នំម៉ាណាប្រចាំថ្ងៃ

You are here:
ព្រះបន្ទូល​សន្យា​អំពី​ការ​ប្រសូត​របស់​ព្រះគ្រីស្ទ

លូកា ២:១-៧ តែឯង ឱបេថ្លេហិម-អេ​ប្រាតាអើយ … នឹង​មាន​ម្នាក់​កើត​ចេញ​ពី​ឯង​មក​ឲ្យ​អញ អ្នក​នោះ​ត្រូវ​ឡើងជា​អ្នក​គ្រប់​គ្រង​លើ​អ៊ីស្រាអែល​។ មីកា ៥:១ កាល​ពី​ខែ​វិច្ឆិកា ឆ្នាំ១៩៦២ អ្នក​វិទ្យាសាស្ត្រ​ផ្នែក​រូប​វិទ្យា​ឈ្មោះ ចន ដាប់ប៊លយូ ម៉ូចលី(John W. Mauchly) មាន​ប្រសាសន៍​ថា “យើង​គ្មាន​ហេតុផល​ដែល​ត្រូវ​សន្និដ្ឋាន​ថា ក្មេងៗ​នឹង​មិន​អាច​ចេះ​ប្រើ​កុំព្យូទ័រ​ផ្ទាល់​ខ្លួន​យ៉ាង​ស្ទាត់​ជំនាញ​នោះ​ឡើយ”។ ការ​ព្យាករណ៍​របស់​លោក​ម៉ូចលី​ហាក់​ដូចជា​មាន​លក្ខណៈ​គួរ​ឲ្យ​កត់​សំគាល់​ណាស់ នៅ​សម័យ​នោះ តែ​វា​បាន​ក្លាយ​ជា​ការ​ពិត ក្នុង​ពេល​បច្ចុប្បន្ន​។ សព្វថ្ងៃ​នេះ ការ​ប្រើ​ប្រាស់​កុំព្យូទ័រ ឬ​ឧបករណ៍​យួរដៃ ស្ថិត​ក្នុង​ចំណោម​ជំនាញ​ដំបូង​បំផុត ដែល​ក្មេងៗ​រៀន​។ រឿង​នេះ​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​នឹក​ឃើញ​បទ​ទំនាយ​ជា​ច្រើន ក្នុង​ព្រះ​គម្ពីរ ដែល​បាន​ទាយ​អំពី​ការ​យាង​មក​ចាប់​កំណើត​របស់​ព្រះគ្រីស្ទ​។ ជា​បទ​ទំនាយ​ដែល​បាន​សម្រេច និង​សំខាន់​ជាង​ការ​ព្យាករណ៍​របស់​អ្នក​វិទ្យាសាស្ត្រ​ទៅទៀត​។ ឧទាហរណ៍ បទ​គម្ពីរ​មីកា ៥:២ បាន​ប្រកាស​ថា “តែឯង ឱ​បេថ្លេហិម-អេ​ប្រាតា​អើយ ឯង​ដែល​តូច​នៅ​ក្នុង​ពួក​យូដា​ទាំង​ពាន់ៗ នឹង​មាន​ម្នាក់​កើត​ចេញ​ពី​ឯង​មក​ឲ្យ​អញ អ្នក​នោះ​ត្រូវ​ឡើងជា​អ្នក​គ្រប់​គ្រង​លើ​អ៊ីស្រាអែល ដើម​កំណើត​របស់​អ្នក​នោះ​បាន​ចាប់​តាំងពី​បុរាណ គឺ​ពី​អស់​កល្ប​រៀងមក”។ ព្រះវរបិតា​បាន​ចាត់​ព្រះយេស៊ូវ ឲ្យ​យាង​មក​ចាប់​កំណើត ក្នុង​ភូមិ​បេថ្លេហិម ជា​ភូមិ​តូច​មួយ ក្នុង​ទឹកដី​អ៊ីស្រាអែល ក្នុង​ជំនួរ​វង្ស​របស់​ស្តេច​ដាវីឌ(មើល​លូកា ២:៤-៧)។ ព្រះ​គម្ពីរ​ក៏បាន​ថ្លែង​ទំនាយ​យ៉ាង​ត្រឹម​ត្រូវ អំពី​ការ​យាង​មក​ជា​លើក​ទីមួយ​របស់​ព្រះយេស៊ូវ ហើយក៏​បាន​សន្យា​ថា…

Read article
ផ្កាយ​នៅ​ថ្ងៃ​ណូអែល

ម៉ាថាយ ២:១-៥,៧-១២ គេ​មាន​សេចក្តី​អំណរ​ជា​ខ្លាំង​ក្រៃ ដោយ​ឃើញ​ផ្កាយ​នោះ​។ ម៉ាថាយ ២:១០ កាលពី​ក្មេង​ឪពុក​ខ្ញុំ​បាន​បង្រៀន​ខ្ញុំ អំពី​របៀប​រកមើល​ផ្កាយ​ប៉ូល​ខាង​ជើង​។ គាត់​ប្រាប់​ខ្ញុំ​ថា បើ​ខ្ញុំ​វង្វេង​ផ្លូវ ខ្ញុំ​អាច​រកមើល​ផ្កាយ​នោះ​នៅ​លើ​មេឃ ដើម្បី​រក​ផ្លូវ​ត្រឡប់​មក​ផ្ទះ​វិញ​។ ឪពុក​ខ្ញុំ​បាន​ធ្វើ​ការ​ក្នុង​ជួរ​កងទ័ព ក្នុង​អំឡុង​សម័យ​សង្គ្រាម ហើយ​មាន​ពេល ដែល​ជីវិត​គាត់​ត្រូវ​ពឹង​ផ្អែក​ទៅលើ​សមត្ថភាព នៅ​ក្នុង​ការ​មើល​ផ្កាយ​នៅ​លើមេឃ​។ ដូច​នេះ គាត់​ចង់​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ស្គាល់​ឈ្មោះ និង​ទីតាំង​របស់​ផ្កាយ​សំខាន់ៗ​មួយ​ចំនួន ឲ្យ​បាន​ច្បាស់ តែ​ដែល​សំខាន់​បំផុត​នោះ ខ្ញុំ​ត្រូវ​ចេះ​ស្វែងរក​ផ្កាយ​ប៉ូល​ខាង​ជើង​។ ការ​ស្គាល់​ទីតាំង​របស់​ផ្កាយ គឺ​មានន័យថា ខ្ញុំ​អាច​រក​ឃើញ​ទិស​ដែល​ខ្ញុំ​ត្រូវ​ទៅ ទោះ​ខ្ញុំ​កំពុង​ស្ថិត​នៅ​កន្លែងណា ហើយ​អាច​រក​ឃើញ​កន្លែង​ដែល​ខ្ញុំ​ត្រូវ​ទៅ​។ ព្រះ​គម្ពីរប៊ីប​បាន​ចែង​អំពី​ផ្កាយ​មួយ​ទៀត ដែល​មាន​សារៈសំខាន់​ដ៏​ពិសេស​។ ហោ​រទាំង​បី​មក​ពី​ទិស​ខាង​កើត គឺជា​អ្នក​ប្រាជ្ញ​មកពី​តំបន់ ដែល​សព្វថ្ងៃ​ជា​ប្រទេស​អ៊ីរ៉ង់ និង​អ៊ីរ៉ាក់​។ ពួកគេ​បាន​ស្វែង​រក​ទី​សំគាល់​មួយ​នៅ​លើមេឃ ដែល​នាំ​ពួក​គេ​ទៅ​រក​កន្លែង​ប្រសូត​របស់​ព្រះយេស៊ូវ ដែល​នឹង​ធ្វើ​ជា​មហាក្សត្រ សម្រាប់​រាស្រ្ត​របស់​ព្រះអម្ចាស់​។ ពួក​គេ​បាន​មក​ដល់​ទីក្រុង​យេរូសាឡិម ហើយ​សួរ​គេ​ថា “តើ​ព្រះអង្គ​ដែល​ប្រសូត​មក ធ្វើ​ជា​ស្តេច​សាសន៍​យូដា ទ្រង់​គង់​នៅ​ឯណា? ពីព្រោះ​យើង​បាន​ឃើញ​ផ្កាយ​របស់​ទ្រង់ ពី​ទិស​ខាង​កើតមក ហើយ​យើង​មក​ថ្វាយបង្គំ​ទ្រង់”(ម៉ាថាយ ២:១-២)។ ពួក​អ្នក​តារា​សាស្ត្រ​មិន​ដឹង​ថា ផ្កាយ​នៃ​ភូមិ​បេថ្លេហិម​បាន​លេច​ឡើង​នៅ​សម័យ​នោះ ដោយ​របៀបណា​ទេ តែ​ព្រះ​គម្ពីរ​បាន​បើក​សម្ដែង​ថា ព្រះ​បាន​បង្កើត​វា​មក ដើម្បី​នាំ​ផ្លូវ​មនុស្ស​ក្នុង​លោកិយ ទៅ​រក​ព្រះយេស៊ូវ ជា…

Read article
ការ​ប្រកប​គ្នា ដែល​មិន​អាច​ខ្វះ​បាន

១ថែស្សាឡូនិច ៥:១១-១៥ ចូរ​កំសាន្ត ហើយ​ស្អាង​ចិត្ត​គ្នា ទៅវិញ​ទៅមក ដូចជា​អ្នក​រាល់​គ្នា​កំពុងតែ​ធ្វើ​ហើយ​នោះ​ដែរ​។ ១ថែស្សាឡូនិច ៥:១១ ខ្ញុំ​មិន​ដឹង​ច្បាស់​ថា នរណា​ជា​អ្នក​ទទួល​ខុស​ត្រូវ​ក្នុង​ការ​បិទ​ភ្លើង និង​បិទ​ទ្វារ ហើយ​ចាក់​សោ​ព្រះវិហារ បន្ទាប់ពី​កម្មវិធី​ថ្វាយបង្គំ​នៅពេល​ព្រឹក​ថ្ងៃ​អា​ទិត្យ​បាន​បញ្ចប់​។ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំ​គ្រាន់តែ​ដឹង​ថា គាត់​នឹង​មាន​ការ​យឺត​យ៉ាវ នៅ​ក្នុង​ការ​ទៅ​ញាំ​អាហារ​ពេល​ល្ងាច​ថ្ងៃ​អា​ទិត្យ​។ មូល​ហេតុ​គឺ​ដោយសារ​មនុស្ស​ជា​ច្រើន ចូល​ចិត្ត​ជួប​ជុំ​គ្នា បន្ទាប់ពី​កម្មវិធី​ថ្វាយបង្គំ​បាន​បញ្ចប់ ហើយក៏​បាន​ជជែក​គ្នា អំពី​ការ​សម្រេច​ចិត្ត​សំខាន់ៗ​ក្នុង​ជីវិត បញ្ហា​នៅ​ក្នុង​ចិត្ត និង​ការ​លំបាក​ដទៃ​ទៀត ។​ល​។ ខ្ញុំ​មាន​អំណរ​ណាស់ ពេល​ដែល​បាន​ឃើញ មនុស្ស​ជា​ច្រើន​នៅតែ​ចូល​ចិត្ត​ចំណាយ​ពេល​ប្រកប​គ្នា បន្ទាប់ពី​កម្មវិធី​ថ្វាយបង្គំ​ព្រះ​បាន​បញ្ចប់ ២០នាទី​ហើយ​។ ការ​ប្រកប​គ្នា គឺជា​ធាតុ​ផ្សំ​ដ៏​សំខាន់​នៃ​ការ​រស់នៅ តាម​គំរូ​ព្រះគ្រីស្ទ​។ បើ​គ្មាន​ការ​ប្រាស្រ័យ​ទាក់ទង​គ្នា ដោយ​ការ​ចំណាយ​ពេល​ជា​មួយ​បង​ប្អូន​រួម​ជំនឿ​ទេ យើង​នឹង​ខកខាន​មិន​បាន​ទទួល​អត្ថ​ប្រយោជន៍​ជា​ច្រើន ពី​ការ​រស់នៅ​ជា​អ្នកជឿ​ព្រះ​។ ហេតុ​នេះ​ហើយ សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​បង្រៀន​យើង​ឲ្យ “កំសាន្ត ហើយ​ស្អាង​ចិត្ត​គ្នា ទៅវិញ​ទៅមក”(១ថែស្សាឡូនិច ៥:១១)។ កណ្ឌ​គម្ពីរ​ហេព្រើរ ក៏បាន​ប្រាប់​យើង មិន​ឲ្យ​ព្រងើយ​កន្តើយ​ចំពោះ​ការ​ជួប​ជុំ​គ្នា​នោះ​ឡើយ ព្រោះ​យើង​ចាំបាច់​ត្រូវ “លើក​ទឹក​ចិត្ត​គ្នា​ទៅវិញ​ទៅមក”(១០:២៥)។ ហើយ​ពេលណា​យើង​ប្រកប​គ្នា យើង “យើង​ពិចារណា​មើល​គ្នា​ទៅវិញ​ទៅមក​ដែរ ដើម្បី​នឹង​បណ្តាល​ឲ្យ​មាន​សេចក្តី​ស្រឡាញ់ ហើយ​ឲ្យ​ប្រព្រឹត្ត​ការ​ល្អ”(ខ.២៤)។ ក្នុង​នាម​យើង​ជា​មនុស្ស​ដែល​បាន​ប្ដេជ្ញា​ចិត្ត​រស់នៅ​ថ្វាយ​ព្រះយេស៊ូវ យើង​ចាំបាច់​ត្រូវ​រៀបចំ​ខ្លួន​ឲ្យ​មាន​ភាព​ស្មោះ​ត្រង់…

Read article
ជញ្ជាំង​បាន​ផ្តួល​រំលំ ការ​រួបរួម​កើត​មាន

អេភេសូរ ២:១១-២២ ដ្បិត​ទ្រង់​ជា​ស្ពានមេត្រី​នៃ​យើង​រាល់​គ្នា ទ្រង់​បាន​ធ្វើ​ទាំង២រួម​គ្នាតែ១ ហើយ​បាន​រុះ​ជញ្ជាំង​ដែល​ខាន់​កណ្តាល​ចេញ​។ អេភេសូរ ២:១៤ ចាប់​តាំងពី​ឆ្នាំ១៩៦១ ក្រុម​គ្រួសារ និង​មិត្ត​ភក្តិ​ជា​ច្រើន​បាន​បែក​ខ្ញែក​គ្នា ដោយសារ​ជញ្ជាំង​ទីក្រុង​ប៊ែរឡាំង នៅ​ប្រទេស​អាឡឺម៉ង់​។ រដ្ឋាភិបាល​ប្រទេស​អាឡឺម៉ង់​ខាង​កើត​បាន​សាងសង់​ជញ្ជាំង​នោះ នៅ​ឆ្នាំ​នោះ ដើម្បី​រា​រាំង​ពលរដ្ឋ​របស់​ខ្លួន មិន​ឲ្យ​រត់​គេច​ទៅ​ប្រទេស​អាឡឺម៉ង់​ខាង​កើត​។ តាម​ពិត ចាប់​តាំងពី​ឆ្នាំ១៩៤៩ ដល់​ថ្ងៃ​ដែលគេ​ចាប់​ផ្តើម​សាង​សង់​ជញ្ជាំង​នោះ គេ​បាន​ប៉ាន់​ប្រមាណ​ថា មនុស្ស​ជាង២លាន​កន្លះ បាន​សម្រុក​ឆ្លង​ដែន​ពី​ប្រទេស​អាឡឺម៉ង់​ខាង​កើត ចូល​អាឡឺម៉ង់​ខាងលិច​។ ​លោក​ប្រធានាធិបតី​អាមេរិក រ៉ូណល រីហ្គិន(Ronald Reagan) ធ្លាប់​បាន​ឈរ​នៅ​ពីមុខ​ជញ្ជាំង​នោះ នៅ​ឆ្នាំ១៩៨៧ ហើយ​បាន​មាន​ប្រសាសន៍​ថា “ចូរ​យើង​ផ្តួល​រំលំ​ជញ្ជាំង​នេះ”។ ពាក្យ​សម្ដី​ដ៏​ល្បី​ល្បាញ​នេះ​បាន​ឆ្លុះ​បញ្ចាំង​អំពី​បំណង​របស់​ប្រជាជន​អាឡឺម៉ង់ ដែល​ចង់​ឲ្យ​មាន​ការ​ផ្លាស់​ប្តូរ ហើយក៏​បាន​នាំ​ឲ្យ​មាន​ការ​ផ្តួល​រំលំ​ជញ្ជាំង​នេះ នៅ​ឆ្នាំ១៩៨៩ ដែល​បាន​ឈាន​ទៅ​រក​ការ​បង្រួប​បង្រួម​ដ៏​រីករាយ សម្រាប់​ប្រទេស​អាឡឺម៉ង់​។ រឿង​នេះ​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​នឹក​ចាំ​អំពី​ការ​បង្រៀន​របស់​សាវ័ក​ប៉ុល អំពី​ការ​ដែល​ព្រះយេស៊ូវ​បាន​ផ្តួល​រំលំ “ជញ្ជាំង​ដែល​ខាន់​កណ្តាល” ជាតិ​សាសន៍ (អេភេសូរ ២:១៤)។ ជញ្ជាំង​នោះ​បាន​កើត​មាន​រវាង​ជនជាតិ​យូដា(ជា​រាស្រ្ត​ជ្រើស​តាំង​របស់​ព្រះ) និង​សាសន៍​ដទៃ​។ ហើយ​ស្តេច​ហេរ៉ូឌ​ក៏បាន​ឲ្យ​គេ​សង់​ជញ្ជាំង ក្នុង​បរិវេណ​ព្រះវិហារ​ទីក្រុង​យេរូសាឡិម ដើម្បី​កុំ​ឲ្យ​សាសន៍​ដទៃ​ចូល​ទី​ធ្លា​ខាង​ក្នុង​នៃ​ព្រះវិហារ តែ​ពួកគេ​អាច​មើល​ឃើញ​ទី​ធ្លា​ខាង​ក្នុង​។ តែ​ព្រះយេស៊ូវ​បាន​ប្រទាន “សន្តិភាព” និង​ការ​បង្រួប​បង្រួម​រវាង​ជនជាតិ​យូដា និង​សាសន៍​ដទៃ និង​បាន​ផ្សះផ្សា​ឲ្យ​មនុស្ស​ទាំង​អស់​ឲ្យ​ជា​នឹង​ព្រះ​។ ព្រះអង្គ​បាន​ផ្តួល​រំលំ​ជញ្ជាំង​ដែល​ខាន់​កណ្តាល…

Read article
ពន្លឺ​នៃ​សេចក្តី​សង្ឃឹម

ទំនុក​ដំកើង ៤២ ចូរ​សង្ឃឹម​ដល់​ព្រះ​ចុះ ដ្បិត​អញ​នឹង​បាន​សរសើរ​ដល់​ទ្រង់​ទៀត ដែល​ទ្រង់​ជា​សេចក្តី​ជំនួយ ហើយ​ជា​ព្រះ​នៃ​អញ​។ ទំនុក​ដំកើង ៤២:១១ ម្តាយ​របស់​ខ្ញុំ​មាន​ឈើ​ឆ្កាង​ពណ៌​ក្រហម​តូច​មួយ ដែល​បញ្ចេញ​ពន្លឺ​ផ្លេកៗ សម្រាប់​ដាក់​តាំង​លម្អ​។ ខ្ញុំ​គួរ​តែ​ចង​ព្យួរ​ឈើ​ឆ្កាង​នោះ នៅ​លើ​ជញ្ជាំង នៅ​ក្បែរ​គ្រែ​គេង​របស់​គាត់ នៅ​ក្នុង​បន្ទប់ ក្នុង​មជ្ឈ​មណ្ឌល​សម្រាក​ព្យាបាល​ជំងឺ​មហារីក​។ ហើយ​ខ្ញុំ​ក៏​គួរតែ​បាន​ត្រៀម​ខ្លួន សម្រាប់​ការ​ទៅ​សួរ​សុខ​ទុក្ខ​គាត់ នៅ​ចន្លោះ​ពេល​ដែល​គាត់​ទៅ​ទទួល​ការ​ព្យាបាល តាម​ពេល​កំណត់​។ អ្វី​ដែល​ខ្ញុំ​ចង់​បាន​ជាងគេ សម្រាប់​ថ្ងៃ​ណូអែល គឺ​ការ​ចំណាយ​ពេល ជាមួយ​ម្តាយ​ខ្ញុំ ឲ្យ​បាន​មួយ​ថ្ងៃ​ទៀត​។ តែ​ផ្ទុយ​ទៅវិញ ខ្ញុំ​ត្រូវ​នៅ​ផ្ទះ ហើយ​យក​ឈើ​ឆ្កាង​នោះ ទៅ​ចង​ព្យួរ​លម្អ​នៅ​លើ​ដើម​ណូអែល​វិញ​។ ខណៈ​ពេល​ដែល​កូន​ប្រុស​ខ្ញុំ​ដោត​ឌុយ​ភ្លើង ខ្ញុំ​ក៏​បាន​និយាយ​ខ្សឹប​ៗ​ថា “ទូល​បង្គំ​សូម​អរ​ព្រះគុណ​ព្រះអង្គ”។ កូន​ប្រុស​ខ្ញុំ​មិន​ដឹង​ទេ​ថា ខ្ញុំ​កំពុង​អរ​ព្រះគុណ​ព្រះអង្គ ដែល​បាន​ប្រើ​ពន្លឺ​ភ្លើង​ភ្លឹបភ្លែត​ៗ ដើម្បី​នាំ​ខ្ញុំ​​មើលទៅ​ព្រះយេស៊ូវ ដែល​ជា​ពន្លឺ​នៃ​ក្តី​សង្ឃឹម​ដ៏​ស្ថិត​ស្ថេរ​។ អ្នក​និពន្ធ​បទ​គម្ពីរ​ទំនុក​ដំកើង ជំពូក៤២ បាន​បង្ហាញ​អារម្មណ៍​ពិត​របស់​គាត់ ដល់​ព្រះអម្ចាស់(ខ.១-៤)។ គាត់​បាន​ទទួល​ស្គាល់​ថា វិញ្ញាណ​គាត់​កំពុងតែ​មាន​ទុក្ខ​ព្រួយ និង​រសាប់រសល់ ហើយក៏​បាន​លើក​ទឹក​ចិត្ត​យើង​ថា “ចូរ​សង្ឃឹម​ដល់​ព្រះ​ចុះ ដ្បិត​អញ​នឹង​បាន​សរសើរ ដល់​ទ្រង់​ទៀត ដោយ​ព្រោះ​ព្រះ​ភក្ត្រ​ទ្រង់​ដែល​តែង​តែ​ជួយ”(ខ.៥)។ ទោះ​គាត់​មាន​ទុក្ខ​ព្រួយ និង​ជួប​ការ​លំបាក​ម្តង​ហើយ​ម្តង​ទៀត យ៉ាងណា​ក៏ដោយ ក៏​ពន្លឺ​នៃ​សេចក្តី​សង្ឃឹម​របស់​គាត់ នៅតែ​ចែងចាំង ដោយសារ​គាត់​បាន​នឹក​ចាំ​អំពី​សេចក្តី​ស្មោះ​ត្រង់​របស់​ព្រះអម្ចាស់​កាលពី​មុន(ខ.៦-១០)។…

Read article
ព្រះ​អង្គ​បាន​អត់​ទោស និង​មិន​នឹក​ចាំ​ទៀត

អេសាយ ៤៣:១៨-២៥ គឺ​អញ អញ​នេះ​ហើយ​ជា​អ្នក​ដែល​លុប​អំពើ​រំលង​របស់​ឯង​ចេញ ដោយ​យល់​ដល់​ខ្លួន​អញ ហើយ​អញ​មិន​នឹក​ចាំ​អំពើបាប​របស់​ឯង​ទៀត​ឡើយ​។ អេសាយ ៤៣:២៥ អ្នក​ស្រី​ជីល ផ្រាយ(Jill Price) មាន​សមត្ថ​ភាព​ចម្លែក​ម្យ៉ាង ពី​កំណើត ដោយ​គាត់​អាច​ចងចាំ​ជា​លម្អិត នូវ​ព្រឹត្តិការណ៍​នីមួយៗ​ដែល​បាន​កើត​ឡើង​ចំពោះ​គាត់​។ នៅ​ក្នុង​គំនិត​គាត់ គាត់​អាច​នឹក​ឃើញ​រឿង​ដែល​បាន​កើត​ឡើង ដូច​អ្វី​ដែល​គាត់​ពិត​ជា​បាន​ជួប​ប្រទះ​ក្នុង​ជីវិត​គាត់។ មាន​ខ្សែ​ភាព​យន្ត​ភាគ​មួយ មាន​ចំណង​ជើង​ថា មនុស្ស​មិន​ចេះ​ភ្លេច និយាយ​អំពី​ស្ត្រី​ជា​មន្ត្រី​ប៉ូលិស​ម្នាក់ មាន​សមត្ថភាព​ចងចាំ​ជា​លម្អិត​មិន​ចេះ​ភ្លេច ដែល​មាន​ប្រយោជន៍​យ៉ាង​ខ្លាំង នៅ​ក្នុង​ការ​ប្រកួត​ល្បែង​ចងចាំ និង​ការ​ដោះ​ស្រាយ​រឿង​ក្តី​ឧក្រិដ្ឋ​កម្ម​។ ទោះជា​យ៉ាងណា​ក៏ដោយ សម្រាប់​អ្នក​ស្រី​ជីល ផ្រាយ សមត្ថភាព​ចងចាំ​មិន​ចេះ​ភ្លេច​នេះ​បាន​នាំ​ឲ្យ​គាត់​មាន​ការ​លំបាក​ជា​ច្រើន​។ គាត់​មិន​អាច​ភ្លេច​ពេល​ដែល​គេ​រិះ​គន់​គាត់ ឬ​ពេល​ដែល​គាត់​ជួប​រឿង​ព្រាត់​ប្រាស់ ហើយ​មិន​អាច​ភ្លេច​ការ​អ្វី​ដែល​គាត់​បាន​ធ្វើ ដែល​នាំ​ឲ្យ​គាត់​មាន​វិប្បដិសារី​។ នាង​បាន​នឹក​ឃើញ​រឿង​ទាំង​អស់​នោះ ក្នុង​ខួរ​ក្បាល​នាង ម្តង​ហើយ​ម្តង​ទៀត​។ ព្រះ​នៃ​យើង​ជ្រាប​អំពី​អ្វីៗ​ទាំង​អស់ ដែល​បាន​កើត​ឡើង​ពី​អតីត​កាល ហើយ​ក៏​ជ្រាប​អំពី​រឿង​ទាំង​អស់​ដែល​នឹង​កើត​ឡើង​នៅពេល​អនាគត​។ ព្រះ​គម្ពីរ​បាន​ចែងថា ព្រះ​ប្រាជ្ញាញាណ​របស់​ព្រះ​អង្គ​គ្មាន​ដែន​កំណត់​។ តែ​ព្រះអង្គ​បាន​មាន​បន្ទូល​លើក​ទឹក​ចិត្ត​យើង ក្នុង​កណ្ឌ​គម្ពីរ​អេសាយ​ថា “គឺ​អញ អញ​នេះ​ហើយ​ជា​អ្នក​ដែល​លុប​អំពើ​រំលង​របស់​ឯង​ចេញ ដោយ​យល់​ដល់​ខ្លួន​អញ ហើយ​អញ​មិន​នឹក​ចាំ​អំពើបាប​របស់​ឯង​ទៀត​ឡើយ”(៤៣:២៥)។ កណ្ឌ​គម្ពីរ​ហេព្រើរ​បាន​បញ្ជាក់​កាន់តែ​ច្បាស់​ថា “យើង​រាល់​គ្នា​បាន​ញែក​ជា​បរិសុទ្ធ ដោយសារ​ដង្វាយ​ថ្វាយ​រូប​អង្គ​ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ១ដង​ជា​សំរេច” ហើយ​ព្រះអង្គ​នឹង​លែង​នឹក​ចាំ​ពី​អំពើបាប និង​សេចក្តី​ទទឹង​ច្បាប់​របស់​យើង​ទៀត(ហេព្រើរ ១០:១០,១៧)។ ពេលណា​យើង​សារភាព​បាប​យើង…

Read article
មេរៀន​ទទួល​បាន​ពី​ស្នាម​របួស

លោកុប្បតិ្ត ៣២:២២-៣២ កាល​គាត់​ឆ្លង​ត្រង់​ព្នីអែល​រួច​ហើយ នោះ​ថ្ងៃ​បាន​រះ​ឡើង គាត់​ក៏​ដើរ​ខ្ញើចៗ​។ លោកុប្បត្ដិ ៣២:៣១ អ្នក​ស្រី​ហ្វេយ(Faye) បាន​ពិនិត្យ​មើល​ស្នាម​សម្លាក នៅ​លើ​ពោះ​របស់​គាត់​។ គាត់​បាន​ស៊ូ​ទ្រាំ​នឹង​ការ​វះ​កាត់​មួយ​លើក​ទៀត ដើម្បី​យក​ដុំ​សាច់​មហារីក​ចេញពី​ក្រពះ​គាត់​។ លើក​នេះ ក្រុម​វេជ្ជ​បណ្ឌិត​បាន​កាត់​ដុំ​​សាច់​នោះ​ចេញពី​ក្រពះ​របស់​គាត់ ហើយ​បាន​បន្សល់​ទុក​នូវ​​ស្នាម​សម្លាក ដែល​បាន​ឆ្លុះ​បញ្ចាំង​អំពី​ការ​ប្រឹង​ប្រែង​របស់​ពួកគេ​។ គាត់​ក៏បាន​ប្រាប់​ស្វាមី​គាត់​ថា ស្នាម​សម្លាក​នោះ​ជា​តំណាង​ឲ្យ​ការ​ឈឺ​ចាប់​ដោយសារ​ជំងឺ​មហារីក ឬ​ជា​តំណាង​ឲ្យ​ការ​ចាប់​ផ្តើម​នៃ​ការ​ជា​សះ​ស្បើយ​។ តែ​គាត់​បាន​សម្រេច​ចិត្ត​ចាត់​ទុក​ស្នាម​សម្លាក​នោះ ជា​និមិត្តរូប​នៃ​ការ​ជា​សះ​ស្បើយ​។ លោក​យ៉ាកុប​ក៏​ធ្លាប់​ប្រឈម​មុខ​ដាក់​ការ​សម្រេច​ចិត្ត​ស្រដៀង​នេះ​ផង​ដែរ បន្ទាប់ពី​គាត់​បាន​បោក​ចំបាប់​ជាមួយ​ព្រះអម្ចាស់ ពេញ​មួយ​យប់​។ ដោយសារ​លោក​យ៉ាកុប​មិន​ព្រម​បោះបង់​ការ​ប្រកួត ព្រះអង្គ​ក៏បាន​ពាល់​ត្រង់​សន្លាក់​ត្រគាក​គាត់ ធ្វើ​ឲ្យ​ត្រគាក​គាត់​ថ្លស់ បានជា​គាត់​ដើរ​ខ្ញើចៗ​។ ប៉ុន្មាន​ខែ​ក្រោយមក ពេល​ដែល​លោក​យ៉ាកុប​ស្ទាប​ត្រគាក​របស់​គាត់ ដែល​បាន​ថ្លស់​នោះ តើ​គាត់​បាន​រៀន​សូត្រ​អ្វី​ខ្លះ ពី​ហេតុការណ៍​នោះ? តើ​ចិត្ត​របស់​គាត់​មាន​ពេញ​ដោយ​ការ​ស្តាយ​ក្រោយ ដោយសារ​គាត់​បាន​រស់នៅ​ដោយ​ការ​បោក​បញ្ឆោត​អ្នក​ដទៃ ដែល​នាំ​ឲ្យ​គាត់​ឈាន​ទៅ​ដល់​ការ​បោក​ចំបាប់​នោះ? ព្រះអម្ចាស់​បាន​ប្រើ​ទុក្ខ​លំបាក​ឲ្យ​គាត់​ភ្លឺ​ភ្នែក មើល​ឃើញ​សេចក្តី​ពិត ដោយ​ព្រះអង្គ​បាន​បដិសេធន៍​មិន​ព្រម​ប្រទាន​ពរ​គាត់ ទាល់តែ​គាត់​បាន​ដឹង​ច្បាស់​ថា ខ្លួនឯង​ជា​នរណា​។ គាត់​មាន​ឈ្មោះ​យ៉ាកុប ដែល​មាន​ន័យថា “អ្នក​តោង​កែង​ជើង” (មើល លោកុប្បត្ដិ ២៥:២៦)។ គាត់​បាន​បោក​បញ្ឆោត​លោក​អេសាវ​ជា​បង​ប្រុស​គាត់ និង​លោក​ឡាបាន់ ជា​ឪពុក​ក្មេក​គាត់ ដើម្បី​ប្រយោជន៍​ផ្ទាល់​ខ្លួន​។ ព្រះ​ទ្រង់​ក៏បាន​ប្រទាន​ឈ្មោះ​ថ្មី​ដល់​លោក​យ៉ាកុប​ថា “អ៊ីស្រាអែល” ព្រោះ​គាត់​បាន​តយុទ្ធ​នឹង​ព្រះ និង​មនុស្ស…

Read article
ព្រះ​នៃ​ខ្ញុំ​តែងតែ​គង់នៅ​ក្បែរ​ជានិច្ច

ភីលីព ៤:៤-៧ ព្រះអម្ចាស់​ទ្រង់​ជិត​ដល់​ហើយ កុំ​ឲ្យ​ខ្វល់ខ្វាយ​អ្វី​ឡើយ ចូរ​ទូល​ដល់​ព្រះ ឲ្យ​ជ្រាប​ពី​សេចក្តី​សំណូម​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ក្នុង​គ្រប់​ការ​ទាំង​អស់ ។ ភីលីព ៤:៥-៦ អ្នក​ស្រី​លត(Lourdes) បាន​ធ្វើ​ការ​ជា​គ្រូ​បង្រៀន ក្នុង​ថ្នាក់​ចម្រៀង នៅ​ទីក្រុង​ម៉ានីល​ប្រទេស​ភីលីពីន ជាង៣០ឆ្នាំ​ហើយ​។ គាត់​បាន​បង្រៀន​សិស្ស​ដោយ​ផ្ទាល់ តែ​គាត់​មាន​ការ​ថប់​បារម្ភ ពេល​ដែល​គេ​ស្នើ​ឲ្យ​គាត់​បង្រៀន​តាម​អន​ឡាញ​។ គាត់​ថា គាត់​មិន​សូវ​ចេះ​ប្រើ​កុំព្យូទ័រ​។ កុំព្យូទ័រ​យួរដៃ​របស់​គាត់​ចាស់ ហើយ​គាត់​ក៏​មិន​មាន​ទម្លាប់​ជួប​ជុំ​គ្នា​តាម​អនឡាញ​ដែរ​​។ អ្នក​ខ្លះ​ប្រហែល​ជា​គិតថា វា​ជា​រឿង​តូចតាច​ទេ តែ​វា​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​គាត់​មាន​ភាព​តានតឹង​ក្នុង​ចិត្ត​យ៉ាង​ខ្លាំង​។ គាត់​ថា គាត់​រស់នៅ​ម្នាក់ឯង គ្មាន​នរណា​ជួយ​គាត់​​។ គាត់​មាន​ការ​ព្រួយ​បារម្ភ ខ្លាច​សិស្ស​ឈប់​រៀន​ជាមួយ​គាត់ ហើយ​គាត់​នឹង​បាត់បង់​ប្រាក់​ចំណូល​។ មុន​ពេល​គាត់​ចាប់​ផ្តើម​ការ​បង្រៀន គាត់​តែងតែ​អធិស្ឋាន សូម​ឲ្យ​កុំព្យូទ័រ​យួរដៃ​របស់​គាត់ មាន​ដំណើរ​ការ​ល្អ​។ គាត់​ថា គាត់​បាន​ដាក់ បទ​គម្ពីរ​ភីលីព ៤:៥-៦ នៅ​លើ​រូប​ផ្ទៃ​ខាង​ក្រោយ ក្នុង​អេ​ក្រង់​កុំព្យូទ័រ​របស់​គាត់ ហើយក៏​បាន​នឹក​ចាំ​ខ​គម្ពីរ​នេះ​នៅ​ក្នុង​ចិត្ត​។ សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​លើក​ទឹក​ចិត្ត​យើង កុំ​ឲ្យ​មាន​ការ​ថប់​បារម្ភ អំពី​រឿង​អ្វី​ឡើយ ព្រោះ​ព្រះអម្ចាស់​តែងតែ​គង់នៅ​ក្បែរ​យើង​ជានិច្ច​។ ចូរ​យើង​ប្រកាន់​ខ្ជាប់​តាម​ព្រះបន្ទូល​សន្យា​របស់​ព្រះអម្ចាស់ ដែល​បាន​ធានា​ថា​ ព្រះអង្គ​នឹង​គង់នៅ​ក្បែរ​យើង​គ្រប់​ពេល​។ ពេលណា​យើង​សម្រាក​ដោយ​ទុក​ចិត្ត​ថា ព្រះអង្គ​គង់នៅ​ក្បែរ​យើង ហើយ​ទូល​ថ្វាយ​បញ្ហា​ទាំង​អស់ គឺ​គ្រប់​ទាំង​បញ្ហា​តូច​ធំ នោះ​សេចក្តី​សុខ​សាន្ត​របស់​ព្រះអង្គ នឹង​ការពារ​ចិត្ត​និង​គំនិត​យើង ក្នុង​ព្រះគ្រីស្ទ​យេស៊ូវ(ខ.៧)។…

Read article
ឧបសគ្គ​នៅ​ថ្ងៃ​ណូអែល

សុភាសិត ៣:៥-១៨ ដ្បិត​មនុស្ស​វៀច​ជាទី​ខ្ពើម​ឆ្អើម​ដល់​ព្រះយេហូវ៉ា តែ​ឯ​មនុស្ស​ទៀង​ត្រង់ នោះ​ទ្រង់​ជា​មិត្រ​នឹងគេ​វិញ​។ សុភាសិត ៣:៣២ លោក​ដាវីឌ(David) និង​អ្នក​ស្រី​អេនជី(Angie) បាន​ចេញទៅ​បម្រើ​ព្រះអង្គ​នៅ​ក្រៅ​ប្រទេស តាម​ការ​ត្រាស់​​ហៅ​របស់​ព្រះអង្គ​។ ការងារ​ដែល​ពួកគេ​ធ្វើ​ថ្វាយ​ព្រះអង្គ​នៅ​ទីនោះ បង្កើត​បានផល​ផ្លែ​ជា​ច្រើន​។ ប៉ុន្តែ ពួកគេ​ក៏​បាន​ជួប​ការ​លំបាក​ជា​ច្រើន​ផង​ដែរ​។ ឪពុក​ម្តាយ​របស់​លោក​ដាវីឌ​មាន​វ័យ​ចាស់​ហើយ តែ​គាត់​មិន​អាច​ទៅ​ជួប​ជុំ​ជាមួយ​ពួកគេ​នៅ​ថ្ងៃ​ណូអែល​បានទេ​។ លោក​ដាវីឌ និង​អ្នក​ស្រី​អ៊ែន​ជី​បាន​ព្យាយាម​កាត់​បន្ថយ​ភាព​ឯកោ​របស់​ឪពុក​ម្តាយ​គាត់ នៅ​ថ្ងៃ​ណូអែល ដោយ​ផ្ញើ​អំណោយ​ឲ្យ​ពួក​គាត់ មុន​ថ្ងៃ​ណូអែល​មកដល់ ហើយក៏​បាន​ទូរស័ព្ទ​សួរ​សុខ​ទុក្ខ​ពួក​គាត់​នៅពេល​ព្រឹក​ថ្ងៃ​ណូអែល​។ ប៉ុន្តែ វត្ត​មាន​របស់​លោក​ដាវីឌ និង​អ្នក​ស្រី​អ៊ែនជី គឺជា​អ្វី​ដែល​ពួកគេ​ត្រូវ​ការ​បំផុត​។ ដង្វាយ​ឧបត្ថម្ភ​ដែល​លោក​ដាវីឌ​បាន​ទទួល​ប្រចាំខែ អាច​ឲ្យ​គាត់​សន្សំ​លុយ​សម្រាប់​ធ្វើ​ដំណើរ​ម្តង​ម្កាល​ប៉ុណ្ណោះ តើ​ពួកគេ​ត្រូវ​ធ្វើ​ដូច​ម្តេច? ដូច​នេះ លោក​ដាវីឌ​ត្រូវ​ការ​ប្រាជ្ញា​មកពី​ព្រះ​។ បទ​គម្ពីរ​សុភាសិត ជំពូក៣ បាន​បង្រៀន​យើង​ថា ដើម្បី​ស្វែងរក​ប្រាជ្ញា យើង​ចាំបាច់​ត្រូវ​ទីពឹង​ព្រះអង្គ​ឲ្យ​អស់ពី​ចិត្ត ហើយ​ទទួល​ស្គាល់​ព្រះអង្គ​នៅ​គ្រប់​ទាំង​ផ្លូវ​របស់​យើង(ខ.៥-៦) ហើយ​បាន​ពិពណ៌នា អំពី​លក្ខណៈ​ផ្សេងៗ​របស់​ប្រាជ្ញា ដែល​មាន​ដូច​ជា​សេចក្តី​ស្រឡាញ់ និង​សេចក្តី​ស្មោះ​ត្រង់(ខ.៣-៤,៧-១២) និង​អត្ថ​ប្រយោជន៍​របស់​ប្រាជ្ញា ដែល​មាន​ដូចជា​សន្តិភាព និង​ភាព​ស្ថិត​ស្ថេរ(ខ.‌១៣-១៨)។ ហើយ​ព្រះអង្គ​ក៏បាន​ប្រទាន​ប្រាជ្ញា​យ៉ាង​ដូច​នោះ ដោយ​ទទួល​យើង​ធ្វើ​ជា​មិត្តសំឡាញ់​របស់​ព្រះអង្គ(ខ.៣២)។ ព្រះ​អង្គ​ខ្សឹប​ប្រាប់​អំពី​ដំណោះ​ស្រាយ ដល់​អ្នក​ដែល​ជិត​ស្និទ្ធ​នឹង​ព្រះអង្គ​។ លោក​ដាវីឌ​ក៏​បាន​អធិស្ឋាន​ទូល​ថ្វាយ​ព្រះអង្គ អំពី​បញ្ហា​របស់​គាត់ នៅ​ពេលយប់​មួយ ហើយ​ព្រះអង្គ​ក៏បាន​ប្រទាន​គំនិត​ប្រាជ្ញា​ដល់​គាត់​។ នៅ​ថ្ងៃ​ណូអែល​ឆ្នាំ​បន្ទាប់ គាត់​និង​អ្នក​ស្រី​អ៊ែនជី​ក៏បាន​ស្លៀក​ពាក់​ខោអាវ​ស្អាត​បំផុត…

Read article
ភាព​ជា​សហគមន៍​ក្នុង​ព្រះគ្រីស្ទ

កិច្ចការ ២:៣៨-៤៧ អ្នក​ទាំង​នោះ​ក៏​នៅតែ​ព្យាយាម​ក្នុង​សេចក្តី​បង្រៀន​របស់​ពួក​សាវ័ក ហើយ​ក្នុង​សេចក្តី​ប្រកប​គ្នា ព្រម​ទាំង​ការ​កាច់​នំ​បុ័ង និង​សេចក្តី​អធិស្ឋាន​ផង​។ កិច្ចការ ២:៤២ នៅ​ភាគ​អាគ្នេយ៍​នៃ​ប្រទេស​បាហាម៉ាស មាន​កោះ​តូច​មួយ ដែលគេ​បាន​ដាក់​ឈ្មោះ​ឲ្យ​ថា “កោះ​រញ៉េរញ៉ៃ”។ កាលពី​សតវត្សរ៍ទី១៩ កោះ​នោះ​ជា​កន្លែង​ផលិត​អំបិល​ដ៏​សកម្ម តែ​ដោយសារ​ការ​ធ្លាក់​ចុះ​នៃ​ឧស្សាហ៍​កម្ម​នេះ មនុស្ស​ជា​ច្រើន​បាន​ផ្លាស់ទី​លំនៅ​ទៅ​កោះ​ជិត​ខាង​។ កាលពី​ឆ្នាំ២០១៦ មាន​មនុស្ស​តិច​ជាង៨០នាក់ កំពុង​រស់នៅ​ទីនោះ ដោយ​មាន​និកាយ៣ខុស​គ្នា តែ​ពួក​គេ​បាន​ជួប​ជុំ​គ្នា​ក្នុង​កន្លែង​មួយ ដើម្បី​ថ្វាយបង្គំ​ព្រះ និង​ប្រកប​គ្នា​រៀង​រាល់​សប្តាហ៍​។ ដោយសារ​នៅ​ទីនោះ​មិន​សូវ​មាន​មនុស្ស​រស់នៅ ការ​រស់នៅ​ជា​សហគមន៍​មាន​សារៈសំខាន់​ជា​ពិសេស​សម្រាប់​ពួកគេ​។ ពួក​ជំនុំ​ដំបូង​ក៏​មាន​ចិត្ត​ចង់​រស់នៅ​ជា​សហគមន៍​ផង​ដែរ​។ ពួកគេ​មាន​ចិត្ត​ឆេះ​ឆួល ចំពោះ​សេចក្តី​ជំនឿ​លើ​ព្រះយេស៊ូវ​គ្រីស្ទ ដែល​បាន​សុគត និង​មាន​ព្រះ​ជន្ម​រស់​ឡើង​វិញ ដើម្បី​លោះ​ពួកគេ​ឲ្យ​រួច​ពី​បាប​។ តែ​ពួកគេ​ក៏បាន​ដឹង​ផង​ដែរ​ថា ពួកគេ​ត្រូវ​ការ​ជួប​ជុំ​គ្នា​ជា​ទៀង​ទាត់​។ ពួកគេ​មាន​ការ​ប្តូរ​ផ្តាច់ ចំពោះ​ការ​បង្រៀន​របស់​សាវ័ក​ប៉ុល ការ​ប្រកប​គ្នា និង​ការ​ធ្វើ​ពិធី​លៀង​ព្រះអម្ចាស់(កិច្ចការ ២:៤២)។ ពួក​គេ​បាន​ជួប​ជុំ​គ្នា​ថ្វាយបង្គំ​ព្រះ​តាម​ផ្ទះ បរិភោគ​អាហារ​ជាមួយ​គ្នា និង​បំពេញ​តម្រូវការ​គ្នា​ទៅវិញ​ទៅមក​។ សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​ពិពណ៌នា អំពី​ពួក​ជំនុំ​ដំបូង​ថា “ឯ​មនុស្ស​ទាំង​ហ្វូង​ដែល​បាន​ជឿ គេ​ក៏​មាន​ចិត្ត​មាន​គំនិតតែ១”(៤:៣២)។ ដោយសារ​ពួកគេ​បាន​ពេញ​ដោយ​ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ នោះ​ពួកគេ​ក៏បាន​សរសើរ​ដំកើង​ព្រះ​ឥត​ឈប់ឈរ ហើយ​ទូល​ថ្វាយ​ព្រះអង្គ អំពី​តម្រូវការ​របស់​ពួក​ជំនុំ​។ សហគមន៍​មាន​ភាព​ចាំបាច់​ចំពោះ​ការ​លូត​លាស់ និង​ការ​ទ្រទ្រង់​គ្នា​ទៅវិញ​ទៅមក​។ ចូរ​យើង​កុំ​ព្យាយាម​ធ្វើ​អ្វីៗ​តែ​ម្នាក់ឯង​។ ព្រះ​ទ្រង់​នឹង​បង្កើត​ឲ្យ​មាន​ការ​រស់នៅ​ជា​សហគមន៍ ខណៈ​ពេល​ដែល​អ្នក​ចែក​ចាយ​អំពី​ទុក្ខ​លំបាក និង​ក្តី​អំណរ​របស់​អ្នក​ដល់​គ្នា​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក…

Read article