នំម៉ាណាប្រចាំថ្ងៃ

You are here:
ព្រះអង្គជ្រាបអំពីចិត្តរបស់ខ្ញុំ

  អ្នក​នោះ​នឹង​វៃ​រហ័ស​ចំពោះ​សេចក្តី​កោតខ្លាច​ដល់​ព្រះយេហូវ៉ា ហើយ​នឹង​ជំនុំជំរះ មិន​មែន​តាម​ភ្នែក​មើល​ឃើញ ឬ​សំរេច​សេចក្តី​តាម​ត្រចៀក​ស្តាប់​ឮ​នោះ​ឡើយ។ អេសាយ ១១:៣ បន្ទាប់​ពី​អ្នក​ទិញ​ឥវ៉ាន់ នៅ​ហាង​លក់​ទំនិញ បាន​បង់​លុយ​ទិញ​ឥវ៉ាន់​ហើយ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ចូល​ទៅ​កន្លែង​គិត​លុយ ដើម្បី​ស្គែន​ឥវ៉ាន់​ដែល​ខ្ញុំ​បាន​ទិញ។ ពេល​នោះ ខ្ញុំ​មិន​នឹក​ស្មាន​សោះ​ថា មាន​មនុស្ស​ម្នាក់​បាន​មក​បញ្ចេញ​កំហឹង​ដាក់​ខ្ញុំ។ ខ្ញុំ​មិន​បាន​ដឹង​សោះ​ថា គាត់​ត្រូវ​ចូល​ទៅ​បង់​លុយ​មុន​ខ្ញុំ។ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ទទួល​ស្គាល់​កំហុស ហើយ​ក៏​បាន​និយាយ​សុំទោស​គាត់ ដោយ​ចិត្ត​ស្មោះ។ តែ​គាត់​នៅ​តែ​មិន​អត់​ឱន​ឲ្យ​ខ្ញុំ ហើយ​ស្តី​ឲ្យ​ខ្ញុំ ដោយ​គ្មាន​ត្រា​ប្រណី។ តើ​អ្នក​ធ្លាប់​បាន​ធ្វើ​ខុស អ្នក​បាន​ទទួល​ស្គាល់​កំហុស ហើយ​ក៏​បាន​ព្យាយាម​សុំ​ទោស​គេ តែ​គេ​បដិសេធ​មិន​ព្រម​ទទួល​ការ​សុំទោស​របស់​អ្នក​ទេ? យើង​មិន​មាន​អារម្មណ៍​ល្អ​ទេ ពេល​ដែល​គេ​យល់​ច្រឡំ ឬ​វិនិច្ឆ័យ​យើង​ខុស ហើយ​បើ​ទំនាក់​ទំនង​ដែល​យើង​មាន​ជា​មួយ​គាត់ កាន់​តែ​ជិត​ស្និទ្ធ​ប៉ុណ្ណោះ យើង​ក៏​កាន់​តែ​ឈឺ​ចាប់​ប៉ុណ្ណោះ​ដែរ។​ ពេល​នោះ យើង​ពិត​ជា​ចង់​ឲ្យ​គាត់​យល់​ពី​ជម្រៅ​ចិត្ត​យើង​ណាស់។ បទ​គម្ពីរ​អេសាយ ១១:១-៥ បាន​ចែង​អំពី​របៀប​ដែល​ព្រះ​ទ្រង់​ជ្រើស​តាំង អ្នក​ដឹក​នាំ​ដែល​មាន​ប្រាជ្ញា ឬ​ការ​វិនិច្ឆ័យ​ដ៏​ល្អ​ឥត​ខ្ចោះ។ គឺ​ដូច​ដែល​ហោរា​អេសាយ​បាន​មាន​ប្រសាសន៍​ថា អ្នក​ដឹក​នាំ​នោះ “នឹង​ជំនុំជំរះ មិន​មែន​តាម​ភ្នែក​មើល​ឃើញ ឬ​សំរេច​សេចក្តី​តាម​ត្រចៀក​ស្តាប់​ឮ​នោះ​ឡើយ គឺ​នឹង​ជំនុំជំរះ​ពួក​ទាល់ក្រ ដោយ​សេចក្តី​សុចរិត ហើយ​សំរេច​ក្តី​ឲ្យ​មនុស្ស​រាបសា​នៅ​ផែនដី ដោយ​សេចក្តី​ទៀង​ត្រង់”(ខ.៣-៤)។ បទ​ទំនាយ​នេះ​បាន​សម្រេច ក្នុង​ព្រះ​ជន្ម និង​ព្រះរាជ​កិច្ច​របស់​ព្រះ​យេស៊ូវ។ ក្នុង​នាម​យើង​ជា​មនុស្ស​មាន​បាប និង​មាន​ភាព​កម្សោយ យើង​មិន​តែង​តែ​ធ្វើ​ការវិនិច្ឆ័យ​បាន​ត្រឹម​ត្រូវ​ជា​និច្ច​ឡើយ…

Read article
អាចនៅមានជីវិតរស់ និងចម្រើនឡើង

  ដែល​រូបកាយ​ទាំង​មូល​បាន​ផ្គុំ ហើយ​ភ្ជាប់​គ្នា​មក​អំពី​ទ្រង់ ដោយសារ​គ្រប់​ទាំង​សន្លាក់​ដែល​ផ្គត់ផ្គង់​ឲ្យ តាម​ខ្នាត​ការងារ​របស់​អវយវៈ​នីមួយ​ៗ នោះ​រូបកាយ​បាន​បង្កើន​ឡើង ដើម្បី​នឹង​ស្អាង​ខ្លួន ក្នុង​សេចក្តី​ស្រឡាញ់។ អេភេសូរ ៤:១៦ ខ្សែ​ភាព​យន្ត​គំនូរ​ជីវចល​មួយ បាន​និយាយ​អំពី​គ្រួសារ​មួយ ដែល​កំពុង​រស់​នៅ​ក្នុង​រូង​ភ្នំ។ គ្រួសារ​មួយ​នោះ​ជឿ​ថា “មាន​វិធី​តែ​មួយ​ប៉ុណ្ណោះ ដែល​ជួយ​ពួកគេ​ឲ្យ​អាច​នៅ​មាន​ជីវិត​រស់​បាន គឺ​ត្រូវ​ឲ្យ​ក្រុម​គ្រួសារ​ដ៏​តូច​របស់​ពួក​គេ​នៅ​ជុំ​គ្នា”។ ពួក​គេ​មាន​ការ​ភ័យ​ខ្លាច​ចំពោះ​ពិភព​លោក និង​អ្នក​ដទៃ ហេតុ​នេះ​ហើយ​ នៅ​ពេល​ដែល​ពួកគេ​កំពុង​ស្វែង​រក​កន្លែង​ដែល​មាន​សុវត្ថិភាព​សម្រាប់​រស់​នៅ ពួក​គេ​មាន​ពេញ​ដោយ​ការ​ភ័យ​ខ្លាច បន្ទាប់​ពី​រក​ឃើញ​ថា ក្នុង​តំបន់​ដែល​ពូក​គេ​បាន​ជ្រើស​រើស​មាន​គ្រួសារ​មួយ ដែល​ពួក​គេ​មិន​ស្គាល់ កំពុង​រស់​នៅ​ទីនោះ​ស្រាប់​ហើយ។ តែ​មិន​យូរ​ប៉ុន្មាន ពួកគេ​ក៏​បាន​រៀន​ទទួល​យក​ភាព​ខុសគ្នា​ដែល​អ្នក​ជិត​ខាង​ខ្លួន​មាន ហើយ​ទទួល​យក​ជំនួយ​ពី​ពួក​គេ ហើយក៏​អាច​រស់​រាន​ទាំង​អស់​គ្នា។ ពួក​គេ​ក៏​បាន​ដឹង​ថា ខ្លួន​មាន​ចិត្ត​រីក​រាយ​ចំពោះ​គ្រួសារ​នោះ ហើយ​ពួក​គេ​ពិត​ជា​ត្រូវ​ការ​អ្នក​ដទៃ ដើម្បី​ឲ្យ​ការ​រស់​នៅ​មាន​ភាព​ពេញ​លេញ។​ ការ​ទំនាក់​ទំនង​អាច​ជា​ការ​ប្រថុយ​ប្រថាន ព្រោះ​មនុស្ស​អាច​ធ្វើ​ឲ្យ​យើង​ឈឺ​ចាប់ ឬ​រង​គ្រោះ។ ហេតុ​នេះ​ហើយ បាន​ជា​ព្រះ​ទ្រង់​បាន​ដាក់​រាស្ត្រ​ព្រះ​អង្គ​ឲ្យ​នៅ​រួម​គ្នា ក្នុង​រូប​កាយ​តែ​មួយ ដែល​ជា​ពួក​ជំនុំ។ ក្នុង​ការ​ប្រកប​ជា​មួយ​អ្នក​ដទៃ យើង​មាន​ការ​ចម្រើន​ឡើង មាន​ភាព​ពេញ​វ័យ​ខាង​វិញ្ញាណ​(អេភេសូរ ៤:១៣)។ យើង​ត្រូវ​រៀន​ពឹង​ផ្អែក​លើ​ព្រះ​អង្គ ដើម្បី​ឲ្យ​ព្រះ​អង្គ​ជួយ​យើង ឲ្យ​មាន​ចិត្ត​សុភាព ហើយ​ស្លូតបូត​គ្រប់​ជំពូក​ទាំង​អត់ធ្មត់ ហើយ​ទ្រាំ​ទ្រ​គ្នា​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក ដោយ​ស្រឡាញ់ (ខ.២)។ យើង​ជួយ​គ្នា​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក ដោយ​ស្អាង​គ្នា​ឡើង ដោយ​ក្តី​ស្រឡាញ់(ខ.១៦)។…

Read article
ពិធីលៀងព្រះអម្ចាស់ នៅស្ថានព្រះច័ន្ទ

  ដ្បិត​រាល់​វេលា​ណា ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​បរិភោគ​នំបុ័ង​នេះ ហើយ​ផឹក​ពី​ពែង​នេះ នោះ​ឈ្មោះ​ថា​សំដែង​ពី​សេចក្តី​សុគត​របស់​ផង​ព្រះអម្ចាស់ ដរាប​ដល់​ទ្រង់​យាង​មក។ ១កូរិនថូស ១១:២៦ ពេល​ដែល​យាន​អវកាស​អាប៉ូឡូ​ទី​១១ បាន​ចុះ​ចត​នៅ​លើ​សមុទ្រ​នៃ​ភាព​ស្ងប់​ស្ងាត់ នៃ​ស្ថាន​ព្រះ​ច័ន្ទ នៅ​ថ្ងៃ​ទី​២០ កក្កដា ឆ្នាំ​១៩៦៩ អវកាស​យានិក ដែល​ជា​អ្នក​ដំណើរ​អវកាស បាន​ចំណាយ​ពេល​សម្រាក​មួយ​ភ្លែត ដើម្បី​ឲ្យ​មាន​ភាព​ធូរ​ស្បើយ ពី​ការ​ធ្វើ​ដំណើរ មុន​នឹង​បោះ​ជំហាន ចូល​ទៅ​ក្នុង​ផ្ទៃ​ខាង​លើ​នៃ​ស្ថាន​ព្រះ​ច័ន្ទ​ជា​លើក​ទី១។ លោក ប៊ូហ្ស អាល់ឌីន(Buzz Aldrin) ដែល​ជា​អវកាស​យានិក បាន​ទទួល​ការអនុញ្ញាត ឲ្យ​យក​នំប៉័ង និង​ស្រា​ទំពាំង​បាយ​ជូរ មក​ជា​មួយ ដើម្បី​ឲ្យ​គាត់​អាច​ធ្វើ​ពិធី​លៀង​ព្រះ​អម្ចាស់។ បន្ទាប់​ពី​គាត់​បាន​អាន​ព្រះ​គម្ពីរ​ហើយ គាត់​ក៏​បាន​បរិភោគ​នំប៉័ង និង​ស្រា​ទំពាំង​បាយ​ជូរ ជា​ហារ​ដំបូង​បំផុត ដែល​មនុស្ស​ជាតិ​បរិភោគ នៅ​លើ​ស្ថាន​ព្រះ​ច័ន្ទ។ ក្រោយ​មក គាត់​ក៏​បាន​សរសេរ​ថា “ខ្ញុំ​បាន​ចាក់​ស្រា​ទំពាំង​បាយ​ជូរ ចូល​ទៅ​ក្នុង​ពែង ដែល​ពួក​ជំនុំ​ខ្ញុំ​បាន​ឲ្យ​មក​ខ្ញុំ។ ដោយសារ​ស្ថាន​ព្រះ​ច័ន្ទ​មាន​ទំនាញ​តិច​ជាង​ផែន​ដី​៦​ដង នោះ​ស្រា​ទំពាំង​បាយ​ជូរ​បាន​ធ្លាក់​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ពែង​គាត់ ដោយ​ចំកោង​ខ្លួន​យឺត​ៗ ឡើង​ទៅ​លើ​យ៉ាង​ស្រស់​ស្អាត នៅ​ចំហៀង​ពែង”។ លោក​អាល់ឌីន​បាន​ធ្វើ​ពិធី​លៀង​ព្រះ​អម្ចាស់ នៅ​លើ​ស្ថាន​ព្រះច័ន្ទ ដោយ​អំណរ ដែល​ជា​ការ​ប្រកាស​ថា គាត់​បាន​ជឿ​លើ​ការ​លះ​បង់​របស់​ព្រះគ្រីស្ទ​នៅ​លើ​ឈើ​ឆ្កាង និង​ការ​ធានា​អំពី​ការ​យាង​មក​របស់​ព្រះ​អង្គ ជា​លើក​ទី២។​ សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​លើក​ទឹក​ចិត្ត​យើង​ឲ្យ​នឹក​ចាំ…

Read article
ខិតខំធ្វើការងារ ដើម្បីផ្គាប់ចិត្តព្រះ

ការ​អ្វី​ដែល​ត្រូវ​ធ្វើ​ក៏​ដោយ ចូរ​ធ្វើ​ឲ្យ​អស់​ពី​ចិត្ត ទុក​ដូច​ជា​ធ្វើ​ថ្វាយ​ដល់​ព្រះអម្ចាស់ មិន​មែន​ដល់​មនុស្ស​ទេ។ កូល៉ុស ៣:២៣ ខ្ញុំ​ធ្លាប់​និពន្ធ​អត្ថបទ សម្រាប់​ទស្សនាវដី្ត​មួយ ដែល​ខ្ញុំ​បាន​ចាត់​ទុក​ជា​សៀវភៅ​ដ៏​សំខាន់ ដូច​នេះ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ព្យាយាម​សរសេរ​អត្ថបទ​ឲ្យ​បាន​ល្អ​បំផុត តាម​ដែល​អាច​ធ្វើ​ទៅ​បាន សម្រាប់​អ្នក​កែ​សម្រួល​អត្ថបទ​ជាន់​ខ្ពស់។ ខ្ញុំ​មាន​អារម្មណ៍​ថា ខ្ញុំ​កំពុង​ទទួល​រង​សម្ពាធ ដែល​ជំរុញ​ឲ្យ​ធ្វើ​តាម​ស្តង់ដារ​របស់​គាត់ ដូច​នេះ ខ្ញុំ​ក៏​ចេះ​តែ​បន្ត​សរសេរ​ឡើង​វិញ នូវ​គំនិត និង​យោបល់​របស់​ខ្ញុំ។ ប៉ុន្តែ តើ​ខ្ញុំ​កំពុង​មាន​បញ្ហា​អ្វី​ពិត​ប្រាកដ? តើ​ប្រធាន​បទ​ដែល​ពិបាក​សរសេរ ជា​បញ្ហា​ដែល​ខ្ញុំ​កំពុង​ជួប​ឬ? ឬ​ខ្ញុំ​បារម្ភ​អំពី​ខ្លួន​ឯង​ខ្លាំង​ពេក បាន​ជា​ខ្ញុំ​សួរ​ខ្លួន​ឯង​ថា តើ​អ្នក​កែ​សម្រួល​ពេញ​ចិត្ត​នឹង​អត្ថបទ​របស់​ខ្ញុំ ហើយ​ថែម​ទាំង​សប្បាយ​ចិត្ត​នឹង​ខ្ញុំ​ដែរ​ឬ​ទេ?   ពេល​ណា​យើង​មាន​ការ​ព្រួយ​បារម្ភ អំពី​ការងារ​របស់​យើង ចូរ​យើង​មើល​ការ​បង្រៀន​របស់​សាវ័ក​ប៉ុល។ ក្នុង​សំបុត្រ​ដែល​គាត់​សរសេរ​ផ្ញើ​ទៅ​ពួក​ជំនុំ នៅ​ទីក្រុង​កូល៉ុស គាត់​បាន​ជំរុញ​អ្នក​ជឿ ឲ្យ​ធ្វើ​ការ មិន​មែន​ដើម្បី​ផ្គាប់​ចិត្ត​មនុស្ស តែ​ផ្គាប់​ចិត្ត​ព្រះ​វិញ។ គឺ​ដូច​ដែល​គាត់​បាន​មាន​ប្រសាសន៍​ថា “ការ​អ្វី​ដែល​ត្រូវ​ធ្វើ​ក៏​ដោយ ចូរ​ធ្វើ​ឲ្យ​អស់​ពី​ចិត្ត ទុក​ដូច​ជា​ធ្វើ​ថ្វាយ​ដល់​ព្រះអម្ចាស់ មិន​មែន​ដល់​មនុស្ស​ទេ ដោយ​ដឹង​ថា អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​ទទួល​រង្វាន់​ជា​មរដក​អំពី​ព្រះអម្ចាស់​មក ដ្បិត​អ្នក​រាល់​គ្នា​ជា​អ្នក​បំរើ​របស់​ព្រះគ្រីស្ទ​ជា​ព្រះអម្ចាស់”(កូល៉ុស ៣:២៣-២៤)។ ចូរ​យើង​ជញ្ជឹង​គិត អំពី​ប្រាជ្ញា​ដែល​ព្រះ​ទ្រង់​បាន​ប្រទាន ក្នុង​បទ​គម្ពីរ​នេះ ដើម្បី​ឲ្យ​យើង​អាច​ឈប់​ព្យាយាម​ផ្គាប់​ចិត្ត​ចៅហ្វាយ​នាយ នៅ​លើ​ផែន​ដី​នេះ។ ជា​ការ​ពិត​ណាស់ យើង​ត្រូវ​គោរព​ពួក​គេ ក្នុង​នាម​ពួក​គេ​ជា​មនុស្ស…

Read article
រត់គេចចេញពីអំពើបាប

ចូរ​ឲ្យ​រត់​ពី​សេចក្តី​ស្រើបស្រាល​របស់​ក្មេងៗ​ចេញ ហើយ​ដេញ​តាម​សេចក្តី​សុចរិត សេចក្តី​ជំនឿ សេចក្តី​ស្រឡាញ់ និង​សេចក្តី​មេត្រី ជា​មួយ​នឹង​អ្នក​អស់​អ្នក​ដែល​អំពាវនាវ​ដល់​ព្រះអម្ចាស់ អំពី​ចិត្ត​ដ៏​បរិសុទ្ធ​វិញ។ ២ធីម៉ូថេ ២:២២ ក្នុង​រដូវ​ក្តៅ​ឆ្នាំ​នេះ ខ្ញុំ​បាន​រង​គ្រោះ ដោយសារ​រុក្ខ​ជាតិ​ពុល​ពីរ​ដង។ ក្នុង​ពេល​ទាំង​ពីរ​លើក​នោះ រឿង​នេះ​បាន​កើត​ឡើង នៅ​ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​កំពុង​ដក​រុក្ខជាតិ​ដែល​គ្មាន​ប្រយោជន៍​ចេញ​ពី​ទីធ្លា​ផ្ទះ​ខ្ញុំ។ ហើយ​ពេល​នោះ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ឃើញ​រុក្ខជាតិ​មាន​ស្លឹក​ឆែក​ជា​៣ ដែល​ប្រៀប​ដូច​ជា​ខ្មាំង​សត្រូវ​ដ៏​កាច​សាហាវ កំពុង​លាក់​ខ្លួន​នៅ​ក្បែរ​នោះ។ ខ្ញុំ​គិត​ស្មាន​ថា ខ្ញុំ​អាច​ចូល​ទៅ​ជិត​វា ដោយ​មិន​មាន​គ្រោះ​ថ្នាក់។ មិន​យូរ​ប៉ុន្មាន ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ដឹង​ថា ខ្ញុំ​បាន​គិត​ខុស​ហើយ។ ខ្ញុំ​មិន​ត្រូវ​ចូល​ទៅ​ក្បែរ​រុក្ខជាតិ​មួយ​ដើម​តូច ដែល​មាន​ជាតិ​ពុល​នោះ​ទេ ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ ខ្ញុំ​គួរ​នៅ​ឲ្យ​ឆ្ងាយ​ពី​វា។ ក្នុង​សម័យ​គ្រា​សញ្ញា​ចាស់ នៅ​ក្នុង​រឿង​របស់​លោក​យ៉ូសែប យើង​ឃើញ​គំរូ នៃ​ការ​រត់​គេច​ចេញ​ពី​អំពើ​បាប ដែល​គ្រោះ​ថ្នាក់​ជាង​រុក្ខជាតិ​ពុល​ទៅ​ទៀត។ កាល​គាត់​កំពុង​រស់​នៅ​ក្នុង​ផ្ទះ​របស់​លោក​ប៉ូទីផា ដែល​ជា​នាម៉ឺន​ម្នាក់ នៅ​នគរ​អេស៊ីព្ទ ប្រពន្ធ​របស់​ចៅហ្វាយ​នោះ​បាន​ព្យាយាម​ល្បួង​គាត់ តែ​លោក​យ៉ូសែប​មិន​បាន​ចូល​ទៅ​ជិត​នាង​ឡើយ ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ គាត់​បាន​គេច​ចេញ​វិញ។ ទោះ​នាង​បាន​ចោទ​បង្ខូច​គាត់ ហើយ​ឲ្យ​គេ​ដាក់​គុក​គាត់​ក៏​ដោយ ក៏​គាត់​នៅ​តែ​រក្សា​សេចក្តី​បរិសុទ្ធ ក្នុង​អំឡុង​ពេល​នោះ។ ហើយ​តាម​បទ​គម្ពីរ លោកុប្បត្ដិ ៣៩:២១ យើង​ឃើញ​ថា “ព្រះ​អម្ចាស់​បាន​គង់​នៅ​ជា​មួយ​គាត់”។ ព្រះ​ទ្រង់​អាច​ជួយ​យើង​គេច​ចេញ​ពី​សកម្ម​ភាព និង​ស្ថាន​ភាព​ដែល​អាច​នាំ​យើង​ចេញ​ឆ្ងាយ​ពី​ព្រះ​អង្គ ដោយ​ដឹក​នាំ​យើង ឲ្យ​រត់​ចេញ​ពី​អំពើ​បាប។ ក្នុង​បទ​គម្ពីរ…

Read article
មិត្តសំឡាញ់នៃមិត្តសំឡាញ់របស់ព្រះ

អ្នក​ណា​ដែល​ទទួល​អ្នក​រាល់​គ្នា នោះ​ឈ្មោះ​ថា​ទទួល​ខ្ញុំ ហើយ​អ្នក​ណា​ដែល​ទទួល​ខ្ញុំ នោះ​ក៏​ឈ្មោះ​ថា​ទទួល​ព្រះអង្គ ដែល​ចាត់​ឲ្យ​ខ្ញុំ​មក​ដែរ។ ម៉ាថាយ ១០:៤០ ភាព​រីក​រាយ​អាច​កើត​មាន នៅ​ពេល​ដែល​មិត្ត​ភក្តិ​របស់​មនុស្ស​ដែល​យើង​ទើប​តែ​ជួប ក៏​ជា​មិត្ត​ភក្តិ​របស់​យើង​ផង​ដែរ។ ឧទាហរណ៍ ម្ចាស់​ផ្ទះ​ដែល​មាន​ចិត្ត​ទូលាយ បាន​ស្វាគមន៍​ភ្ញៀវ​ដែល​មក​លេង​ផ្ទះ​ខ្លួន ដោយ​និយាយ​ដូច​នេះ​ថា “រីក​រាយ​ដែល​បាន​ជួប​អ្នក។ មិត្ត​ភក្តិ​របស់​ស៊ែម(Sam) ឬ​មិត្ត​ភក្តិ​របស់​សាមែនថា(Samantha) ក៏​ជា​មិត្ត​ភក្តិ​របស់​ខ្ញុំ​ដែរ”។ ព្រះ​យេស៊ូវ​ធ្លាប់​បាន​មាន​បន្ទូល​ស្រដៀង​នេះ​ផង​ដែរ។ មនុស្ស​ទាំង​ហ្វូង​ៗ​បាន​ដើរ​តាម​ព្រះ​អង្គ បន្ទាប់​ពី​ព្រះអង្គ​បាន​ប្រោស​ជម្ងឺ​ឲ្យ​មនុស្ស​ជា​ច្រើន។ តែ​ព្រះអង្គ​ក៏​បាន​ក្លាយ​ជា​សត្រូវ​របស់​ពួក​អ្នក​ដឹក​នាំ​សាសនា​ក្នុង​តំបន់ ដោយ​ប្រឆាំង​នឹង​ការ​ដែល​ពួក​គេ​ប្រើ​ព្រះ​វិហារ ជា​កន្លែង​រក​ស៊ី ហើយ​បាន​ប្រើ​ឥទ្ធិ​ពល​ខ្លួន​ក្នុង​ផ្លូវ​ខុស។ ក្នុង​ពេល​ដែល​ការ​ប៉ះ​ទង្គិច​មាន​ការ​កើន​ឡើង​នោះ ព្រះ​អង្គ​ក៏​បាន​បន្ថែម​ក្តី​អំណរ ការ​លះ​បង់ ហើយ​គេ​កាន់​តែ​មាន​ការ​ភ្ញាក់​ផ្អើល​ចំពោះ​ព្រះ​វត្ត​មាន​ព្រះ​អង្គ។ ព្រះ​អង្គ​បាន​ប្រទាន​ពួក​សិស្ស​ព្រះ​អង្គ នូវ​សមត្ថភាព​ប្រោស​ជម្ងឺ​អ្នក​ដទៃ ហើយ​ចាត់​ពួក​គេ​ឲ្យ​ទៅ​ប្រកាស​ថា នគរ​ព្រះ​ជិត​មក​ដល់​ហើយ។ ព្រះ​អង្គ​បាន​ធានា​ពួក​សាវ័ក​ថា “អ្នក​ណា​ដែល​ទទួល​ខ្ញុំ នោះ​ក៏​ឈ្មោះ​ថា​ទទួល​ព្រះ​អង្គ”(១០:៤០) ហើយ​ក៏​ទទួល​ព្រះ​វរបិតា ដែល​បាន​ចាត់​ព្រះ​អង្គ​ឲ្យ​មក​ផង​ដែរ។ តើ​មាន​មិត្ត​ភាព​អ្វី ដែល​នាំ​ឲ្យ​មាន​ការ​ផ្លាស់​ប្រែ​ជីវិត ដូច​មិត្ត​ភាព​ដែល​ព្រះ​អង្គ​បាន​ប្រទាន​យើង​ទេ? ដ្បិត​នរណា​ដែល​បើក​ទ្វារ​ផ្ទះ​ខ្លួន ឬ​ឲ្យ​ទឹក​ត្រជាក់​មួយ​ពែង ដល់​សិស្ស​ព្រះ​អង្គ​ណា​ម្នាក់ នោះ​ព្រះ​អង្គ​បាន​ធានា​ពួក​គេ​ថា ពួក​គេ​នឹង​មិន​បាត់​រង្វាន់​របស់​ខ្លួន​ឡើយ។ រឿង​នេះ​បាន​កើត​ឡើង​តាំង​ពី​យូរ​មក​ហើយ តែ​ព្រះ​បន្ទូល​ព្រះ​អង្គ​បាន​រំឭក​យើង​ថា  យើង​នៅ​តែ​ចំា​បាច់​ត្រូវ​ស្វាគមន៍​គេ និង​ទទួល​ការ​ស្វាគមន៍​ពី​អ្នក​ដទៃ តាម​របៀប​ជា​ច្រើន ក្នុង​នាម​ជា​មិត្ត​សំឡាញ់ នៃ​មិត្ត​សំឡាញ់​របស់​ព្រះ។—Mart DeHaan តើ​អ្នក​អាច​ធ្វើ​អ្វី​ខ្លះ…

Read article
ព្រះអង្គផ្គត់ផ្គង់ដោយប្រើដង្វាយដ៏តិចតួច

អេលីសេ​សួរ​នាង​ថា “តើ​ចង់​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ធ្វើ​អ្វី​ឲ្យ​អ្នក សូម​ប្រាប់​ខ្ញុំ​ចុះ តើ​អ្នក​មាន​អ្វី​នៅ​ផ្ទះ?” ២ពង្សាវតាក្សត្រ ៤:២ បាត់ឌី​(Buddy) ជា​ក្មេង​អាយុ​៣ឆ្នាំ បាន​ទៅ​ព្រះវិហារ​ជា​មួយ​ម្តាយ​គាត់​រៀង​រាល់​សប្តាហ៍ ដើម្បី​ជួយ​ជញ្ជូន​គ្រឿងទេស ពី​ឡាន​ចែក​អាហារ។ ពេល​ដែល​បាត់ឌី​បាន​ឮ​ម្តាយ​គាត់​និយាយ​ជា​មួយ​ជី​ដូន​គាត់​ថា ឡាន​ដឹក​អាហារ​នោះ​បាន​ខូច​ហើយ គាត់​ក៏​បាន​សួរ​ថា “អូហ៍ ទេ។ តើ​គេ​បាន​អី​ដឹក​អាហារ យក​ទៅ​ចែក​អ្នក​ក្រ?” ម្តាយ​របស់​គាត់​ក៏​បាន​ពន្យល់​គាត់​ថា ពួក​ជំនុំ​នឹង​រ៉ៃ​អង្គាស​ប្រាក់ ទិញ​ឡាន​ថ្មី​មួយ​គ្រឿង។ បាត់ឌី​ក៏​បាន​ញញឹម។ គាត់​ថា “ខ្ញុំ​មាន​លុយ” រួច​គាត់​ក៏​បាន​ចេញ​ពី​បន្ទាប់។ គាត់​ត្រឡប់​មក​វិញ ដោយ​មាន​កាន់​ផើង​ជ័រ​មួយ ដែល​មាន​បិទ​ស្ទីគ័រ​ពណ៌​ចម្រុះ មាន​ពេញ​ដោយ​កាក់ ដែល​មាន​តម្លៃ​ជា​សរុប​ជាង​៣៨​ដុល្លា។ បាត់ឌី​មិន​មាន​លុយ​ច្រើន​ទេ តែ​ព្រះ​ទ្រង់​បាន​យក​ដង្វាយ​គាត់ ទៅ​បូក​រួម​ជា​មួយ​អំណោយ​អ្នក​ដទៃ​ទៀត ដើម្បី​ប្រទាន​ឡាន​ដឹក​អាហារ​ថ្មី​មួយ ដើម្បី​ឲ្យ​ពួកជំនុំ​គាត់​នៅ​តែ​អាច​បន្ត​បម្រើ​សហគមន៍​របស់​ពួក​គេ។ ដង្វាយ​តិច​តួច ដែល​ថ្វាយ​ដោយ​ចិត្ត​សប្បុរស តែង​តែ​លើស​ពី​គ្រប់​គ្រាន់ ពេល​ដែល​យើង​ថ្វាយ​ក្នុង​ព្រះ​ហស្ត​ព្រះ។ ក្នុង​បទ​គម្ពីរ ២ពង្សាវតាក្សត្រ ជំពូក៤ ស្រ្តី​មេម៉ាយ​ក្រីក្រ​ម្នាក់ បាន​សុំ​លោក​អេលីសេ ឲ្យ​ជួយ​ផ្គត់ផ្គង់​គាត់។ គាត់​ក៏​បាន​ប្រាប់​នាង​ឲ្យ​យក​អ្វី​ដែល​នាង​មាន​មក​បង្ហាញ​គាត់ ហើយ​ឲ្យ​ទៅ​​ខ្ចី​ភាជនៈ​ពី​អ្នក​ជិត​ខាង ហើយ​ធ្វើ​តាម​ការ​ណែ​នាំ​របស់​គាត់(ខ.១-៤)។ ព្រះ​ទ្រង់​ក៏​បាន​ផ្គត់​ផ្គង់​គាត់ ដោយ​ការ​អស្ចារ្យ ដោយ​ប្រើ​ប្រេង​ដ៏​តិច​តួច​របស់​ស្រ្តី​មេម៉ាយ ដើម្បី​បំពេញ​ភាជនៈ​ទាំង​អស់ ដែល​គាត់​បាន​ខ្ចី​ពី​អ្នក​ជិត​ខាង​គាត់(ខ.៥-៦)។ លោក​អេលីសេ​ក៏​បាន​ប្រាប់​គាត់​ថា “ចូរ​យក​ប្រេង​នោះ​ទៅ​លក់…

Read article
ដើរជាមួយ ក្នុងពេលឈឺចាប់

កុំ​ឲ្យ​ជំពាក់​អ្វី​ដល់​អ្នក​ណា​ឡើយ ជំពាក់​បាន​តែ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់ ដល់​គ្នា​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក​ប៉ុណ្ណោះ។ រ៉ូម ១៣:៨ ឆ្កែ​១​ក្បាល​ឈ្មោះ​ប៊ីលី(Billy) ជា​ឆ្កែ​ដែល​ស្រឡាញ់ និង​ស្មោះ​ត្រង់​ចំពោះ​ម្ចាស់​វា។ វា​បាន​ក្លាយ​ជា​ឆ្កែ​ដែល​មាន​ឈ្មោះ​ល្បី ក្នុង​អ៊ីនធឺណិត កាល​ពី​ឆ្នាំ​២០២០។ លោក​រ៉ាស់ស៊ល(Russell) ដែល​ជា​ម្ចាស់​របស់​វា បាន​ជួប​គ្រោះ​ថ្នាក់ ដែល​បណ្តាល​ឲ្យ​បាក់​កជើង ដូចនេះ គាត់​ក៏​បាន​ប្រើ​ឈើ​ច្រត់​ដើម្បី​ដើរ​ពី​កន្លែង​មួយ​ ទៅ​កន្លែង​មួយ។ មិន​យូរ​ប៉ុន្មាន ឆ្កែ​១​ក្បាល​នេះ​ក៏​បាន​ចាប់​ផ្តើម​ដើរ​ខ្ញើច​ៗ ពេល​វា​ដើរ​ជា​មួយ​ម្ចាស់​វា។ ដោយ​ការ​ព្រួយ​បារម្ភ លោក​រ៉ាស់ស៊ល​ក៏​បាន​យក​វា​ទៅ​ពេទ្យ​សត្វ។ ពេទ្យ​សត្វ​ក៏​បាន​ប្រាប់​ថា ជើង​វា​មិន​មាន​កើត​អ្វី​ទេ។ វា​រត់​លេង​ជា​ធម្មតា ពេល​ណា​វា​នៅ​តែ​ម្នាក់​ឯង។ ម្ចាស់​វា​ក៏​ដឹង​ថា តាម​ពិត សត្វ​ឆ្កែ​នេះ​បាន​ធ្វើ​ពុត​ជា​បាក់​ជើង ពេល​ណា​វា​ដើរ​ជា​មួយ​គាត់​។ វា​ប្រហែល​ជា​កំពុង​តែ​ព្យាយាម​រួម​សុខ​រួម​ទុក្ខ​ជា​មួយ​ម្ចាស់​វា​ហើយ! ការ​រួម​សុខ​រួម​ទុក្ខ​ជា​មួយ​អ្នក​ដទៃ ជា​ប្រធាន​បទ​ដ៏​សំខាន់ នៅ​ក្នុង​ការ​បង្រៀន​របស់​សាវ័ក​ប៉ុល ទៅ​កាន់​ពួក​ជំនុំ​នៅ​ទីក្រុង​រ៉ូម។ គាត់​បាន​បង្រួម​ក្រឹត្យ​វិន័យ​៥​ចុង​ក្រោយ ក្នុង​ក្រឹត្យ​វិន័យ​ទាំង​១០​ប្រការ មក​នូវ​ត្រឹម​សេចក្តី​បង្គាប់​ថា “ចូរ​ស្រឡាញ់​អ្នក​ជិត​ខាង​ដូច​ខ្លួន​ឯង”(រ៉ូម ១៣:៩)។ យើង​ក៏​អាច​មើល​ឃើញ​សារៈសំខាន់​នៃ​ការ​រួម​សុខ​រួម​ទុក្ខ​ជា​មួយ​អ្នក​ដទៃ ក្នុង​ខ.៨ ដែល​ចែង​ថា “កុំ​ឲ្យ​ជំពាក់​អ្វី​ដល់​អ្នក​ណា​ឡើយ ជំពាក់​បាន​តែ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់ ដល់​គ្នា​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក​ប៉ុណ្ណោះ”។ អ្នក​និពន្ធ​ឈ្មោះ ចេននី អាល់ប័រ(Jenny Albers)បាន​ឲ្យ​យោបល់​ថា “ពេល​នរណា​ម្នាក់​មាន​ភាព​ប្រេះ​បែក ចូរ​កុំ​ព្យាយាម​ជួស​ជុល​គាត់។ (អ្នក​មិន​អាច​ជួស​ជុល​គាត់​បាន​ឡើយ)។ ពេល​នរណា​ម្នាក់​កំពុង​ឈឺ​ចាប់…

Read article
ការអធិស្ឋានដ៏ជ្រាលជ្រៅ ក្នុងពេលដ៏ងងឹត

សូម​នាំ​ព្រលឹង​ទូលបង្គំ​ចេញ​ពី​សេចក្តី​វេទនា ដោយ​សេចក្តី​សុចរិត​របស់​ទ្រង់។ ទំនុកដំកើង ១៤៣:១១ ក្នុង​អំឡុង​ពេល​នៃ​ការ​រីក​រាល​ដាល​នៃ​ជំងឺ​កូវីត​១៩ នារី​ដែល​មាន​ឈ្មោះ​ល្បី​ម្នាក់ បាន​បង្ហាញ​ការ​ឈឺ​ចាប់​ក្នុង​អារម្មណ៍​របស់​គាត់ ដោយ​និយាយ​អំពី​ពេល​ដ៏​ខ្មៅ​ងងឹត ដែល​គាត់​បាន​ឆ្លង​កាត់។ គាត់​មាន​ការ​ពិបាក នៅ​ក្នុង​ការ សម្រប​ខ្លួន​នឹង​សភាព​ធម្មតា​បែប​គន្លង​ថ្មី ហើយ​ក្នុង​ពេល​ដ៏​វឹកវរ​នោះ គាត់​បាន​ទទួល​ស្គាល់​ថា គាត់​ព្យាយាម​ជម្នះ​ចិត្ត​ដែល​ចង់​ធ្វើ​អត្តឃាត។ គាត់​ក៏​បាន​ព្យាយាម​ដក​ខ្លួន​ចេញ​ពី​ការ​ធ្លាក់​ដាំ​ក្បាល​ចុះ​នេះ ដោយ​ចែក​ចាយ​អំពី​ទុក្ខ​លំបាក​របស់​គាត់ ដល់​មិត្ត​ភក្តិ​ម្នាក់​ដែល​បាន​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់​ចំពោះ​គាត់។ យើង​រាល់​គ្នា​សុទ្ធ​តែ​ងាយ​នឹង​ធ្លាក់​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ពេល ថ្ងៃ ឬ​រដូវ​កាល​ដ៏​វឹកវរ។ យើង​ធ្លាប់​ស្គាល់​អស់​ហើយ ជ្រលង​ភ្នំ​ដ៏​ងងឹត និង​ទីកន្លែង​ដ៏​ពិបាក តែ​ការ​ចាក​ចេញ​ពី​កន្លែង​ទាំង​នោះ អាច​មាន​ការ​ពិបាក។ ហើយ​ជួន​កាល យើង​ប្រហែល​ជា​ត្រូវ​ស្វែង​រក​ការ​ប្រឹក្សា​ផ្លូវចិត្ត ពី​អ្នក​ជំនាញ​ទៀត​ផង។ ក្នុង​បទ​គម្ពីរ​ទំនុក​ដំកើង ជំពូក ១៤៣ ស្តេច​ដាវីឌ​បាន​ពោល​ពាក្យ​អធិស្ឋាន ក្នុង​អំឡុង​ពេល​ដ៏​ខ្មៅ​ងងឹត នៃ​ជីវិត​ទ្រង់ ដែល​ជា​គំរូ និង​ការ​បង្រៀន​ដល់​យើង​ផង​ដែរ។ យើង​មិន​ដឹង​ច្បាស់​ថា កាល​នោះ​ទ្រង់​កំពុង​ជួប​រឿង​អ្វី​ទេ តែ​សេចក្តី​អធិស្ឋាន​របស់​ទ្រង់ មាន​ភាព​ស្មោះ​ត្រង់ ហើយ​ពេញ​ដោយ​ក្តី​សង្ឃឹម។ គឺ​ដូច​ដែល​ទ្រង់​បាន​អធិស្ឋាន​ថា “ដ្បិត​ខ្មាំង​សត្រូវ​បាន​បៀតបៀន​ព្រលឹង​នៃ​ទូលបង្គំ គេ​បាន​វាយ​ជីវិត​ទូលបង្គំ​ចុះ​ដល់​ដី​ហើយ ក៏​ធ្វើ​ឲ្យ​ទូលបង្គំ​អាស្រ័យ​នៅ​ក្នុង​ទី​ងងឹត ដូច​ជា​ពួក​អ្នក​ដែល​បាន​ស្លាប់​ជា​យូរ​មក​ហើយ ហេតុ​នោះ​បាន​ជា​វិញ្ញាណ​នៅ​ក្នុង​ខ្លួន ទូលបង្គំ​ត្រូវ​អន់ថយ​ទៅ ហើយ​ចិត្ត​នៅ​ក្នុង​ទូលបង្គំ ក៏​នៅ​តែលតោល”(ខ​.៣-៤)។ សម្រាប់​អ្នក​ជឿ​ព្រះ ការ​ចែក​ចាយ​ដល់​មិត្ត​ភក្តិ ឬ​ពេទ្យ​ចិត្ត​សាស្រ្ត អំពី​រឿង​ដែល​យើង​កំពុង​ជួប​ប្រទះ…

Read article
ដំណឹងពីឈើឆ្កាង

ដ្បិត​ដំណឹង​ពី​ឈើ​ឆ្កាង នោះ​ជា​សេចក្តី​ចំកួត ដល់​អស់​អ្នក​ដែល​កំពុង​តែ​វិនាស តែ​ជា​ព្រះចេស្តា​នៃ​ព្រះ ដល់​យើង​រាល់​គ្នា​ដែល​កំពុង​តែ​បាន​សង្គ្រោះ​វិញ។ ១កូរិនថូស ១:១៨ លោក​ហ្សាំង(Zhang) បាន​និយាយ​ថា គាត់​បាន​ចម្រើន​វ័យ​ធំ​ឡើង ដោយ​គ្មាន​ព្រះ គ្មាន​សាសនា គ្មាន​ជំនឿ​អ្វី​ទាំង​អស់។ កាល​ពី​ឆ្នាំ ១៩៨៩ គាត់​បាន​ខិតខំ​ទាមទារ​លទ្ធិ​ប្រជាធិបតេយ្យ និង​សេរីភាព សម្រាប់​ប្រជាជន​គាត់ ដោយ​ជួយ​ដឹកនាំ​ពួក​និស្សិត​ធ្វើ​បាតុកម្ម​ដោយ​អហិង្សា។ តែ​បាតុកម្ម​នោះ​ត្រូវ​បាន​រដ្ឋាភិបាល​បង្ក្រាប​យ៉ាង​សាហាវ​ព្រៃផ្សៃ ហើយ​មនុស្ស​រាប់​រយ​នាក់​បាន​បាត់​បង់​ជីវិត​យ៉ាង​សោកសៅ។ ដោយសារ​គាត់​ជាប់​ពាក់​ព័ន្ធ​នឹង​រឿង​នេះ គាត់​មាន​ឈ្មោះ​នៅ​ក្នុង​បញ្ជី​ឈ្មោះ​​មនុស្ស ដែល​រដ្ឋាភិបាល​ចង់​ចាប់​ខ្លួន​ខ្លាំង​បំផុត។ បន្ទាប់​ពី​គាត់​បាន​ជាប់​គុក​មួយ​រយៈ​ពេល​ខ្លី​មក គាត់​ក៏​បាន​រត់​គេច​ខ្លួន ទៅ​ភូមិ​ដាច់​ស្រយាល​មួយ ដែល​នៅ​ទីនោះ គាត់​ក៏​បាន​ជួប​កសិករ​ចាស់​ទុំ​ម្នាក់ ដែល​បាន​នាំ​គាត់​ឲ្យ​ស្គាល់​ជំនឿ​របស់​គ្រីស្ទ​បរិស័ទ។ កសិករ​នោះ​មាន​តែ​កណ្ឌគម្ពីរ​យ៉ូហាន ដែល​គេ​បាន​កត់​ចម្លង​បាន​មួយ​ក្បាល តែ​ខ្លួន​មិន​ចេះ​អាន​អក្សរ ដូច​នេះ ក៏​បានពឹង​​​លោក​ហ្សាំង​អាន​ឲ្យ​ស្តាប់។ ពេល​ដែល​លោក​ហ្សាំង​អាន កសិករ​នោះ​ក៏​បាន​ពន្យល់​ប្រាប់​គាត់ ហើយ​មួយ​ឆ្នាំ​ក្រោយ​មក លោក​ហ្សាំង​ក៏​បាន​ក្លាយ​ជា​អ្នក​ជឿ​ព្រះយេស៊ូវ។ តាម​រយៈ​រឿង​គ្រប់​យ៉ាង ដែល​លោក​ហ្សាំង​បាន​ឆ្លង​កាត់ គាត់​បាន​មើល​ឃើញ​ថា ព្រះ​កំពុង​ដឹកនាំ​គាត់​ទៅ​រក​ឈើ​ឆ្កាង ដោយ​អំណាច​ចេស្តា​ទ្រង់ ហើយ​គាត់​ក៏​បាន​យល់​សេចក្តី​ដែល​សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​បង្រៀន​ក្នុង​កណ្ឌ​គម្ពីរ ១កូរិនថូស​ថា “ដំណឹង​ពី​ឈើ​ឆ្កាង នោះ​ជា​សេចក្តី​ចំកួត ដល់​អស់​អ្នក​ដែល​កំពុង​តែ​វិនាស តែ​ជា​ព្រះចេស្តា​នៃ​ព្រះ ដល់​យើង​រាល់​គ្នា​ដែល​កំពុង​តែ​បាន​សង្គ្រោះ​វិញ”(១:១៨)។ ការ​អ្វី​ដែល​មនុស្ស​ជា​ច្រើន​ចាត់​ទុក​ជា​រឿង​ឆ្កួត​ឡប់ ឬ​ភាព​ទន់ខ្សោយ បាន​ក្លាយ​ជា​កម្លាំង​របស់​លោក​ហ្សាំង។ ក្នុង​ចំណោម​យើង…

Read article