នំម៉ាណាប្រចាំថ្ងៃ

You are here:
សេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះខ្ពស់ដល់ស្ថានសួគ៌

ដ្បិត​សេចក្តី​សប្បុរស​នៃ​ទ្រង់​ខ្ពស់​ដល់​ស្ថានសួគ៌ ហើយ​សេចក្តី​ពិត​របស់​ទ្រង់​ក៏​ខ្ពស់​ដល់​ផ្ទៃមេឃ។ ទំនុកដំកើង ៥៧:១០ កាលពី​ឆ្នាំ១៩១៧ លោ​កហ្វ្រេ​ដរី​ក លេហ​មែន(Frederick Lehman) ដែល​ជា​អ្នកជំនួញ​ម្នាក់​នៅ​រដ្ឋ​កា​លី​ហ្វូ​ញ៉ា បាន​ជួប​បញ្ហា​ហិរញ្ញវត្ថុ។ គាត់​ក៏បាន​និពន្ធ​បទ​ទំនុក​សកល​មាន​ចំណងជើង​ថា “សេចក្តី​ស្រឡាញ់​របស់​ព្រះ”។ គាត់​បាន​ទទួលការ​បណ្តាល​ចិត្ត ឲ្យ​និពន្ធ​បាន​ពីរ​ល្បះ​ដំបូង តែ​គាត់​ក៏បាន​ជាប់​គាំង​នៅ​ល្បះ​ទី៣។ គាត់​ក៏បាន​នឹក​ចាំ អំពី​កំណាព្យ​មួយ​បទ ដែលគេ​បាន​រក​ឃើញ​ប៉ុន្មាន​ឆ្នាំមុន នៅ​លើ​ជញ្ជាំង​ក្នុង​ពន្ធ​ធនាគារ​មួយ។ អ្នកទោស​ម្នាក់​បាន​ឆ្លាក់​បទ​កំណាព្យ​នោះ នៅ​លើ​ថ្ម ដោយ​បង្ហាញ​ចេញ​នូវ​ការយល់​ដឹង​ដ៏​ជ្រាលជ្រៅ អំពី​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​របស់​ព្រះ។ បទ​កំណាព្យ​នោះ​មាន​អត្ថន័យ ដូច​បទចម្រៀង​ដែល​លោក​លេហ​មែន​កំពុង​និពន្ធ។ ដូចនេះ គាត់​ក៏បាន​ដាក់បញ្ចូល​បទ​កំណាព្យ​នោះ នៅក្នុង​ល្បះ​ទី៣​នៃ​បទចម្រៀង​គាត់​តែម្តង។ នៅពេល​ខ្លះ យើង​ជួបប្រទះ​ភាព​អន់ថយ​ដ៏​ពិបាក ដូច​លោក​លេហ​មែន និង​កវី​កំណាព្យ​ក្នុង​មន្ទីរ​ឃុំឃាំង​នោះ​ផង​ដែរ។ ក្នុង​ពេល​ដែល​យើង​អស់សង្ឃឹម យើង​ចាំបាច់​ត្រូវ​នឹក​ចាំ អំពី​ព្រះបន្ទូល​ក្នុង​បទ​គម្ពីរ​ទំនុកដំកើង​របស់​ស្តេច​ដាវីឌ ដោយ “ជ្រកនៅ​ក្រោមម្លប់​នៃ​ស្លាប​ទ្រង់”(ទំនុកដំកើង ៥៧:១)។ យើង​ចាំបាច់​ត្រូវ​ស្រែក​រក​ព្រះ ពេល​យើង​មាន​បញ្ហា(ខ.២) ដោយ​ទូល​ថ្វាយព្រះ​អង្គ អំពី​ទុក្ខ​លំបាក និង​ការភ័យខ្លាច ដែល​យើង​មាន “នៅ​កណ្តាល​ហ្វូង​សឹង្ហ”(ខ.៤)។ មិនយូរ​ប៉ុន្មាន យើង​នឹង​នឹក​ចាំ​អំពី​ការ​ផ្គត់ផ្គង់​របស់​ព្រះ កាលពីមុន ហើយ​ចូលរួម​ជាមួយ​ស្តេច​ដាវីឌ ដែល​មាន​បន្ទូល​ថា “ទូលបង្គំ​នឹង​ច្រៀង​សរសើរ ឱ​កិត្តិយស​អញ​អើយ ចូរ​ភ្ញាក់​ឡើង ឱ​ពិណ ហើយនឹង​ស៊ុង​អញ​អើយ…

Read article
អំពើសប្បុរសធម៌តូចៗ ដែលនាំឲ្យមានអំណរ

ដូច្នេះ ចូរ​ប្រដាប់​កាយ ដោយចិត្ត​ក្តួល​អាណិត សប្បុរស សុភាព សំឡូត និង​ចិត្ត​អត់ធ្មត់ ទុកដូចជា​ពួក​អ្នក​រើស​តាំង ដែល​បរិសុទ្ធ ហើយ​ស្ងួនភ្ងា​ដល់​ព្រះ​ចុះ។ កូល៉ុស ៣:១២ អា​មែន​ដា(Amanda) ធ្វើការ​ជា​គ្រូពេទ្យ​មើលថែ​អ្នកជំងឺ​នៅ​តាម​ផ្ទះ ដោយ​ចល័ត​ពី​ផ្ទះ​មួយ​ទៅផ្ទះ​មួយទៀត។ ជា​ញឹកញាប់ នាង​នាំ​កូនស្រី​អាយុ១១ឆ្នាំ ឈ្មោះ​រូ​ប៊ី(Ruby) ទៅជាមួយ​នាង​ផង​ដែរ។ ដើម្បីឲ្យ​មានការ​ងារ​ធ្វើ រូ​ប៊ី​ក៏បាន​ចាប់ផ្តើម​សួរ​អ្នក​រស់នៅ​ក្នុង​ផ្ទះ​ទាំងនោះ​ថា “បើ​អ្នក​អាច​មាន​របស់​បី​យ៉ាង តើ​អ្នក​ចង់បាន​អ្វីខ្លះ?” នាង​ក៏បាន​កត់ទុក​ចម្លើយ​របស់​ពួក​គេ ក្នុង​សៀវភៅ​កត់ត្រា​របស់​នាង។ អ្វី​ដែល​គួរឲ្យ​ភ្ញាក់ផ្អើល​នោះ ភាគច្រើន​ពួក​គេ​ចង់​បាន​តែ​របស់​កំប៉ិច​កំប៉ុក ដែល​មាន​ដូចជា សាច់ក្រក​មក​ពី​ទីក្រុង​វីយែន នំ​សូកូឡា ឈីស និង​ផ្លែ​ប័រ​ជាដើម។ ដូចនេះ រូ​ប៊ី​ក៏បាន​រៃអង្គាស​ប្រាក់ ដើម្បី​ជួយ​បំពេញ​ក្តី​ប្រាថ្នា​ដ៏​សាមញ្ញ​របស់​ពួក​គេ។ នាង​ក៏បាន​ចែក​អំណោយ​ទាំងនោះ ដល់​ពួក​គេ ដោយ​ក្តី​ស្រឡាញ់​ដ៏​កក់ក្តៅ។ នាង​និយាយ​ថា រឿង​នេះ​ពិតជា​បាន​លើកទឹកចិត្ត​នាង ឲ្យ​មាន​ក្តី​អំណរ​ណាស់។ ពេលណា​យើង​បង្ហាញ​ចេញ​នូវ​ក្តី​អាណិត និង​ចិត្តសប្បុរស ដូច​រូ​ប៊ី យើង​ក៏​ឆ្លុះបញ្ចាំង​ឲ្យ​គេ​ស្គាល់​ព្រះ​នៃ​យើង ដែល “ទ្រង់​ប្រកបដោយ​មេត្តាករុណា និង​អាណិតអាសូរ ទ្រង់​យឺត​នឹង​ខ្ញាល់ ក៏​មាន​សេចក្តី​សប្បុរស​ដ៏​ធំ​ទូលាយ”(ទំនុកដំកើង ១៤៥:៨)។ ហេតុនេះ​ហើយ សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​ជំរុញ​យើង ដែល​ជា​រាស្រ្ត​ទ្រង់ ឲ្យ…

Read article
រឿងល្អ និងការឈឺចាប់

ពីព្រោះ​គឺ​ព្រះ​ទេតើ ដែល​ទ្រង់​ចាត់​ខ្ញុំ​មក​ជាមុន ដើម្បីនឹង​រក្សា​ជីវិត​អ្នករាល់គ្នា​ទុក។ លោកុប្បត្ដិ ៤៥:៥ ហ្វេ​ង លូ​លូ (Feng Lulu) បាន​ជួបជុំ​គ្រួសារ​កំណើត​របស់​នាង​វិញ បន្ទាប់ពី​បាន​បាត់ខ្លួន​អស់​រយៈពេល៣ទសវត្សរ៍។ កាល​នាង​នៅក្មេង​ចេះ​ដើរ​តេសតាស់ នាង​ត្រូវ​គេ​ចាប់ជំរិត ពេល​នាង​កំពុង​លេង​នៅ​ក្រៅ​ផ្ទះ តែ​ប្រហែល៣០ឆ្នាំក្រោយ​មក ទីបំផុត សមាគមន៍​ស្រ្តី​ចិន​ក៏បាន​រក​ឃើញ​ទីតាំង​របស់​នាង។ នាង​មិនបាន​ចាំ​ថា ខ្លួនឯង​ជា​កូន​របស់​នរណា​ទេ ដោយសារ​គេ​បាន​ចាប់ជំរិត​នាង កាល​នាង​នៅក្មេង​ពេក។ នាង​បាន​ចម្រើន​វ័យ​ធំឡើង ដោយ​ជឿ​ថា ឪពុក​ម្តាយ​នាង​បាន​លក់​នាង​ឲ្យ​គេ ដោយសារ​គ្មាន​លទ្ធភាព​ចិញ្ចឹម​នាង ដូចនេះ ពេល​ដែល​នាង​បានដឹង​ការពិត នាង​មាន​សំណួរ និង​អារម្មណ៍​លាយឡំ​ជាច្រើន។ កាល​លោក​យ៉ូសែប​បាន​ជួបជុំ​ជាមួយ​បងប្អូន​គាត់​វិញ គាត់​ក៏​ទំនងជា​មាន​អារម្មណ៍​ច្របូកច្របល់​ផង​ដែរ។ គាត់​ត្រូវ​ពួក​បង​ៗ​លក់ ឲ្យ​ធ្វើ​ជា​ទាសករ​ក្នុងទឹក​ដី​អេស៊ីព្ទ កាល​គាត់​នៅក្មេង។ ទោះ​គាត់​បាន​ឆ្លងកាត់​ជីវិត​ផ្លាស់​ប្តូរ​ដ៏​ឈឺចាប់​ជាបន្តបន្ទាប់​ក៏ដោយ ក៏​ព្រះ​ទ្រង់​បាន​លើក​គាត់​ឡើង ឲ្យ​ក្លាយជា​អ្នកមាន​អំណាច​ម្នាក់​ក្នុង​នគរ​អេស៊ីព្ទ។ ពេល​ពួក​បងប្រុស​គាត់​បាន​មក​នគរ​អេស៊ីព្ទ​ដើម្បី​ទិញ​ស្បៀងអាហារ ក្នុងអំឡុងពេល​មាន​គ្រោះ​អត់ឃ្លាន ពួក​គេ​ក៏បាន​ទៅ​ទិញ​ស្បៀងអាហារ​ដោយ​ផ្ទាល់​ពី​គាត់ ដោយ​មិន​បាន​ស្គាល់​គាត់។ លោក​យ៉ូសែប​ទទួលស្គាល់​ថា ព្រះ​ទ្រង់​បាន​ប្រោស​លោះ​កំហុស​របស់​ពួក​គេ​ហើយ បាន​ជា​គាត់​ប្រាប់​ពួក​គេ​ថា ព្រះអង្គ​បាន​ប្រើ​កំហុស​របស់​ពួក​គេ​ដើម្បី ជួយសង្គ្រោះ​ជីវិត​ពួក​គេ ដោយ​សេចក្តី​ប្រោសប្រាណ​យ៉ាង​ធំ(លោ​កុប្បត្តិ ៤៥:៧)។ លោក​យ៉ូសែប​មិនបាន​និយាយ​ការ​ពារ​ទង្វើ​ដ៏​ឈឺចាប់​ដែល​ពួក​គេ​បាន​ធ្វើ​មក​លើ​គាត់​នោះ​ឡើយ តែ​គាត់​បាន​និយាយ​យ៉ាង​ច្បាស់​ថា ពួក​គេ​បាន​លក់​គាត់(ខ.៥)។ ជួនកាល យើង​ព្យាយាម​ប្រើ​គំនិត​វិជ្ជមាន​ខ្លាំងពេក មក​លើ​រឿង​ពិបាក​ៗ ដោយ​គ្រាន់តែ​ផ្តោត​ទៅលើ​ការ​ល្អ…

Read article
ប្រភពនៃបញ្ហា

ឱ​ព្រះអង្គ​អើយ សូម​បង្កើត​ចិត្តបរិសុទ្ធ​នៅក្នុង​ទូលបង្គំ ហើយ​កែ​វិញ្ញាណ​ក្នុង​ទូលបង្គំ​ឲ្យ​ត្រឹមត្រូវ​ឡើង។ ទំនុកដំកើង ៥១:១០ កាលពី​ឆ្នាំ១៨៥៤ ប្រជាជន​រាប់ពាន់​នាក់ បាន​បាត់បង់ជីវិត នៅ​ទី​ក្រុង​ឡុងដ៍។ គេ​យល់ឃើញ​ថា ពួក​គេ​ប្រហែលជា​បាន​ស្លាប់ ដោយសារ​ខ្យល់អាកាស​មាន​ជាតិពុល ព្រោះ​នៅ​សម័យ​នោះ ធាតុអាកាស​ក្តៅ​ខុស​រដូវ បាន​ដុត​កម្តៅ​ទន្លេ​ថេម ដែល​មាន​ក្លិនស្អុយ​ទឹក​លូរ បណ្តាល​ឲ្យមាន​ក្លិនស្អុយ​កាន់តែ​ខ្លាំងឡើង ដល់​ថ្នាក់​គេ​ហៅ​ទឹកទន្លេ​នោះ​ថា “ទន្លេ​មហា​ស្អុយ”។ តែ​ក្លិន​ក្នុង​ខ្យល់អាកាស មិនមែន​ជា​បញ្ហា​អាក្រក់​បំផុត​ឡើយ។ លោក​បណ្ឌិត ចន ស្នូ(Dr. John Snow) បាន​ធ្វើការ​ស្រាវជ្រាវ រក​ឃើញថា ទឹក​ទន្លេ​ថេម​មាន​មេរោគ ដែល​បណ្តាល​ឲ្យ​មានការ​រាតត្បាត​ជំងឺអាសន្នរោគ។ មនុស្សយើង​បានដឹង​អំពី​វិបត្តិ​មួយទៀត ដែល​មាន​ក្លិនស្អុយ​សាយភាយ​ដល់​ផ្ទៃមេឃ។ យើង​កំពុង​រស់នៅ ពិភពលោក​ដែល​ប្រេះ​បែក ហើយ​យើង​ងាយ​នឹង​មានការ​យល់​ច្រឡំ អំពី​ប្រភព​នៃ​បញ្ហា​នេះ បាន​ជា​យើង​ព្យាយាម​ព្យាបាល​រោគសញ្ញា តែ​មិន​អាច​ព្យាបាល​ជំងឺ​នោះ​បាន។ កម្មវិធី​សង្គម និង​គោលនយោបាយ​ប្រកបដោយ​ប្រាជ្ញា មាន​ប្រយោជន៍​ខ្លះ​ៗ​ដែរ តែ​គ្មាន​អំណាច​កាត់​ផ្តាច់​ឫស​គុល​នៃ​ជំងឺ​របស់​សង្គម ដែល​ជា​ចិត្ត​មាន​ពេញដោយ​អំពើបាប។ ព្រះយេស៊ូវ​មាន​បន្ទូល​ថា “គ្មានអ្វី​ពី​ខាងក្រៅ ចូល​ទៅ​ក្នុង​ខ្លួនមនុស្ស ដែល​អាច​នឹង​ធ្វើឲ្យ​ស្មោកគ្រោក​បាន”(មា​កុ ៧:១៥)។ ត្រង់​ចំណុច​នេះ ព្រះអង្គ​មិនមែន​កំពុង​មាន​បន្ទូល​សំដៅ​ទៅលើ​ជំងឺ​ផ្លូវកាយ​ឡើយ(ម៉ាកុស ៧:១៥)។ ផ្ទុយទៅវិញ ព្រះអង្គ​កំពុង​បង្ហាញ​ធាតុ​ពិត​នៃ​បញ្ហា​ខាងវិញ្ញាណ​របស់​យើង​ម្នាក់​ៗ។ ​ព្រះអង្គ​មាន​បន្ទូល​ថា “គឺជា​សេចក្តី​ដែល​ចេញពី​មនុស្ស​មក​ទេតើ…

Read article
កេរដំណែលនៃមិត្តភាព

មិត្រ​សំឡាញ់​រមែង​ស្រឡាញ់​គ្នា​នៅ​គ្រប់វេលា ឯ​បងប្អូន​ក៏​កើតមក​សំរាប់​គ្រាលំបាក​ដែរ។ សុភាសិត ១៧:១៧ ខ្ញុំ​បាន​ជួប​គាត់ ក្នុង​ទសវត្សរ៍​ឆ្នាំ១៩៧០ កាល​ខ្ញុំ​កំពុង​បង្រៀន​មុខវិជ្ជា​ភាសា​អង់គ្លេស និង​កីឡា​បាល់បោះ នៅ​វិទ្យាល័យ ហើយ​គាត់​ជា​សិស្ស​ដែល​មាន​កម្ពស់​ខ្ពស់ និង​មាឌធំ។ មិនយូរ​ប៉ុន្មាន គាត់​ក៏បាន​ចូលក្នុង​ក្រុមកីឡា​បាល់បោះ​របស់ខ្ញុំ ហើយក៏​បាន​ចូលរៀន​ក្នុង​ថ្នាក់​ដែល​ខ្ញុំ​បង្រៀន។ មិត្តភាព​ក៏បាន​កើតមាន​រវាង​យើង​ទាំងពីរ។ មិត្តភក្ដិ​ដដែល​នេះ​ក៏បាន​បម្រើការ ជាមួយ​ខ្ញុំ ជា​អ្នក​កែសម្រួល​អត្ថបទ​ជាមួយ​ខ្ញុំ អស់​ជាច្រើន​ឆ្នាំ។ ក្នុង​ពិធី​ចូលនិវត្តន៍​របស់ខ្ញុំ គាត់​ក៏បាន​ឡើង​ចែកចាយ អំពី​កេរដំណែល​នៃ​មិត្តភាព​ដែល​យើង​មាន​ជាមួយគ្នា តាំង​ពី​យូរ​មក​ហើយ។ ចុះ​ចំណែក​ឯ​មិត្តភក្តិ​ដែល​មាន​ចំណងទាក់ទង​ ដោយ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​របស់​ព្រះ ដែល​លើកទឹកចិត្ត​យើង និង​នាំយើង​ចូល​ទៅ​ជិត​ព្រះយេស៊ូវ​? បទ​គម្ពីរ​សុភាសិត​បាន​បង្ហាញ​ឲ្យ​យើង​ដឹង​ថា មិត្តភាព​មាន​ធាតុផ្សំ​ពីរ​យ៉ាង ដែល​បាន​លើកទឹកចិត្ត​យើង។ ទីមួយ មិត្ត​ភក្តិ​ពិតប្រាកដ​ផ្តល់​ឲ្យ​យើង​នូវ​យោបល់​ដ៏​មានតម្លៃ ទោះ​វា​ជា​យោបល់ ដែល​គាត់​ពិបាក​ឲ្យ ឬ​យើង​ពិបាក​ទទួល​ក៏ដោយ(២៧:៦) គឺ​ដូច​មាន​សេចក្តី​ចែងថា : “របួស​ដែល​មិត្រ​សំឡាញ់​ធ្វើ​ដល់​យើង នោះ​តែង​ធ្វើ​ដោយ​ស្មោះត្រង់​ទេ”។ ទីពីរ មិត្ត​ភក្តិ​ដែល​នៅ​ក្បែរ​យើង ហើយ​ងាយ​ទំនាក់ទំនង មាន​សារៈសំខាន់ ក្នុង​ពេល​ដែល​មានរឿង​វិបត្តិ គឺ​ដូច​មាន​សេចក្តី​ចែងថា : “អ្នកមួយ​ដែល​នៅ​ជិតខាង​ខ្លួន នោះ​វិសេស​ជាង​បងប្អូន​ដែល​នៅ​ឆ្ងាយ​វិញ”(ខ.១០)។ ការ​ធ្វើដំណើរ​ក្នុង​ជីវិត តែម្នាក់ឯង មិនមែន​ជាការល្អ​ទេ។ គឺ​ដូចដែល​ស្តេច​សាឡូម៉ូន​បាន​កត់សំគាល់​ថា “មាន​គ្នា២នាក់ នោះ​វិសេស​ជាង​នៅតែ​ឯង ពីព្រោះ​គេ​មាន​រង្វាន់​យ៉ាង​ល្អ​កើត​ពី​ការនឿយហត់​របស់​ខ្លួន”(សាស្ដា…

Read article
តើប្រកបដោយប្រាជ្ញា ឬល្ងង់ខ្លៅ?

ដូច្នេះ កុំ​ឲ្យ​ខ្លៅល្ងង់​ឡើយ ត្រូវ​ខំ​ឲ្យ​យល់​បំណង​ព្រះហឫទ័យ​ព្រះអម្ចាស់​វិញ។ អេភេសូរ ៥:១៧ កាល​ខ្ញុំ​មាន​អាយុ១០ឆ្នាំ ខ្ញុំ​បាន​ទិញ​កាសែត​ម៉ាញេ​មួយ ពី​មិត្ត​ភក្តិ​ម្នាក់ ក្នុង​ក្រុម​យុវជន។ កាសែត​ចម្រៀង​នោះ មាន​ផ្ទុក​ទៅ​ដោយបទ​ចម្រៀង​របស់​ក្រុម​ចម្រៀង​គ្រីស្ទបរិស័ទ​សម័យ​ទំនើប។ ប៉ា​របស់ខ្ញុំ​បាន​ចម្រើន​វ័យ​ធំឡើង​ក្នុង​គ្រួសារ​កាន់សាសនា​ហិណ្ឌូ តែ​ក្រោយមក គាត់​ក៏បាន​ទទួល​ជឿ​ព្រះយេស៊ូវ​។ គាត់​មិន​គាំទ្រ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ស្តាប់​បទចម្រៀង​ទាំងនោះ​ទេ។ គាត់​គ្រាន់តែ​ចង់​ឲ្យ​យើង​យក​បទចម្រៀង​​ថ្វាយបង្គំ​មក​ចាក់​ស្តាប់​ក្នុង​ផ្ទះ​យើង​ប៉ុណ្ណោះ។ ខ្ញុំ​ក៏បាន​ពន្យល់​ប្រាប់​គាត់​ថា បទចម្រៀង​ទាំងនោះ​ជា​បទចម្រៀង​របស់​ក្រុម​ចម្រៀង​គ្រីស្ទាន​ទេ តែ​គាត់​នៅតែ​មិន​ផ្លាស់​ប្តូរ​គំនិត។ មួយ​រយៈ​ក្រោយមក គាត់​ក៏បាន​ប្រាប់​ខ្ញុំ​ឲ្យ​សាក​ស្តាប់​បទចម្រៀង​ទាំងនោះ​ឲ្យបាន​មួយ​សប្តាហ៍ ហើយ​ធ្វើការ​សង្កេត​មើល​ថា បទចម្រៀង​ទាំងនោះ​នាំ​ខ្ញុំ ចូល​ទៅ​ជិត​ព្រះ ឬ​នាំ​ខ្ញុំ​ឆ្ងាយ​ពី​ព្រះអង្គ។ នេះ​ជា​យោបល់​ប្រកប​ដោយ​ប្រាជ្ញា ដែល​មាន​ប្រយោជន៍។ មានរឿង​ជាច្រើន​ក្នុង​ជីវិត ដែល​យើង​អាច​ដឹង​ច្បាស់​ថា ជា​រឿង​ត្រឹមត្រូវ ឬ​ខុស តែ​ជា​ញឹកញាប់ មានរឿង​ជាច្រើន ដែល​យើង​មានការ​ពិបាក​ក្នុង​ការពិភាក្សា​គ្នា​រក​ខុស​ត្រូវ(រ៉ូម ១៤:១-១៩)។ ហេតុនេះ​ហើយ យើង​អាច​ស្វែងរក​ប្រាជ្ញា ក្នុង​ព្រះគម្ពីរ ដើម្បី​ធ្វើ​ការ​សម្រេច​ចិត្ត​ធ្វើ​អ្វី​មួយ។ សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​លើកទឹកចិត្ត​អ្នកជឿ​ព្រះ នៅ​ទីក្រុង​អេភេសូរ​ថា “ដូច្នេះ ត្រូវ​ប្រយ័ត្ន​ដោយ​មធ្យ័ត ដែល​អ្នករាល់គ្នា​ដើរ​យ៉ាងណា កុំ​ឲ្យ​ដើរ​ដូចជា​មនុស្ស​ឥត​ប្រាជ្ញា​ឡើយ ត្រូវតែ​ដើរ​ដោយមាន​ប្រាជ្ញា​វិញ”(អេភេសូរ ៥:១៥)។ សាវ័ក​ប៉ុល​ដឹង​ថា គាត់​មិន​អាច​មាន​វត្តមាន​នៅជា​មួយ​ពួក​គេ នៅ​ទីនោះ ជា​រៀង​រហូត ឬ​ផ្តល់​យោបល់​ឲ្យ​បាន​គ្រប់ពេល​នោះ​ឡើយ។ បើ​ពួក​គេ​ចង់ “​លៃ​យក​ឱកាស​ឲ្យ​ទាន់ពេល ពីព្រោះ​សម័យនេះ​អាក្រក់​ណាស់”…

Read article
ស្រឡាញ់អ្នកជិតខាងដូចខ្លួនឯង

មិន​ត្រូវ​សងសឹក ឬ​ចង​គំនុំ​គុំគួន​នឹង​ពួក​កូនចៅ​របស់​សាសន៍​ឯង​ឡើយ គឺ​ត្រូវឲ្យ​ស្រឡាញ់​អ្នកជិតខាង​ដូច​ខ្លួនឯង​វិញ អញ​នេះ​ជា​ព្រះយេហូវ៉ា។ លេវី​វិន័យ ១៩:១៨ ក្នុងអំឡុងពេល​មានការ​បិទ​ខ្ទប់ និង​រស់នៅ​ដាច់ដោយឡែក​ពី​គ្នា ក្នុងអំឡុងពេល​នៃ​ការ​រីក​រាលដាល​​វី​រូស​កូ​រ៉ូ​ណា ខ្ញុំ​បាន​នឹក​ចំា​ពាក្យ​សម្តី ក្នុង​សំបុត្រ​ដែល​លោក​ម៉ា​ធីន លូស័​រ ឃីង Jr(Martin Luther King Jr.) បាន​សរសេរ​ពី​ក្នុង​គុក នៅ​ទី​ក្រុង​បឺមីងហាំ។ គាត់​បាន​និយាយ​អំពី​ភាព​អយុត្តិធម៌ ដោយ​លើកឡើង​ថា គាត់​មិន​អាច​អង្គុយ​ស្ងៀម នៅក្នុង​ទីក្រុង​មួយ ដោយ​មិន​ធ្វើអ្វី​សោះ ហើយ​​មិន​ខ្វល់​អំពី​រឿង​ដែល​កំពុង​កើតឡើង ក្នុង​ទីក្រុង​មួយទៀត​នោះ​ឡើយ។ គាត់​មានប្រសាសន៍​ថា “យើង​កំពុង​ជាប់​នៅក្នុង​បណ្តាញ​ដែល​ចង​ភ្ជាប់គ្នា​ទៅវិញទៅមក ដូច​ខ្សែអំបោះ​ដែល​ត្បាញ​ចូលគ្នា​ជា​ក្រណាត់។ ការអ្វី​ដែល​មក​ផល​ប៉ះពាល់​មក​លើ​មនុស្ស​ម្នាក់​ដោយ​ផ្ទាល់ គឺ​មានផល​ប៉ះពាល់​មក​លើ​មនុស្ស​ទាំងអស់ ដោយប្រយោល”។ ដូចគ្នា​នេះ​ដែរ ក្នុងអំឡុងពេល​នៃ​ការ​រាតត្បាត​នៃ​ជំងឺ​កូ​វីត១៩ យើង​អាច​សង្កេតឃើញ​ចំណង​ទាក់​ទង នៅ​តាម​បណ្តា​ទីក្រុង និង​ប្រទេស​ក្នុង​ពិភពលោក ដែល​បាន​បិទ​ខ្ទប់ ដើម្បី​ទប់ស្កាត់​ការ​រីក​រាលដាល​មេរោគ​កូ​រ៉ូ​ណា។ បាន​សេចក្តី​ថា រឿង​អ្វី​ដែល​មានផល​ប៉ះពាល់​មក​លើ​ទីក្រុង​មួយ​មិនយូរ​ប៉ុន្មាន អាច​មានផល​ប៉ះពាល់​មក​លើ​ទីក្រុង​មួយទៀត។ ជាច្រើន​សតវត្សរ៍​មក​ហើយ ដែល​ព្រះ​ទ្រង់​បាន​បង្រៀន​រាស្រ្ត​ព្រះអង្គ អំពី​របៀប​បង្ហាញ​ការ​យកចិត្ត​ទុកដាក់​ចំពោះ​អ្នកដទៃ។ ព្រះអង្គ​បាន​ប្រទាន​ក្រឹត្យវិន័យ​តាមរយៈ​លោក​ម៉ូសេ ដើម្បី​ដឹកនាំ​ពួក​អ៊ីស្រាអែល និង​ជួយ​ពួក​គេ​ឲ្យ​រស់នៅ​ជា​មួយ​គ្នា។ ព្រះអង្គ​បាន​ប្រាប់​ពួក​គេ​ថា “មិន​ត្រូវ​ឈរ​ទាស់​នឹង​ឈាម​អ្នកជិតខាង​ឯង​ដែរ”(លេវី​វិន័យ ១៩:១៦) ហើយ​មិន​ត្រូវ​សងសឹក​មក​លើ​អ្នកដទៃ តែ​ត្រូវ “ស្រឡាញ់​អ្នកជិតខាង​ឲ្យ​ដូច​ខ្លួនឯង”(ខ.១៨)។ ព្រះអង្គ​ជ្រាប​ថា…

Read article
អរព្រះគុណព្រះ នៅពេលដែលថ្ងៃច័ន្ទមកដល់

គ្មានអ្វី​វិសេស​ដល់​មនុស្សជា​ជាង​ការ​ស៊ី​ហើយ​ផឹក​ទេ ព្រមទាំង​ឲ្យ​ចិត្តបាន​រីករាយ​សប្បាយ ដោយ​ផល​នៃ​ការដែល​ខ្លួន​បាន​ធ្វើ​ផង។ សាស្តា ២:២៤ ខ្ញុំ​ធ្លាប់​មាន​ការ​ភ័យខ្លាច ចំពោះ​ថ្ងៃច័ន្ទ។ ជួនកាល ពេលណា​ខ្ញុំ​ចុះពី​រថភ្លើង ដើរទៅ​កន្លែង​ធ្វើការ ខ្ញុំ​ក៏បាន​អង្គុយ​នៅ​ស្ថានីយ​រថភ្លើង ដោយ​ព្យាយាម​ពន្យារពេល​យ៉ាងហោចណាស់​ឲ្យបាន​ពីរបី​នាទី មុននឹង​ដើរទៅ​រក​អាគា​ការិយាល័យ។ បេះដូង​ខ្ញុំ​ក៏បាន​ដើរ​ញាប់ ខណៈ​ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​មានការ​ព្រួយបារម្ភ​ខ្លាច​មិនបាន​បញ្ចប់​កិច្ចការ ឲ្យបាន​មុន​ថ្ងៃ​ផុតកំណត់ និង​មិន​ចង់​ជួប​ចៅហ្វាយនាយ​ដែល​មានការ​ផ្លាស់​ប្តូរ​អារម្មណ៍​ឆាប់រហ័ស។ អ្នកខ្លះ​អាច​មានការ​ពិបាក នៅក្នុង​ការ​ចូល​ទៅ​ក្នុង​សប្តាហ៍​មួយទៀត ដែល​មានការ​ព្រួយបារម្ភ​ច្រើន។ យើង​ប្រហែល​មាន​អារម្មណ៍​ថា ពិបាក​ពេក ឬ​គេ​មិន​ឲ្យ​តម្លៃ​យើង នៅ​កន្លែង​ធ្វើ​ការ។ ស្តេច​សាឡូម៉ូន​បាន​ពិពណ៌នា អំពី​ការ​លំបាក​នៃ​ការងារ យ៉ាងដូច​នេះ​ថា “ដ្បិត​ក្នុង​អស់ទាំង​ការដែល​មនុស្ស​ធ្វើ និង​សេចក្តី​ដែល​ចិត្ត​ខំ​បង្កើត គឺជា​ការនឿយហត់​ដែល​ខ្លួន​ខំធ្វើ​នៅ​ក្រោម​ថ្ងៃ នោះ​តើមាន​ផល​អ្វីខ្លះ? ពីព្រោះ​អស់ទាំង​ថ្ងៃ​នៃ​អ្នកនោះ​មាន​សុទ្ធតែ​សេចក្តី​ទុក្ខ​ព្រួយ ហើយ​កិច្ច​ធុរៈ​របស់​គេ​សុទ្ធតែ​លំបាក​ទទេ”(សាស្តា ២:២២-២៣)។ បទ​គម្ពីរ​នេះ​មិនបាន​ប្រាប់​យើង អំពី​ការងារ​ដែល​មានការ​ពិបាក​តិច​ជាង ឬ​មាន​រង្វាន់​ច្រើនជាង​នោះ​ទេ តែ​បាន​បង្រៀន​យើង ឲ្យ​ផ្លាស់​ប្តូរ​ផ្នត់គំនិត​របស់​យើង(ខ.២៤)។ ទោះ​ការងារ​យើង​មានការ​ពិបាក​យ៉ាងណាក៏ដោយ បទ​គម្ពីរ​សាស្តា​បាន​លើកទឹកចិត្ត​យើង ឲ្យ “រក​ឃើញ​ការ​ស្កប់ចិត្ត” នៅក្នុង​ការងារ​នោះ ដោយ​ជំនួយ​មក​ពី​ព្រះ(ខ.២៤)។ ការ​ស្កប់ចិត្ត​នោះ​ប្រហែល​កើតមាន ពេលណា​ព្រះវិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ​ជួយ​យើង ឲ្យ​បង្ហាញ​ចេញ​នូវ​ចារិក​លក្ខណៈ​ដូច​ព្រះគ្រីស្ទ។ ឬនៅ​ពេល​ដែល​យើង​បានឮ​នរណា​ម្នាក់​បាន​ទទួល​ព្រះពរ តាមរយៈ​កិច្ចការ​របស់​យើង។ ឬក៏​នៅពេល​ដែល​យើង​នឹក​ចាំ អំពី​ប្រាជ្ញា ដែល​ព្រះ​ទ្រង់ប្រទាន ដើម្បី​ប្រឈមមុខ​ដាក់​ស្ថានភាព​ដ៏​ពិបាក​ជាដើម។ ទោះ​ការងារ​យើង​មានការ​ពិបាក…

Read article
ក្តីសង្ឃឹម សម្រាប់អ្នកងាកបែរមករកព្រះវិញ

ព្រះយេហូវ៉ា​នៃ​ពួក​ពល​បរិវារ ជា​ព្រះ​នៃ​សាសន៍​អ៊ីស្រាអែល ទ្រង់​មាន​ព្រះបន្ទូល​ដូច្នេះ​ថា មើល អញ​នឹង​នាំ​សេចក្តី​អាក្រក់​មក​លើ​ទីនេះ។ យេរេមា ១៩:៣ កាលពី​ឆ្នាំ១៩៧៩ លោក​គេ​ព្រាល បា​ខេយ(Gabriel Barkay) ជា​អ្នក​បុរាណវត្ថុ​វិទូ ដែល​បាន​ធ្វើ​កំណាយ​រក​ឃើញ​ក្រាំង​តូចៗ​ពីរ​ធ្វើ​ពី​ប្រាក់។ គេ​បាន​ចំណាយពេល​ជាច្រើន​ឆ្នាំ ក្នុង​ការ​ពន្លាត​ក្រាំង​ប្រាក់​នោះ យ៉ាង​ប្រុងប្រយ័ត្ន​បំផុត ហើយក៏​បានឃើញ​បទ​គម្ពីរ​ជនគណនា ៦:២៤-២៦ ដែលគេ​បាន​ឆ្លាក់​នៅ​លើ​ក្រាំង​នីមួយ​ៗ​ថា “សូមឲ្យ​ព្រះយេហូវ៉ា​ប្រទាន​ពរ ហើយ​រក្សា​ឯង សូមឲ្យ​ព្រះយេហូវ៉ា​ធ្វើឲ្យ​ព្រះ​ភក្ត្រ​ទ្រង់​ភ្លឺ​មកដល់​ឯង ព្រមទាំង​ផ្តល់​ព្រះគុណ​ដល់​ឯង​ផង សូមឲ្យ​ព្រះយេហូវ៉ា​ងើប​ព្រះនេត្រ​ទ្រង់​មក​ចំពោះ​ឯង ហើយ​ប្រទាន​ឲ្យ​ឯង​បាន​សេចក្តី​សុខ”។ អ្នកជំនាញ​បាន​ធ្វើការ​សន្និដ្ឋាន​ថា គេ​បាន​បង្កើត​ក្រាំង​ទាំង២នោះ នៅ​សតវត្សរ៍​ទី៧ មុន​គ្រីស្ទ​សករាជ គឺជា​សម្រង់​ខគម្ពីរ​ដែល​មាន​អាយុ​ចាស់​ជាងគេ​បំផុត ដែលគេ​បាន​រក​ឃើញ ក្នុង​ពិភពលោក។ ទីកន្លែង​ដែលគេ​បាន​រក​ឃើញ​ក្រាំង​ទាំងនោះ ក៏​មាន​លក្ខណៈ​គួរឲ្យ​ចាប់អារម្មណ៍​ដូចគ្នា។ កាលនោះ លោក​បាខេយ​កំពុង​ធ្វើ​កំណាយ​រក​វត្ថុបុរាណ នៅក្នុង​រូងភ្នំ​មួយ ក្នុង​ជ្រលង​ហ៊ីនណំម ជា​កន្លែង​ដែល​ហោរា​យេរេមា បាន​ប្រាប់​ប្រជាជន​យូដា​ថា ព្រះ​ទ្រង់​នឹង​ប្រហារជីវិត​ពួក​គេ ដោយសារ​ពួក​គេ​បាន​យកកូន​ខ្លួនឯង​ធ្វើជា​យញ្ញបូជា​ថ្វាយ​រូប​ព្រះ(យេរេមា ១៩:៤-៦)។ ជ្រលងភ្នំ​នោះ ជា​កន្លែង​ដែល​មានអំពើ​សាហាវ​ព្រៃផ្សៃ​នោះ បាន​ជា​ព្រះយេស៊ូវ​បាន​ប្រើ​ពាក្យ “គេ​ហេ​ណា”(ម៉ាថាយ ២៣:៣៣) ដើម្បី​ឆ្លុះបញ្ចាំង​អំពី​ស្ថាននរក (គេ​ហេ​ណា ជា​ទម្រង់​ពាក្យ​ជា​ភាសា​ក្រិក សម្រាប់​ឈ្មោះ “ជ្រលង​ហ៊ីនណំម” ជា​ភាសា​ហេព្រើរ)។ ប្រហែល​ជា​មាន​នរណា​ម្នាក់​បាន​ឆ្លាក់​បទ​គម្ពីរ​នេះ…

Read article
ការរត់ប្រណាំងខាងវិញ្ញាណ

ហើយ​អស់អ្នក​ដែល​តយុទ្ធ​គ្នា គេ​ខំអត់​សង្កត់ចិត្ត​គ្រប់ជំពូក គឺ​ធ្វើ​ដូច្នោះ ដើម្បីឲ្យ​បានតែ​ភួង​ជ័យ​ដែល​ត្រូវ​ពុករលួយ តែ​យើង​រាល់គ្នា​វិញ គឺ​ឲ្យបាន​មកុដ១ ដែល​មិន​ចេះ​ពុករលួយ​ឡើយ។ ១កូរិនថូស ៩:២៥ អាជីព​របស់​កីឡាករ​បាល់ទាត់​ជម្រើសជាតិ​អាមេរិក មាន​រយៈ​តែ៣ឆ្នាំ​កន្លះ​ជាមធ្យម ជា​រយៈពេល​ដ៏​ខ្លី នេះ​បើ​យោង​តាម​វិប​សាយ statista.com។ តែ​ក្រោយមក លោក​ថម ប្រេ​ឌី(Tom Brady) ដែល​ជា​ខ្សែប្រយុទ្ធ​ក៏បាន​នាំឲ្យមាន​ការ​ផ្លាស់​ប្តូរ។ កាលពី​ឆ្នាំ២០២១ គាត់​បាន​ចាប់ផ្តើម​រដូវ​កាល​នៃ​ការប្រកួត​ជា​លើក​ទី២២របស់​គាត់ ពេល​គាត់​មាន​អាយុ៤៤ឆ្នាំ។ តើ​គាត់​អាច​ធ្វើ​ដូចនេះ​បាន ដោយ​របៀបណា? របប​អាហារ​ដ៏​ម៉ឺងម៉ាត់ និង​ការហាត់ប្រាណ​ជាប្រចាំ ប្រហែលជា​បាន​ជួយ​ឲ្យ​គាត់​នៅតែ​អាច​មាន​សមត្ថភាព​ប្រកួត​បាន​យូរ​ជាង​កីឡាករ​ដទៃ។ ចិញ្ចៀន​ទាំង៧​ដែល​លោក​ប្រេ​ឌី​បាន​ទទួល​ជា​ពានរង្វាន់ បាន​នាំឲ្យ​គេ​ហៅ​គាត់​ថា កីឡា​ករ​ឆ្នើម​បំផុត​ក្នុង​ប្រវត្តិ​សាស្រ្ត​កីឡាបាល់ទាត់​ជម្រើសជាតិ​អាមេរិក។ តែ​វា​ជា​រហ័ស​នាម ដែល​គាត់​អាច​ទទួល​បាន ដោយសារ​ការ​ប្ដេជ្ញា​ចិត្ត និង​ការ​លះបង់​ក្នុង​ជីវិត ដើម្បី​សម្រេច​នូវ​គោលដៅ​របស់​គាត់។ សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​ទទួលស្គាល់​ថា កីឡាករ​នៅ​សម័យ​គាត់ ក៏​មាន​ផ្នត់គំនិត​ស្រដៀង​នេះ​ផង​ដែរ(១កូរិនថូស ៩:២៤)។ តែ​គាត់​ក៏បាន​ដឹងផង​ដែរ​ថា ទោះ​ពួក​គេ​បាន​ហ្វឹកហាត់​ច្រើន​ប៉ុណ្ណា​ក៏ដោយ ភាព​រុងរឿង​របស់​ពួក​គេ​នឹង​សាបរលាប​ទៅវិញ នៅពេលអនាគត។ ដូចនេះ គាត់​ក៏បាន​មានប្រសាសន៍​ថា យើង​មានឱកាស​រស់នៅ​ថ្វាយ​ព្រះយេស៊ូវ​ ដែល​នាំឲ្យ​យើង​ទទួល​​លទ្ធផល​ដ៏​អស់​កល្ប​ជានិច្ច។ ត្រង់​ចំណុច​នេះ សាវ័ក​ប៉ុល​កំពុង​និយាយ​ព្រលយ​ពាក្យ​ថា បើ​កីឡាករ​បាន​ខិតខំ​ហ្វឹកហាត់​យ៉ាង​ខ្លាំង ដើម្បីឲ្យ​បាន​រង្វាន់ នោះ​តើ​យើង​ត្រូវ​ប្រឹងប្រែង​ជាង​អម្បាលម៉ាន ដើម្បីឲ្យ​បាន “មកុដ​ដែល​នឹង​ស្ថិតស្ថេរ​អស់​កល្ប​ជានិច្ច”(ខ.២៥)។ យើង​ហ្វឹកហាត់​មិនមែន​ដើម្បីឲ្យ​បាន​សង្គ្រោះ​នោះ​ទេ…

Read article