You are here:
ការនិយាយការពារ ដើម្បីបុព្វហេតុនៃព្រះអម្ចាស់

លោកឆាលស៍ ហ្វ៊ីននេយ(Charles Finney) គឺ​ជា​មេធាវី​ដែល​មានអាយុ​២៩​ឆ្នាំ ដែល​មាន​ការ​ខ្វល់​ខ្វាយ​អំពី​សេច​ក្តី​សង្គ្រោះ​នៃ​វិញ្ញាណ​របស់​ខ្លួន។ នៅ​ថ្ងៃ​ទី​១០ ខែ​តុលា ឆ្នាំ១៨២១ គាត់​ក៏​បាន​ចូល​ទៅ​រក​ភាព​ស្ងប់​ស្ងាត់​ក្នុង​តំបន់​ព្រៃ នៅ​ក្បែរ​ផ្ទះរ​បស់​គាត់ ដើម្បី​រក​ពេល​អធិស្ឋាន។ នៅ​ទី​នោះ គាត់​ក៏​មាន​ការ​ពិសោធន៍​នឹង​ការ​ផ្លាស់​ប្រែ​ដ៏​អស្ចារ្យ។ គាត់​បាន​សរសេ​រ​ថា “ព្រះ​វិញ្ញាណ​ ប​រិសុទ្ធ … ហាក់​ដូច​ជា​យាង​សណ្ឋិត​ក្នុង​ខ្ញុំ ទាំង​កាយ ទាំង​វិញ្ញាណ … ការ​នេះ​ហាក់​ដូច​ការ​បង្ហូ​រចុះ​នៃ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​ម្តង​ហើយ​ម្តង​ទៀត”។ នៅ​ថ្ងៃប​ន្ទាប់ គាត់​ក៏​បាន​ជួប​កូន​ក្តី​ម្នាក់ ដែល​បាន​មក​រក​គាត់ ដើម្បី​សុំ​ឲ្យ​គាត់​ការ​ពារ​ក្តី។ លោក​ហ្វ៊ីនេយ​ក៏​បាន​ប្រាប់​គាត់​ថា “ខ្ញុំ​បាន​ទទួល​ការ​ត្រាស់​ហៅ​ពី​ព្រះ​អម្ចាស់​យេស៊ូវ​គ្រីស្ទ ឲ្យ​និយាយ​ការពារ​បុព្វ​ហេតុ​របស់​ទ្រង់ ដូចនេះ ខ្ញុំ​មិន​អាច​ការពារ​រឿង​ក្តី​របស់​អ្នក​បាន​ទេ”។ គាត់​ក៏​បាន​លះ​បង់​អាជីព​ផ្នែ​កច្បាប់​ ហើយ​បាន​ចូល​បម្រើ​ព្រះ។ ក្រោយ​មក ព្រះ​ក៏​បាន​ប្រើ​គាត់ ដោយ​អំណាច​ចេស្តា​ទ្រង់ ដើម្បី​នាំ​អ្នក​ដទៃ​ឲ្យ​​ទទួល​ជឿ​​ព្រះ​គ្រីស្ទ​។ ព្រះ​អម្ចាស់​ក៏​បាន​ត្រាស់​ហៅ​​សាវ័ក​ប៉ុល ឲ្យ​ដោះ​សារ​អំពី​បុព្វ​ហេតុ​របស់​ទ្រង់​ផង​ដែរ។ គឺ​ដូច​ដែល​គាត់​បាន​ចែង​ថា “ខ្ញុំ​​បា​ន​​តាំង​ឡើង សំរាប់​ដោះ​សា​រ​ពី​ដំណឹង​ល្អ”(ភីលីព ១:១៧)។ ពាក្យ​ដើម​ដែល​បក​ប្រែ​មក​ថា “ដោះ​សារ” ត្រូវ​បាន​ប្រើ​នៅ​ក្នុង​សម័យ​បុរាណ ក្នុង​ការ​ជជែក​ការពា​រ​រឿង​ក្តី ដោយ​មេធាវី ​ក្នុង​តុលា​ការ​។ អ្នក​ជឿ​ទាំង​អស់ ត្រូវ​បាន​ត្រាស​ហៅ ឲ្យ​ចែក​ចាយ​អំពី​ដំណឹង​ល្អ​ដ៏​អស្ចារ្យ នៃ​ព្រះ​គុណ​របស់​ព្រះ ដែល​ជួយ​សង្គ្រោះ​។ “ដូច្នេះ…

Read article
ផែនការណ៍ព្រះ មិនមែនផែនការណ៍យើង

ពួក​អ៊ីស្រា​អែល និ​ង​ពួក​ភីលីស្ទីន​សុទ្ធ​តែ​មាន​ការ​យល់​ច្រឡំ អំពី​ហិប​សញ្ញា​(គឺ​ហិប​​ក្នុង​​រោងឧ​បោសថ ដែល​ជា​តំណាង​ឲ្យ​បល្ល័ង្ក​ព្រះ)។ បន្ទាប់​ពី​ពួក​អ៊ីស្រា​អែល​បាន​ទទួល​បរា​ជ័យ នៅ​ក្នុង​ចម្បាំង​ជា​មួយ​ពួក​ភីលី​ស្ទីន ពួក​គេ​ក៏​បាន​ចាត់​អ្នក​នាំ​សារ​ម្នាក់ ឲ្យ​ទៅ​ក្រុង​ស៊ីឡូរ ដើម្បី​សុំ​ឲ្យ​គេ​សែង​ហិប​សញ្ញា មក​អេបើន-អេស៊ើរ ដែល​ជា​កន្លែង​បោះ​ជំរុំ​ទ័ព​របស់​ពួក​គេ។ ពេល​ដែ​ល​គេ​សែង​ហិប​សញ្ញា​មក​ដល់ ពួក​អ៊ីស្រា​អែល​ក៏​បាន​នាំ​គ្នា​ស្រែក​ឡើង​យ៉ាង​រំពង បាន​ជា​ពួក​ខ្មាំង​សត្រូវ​ក៏​បាន​ស្តាប់​ឮ ពី​តំបន់​អា​ផែក។ ការ​មក​ដល់​នៃ​ហិប​សញ្ញា​ បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ពួក​ភីលី​ស្ទីន​មាន​ការ​ភ័យ​ខ្លាច ហើយ​ពួក​អ៊ីស្រាអែល​ក៏​មាន​ចិត្ត​ក្លាហា​ន​​ឡើង​។ ពួក​គេ​សុទ្ធ​តែ​មាន​ការ​យល់​ខុស​​អំពីហិប​សញ្ញា។ ពួកអ៊ី​ស្រាអែ​ល​បាន​យក​ហិប​សញ្ញា​ចូល​ក្នុង​​សម​រភូមិ ហើយ​ក៏​បាន​ចាញ់​ពួក​ភីលីស្ទីន​យ៉ាង​ធ្ងន់​ធ្ងរ ហើយ​ពួក​ភីលី​ស្ទីន​ក៏​ ដណ្តើម​យក​ហិប​សញ្ញា​ទៅ​បាត់ ដែល​នោះ​ជា​ការ​ប្រព្រឹត្ត​ខុស​មួយ​ទៀត ក្នុង​សម័​យសង្រ្គាម​នោះ។ ពួក​ភីលីស្ទីន​ក៏​មាន​ជម្ងឺ ហើយ​រូ​ប​ព្រះ​ក្លែង​ក្លាយ​របស់​ពួក​គេ​ក៏​ត្រូវ​បាន​បំផ្លាញ​។ យើង​អាច​យល់​អំពី​កំហុស​ដែល​ពួក​ភីលី​ស្ទីន​មាន នៅ​ក្នុង​ការ​ដណ្តើម​យក​ហិប​សញ្ញា ព្រោះ​ពួក​គេ​ជា​ពួក​ថ្វាយ​បង្គំ​រូប​ព្រះ។ ប៉ុន្តែ ពួក​អ៊ីស្រា​អែល​គួរ​តែ​មាន​ការ​យល់​ដឹង​ច្បាស់​ជាង តែ​បែរ​ជា​បាន​ប្រើ​ហិប​សញ្ញា ដោយ​មិន​បាន​ប្រឹក្សា​ជា​មួយ​ព្រះ​ជា​មុន។ ពួក​អ៊ីស្រា​អែល​បាន​ដឹង​ថា កាល​ពី​សម័យ​មុន គេ​បាន​សែង​ហិប​សញ្ញា​ចូល​ក្នុង​សមរភូមិ​(យ៉ូស្វែ ៦) តែ​ពួក​គេ​មិន​បាន​យល់​ទេ​​ថា ពួក​អ៊ីស្រា​អែល​អាច​ដណ្តើម​យក​ក្រុង​យេរីខូ​បាន ដោយសា​រតែ​​ផែនការណ៍របស់ព្រះ គឺ​មិនមែន​ដោយសារ​ហិប​សញ្ញា​នោះ​ទេ។ ទោះ​បី​ជា​យើង​មាន​ធន​ធាន​ច្រើន​ប៉ុណ្ណា​ក៏​ដោយ ក៏​យើង​នៅ​តែ​ទទួល​បរាជ័យ​ដដែល បើ​សិន​ជា​យើង​មិន​បាន​ប្រើ​វា​តាម​ផែន​ការណ៍​របស់​ព្រះ​ទេ​នោះ។ សូម​យើង​សិក្សា​ព្រះ​បន្ទូល​ព្រះ អធិស្ឋាន​សូម​ឲ្យ​ទ្រង់​បង្ហាញ​ផ្លូវ ហើយ​មាន​ការ​ជឿ​ជាក់​លើ​ការ​ដឹក​នាំ​របស់​ទ្រង់​(ទំនុក​តម្កើង ៩១:២) មុន​ពេល​យើង​បោះ​ជំហាន​ចេញ ទៅ​ឆ្លង​កាត់​ការ​លំបាក​ដោយ​ជំនឿ។-Dave Branon

Read article
វិញ្ញាណនៃបុណ្យណូអែល

អំពើ​សប្បុរស​ធម៌ និង​សណ្តាន​ចិត្ត​ល្អ ដែល​មាន​ការ​កើន​ឡើង​ខ្លាំង ក្នុង​ខែ​ធ្នូ ច្រើន​តែ​ថយ​ទៅ​វិញ​យ៉ាង​ឆាប់រហ័ស បណ្តាល​ឲ្យ​​មនុស្ស​ជា​ច្រើន​និយាយ​​ថា “បើ​យើង​អាច​រក្សា​វិញ្ញាណ​នៃ​បុណ្យ​ណូអែល ឲ្យ​បាន​រយៈ​ពេល​ពេញ​មួយ​ឆ្នាំ នោះ​មិន​ដឹ​ងជា​ប្រសើរ​យ៉ាង​ណា​ទេ”។ ហេតុ​អ្វី​បាន​ជា សេចក្តី​សប្បុរស និង​ការ​​អាណិត​ហាក់​ដូច​ជា​​ឡើង​ចុះ​ៗ ទៅ​តាម​​ប្រតិទិ​ន​ទៅ​វិញ? តើ​មាន​ប្រភព​​ដ៏​ហូរ​ហៀរ​នៃ​សេចក្តី​អាណិត​អាសូរ ដែល​ជ្រាល​ជ្រៅ​ជាង​អារម្ម​ណ៍​ដ៏​កក់​ក្តៅ​នៅ​ថ្ងៃ​ឈប់​សម្រាក ដែល​កន្ល​ង​ផុតទៅ​តាម​រដូវ​កាល​ឬ​ទេ? គួរ​ឲ្យ​កត់​សំគាល់​ណាស់ ដែល​នៅ​ក្នុង​ពីរជំ​ពូក​​ដំបូង​នៃ​ព្រះ​គម្ពីរ​លូកា មាន​ការ​លើក​ឡើង​អំពី​ព្រះ​វិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ ចំនួ​ន​៧​ដង។ បទ​គម្ពីរ​នេះ​បាន​ចែង​អំពី​ព្រះ​រាជ​កិច្ច ដែល​ទ្រង់​បាន​ធ្វើ​ក្នុង​ជីវិត​​លោក​យ៉ូហាន បាទីស្ទ តាំង​ពី​ពេល​​​មិន​ទាន់​ចាប់​កំណើត(១:១៥) និង​ក្នុង​ជីវិត​មនុស្ស​មួយ​ចំនួន​ទៀត ដូច​ជា​នា​ងម៉ារា(១:៣៥) អេលី​សាបិត(១:៤១)​ លោក​សាការី(១:៦៧) និ​ង​លោក​ស៊ីម្មាន(២:២៥-២៧)។ ​ជា​ញឹក​ញាប់ យើង​​ហៅ​បទ​គម្ពីរ​ទាំង​នេះ​​ថា “រឿង​បុណ្យ​ណូ​អែល” ដែល​ក្នុង​នោះ មិន​មាន​ការ​បញ្ជាក់ អំពី​មនុស្ស​ដែល​ស្រាប់​តែ​មាន​កា​រ​អ្វី​មួយ​ផុស​ឡើង​ក្នុង​គំនិត ឬ​មាន​អារម្មណ៍​ថា បា​ន​ទទួល​ការ​បណ្តាល​ចិត្ត​ដ៏​ចម្លែក​នោះ​ឡើយ ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ បទគម្ពីរ​ទាំង​នេះ​បាន​បញ្ជាក់​ច្បាស់​ថា ព្រះ​វិញ្ញាណទ្រ​ង់ជា​អ្នក​ដែល​ដឹក​នាំ​លោក​ស៊ីម្មាន​​លោក​សាការី និង​នាង​អេលីសាបិត​បាន​ពេញ​ដោយ​ព្រះ​វិញ្ញាណ ហើយ​នាង​ម៉ារា​មាន​គត៌ ដោយ​សារ​ព្រះវិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ​យាង​មក​សណ្ឋិត។ តើយើង​ស្គាល់​សម្លេង​ព្រះ​វិញ្ញាណ នៅ​ក្នុង​ចំណោម​សម្លេង​ដទៃ​ទៀត​ជា​ច្រើន ដូច​ពួក​គេ​ដែរ​ឬ​ទេ? តើ​យើង​បាន​ដឹង​អំពី​ការ​បណ្តាល​ចិត្ត​របស់​ទ្រង់ ហើយ​មាន​ចិត្ត​អន្ទះ​សារ​ចង់​ស្តាប់​បង្គា​ប់ទ្រង់​ឬ​ទេ? តើ​យើង​នឹង​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​ភាព​កក់​ក្តៅ និង​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​របស់​ទ្រង់​ មាន​ភាព​ពោរ​ពេញ​ក្នុង​ចិត្ត​យើង ហើយ​បង្ហូរ​ចេញ​តាម​ដៃ​របស់​យើង​ឬ​ទេ? សព្វ​ថ្ងៃ​នេះ ព្រះ​វត្ត​មាន និង​អំណា​ចចេ​ស្តានៃព្រះ​​គ្រីស្ទ​បាន​សណ្ឋិត​នៅ​ជា​មួយ​យើង…

Read article
ជីវិតដែលពេញបរិបូរ

ក្នុង​អំឡុង​ពេល​នៃ​​ការ​​អប​អរ​សាទរ​ការ​ចូល​ឆ្នាំចិ​ន គេ​តែង​មា​នទំនៀម​ទម្លាប់​ប្រើ​ពាក្យ​ដ៏​ជាក់​លាក់ នៅ​ក្នុង​ការ​បោះពុម្ភអក្សរ​ និង​ការ​សន្ទ​នា​គ្នា។ ដូច​ជា​ពាក្យ “ពេញ” ជា​ដើម ដែល​មាន​ន័យ​ថា “បរិបូរ” ហើយ​គេ​ប្រើពា​ក្យនេះ ដើម្បី​ជូន​ពរ​អ្នក​ណា​ម្នាក់ ឲ្យ​មាន​ភាព​សម្បូរ​​សប្បាយ​ផ្នែក​ សម្ភារៈ នៅ​ក្នុង​ឆ្នាំ​ថ្មី។ មុន​ពេល​​ដែល​ពួក​កូន​ចៅ​អ៊ីស្រា​អែល​ចូល​ទឹក​ដី​សន្យា លោក​ម៉ូសេ​បាន​ប្រាប់​ពួក​គេ​អំពី​ភោគ​ទ្រព្យ និង​ភាព​សម្បូរ​សប្បាយ ដែល​ពួក​គេ​នឹង​មាន​ក្នុ​ង​ទឹក​ដី​នោះ(ចោទិយកថា ៨:៧-៩)។ ពួក​គេនឹ​ងមាន​អ្វី​ដែល​ត្រូវ​ការ ហើយ​មាន​លើស​ពី​តម្រូវ​កា​រទៀត​ផង។ ប៉ុន្តែ គាត់​បាន​ដាស់​តឿន​ពួក​គេ អំពី​គ្រោះ​ថ្នាក់ ដែល​បណ្តាល​មក​ពី​ការ​ភ្លេច​ថា ព្រះ​ដែល​បាន​នាំ​ពួក​គេ​ចេញ​ពី​នគរ​អេស៊ីព្ទ ហើយ​ការ​ពារ​ពួក​គេនៅតាម​ផ្លូវ ទ្រង់​ជា​អ្នក​ប្រទាន​ពរ​ឲ្យ​ពួក​គេ​មាន​ជា​ប​រិបូរ​(ខ.១១)។ ដូច​នេះ លោក​ម៉ូសេ​បាន​បង្គាប់​ពួក​គេ​ថា “ត្រូវ​​ឲ្យ​​នឹ​ក​​ពី​​ព្រះ​យេហូវ៉ា ជា​​ព្រះ​​នៃ​​ឯ​ង​វិញ ដ្បិត​​​គឺ​ទ្រង់​ហើយ ដែល​ប្រទាន​ឲ្យ​ឯង​មាន​ឥទ្ធិឫទ្ធិ ឲ្យ​បាន​ទ្រព្យ​សម្បត្តិ”(ខ.១៨)។ ជា​ការ​ពិត​ណាស់ “ទ្រព្យស​ម្បត្តិ” គឺ​មិន​សំដៅ​ទៅ​លើ​តែ​សម្ភារៈ​ប៉ុណ្ណោះ​ទេ។ អ្វី​គ្រប់​យ៉ាង​ដែល​អ្នក​មាន គឺ​សុទ្ធ​តែ​មក​ពី​ព្រះ។ ព្រះ​អម្ចាស់​យេស៊ូវ​បាន​ប្រាប់​ពួក​សិស្ស​ទ្រង់​ថា “ខ្ញុំ​បាន​មក ដើម្បី​ឲ្យ​វា​រាល់​គ្នា​មាន​ជីវិត ហើយ​ឲ្យ​មាន​ជីវិត​នោះ​ពេញ​បរិបូរ​ផង”(យ៉ូហាន ១០:១០)។ យើង​ក៏​ប្រហែល​ជា​បាន​ព្យាយាម​បំភ្លេច​ថា ព្រះ​អ​ម្ចាស់​ជា​អ្នក​ដែល​បាន​ប្រទាន​ព​រ​យើង ហើយ​បំពេញ​សេចក្តី​ត្រូវ​ការ​របស់​យើង។ ជីវិត​របស់​យើង​នឹង​មាន​ភាព​ពេញ​លេច ពេញ​បរិបូរ និង​​ស្កប់​ស្កល់ តែ​នៅ​ពេល​ដែល​យើង​មាន​ជាប់​នឹង​ព្រះ​យេស៊ូវ​ប៉ុណ្ណោះ។-C.P.Hia

Read article
ពេលខ្យល់បក់បោក

ពេល​ដែល​លោក​ហារ៉ូល(Harold) និង​អ្នក​ស្រី​ខាធី(Cathy) ព្រម​ទាំង​កូន​ប្រុស​ទាំង​ពីរ កំពុង​នៅ​ក្នុង​តំបន់​ព្រៃ ក្នុង​រដ្ឋ​មីនីសូតា មាន​ព្យុះ​ខ្យល់​កួច​ថូនេដូ​មួយ​បាន​បក់​បោក​មក។ បី​បួន​ឆ្នាំក្រោ​យមក អ្នក​ស្រី​ខាធី​បាន​ចែក​ចាយ​ប្រាប់​ខ្ញុំ អំពី​បទ​ពិសោធន៍​របស់​គាត់​ថា “ពេល​នោះ ស្វាមី​រ​បស់​ខ្ញុំ និង​កូន​ប្រុស​ច្បង ស្ថិត​នៅ​ចម្ងាយ​ឆ្ងាយ​ពី​យើង ប៉ុន្តែ ខ្ញុំ​និង​កូន​ប្រុស​ប្អូន​បាន​ចូល​ទៅ​ជ្រក​ក្នុង​ផ្ទះ​ឈើ​តូច​ មួយ។ យើង​ឮ​សម្លេង​ម្យ៉ាង ដែល​លាន់​ឡើង ដូច​ទូរថ​ភ្លើង​មួយ​រយ​គ្រឿងកំពុង​ធ្លាក់​មក​លើ​ដី​នៅ​នឹង​កន្លែង។ ផ្ទះ​ឈើ​តូ​ចនោះក៏​ចាប់​ផ្តើម​របើក​ចេញ​ពី​គ្នា ហើយ​ខ្ញុំ​ក៏បា​នបិ​ទ​ភ្នែក ដើម្បី​ការពារ​កំទេ​ច​កំទី​​​ដែល​កំពុង​ហោះ​ហើរ។ ពេលនោះ ខ្ញុំ​មាន​អារម្មណ៍​ថា ខ្លួន​ខ្ញុំ​កំពុង​ហើប​ឡើង​លើ ដូច​នៅក្នុង​ជណ្តើរ​យន្ត ហើយ​ត្រូវ​បាន​គ្រវ៉ាត់​ចូល​ទៅ​ក្នុង​អាកាស។ ខ្ញុំ​ក៏បា​នធ្លាក់​ចូល​ទៅ​ក្នុង​បឹង​មួយ ហើយក៏បាន​​តោង​​បំណែក​ឈើ​មួ​យ ដើម្បី​កុំ​ឲ្យល​ង់ទឹ​ក​។” ទោះ​ជា​យ៉ាង​ណាក៏​ដោយ គួ​រ​ឲ្យ​សោក​ស្តាយ​ណាស់ ដែល​កូន​ប្រុស​របស់​ពួ​ក​គេ​មិន​អាច​រួច​ជីវិត។ លោក​ហារ៉ូល​បាន​មាន​ប្រសាសន៍​អំពី​ការ​បាត់​បង់​នេះ​ថា “យើង​បាន​យំ​ជា​រៀ​ង​រាល់​ថ្ងៃ អស់​រយៈ​ពេល​៦​ សប្តាហ៍។ ប៉ុន្តែ យើង​ជឿ​ថា អំណាច​គ្រប់​គ្រង​ ដោយ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​របស់​ព្រះ​​ បាន​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​ព្យុះ​ខ្យ​ល់​​កួច​ថូនេដូ​នោះ​ធ្លាក់​ចុះ​មក​ ចំ​ទីតាំង​របស់​យើង។ ហើយ​ក៏មា​ន​ការ​កម្សាន្ត​ចិត្ត ដោយសារ​យើង​បាន​ដឹង​ថា កូន​ប្រុស​របស់​យើង​បាន​ស្គាល់​ព្រះ​អម្ចាស់”។ ពេល​ដែល​មនុស្ស​ជា​ស្រឡាញ់​ត្រូវ​បាន​យក​ចេញ​ពី​យើង ហើយ​យើង​ត្រូវ​បាន​ទុក​ឲ្យ​រស់​នៅ នោះ​យើង​​អាច​ចោទ​ឡើង​នូវ​សំណួរ​គ្រប់​ប្រភេទ។ ពេល​ដែល​យើង​ស្ថិត​ក្នុង​ស្ថាន​ភាព​ដូច​នេះ យើង​អាច​ទទួល​បាន​នូវ​ការ​កម្សាន្ត​ចិត្ត ពី​បទ​គម្ពីរ​រ៉ូម ៨:២៨ ដែល​បាន​ចែង​ថា “​យើង​​ដឹ​ង​ថា…

Read article
ការសម្អាតដំបែចាស់

រយៈពេល​បី​បួន​ថ្ងៃ មុន​ពេល​អបអរការ​ចូល​មក​ដល់​នៃ​ឆ្នាំ​ថ្មី គ្រូសារ​ជន​ជាតិ​ចិន​ជា​ច្រើន បាន​ធ្វើ​កា​រសម្អាត​ផ្ទះ​យ៉ាង​ហ្មត់​ចត់។ មាន​ពាក្យ​ស្លោក​មួយ ​ជា​ភាសា​កាន​តាំង​បាន​ពោល​ថា: “ចូរ​លាង​សម្អាត​ឲ្យ​អស់​ដី នៅ​ថ្ងៃនីនី​យ៉ា​បាត”(ថ្ងៃទី២៨ នៃខែ១២)។ ពួក​គេ​បាន​ប្រតិបត្តិ​តាម​ប្រពៃណី​នេះ ដោយសារ​ពួក​គេ​ជឿ​ថា ការ​សម្អាត​ផ្ទះ​នោះ គឺ​ជា​ការ​បោស​សម្អាត​សំណាង​អាក្រក់​ចេញ នៅ​ក្នុង​ឆ្នាំ​បន្ទាប់ ហើយ​ជា​កា​រ​រៀ​ប​ចំ​ផ្ទះ​សម្រាប់​ទទួល​សំណាង​ល្អ។ ពេល​សាវ័ក​ប៉ុល​សរសេរ​សំបុត្រ ទៅ​កាន់​អ្នក​ជឿ​ព្រះ នៅ​ក្រុង​កូរិនថូស គាត់​បាន​ប្រាប់​ពួក​គេ​ឲ្យ​លាង​ជម្រះ​ជីវិត​​ឲ្យ​បាន​ស្អាត់ មិន​មែន​ដើម្បី​ឲ្យ​មាន​សំណាង​ល្អ​ទេ ប៉ុន្តែដើម្បី​ឲ្យ​ព្រះ​សព្វ​ព្រះ​ទ័យ។ គាត់​បាន​ប្រាប់​ពួក​គេ​ឲ្យ “សំអាត​​ដំបែរ​​ចា​ស់​​ចេញ”(១កូរិនថូស ៥:៧)។ ក្នុង​សេចក្តី​បង្រៀន​នេះ សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​និយាយ​ប្រៀប​ប្រដូច​អំពី​ពិធី​បុណ្យ​រំលង និង​បុណ្យ​នុំប៉័ង​ឥត​ដំបែ​របស់​សាសន៍​​យូដា​(និក្ខមនំ ១២:១-២៨)។ ដំបែ​គឺ​ជា​មិនិត្ត​រូប​តំណាង​ឲ្យ​អំពើ​បាប និង​ភាព​ពុក​រលួយ ហើយ​ត្រូវ​យក​ចេញ​ពី​ផ្ទះរ​បស់​សាស​ន៍​យូដា ដើម្បី​អប​អរ​ពិធី​បុណ្យ​ទាំង​នេះ​(ចោទិយកថា ១៦:៣-៤)។ ដោយ​សារ​ព្រះយេស៊ូវ​ទ្រង់​ជាកូ​ន​ចៀម​នៃ​ថ្ងៃ​បុណ្យ​រំលង ដែល​លាង​សម្អាត​អំពើ​បាប​របស់​យើង នោះ​គ្រីស្ទ​បរិស័ទ្ទ​នៅ​ក្រុង​កូរិន​ថូស ត្រូវ​តែ​សម្អាត​ចិត្ត​របស់​ខ្លួន ហើយ​ត្រូវ​លប់​បំបាត់​ដំបែ​នៃ​ភាព​អសីល​ធម៌​ផ្លូវ​ភេទ បំណង​អាក្រក់ និង​ភាព​ទុចរិត នៅ​ក្នុង​ជីវិត និង​ក្នុង​ពួក​ជំនុំ​របស់​ពួក​គេ។ ដើម្បី​សម្តែង​ចេ​ញ​នូវ​ការ​អរ​ព្រះ​គុណ​ដល់​ព្រះ​យេស៊ូវ ចំពោះ​ការ​លះបង់​របស់​ទ្រង់ សូម​យើង​សម្អាត​អំពើ​បាប​ដែល​មាន​ក្នុង​ជីវិត​របស់​យើង ហើយ​អរ​សប្បាយ​នឹង​ភាព​បរិសុទ្ធ ដែល​មាន​តែ​ទ្រង់​ប៉ុណ្ណោះ ដែល​អាច​ប្រទាន​ដល់​យើង។-Marvin Williams

Read article
ការដណ្តើមចំណីដ៏វឹកវរ

តាម​អ្នក​សិក្សា​អំពី​ត្រី​ឆ្លាម​បាន​ឲ្យដឹង​ថា ត្រី​ឆ្លាម​ច្រើន​តែ​វាយ​ប្រហារ នៅ​ពេល​ពួក​វា​ធំ​ក្លិន​ឈាម​នៅ​ក្នុង​ទឹក។ ឈាម​នោះ​ជា​កត្តាប​ញ្ឆេះ​ពួក​វា​ ឲ្យទៅ​ស្វែង​រក​ចំណី ហើយ​ពួក​វា​ក៏​ធ្វើ​ការ​វាយ​ប្រហារ ហើយ​ជា​ញឹក​ញាប់ គឺ​​វាយ​ប្រហារ​​ជាក្រុម ដែល​បណ្តាល​ឲ្យ​មាន​ការ​ដណ្តើម​​ចំណីរ​ដ៏វឹក​វរ ដែល​អាច​គ្រោះថ្នា​ក់ដ​ល់​ជីវិត។ ឈាម​​ក្នុង​ទឹក គឺ​ជា​សញ្ញា​បញ្ជាក់​អំ​ពី​ភាព​ងាយ​រង​គ្រោះ រប​ស់​គោល​ដៅ​នៃ​ត្រី​ឆ្លាម។ គួរ​ឲ្យ​ស្តាយ​ណាស់ ជួន​កាល នេះ​ក៏​ជា​របៀប​ដែល​សាម៉ាជិក​ពួក​ជំនុំ​ខ្លះ​បាន​ឆ្លើយ​តប ចំពោះ​អ្នក​ដែល​បាន​ធ្វើ​ខុស​មក​លើ​ខ្លួន​ផង​ដែរ។ ពួក​គេ​មិន​បាន​ចាត់​ទុក​ពួក​ជំនុំ ជា​សហគមន៍ ដែល​មនុស្ស​ទទួល​សេច​ក្តី​ស្រឡាញ់ និង​ការ​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់ និង​ការ​ថែរក្សា​ឡើយ ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ ពួក​គេ​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ពួក​ជំនុំ​មាន​បរិយ៉ា​កាស​ដ៏​គ្រោះ​ថ្នាក់ ដែល​មាន​ពួក​អ្នក​ចូល​ចិ​ត្ត​វាយ​ប្រហារ​កំពុង​ស្វែង​រក “ឈាម នៅ​ក្នុង​ទឹក” នៃ​ភាព​បរា​ជ័យ ​និង​កំហុស​របស់​នរណា​ម្នាក់​។ ហើយ​ក្រោយ​មក ការ​ដណ្តើម​ចំណី​យ៉ាង​វឹក​វរ​ក៏​កើត​មាន​ឡើង។ ពេល​មាន​នរណា​ម្នាក់​ដួល​ចុះ​ យើង​មិន​​ត្រូ​វជាន់​ថែម​ពី​លើ​ទេ ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ យើង​គួរ​ផ្តល់​នូវ​ការ​លើក​ទឹក​ចិត្ត​នៃ​ព្រះ​គ្រីស្ទ ដោយ​ជួយ​ស្អាង​អ្នក​ដែល​បាន​ដួល​ចុះ​នោះ។ ជា​ការ​ពិត​ណាស់ យើង​មិន​ត្រូវ​ថ្កោល​ទោស​កិរិយ៉ា​ដែល​មាន​បាប​នោះ​ឡើយ តែ​ព្រះ​អម្ចាស់​នៃ​យើង បាន​ត្រាស​ហៅ​យើង ឲ្យ​បង្ហាញ​សេចក្តី​មេត្តា​ដល់​អ្នក​ដទៃ។ ទ្រង់​មាន​បន្ទូល​ថា “​មាន​​ពរ​​ហើយ អស់​អ្នក​ដែល​មាន​ចិត្ត​មេត្តាករុណា ដ្បិត​អ្នក​ទាំង​នោះ​នឹង​បាន​សេចក្តី​មេត្តាករុណា​វិញ”(ម៉ាថាយ ៥:៧)។ គេ​បាន​ឲ្យ​និយម​ន័យ​នៃ​ពាក្យ “សេចក្តីមេត្តាកុរណា”ថា ជា​ការ​មិន​បាន​ទទួល​អ្វី ដែល​យើង​សម​នឹង​ទទួល ហើយ​យើង​ម្នាក់​ៗ​សុទ្ធ​តែ​សម​នឹង​ទទួល​ការ​ជំនុំ​ ជម្រះ។​ ព្រះ​ដែល​បាន​បង្ហាញ​សេចក្តី​មេត្តា​ករុណា​ដល់​យើង នៅ​ក្នុង​ព្រះគ្រី​ស្ទ ក៏​បាន​ត្រាស​ហៅ​យើង…

Read article
លាក់ខ្លួននៅក្នុងថ្មដា

នេះ​ជា​រឿង​ដែល​ដំណាល​អំពីលោក​​គ្រូ​អធិប្បាយ​ វ័យ​ក្មេង​ម្នាក់ ឈ្មោះ អ័គូស្ទូស ថូផ្លាឌី(Augustus Toplady)។ ពេល​គាត់​កំពុង​ដើរ​កម្សាន្ត​ នៅ​ទីជនបទ​នៃ​ប្រទេស​អង់​គ្លេស ស្រាប់​តែ​មាន​ព្យុះ​ភ្លៀង​មួយ​បាន​បក់​បោក​កាត់​តាម​ទីវាល​នោះ។ លោក​ថូផ្លាឌី​ក៏​បាន​ក្រឡេច​ទៅ​ឃើញ​ផ្ទាំ​ង​ថ្ម​ធំ​ៗ​ត្រៀប​ត្រា ហើយ​មាន​ច្រក​ចូល​មួយ ដែល​ជាជ្រលង ហើយ​គាត់​ក៏​បាន​ចូ​ល​ទៅ​ជ្រក​នៅ​ក្នុង​នោះ រហូត​ដល់​ពេល​ដែល​ខ្យល់​ព្យុះ​បាន​ស្ងប់។ ពេល​គាត់​កំពុង​អង្គុយ​ជ្រក ក្នុង​ពេល​មាន​ព្យុះ​ភ្លៀង​នោះ គាត់​ក៏​បាន​ ជញ្ជឹង​គិត អំពី​ទំនាក់​ទំនង​រវាង​ទីជម្រក​នេះ នឹង​ជំនួយ​របស់​ព្រះនៅ​ពេល​ជីវិត​ជួប​ព្យុះភ្លៀ​ង។ គាត់​គ្មាន​ក្រដាស់​សរសេរ​ទេ តែ​គាត់​ឃើញ​ក្រដាស់​បៀ​មួយ​សន្លឹក នៅ​លើ​ដី នៅ​ក្នុង​កន្លែង​ដែល​មាន​សណ្ឋាន​ដូច​រូង​ភ្នំ​នោះ ហើយ​ក៏ចាប់​ផ្តើម​ និពន្ធ​ទំនុក​បរិសុទ្ធ​មួយ​បទ ដែល​​មាន​ចំណង​ជើង​ថា “ថ្មដាដ៏ស្ថិតស្ថេរ”។ ទំនុក​បរិសុទ្ធ​នេះ ត្រូវ​បាន​និពន្ធ​នៅ​ក្នុង​ថ្ងៃ​ដែល​មាន​ព្យុះភ្លៀ​ងនោះ ក្នុង​ឆ្នាំ១៧៧៥ ហើយ​ទំនុក​បរិសុទ្ធ​នេះ​ បាន​ក្លាយ​ជា​ប្រភព​នៃ​កម្លាំង​សម្រាប់​គ្រីស្ទ​បរិស័ទ​ ចាប់​តាំង​ពី​ពេល​នោះ​មក។ ឱថ្មដាដ៏ស្ថិតស្ថេរ ជាជ្រលងសម្រាប់ខ្ញុំ សូមឲ្យទូលបង្គំបានជ្រកនៅក្នុងទ្រង់ សូមឲ្យទឹក នឹងព្រះលោហិត ដែលហូរចេញពីជំហៀងទ្រង់ សម្អាតអំពើបាបទូលបង្គំ ឲ្យរួចពីសេចក្តីក្រោធ ហើយសូមជួយឲ្យទូលបង្គំបានបរិសុទ្ធ។ សូម​ពិចារណា​អំពី​ការ​តស៊ូ​របស់​អ្នក។ តើ​អ្ន​កត្រូវ​ការ​កន្លែង​ពួន​ទេ? តើ​អ្នក​ត្រូវ​ការ​ជម្រក​របស់​នរណាម្នាក់ ពេល​អ្នក​ទទួល​​ការ​វាយ​ប្រហារ​ក្នុង​ជីវិត​ទេ? តើ​អ្នក​ត្រូវ​ការ​ការ​ធានា​ថា អ្នក​នឹង​បាន​ទទួល​ការ​អត់​ទោស​បាប​ឬ​ទេ? តាម​បទ​ពិសោធន៍​របស់​លោល​ថូផ្លាឌី យើង​អាច​រក​បាន​ទី​ជម្រក និង​ការ​ធានា​ពី​ព្រះ។ ចូរ​កុំ​ឈរ​នៅ​ក្នុង​ព្យុះនៃ​ជីវិត​តែ​ម្នាក់​ឯង​ឡើយ។ ចូរ​ស្វែង​រ​ក​ទីជ្រក​កោន​របស់​ព្រះ។ ចូរ​សូម​ឲ្យ​ទ្រង់​ការពារ​អ្នក។…

Read article
ទឹកដីដែលមានសព្វគ្រប់

នៅ​ក្នុង​ការ​ផ្សាយ​ពាណិជ្ជ​កម្ម​តាម​ទូរទស្សន៍ កាល​ពី​ពេល​ថ្មី​ៗ​នេះ មាន​​ក្មេង​​ៗអង្គុយ​​​ប្រកែក​គ្នា នៅ​ក្នុង​កៅ​អី​ខាង​​ក្រោយ​នៃ​រថយន្ត ពេលជិតដល់​កន្លែង​ដែល​ត្រូវ​ឈប់​ឡាន ​ចុះ​ញាំអា​ហារ​ពេល​ល្ងាច។ ក្មេង​ម្នាក់​ចង់​ញាំ​ភីស្សា ហើយ​ក្មេង​ម្នាក់​ទៀត​ចង់​ញាំ​សាច់​មាន់។ ស្រ្តីជា​ម្តាយ​ដែល​អង្គុយ​នៅ​កៅ​អី​ខាង​មុខ ​ក៏​និយា​យ​ថា “អត់ទេ យើង​នឹ​ងឈប់​ឡាន ដើម្បី​ចុះ​ញាំ​ហាំ​ប័​រ​ហ្គ័​រ​វិញ”។ បុរស​ជា​ឪពុ​ក​ក៏​ដោះ​ស្រាយ​ការ​មិន​ចុះ​សម្រុង​គ្នា​ក្នុងគ្រួសារ​នេះ ដោយ​ឲ្យ​យោប​ល​ថា “យើង​នឹង​ឈប់​ឡាន នៅភោ​ជនីយ​ដ្ឋាន​ប៊ូហ្វេ​វិញ ហើយ​យើង​ម្នាក់​ៗ​អាច​ញាំ​អ្វី​ដែល​ខ្លួន​ចង់​ញាំ​បាន​តាម​ចិត្ត”។ ការ​ផ្សាយ​ពាណិជ្ជ​កម្ម​នេះ​ ក៏​បាន​បញ្ចប់ ដោយ​ពាក្យ​ថា “តើ​គ្រួសារ​របស់​លោក​អ្នក​មាន​ការ​មិ​នចុះ​សម្រុង​គ្នា អំពី​ម្ហូប​ដែល​ត្រូវ​ញាំពេ​ល​ល្ងាច​ឬ? សូមអញ្ជើញមក​ភោជនីយដ្ឋាន…..ប៊ូហ្វេ ជា​​“​កន្លែង​ដែល​មាន​ម្ហូប​គ្រប់​មុខ”។ ពេល​ខ្ញុំបា​ន​ទស្សនា​ការ​ផ្សាយ​ពាណិជ្ជ​កម្ម​នេះ​ចប់​ហើយ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​នឹក​ឃើញ​កន្លែង​មួយ​ទៀត​ដែលមាន​គ្រប់​មុខ​”ដែរ គឺ​នគរ​ស្ថាន​សួគ៌។ ស្ថាន​សួគ៌​ជា​កន្លែង​ដែល​មាន​អ្វី​​ៗគ្រប់​យ៉ាង​ដែល​យើង​ត្រូវ​ការ។ អ្វី​ដែល​យើង​ត្រូវ​ការ​បំផុត គឺការ​​ទៅ​​នៅ​ក្នុង​ព្រះ​វត្ត​មាន​នៃ​ព្រះ​ដ៏​មា​ន​ចេស្តា។ សាវ័ក​យ៉ូហាន​បាន​បក​ស្រាយ​អំពី​នគរស្ថាន​សួគ៌​ថា “​បល្ល័ង្ក​​​នៃ​ព្រះ និង​កូន​ចៀម ក៏​នឹង​នៅ​ក្នុង​ក្រុង​នោះ”(វិវរណៈ ២២:៣)។ វិញ្ញាណ​ដ៏​ស្រេច​ឃ្លាន​របស់​យើង នឹង​បាន​ចម្អែត​ទាំង​ស្រុង ដោយ “​ទន្លេ​​​​ជីវិត ថ្លា​ដូច​ជា​កែវ​ចរណៃ” ដែល​ហូរ​ចេញ​ពីបល្ល័ង្ក​ទ្រង់(២២:១) ដ្បិត​ទ្រង់​បាន​មាន​បន្ទូលមក​រាស្រ្ត​ទ្រង់​ថា “បើ​​អ្ន​ក​​ណា​​ស្រេក អញ​នឹង​ឲ្យ​អ្នក​នោះ…​ឥត​យក​ថ្លៃ”(២១:៦)។ “ហើយ” នៅ​ក្នុង​ទឹក​ដី​នេះ នឹង​មាន​ដើម​ឈើ​ជីវិត​​ សម្រាប់“ប្រោស​ប្រជា​ជាតិ​ឲ្យ​ជា” (២២:២)។ អ្វី​ដែល​យើង​មិន​ឃើញ​មាន នៅ​ក្នុង​ទឹក​ដី​ដែល​មាន​សព្វ​គ្រប់​នេះ គឺ​បណ្តា​សា​(២២:៣) សេចក្តី​ស្លាប់ ទុក្ខព្រួយ…

Read article
តើសមនឹងឲ្យយើងប្រឹងប្រែងទេ?

ខ្ញុំ​ធ្លាប់​បាន​តាំង​ចិត្ត​អាន​រឿង​ទាំង​៣៨ ដែល​លោក​សេក​ស្ពៀរ(Shakespeare)បាន​និពន្ធ ឲ្យ​ចប់​ក្នុង​រយៈ​ពេល​១ឆ្នាំ។ ខ្ញុំ​មាន​ការ​ភ្ញាក់​ផ្អើល ពេល​បាន​ដឹង​ថា ការ​បំពេញ​កិច្ចការ​នេះ​ហាក់​ដូច​ជា​ការ​កម្សាន្ត​សប្បាយ ច្រើន​ជាង​ការ​ធ្វើ​ការងារ។ ខ្ញុំ​រំពឹង​ថា នឹង​បាន​រៀន​អំពី​ពិភព​របស់​លោក​សេក​ស្ពៀរ និង​មនុស្ស​ដែល​មាន​ក្នុង​ពិភព​នោះ ប៉ុន្តែ ​ខ្ញុំបាន​រក​ឃើញ​ថា លោក​សេក​ស្ពៀរ​ច្រើន​តែ​បង្រៀន​ខ្ញុំ អំពី​ពិភពរបស់​ខ្ញុំ ទៅ​វិ​ញទេ។ នៅ​ក្នុង​ការ​អាន​ព្រះ​គម្ពីរ​សញ្ញា​ចាស់ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ឆ្លង​កាត់​ដំណើរ​ការ​ដូច​គ្នាផ​ងដែរ។ ហេតុ​អ្វី​បាន​ជា​ព្រះគម្ពីរ​សញ្ញា​ចាស់​បាន​ចំណាយ​ពេ​លជាច្រើ​ន ក្នុង​ការ​និយាយ​អំពី​ព្រះ​វិហារ ពួក​សង្ឃ និងក្រឹ​ត្យវិ​ន័យ​អំពីការ​ថ្វាយ​ដង្វាយ ដែល​លែង​មាន​ក្នុង​សម័យ​បច្ចុប្បន្ន។ តើ​ធ្វើ​ដូច​ម្តេច​ឲ្យ​យើង​អាច​យល់​ព្រះ​គម្ពីរ​សញ្ញា​ចាស់បាន ហើយ​តើ​យើង​ត្រូវ​​អនុវត្ត​តាម​យ៉ាង​ដូច​ម្តេច ក្នុង​ជីវិត​របស់​យើង​សព្វ​ថ្ងៃ? ពេល​ខ្ញុំបា​ន​ឆ្លង​កាត់​ឧបស័គ្គ​មួយ​ចំនួន​ ខ្ញុំ​ក៏​ចាប់​ផ្តើម​មាន​អារម្មណ៍ថា​ ខ្ញុំត្រូវការ អាន​ព្រះ​គម្ពីរ​សញ្ញាចាស់ ព្រោះ​ព្រះ​គម្ពីរ​នេះ​កំពុង​បង្រៀន​ខ្ញុំ។ ក្រោយ​មក ខ្ញុំ​ក៏​មានចិត្តចង់ អាន​ព្រះ​គម្ពី​រ​ទាំង​៣៩​កណ្ឌ ដែល​មានក្នុង​ព្រះ​គម្ពីរ​សញ្ញា​ចាស់។ កណ្ឌ​ទាំ​ង​នេះ​បាន​ចម្អែត​ភាព​ស្រេក​ឃ្លាន ដែល​មាន​ក្នុង​ខ្ញុំ ដែល​ពី​មុន​ម​កខ្ញុំ​មិន​ដែល​បាន​ទទួល​ការ​បំពេញ​យ៉ាង​ដូច​នេះ​ទេ។ កណ្ឌ​ទាំង​នេះ​បាន​បង្រៀន​ខ្ញុំ អំពី​ជីវិ​ត​ដែល​មាន​ព្រះ។ ព្រះ​គម្ពីរសញ្ញា​ចាស់​បាន​និយាយ​មក​កាន់​ភាព​ស្រេក​ឃ្លាន​របស់​យើង ហើយ​ផ្តល់​ឲ្យ​នូវ​វគ្គ​សិក្សា​ជាន់​ខ្ពស់ អំពី “ជីវិត​ដែល​មាន​ព្រះ” ដែល​បង្ហាត់​បង្រៀន​យើង​ដោយ​ផ្ទាល់​ៗ​ខ្លួន និង​ដោយ​ចិត្ត​ឆេះ​ឆួល។ រង្វាន់​ដែល​ទ្រង់​នឹង​ប្រទាន មិន​មែន​សម្រាប់​ឲ្យ​យើង​ទទួល​ងាយ​ៗ​ឡើយ។ គ្រប់​ទាំង​ជោគ​ជ័យ​ទាំង​អស់ សុទ្ធ​តែ​តម្រូវ​ឲ្យ​មាន​ការ​ខិត​ខំ ដែល​មាន​ដំណើរ​ការ​ស្រដៀង​ៗ​គ្នា។ យើង​អត់​ទ្រាំ​នឹង​ការ​លំបាក​ ព្រោះ​យើង​នឹង​បាន​ទ​ទួល​រង្វាន់។ -Philip Yancey

Read article