You are here:
ជំនួយពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ

មាន​មនុស្ស​ជា​ច្រើន​បាន​សន្យាខ្លួ​ន​ឯង​ថា នឹង​ធ្វើ​នូវ​កិច្ចការ​ដ៏​គួរ​ឲ្យ​កត់​សំគាល់​ជា​ច្រើន នៅ​ក្នុង​ការ​ចាប់​ផ្តើ​ម​នៃ​ឆ្នាំថ្មី​។ គេ​សន្យា​ថា ខ្ញុំ​នឹង​សន្សំលុ​យ​ឲ្យ​កាន់​តែ​ច្រើន ហាត់​ប្រាណ​បន្ថែម​ទៀត ឬ​ចំណាយ​ពេល​ទៅ​លើ​អ៊ីន​ធឺណិត ឲ្យ​បា​ន​តិច​ជាង​​មុន​ជា​ដើម​។ យើង​ចាប់ផ្តើមឆ្នាំ​ថ្មី​​ ដោយ​មាន​បំណ​ងល្អ​ ប៉ុន្តែ មិន​យូរ​ប៉ុន្មាន ទម្លាប់​អាក្រក់​ដែល​យើង​មាន​តាំង​ពី​យូរ​មក​ហើយ ក៏​បាន​ល្បួង​យើង ឲ្យ​ដើរ​តាម​ផ្លូវ​ចាស់​ទៀត។ បាន​ជា​យើង​រអិល​ដួល​ម្តង​ម្កាល តែ​ក្រោយ​មក ការ​រអិល​ដួល​នោះ ក៏​កើត​មាន​ជាញឹក​ញាប់​ទៅ​ៗ ហើយ​ក៏​រអិ​លដួ​ល​គ្រប់​ពេល​តែម្ត​ង។ ទី​បំផុត ការ​ប្តេជ្ញា​ចិត្ត​ដែល​យើង​មាន​នៅ​ដើម​ឆ្នាំ ហាក់​ដូច​ជា​មិន​ដែល​មាន​ទៅ​វិញ។ យើងមិ​ន​គួរ​ជ្រើស​រើស​គោល​ដៅ ដោយ​ចិត្ត​ឯង ដើម្បី​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្លួន​ឯង​ចម្រើន​ឡើង​ឡើយ ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ យក​ល្អ យើង​គួរ​តែ​សួរ​ខ្លួន​ឯង​ថា “តើ​ព្រះ​អម្ចាស់​សព្វ​ព្រះ​ទ័យ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ធ្វើអ្វី​ សម្រាប់​ឆ្នាំ​ថ្មី​នេះ?” ព្រះ​អម្ចាស់​បាន​បើក​សម្តែង តាម​រយៈ​លោក​ហោរា​មីកា​ថា ព្រះ​អង្គ​សព្វ​ព្រះទ័យ​ឲ្យ​យើង​ប្រព្រឹត្ត​​ដោ​យ​​សុចរិត ឲ្យ​​ស្រឡាញ់​​សេចក្តី​​​សប្បុរស​ ហើយ​​​ឲ្យ​​ដើ​រ​​​ជា​មួយ​នឹង​ព្រះ​នៃ​ខ្លួន ដោយ​​សុភាព​​រាបទាប(មីកា ៦:៨)។ ការ​​ធ្វើដូច​នេះ គឺ​ជួយ​ឲ្យវិ​ញ្ញាណរបស់​​យើង​​ចម្រើន​ឡើង។ សូម​អរ​ព្រះគុ​ណព្រះ​អម្ចាស់ ដែល​យើង​មិន​ចាំ​បាច់​ត្រូវ​ពឹង​ផ្អែក​ទៅ​លើក​ម្លាំង​របស់​យើង។ ព្រះ​វិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ​មាន​អំណាច ជួយ​ឲ្យ​យើង​មាន​ការ​រីក​លូត​លាស់​ខាង​វិញ្ញាណ ក្នុង​នាម​ជា​គ្រីស្ទ​បរិស័ទ។ ព្រះ​បន្ទូ​ល​ព្រះ​បាន​ចែង​ថា ព្រះ​អង្គ​អាច​​ប្រោស​​ប្រទាន “ឲ្យ​​អ្ន​ក​រាល់​គ្នា​បាន​ព្រះចេស្តា ចម្រើន​កំឡាំង​នៃ​មនុស្ស​ខាង​ក្នុង ដោយសារ​ព្រះវិញ្ញាណ​ទ្រង់ តាម​សិរីល្អ​នៃ​ទ្រង់​ដ៏​ប្រសើរ​ក្រៃលែង”(អេភេសូរ ៣:១៦)។ ដូចនេះ ខណៈពេ​ល​ដែល​យើ​ងចាប់​ផ្តើម​ឆ្នាំ​ថ្មីនេះ​ ចូរ​យើង​ប្តេជ្ញាចិ​ត្ត…

Read article
លែងឃ្លានបាយ

កាល​ពី​ពេល​ថ្មី​ៗ​នេះ ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​កំពុង​តយុទ្ធ​នឹង​ជម្ងឺ​ផ្តាស់​សាយ​ធំ ខ្ញុំ​ស្រាប់​តែ​លែង​មាន​អារម្មណ៍​ចង់​ញាំអាហារដូច​ធម្មតា។ ខ្ញុំមិ​ន​ឃ្លាន​បាយ​ពេញ​មួយ​ថ្ងៃ ទោះ​ខ្ញុំ​បាន​ញាំ​អាហារ​តែ​បន្តិច​ក៏​ដោយ។ ទោះខ្ញុំ​ញាំ​តែ​ទឹក​សោះ ក៏​មាន​អារម្មណ៍​ថា មិ​នឃ្លា​ន​អ្វី​ទេ។ តែ​ខ្ញុំ​ដឹង​ថា ខ្ញុំ​មិនអា​ច​រស់​បាន​យូរ​ទេ បើ​ខ្ញុំ​ផឹក​តែទឹ​ក​នោះ។ ​ខ្ញុំចាំ​បាច់​ត្រូវ​មាន​​ចិត្ត​ចង់​ហូប​អាហារ​ឡើង​វិញ ព្រោះ​រូប​កាយរ​បស់​ខ្ញុំ ត្រូវ​ការ​អាហារ​បម្រុង​។ ពេល​ដែល​ប្រជា​ជន​អ៊ីស្រាអែល​វិល​ត្រឡប់ ពី​ការ​និរទេស ក្នុង​ចក្រ​ភព​បាប៊ីឡូន ពួក​គេ​មិន​សូវ​មាន​ការ​ស្រេក​ឃ្លាន​ខាង​វិញ្ញាណ​ទេ។ ពួក​គេ​បាន​បែរ​ចេញ​ពី​ព្រះ ​និង​ផ្លូវ​របស់​ព្រះ​អង្គ។ ដើម្បី​ជួយ​ឲ្យ​វិញ្ញាណ​របស់​ពួក​គេ​មាន​សុខ​ភាព​ល្អឡើង​វិញ លោក​នេហេមា​ក៏​បាន​រៀប​ចំ​ឲ្យ​មាន​ការ​សិក្សា​ព្រះ​គម្ពីរ ហើយ​ឲ្យ​លោក​អែសរ៉ា​ ធ្វើ​ជា​គ្រូបង្រៀន​របស់​ពួក​គេ។ លោក​អែស​រ៉ាក៏បា​ន​អាន​ក្រាំង​ក្រឹត្យ​វិន័យ​របស់​លោក​ម៉ូសេ​ ឲ្យ​ពួក​បណ្តា​ជន​​ស្តាប់ ចាប់ពីពេល​ព្រឹក​ដល់​ពេល​ថ្ងៃត្រ​ង់ ដើម្បី​ចម្អែត​ពួក​គេ   ដោយសេ​ចក្តីពិ​ត​របស់​ព្រះ(នេហេមា ៨:៣)។ ហើយ​ពួក​បណ្តាជន​ក៏​បាន​ស្តាប់​គាត់អា​ន យ៉ាង​ប្រុង​ប្រយ័ត្ន។ តាម​ពិត ការ​នេះ​បាន​ធ្វើឲ្យ​ពួក​គេ​មាន​ចិត្ត​ស្រេក​ឃ្លាន​ព្រះ​បន្ទូល​យ៉ាង​ខ្លាំង បាន​ជា​ពួក​មេ​គ្រួសារ ពួក​សង្ឃ និង​ពួក​លេវី ​ក៏បា​នម​ក​ជួប​លោក​អែស​រ៉ា នៅ​ថ្ងៃ​បន្ទាប់ ដើម្បី​សិក្សា​ក្រឹត្យ​វិន័យ​ឲ្យ​កាន់​តែ​លម្អឹត​ថែម​ទៀត ព្រោះ​ពួកគេ​ចង់​​យល់​ឲ្យ​ច្បាស់​​(ខ.១៣)។ ពេល​ដែល​យើង​មា​ន​អារម្មណ៍​ថា យើង​បាន​ងាក​ចេញ​ឆ្ងា​យ​ពី​ព្រះ ឬ​មាន​ភាព​ទន់​ខ្សោយ​ខាង​វិញ្ញាណ យើង​អាច​ស្វែង​រក​អាហារ​បម្រុង​ខាងវិ​ញ្ញាណ ក្នុង​​ព្រះ​បន្ទូ​ល​ព្រះ។ គឺដូ​ច​មាន​សេចក្តី​ចែងថា “នោះ​ត្រូវ​ឲ្យ​សង្វាត​រក​ទឹក​ដោះ​សុទ្ធ ខាង​ឯ​ព្រលឹង​វិញ្ញាណ​វិញ ដូច​ជា​ទារក​ដែល​ទើប​នឹង​កើត ដើម្បី​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ចម្រើន​ធំ​ឡើង ដរាប​ដល់​បាន​សង្គ្រោះ”(១ពេត្រុស ២:២)។ ចូរ​ទូល​សូ​ម​ឲ្យ​ព្រះប្រ​ទាន​ឲ្យ​អ្នក​មា​នចិ​ត្ត ដែល​ស្រេក​ឃ្លាន​ឡើង​វិញ…

Read article
អរព្រះគុណព្រះ ៣១ថ្ងៃ

តាម​ប្រតិ​ទិន​​របស់​សហ​រដ្ឋ​អាមេរិក ខែ​មករា​ជា​ខែ​​នៃ​ការ​ដឹ​ង​គុណ ប្រចាំ​ប្រទេស។​ ជា​ការ​ពិត​ណាស់ ប្រទេស​ផ្សេង​ទៀត ក៏​ងាយ​នឹង​ចម្ល​ងប្រ​ពៃណី​នេះ​ផង​ដែរ ដូច​នេះ គេ​ប្រហែល​ជា​គួរ​តែ​ហៅ​ខែ​មករា​ថា ខែ​​នៃ​ការ​ដឹង​គុណ​ទូទាំង​ពិភព​លោក។ សម្រាប់​យើង​ជា​គ្រីស្ទ​បរិស័ទ​វិញ ដើម្បី​ឲ្យយើ​ង​អាច​អប​អរ​ពិធី​បុណ្យ​អរ​ព្រះគុ​ណ ឲ្យ​បាន​ល្អ​បំផុត ជា​ដំបូង យើង​ចាំ​បាច់​ត្រូវ​ស្វែង​យល់​ថា ​ព្រះ​គម្ពីរ​បាន​ចែង​យ៉ាង​ណា​ខ្លះអំពី​ការ​អរ​ព្រះ​គុណ​។ បទ​គម្ពីរទំនុក​ដំកើង ជំពូក​១៣៦ បាន​ចាប់​ផ្តើម​ និ​ង​បញ្ចប់​ដោយ​ពាក្យ​ថា “ឱ​​សូ​ម​​អរ​ព្រះគុណ​​ដល់​​ព្រះយេហូវ៉ា”(ខ.១,២៦)។ បទ​គម្ពីរ​មួយ​ជំពូក​នេះ បាន​រំឭក​យើង​ម្តង​ហើយ​ម្តង​ទៀត ឲ្យ​អរ​ព្រះគុ​ណ​ព្រះ ដ៏​ធំ​ប្រសើរ​នៃ​យើង ព្រោះ​“សេចក្តី​​សប្បុរស​​របស់​​ទ្រង់​​ស្ថិត​ស្ថេរ​​នៅ​​ជា​​ដរាប”។ សេចក្តី​សប្បុរស​របស់​ព្រះអ​ង្គ ជា​មូល​ហេតុដ៏​សំខាន់​បំផុត ដែល​យើង​ត្រូវ​​អរ​ព្រះ​គុណ​ព្រះ។ យើង​​អាច​​ចំណាយ​ពេល​ពេញ​មួយ​ខែ ក្នុង​ការ​ស្វែង​យល់ អំពី​ការ​អរ​ព្រះគុ​ណ​ព្រះ​អង្គ ដែល​មាន​ចែង​ក្នុង​ទំនុក​ដំកើង ជំពូក​១៣៦។ អ្នក​និពន្ធ​ទំនុក​ដំកើងបាន​រំឭក​យើង អំពី​“ការអស្ចារ្យ​ដ៏​ធំ” ដែល​ព្រះអ​ង្គ​បាន​ធ្វើ(ខ.៤)។ គាត់​​បាន​ពិពណ៌នា​ អំពី​ស្នា​ព្រះ​ហស្ត​ដ៏​ស្រស់​បំព្រង ដែល​ព្រះ​អង្គ​បានប​ង្កើត​ដោយ​ប្រាជ្ញា​(ខ.៥)។ បន្ទាប់​មក គាត់​ក៏​បាន​រៀប​រាប់ អំពី​ការ​ដែល​ព្រះ​អ​ង្គ​បាន​រំដោះ​រាស្ត្រ​ទ្រង់ ចេញ​ពីពួក​ខ្មាំង​សត្រូវ​ជា​ច្រើន​លើក​ច្រើន​សារ​(ខ.១០-២២)។ ពេល​ដែល​យើង​ពិចារ​ណា អំពី​ទិដ្ឋ​ភាព​នៃ​ការ​បង្កើត និង​ការ​រំដោះ​របស់​​ព្រះ​អង្គ ដែល​មាន​ចែង​ក្នុង​ទំនុក​ដំកើង ជំពូក១៣៦ នោះ​យើង​ងាយ​នឹង​អរ​ព្រះគុ​ណ​ព្រះអ​ង្គ សម្រាប់​ការ​អ្វី​ដែល​ព្រះ​អង្គ​បាន​ធ្វើសម្រាប់​យើងជា​រៀង​រាល់​ថ្ងៃ ក្នុង​ខែ​នៃ​ការ​អរ​ព្រះ​គុណ​។ ដើម្បី​ចាប់​ផ្តើម​ដំណើរ​ជីវិត​យើង ក្នុង​ឆ្នាំ​ថ្មី​នេះ យើង​គ្មាន​វិធី​សាស្រ្តអ្វី​ ដែល​ប្រសើ​​រ​ជាង​ការ​ផ្តោត​ទៅ​លើ​ការ​ថ្វាយ​ការ​អរ​ព្រះគុ​ណ…

Read article
ក្នុងព្រះហស្តព្រះអង្គ

មាន​​ពេល​មួយខ្ញុំ និងមិ​ត្ត​ភ័ក្រ​របស់​ខ្ញុំ​ បាន​ដឹក​ដៃ​ក្មេង​តូច​ៗ​ដើរ​ឆ្លង​ផ្លូវ​ថ្មល់​ដ៏ម​មា​ញឹក​មួយ។ យើង​បាន​ឲ្យ​ពួក​គេកា​ន់​ដៃ​របស់​យើង ហើយ​ប្រាប់​ពួក​គេថា “សូម​កាន់​ដៃ​ឲ្យជា​ប់” ហើយ​ពួក​គេ​ក៏ខំ​កាន់​ដែ​យើងយ៉ា​ងណែ​ន។ ប៉ុន្តែ បើគ្រាន់​តែ​ឲ្យ​ពួក​គេកាន់​ដៃ​យើង​តែម្យ៉ា​ង នោះ​ខ្ញុំមិ​ន​មាន​ទំនុក​ចិត្តទេ ព្រោះ​ពួក​​គេ​​អាច​​របូតដៃ បាន​ជាយើ​ង​ដែល​ជាម​នុស្ស​ធំ ចាំបា​ច់ត្រូ​វកា​ន់​ដៃពួ​កគេ​​ឲ្យ​ជាប់ ដើម្បី​ឲ្យ​ពួក​គេ​អាច​មាន​សុវត្ថិភា​ព។ ហេតុនេះ​ហើយ​បាន​ជាសា​វ័ក​ប៉ុល​បាន​មាន​ប្រសាសន៍​ថា “ព្រះ​គ្រីស្ទយេ​ស៊ូវ​​បា​ន​​ចាប់​​​ខ្ញុំ​​ឲ្យ​​បាន”(ភីលីព ៣:១២)។ ឬអា​ចនិ​យាយ​បា​នម្យ៉ា​ង​ទៀត​ថា “ព្រះ​គ្រីស្ទ​បាន​កាន់​ដៃ​ខ្ញុំជា​ប់!” ត្រង់​ចំណុច​នេះ​ យើងអា​ច​ដឹង​ច្បា​ស់ថា យើង​មាន​សុវត្ថិភា​ព មិន​មែន​ដោយសា​រយើង​បាន​តោង​ព្រះហ​ស្តព្រះអ​ង្គ​ឡើយ តែ​គឺដោ​យ​សារ​ព្រះអង្គ​បាន​កាន់​ដៃយើ​ង​ជាប់ ដោយ​សារ​អំណាច​ចេស្តារ​បស់ព្រះ​​អង្គ​ទៅវិ​ញ​ទេ។ គ្មាន​នរណា​ម្នាក់ អាច​ទាញ​ដៃ​យើង​ចេញ​ពីព្រះ​ហ​ស្ត​ព្រះ​អង្គ​បាន​ឡើយ សូម្បី​តែ​វិញ្ញាណអា​ក្រក់ ឬខ្លួ​ន​យើង​ក៏មិ​ន​អាច​ទាញចេ​ញបា​ន​ដែរ។ ដរាប​ណាព្រះ​អង្គ​បានកា​ន់​ដៃយើង​ហើយ ព្រះអ​ង្គ​នឹង​មិន​ព្រលែង​ឡើយ។ គឺដូ​ច​ដែល​ព្រះ​អង្គ​បាន​ធានាដ​ល់​យើង​ថា “ខ្ញុំ​ឲ្យ​ជីវិត​អស់​កល្ប​ជានិច្ច​ដល់​វា វា​មិន​ត្រូវ​វិនាស​នៅ​អស់​កល្ប​រៀង​ទៅ ក៏​គ្មាន​អ្នក​ណា​ឆក់​យក​វា​ពី​ដៃ​ខ្ញុំ​បាន​ទេ ព្រះវរបិតា​នៃ​ខ្ញុំ ដែល​ប្រទាន​វា​មក​ខ្ញុំ ទ្រង់​ធំ​លើស​ជាង​ទាំង​អស់ គ្មាន​អ្នក​ណា​អាច​នឹង​ឆក់​វា​ចេញ​ពី​ព្រះហស្ត​របស់​ព្រះវរបិតា​ខ្ញុំ​បាន​ ឡើយ”(យ៉ូហាន ១០:២៨-២៩)។ បទ​គម្ពីរនេះបានបញ្ជា​ក់ថា​ យើង​មាន​សុវត្ថិ​ភាព​ទ្វេរ​ដង ព្រោះ​ព្រះវ​របិតាកា​ន់​ដៃយើ​ងម្ខា​ង ហើយ​ព្រះយេស៊ូវ​ដ៏ជា​ព្រះ​សង្រ្គោះនៃ​យើង កាន់​ដៃយើ​ងម្ខាងទៀ​ត។ ព្រះហ​ស្ត​ព្រះអង្គជា​ព្រះហស្ត​ដែល​បាន​បង្កើត​ភ្នំ មហាស​មុទ្រ ហើយ​បាន​ដាក់ហ្វូងផ្កា​យក្នុ​ងលំ​ហរ​អវ​កាស។ គ្មាន​អ្វី “អាច​​ពង្រាត់​យើ​ង ចេញ​ពី​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​របស់​ព្រះ ដែល​នៅ​ក្នុង​ព្រះគ្រីស្ទយេស៊ូវ ជា​ព្រះអម្ចាស់​នៃ​យើង​រាល់​គ្នា​បាន​ឡើយ” ទោះ​ជា​ក្នុង​មួយ​ជីវិ​តនេះ​…

Read article
សប្បាយលាយទុក្ខ

ពេល​ដែល​ខ្ញុំ និង​ម៉ាលីន(Marlene) រៀបការ ​យើង​ទាំង​ពីរ​នាក់ មាន​អារម្មណ៍ “សប្បាយ​លាយ​ទុក្ខ”។ តែ​សូម​កុំ​យល់​ច្រឡំ។​ មង្គល​ការ​របស់​យើង​ទាំង​ពីរ នៅ​ថ្ងៃនោះ​ ជាព្រឹ​ត្តិការណ៍​ដ៏អ​ស្ចារ្យ​មួយ ក្នុង​ជីវិត​យើង បាន​ជា​យើង​នៅ​តែ​បន្ត​អប​អរ​សាទរ​មង្គល​ការ​នេះ ជាង៣៥​ឆ្នាំមកហើយ​។ យើង​មាន​អារម្មណ៍​លាយ​ឡំ​គ្នាដូ​ចនេះ ពេល​ដែល​ម្តាយរ​បស់​ម៉ាលី​បាន​លាចាក​លោក ដោយ​សារ​ជម្ងឺ​មហា​រីក បាន​ពីរ​បីស​ប្តាហ៍ មុន​ពេល​យើង​រៀប​ការ។ ពេល​នោះ ម្តាយ​មីង​របស់​ម៉ាលីន​ក៏បា​នម​ក​ជំនួស​ម្តាយ​របស់​នាង ក្នុង​នាម​ជា “ម្តាយ​រ​បស់​កូន​ក្រ​មុំ” ប៉ុន្តែ ក្នុង​ថ្ងៃ​មង្គ​លការ​​របស់​យើង​​ទាំង​ពីរ យើង​ដឹង​ច្បាស់​ថា យើង​កំពុង​ខ្វះអ្វីមួ​យ​ដ៏​សំខាន់​។ គឺយើ​ង​ខ្វះវ​ត្តមា​ន​របស់​អ្នក​ម្តាយ​របស់​ម៉ាលីន ហើយ​ការ​នេះ​បាន​មាន​ផល​ប៉ះពាល់​មក​លើកា​រ​គ្រប់​យ៉ាង ក្នុង​ថ្ងៃ​នោះ។ បទ​ពិសោធន៍​មួយ​នេះ ជា​រឿង​ដែល​កើត​ឡើង​ជា​ធម្មតា ក្នុង​លោកិយ​ដែល​បាក់បែ​ក។ មនុស្ស​ម្នាក់​ៗ​រស់​នៅ ដោយ​អំណរ លាយ​ឡំ​នឹង​ទឹកភ្នែ​ក ការ​អាក្រក់​លាយ​ឡំ​នឹង​ការ​ល្អ។ នេះជា​កា​រ​ពិត​មែន បាន​ជា​ស្តេច​សាឡូម៉ូន​បាន​មាន​បន្ទូល​ថា “នៅ​​វេលា​​កំពុ​ង​​តែ​​សើច​​សប្បាយ គង់​​តែ​​ចិត្ត​​មាន​សេចក្តី​សៅសោក​ដែរ ហើយ​ចុង​បំផុត​នៃ​សេចក្តី​អំណរ​គឺ​ជា​ធ្ងន់​ទ្រូង​វិញ”(សុភាសិត ១៤:១៣)។ ចិត្ត​ដែល​កំពុង​តែស​ប្បាយ ច្រើន​តែ​ប្រែជា​មាន​ទុក្ខ ព្រោះជី​វិត​បាន​តម្រូ​វ​ឲ្យមា​ន រឿង​បែប​នេះកើ​តឡើ​ងជា​ធ​ម្មតា។ ទោះបី​ជាយ៉ា​ងណា​ក៏ដោយ យើងអ​រ​ព្រះគុ​ណព្រះ​ ដែល​សេចក្តី​ទុក្ខ មិ​នលាយឡំ​នឹ​ងអំ​ណរ ក្នុង​​ជីវិត​យើងជា​រ​ហូ​ត​ឡើយ។ ព្រោះ​​អ្នក​ដែល​នៅក្នុង​ព្រះគ្រីស្ទ បាន​ទទួល​សេចក្តី​សន្យា​ថា ពេល​ដែល​យើង​លាចាក​លោក​នេះទៅ “ព្រះ​ទ្រង់​នឹង​ជូត​អស់​ទាំង​ទឹក​ភ្នែក…

Read article
សំបុត្រ​ផ្ញើរ​ទៅ​ក្មេង​ប្រុស​ម្នាក់

លោក​ស៊ី អេស លូវីស(C.S.Lewis) ជា​អ្នក​ដែលមាន​​ចំណូល​ចិត្ត ចំពោះកា​រ​ថែរ​ទាំ​ការ​លូតលាស់​ខាង​វិញ្ញាណ រប​ស់​គ្រីស្ទ​បរិស័ទ​វ័យក្មេ​ង​ទាំង​ឡាយ គឺ​សូម្បី​តែ​នៅពេល​ដែល​គាត់ ​ជិត​ដល់​ចុង​បញ្ចប់​នៃ​ជីវិត​ក៏​ដោយ​។ ពេល​​ដែល​គាត់​កំពុង​មាន​ជម្ងឺ​ជាទ​ម្ងន់ គាត់​នៅតែ​ចំណាយ​ពេល​សរសេរ​សំបុត្រ​តប​ទៅ​ក្មេង​ប្រុស​ម្នាក់ ឈ្មោះ ភីលីព។ នៅ​ក្នុង​សំបុត្រ​នោះ លោក​លូវីស​បាន​កោតស​រសើរ​ក្មេង​ប្រុស​នោះ ដែល​បាន​ពិពណ៌នា នៅក្នុ​ង​សំបុត្រ​នោះបា​ន​ល្អ បាន​ជាគា​ត់ស​រសេរ​តប​ថា គាត់​មាន​ការស​ប្បាយ​ចិត្ត ពេល​ដែល​បាន​ដឹង​ថា ភីលីព​មាន​ការ​យល់​ដឹ​ងថា នៅក្នុ​ងរឿ​ង​និទាន​ពង្សាវតា​នៃ​នគរ​ណានៀ តួ​អង្គ​សត្វតោ​ឈ្មោះ​អ័ស្លាន ជាតំ​ណាង​ឲ្យ​ព្រះយេស៊ូវ​គ្រីស្ទ។ ក្នុង​ថ្ងៃ​បន្ទាប់ លោក​លូវីស​ក៏​បាន​លាចា​ក​លោក ក្នុង​គេហ​ដ្ឋាន​របស់​គាត់ ក្នុង​សង្កាត់​ឃឺន ក្រុង​អក់ស្វើត ប្រទេស​អង់​គ្លេស គឺ​មុន​ពេល​ដែល​ថ្ងៃខួ​ប​កំណើត​គម្រប់៦៥​ឆ្នាំរបស់​គាត់ នៅ​មួយ​សប្តាហ៍​ទៀត។ យ៉ាង​ណាមិ​ញ សាវ័ក​យ៉ូហា​នក៏​បា​ន​សរសេរ​សំបុត្រ ផ្ញើទៅ​កូ​ន​ខាង​វិញ្ញាណ​របស់​គាត់ ពេល​ដែល​គាត់​មានវ័​យ​ចាស់​ជរា។ ក្នុង​សំបុត្រ​នោះ យើង​ឃើញ​គាត់​ពិពណ៌នា​អំពី​សេចក្តី​អំណរ ដែល​គាត់​មាន ក្នុង​នាម​ជា​គ្រីស្ទ​បរិស័​ទដែ​ល​ពេញវ័​យ​ខាង​វិញ្ញាណ ដែល​បាន​លើក​ទឹក​ចិត្ត​សិស្សរ​បស់​គាត់ ដែល​មានភាព​វ័យ​ក្មេង​ខាង​វិញ្ញាណ​ជាង​គាត់ ឲ្យ​ពួក​គេ​ដើរ ក្នុង​សេចក្តី​ពិត ហើយ​ដើរ​តាម​ព្រះ​គ្រីស្ទ។ គឺ​ដូច​ដែល​គាត់​បាន​មាន​ប្រសាសន៍​ថា “គ្មាន​​សេចក្តី​​ណា​​ដែល​នាំ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​អរ​សប្បាយ លើស​ជាង​សេចក្តី​នេះ​ទេ គឺ​ដែល​ឮ​និយាយ​ថា ពួក​កូន​ខ្ញុំ​កំពុង​តែ​ប្រព្រឹត្ត​តាម​សេចក្តី​ពិត​នោះ​ឯង”(៣យ៉ូហាន ១:៤)។ សំបុត្រ​របស់​លោក​យ៉ូហាន បានប​ង្ហាញ​អំពី​ក្តីអំ​ណរ ដែល​កើត​មាន ពី​ការ​មើល​ថែរ និងឃើ​ញអ្ន​ក​ជំនាន់​ក្រោយ…

Read article
ការដាក់បង្ហាញ

ភរិយា​របស់​ខ្ញុំ ជា​អ្នក​ពូកែធ្វើ​​ម្ហូ​បណាស់។​ បន្ទាប់​ពី​ខ្ញុំ​ធ្វើការពេ​ញមួ​យថ្ងៃ​ ជាញឹក​ញាប់ ខ្ញុំ​ច្រើន​តែត្រ​ឡប់មក​ផ្ទះ​វិញ ដោយ​រំពឹង​ថា​នឹង​បាន​ធំ​ក្លិន​ដ៏ឈ្ងុ​យ​ឈ្ងប់​នៃ​ម្ហូប​ដែល​នាង​បាន​ចម្អិន ដែល​ជា​សញ្ញា​បញ្ចាក់​ថា ខ្ញុំ​នឹង​បាន​ញាំ​អាហារ​ដ៏ឈ្ងុយ​​ឆ្ងាញ់​ទៀត​ហើយ។ នាង​មិន​គ្រាន់​តែ​ចេះ​របៀប​ធ្វើ​ម្ហូប​ប៉ុណ្ណោះ​ទេ តែ​នាង​ក៏​ជា​អ្នក​ជំនាញ​ខាង​តម្រៀប​អាហា​រ​នៅ​លើ​តុបាយ​ផង​ដែរ។ បាន​ជា​នាង​តែង​តែរៀប​ចំអា​ហារ​នៅក្នុ​ង​ចាន ឲ្យ​ត្រូ​វ​នឹង​ពណ៌​របស់​សាច់ បាយ និង​បន្លែ នៅ​លើ​តុ​អាហារ​ ដើម្បីស្វា​គមន៍​ខ្ញុំ ចូល​អង្គុយ​ញាំ​អាហារ​ដែល​នាង​ចម្អិន​ផ្ទាល់​ដៃ ដោយ​អំណរ។ បើ​សិន​ជា​នាង​មិន​បាន​ចម្អិន ហើយ​រៀប​ចំអាហា​រ​ឲ្យមានរ​បៀប​ទេ នោះ​យើង​មិន​អាច​ញាំអា​ហារ​នោះកើត ហើយ​វា​ក៏មិ​ន​សូវ​ទាក់​ទាញ​ឡើយ។ ព្រោះសា​ច់​ឆៅ ត្រូវ​ការ​ការ​ចម្អិន​ឲ្យ​បាន​ឆ្អិន​ល្អ ហើយ​អង្ករ​ក៏​ត្រូវ​ការ​ដាំឲ្យ​ក្លាយ​ជាបា​យ រីឯ​បន្លែ​វិញ ​គឺ​ត្រូវ​ការ​ការ​លាង​សម្អាត និង​កាត់​តម្រឹ​ម​ឲ្យ​ស្អាត​ផង​ដែរ។  ការ​នេះបា​ន​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំនឹក​ចាំ អំពី​កិច្ច​ការ​​ដែលព្រះ​យេស៊ូ​វ​បាន​ធ្វើ ដោយ​ព្រះ​គុណ​ព្រះអ​ង្គ សម្រាប់​ខ្ញុំ។ ខ្ញុំ​ដឹង​ច្បាស់​ថា ខ្ញុំ​ងាយ​នឹង​ធ្លាក់​ចូល​ក្នុង​អំពើ​បាប។ ខ្ញុំ​ក៏​ដឹង​ផង​ដែរ​ថា ខ្លួន​ខ្ញុំផ្ទាល់​មិន​សក្តិស​ម​នៅឈ​រនៅ​ចំពោះព្រះ​អង្គ​ឡើយ។ តែពេ​ល​ដែល​ខ្ញុំបា​ន​ទទួល​សេចក្តី​សង្រ្គោះ​ហើយ ព្រះ​យេស៊ូវ​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​មាន​ជីវិត​ថ្មី(២កូរិនថូស ៥:១៧)។ ព្រះ​អង្គ​ទទួ​លខ្ញុំ​ ទោះបី​ខ្ញុំមាន​បាបយ៉ា​ងណា​ក៏​ដោយ ហើយ​បានធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំក្លាយ​ជាដ​ង្វាយ​ដ៏​ “បរិសុទ្ធ ឥត​​សៅ​ហ្មង ហើយ​​ឥត​​កន្លែង​​បន្ទោស​​បាន នៅ​​ចំ​ពោះ​​ទ្រង់” តាម​ដែល​សម​គួរ(​កូល៉ុស ១:២២)។ ព្រះ​អង្គ​កែឆ្នៃ​និង​រៀប​​ចំ​​ខ្លួ​ន​ខ្ញុំ សម្រាប់​បង្ហាញ​ដល់​ព្រះ​វរ​បិតា ឲ្យ​សម​ជា​ដង្វាយ​ដែល​ព្រះអង្គ​សព្វ​ព្រះ​ទ័យ​នឹង​ទទួល​។ ពេល​ដែល​ព្រះអង្គជួ​យឲ្យ​​ជីវិត​យើង​មាន​ការ​ផ្លាស់​ប្រែ សូម​ព្រះអង្គប​ណ្តាល​ចិត្ត​យើង ឲ្យ​រស់​នៅ​ក្នុង​ជីវិត​ថ្មី ហើយ​បន្ទាប​ខ្លួន…

Read article
ការពិបាក ដែលយើងមិនអាចទៅណារួច

មាន​ពេល​មួយ លោក​ខេន ដៀល(Ken Deal) ដែល​មាន​អាយុ​៨៦ឆ្នាំ​ បាន​ឡើ​ង​​អធិប្បាយ​ព្រះ​​​បន្ទូល​​ថ្ងៃអាទិត្យ ជា​លើក​ចុង​ក្រោយ ដោយ​និយាយ​រៀបរា​ប់​ជាសរុប អំពី​ការ​ងារ​ស្ម័គ្រ​ចិត្ត​ដែលគា​ត់បា​ន​ធ្វើ ក្នុង​ព័ន្ធ​កិច្ចព​ន្ធ​ធនាគា។ ពេល​នោះគា​ត់​បាន​មាន​ប្រសាស​ន៍ថា គាត់​បានប​ង្រៀន​ព្រះ​បន្ទូល​ដល់​អ្នក​ទោស​ទំាង​ឡាយ អំពី​ការ​បម្រើ​ព្រះ ក្នុង​អំឡុង​ពេល​ដែល​ពួក​គេកំ​ពុង​ជាប់​​ឃុំ។ គាត់​បាន​លើក​ឡើងអំ​ពី​ទីបន្ទាល់​ជាច្រើ​ន រប​ស់​អ្នក​ទោស ដែល​ក្នុង​ចំណោម​នោះ មាន​អ្នក​ខ្លះត្រូវ​ជាប់​ពន្ធ​ធនាគា​អស់​មួយជី​វិត។ នរណាក៏​ចង់​ចាកចេ​ញ​ពីកន្លែង​នោះ​ដែរ​ ប៉ុន្តែ គាត់​បាន​លើក​ទឹក​ចិត្ត​ពួក​គេ ឲ្យ​មានកា​រ​លូតលា​ស់​ខាង​វិញ្ញាណ​ ហើយផ្សាយ​ដំណឹង​ល្អ អំពី​ព្រះ​គ្រីស្ទ ដល់​អ្នក​ឯ​ទៀត នៅ​ក្នុង​ពន្ធ​ធនាគា។ ដោយ​សារ​ជ​នជា​តិយូ​ដា ​មិន​​ស្តា​ប់បង្គាប់​ព្រះ​អម្ចាស់ ព្រះ​អង្គ​ក៏​បាន​បើក​ឲ្យស្តេ​ច​នេប៊ូក្នេសា លើក​ទ័ព​ចូល​មកក្នុ​ង​នគរ​របស់​ពួក​គេ ហើយ​ចាប់​ពួក​គេ​ជាឈ្លើយ ដឹក​យក​ទៅច​ក្រភ​ព​បាប៊ីឡូន។ លោក​ហោរា​យេរេមា ក៏​បាន​នាំ​ព្រះរាជ​សា​រ​របស់ព្រះ​​អម្ចាស់ មក​ប្រកាស់ដល់​ពួក​គេថា​ “ចូរ​​​ឲ្យ​ឯង​រាល់​គ្នា​សង់​ផ្ទះ ហើយ​អាស្រ័យ​នៅ​ចុះ ចូរ​ដាំ​ដំណាំ ហើយ​ស៊ី​ផល​នោះ​ទៅ ចូរ​យក​ប្រពន្ធ ហើយ​បង្កើត​កូន​ប្រុស​កូន​ស្រី ព្រម​ទាំង​រក​ប្រពន្ធ​ឲ្យ​កូន​ប្រុស​ឯង ហើយ​លើក​កូន​ស្រី​របស់​ឯង​ឲ្យ​មាន​ប្តី​ផង … ចូរ​ឲ្យ​ចំរើន​ជា​ច្រើន​ឡើង​នៅ​ទី​នោះ កុំ​ឲ្យ​ថយ​ចំនួន​ឯង​ឡើយ(យេរេមា ២៩:៥-៦)។ យើង​ប្រហែល​ជាជួ​បស្ថា​នភាព​ដែលពិបាក​ខ្លះៗ​ នៅថ្ងៃ​នេះ​ ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​យើង​មិន​អាច​ទៅណា​រួ​ច។ ទោះ​បី​ជាវា​កើត​ឡើង​ពីបរាជ័យ​របស់​យើង ឬ​ក៏ទោះជាវា​​មិន​មែន​ជា​កំហុសរ​ប​ស់​យើង​ក៏ដោ​យ ក៏​យើង​នៅ​តែអា​ច “ឆ្លង​កាត់” ឬ​ស្វែង​រក​កម្លាំង​មក​ពី​ព្រះ…

Read article
ការនៅកំដរ

ក្នុង​ឆ្នាំ​២០១២ មាន​ការ​សម្លាប់​រង្គាល ក្នុង​សាលា​រៀន​មួយ ក្នុង​រដ្ឋ​ខូណែធូខាត់ ដែល​បណ្តាល​ឲ្យ​កុមារ​២០​នាក់ និង​បុគ្គ​លិក​សាលា​៦​នាក់​បាត់​បង់​ជីវិត។​ ពេល​នោះ​សហ​រដ្ឋ​អាមេរិក​ទាំង​មូល មាន​ការ​តក់​ស្លត់​យ៉ាងខ្លាំ​ង​ចំពោះ​​ព្រឹ​ត្តិ​ការណ៍​ដ៏គួរ​ឲ្យ​រន្ធ​ត់នេះ។ ប្រជា​ពល​រដ្ឋ​ទាំងឡា​យ​​បាន​គិត​អំពី​សោក​នាដ​កម្ម​នេះ ហើយ​មាន​សំណួ​រ​ជាច្រើ​ន​បាន​ចោទ​ឡើង​ថា ឃាតករ​នោះ ជា​មនុស្ស​ប្រភេទ​ណា ដែល​អាច​ធ្វើ​ទង្វើដ៏​ព្រៃ​ផ្សៃ​យ៉ាង​នេះ ហើយ​តើគា​ត់​ធ្វើដើ​ម្បី​អ្វី? តើយើង​អា​ចធ្វើ​ដូច​ម្តេច ដើម្បី​ការពា​រ​កុំឲ្យ​មា​នហេតុ​ការណ៍​ដូច​នេះ កើត​ឡើង​ទៀត?តើ​យើង​អាច​ជួយ​អ្នក​ដែល​បាន​រួច​ជីវិត ពី​ការស​ម្លាប់​រង្គាល​នោះ​ដោយ​របៀប​ណាខ្លះ? ស្ថិត​ក្នុង​ពេល​ដ៏ច្របូក​ច្រប​ល់នោះ មាន​ក្រុម​លើក​ទឹកចិត្ត​មួយ​ក្រុម​ ដែល​ខុស​ពីកា​ររំ​ពឹង​ទុក​របស់យើ​ង បាន​នាំ​ឲ្យ​មាន​ភាព​ធូរស្រា​ល​ឡើង។ ក្រុម​មួយ​នោះ ជា​ប្រភេទ​សត្វ​ឆ្កែប្រ​ម៉ាញ់​ដ៏គួ​រឲ្យ​​ស្រឡាញ់ ដែល​គេបា​នប​ង្វឹក​យ៉ាង​ពិសេស ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​មនុស្ស​មាន​ការ​ស្រឡាញ់​ចូល​ចិត្ត​ពួកវា​។ សត្វ​ឆ្កែ​មិន​ចេះ​និយាយ​ស្តី​ដូច​មនុស្ស​ទេ។ ពួក​វា​គ្រាន់តែ​​អាចនៅកំ​ដរ​ប៉ុណ្ណោះ។ ក្មេងៗដែ​លមាន​ការ​ប៉ះទ​ង្គិច​ផ្លូវ​ចិត្តធ្ង​ន់​ធ្ងរ ដោយ​សារ​អំពើហឹ​ង្សាដ៏​ត​ក់​ស្លត់ ដែល​បាន​កើត​ឡើង​នៅ​ថ្ងៃ​នោះ មិន​បាន​បង្ហាញ​ចេញ​នូវ​ការ​​ភ័យ​ខ្លាច និង​អារម្មណ៍ ដល់​មនុស្ស​ធំ​ឡើយ ប៉ុន្តែ ពួក​គេ​បាន​បើក​ចំហរ​ចិត្ត​ចំពោះ​សត្វ​ឆ្កែ​ទាំង​នោះ ដោយ​បង្ហាញ​ចេញនូ​វ​អារម្មណ៍​ទាំង​នោះដល់​ពួ​កវា​។ ទាក់​ទង​នឹង​បញ្ហា​នេះ លោក​ធីម ហេតស៍ន័រ(Tim Hetzner) ដែល​ជា​នាយក​នៃ​អង្គ​ការ​មនុស្ស​ធម៌​ពួក​ជំនុំ​លូស័ររិន​ បាន​មាន​ប្រសាសន៍​ថា “ចំណុ​ច​សំខាន់​បំផុត​នៃកា​របង្វឹក​សត្វ​ឆ្កែរ​ទាំង​នេះ គឺ​យើង​បង្រៀន​ពួក​វា​ឲ្យចេះ​មានភា​ព​ស្ងាត់​ស្ងៀម ដើម្បី​ជួយ​អ្នក​ដែល​កំពុង​សោក​សង្រេង”។ យ៉ាង​ណាមិ​ញ ពេលដែ​លយើ​ង​សិក្សា​ព្រះគ​ម្ពីរ​យ៉ូប យើង​ឃើញ​ថា មនុ​ស្សដែ​ល​កំពុងសោ​ក​សង្រេង មិន​តែង​តែ​ត្រូវ​ការ​ការលើ​កទឹ​ក​ចិត្ត ដោយ​ពាក្យ​សម្តី​ជានិ​ច្ច​ឡើយ។ ជួន​កាល ពួក​គេ​គ្រាន់​តែ​ត្រូវ​ការ​នរណា​ម្នាក់​អង្គុយ​យ៉ាង​ស្ងាត់​ស្ងៀម​នៅក្បែ​រ​ពួក​គេ​ប៉ុណ្ណោះ ដោយ​រង់​ចាំ​ស្តាប់​ពាក្យ​ពេចន៍​អ្វី​ដែល​ពួក​គេចង់​និយាយ​ចេញ…

Read article
ផ្លែក្រូចនៃបុណ្យណូអែល

ក្នុង​សាធារណៈ​រដ្ឋ​ឆេក និង​ក្នុង​តំបន់​ដទៃ​ទៀត ពេល​គេ​ប្រារព្ធ​ធ្វើ​ពិធី​បុណ្យ​ណូអែល គេ​ក៏បា​ន​រាប់​បញ្ចូល ការតុ​ប​តែង​ផ្លែក្រូច​   ដ៏​គួ​រឲ្យ​ចាប់​អារម្មណ៍។   ផ្លែ​ក្រូចនោះជា​តំ​ណាង​ឲ្យ​ពិភព​លោក ហើយ​គេ​បាន​ដោត​ទាន​មួយដើ​ម​នៅពី​លើ​ផ្លែក្រូច​​នោះ ជា​ដំណាង​ឲ្យ​ព្រះ​គ្រីស្ទ​ ដែល​ជា​ពន្លឺ​នៃ​លោកិយ។ រួច​គេ​យក​ខ្សែបូ​ក្រ​ហម​មក​ចង​ព័ទ​ជុំវិញ​ផ្លែ​ក្រូច​នោះ ជា​តំណាង​ឲ្យ​ព្រះ​លោហិត​របស់​ព្រះ​យេស៊ូវ។ បន្ទាប់​​​មកគេ​យ​កឈើ​ចា​ក់​ធ្មេញបួ​នដើម មក​ដោត​ដំណាប់​ផ្លែឈើ​ក្រៀមធ្វើ​ជា​ត្រណោត ហើយ​សៀត​វាចូ​​លតា​ម​ខ្សែ​បូនោះ​នៅ​សង​ខាង​ផ្លែក្រូ​ច ជា​ដំណាង​ឲ្យ​ផល​ផ្លែ​សម្រាប់លោ​កិយ។ ជា​ការ​ពិត​ណាស់​ ការ​តុប​តែង​នេះ ជាកា​រ​បង្ហាញ​អំពីគោល​បំណង ដែល​ព្រះគ្រី​ស្ទយា​ង​ចុះម​ក ដើម្បី​នាំ​ពន្លឺ​ចូល​មក​ក្នុង​ភាពង​ងឹត ដើម្បីប្រោ​ស​លោះលោ​កិយ ដោយខ្ចា​យ​ព្រះលោ​ហិត​របស់​ព្រះអង្គ។ លោក​យ៉ូហាន​បាន​កត់​ត្រា​ អំពី​ដំណើរ​ជីវិតរ​បស់​ព្រះគ្រីស្ទ ក្នុង​ព្រះ​គម្ពីរ​ដំណឹង​ល្អ​យ៉ូហាន។ គាត់បា​ន​ពិពណ៌នាថា​ ព្រះយេ​ស៊ូវ​ជាពន្លឺ​នៃ​លោកិយ​ ហើយ​ព្រះ​អង្គ​ជា “​ពន្លឺ​​​ដ៏​ពិត នោះ​​គឺ​​ជា​​ពន្លឺ​​ដែល​បំភ្លឺ​ដល់​មនុស្ស​ទាំង​អស់ ដែល​កើត​មក​ក្នុង​លោកីយ៍”(យ៉ូហាន ១:៩)។ ជាងនេះ​ទៅ​​ទៀត ព្រះ​គ្រីស្ទ​មិន​គ្រាន់តែ​ជា​ពន្លឺ​ដែល​យាងម​ក​បំភ្លឺ​លោកិយ ដែល​នៅក្នុ​ងភា​ព​ងងឹត​ប៉ុណ្ណោះ​ទេ តែ​​ព្រះអង្គ​ថែ​ម​ទាំង​ជា “កូន​​ចៀ​ម​​នៃ​​ព្រះ ដែល​​ដោះ​​បាប​​មនុស្ស​លោក”(ខ.២៩)។ សូម​យើង​ជញ្ជឹ​ង​គិត​អំពី​ការ​នេះចុះ​! ព្រះ​ឱរស​នៃភូមិ​បេថ្លេហិម ព្រះ​អង្គ​ជា​ព្រះ​គ្រីស្ទ​ដែល​មាន​ព្រះជន្ម​រស់ និង​​មាន​ព្រះជន្ម​រស់​ពី​សុគត​ឡើយ​វិញ។ ព្រះ​​អង្គ​បាន​សង្រ្គោះ​យើង ឲ្យ​រួច​ពី​បាប។ ហេតុ​នេះ​ហើយ​បាន​ជា​សាវ័ក​យ៉ូហាន​បាន​បង្រៀន​យើង ឲ្យ “​ដើរក្នុ​ង​​ព​ន្លឺ​​វិញ ដូច​ជា​ទ្រង់​ក៏​គង់​ក្នុង​ពន្លឺ​ដែរ”(១យ៉ូហាន ១:៧)។ សូម​ឲ្យអស់​អ្នក​ដែល​បាន​ពិសោធ​នឹង​ការ​សង្រ្គោះរ​បស់​ព្រះអង្គ រក​ឃើញ​សន្តិភា​ព នៅ​ក្នុង​ការ​ដើរ​ក្នុង​ពន្លឺ​ព្រះ​អង្គ។—Bill Crowder

Read article