You are here:
ព្រះគ្រីស្ទជាពន្លឺដ៏ពិតរបស់យើង

យ៉ូហាន ១:១-១៤ ខ្ញុំ​ជា​ពន្លឺ​លោកីយ៍ អ្នកណា​ដែល​តាម​ខ្ញុំ នោះ​មិន​ដែល​ដើរ​ក្នុង​សេចក្តី​ងងឹត​ឡើយ គឺ​នឹង​មាន​ពន្លឺ​នៃ​ជីវិត​វិញ​។ យ៉ូហាន ៨:១២ ថ្មីៗ​នេះ នៅពេល​រសៀល​ថ្ងៃ​អា​ទិត្យ យើង​បាន​ទៅ​សួរ​សុខ​ទុក្ខ​មិត្ត​ភក្តិ​ម្នាក់ នៅ​មន្ទីរ​ពេទ្យ​ធំ​មួយ ក្នុង​ទីក្រុង​។ ពេល​យើង​ដើរ​ចេញ​ពី​ជណ្តើរ​យន្ត ដោយសារ​ថ្ងៃ​នោះ​ជា​ថ្ងៃ​អា​ទិត្យ យើង​មិន​អាច​រក​ឃើញ​មនុស្ស ដើម្បី​សួររក​ផ្លូវ​ចេញ​ក្រៅ​មន្ទីរ​ពេទ្យ ឬ​ចេញ​ទៅ​រក​ពន្លឺ​ថ្ងៃ​នៃ​រដ្ឋ​ខូឡូរ៉ាដូ នៅ​ខាង​ក្រៅ​ឡើយ។ យើង​ក៏បាន​ដើរ​ទៅ​ដើរមក ក្នុង​ផ្លូវ​ដើរ​ក្នុង​មន្ទីរ​ពេទ្យ ដែល​មាន​ពន្លឺ​ភ្លើង​ភ្លឺ​ព្រឹមៗ ហើយ​ទី​បំផុត​យើង​ក៏​បាន​ជួប​បុរស​ម្នាក់ ដែល​មើល​ដឹង​ថា យើង​កំពុង​វង្វេង​ផ្លូវ​។ គាត់​ប្រាប់​យើង​ថា “ផ្លូវ​ដើរ​ក្នុង​មន្ទីរ​ពេទ្យ​នេះ​សុទ្ធតែ​ដូច​គ្នា​ទេ តែ​ផ្លូវ​ចេញ​ក្រៅ នៅ​ខាង​នោះ”។ យើង​ក៏បាន​ទៅតាម​ទិសដៅ​ដែល​គាត់​ប្រាប់ ហើយ​ក៏​បាន​រក​ឃើញ​ទ្វារ​ចេញ ឆ្ពោះ​ទៅ​រក​ពន្លឺ​ថ្ងៃ​ចិញ្ចែង​ចិញ្ចាច​។ ព្រះយេស៊ូវ​ក៏បាន​អញ្ជើញ​អ្នក​មិន​ជឿ​ដែល​កំពុង​វង្វេង ឲ្យ​ដើរ​តាម​ព្រះអង្គ ចេញពី​ភាព​ងងឹត​ខាង​វិញ្ញាណ​ផង​ដែរ​។ គឺ​ដូច​ព្រះអង្គ​មាន​បន្ទូល​ថា “ខ្ញុំ​ជា​ពន្លឺ​លោកីយ៍ អ្នកណា​ដែល​តាម​ខ្ញុំ នោះ​មិន​ដែល​ដើរ​ក្នុង​សេចក្តី​ងងឹត​ឡើយ គឺ​នឹង​មាន​ពន្លឺ​នៃ​ជីវិត​វិញ”(យ៉ូហាន ៨:១២)។ នៅ​ក្នុង​ពន្លឺ​របស់​ព្រះអង្គ យើង​អាច​មើល​ឃើញ​ថ្ម​ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​ជំពប់​ដួល អំពី​បាប និង​អ្វីៗ​ដែល​បាំង​ពីមុខ​យើង ដោយ​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​ព្រះអង្គ​ដក​ភាព​ងងឹត​ចេញពី​ជីវិត​យើង ខណៈ​ពេល​ដែល​ព្រះ​អង្គ​ចែងចាំង​ពន្លឺ​ចូល​ក្នុង​ចិត្ត​យើង និង​ផ្លូវ​ដែល​យើង​ដែរ​។ ពន្លឺ​របស់​ព្រះគ្រីស្ទ​នាំ​យើង​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ព្រះ​វត្ត​មាន ការ​ការពារ និង​ការ​ដឹកនាំ​របស់​ព្រះអង្គ ដូច​ដែល​ព្រះអង្គ​បាន​ដឹកនាំ​ពួក​អ៊ីស្រាអែល ដោយ​បង្គោល​ភ្លើង និង​ពពក កាត់​តាម​វាល​រហោស្ថាន​។…

Read article
ភាពស្រស់ស្អាត ក្នុងចំណោមគុម្ពបន្លា

លោកុប្បត្ដិ ២:៨-៩ ៣:១៦-១៩ រួច​ព្រះយេហូវ៉ា​ដ៏​ជា​ព្រះ​ទ្រង់​ធ្វើ​សួន​ច្បារ១នៅ​ស្រុក​អេដែន​ទិស​ខាង​កើត ក៏​ដាក់​មនុស្ស​ដែល​ទ្រង់​បាន​សូន​ធ្វើ​ឲ្យ​នៅ​ទីនោះ​។ លោកុប្បត្តិ ២:៨ ប៉ា​របស់​ខ្ញុំ​ចូល​ចិត្ត​សកម្មភាព​កម្សាន្ត​ក្រៅ​ផ្ទះ នៅ​ក្នុង​ធម្មជាតិ​ដែល​ព្រះ​ទ្រង់​បាន​បង្កើត ដែល​មាន​ដូចជា ការ​ទៅ​បោះតង់ ការ​ស្ទូច​ត្រី និង​ការ​ដើរ​រើស​ថ្ម​ស្អាត​ៗ​។ គាត់​ក៏​ចូល​ចិត្ត​ធ្វើ​នេះ​ធ្វើ​នោះ​នៅ​ក្នុង​ទី​ធ្លា​ផ្ទះ និង​សួន​ដំណាំ​របស់​គាត់​ផង​ដែរ​។ តែ​គាត់​ត្រូវ​ចំណាយ​ពេល​រាប់​ម៉ោង ដើម្បី​លោះ​មែកឈើ កាប់ដី បណ្ដុះ​គ្រាប់ពូជ ឬ​ដាំ​ដើម​ផ្កា ដក​រុក្ខ​ជាតិ​ចង្រៃ​ចោល កាត់​ស្មៅ ស្រោច​ទឹក​ក្នុង​ទី​ធ្លា​ផ្ទះ និង​ច្បារ​ដំណាំ​ជាដើម​។ លទ្ធផល​ដែល​ទទួល​បាន​គឺ​សក្តិ​សមនឹង​ការ​ប្រឹង​ប្រែង​របស់​គាត់ ដោយ​យើង​ទទួល​បាន​ទី​ធ្លា​ផ្ទះ​ដ៏​ស្រស់​ស្អាត ផ្លែ​ប៉េងប៉ោះ​មាន​រស​ជាតិ​ឆ្ងាញ់ និង​ផ្កា​កូឡាប​គួរ​ពេចពិលរមឹលមើល។ ជា​រៀង​រាល់​ឆ្នាំ គាត់​បាន​លោះ​ដើម​ផ្កា​កូឡាប​ជិត​ដល់​គល់ ហើយ​ជា​រៀង​រាល់​ឆ្នាំ​ពួកវា​ក៏បាន​ដុះ​ឡើង​វិញ ដោយ​ចេញ​ផ្កា​ដ៏​ស្រស់​ស្អាត មាន​ក្លិន​ក្រអូប​។ ក្នុង​កណ្ឌ​គម្ពីរ​លោកុប្បត្ដិ យើង​ឃើញថា លោក​អ័ដាម និង​នាង​អេវ៉ា​បាន​រស់នៅ ចម្រើន​ឡើង និង​ដើរ​ជាមួយ​ព្រះអម្ចាស់ នៅ​ក្នុង​សួន​ច្បារ​អេដែន​។ នៅ​ទីនោះ “ព្រះ​ទ្រង់​ក៏​ធ្វើ​ឲ្យ​ដីដុះ​គ្រប់​អស់​ទាំង​ដើមឈើ​ដែល​គួរ​ពេចពិលរមឹលមើល ហើយ​សំរាប់​ជា​អាហារ​ផង”(លោកុប្បត្តិ ២:៩)។ ខ្ញុំ​ស្រមៃ​ថា ក្នុង​សួន​ច្បារ​ដ៏​ល្អ​ឥត​ខ្ចោះ​នោះ ក៏​មាន​ដើម​ផ្កា​ដ៏​ស្រស់​ស្អាត ដែល​បញ្ចេញ​ក្លិន​ក្រអូប​ផង​ដែរ ហើយ​ប្រហែល​ជា​មាន​ដើម​ផ្កា​កូឡាប ដែល​មិន​មាន​បន្លា! បន្ទាប់ពី​លោក​អ័ដាម និង​នាង​អេវ៉ា​បាន​បះបោរ​ប្រឆាំង​នឹង​ព្រះ ពួកគេ​ត្រូវ​ព្រះ​អង្គ​បណ្តេញ​ចេញ​ពី​សួន​ច្បារ ហើយ​ចាំបាច់​ត្រូវ​ធ្វើ​ការ​ដាំ​ដុះ និង​ថែទាំ​ច្បារ​ដំណាំ​របស់​ពួកគេ…

Read article
កិច្ចការសំខាន់ទីមួយ

ម៉ាថាយ ៦:២៥-៣៤ ចូរ​ស្វែង​រក​នគរ និង​សេចក្តី​សុចរិត​នៃ​ព្រះ​ជា​មុន​សិន ទើប​គ្រប់​របស់​ទាំង​នោះ នឹង​បាន​ប្រទាន​មក​អ្នក​រាល់​គ្នា​ថែម​ទៀត​ផង​។ ម៉ាថាយ ៦:៣៣ មាន​ពេល​មួយ ខ្ញុំ​បាន​ចាប់​ផ្តើម​សកម្មភាព​នៅពេល​ព្រឹក ដោយ​ធ្វើ​អ្វីៗ​យ៉ាង​រហ័សរហួន ដូច​ការ​រត់​ប្រណាំង​ចម្ងាយ​ឆ្ងាយ​។ ខ្ញុំ​បាន​ស្ទុះ​ងើប​ពីលើ​គ្រែ ហើយក៏​ខិតខំ​ធ្វើ​អ្វីៗ​ឲ្យ​ទាន់​ពេល​វេលា តាម​បញ្ជី​កិច្ចការ​ដែល​ត្រូវ​ធ្វើ​ប្រចាំ​ថ្ងៃ​។ ដែល​មាន​ដូចជា ការ​ជូន​កូន​ទៅរៀន និង​ការ​ទៅ​ធ្វើ​ការ​ជាដើម ដែល​ស្ថិត​ក្នុង​ចំណោម​កិច្ចការ​១៨​មុខ ជា​កិច្ចការ​ផ្ទាល់​ខ្លួន និង​កិច្ចការ​ដែល​ត្រូវ​ធ្វើ​សម្រាប់​ការងារ ដែល​កំពុង​គរ​លើ​គ្នា ដែល​មាន​ដូចជា ការ​កែ​សម្រួល​អត្ថបទ ការ​សម្អាត​ការិយាល័យ ការ​ធ្វើ​ផែនការ​យុទ្ធ​សាស្ត្រ​ជា​ក្រុម ការ​សរសេរ​អត្ថបទ​អំពី​បច្ចេកវិទ្យា ការ​សម្អាត​បន្ទប់​ក្រោម​ដី ការ​អធិស្ឋាន ។​ល​។ ដល់​ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​ត្រូវ​អធិស្ឋាន ជា​កិច្ច​ការទី១៨ដែល​ត្រូវ​ធ្វើ ខ្ញុំ​ក៏បាន​នឹក​ចាំ​ថា ខ្ញុំ​ត្រូវ​ការ​ជំនួយ​របស់​ព្រះអង្គ​។ ប៉ុន្តែ បន្ទាប់ពី​ខ្ញុំ​បាន​ធ្វើ​កិច្ចការ​ប្រចាំ​ថ្ងៃ​ច្រើន​យ៉ាង​នេះ​ហើយ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ដឹង​ថា ខ្ញុំ​កំពុង​ធ្វើ​អ្វីៗ​គ្រប់​យ៉ាង​តែ​ម្នាក់ឯង ដោយ​ព្យាយាម​បង្កើន​ល្បឿន ដោយ​មិន​បាន​ពឹង​ផ្អែក​ព្រះអង្គ​។ ព្រះយេស៊ូវ​ជ្រាប​អំពី​បញ្ហា​នេះ​។ ព្រះ​អង្គ​ជ្រាប​ថា ការ​រស់នៅ​របស់​យើង មាន​កិច្ចការ​ជា​ច្រើន​ដែល​យើង​ធ្វើ​ទាំង​ប្រញាប់​ប្រញាល់ និង​មាន​ការ​បន្ទាន់​ឥត​ឈប់ឈរ​។ ហេតុ​នេះ​ហើយ ព្រះអង្គ​មាន​បន្ទូល​ថា “ចូរ​ស្វែង​រក​នគរ និង​សេចក្តី​សុចរិត​នៃ​ព្រះ​ជា​មុន​សិន ទើប​គ្រប់​របស់​ទាំង​នោះ នឹង​បាន​ប្រទាន​មក​អ្នក​រាល់​គ្នា​ថែម​ទៀត​ផង”(ម៉ាថាយ ៦:៣៣)។ វា​ជា​រឿង​ធម្មតា​ទេ ដែល​យើង​បានឮ​ព្រះបន្ទូល​បង្គាប់​របស់​ព្រះយេស៊ូវ​។ ព្រះបន្ទូល​ទាំង​នោះ​ជា​ព្រះ​រាជ​បញ្ជា​របស់​ព្រះ​អង្គ​មែន​។…

Read article
ប្រើអ្វីដែលអ្នកមាន ដើម្បីបម្រើព្រះគ្រីស្ទ

កិច្ចការ ៩:៣៦-៤៣ មាន​សិស្ស​ស្រី​ម្នាក់​ឈ្មោះ តេប៊ីថា (ស្រាយ​ថា នាង​ក្តាន់) នាង​នោះ​បាន​ធ្វើ​គុណ ហើយ​ដាក់​ទាន​ជា​ច្រើន​។ កិច្ចការ ៩:៣៦ តើ​អ្នក​ធ្លាប់​បានឮ​គេ​និយាយ​អំពី​មន្ទីរ​តាំងពិព័រណ៍​ស្នាដៃ​របស់​ជាង​កាត់ដេរ​ល្បីៗ ដែរ​ឬ​ទេ? គេ​បាន​បង្កើត​កន្លែង​តាំងពិព័រណ៍​នេះ​នៅ​ឆ្នាំ២០០១ ដោយ​ទទួល​ស្គាល់​បុគ្គល ដែល​បាន “ជះ​ឥទ្ធិពល​ដ៏​យូរ​អង្វែង មក​លើ​ឧស្សាហ៍​កម្ម​កាត់ដេរ ដោយ​ការ​រួម​ចំណែក​ដែល​ពិសេស និង​មាន​ភាព​ប៉ិន​ប្រសប់ តាមរយៈ​ការ​បង្រៀន​កាត់ដេរ និង​ការ​ឆ្នៃ​ផលិតផល​កាត់ដេរ”។ គេ​បាន​រាប់​បញ្ចូល​បុគ្គល​ល្បីៗ ដែល​មាន​ដូចជា អ្នក​ស្រី ម៉ាថា ភូលលិន(Martha Pullen) នៅ​ក្នុង​មន្ទីរ​តាំងពិព័រណ៍ នៅ​ឆ្នាំ២០០៥ ដោយ​ការ​ពណ៌នា​ថា គាត់​ជា​ស្រ្តី​នៃ​បទ​គម្ពីរ​សុភាសិត ជំពូក៣១ ជា​មនុស្ស … មិន​ដែល​ភ្លេច​ទទួល​ស្គាល់​ជា​សាធារណៈ អំពី​ប្រភព​នៃ​កម្លាំង ការ​បណ្តាល​ចិត្ត និង​ព្រះពរ​ដែល​ខ្លួន​មាន​។ មន្ទីរ​តាំងពិព័រណ៍​ស្នាដៃ​របស់​ជាង​កាត់ដេរ​ល្បីៗ ត្រូវ​បាន​គេ​បាន​បង្កើត​ឡើង ក្នុង​សតវត្សរ៍ទី២១ តែ​ការ​ទទួល​ស្គាល់​ការ​រួម​ចំណែក​ដ៏​សំខាន់​របស់​ជាងដេរ ក៏​មាន​ក្នុង​អំឡុង​សតវត្សរ៍ទី១ នៅ​ប្រទេស​អ៊ីស្រាអែល​ផង​ដែរ​។ នៅ​សម័យ​នោះ មាន​ស្រ្តី​ម្នាក់​ឈ្មោះ តេប៊ីថា ជា​ជាង​ដេរ​ដែល​ជឿ​ព្រះយេស៊ូវ​។ នាង​បាន​ចំណាយ​ពេល​កាត់ដេរ​សំលៀក​បំពាក់​សម្រាប់​ស្រ្តី​មេម៉ាយ​ទាល់ក្រ ក្នុង​សហគមន៍​របស់​នាង(កិច្ចការ ៩:៣៦,៣៩)។ បន្ទាប់ពី​នាង​ធ្លាក់​ខ្លួន​ឈឺ​រហូត​បាត់បង់​ជីវិត ពួក​សាវ័ក​ក៏បាន​ឲ្យ​គេ​ទៅ​ហៅ​សាវ័ក​ពេត្រុស មក​អធិស្ឋាន​សូម​ព្រះអង្គ​ធ្វើ​ការ​អស្ចារ្យ តាមរយៈ​គាត់​។…

Read article
យុថ្កានៃសេចក្តីសង្ឃឹមរបស់យើង

ហេព្រើរ ៦:១៦-២០ យើង​ខ្ញុំ​មាន​សេចក្តី​សង្ឃឹម​នោះ ទុក​ដូចជា​យុថ្កា​នៃ​ព្រលឹង​ដ៏​ជាប់​លាប់​មាំមួន ដែល​ចូល​ទៅ​ខាង​ក្នុង​នៃ​វាំងនន​។ ហេព្រើរ ៦:១៩ មាន​ពេល​មួយ​ខ្ញុំ​បាន​យក​រូបថត​មួយ​សន្លឹក បង្ហាញ​សិស្ស​សាលា​រៀន​ថ្ងៃ​អា​ទិត្យ ថ្នាក់ទី៦​។ ក្នុង​រូបថត​នោះ យើង​អាច​ឃើញ​ជន​អនាថា​ដេក​នៅ​ក្រោម​ដំបូល​ធ្វើ​ក្រដាស​ឡាំង នៅ​ច្រក​ផ្លូវឌឿងហែម​ដែល​មិន​សូវ​មាន​ពន្លឺ​។ ខ្ញុំ​ក៏បាន​សួរ​ពួក​គេ​ថា តើ​ជន​អនាថា​ទាំង​នោះ​កំពុងតែ​ត្រូវ​ការ​អ្វី? ខ្លះ​ឆ្លើយ​ថា “ពួកគេ​ត្រូវ​ការ​អាហារ”។ ខ្លះ​ទៀត​ឆ្លើយ​ថា “ពួកគេ​ត្រូវ​ការ​លុយ”។ ក្មេង​ប្រុស​ម្នាក់​ក៏បាន​ឆ្លើយ​យ៉ាង​ប្រុង​ប្រយ័ត្ន​ថា “ពួកគេ​ត្រូវ​ការ​កន្លែង​រស់នៅ​មាន​សុវត្ថិភាព”។ បន្ទាប់មក ក្មេង​ស្រី​ម្នាក់​ក៏​បាន​និយាយ​ថា “ពួកគេ​ត្រូវ​ការ​សេចក្តី​សង្ឃឹម”។ នាង​ក៏​បាន​ពន្យល់​ថា “សេចក្តី​សង្ឃឹម គឺជា​ការ​រំពឹង​ថា ការ​ល្អ​នឹង​កើត​ឡើង”។ ខ្ញុំ​មាន​ការ​ចាប់​អារម្មណ៍​ចំពោះ​ពាក្យ​សម្ដី​របស់​នាង ពេល​ដែល​នាង​​រំពឹង​ថា ការ​ល្អ​នឹង​កើត​ឡើង ព្រោះ​មនុស្ស​យើង​ងាយ​នឹង​ឈប់​រំពឹង​ថា ការ​ល្អ​នឹង​កើត​មាន​ឡើង ដោយសារ​បញ្ហា​ប្រឈម​ជា​ច្រើន​។ ពាក្យ​សម្ដី​របស់​នាង​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​នឹក​ចាំ អំពី​ការ​បក​ស្រាយ​ក្នុង​ព្រះ​គម្ពីរ​។ “បើ​សេចក្តី​ជំនឿ គឺជា​ចិត្ត​ដែល​ដឹង​ជាក់​ថា​នឹង​បាន​ដូច​សង្ឃឹម”(ហេព្រើរ ១១:១) នោះ​មានន័យថា អ្នក​ដែល​មាន​ជំនឿ​លើ​ព្រះយេស៊ូវ អាច​រំពឹង​ថា ការ​ល្អ​នឹង​កើត​ឡើង​ផង​ដែរ​។ តើមាន​ការ​អ្វី​ដែល​ល្អ​បំផុត ដែល​អ្នកជឿ​ព្រះយេស៊ូវ​អាច​សង្ឃឹមថា នឹង​ទទួល​បាន ដោយ​សេចក្តី​ជំនឿ? គឺ “ព្រះ​បន្ទូល​សន្យា​ថា នឹង​បាន​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ការ​សម្រាក​របស់​ព្រះអង្គ”(៤:១)។ សម្រាប់​អ្នកជឿ ការ​សម្រាក​របស់​ព្រះអង្គ​រាប់​បញ្ចូល សន្តិភាព​របស់​ព្រះអង្គ ការ​ទុក​ចិត្ត​ថា​បាន​សង្គ្រោះ ការ​ពឹង​ផ្អែក​ទៅលើ​កម្លាំង​របស់​ព្រះអង្គ…

Read article
សេចក្តីពិតទាំងអស់ជាសេចក្តីពិតរបស់ព្រះ

សព្វ​ថ្ងៃ​នេះ ព្រះ​ទ្រង់​មាន​បន្ទូល​មក​កាន់​យើង តាម​រយៈ​ព្រះគម្ពីរ​តែ​មួយ​មុខ​ទេ។ តែ​ការ​បើក​សម្ដែង​នូវ​សេចក្តី​ពិត​របស់​ព្រះអង្គ មិនមែន​មាន តែ​នៅក្នុង​ទំព័រ​ព្រះគម្ពីរ​​ប៉ុណ្ណោះ​ទេ។ នៅ​ថ្ងៃនេះ​ដែរ លោកគ្រូ អរ ស៊ី ស្ព្រោល (R.C. Sproul) សូម​លើកឡើង​អំពី​ហេតុផល ដែល​គ្រីស្ទបរិស័ទ​ត្រូវ​ចូលរួម នៅក្នុង​ការសិក្សា​មុខ​វិជ្ជា​ផ្សេងៗ ព្រោះ​សេចក្តី​ពិត​ទាំងអស់​សុទ្ធតែ​ចង្អុលបង្ហាញ​ទៅ​រក​ព្រះអម្ចាស់។ អត្ថបទ លោកគ្រូ​អូ​គូស្ទីន(Augustine) មិនបាន​ជឿ​ថា ហេតុផល​របស់​មនុស្ស​មាន​អំណាច​ឡើង​កាំជណ្តើរ​ទៅ​រក​សេចក្តី​ពិត​ដ៏​អស់​កល្ប ដោយខ្លួនឯង ដោយ​មិនបាន​ទទួល​ជំនួយ​ពី​ការ​បើក​សម្ដែង​របស់​ព្រះ​នោះ​ឡើយ។ ហើយ​គាត់​ក៏បាន​មានប្រសាសន៍​ផង​ដែរ​ថា យើង​ពឹងផ្អែក​ទៅលើ​ការ​បើក​សម្ដែង​របស់​ព្រះ ដើម្បីឲ្យ​យើង​អាច​យល់​សេចក្តី​ពិត ទោះ​សេចក្តី​ពិត​នោះ​មាន​ចែង​ក្នុង​ព្រះគម្ពីរ សេចក្តី​ពិត​បែប​ទេវ​សាស្រ្ត ឬ​បែប​វិទ្យា​សាស្រ្ត​ក៏ដោយ។ លោកគ្រូ​អូគូស្ទីន ក៏បាន​លើកឡើង​ផង​ដែរ​ថា ក្នុងនាម​យើង​ជា​មនុស្ស យើង​ពឹងផ្អែក​ទៅលើ​ការ​បើក​សម្ដែង​របស់​ព្រះ ដើម្បី​ស្វែងយល់​អំពី​សេចក្តី​ពិត​នៃ​វិទ្យាសាស្រ្ត គឺ​មិន​ខុសពី​ភ្នែក​របស់​យើង​ដែល​ត្រូវ​ពឹងផ្អែក​ទៅលើ​ប្រភព​នៃ​ពន្លឺ ដើម្បីឲ្យ​អាច​មើលឃើញ​នោះ​ឡើយ។ ព្រះ​បាន​ប្រទាន​យើង​នូវ​ភ្នែក ដែល​មាន​ប្រព័ន្ធ​ប្រសាទ​ចក្ខុ​សម្រាប់​ឲ្យ​យើង​មើល​ឃើញ​អ្វីៗ​ដែល​នៅ​ជុំវិញ​ខ្លួន​យើង​បាន។ បើ​គ្មានពន្លឺ​នៅ​ក្រៅ​ខ្លួន​យើង​ទេ នោះ​យើង​មិន​អាច​មើលឃើញ​អ្វី​ទាំងអស់។ ដូចនេះ លោកគ្រូ​អូគូស្ទីន​បាន​មានប្រសាសន៍​ថា គ្រីស្ទបរិស័ទ​ចាំបាច់​ត្រូវ​រៀន​មុខ​វិជ្ជា​ផ្សេងៗ និង​ចំណេះដឹង​ទូទៅ ឲ្យបាន​ច្រើន​បំផុត​តាមដែល​អាច​ធ្វើ​ទៅ​បាន ព្រោះ​សេចក្តី​ពិត​ទាំងអស់​ជា​សេចក្តី​ពិត​របស់​ព្រះ។ ហើយ​ការ​បើក​សម្ដែង​របស់​ព្រះ មិនមែន​មានតែ​នៅក្នុង​ទំព័រ​ព្រះគម្ពីរ​ប៉ុណ្ណោះទេ ព្រោះ​ព្រះគម្ពីរ​បាន​ចែងថា ព្រះ​ទ្រង់​បាន​បើក​សម្ដែង​អង្គ​ទ្រង់ នៅក្នុង និង​តាមរយៈ​ធម្មជាតិ នៅ​ក្រៅ​ព្រះគម្ពីរ​ផង​ដែរ។ នៅ​សាលា​ព្រះគម្ពីរ ខ្ញុំ​បាន​សួរ​សិស្សរបស់​ខ្ញុំ​ថា…

Read article
ព្រះទ្រង់នៅតែអាចប្រើយើង

និក្ខមនំ ៤:១-៥ “ទ្រង់​មាន​ព្រះ​បន្ទូល​តប​ថា អញ​នឹង​នៅ​ជា​មួយ​នឹង​ឯង​ជា​ប្រាកដ”។ និក្ខមនំ ៣:១២ មាន​ពេល​មួយ លោកគីហ្សុមបូ(Kizombo) អង្គុយ​មើល​ភ្នក់​ភ្លើង នៅ​កន្លែង​បោះ​ជំរំ ដោយ​ជញ្ជឹង​គិត​អំពី​សំណួរ​សំខាន់ៗ សម្រាប់​ជីវិត​គាត់​។​ គាត់​សួរ​ខ្លួន​ឯង​ថា តើ​ខ្ញុំ​សម្រេច​បាន​អ្វី​ខ្លះ​ហើយ? គាត់​ក៏បាន​ឆ្លើយ​ប្រាប់​ខ្លួនឯង​ភ្លាម​ៗ​ថា ខ្ញុំ​មិន​សម្រេច​អ្វី​បាន​ច្រើន​ទេ​។ គាត់​បាន​វិល​ត្រឡប់​ទៅ​ស្រុក​កំណើត​របស់​គាត់​វិញ ដោយ​បម្រើ​ការ​ក្នុង​សាលា​រៀន​ដែល​ឪពុក​គាត់​បាន​បង្កើត នៅ​ក្នុង​ព្រៃ​ជ្រៅ​។ គាត់​ក៏​កំពុងតែ​ខិតខំ​សរសេរ​ទី​បន្ទាល់​ដ៏​មាន​អំណាច​នៃ​ជីវិត​របស់​ឪពុក​គាត់ ដែល​បាន​រួច​ផុត​ពី​សេចក្តី​ស្លាប់ នៅ​ក្នុង​សង្គ្រាម​ស៊ីវិល​ពីរ​លើក​។ គាត់​ក៏បាន​សួរ​ខ្លួនឯង​ទៀត​ថា តើ​ខ្ញុំ​ជា​អ្វី ដែល​ត្រូវ​ខំ​ធ្វើ​កិច្ចការ​ទាំង​អស់​នេះ? សំណួរ​ដែល​លោក​គីហ្សុមបូ​បាន​សួរ​ដោយ​ខ្វះ​ទំនុក​ចិត្ត បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​នឹក​ចាំ​អំពី​លោក​ម៉ូសេ​។ មាន​ពេល​មួយ ព្រះ​ទ្រង់​ទើបតែ​បាន​ប្រទាន​បេសកកម្ម​មួយ ឲ្យ​លោក​ម៉ូសេ​នាំ​រាស្ត្រ​ព្រះអង្គ គឺជា​ពួក​កូនចៅ​អ៊ីស្រាអែល​ចេញពី​ស្រុក​អេស៊ីព្ទ​មក”(និក្ខមនំ ៣:១០)។ លោក​ម៉ូសេ​ក៏​បាន​ឆ្លើយ​តប​ថា “តើ​ទូល​បង្គំ​ជា​អ្វី ដែល​ព្រះ​អង្គ​ឲ្យ​ទូល​បង្គំ​ទៅ​ឯ​ផារ៉ោន ហើយ​ឲ្យ​ទូល​បង្គំ​នាំ​ពួក​កូនចៅ​អ៊ីស្រាអែល​ចេញពី​ស្រុក​អេស៊ីព្ទ​មក​ដូច្នេះ?” (ខ.១១)។ បន្ទាប់ពី​លោក​ម៉ូសេ​បាន​និយាយ​ដោះ​សារ ព្រះអង្គ​ក៏បាន​សួរ​គាត់​ថា “តើមាន​អ្វី​នៅ​ដៃ​ឯង​នោះ?” លោក​ទូល​ឆ្លើយ​ថា “មាន​ដំបង”(៤:២)។ លោក​ម៉ូសេ​ក៏​បាន​បោះ​ដំបង​ទៅ​លើ​ដី តាម​បង្គាប់​ព្រះអង្គ​។ ដំបង​ក៏បាន​ប្រែ​ក្លាយ​ជា​សត្វ​ពស់​មួយ​ក្បាល​។ លោក​ម៉ូសេ​ក៏បាន​ចាប់​កាន់​សត្វ​ពោះ​នោះ តាម​បង្គាប់​ព្រះអង្គ ហើយ​វា​ក៏បាន​ប្រែ​ក្លាយ​ជា​ដំបង​នៅ​ក្នុង​ដៃ​របស់​គាត់​វិញ(ខ.៤)។ លោក​ម៉ូសេ​ក៏​អាច​ទៅ​ប្រឈម​មុខ​ដាក់​ស្តេច​ផារ៉ោន ដោយ​ព្រះ​ចេ​ស្តា​របស់​ព្រះ​។ តាមរយៈ​ការ​អស្ចារ្យ​ដែល​ព្រះអង្គ​ធ្វើ​តាមរយៈ​គាត់ គេ​ក៏​បាន​ដឹង​ថា ព្រះ​ក្លែងក្លាយ​របស់​សាសន៍​អេស៊ីព្ទ គ្មាន​អំណាច​អ្វី​មក​លើ​ព្រះ​ពិត​ដែល​មានតែ​មួយ​អង្គ​​។ លោក​គីហ្សុមបូ​ក៏បាន​នឹក​ឃើញ​លោក​ម៉ូសេ…

Read article
តើការមានភាពស្លូតត្រង់មានន័យដូចម្តេចខ្លះ?

“មាន​ពរ​ហើយ អស់អ្នក​ដែល​ស្លូតត្រង់ ដ្បិត​អ្នក​ទាំងនោះ​នឹង​គ្រង​ផែនដី​ជាម​រដក”(ម៉ាថាយ ៥:៥)។ ភាព​ស្លូតត្រង់​ចាប់ផ្តើម​កើតមាន ពេលណា​យើង​ទុកចិត្ត​ព្រះ។ ដូចនេះ ដោយសារ​យើង​ទុកចិត្ត​ព្រះអង្គ យើង​ទុកដាក់​ផ្លូវ​របស់​យើង​នឹង​ព្រះអង្គ។ យើង​ថ្វាយ​ដាច់​ដល់​ព្រះអង្គ នូវ​ការ​ថប់បារម្ភ ភាព​នឿយណាយ ផែនការ ទំនាក់ទំនង ការងារ និង​សុខភាព​របស់​យើង។ ហើយ​បន្ទាប់មក យើង​រង់ចាំ​ព្រះអម្ចាស់ ដោយចិត្ត​អត់ធ្មត់។ យើង​ទុកចិត្ត​ថា ព្រះអង្គ​រៀបចំ​ពេលវេលា មាន​ព្រះ​ចេស្តា និង​ប្រទាន​ព្រះគុណ ដើម្បី​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្វីៗ​មាន​ដំណើរ​ការ តាមរបៀប​ដ៏​ល្អ​បំផុត ដើម្បី​ថ្វាយ​សិរីល្អ​ដល់​ព្រះអង្គ និង​ដើម្បី​ប្រយោជន៍​យើង។ ការ​ទុកចិត្ត​ព្រះ និង​ការ​ថ្វាយ​ការ​ថប់បារម្ភ​របស់​យើង​ដល់​ព្រះអង្គ និង​រង់ចាំ​ព្រះអង្គ​ដោយចិត្ត​អត់ធ្មត់ នឹង​ជួយ​ឲ្យ​យើង​មានចិត្ត​ធ្ងន់ គឺ​មិន​ងាយ​ធ្វើ​អ្វី​ភ្លាមៗ តាម​កំហឹង​របស់​យើង​ដែល​មាន​ភាព​ឆេវឆាវ និង​ការ​ថប់បារម្ភ​នោះ​ទេ។ តែ​ផ្ទុយទៅវិញ យើង​ជម្នះ​សេចក្តី​កំហឹង ដោយ​ថ្វាយ​រឿងរ៉ាវ​របស់​យើង​ដល់​ព្រះអង្គ ហើយ​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​ព្រះអង្គ​ជា​អ្នក​សម្រេច​នរណា​ត្រូវ​នរណា​ខុស តាមបំណង​ព្រះទ័យ​ព្រះអង្គ។ ហើយ​បន្ទាប់​មក យើង​ត្រូវ​ឆាប់​នឹង​ស្តាប់ ក្រ​នឹង​និយាយ ហើយ​យឺត​នឹង​ខឹង​ដែរ គឺ​ដូចដែល​សាវ័ក​យ៉ាកុប​បាន​បង្រៀន(យ៉ាកុប ១:១៩)។ យើង​ប្រែក្លាយ​ជា​មនុស្ស​មានហេតុ​ផល និង​បើក​ចិត្ត​ទទួលការ​កែ​តម្រង់(យ៉ាកុប ៣:១៧)។ សាវ័ក​យ៉ាកុប​បាន​ហៅ​លក្ខណៈ​សម្បត្តិ​នេះ​ថា “សេចក្តី​សុភាព​នៃ​ប្រាជ្ញា”(យ៉ាកុប ៣:១៣)។ ភាព​ស្លូតត្រង់ គឺជា​ការ​ចូលចិត្ត​រៀនសូត្រ។ ហើយក៏​ចាត់ទុក​ការ​កែ​តម្រង់​របស់​មិត្ត​ភក្តិ​ថា​មានតម្លៃ(សុភាសិត ២៧:៦)។…

Read article
ព្រះទ្រង់ធ្វើការដែលមនុស្សមិននឹកស្មានដល់

១កូរិនថូស ១:២១-២៩ ព្រះ​ទ្រង់​បាន​រើស​ពួក​ល្ងង់​ល្ងើ​នៅ​លោកីយ៍​នេះ ដើម្បី​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​ប្រាជ្ញ​មាន​សេចក្តី​ខ្មាស​វិញ​។ ១កូរិនថូស ១:២៧ មាន​ពេល​មួយ លោក​គ្រូ​គង្វាល យ៉ូណាថាន អេដវើត(Jonathan Edwards) បាន​អធិប្បាយ​ព្រះបន្ទូល ដោយ​លើក​ព្រះ​គម្ពីរ​ដាក់​នៅ​ជិត​ភ្នែក​គាត់​យ៉ាង​ខ្លាំង ដើម្បី​ឲ្យ​គាត់​អាច​មើល​អក្សរ​ឃើញ​ច្បាស់​។ ភ្នែក​គាត់​មាន​បញ្ហា​មីញ៉ូប មិន​អាច​មើល​ឃើញ​វត្ថុ​នៅ​ជិត​គាត់​បាន​ច្បាស់ តែ​គាត់​បាន​ខំ​ប្រឹង​មើល​អក្សរ​ហើយ​អាន​ឃ្លា​នីមួយៗ​យ៉ាង​ប្រុង​ប្រយ័ត្ន ដោយ​គ្មាន​វ៉ែនតា​ជា​ជំនួយ និង​បាន​បញ្ចេញ​សម្លេង​ដែល​មិន​ពីរោះ​។ តែ​ព្រះ​វិញ្ញាណ​នៃ​ព្រះ​បាន​ធ្វើ​ការ តាមរយៈ​ការ​អធិប្បាយ​ព្រះបន្ទូល​របស់​លោក​គ្រូ យ៉ូណាថាន អេដវើត ដើម្បី​បញ្ឆេះ​ភ្លើង​នៃ​ការ​ផុសផុល ហើយ​នាំ​មនុស្ស​ជា​ច្រើន​​ទទួល​ជឿ​ព្រះគ្រីស្ទ​។ ជា​ញឹក​ញាប់ ព្រះ​ទ្រង់​ប្រើ​រឿង​ដែល​មនុស្ស​មិន​នឹក​ស្មាន​ដល់ ដើម្បី​សម្រេច​គោលបំណង​ដ៏​ឥត​ខ្ចោះ​របស់​ព្រះអង្គ​។ ក្នុង​សំបុត្រ​ដែល​សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​សរសេរ​ផ្ញើទៅ​ពួក​ជំនុំ​នៅ​ទីក្រុង​កូរិនថូស គាត់​បាន​ពិពណ៌នា​អំពី​ផែនការ​របស់​ព្រះអង្គ ដែល​ត្រូវ​នាំ​មនុស្ស​ជាតិ​ចូល​មក​ជិត​ព្រះអង្គ តាមរយៈ​ការ​សុគត​របស់​ព្រះអង្គ នៅ​លើ​ឈើ​ឆ្កាង ដើម្បី​លោះ​បាប​យើង​។ ហើយ​គាត់​ក៏បាន​ធ្វើ​ការ​សន្និដ្ឋាន​ថា “ព្រះ​ទ្រង់​បាន​រើស​ពួក​ល្ងង់​ល្ងើ​នៅ​លោកីយ៍​នេះ ដើម្បី​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​ប្រាជ្ញ​មាន​សេចក្តី​ខ្មាស​វិញ ទ្រង់​បាន​រើស​ពួក​កម្សោយ​នៅ​លោកីយ៍​នេះ ដើម្បី​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​ពួក​ខ្លាំង​ពូកែ​មាន​សេចក្តី​ខ្មាស”(១កូរិនថូស ១:២៧)។ លោកិយ​រំពឹង​ថា ប្រាជ្ញា​របស់​ព្រះអង្គ មាន​លក្ខណៈ​ដូច​ប្រាជ្ញា​មនុស្ស ហើយ​ចុះពី​ស្ថាន​សួគ៌​មក ដោយ​អំណាច​ដែល​មនុស្ស​មិន​អាច​បដិសេធន៍​បាន​។ តែ​ផ្ទុយ​ទៅវិញ ព្រះ​យេស៊ូវ​បាន​យាង​មក ដោយ​ការ​បន្ទាប​ខ្លួន ហើយ​ក៏​បាន​សង្គ្រោះ​យើង​យ៉ាង​សុភាព ឲ្យ​រួច​ពី​បាប ហើយ​ជា “ប្រាជ្ញា​ដែល​មកពី​ព្រះ ហើយ​ជា​សេចក្តី​សុចរិត សេចក្តី​បរិសុទ្ធ និង​សេចក្តី​ប្រោស​លោះ​ដល់​យើង​ផង”(ខ.៣០)។…

Read article
ទស្សនៈនាំមកនូវលទ្ធផល

ហេតុ​ដែល​ហាម​យ៉ាង​ដូច្នោះ នោះ​គឺ​ប្រយោជន៍​ចង់​ឲ្យបាន​សេចក្តី​ស្រឡាញ់(១ធីម៉ូថេ ១:៥)។ លោក​វិច​ទ័រ ព្រែងគល(Victor Frankl) ត្រូវ​គេ​ឃុំខ្លួន ក្នុង​ជំរុំ​ប្រមូល​ផ្តុំ​របស់​ពួក​ណា​ហ្ស៊ី​អ៊ី​ត្លែ ក្នុង​តំបន់​អូស​វីត និង​ដា​ឆូ ក្នុង​អំឡុង​សម័យ​សង្រ្គាម​លោក​លើក​ទី២។ ក្នុងនាម​គាត់​ជា​សាស្ត្រាចារ្យ​ជនជាតិយូដា ឬ​ជ្វីប ឯកទេស​ប្រព័ន្ធ​ប្រសាទ និង​ចិត្ត​សាស្ត្រ គាត់​មានឈ្មោះ​ល្បី​ជា​អន្តរជាតិ ដោយសារ​សៀវភៅ​ដែល​គាត់​និពន្ធ មាន​ចំណងជើង​ថា ការ​ស្វែង​រក​អត្ថន័យ​ជីវិត​របស់​មនុស្ស។ សៀវភៅ​នេះ​ត្រូវ​បាន​គេ​បោះ​ពុម្ព​ផ្សាយ និង​លក់ដាច់​អស់៨លាន​ក្បាល។ ក្នុង​សៀវភៅ​នេះ គាត់​បាន​ធ្វើការ​បើក​បង្ហាញ​អត្ថន័យ​នៃ​ទស្សនវិជ្ជា​របស់​គាត់ ដែល​គេ​បាន​ដាក់ឈ្មោះ​ឲ្យ​ថា Logotherapy ដែល​បាន​បង្រៀន​ថា មនុស្ស​មានបំណង​ចិត្តជា​មូលដ្ឋាន​បំផុត​មួយ ដែល​ចង់​ស្វែងរក​អត្ថន័យ​ជីវិត។ នៅក្នុង​រឿង​ដ៏​តក់​ស្លុត​ជាច្រើន ដែល​បាន​កើតមាន​ក្នុង​ជំរុំ​ប្រមូល​ផ្តុំ​នោះ គាត់​បាន​ធ្វើការ​សង្កេតឃើញ​ថា មនុស្ស​អាច​ស៊ូទ្រាំ​នឹង​ជីវិត ស្ទើរតែ​គ្រប់ “បែបយ៉ាង” បើសិនជា​ពួក​គេ​មាន “ហេតុផល” ដែល​ត្រូវ​ស៊ូទ្រាំ។ កាលពី​ពេលថ្មីនេះ ខ្ញុំ​មានការ​ប៉ះពាល់​ចិត្ត​យ៉ាង​ខ្លាំង ចំពោះ​សម្រង់​សម្តី​មួយ ដែល​ក្នុង​នោះ​គាត់​បាន​លើកឡើង​ថា : ខ្ញុំ​មានការ​ជឿជាក់​ដាច់ខាត​ថា បន្ទប់​ប្រហារជីវិត​ដោយ​ប្រើ​ហ្កាស នៅ​ជំរុំ​ប្រមូល​ផ្តុំ នៅ​តំបន់​អូស​វីត ត្រេប្ល៊ីនកា និង​មេដានេក ត្រូវ​បាន​គេ​រៀប​គម្រោង​ឡើង មិនមែន​នៅក្នុង​ក្រសួង ឬ​ស្ថាប័ន​ណាមួយ ក្នុង​ទីក្រុង​ប៊ែរឡាំង​ឡើយ តែ​ផ្ទុយទៅវិញ វា​ត្រូវ​បាន​គេ​រៀប​គម្រោង​ឡើង នៅ​លើ​តុ…

Read article