាព​ខ្លួន​ឯង ដែល​អាច​គ្រប់​គ្រង និង​យល់​ដឹង​មិន​គ្រប់​គ្រាន់ ហើយ​ងាក​មក​ផ្តោត​ចិត្ត​ទៅ​លើ​ព្រះ ដែល​យើង​អាច​រក​ឃើញ​ព្រះ​អង្គ​នៅ​ជុំវិញ​ខ្លួន​យើង តាម​របៀប​ដែល​មិន​នឹក​ស្មាន​ដល់ ដោយ​អាថ៌កំបាំង និង​តាម​របៀប​ដ៏​ស្រស់​ស្អាត។ សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​ជំរុញ​អ្នក​ជឿ​ទាំង​ឡាយ ឲ្យ​ងាក​ចេញ​ពី​ការ​អ្វី​ដែល​មើល​ឃើញ ទៅ​រក​អ្វី​ដែល​មើល​មិន​ឃើញ ចេញ​ពី​ការ​ពិត​ដែល​នៅ​ខាង​ក្រៅ ទៅ​រក​ការ​ពិត​ដែល​នៅ​ខាង​ក្នុង ចេញ​ពី​បញ្ហា​ដែល​កើត​មាន​បណ្ដោះ​អាសន្ន ទៅ​រក “សិរីល្អ​អស់​កល្ប​ជានិច្ច…

Read article
សន្តិភាពរបស់ព្រះអង្គ

ឯ​អ្នក​ណា​ដែល​មាន​គំនិត​ជាប់​តាម​ទ្រង់ នោះ​ទ្រង់​នឹង​ថែ​រក្សា​អ្នក​នោះ ឲ្យ​មាន​សេចក្តី​សុខ​ពេញ​ខ្នាត ដោយ​ព្រោះ​គេ​ទុក​ចិត្ត​នឹង​ទ្រង់។ អេសាយ ២៦:៣ មាន​ពេល​មួយ ខ្ញុំ​បាន​ជម្នះ​​ភាព​តាន​តឹង នៅ​កន្លែង​ធ្វើការ ដែល​មាន​ពេញ​ដោយ​ការ​ប៉ះ​ទង្គិច​គ្នា។ ការ​ព្រួយ​បារម្ភ​បាន​ក្លាយ​ជា​ទម្លាប់​របស់​ខ្ញុំ​ទៅ​ហើយ ដូចនេះ ខ្ញុំ​មាន​ការ​ភ្ញាក់​ផ្អើល ពេល​ដែល​បាន​ឃើញ​ខ្លួន​ឯង​មាន​សន្តិ​ភាព​ក្នុង​ចិត្ត។ ជា​ជាង​មាន​ការ​ថប់​បារម្ភ ខ្ញុំ​អាច​ឆ្លើយ​តប​ចំពោះ​បញ្ហា ដោយ​ចិត្ត និង​គំនិត​ដែល​ស្ងប់​។ ខ្ញុំ​ដឹង​ថា មាន​តែ​ព្រះ​ទេ ដែល​អាច​ប្រទាន​សន្តិភាព ឬ​សេចក្តី​សុខ​សាន្ត​នេះ​បាន។ ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ នៅ​ពេល​ផ្សេង​ទៀត ក្នុង​ជីវិត​ខ្ញុំ ពេល​ដែល​អ្វី​ៗ​មាន​ដំណើរ​ការ​ល្អ ចិត្ត​របស់​ខ្ញុំ​បែរ​ជា​គ្មាន​សន្តិភាព​ទៅ​វិញ។ ខ្ញុំ​ដឹង​ថា វា​បណ្តាល​មក​ពី​ខ្ញុំ​ទុក​ចិត្ត​លើ​សមត្ថភាព​ខ្លួន​ឯង ជា​ជាង​ជឿ​ព្រះ និង​ការ​ដឹកនាំ​របស់​ព្រះ​អង្គ។ ក្រឡេក​មក​ក្រោយ​វិញ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ដឹង​ថា សន្តិភាព​ពិត​ប្រាកដ គឺ​សន្តិភាព​របស់​ព្រះ គឺ​មិន​ផ្តេក​ផ្តួល​ទៅ​តាម​កាលៈទេសៈ​របស់​យើង​នោះ​ទេ តែ​ដោយសារ​យើង​ទុក​ចិត្ត​ព្រះ​អង្គ។ សន្តិភាព​របស់​ព្រះ​កើត​មាន​ដល់​យើង ពេល​ដែល​គំនិត​របស់​យើង​ជាប់​តាម​ព្រះ​អង្គ​(អេសាយ ២៦:៣)។ ក្នុង​ព្រះគម្ពីរ​ដើម​ជា​ភាសា​ហេព្រើរ ពាក្យ ជាប់​តាម គឺ​មាន​ន័យ​ថា “ពឹង​ផ្អែក​លើ”។ កាល​ណា​យើង​ពឹង​ផ្អែក​លើ​ព្រះ​អង្គ យើង​នឹង​បាន​ពិសោធន៍​នូវ​ព្រះ​វត្ត​មាន​ដ៏​សុខ​សាន្ត​របស់​ព្រះ​អង្គ។ យើង​អាច​ទុក​ចិត្ត​ព្រះ ដោយ​នឹក​ចាំ​ថា ព្រះអង្គ​ទម្លាក់​មនុស្ស​អួត និង​មនុស្ស​អាក្រក់​ចុះ ឲ្យ​រៀប​ទាប ហើយ​តម្រង់​ផ្លូវ​ឲ្យ​អ្នក​ដែល​ស្រឡាញ់​ព្រះ​អង្គ(ខ.៥-៧)។ ពេល​ណា​ខ្ញុំ​បាន​ពិសោធន៍​នឹង​សន្តិភាព ក្នុង​រដូវ​កាល​ដ៏​ពិបាក…

Read article
សមត្ថភាពយើងមានកំណត់

ចូរ​ផ្ទេរ​គ្រប់​ទាំង​សេចក្តី​ទុក្ខ​ព្រួយ​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ទៅ​លើ​ទ្រង់ ដ្បិត​ទ្រង់​តែង​យក​ព្រះទ័យ​ទុក​ដាក់​នឹង​អ្នក​រាល់​គ្នា។ ១ពេត្រុស ៥:៧ កាល​លោក​អ័ប្រាហាំ លីនខិន(Abraham Lincoln) ក្លាយ​ជា​ប្រធានាធិតី​អាមេរិក គាត់​មាន​ភារកិច្ច​ដឹក​នាំ​ប្រទេស​ដែល​កំពុង​​បែក​បាក់។ គេ​បាន​ចាត់​ទុក​លោក​លីនខិន ជា​អ្នក​ដឹកនាំ​ដែល​មាន​ប្រាជ្ញា និង​មនុស្ស​ដែល​មាន​សីលធម៌​ខ្ពស់ តែ​ចារិក​លក្ខណៈ​មួយ​ទៀត​របស់​គាត់ ​គឺ​ការ​ចូល​ចិត្ត​ពឹង​ផ្អែក​លើ​ព្រះ ធ្វើ​ជា​ប្រភព​នៃ​អ្វី​ៗ​គ្រប់​យ៉ាង​ដែល​គាត់​មាន។ គាត់​ដឹង​ថា គាត់​មាន​សមត្ថភាព​មិន​គ្រប់​គ្រាន់ សម្រាប់​ធ្វើ​កិច្ចការ​នៅ​ចំពោះ​មុខ។ តើ​គាត់​បាន​ឆ្លើយ​តប​ដូច​ម្តេច ចំពោះ​ភាព​មិន​គ្រប់​គ្រាន់​នោះ? លោក​លីនខិន​បាន​មាន​ប្រសាសន៍​ថា “មាន​ពេល​ជា​ច្រើន​ដង ដែល​ខ្ញុំ​បាន​ទទួល​ការ​ជំរុញ​ចិត្ត​ឲ្យ​លត់​ជង្គង់​ចុះ ដោយសារ​ខ្ញុំ​ដឹង​ថា ក្រៅ​ពី​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ព្រះ​វត្ត​មាន​ព្រះអង្គ ខ្ញុំ​គ្មាន​កន្លែង​ផ្សេង​ដែល​ត្រូវ​ទៅ​ទេ។ ប្រាជ្ញា​របស់​ខ្ញុំ និង​អ្វី​ៗ​ដែល​ខ្ញុំ​មាន ហាក់​ដូច​ជា​មិន​គ្រប់​គ្រាន់ នៅ​ថ្ងៃ​នោះ​ទេ”។ ពេល​ណា​យើង​ជួប​បញ្ហា​ប្រឈម​ដែល​ត្រូវ​ឆ្លង​កាត់ ហើយ​យើង​ដឹង​ថា ប្រាជ្ញា ចំណេះ​ដឹង ឬ​កម្លាំង​របស់​យើង​មាន​កំណត់ នោះ​យើង​ចាំបាច់​ត្រូវ​ពឹង​ផ្អែក​ទៅ​លើ​ព្រះ​យេស៊ូវ ដូច​លោក​លីនខិន​ផង​ដែរ ដ្បិត​សមត្ថភាព​ព្រះអង្គ​គ្មាន​ដែន​កំណត់​ឡើយ។ សាវ័ក​ពេលត្រុស​ក៏​បាន​រំឭក​យើង អំពី​ការ​ដែល​គាត់​បាន​ពឹង​ផ្អែក​លើ​ព្រះអង្គ​ផង​ដែរ។ គឺ​ដូច​ដែល​គាត់​បាន​សរសេរ​ថា “​ចូរ​ផ្ទេរ​គ្រប់​ទាំង​សេចក្តី​ទុក្ខ​ព្រួយ​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ទៅ​លើ​ទ្រង់ ដ្បិត​ទ្រង់​តែង​យក​ព្រះទ័យ​ទុក​ដាក់​នឹង​អ្នក​រាល់​គ្នា”(១ពេត្រុស ៥:៧)។ ព្រះ​ទ្រង់​មាន​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​ចំពោះ​កូន​ព្រះ​អង្គ ព្រម​ទាំង​មាន​គ្រប់​អំណាច​ចេស្តា គឺ​សក្តិសម​បំផុត​នឹង​ឲ្យ​យើង​ចូល​ទៅ​រក​ព្រះ​អង្គ ដោយ​ភាព​ទន់​ខ្សោយ​របស់​យើង ដោយ​ការ​អធិស្ឋាន។ យើង​ចូល​ទៅ​រក​ព្រះយេស៊ូវ ដោយ​ទទួល​ស្គាល់ នៅ​ចំពោះ​ព្រះ​អង្គ​ថា យើង​មាន​ចំណុច​ខ្វះ​ខាត តែ​ព្រះ​អង្គ​មាន​ភាព​គ្រប់​គ្រាន់​អស់​កល្ប​ជានិច្ច។ លោក​លីនខិន​បាន​មាន​ប្រសាសន៍​ថា…

Read article
ជីវិតដែលមានភាពត្រឹមត្រូវ

សេចក្តី​សុចរិត​របស់​មនុស្ស​ទៀង​ត្រង់ នឹង​នាំ​ផ្លូវ​គេ​។ សុភាសិត ១១:៣ អេបិល មូតៃ(Abel Mutai)​ ជា​កីឡាករ​រត់​ប្រណាំង​មក​ពី​ប្រទេស​គែនយ៉ា​ បាន​ចូល​រួម​ការ​ប្រកួត​រត់​ប្រណាំង​អន្តរជាតិ កាត់​តាម​សណ្ឋានដី​ខុស​ៗ​គ្នា​ក្នុង​ប្រទេស ដែល​មាន​ការ​ពិបាក​យ៉ាង​ខ្លាំង។ នៅ​សល់​តែ​ពីរបី​ម៉ែត្រ​ទៀត​ប៉ុណ្ណោះ គាត់​រត់​ទៅ​ដល់​ទី​ហើយ ដោយ​គាត់​កំពុង​នាំ​មុខ​គេ។ ដោយសារ​គាត់​មាន​ការ​យល់​ច្រឡំ ចំពោះ​ផ្លាក​សញ្ញា ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​គាត់​គិត​ថា គាត់​បាន​ឆ្លង​ផុត​ទី​ហើយ ដូចនេះ គាត់ក៏បានឈប់រត់ ទាំងមិនទាល់ដល់ទី។ លោក​អ៊ីវ៉ាន ហ្វឺណានដេស អាណាយ៉ា(Ivan Fernandez Anaya) ជា​កីឡាករ​អេស្ប៉ាញ ដែល​ត្រូវ​ជាប់​លេខ​ពីរ​ក្រោយ​គាត់ ក៏​បាន​មើល​ឃើញ​កំហុស​របស់​លោក​មូតៃ។ ទោះ​ជា​យ៉ាង​ណា​ក៏​ដោយ ជា​ជាង​ឆ្លៀត​​ឱកាស​ពេល​នោះ ដើម្បី​វ៉ា​គាត់​ឲ្យ​ដល់​ទី​មុន  លោក​អាណាយ៉ា​ក៏​បាន​រត់​ទាន់​លោក​មូតៃ ហើយ​ចង្អុល​បង្ហាញ​លោក​មូតៃ ឲ្យ​បន្ត​រត់​ទៅ​រក​ទី ដើម្បី​ឲ្យ​បាន​មេដាយ​មាស។ ពេល​ដែល​អ្នក​សារព័ត៌មាន​សួរ​លោក​អានណាយ៉ា ហេតុ​អ្វី​គាត់​សុខ​ចិត្ត​ចាញ់​ការ​ប្រកួត​នោះ គាត់​ក៏​បាន​ឆ្លើយ​ថា អ្នក​ដែល​សក្តិសម​នឹង​ទទួល​ជ័យ​ជម្នះ គឺ​លោក​មូតៃ មិន​មែន​គាត់​ទេ។ គាត់​ថា “បើ​ខ្ញុំ​ឈ្នះ​ពេល​នោះ តែ​មាន​តម្លៃ​អ្វី? តើ​ខ្ញុំ​នឹង​មាន​កិត្តិយស ដោយសារ​មេដាយ​មាស​នោះ​ទេ? តើ​ម្តាយ​ខ្ញុំ​នឹង​គិត​យ៉ាង​ណា ចំពោះ​ខ្ញុំ”។ អ្នក​យក​ព័ត៌មាន​ម្នាក់​ក៏​បាន​ផ្សាយ​ដូច​នេះ​ថា “លោក​អាណាយ៉ា​បាន​ជ្រើស​រើស​យក​ភាព​ស្មោះ​ត្រង់ ជា​ជាង​រើស​យក​ជ័យជម្នះ”។​ បទ​គម្ពីរ​សុភាសិត​បាន​ចែង​ថា អ្នក​ណា​ចង់​រស់​នៅ ដោយ​ចិត្ត​ស្មោះ​ត្រង់…

Read article