នំម៉ាណាប្រចាំថ្ងៃ

You are here:
ជ្រលង​នៃ​ការ​សរសើរ​ដំកើង​ព្រះ

២កូរិនថូស ២០:២១-២៦ នៅ​ថ្ងៃទី៤គេ​ប្រជុំ​គ្នា នៅ​ច្រក​ភ្នំ​បេរ៉ាកា​។ ២របាក្សត្រ ២០:២៦ លោក​វីលៀម ខោភ័រ(William Cowper) ជា​កវី​កំណាព្យ ដែល​មាន​ជំងឺ​ធ្លាក់​ទឹក​ចិត្ត អស់​រយៈ​ពេល​ភាគ​ច្រើន​នៃ​ជីវិត​គាត់​។ បន្ទាប់ពី​គាត់​បរាជ័យ​ក្នុង​ការ​ព្យាយាម​ធ្វើ​អត្តឃាត គាត់​ក៏បាន​សម្រេច​ចិត្ត​ចូល​ទៅ​សម្រាក​ព្យាបាល ក្នុង​មន្ទីរ​ពេទ្យ​សម្រាប់​មនុស្ស​វិកល​ចរិត​។ ប៉ុន្តែ នៅ​ទីនោះ តាមរយៈ​ការ​ថែទាំ​របស់​គ្រូ​ពេទ្យ​ជា​គ្រីស្ទបរិស័ទ លោក​ខោភ័រ ក៏​បាន​ទទួល​យក​សេចក្តី​ជំនឿ​ដ៏​កក់​ក្តៅ និង​សំខាន់ ចំពោះ​ព្រះយេស៊ូវ​។ មិន​យូរ​ប៉ុន្មាន គាត់​ក៏បាន​ក្លាយ​ជា​មិត្ត​ភក្តិ​របស់​លោក​ចន ញូតុន(John Newton) ជា​គ្រូ​គង្វាល និង​អ្នក​និពន្ធ​ទំនុក​សកល ដែល​បាន​លើក​ទឹក​ចិត្ត​គាត់ ឲ្យ​ចូល​រួម​និពន្ធ​បទ​ចម្រៀង​ទំនុក​សកល​មួយ​បទ សម្រាប់​ពួក​ជំនុំ​របស់​ពួកគេ​។ ក្នុង​ចំណោម​ទំនុក​សកល​ដែល​លោក​ខោភ័រ​បាន​និពន្ធ ក៏​មាន​បទ “ព្រះអង្គ​ធ្វើ​ការ​តាម​របៀប​ដ៏​អាថ៌កំបាំង”ផង​ដែរ ដែល​គាត់​បាន​និពន្ធ ផ្អែក​ទៅ​លើ​ទី​បន្ទាល់​របស់​គាត់ គឺ​ដូច​ដែល​គាត់​បាន​សរសេរ​យ៉ាង​ដូច​នេះ​ថា “ឱ​ពួក​បរិសុទ្ធ​ដ៏​ស្មោះ​ត្រង់​អើយ ចូរ​មាន​ចិត្ត​ក្លាហាន​ឡើង អ័ភ្រ​ដែល​អ្នក​ភ័យ​ខ្លាច​យ៉ាង​នេះ គឺ​បាន​បង្កប់​ទៅ​ដោយ​សេចក្តី​មេត្តា​ធំ​ដល់​ម្ល៉េះ ហើយ​នឹង​រលាយ​បាត់ ចេញ​ជា​ព្រះពរ​ធ្លាក់​មក​លើ​អ្នក”។ ប្រជាជន​នៃ​នគរ​យូដា ក៏​បាន​ជួប​សេចក្តី​សប្បុរស​របស់​ព្រះអម្ចាស់ តាម​របៀប​ដែល​ពួកគេ​មិន​នឹក​ស្មាន​ដល់ ដូច​លោក​ខោភ័រ​ផង​ដែរ​។ នៅពេល​ដែល​កងទ័ព​សត្រូវ​បាន​ចង​សម្ព័ន្ធ​គ្នា ដើម្បី​ឈ្លានពាន​ទឹកដី​របស់​ពួកគេ ស្តេច​យ៉ូសាផាត​ក៏បាន​ឲ្យ​ពួក​បណ្តាជន​មក​ជួបជុំ​គ្នា​អធិស្ឋាន​។ ខណៈ​ពេល​ដែល​កងទ័ព​នៃ​នគរ​យូដា​ដើរ​ដង្ហែ​ជា​ក្បួន ទៅ​កាន់​សមរ​ភូមិ ពួក​ប្រុសៗ​នៅ​ជួប​មុខ​គេ​ក៏បាន​សរសើរ​ដំកើង​ព្រះអម្ចាស់(២របាក្សត្រ ២០:២១)។ ពួក​សត្រូវ​ឈ្លានពាន​ក៏​មាន​ការ​ភាន់​ភាំង…

Read article
សេចក្តី​ស្រឡាញ់​ដ៏​សុភាព​របស់​ព្រះអង្គ

ហូសេ ១១:១-៤ អញ​បាន​ធ្វើ​ដល់​គេ ដូចជា​អ្នក​ដែល​លើក​បង្ហើប​នឹម នៅ​ក​គោ​ហើយ​ដាក់​ស្មៅ​នៅ​មុខ​វា​។ ហូសេ ១១:៤ ក្នុង​វីដេអូ​ដែល​គេ​បាន​ថត កាលពី​ឆ្នាំ២០១៧ គេ​ឃើញ​បុរស​ជា​ឪពុក​ម្នាក់​កំពុង​លួង​កូន​ប្រុស​គាត់​មាន​អាយុ២ខែ​ឲ្យ​បាត់​យំ ខណៈ​ពេល​ដែល​ទារក​នោះ​កំពុង​ទទួល​វ៉ាក់សាំង​។ ទិដ្ឋភាព​ក្នុង​វីដេអូ​នេះ​បាន​នាំ​ឲ្យ​មាន​ការ​ចាប់​អារម្មណ៍​នៅ​ទូ​ទាំង​ពិភពលោក មក​លើ​របៀប​ដែល​ឪពុក​បង្ហាញ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​ចំពោះ​កូន​របស់​គាត់​។ បន្ទាប់ពី​ពេទ្យ​បាន​ចាក់​វ៉ាក់សាំង​រួចរាល់​ហើយ បុរស​ជា​ឪពុក​ក៏បាន​លើក​កូន​ប្រុស​គាត់​ពរ​នៅ​ជិត​ថ្ពាល់​គាត់ ហើយ​កូន​គាត់​ក៏​បាន​ឈប់​យំ ក្នុងរយៈ​ពេល​តែ​ពីរបី​វិនាទី​ប៉ុណ្ណោះ​។ គ្មាន​អ្វី​ដែល​នាំមក​នូវ​ការ​ធានា ខ្លាំង​ជាង​ការ​ថែទាំ​ដ៏​ស្រទន់​របស់​ឪពុក​ម្តាយ​ដែល​មាន​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​ចំពោះ​កូន​របស់​ខ្លួន​ឡើយ​។ ក្នុង​ព្រះ​គម្ពីរប៊ីប មាន​ការ​ពិពណ៌នា​ល្អៗ​ជា​ច្រើន​អំពី​ព្រះអម្ចាស់ ថា​ព្រះអង្គ​ជា​ឪពុក​ម្តាយ​មាន​ក្តី​ស្រឡាញ់ ជា​រូប​ភាព​ដែល​ឆ្លុះ​បញ្ចាំង​អំពី​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​ដ៏​ជ្រាល​ជ្រៅ ដែល​ឪពុក​ម្តាយ​មាន​ចំពោះ​កូន​របស់​ខ្លួន​។ ក្នុង​គ្រា​សញ្ញា​ចាស់ ហោរា​ហូសេ​បាន​ទទួល​ព្រះ​រាជ​សារ​ពី​ព្រះអម្ចាស់ ដើម្បី​ប្រកាស​ដល់​ពួក​អ៊ីស្រាអែល កំពុង​រស់នៅ​ក្នុង​នគរ​ខាង​ជើង ក្នុង​អំឡុង​សម័យ​នគរ​បែក​បាក់​។ ព្រះអង្គ​បាន​ត្រាស់ហៅ​ពួកគេ ឲ្យ​វិល​ត្រឡប់​មក​រក​ទំនាក់​ទំនងជា​មួយ​ព្រះអង្គ​វិញ​។ លោក​ហូសេ​ក៏បាន​រំឭក​ពួកគេ អំពី​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​របស់​ព្រះ ក្នុង​នាម​ព្រះអង្គ​ជា​ឪពុក​ដ៏​សុភាព គឺ​ដូច​ដែល​ព្រះអង្គ​មាន​បន្ទូល​ថា : “ក្នុង​គ្រា​នោះ​ដែល​អ៊ីស្រាអែល​នៅ​ក្មេង​នៅឡើយ​នោះអញ​បាន​ស្រឡាញ់​វា ក៏​បាន​ហៅ​កូន​អញ​ចេញពី​ស្រុក​អេស៊ីព្ទ​មក”(ហូសេ ១១:១)។ ព្រះបន្ទូល​សន្យា​ដែល​បាន​ធានា អំពី​ការ​យក​ព្រះទ័យ​ទុកដាក់ ដោយ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់ ក៏​សម្រាប់​យើង​រាល់​គ្នា​ផង​ដែរ​។ ព្រះ​អង្គ​នៅ​តែ​ហៅ​យើង​ថា កូន​របស់​ព្រះអង្គ ទោះ​យើង​ស្វែងរក​ការ​ថែរក្សា​ដ៏​សុភាព​របស់​ព្រះអង្គ បន្ទាប់​យើង​បាន​បដិសេធន៍​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​របស់​ព្រះ​អង្គ​មួយ​រយៈ​ពេល ឬ​ដោយសារ​ការ​ឈឺ​ចាប់ និង​ទុក្ខ​វេទនា​ក្នុង​ជីវិត​យើង​ក៏​ដោយ(១យ៉ូហាន ៣:១) ហើយ​ព្រះ​ហស្ត​នៃ​ការ​កម្សាន្ត​ចិត្ត​របស់​ព្រះអង្គ តែង​តែ​បើក​ចំហរ ដើម្បី​ទទួល​យើង(២កូរិនថូស ១:៣-៤)។—Lisa M.…

Read article
ការ​ជ្រើស​រើស​យក​ផ្លូវ​ជីវិត

សុភាសិត ១៤:៨-១២ មាន​ផ្លូវ​មួយ​ដែល​មើលទៅ​ដូចជា​ត្រឹម​ត្រូវ​ល្អ ដល់​មនុស្ស តែ​ចុង​បំផុត​នៃ​ផ្លូវ​នោះ គឺជា​សេចក្តី​ស្លាប់​វិញ​។ សុភាសិត ១៤:១២ មាន​ពេល​មួយ លោក​គ្រូ​គង្វាល​ ដាមៀន(Damian) បាន​រៀបចំ​ពេល​ទៅ​សួរ​សុខ​ទុក្ខ​អ្នក​ជំងឺ​ពីរ​នាក់ ដែល​ជិត​ស្លាប់​ក្នុង​មន្ទីរ​ពេទ្យ​ផ្សេង​គ្នា ហើយ​ធ្លាប់​បាន​ជ្រើស​រើស​យក​ផ្លូវ​ជីវិត​ពីរ​ខុស​គ្នា​។ អ្នក​ជំងឺ​ទីមួយ​ជា​ស្រ្តី​ដែល​ក្រុម​គ្រួសារ​ស្រឡាញ់​យ៉ាង​ខ្លាំង​។ ការ​បម្រើ​អ្នក​ដទៃ​ដោយ​មិន​គិត​ប្រយោជន៍​ផ្ទាល់​ខ្លួន បាន​បណ្តាល​ឲ្យ​មនុស្ស​ជា​ច្រើន​ស្រឡាញ់​គាត់​។ គ្រីស្ទបរិស័ទ​ផ្សេង​ទៀត​បាន​មក​ជួប​ជុំ​គ្នា នៅ​ជុំ​វិញ​គាត់ ដោយ​ថ្វាយបង្គំ​ព្រះ អធិស្ឋាន​ឲ្យ​គាត់ ហើយ​ក្តី​សង្ឃឹម​ក៏បាន​កើត​មាន​ពេញ​បន្ទប់​ដែល​គាត់​សម្រាក​ព្យាបាល​។ ក្នុង​មន្ទីរ​ពេទ្យ​មួយ​ទៀត សាច់​ញាតិ​របស់​សមាជិក​ពួក​ជំនុំ​របស់​លោក​គ្រូ ដាមៀម ក៏​កំពុងតែ​មាន​ជំងឺ​ជិត​ស្លាប់​ផង​ដែរ​។ បុរស​នោះ​មាន​ចិត្ត​រឹង​ទទឹង ជា​ហេតុ​នាំ​ឲ្យ​ការ​រស់នៅ​មាន​ការ​លំបាក​យ៉ាង​ខ្លាំង ហើយ​ក្រុម​គ្រួសារ​របស់​គាត់​មាន​ភាព​រញ៉េរញ៉ៃ ក្នុង​ការ​រស់នៅ ដោយសារ​ការ​សម្រេច​ចិត្ត​ខុស និង​ទង្វើ​អាក្រក់​របស់​គាត់​។ បរិយាកាស​នៃ​ជីវិត​ចុង​ក្រោយ​របស់​អ្នក​ទាំង​ពីរ បាន​ឆ្លុះ​បញ្ចាំង​អំពី​ភាព​ខុស​គ្នា​នៃ​ការ​រស់នៅ​របស់​ពួកគេ​។ អ្នក​ដែល​បាន​ខកខាន​មិន​បាន​ពិចារណា អំពី​គោលដៅ​ដែល​ពួកគេ​កំពុង​ធ្វើ​ដំណើរ​ឆ្ពោះ​ទៅ​រក ក្នុង​ជីវិត ច្រើនតែ​ជាប់​គាំង​ជីវិត ក្នុង​កន្លែង​ដ៏​លំបាក មិន​ចង់​ឲ្យ​រស់នៅ និង​ឯកោ​។ បទ​គម្ពីរ​សុភាសិត ១៤:១២ បាន​កត់​សំគាល់​ថា “មាន​ផ្លូវ​មួយ​ដែល​មើលទៅ​ដូចជា​ត្រឹម​ត្រូវ​ល្អ ដល់​មនុស្ស តែ​ចុង​បំផុត​នៃ​ផ្លូវ​នោះ គឺជា​សេចក្តី​ស្លាប់​វិញ”។ ទោះ​យើង​ក្មេង​ឬ​ចាស់ មាន​ជំងឺ ឬ​មាន​សុខ​ភាព​ល្អ មាន​ទ្រព្យ​សម្បត្តិ​ច្រើន ឬ​ក្រី​ក្រ​ក្តី យើង​នៅតែ​មាន​ឱកាស​ពិនិត្យ​មើល​ផ្លូវ​ជីវិត​របស់​យើង​ឡើង​វិញ គឺ​មិន​ទាន់​យឺត​ពេល​ទេ​។…

Read article
ត្រៀម​ខ្លួន​ចេញទៅ​តាម​ការ​ត្រាស់ហៅ

អេភេសូរ ៤:១-៧,១១-១៦ ខ្ញុំ​ទូន្មាន​អ្នក​រាល់​គ្នា​ថា ចូរ​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដើរ​បែប​គួរ​នឹង​ការងារ ដែល​ទ្រង់​បាន​ហៅ​មក​ធ្វើ​ចុះ​។ អេភេសូរ ៤:១ សៀវភៅ​មាន​ចំណង​ជើង​ថា តួរ​លេខ​ដែល​បាន​បម្រុង​ទុក បាន​ពិពណ៌នា អំពី​ការ​ត្រៀម​ខ្លួន​របស់​លោក ចន គ្លែន(John Glenn) សម្រាប់​ការហោះហើរ​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ទី​អវកាស​ នៅ​ក្រៅ​ភព​ផែន​ដី​។ កុំព្យូទ័រ​ក្នុង​ឆ្នាំ១៩៦២ នៅ​មាន​ភាព​ក្មេង​ខ្ចី និង​រញ៉េរញ៉ៃ ងាយ​នឹង​ធ្វើ​ការ​គណនា​ខុស​។ លោក​គ្លែន​មិន​បាន​ទុក​ចិត្ត​លើ​កុំព្យូទ័រ​រទាំង​នោះ​ទេ ហើយ​មាន​ការ​ព្រួយ​បារម្ភ អំពី​ការ​គណនា​សម្រាប់​ការ​បាញ់​បង្ហោះ​យានអវកាស​។ តែ​គាត់​ស្គាល់​ស្រ្តី​ម្នាក់​មាន​ខួរ​ក្បាល​ឆ្លាត​វ័យ ដែល​កំពុង​ធ្វើ​ការ​ក្នុង​បន្ទប់​ខាង​ក្រោយ អាច​ធ្វើ​ការ​គណនា​បាន​យ៉ាង​សុក្រឹត​។ គាត់​ទុកចិត្ត​នាង​។ លោក​គ្លែន​ក៏​បាន​និយាយ​ថា “បើ​នាង​និយាយ​ថា ការ​គណនា​សម្រាប់​ការ​បាញ់​បង្ហោះ​យាន​នោះ​មាន​ភាព​ត្រឹម​ត្រូវ ​ខ្ញុំ​អាច​ត្រៀម​ខ្លួន​ជា​ស្រេច​សម្រាប់​ការ​ធ្វើ​ដំណើរ​ទៅ​ទី​អវកាស”។ ស្រ្តី​នោះ​មាន​ឈ្មោះ ខាត់ធើរីន ចនសិន(Katherine Johnson) ជា​គ្រូ​បង្រៀន និង​ជា​ស្រ្តី​មាន​កូន​បី​នាក់​។ នាង​ស្រឡាញ់​ព្រះយេស៊ូវ ហើយ​បាន​ធ្វើ​ការ​បម្រើ​ព្រះអង្គ ក្នុង​ពួក​ជំនុំ​របស់​នាង​។ ព្រះ​ទ្រង់​បាន​ប្រទាន​ពរ​គាត់ ឲ្យ​មាន​គំនិត​ឆ្លាត​គួរ​ឲ្យ​កត់​សំ​គាល់​។ អង្គ​ការ​ណាសា​ក៏​បាន​ហៅ​គាត់​ឲ្យ​ចូល​ធ្វើ​ការ ក្នុង​ចុង​ទសវត្សរ៍​ឆ្នាំ១៩៥០ ដើម្បី​ជួយ​ដល់​កម្មវិធី​អវកាស​។ គាត់​ជា “ស្ត្រី​វ័យ​ឆ្លាត” ដែល​លោក​គ្លែន​ត្រូវ​ការ​ក្នុង​ការងារ​គាត់ និង​ស្ថិត​ក្នុង​ចំណោម “មនុស្ស​កុំព្យូទ័រ” ដែល​គេ​បាន​ជួល​ឲ្យ​ធ្វើ​ការ​ក្នុង​អង្គ​ការ​ណាសា​ក្នុង​សម័យ​នោះ​។ ព្រះ​ទ្រង់​ប្រហែល​មិន​បាន​ត្រាស់ហៅ​យើង​ឲ្យ​ធ្វើ​ជា​អ្នក​ជំនាញ​ផ្នែក​គណិត​វិទ្យា​ដ៏​ឆ្លាត​វ័យ តែ​ព្រះ​អង្គ​បាន​ហៅ​យើង​រាល់​គ្នា​ឲ្យ​ទទួល “ព្រះ​គុណ​ផ្តល់​មក​យើង​រាល់​គ្នា​រៀង​រាល់​ខ្លួន តាម​ខ្នាត​អំណោយ​ទាន​នៃ​ព្រះគ្រីស្ទ”(អេភេសូរ…

Read article
បាន​នៅ​ផ្ទះ​ជាមួយ​ព្រះយេស៊ូវ

យ៉ូហាន ១៤:១-៧ បើ​ខ្ញុំ​ទៅ​រៀប​កន្លែង​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា នោះ​ខ្ញុំ​នឹង​ត្រឡប់​មកវិញ នឹង​ទទួល​អ្នក​រាល់​គ្នា​ទៅ​ឯ​ខ្ញុំ ប្រយោជន៍​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​នៅ​កន្លែង​ដែល​ខ្ញុំ​នៅ​នោះ​ដែរ​។ យ៉ូហាន ១៤:៣ មាន​ពេល​មួយ​ដូរ៉ូធី(Dorothy) បាន​គោះ​កែង​ស្បែ​ក​ជើង​ពណ៌​ក្រហម​ដូច​ត្បូង​ទទឹម ហើយ​និយាយ​ថា “គ្មាន​កន្លែងណា​ល្អ​ជាង​ផ្ទះ​ទេ”។ ក្នុង​ខ្សែ​ភាពយន្ត​រឿង​អ្នក​ប្រាជ្ញ​នៃ​នគរ​អូហ្ស ស្បែកជើង​នោះ មាន​សមត្ថភាព​ពិសេស អាច​ដឹក​ជញ្ជូន​ដូរ៉ូធី និង​តូតូ ពី​នគរ​អូហ្ស ត្រឡប់​មក​ផ្ទះ​របស់​ពួកគេ​ក្នុង​រដ្ឋ​នេសាស់​វិញ​។ គួរ​ឲ្យ​ស្តាយ​ណាស់ ពួកគេ​មិន​មាន​ស្បែក​ជើង​ពណ៌​ក្រហម​សម្រាប់​គ្រប់​គ្នា​​ទេ​។ មនុស្ស​ជា​ច្រើន​ក៏​មាន​ចិត្ត​ចង់ទៅ​ផ្ទះ​ដូច​ដូរ៉ូធី​ផង​ដែរ តែ​ការ​រក​ឃើញ​ផ្ទះ​ដ៏​កក់​ក្តៅ ជួនកាល មិន​ងាយ​ស្រួល​ដូច​ការ​និយាយ​ទេ​។ ការ​រស់នៅ​ក្នុង​ពិភពលោក ដែល​មនុស្ស​មាន​ការ​ផ្លាស់​ប្តូរ​ទី​លំនៅ​ញឹក​ញាប់ ដោយ​គ្មាន​ភាព​ស្ថិត​ស្ថេរ អាច​នាំ​ឲ្យ​យើង​មាន​អារម្មណ៍​ថា ខ្វះ​ភាព​កក់​ក្តៅ ដោយ​មិន​ដឹង​ថា យើង​នឹង​អាច​រកបាន​កន្លែង ដែល​យើង​ពិតជា​មាន​អារម្មណ៍​កក់​ក្តៅ​ឬ​អត់​ទេ​។ អារម្មណ៍​ដូច​នេះ ក៏​អាច​ឆ្លុះ​បញ្ចាំង​អំពី​ការ​ពិត​ដែល​ស៊ី​ជម្រៅ​ជាង​នេះ​ទៀត គឺ​ដូច​ដែល​លោក​ស៊ី អេស លូ​អ៊ីស​(C. S. Lewis) បាន​បក​ស្រាយ​ថា “បើ​ខ្ញុំ​ពិនិត្យ​មើល​ក្នុង​ជម្រៅ​ចិត្ត​ខ្ញុំ​ឃើញថា ខ្ញុំ​មាន​សេចក្តី​ប៉ង​ប្រាថ្នា​មួយ ដែល​គ្មាន​បទ​ពិសោធន៍​ណាមួយ​ក្នុង​លោកិយ​នេះ អាច​ធ្វើ​ឲ្យ​ស្កប់​ស្កល់​បាន នោះ​មូល​ហេតុ​ទំនង​បំផុត​ដែល​ខ្ញុំ​មាន​បញ្ហា​នេះ គឺ​ដោយសារ​ព្រះ​ទ្រង់​បាន​បង្កើត​ខ្ញុំ​មក សម្រាប់​ឲ្យ​រស់នៅ​ក្នុង​ពិភពលោក​មួយ​ទៀត”។ នៅ​ពេលយប់​មុន​ពេល​ព្រះយេស៊ូវ​សុគត​នៅ​លើ​ឈើ​ឆ្កាង ព្រះអង្គ​បាន​មាន​បន្ទូល​ធានា​ដល់​មិត្តសំឡាញ់​ទ្រង់​អំពី​ផ្ទះ​នោះ​ថា “នៅ​ក្នុង​ដំណាក់​នៃ​ព្រះវរបិតា​ខ្ញុំ មាន​ទី​លំនៅ​ជា​ច្រើន ពុំ​នោះ ខ្ញុំ​បាន​ប្រាប់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ហើយ ខ្ញុំ​ទៅ​រៀប​កន្លែង​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា”(យ៉ូហាន…

Read article
ព្រះអង្គ​ជ្រាប​អំពី​តម្រូវការ​របស់​យើង

ម៉ាថាយ ៦:២៥-៣៤ចូរ​ស្វែង​រក​នគរ និង​សេចក្តី​សុចរិត​នៃ​ព្រះ​ជា​មុន​សិន ទើប​គ្រប់​របស់​ទាំង​នោះ នឹង​បាន​ប្រទាន​មក​អ្នក​រាល់​គ្នា​ថែម​ទៀត​ផង​។ ម៉ាថាយ ៦:៣៣ មាន​ពេល​មួយ លោក​លែនដូ(Lando) ជា​អ្នក​បើក​ឡាន​ហ្ស៊ីបនី ក្នុង​ទីក្រុង​ម៉ានីល ប្រទេស​ភីលីពីន បាន​ទៅ​អង្គុយ​ញាំ​កា​ហ្វេ នៅ​តាម​ស្តង់​លក់​កា​ហ្វេ​តាម​ចិញ្ចើម​ថ្នល់​។ អ្នក​ដំណើរ​តាម​ផ្លូវ​សាធារណៈ​ចាប់​ផ្តើម​មាន​ឡើង​វិញ បន្ទាប់ពី​ការ​បិទ​ខ្ទប់ ក្នុង​សម័យ​កូវីដ​បាន​បញ្ចប់​។ ហើយ​គាត់​គិត​ឃើញថា ព្រឹត្តិការណ៍​នៃ​ការ​ប្រកួត​កីឡា​នៅ​ថ្ងៃ​នេះ គឺ​មានន័យថា គាត់​មាន​អ្នក​ដំណើរ​ច្រើន​ជាង​ធម្មតា​។ គាត់​ថា គាត់​នឹង​រកបាន​ប្រាក់​ចំណូល​ដែល​គាត់​បាន​បាត់​ក្នុង​ពេល​កន្លងមក ហើយ​អាច​ឈប់​ព្រួយ​បារម្ភ​បាន​ហើយ​។ ពេល​គាត់​ហៀប​នឹង​បើក​ឡាន​ចេញទៅ គាត់​ក៏បាន​ប្រទះ​ឃើញ​លោក​រុននី(Ronnie) នៅ​លើ​បង់​ក្បែរ​នោះ​។ អ្នក​បោស​ថ្នល់​រូប​នោះ ហាក់​ដូចជា​កំពុង​មាន​បញ្ហា​អ្វីមួយ ដែល​ត្រូវ​ការ​និយាយ​ប្រាប់​គេ​។ ប៉ុន្តែ លោក​លែនដូ​គិតថា វិនាទី​នីមួយៗ​សុទ្ធតែ​មាន​តម្លៃ​ចំពោះ​​មុខ​របរ​របស់​គាត់​។ បើ​គាត់​បាន​ដឹក​អ្នក​ដំណើរ​កាន់តែ​ច្រើន នោះ​គាត់​មាន​ប្រាក់​ចំណូល​កាន់តែ​ច្រើន​។ គាត់​គិតថា គាត់​មិន​អាច​ឈប់​ទេ​។ ប៉ុន្តែ គាត់​មាន​អារម្មណ៍​ថា ព្រះអម្ចាស់​សព្វ​ព្រះទ័យ​ឲ្យ​គាត់​ចូល​ទៅ​រក​លោក​រុននី ដូច​នេះ គាត់​ក៏បាន​ទៅ​មើល​លោក​រុននី​។ ព្រះ​យេស៊ូវ​ជ្រាប​ថា ការ​ឈប់​ព្រួយ​បារម្ភ​មិនមែន​ជា​ការ​ងាយ​ទេ(ម៉ាថាយ ៦:២៥-២៧) ដូច​នេះ ព្រះអង្គ​បាន​ធានា​យើង​ថា ព្រះវរបិតា​នៃ​យើង​ដែល​គង់នៅ​ស្ថាន​សួគ៌​បាន​ជ្រាប​ច្បាស់​ថា យើង​ត្រូវ​ការ​អ្វី(ខ.៣២)។ ព្រះអង្គ​បាន​រំឭក​យើង​ថា យើង​មិន​ត្រូវ​មាន​ការ​ថប់​បារម្ភ​ទេ តែ​ត្រូវ​ទុកចិត្ត​ព្រះអង្គ ហើយ​ប្ដេជ្ញា​ចិត្ត​ធ្វើ​អ្វី​ដែល​ព្រះអង្គ​សព្វ​ព្រះទ័យ​ឲ្យ​យើង​ធ្វើ(ខ.៣១-៣៣)។ ពេលណា​យើង​ឱប​ក្រសោប ហើយ​ស្តាប់​បង្គាប់​តាម​បំណង​ព្រះទ័យ​ព្រះអង្គ…

Read article
ព្រះ​នៃ​សណ្ដាប់​ធ្នាប់

លោកុប្បត្តិ ១:១-១០ ឯ​ផែនដី​បាន​ខូច ហើយ​នៅ​ទ​ទេ មាន​សុទ្ធ​តែ​ងងឹត​នៅ​គ្រប​លើ​ជំរៅ​ទឹក ហើយ​ព្រះ​វិញ្ញាណ​នៃ​ព្រះ​ក៏​រេរា​នៅ​ពីលើ​ទឹក​។ លោកុប្បត្តិ ១:២ លោក​សេត(Seth) បាន​ចម្រើន​វ័យ​ធំឡើង ក្នុង​គ្រួសារ​ដែល​មាន​ពេញ​ដោយ​ភាព​ប្រេះ​បែក និង​ភាព​វឹកវរ ដូច​នេះ ជីវិត​គាត់​មាន​ពេញ​ដោយ​ភាព​រញ៉េរញ៉ៃ​។ ម្តាយ​របស់​គាត់​បាន​ទទួលរង​អំពើ​ហិង្សា​ពី​ឪពុក​​គាត់​ជា​ប្រចាំ រហូត​ដល់​ពេល​ដែល​ឪពុក​គាត់​បាន​បញ្ចប់​ជីវិត​ខ្លួនឯង​។ មាន​ពេល​មួយ លោក​សេត​ចង់​បញ្ចប់​ជីវិត​ខ្លួនឯង​។ គាត់​បាន​ប្រមូល​ថ្នាំ​ទាំង​អស់​នៅ​ក្នុង​ទូ​ដាក់​ថ្នាំ​ក្នុង​ផ្ទះ​គាត់ ប៉ុន្តែ គាត់​ស្រាប់តែ​នឹក​គិតថា តើ​ខ្ញុំ​នឹង​ទៅ​ទីណា បន្ទាប់ពី​ខ្ញុំ​ស្លាប់​ទៅ? ដោយសារ​ព្រះគុណ​ព្រះ លោក​សេត​មិន​បាន​ស្លាប់​នៅ​ថ្ងៃ​នោះ​ទេ​។ ហើយ​ក្រោយមក បន្ទាប់ពី​គាត់​បាន​រៀន​ព្រះ​គម្ពីរប៊ីប​ជាមួយ​មិត្ត​ភក្តិ​ម្នាក់ គាត់​ក៏​បាន​ទទួល​ជឿ​ព្រះយេស៊ូវ​ជា​ព្រះ​អង្គ​សង្គ្រោះ​។ ការ​មើល​ឃើញ​សម្រស់ និង​សណ្ដាប់​ធ្នាប់​នៅ​ក្នុង​ស្នា​ព្រះ​ហស្ត​របស់​ព្រះ បាន​បណ្តាល​ចិត្ត​គាត់​ឲ្យ​ចូល​ទៅ​រក​ព្រះអង្គ​។ គាត់​និយាយ​ថា “ខ្ញុំ​មើល​ឃើញ​អ្វីៗ​មាន​សម្រស់​ស្រស់​ស្អាត​ណាស់​។ មាន​នរណា​ម្នាក់​បាន​បង្កើត​ពួក​វា​មក”។ ក្នុង​បទ​គម្ពីរ​លោកុប្បត្តិ​ជំពូក១ យើង​ឃើញថា ព្រះ​ទ្រង់​ពិតជា​បាន​បង្កើត​របស់​សព្វ​សារពើ​។ ហើយ​ទោះ “ផែនដី​បាន​ខូច”(ខ.២) ព្រះអង្គ​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ភាព​គ្មាន​សណ្ដាប់​ធ្នាប់​ក្លាយ​ជា​មាន​សណ្ដាប់​ធ្នាប់​។ ព្រះ​អង្គ​បាន​ញែក​ពន្លឺ ចេញពី​ភាព​ងងឹត(ខ.៤) ដាក់​ឲ្យ​មាន​ដីដុះ​ឡើង​នៅ​ចន្លោះ​ទឹកស​មុទ្រ(ខ.‌១០) ហើយ​ព្រះអង្គ​បង្កើត​រុក្ខជាតិ និង​សត្វ តាម​ប្រភេទ​របស់​ពួកវា(ខ.១១-១២,២១,២៤-២៥)។ ព្រះ​ដែល​បាន​បង្កើត​ផ្ទៃ​មេឃ និង​ផែនដី ហើយ​ដាក់​អ្វីៗ​ទាំង​អស់ ក្នុង​កន្លែង​របស់​វា(អេសាយ ៤៥:១៨) ហើយ​បន្ត​នាំមក​នូវ​សន្តិភាព និង​សណ្ដាប់​ធ្នាប់​ដល់​ជីវិត ដែល​ចុះ​ចូល​នឹង​ព្រះគ្រីស្ទ​។ ជីវិត​មនុស្ស​អាច​មាន​ភាព​វឹកវរ…

Read article
ព្រះអង្គ​ជា​ភ្នាក់ងារ​នៃ​សន្តិភាព

កិច្ចការ ២១:២៧-៣២,៣៧ ២២:១-២ ព្រះ​អម្ចាស់​ទ្រង់​ឈរ​ជិត​គាត់​មាន​ព្រះ​បន្ទូល​ថា “ចូរ​សង្ឃឹម​ឡើង ប៉ុល​អើយ ដ្បិត​អ្នក​ត្រូវ​ធ្វើ​បន្ទាល់​នៅ​ក្រុង​រ៉ូម ដូចជា​បាន​ធ្វើ​បន្ទាល់​សព្វ​គ្រប់​ពី​ខ្ញុំ នៅ​ក្រុង​យេរូសាឡិម​ដែរ”។ កិច្ចការ ២៣:១១ ណូរ៉ា(Nora) បាន​ទៅ​ចូល​រួម​បាតុ​កម្ម​អហិង្សា ព្រោះ​គាត់​មាន​អារម្មណ៍​ឈឺ​ចាប់​យ៉ាង​ខ្លាំង ចំពោះ​បញ្ហា​អយុត្តិធម៌​ក្នុង​សង្គម​។ បាតុកម្ម​ក៏បាន​ប្រព្រឹត្ត​ទៅ​យ៉ាង​ស្ងាត់​ស្ងៀម តាម​ការ​គ្រោង​ទុក​។ បាតុករ​បាន​ដើរ​ដង្ហែ នៅ​ក្នុង​ភាព​ស្ងាត់​ស្ងៀម​ដ៏​មាន​អំណាច កាត់​តាម​តំបន់​ប្រជុំជន ក្នុង​ទីក្រុង​។ បន្ទាប់មក ស្រាប់តែ​មាន​ឡាន​ក្រុង​ពីរ​គ្រឿង​ដឹក​ពួក​ញុះញង់​ពី​តំបន់​ខាង​ក្រៅ​ទីក្រុង មកដល់​កន្លែង​បាតុកម្ម​អហិង្សា​។ មិន​យូរ​ប៉ុន្មាន កុប្បកម្ម​ក៏បាន​ផ្ទុះ​ឡើង​ ដោយ​ភាព​វឹកវរ និង​អំពើ​ហិង្សា។ ណូរ៉ា​ក៏​បាន​ចាក​ចេញពី​បាតុកម្ម​នោះ ដោយ​ការ​បាក់​ទឹក​ចិត្ត​យ៉ាង​ខ្លាំង​។ បំណង​ល្អ​របស់​បាតុករ​ទាំង​នោះ​ហាក់​ដូច​ជា​គ្មានផល​ផ្លែ​ទាល់តែសោះ​។ កាល​សាវ័ក​ប៉ុល​ទៅ​ព្រះវិហារ​នៅ​ទីក្រុង​យេរូសាឡិម ពួក​អ្នក​ទាស់​ប្រឆាំង​គាត់​ក៏បាន​ឃើញ​គាត់​នៅ​ទីនោះ​។ ពួកគេ​គឺជា​សាសន៍​យូដា មកពី “ស្រុក​អាស៊ី”(កិច្ចការ ២១:២៧) ហើយ​បាន​ចាត់​ទុក​ព្រះយេស៊ូវ ជា​ការ​គំរាម​កំហែង​មក​លើ​​ជីវិត​របស់ពួកគេ​។ ពួកគេ​ក៏បាន​ស្រែក​ចេញ​នូវ​ពាក្យ​កុហក និង​ពាក្យ​ចចាមអារ៉ាម អំពី​សាវ័ក​ប៉ុល ហើយ​ភ្លាមៗ​នោះ ពួកគេ​ក៏បាន​ញុះញង់​ឲ្យ​មាន​ភាព​វឹកវរ(ខ.២៨-២៩)។ ហ្វូង​មនុស្ស​ក៏​បាន​អូស​សាវ័ក​ប៉ុល​ចេញពី​ព្រះវិហារ ហើយ​វាយដំ​គាត់​។ ពួក​ទាហាន​រត់​មក​រក​ហ្វូង​មនុស្ស​។ នៅពេល​សាវ័ក​ប៉ុល​ត្រូវ​ពួក​ទាហាន​រ៉ូម៉ាំង​ចាប់​ខ្លួន គាត់​ក៏​បាន​សុំ​ការ​អនុញ្ញាត​ពី​មេទ័ព​ធំ ឲ្យ​គាត់​និយាយ​ទៅ​កាន់​ហ្វូង​មនុស្ស(ខ.៣៧-៣៨)។ នៅពេល​ដែល​គាត់​បាន​ទទួល​ការ​អនុញ្ញាត គាត់​ក៏បាន​និយាយ​ទៅ​កាន់​ហ្វូង​មនុស្ស​ជា​ភាសា​របស់​ពួកគេ ធ្វើ​ឲ្យ​ពួកគេ​មាន​ការ​ភ្ញាក់​ផ្អើល ហើយ​យក​ចិត្ត​ទុកដាក់​ចំពោះ​ការ​ចែក​ចាយ​របស់​គាត់(ខ.៤០)។ គាត់​ក៏​បាន​កែ​ប្រែ​កុប្បកម្ម…

Read article
អស់​ទាំង​ទួល​ព័ទ្ធ​ដោយ​សេចក្តី​អំណរ​

ទំនុក​ដំកើង ៦៥:៨-១៣ ឯ​ច្រក​ភ្នំ​ទាំង​ប៉ុន្មាន នោះ​ក៏​មាន​ស្រូវ​ដាស​ពាស​ពេញ ទី​ទាំង​នោះ​បន្លឺ​ឡើង ដោយ​អំណរ ហើយ​ក៏​ច្រៀង​ផង​។ ទំនុក​ដំកើង ៦៥:១៣ ខ្ញុំ​បាន​និយាយ​កំប្លែង​ជា​ញឹក​ញាប់ ជាមួយ​ម្តាយ​ក្មេក​ខ្ញុំ អំពី​សមត្ថភាព​របស់​គាត់ ក្នុង​ការ​ជជែក​ជាមួយ​សត្វ​ឆ្កែ​របស់​គាត់​។ គាត់​ឆ្លើយតប​ចំពោះ​សម្លេង​ព្រូស​របស់​ពួកវា ដោយ​ការ​យល់​ចិត្ត​ ដោយ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​។ គាត់ និង​ម្ចាស់​ឆ្កែ​ផ្សេង​ទៀត ក៏​ប្រហែល​ជា​រៀន​ស្តាប់​សម្លេង​សើច​របស់​សត្វ​ឆ្កែ​របស់​ខ្លួន​ផង​ដែរ​។ អ្នក​វិទ្យាសាស្ត្រ​បាន​រក​ឃើញថា សត្វ​ជា​ច្រើន រួម​មាន​សត្វ​ឆ្កែ សត្វ​គោ សត្វ​កញ្ជ្រោង សត្វ​ឆ្មា​ទឹក និង​សេក សុទ្ធតែ​មាន​សំណើច ជា “សញ្ញា​នៃ​ភាព​រីករាយ ដែល​បង្ហាញ​ចេញ​ជា​សម្លេង”។ ការ​ស្គាល់​សម្លេង​ទាំង​អស់​នេះ​ច្បាស់ ជួយ​ឲ្យ​គេ​អាច​ញែក​ឲ្យ​ដាច់​រវាង​អាកប្ប​កិរិយា​រីករាយ និង​អាកប្ប​កិរិយា​កំហឹង​របស់​សត្វ ដែល​មនុស្ស​អាច​មាន​ការ​យល់​ច្រឡំ​។ ការ​ដែល​សត្វ​បង្ហាញ​ចេញ​នូវ​សំណើច និង​ភាព​សប្បាយ​រីករាយ បាន​ផ្តល់​ឲ្យ​យើង​នូវ​ការ​បើក​បង្ហាញ​ដ៏​រីករាយ អំពី​ការ​ដែល​ស្នា​ព្រះ​ហស្ត​ដទៃ​ទៀត​អាច​សរសើរ​ដំកើង​ព្រះ តាម​របៀប​ផ្សេងៗ​រៀង​ខ្លួន​។ ខណៈ​ពេល​ដែល​ស្តេច​ដាវីឌ​ក្រឡេក​មើល​ជុំ​វិញ​ខ្លួន​ទ្រង់ ទ្រង់​សង្កេត​ឃើញថា “អស់​ទាំង​ទួល​ក៏​ព័ទ្ធ​ដោយ​សេចក្តី​អំណរ​ដែរ” ហើយ​ច្រក​ភ្នំ​ទាំង​ប៉ុន្មាន នោះ​ក៏​មាន​ស្រូវ​ដាស​ពាស​ពេញទី​ទាំង​នោះ “បន្លឺ​ឡើង ដោយ​អំណរ ហើយ​ក៏​ច្រៀង​ផង”(ទំនុក​ដំកើង ៦៥:១២-១៣)។ ស្តេច​ដាវីឌ​បាន​ទទួល​ស្គាល់​ថា ព្រះ​ទ្រង់​យក​ព្រះទ័យ​ទុកដាក់​ចំពោះ​ទឹកដី និង​ធ្វើ​ឲ្យ​ចម្រើន​ឡើង ដោយ​ប្រទាន​សម្រស់ និង​អាហារ​។ ទោះ​អ្វីៗ​នៅ​ជុំ​វិញ​ខ្លួន​យើង ហាក់​ដូចជា​មិន…

Read article
ភ្នែក​មនុស្ស​ខ្វាក់​បាន​ភ្លឺ​ឡើង

អេសាយ ៤២:៥-៩ អញ​នឹង​តាំង​ឯង​ឡើង ទុក​ជា​សេចក្តី​សញ្ញា​ដល់​បណ្តាជន ហើយ​ជា​ពន្លឺ​ភ្លឺ​ដល់​អស់​ទាំង​សាសន៍ ដើម្បី​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​ភ្នែក​មនុស្ស​ខ្វាក់​បាន​ភ្លឺ​ឡើង​។ អេសាយ ៤២:៦-៧ អ្នក​ស្រី​ចេនេវីវ(Genevieve) ត្រូវ​មាន​តួនាទី​ធ្វើ​ជា “ភ្នែក” សម្រាប់​កូន​របស់​គាត់​ទាំង៣នាក់ ដែល​សុទ្ធតែ​មាន​ជំងឺ​ភ្នែក​ឡើង​បាយ​ពី​កំណើត​។ ពេលណា​គាត់​នាំ​ពួកគេ​ចូល​ភូមិ​របស់​គាត់ ក្នុង​សាធារណៈ​រដ្ឋ​បេនីន នៅ​ភាគ​ខាង​លិច​ទ្វីប​អាហ្វ្រិក គាត់​តែងតែ​ស្ពាយ​កូន​តូច​នៅ​លើ​ខ្នង​គាត់ ហើយ​កាន់ដៃ​កូន​ពីរ​នាក់​ទៀត​នៅ​សង្ខាង​។ គាត់​តែងតែ​មាន​ការ​ប្រុង​ប្រយ័ត្ន ដើម្បី​កុំ​ឲ្យ​មាន​គ្រោះ​ថ្នាក់​។ ក្នុង​វប្បធម៌​ដែល​គេ​ជឿ​ថា ការ​ពិការ​ភ្នែក​បាន​កើត​ឡើង​ពី​អំពើ​មន្តអាគម អ្នក​ស្រី​ចេនវីវ​មាន​ការ​អស់​សង្ឃឹម ហើយក៏​បាន​ស្រែក​រក​ព្រះ សូម​ព្រះ​អង្គ​ជួយ​គ្រួសារ​គាត់​។ ក្រោយមក មាន​បុរស​ម្នាក់​ក្នុង​ភូមិ​របស់​គាត់ បាន​ប្រាប់​គាត់ អំពី​នាវា​មេត្តា​ករុណា ជា​អង្គការ​គ្រីស្ទបរិស័ទ ដែល​ផ្តល់​ឲ្យ​នូវ​ការ​វះ​កាត់​ដោយ​ឥត​គិត​ថ្លៃ តាម​គំរូ​របស់​ព្រះយេស៊ូវ ក្នុង​ការ​នាំក្តី​សង្ឃឹម និង​ការ​ប្រោស​ឲ្យ​ជា​ដល់​អ្នកក្រ​។ គាត់​មិន​ដឹង​ថា ពួក​គេ​អាច​ជួយ​គាត់​បាន​ឬ​អត់ទេ តែ​គាត់​បាន​ទៅ​រក​ពួកគេ​។ នៅពេល​ដែល​ក្មេងៗ​ក្រោក​ឡើង បន្ទាប់ពី​ការ​វៈ​កាត់​រួច ពួកគេ​អាច​មើល​ឃើញ​ឡើង​វិញ! រឿង​របស់​ព្រះ​ច្រើនតែ​និយាយ​អំពី​មនុស្ស ដែល​ស្ថិត​នៅ​ក្នុង​ភាព​ងងឹត ហើយ​ព្រះអង្គ​ប្រទាន​ពន្លឺ​ដល់​ពួកគេ​។ ហោរា​អេសាយ​បាន​ប្រកាស​ថា ព្រះអម្ចាស់​នឹង​ធ្វើ​ជា “ពន្លឺ​សម្រាប់​សាសន៍​ដទៃ”(អេសាយ ៤២:៦)។ ព្រះអង្គ “ធ្វើ​ឲ្យ​ភ្នែក​មនុស្ស​ខ្វាក់​បាន​ភ្លឺ​ឡើង”(ខ.៧) ដោយ​បាន​ប្រទាន​ការ​មើល​ឃើញ​ខាង​សាច់ឈាម តែ​ក៏បាន​ប្រទាន​ការ​មើល​ឃើញ​ខាង​វិញ្ញាណ​ផង​ដែរ​។ ហើយ​ព្រះ​អង្គ​សន្យា​ថា​នឹង “ដឹកដៃ” រាស្រ្ត​របស់​ព្រះអង្គ(ខ.៦)។ ព្រះអង្គ​ប្រោស​មនុស្ស​ខ្វាក់​ឲ្យ​មើល​ឃើញ…

Read article