You are here:
ផល​វិបាក​នៃ​ការ​រអ៊ូរទាំ (សៀវភៅសេចក្ដីពិតសម្រាប់ជីវិត)

«ឯ​ពួក​បណ្តាជន​គេ​រទូរទាំ ហើយ​សេចក្តី​នោះ​ក៏​អាក្រក់ នៅ​ព្រះ​កាណ៌​នៃ​ព្រះ​យេហូវ៉ា កាល​ទ្រង់​បាន​ឮ នោះ​សេចក្តី​ខ្ញាល់​ទ្រង់​ក៏​កាត់​ឡើង» (ជន​គណនា ១១:១)។ ជីវិត​គ្រីស្ទ​បរិស័ទ​មិន​គួរ​មាន​ការ​រអ៊ូ​រទាំ​ឡើយ។ នេះ​ជា​មេរៀន​ដែល​ប្រជាជន​អ៊‌ីស្រាអែល​បាន​រៀន​សូត្រ តាម​របៀប​ដ៏​ពិបាក (និង​បាន​រៀន​សូត្រ​បន្តិច​ម្តងៗ)។ បន្ទាប់​ពី​ព្រះ​ទ្រង់​បាន​រំដោះ​ពួក​គេ​ឲ្យ​រួច​ផុត​ពី​ភាព​ជា​ទាសករ ក្នុង​ទឹក​ដី​អេស៊ីព្ទ ពួក​គេ​ក៏​បាន​ទទួល​ក្រឹត្យ​វិន័យ និង​ព្រះ​រាជ​បញ្ជា​ពី​ព្រះ​អង្គ ហើយ​ក៏​បាន​ដឹង​អំពី​គោល​ដៅ​ដែល​ពួក​គេ​ត្រូវ​ទៅ។ ពួក​គេ​មាន​ចិត្ត​អន្ទះសា​ចង់​ឲ្យ​ឆាប់​ទៅ​​ដល់​ទឹក​ដី​សន្យា ប៉ុន្តែ​នៅ​ពេល​ដែល​ពួក​គេ​ធ្វើ​ដំណើរ​មិន​ទាន់​បាន​មួយ​កំណាត់​ផ្លូវ​ផង ពួក​គេ​ក៏​បាន​ចាប់​ផ្ដើម​រអ៊ូរទាំ។ ពួក​គេ​ចង់​បរិភោគ​សាច់ ជា​ជាង​បរិភោគ​នំម៉ាណា​ជា​រៀង​រាល់​ថ្ងៃ ហើយ​ពួក​គេ​ថែម​ទាំង​ចង់​វិល​ត្រឡប់​ទៅ​ទឹក​ដី​អេស៊ីព្ទ​វិញ​ទៀត​ផង (ជន​គណនា ១១:៤-៦)។ ពី​ដំបូង ពួក​គេ​យល់​ឃើញ​ថា ការ​ប្រទាន​របស់​ព្រះ​នូវ​នំម៉ាណា​ជា​រៀង​រាល់​ថ្ងៃ គឺ​ជា​ការ​បង្ហាញ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​ដ៏​អស្ចារ្យ​ចំពោះ​ពួក​គេ តែ​ឥឡូវ ពួក​គេ​រអ៊ូរទាំ​អំពី​អាហារ​ដែល​ពួកគេ​ត្រូវ​បរិភោគ​ដដែលៗ។ ការ​រអ៊ូរទាំ​ហាក់​ដូច​មិនមែន​ជា​រឿង​តូច​តាច​ទេ ប៉ុន្តែ​វា​ជា​សញ្ញា​បង្ហាញ​អំពី​អវត្តមាន​នៃ​ការ​ដឹង​គុណ​ព្រះ។ ពេល​ណា​ការ​ខ្វះ​ជំនឿ និង​ការ​ខ្វះ​ការ​ដឹង​គុណ បាន​ក្លាយ​ជា​សញ្ញា​សម្គាល់​នៃ​ជីវិត​របស់​កូន​ព្រះ ពួក​គេ​ត្រូវ​ទទួល​ផល​វិបាក​ដោយ​ជៀស​មិន​រួច។ យើង​ប្រហែល​មិន​ទទួល​ផល​វិបាក​ដូច​ពួក​អ៊‌ីស្រាអែល ដោយ​ត្រូវ​រស់​នៅ​វិលវល់​ក្នុង​វាល​រហោស្ថាន​អស់​៤០​ឆ្នាំ​នោះ​ទេ ប៉ុន្តែ​ការ​រអ៊ូ​រទាំ​របស់​យើង​នឹង​នាំ​ឲ្យ​យើង​ទទួល​ផល​វិបាក។ តើ​អ្នក​ចាំ​ពេល​ដែល​អ្នក​មាន​ចិត្ត​រំភើប​រីករាយ ចំពោះ​ជំនឿ​ដែល​អ្នក​ទើប​តែ​មាន​ចំពោះ​ព្រះ​យេស៊ូវ​ទេ? ពេល​នោះ អ្នក​ប្រហែល​ជា​ទទួល​បាន​ព្រះ​គម្ពីរ​សញ្ញា​ថ្មី ហើយ​យល់​ឃើញ​ថា អ្វីៗ​ដែល​អ្នក​រក​ឃើញ​ក្នុង​ព្រះ​គម្ពីរ​សុទ្ធតែ​អស្ចារ្យ។ អ្នក​អាន​ព្រះ​គម្ពីរ​នោះ​គ្រប់​ទី​កន្លែង។ បន្ទាប់​មក អ្នក​បាន​ជួប​បញ្ហា​ក្នុង​ការ​ធ្វើ​ដំណើរ​ខាង​វិញ្ញាណ ព្រោះ​ព្រះ​គម្ពីរ​ដែល​អ្នកអាន ហាក់​ដូច​ជា​គ្មាន​អ្វី​ប្លែក ហើយ​អ្នក​ចង់​ឲ្យ​ព្រះ​ទ្រង់​ធ្វើ​ការ​អ្វី​មួយ ដែល​រំភើប​រីក​រាយ​ជាង​មុន និង​ប្រសើរ​ជាង​មុន។ តើ​អ្នក​ចាំ​ពេល​ដែល​អ្នក​ផ្សាយ​ដំណឹង​ល្អ ដែល​ហាក់​ដូចជា​មាន​ឯកសិទ្ធិ​ដ៏​រំភើប​រីករាយ…

Read article
រក​ឃើញ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​ក្នុង​ព្រះអង្គ (សៀវភៅនំម៉ាណាប្រចាំថ្ងៃ)

លោកុប្បត្តិ ២៩:២៨-៣៥ ព្រះយេហូវ៉ា​ទ្រង់​ឃើញថា យ៉ាកុប​ស្អប់​លេអា​។ លោកុប្បត្តិ ២៩:៣១ កាលពី​ក្មេង នៅពេល​គេ​សួរប៊ែន(Ben)ថា “តើ​ឯង​ចង់​ធ្វើ​ការងារ​អ្វី នៅ​ពេល​ឯង​ធំឡើង?” គាត់​ក៏​បាន​ឆ្លើយ​ថា គាត់​ចង់​ធ្វើ​ការងារ​ដូច​បង​ដេវ(Dave)។ ដេវ​ជា​បង​ប្រុស​របស់​ប៊ែន​។ ដេវ​ជា​សិស្ស ដែល​ចេះ​លេង​កីឡា ពូកែ​ទំនាក់​ទំនង និង​បាន​ទទួល​បណ្ណ​សរសើរ​ពី​សាលា​ទៀត​ផង​។ ចំណែក​ឯង​ប៊ែន​វិញ គាត់​ចូល​ចិត្ត​និយាយ​ថា “ខ្ញុំ​មិន​ចេះ​លេង​កីឡា អៀន​ច្រើន ហើយ​រៀន​ខ្សោយ​។ ខ្ញុំ​តែងតែ​ចង់​មាន​ភាព​ជិត​ស្និទ្ធ​ជា​មួយ​បង​ដេវ តែ​គាត់​មិន​ចង់​នៅ​ក្បែរ​ខ្ញុំ​ទេ​។ គាត់​បាន​ហៅ​ខ្ញុំ​ថា “មនុស្ស​រំខាន”។ ប៊ែន​បាន​ព្យាយាម​ធ្វើ​ឲ្យ​បង​ប្រុស​គាត់​ស្រឡាញ់​គាត់​តាំងពី​ក្មេង​មក តែ​គាត់​ទទួល​បានតែ​ការ​ខក​ចិត្ត​។ ទាល់​តែ​ប៊ែន​បាន​ក្លាយ​ជា​អ្នក​ដើរ​តាម​ព្រះយេស៊ូវ ទើប​គាត់​បាន​រៀន​ទទួល​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​ពី​ព្រះ​អង្គ​សង្គ្រោះ​របស់​គាត់​វិញ​។ នាង​ឡេអា ជា​ប្រពន្ធ​ទីមួយ​របស់​លោក​យ៉ាកុប បាន​ចំណាយ​ពេល​ពេញ​មួយ​ជីវិត ក្នុង​ការ​ដេញ​តាម​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​របស់​លោក​យ៉ាកុប(លោកុប្បត្តិ ២៩:៣២-៣៥)។ ទោះជា​យ៉ាងណា​ក៏ដោយ លោក​យ៉ាកុប​នៅតែ​មាន​ការ​ប្តូរ​ផ្តាច់​ចំពោះ​នាង​រ៉ាជែល​។ ប៉ុន្តែ ព្រះ​ទ្រង់​បាន​ទត​ឃើញ​ទុក្ខ​វេទនា​របស់​នាង​ឡេអា ហើយក៏​បាន​ប្រទាន​នូវ​ការ​ប៉ះ​ប៉ូវ សម្រាប់​ការ​បដិសេធន៍​ដ៏​ជូរចត់​ដែល​នាង​បាន​ជួប​ក្នុង​ជីវិត​នាង​។ ព្រះអង្គ​បាន​ប្រទាន​ពរ​នាង ឲ្យ​មាន​កូន ជា​ការ​ដែល​មាន​តម្លៃ​យ៉ាង​ខ្លាំង ក្នុង​វប្បធម៌​នៅ​សម័យ​នោះ(ខ.៣១)។ លោក​យ៉ាកុប​បាន​មើល​រំលង និង​មិន​អើពើ តែ​ព្រះ​អម្ចាស់​បាន​ទត​ឃើញ ហើយ​ឮ​ទំនួញ​របស់​នាង(ខ.៣២-៣៣)។ នាង​បង្កើត​បាន​កូន​ស្រី​ម្នាក់ និង​កូន​ប្រុស៦នាក់ ដែល​រាប់​បញ្ចូល​ទាំង​លោក​យូដា ដែល​ជា​បុព្វ​បុរស​របស់​ព្រះយេស៊ូវ​។ កាល​លោក​យូដា​ចាប់​កំណើត នាង​ក៏​បាន​ពោល​ថា…

Read article
បាន​ទិញ​យើង​ថ្វាយ​ព្រះ (សៀវភៅសេចក្ដីពិតសម្រាប់ជីវិត)

«ទ្រង់​បាន​លោះ​យើង​រាល់​គ្នា ដោយ​ព្រះ​លោហិត​ទ្រង់ ចេញ​ពី​គ្រប់​ទាំង​ពូជ​មនុស្ស គ្រប់​ភាសា គ្រប់​នគរ ហើយ​ពី​គ្រប់​ទាំង​សាសន៍​ថ្វាយ​ដល់​ព្រះ ក៏​តាំង​យើង​រាល់​គ្នា​ឡើង​ជា​នគរ ហើយ​ជា​ពួក​សង្ឃ ថ្វាយ​ដល់​ព្រះ​នៃ​យើង​រាល់​គ្នា​ឲ្យ​យើង​បាន​សោយ​រាជ្យ​លើ​ផែនដី» (វិវរណៈ ៥:៩-១០)។ ខ្ញុំ​បាន​ទៅ​រៀន​នៅ​មហាវិទ្យាល័យ​ព្រះ​គម្ពីរ​ជា​មួយ​សិស្ស​ជន​ជាតិ​វេល​ម្នាក់​ឈ្មោះ ម៉ារី ហ្វ៊ីស័រ (Mary Fisher) ជា​បេសកជន​ដែល​ត្រៀម​ខ្លួន​ធ្វើ​ការ​ជា​បេសកជន។ កាល​នោះ គាត់​កំពុង​រៀន​ភាសា​សូណា ដើម្បី​ឲ្យ​គាត់​អាច​បង្រៀន​ព្រះ​បន្ទូល​ដល់​កុមារ​នៅ​ប្រទេស​ហ្ស៊ីមបាវេ​នៅ​ទ្វីប​អាហ្វ្រិក។ នៅ​ពេល​ដែល​គាត់​បាន​ទៅ​ដល់​ទីនោះ​មិន​ទាន់​បាន​យូរ​ប៉ុន្មាន​ផង ពួក​ភេរវកម្ម​បាន​វាយ​លុក​សាលា​រៀន​ដែល​គាត់​កំពុង​បង្រៀន។ លោក​ស្រី មារី ក៏​បាន​បាត់​បង់​ជីវិត​ក្នុង​ចំណោម​គ្រូ​បង្រៀន និង​កុមារ​ជា​ច្រើន​នាក់ ក្នុង​ការ​វាយ​ប្រហារ​នោះ1។ ទោះ​ការ​ស្លាប់​របស់​គាត់​គឺ​ជា​សោក​នាដកម្ម​ក៏​ដោយ ក៏​ការ​រស់​នៅ​របស់​គាត់​បាន​ធ្វើ​ជា​ទី​បន្ទាល់ អំពី​ក្តី​អំណរ​ដែល​មិន​អាច​ពិពណ៌នា​បាន ដែល​គាត់​មាន​ក្នុង​ការ​បម្រើ​ព្រះ មិន​គ្រាន់​តែ​នៅ​លើ​ផែនដី​នេះ តែ​អស់​កល្ប​ជានិច្ច។ បទ​ចម្រៀង​របស់​ពួក​ចាស់ទុំ​ដែល​ជួប​ជុំ​គ្នា​នៅ​ក្បែរ​កូន​ចៀម​ក្នុង​កណ្ឌ​គម្ពីរ​វិវរណៈ បាន​រំឭក​យើង​ថា គោល​បំណង​នៃ​ការ​សុគត​របស់​ព្រះ​គ្រីស្ទ គឺ​ដើម្បី​ឲ្យ​យើង​បាន​ទទួល​ការ​ប្រោស​លោះ​ពី​ព្រះ។ ព្រះ​អង្គ​បាន​រំដោះ​យើង​ឲ្យ​រួច​ពី​បាប​ដែល​បាន​ចង​រឹត​យើង​ជាប់ ដោយ​បាន​បង់​ថ្លៃ​ទិញ​យើង​ដោយ​ព្រះ​លោហិត ដើម្បី​ឲ្យ​យើង​បាន​រស់​នៅ​ថ្វាយ​ព្រះ​អង្គ។ ការ​សរសើរ​តម្កើង​របស់​យើង គឺ​សម្រាប់​ព្រះ​អង្គ។ ការ​បម្រើ​របស់​យើង​ក៏​សម្រាប់​ព្រះ​អង្គ គឺ​មិន​ខុស​ពី​កញ្ញា ម៉ារី ហ្វីស័រ ទេ។ អ្នក​ជឿ​ព្រះ​ក្នុង​សតវត្សរ៍ទី១ បាន​ឃើញ​បង​ប្អូន​រួម​ជំនឿ​ជា​ច្រើន​ត្រូវ​គេ​ចាប់​ខ្លួន ដោយ​សារ​ជំនឿ។ ពេល​នោះ ពួក​គេ​បាន​ព្យាយាម​ស្វែង​យល់​អត្ថន័យ​នៃ​ជ័យ​ជម្នះ​របស់​ព្រះ​គ្រីស្ទ​មក​លើ​សេចក្តី​ស្លាប់ ជ័យ​ជម្នះ​នៃ​ការ​យាង​ឡើង​ទៅ​ស្ថាន​សួគ៌​វិញ និង​ការ​ពិត​នៃ​ការ​យាង​មក​វិញ​របស់​ព្រះ​អង្គ។ ក្នុង​ពេល​ដែល​គ្រីស្ទ​បរិស័ទ​ទាំង​នោះ​ជួប​ទុក្ខ​លំបាក…

Read article
ការ​បញ្ចេញមតិ​ក្លែងក្លាយ (សៀវភៅនំម៉ាណាប្រចាំថ្ងៃ)

អេភេសូរ ៤:១៧,២២-៣២ ដូច្នេះ ដែល​បាន​ដោះ​សេចក្តី​កំភូត​ចេញ​ហើយ នោះ​ត្រូវ​ឲ្យ​និយាយ​សេចក្តី​ពិត នឹង​អ្នក​ជិត​ខាង​រៀង​ខ្លួន​វិញ ដ្បិត​យើង​រាល់​គ្នា​ជា​អវយវៈ​ផង​គ្នា​ទៅវិញ​ទៅមក​។ អេភេសូរ ៤:២៥ អតិថិជន​ម្នាក់​របស់​កម្ម​វិធី​កក់​តាក់​ស៊ី​មួយ ក្នុង​ទីក្រុង បាន​ចែកចាយ​ថា គាត់​មាន​ការ​ពិបាក​យ៉ាង​ខ្លាំង នៅ​ក្នុង​ការ​អត់​ធ្មត់​ចំពោះ​ក្លិន​ស្អុយ របស់​ផ្លែឈើ​ដែល​មាន​ក្លិន​ស្អុយ​បំផុត​នៅ​លើ​ពិភពលោក ដែល​អ្នក​បើកបរ​ម្នាក់​បាន​បរិភោគ​ពេល​កំពុង​បើកបរ ហើយ​អ្នក​បើកបរ​ម្នាក់​ទៀត​បាន​ឈ្លោះ​ប្រកែក​តាម​ទូរស័ព្ទ​ជាមួយ​មិត្ត​ស្រី​របស់​គាត់​។ អ្នក​បើកបរ​ម្នាក់​ទៀត​ក៏បាន​ព្យាយាម​បញ្ចុះ​បញ្ចូល​គាត់ ឲ្យ​ដាក់​លុយ​វិនិយោគ នៅ​ក្នុង​គម្រោង​ផុនហ្ស៊ី​ដែល​ជា​គម្រោង​បោក​ប្រាស់។ ក្នុង​ករណី​នីមួយៗ គាត់​មិន​បាន​បញ្ចេញមតិ​មិន​ល្អ​នោះ​ទេ តែ​ផ្ទុយ​ទៅវិញ គាត់​បាន​ឲ្យ​ពិន្ទុ​ផ្កាយ៥ដល់​អ្នក​បើកបរ​នីមួយៗ​។ គាត់​ពន្យល់​ថា “ពួកគេ​ទាំង​អស់​ហាក់​ដូចជា​មនុស្ស​ល្អ​ទេ​។ ខ្ញុំ​មិន​ចង់​ឲ្យ​គេ​លុប​ឈ្មោះ​ពួកគេ​ចេញពី​កម្មវិធី​នេះ ដោយសារ​ការ​បញ្ចេញ​យោបល់​អាក្រក់​របស់​ខ្ញុំ​ទេ”។ ដូច​នេះ ក្នុង​រឿង​នេះ គាត់​បាន​បញ្ចេញមតិ​ក្លែងក្លាយ ដោយ​លាក់​បាំង​ការ​ពិត​មិន​ឲ្យ​អ្នក​បើកបរ និង​អ្នក​ដទៃ​បាន​ដឹង​។ យើង​ប្រហែល​ជា​លាក់​បាំង​ការ​ពិត​​ពី​អ្នក​ដទៃ ដោយសារ​មូល​ហេតុ​ផ្សេងៗ​។ ប៉ុន្តែ សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​លើក​ទឹក​ចិត្ត​អ្នកជឿ​ព្រះ នៅ​ទីក្រុង​អេភេសូរ ឲ្យ​និយាយ​ពាក្យ​ពិត ចំពោះ​​គ្នា​ទៅវិញ​ទៅមក ដោយ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់ ក្នុង​នាម​ជា​មនុស្ស​ដែល​បាន​កើតជា​ថ្មី​ក្នុង​ព្រះគ្រីស្ទ​។ ការ​នេះ​តម្រូវ​ឲ្យ​មាន​ទម្លាប់​នៃ​ការ​រស់​នៅ​ដែល​សុចរិត និង​បរិសុទ្ធ(អេភេសូរ ៤:២៤) ជា​ជីវិត​ដែល​បាន​ញែក​ចេញ​ថ្វាយ​ព្រះអង្គ និង​បង្ហាញ​ឲ្យ​គេ​ស្គាល់​ផ្លូវ​របស់​ព្រះអង្គ តាមរយៈ​ការ​ប្រព្រឹត្ត​របស់​ពួកគេ​។ ពួកគេ​ត្រូវ​ជំនួស​ការ​កុហក ដោយ​ការ​និយាយ​ពាក្យ​ពិត​ដល់​គ្នា​ទៅវិញ​ទៅមក ព្រោះ​ការ​កុហក​ធ្វើ​ឲ្យ​បែក​បាក់ និង​បង្អាក់​ការ​រួបរួម តែ​សេចក្តី​ពិត​ធ្វើ​ឲ្យ​យើង​រួបរួម​គ្នា ក្នុង​នាម​ជា​អ្នកជឿ​។ គឺ​ដូច​ដែល​គាត់​មាន​ប្រសាសន៍​ថា…

Read article
សេចក្តី​ពិត​សម្រាប់​ការ​ចិញ្ចឹម​កូន (សៀវភៅសេចក្ដីពិតសម្រាប់ជីវិត)

«ក្មេង​រាល់​គ្នា​អើយ ចូរ​ស្តាប់​បង្គាប់​មាតា​បិតា​ខ្លួន​ក្នុង​ព្រះ​អម្ចាស់ ដ្បិត​ធ្វើ​ដូច្នោះ​ទើប​បាន​ត្រូវ។ «ចូរ​គោរព​ប្រតិបត្តិ​ដល់​មាតា​បិតា​ខ្លួន» នេះ​ជា​បញ្ញត្ត​មុន​ដំបូង ដែល​ជាប់​មាន​ទាំង​សេចក្តី​សន្យា​ផង ដើម្បី​ឲ្យ​ឯង​រាល់​គ្នា​បាន​សេចក្តី​សុខ ហើយ​រស់​នៅ​ផែនដី​ជា​យូរ​អង្វែង​ទៅ» (អេភេសូរ ៦:‌១-៣)។ មាន​ពេល​ពីរ​ដង​ដែល​សាវ័ក ប៉ុល ពិពណ៌នា​អំពី​ផល​ផ្លែ​នៃ​ការ​គោរព​ប្រតិបត្តិ​ព្រះ ដែល​ក្នុង​នោះ​យើង​ឃើញ​គាត់​ប្រើ​ពាក្យ «ចូរ​ស្តាប់​បង្គាប់​មាតា​បិតា​ខ្លួន» (រ៉ូម ១:៣០ និង ២ធីម៉ូថេ ៣:២)។ ពេល​ណា​អ្នក​អាន​ប្រវត្តិ​សាស្ត្រ​ពួក​ជំនុំ ត្រង់​សម័យ​ដែល​មាន​ការ​ភ្ញាក់​រឭក​ខាង​វិញ្ញាណ អ្នក​នឹង​ឃើញ​ថា ការ​គោរព​ប្រតិបត្តិ​ព្រះ​ដ៏​ផុសផុល ក៏​បាន​រាប់​បញ្ចូល​ការ​ចុះ​ចូល​របស់​កូន​ចំពោះ​អំណាច​របស់​ឪពុក​ម្តាយ​ដែល​កោត​ខ្លាច​ព្រះ​ផង​ដែរ។ ការ​ចុះ​ចូល​របស់​កូន​ចំពោះ​ឪពុក​ម្តាយ មិន​គ្រាន់​តែ​ជា​អ្វី​ដែល​ព្រះ​គម្ពីរ​បាន​លើក​ទឹក​ចិត្ត​ឲ្យ​ធ្វើ​តែ​ក៏​បាន​បង្គាប់​ផង​ដែរ។ ព្រះ​គម្ពីរ​បាន​បង្រៀន​យើង​ថា ការ​ស្តាប់​បង្គាប់​ដូច​នេះ​គឺ​ត្រឹម​ត្រូវ តាម​ការ​រៀបចំ​របស់​ព្រះ ក្នុង​ការ​បង្កើត​របស់​សព្វ​សារពើ ស្រប​តាម​ច្បាប់​របស់​ព្រះ​អង្គ និង​ឆ្លើយ​តប​ចំពោះ​ដំណឹង​ល្អ។ ឪពុក​ម្តាយ​មិន​ត្រូវ​មាន​ការ​ភ័យ​ខ្លាច​ក្នុង​ការ​ប្រាប់​កូន​ឲ្យ​ចុះ​ចូល និង​ស្តាប់​បង្គាប់​នោះ​ទេ។ ប៉ុន្តែ សាវ័ក ប៉ុល មិន​គ្រាន់​តែ​បាន​និយាយ​ថា ការ​ស្តាប់​បង្គាប់​នោះ​ជា​ទង្វើ​ដ៏​ត្រឹម​ត្រូវ តែ​ក៏​បាន​ថា ព្រះ​ទ្រង់​នឹង​ប្រទាន​រង្វាន់​ដល់​អ្នក​ស្តាប់​បង្គាប់​ឪពុក​ម្តាយ​ផង​ដែរ។ ក្នុង​ព្រះ​អម្ចាស់​យេស៊ូវ មាន​ព្រះ​ពរ​សម្រាប់​អ្នក​ដែល​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់​ចំពោះ​ព្រះ​រាជ​បញ្ជា និង​ព្រះ​បន្ទូល​សន្យា​របស់​ព្រះ​អង្គ។ ពេល​ណា​ទំនាក់​ទំនង​របស់​ឪពុក​ម្តាយ​ជា​មួយ​កូន​មាន​សេចក្តី​ស្រឡាញ់ ការ​ទុកចិត្ត និង​ការ​ស្តាប់​បង្គាប់ ការ​ទំនាក់​ទំនង​នោះ​មិន​គ្រាន់​តែ​នាំ​ឲ្យ​ពួក​គេ​មាន​សុខុមាលភាព​ល្អ​ប៉ុណ្ណោះ​ទេ តែ​ក៏​នាំ​ឲ្យ​សង្គម​មាន​សុខុមាល​ភាព និង​របៀប​រៀបរយ​ផង​ដែរ។ ឪពុក​ម្តាយ ដែល​ចង់​ឲ្យ​មាន​ការ​ស្តាប់​បង្គាប់​ដូច​នេះ ចាំ​បាច់​ត្រូវ​ចង​ចាំ​សេចក្តី​ពិត​សំខាន់ៗ​៥​យ៉ាង ដែល​ព្រះ​គម្ពីរ​បាន​បង្រៀន​អំពី​កូន៖…

Read article
ការ​ចេះ​ទប់​អារម្មណ៍​ប្រកបដោយ​ប្រាជ្ញា (សៀវភៅនំម៉ាណាប្រចាំថ្ងៃ)

សុភាសិត ២៩:៤-១១,២០ ឯង​ដែល​ឃើញ​មនុស្ស​រហ័ស​នឹង​បញ្ចេញ​សំដី ឬ​មាន​សេចក្តី​សង្ឃឹម ចំពោះ​មនុស្សល្ងី​ល្ងើ ជាជាង​អ្នក​នោះ​ទៅទៀត​។ សុភាសិត ២៩:២០ បន្ទាប់ពី​កងទ័ព​ខាង​ត្បូង​បាន​ទទួល​បរាជ័យ​ធ្ងន់ធ្ងរ នៅ​តំបន់​ហ្កេធីស្បឺក ក្នុង​សម័យ​សង្គ្រាម​ស៊ីវិល​អាមេរិក(១៨៦៣) ឧត្តមសេនីយ៍ រ៉ូបឺត អ៊ី លី(Robert E. Lee) ក៏​បាន​ដឹកនាំ​ទ័ព​ដ៏​ត្រដាបត្រដួស​របស់​គាត់ ឲ្យ​ដកថយ​មក​តំបន់​ខាង​ត្បូង​វិញ​។ ពេល​នោះ ភ្លៀង​បាន​ធ្លាក់​មក​ខ្លាំង​ធ្វើ​ឲ្យ​ជន់​លិច​ទន្លេ​ផូតូម៉ាក បានជា​គាត់​មិន​អាច​ឆ្លង​មក​តំបន់​ខាង​ត្បូង​បាន​។ លោក​ប្រធានាធិបតី​អេប្រាហាំ លីនខិន(Abraham Lincoln) ក៏បាន​ជំរុញ​ឧត្តមសេនីយ៍ ចច មីដ(George Meade) ឲ្យ​ធ្វើ​ការ​វាយ​សម្រុក​។ ប៉ុន្តែ កងទ័ព​របស់​លោក​មីដ​ក៏​កំពុង​មាន​ភាព​ត្រដាបត្រដួសមិន​ខុសពី​កងទ័ព​របស់​លោក​លី​ឡើយ​។ ដូច​នេះ គាត់​ក៏បាន​ឲ្យ​ទាហាន​គាត់​សម្រាក​សិន​។ លោក​លីនខិន ក៏បាន​ចាប់​កាន់​ប៉ាកកា​សរសេរ​សំបុត្រ ដែល​ក្នុង​នោះ គាត់​បាន​សារភាព​ថា កាល​នោះ​គាត់​កំពុង​មាន “ភាព​តានតឹង​ក្នុង​ចិត្ត​ជាទី​បំផុត” ចំពោះ​ការ​ស្ទាក់ស្ទើរ​របស់​លោក​មីដ នៅ​ក្នុង​ការ​ដេញ​តាម​កងទ័ព​របស់​លោក​លី​។ នៅ​លើ​ស្រោម​សំបុត្រ​នោះ លោក​ប្រធានាធិបតី​ក៏បាន​សរសេរ​ដោយ​ផ្ទាល់​ថា “ផ្ញើ​ទៅ​កាន់​លោក​ឧត្តមសេនីយ៍​មីដ​។ មិន​បាន​ផ្ញើ ឬ​ចុះ​ហត្ថលេខា​ឡើយ”។ ជា​ការ​ពិត​ណាស់ គាត់​មិន​បាន​ចុះ​ហត្ថលេខា ឬ​ផ្ញើ​សំបុត្រ​នោះ​ទៅ​លោក​មីដ​ឡើយ​។ មុន​សម័យ​របស់​លោក​លីនខិន ជា​យូរ​មក​ហើយ មាន​អ្នក​ដឹង​នាំ​ដ៏​អស្ចារ្យ​ម្នាក់ ដែល​បាន​ដឹង​អំពី​សារៈសំខាន់​នៃ​ការ​គ្រប់​គ្រង​អារម្មណ៍​ខ្លួនឯង។ កំហឹង​របស់​មនុស្ស​គឺ​ជា​អំណាច​ដ៏​គ្រោះ​ថ្នាក់…

Read article
តើ​អ្នក​ថា ព្រះ​អង្គ​ជា​នរណា? (សៀវភៅសេចក្ដីពិតសម្រាប់ជីវិត)

«ស៊ីម៉ូន-ពេត្រុស ទូល​ឆ្លើយ​ថា ទ្រង់​ជា​ព្រះ​គ្រីស្ទ ជា​ព្រះ​រាជបុត្រា​នៃ​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ជន្ម​រស់ រួច​ព្រះ​យេស៊ូវ​មាន​ព្រះ​បន្ទូល​តប​ថា អ្នក​ស៊ីម៉ូន កូន​យ៉ូណាស​អើយ អ្នក​មាន​ពរ ដ្បិត​មិន​មែន​ជា​សាច់​ឈាម ដែល​បាន​សម្ដែង​ឲ្យ​អ្នក​ស្គាល់​ទេ គឺ​ព្រះ​វរបិតា​នៃ​ខ្ញុំ​ដែល​គង់​នៅ​ស្ថាន​សួគ៌​វិញ» (ម៉ាថាយ ១៦:១៦-១៧)។ ពេល​យើង​អាន​កណ្ឌ​គម្ពីរ​ដំណឹង​ល្អ យើង​ឃើញ​ថា មនុស្ស​ដែល​ជួប​ព្រះ​យេស៊ូវ​មក​ពី​ស្រុក​ណាសារ៉ែត កម្រ​មាន​ប្រតិ​កម្ម​តប​ចំពោះ​ព្រះ​អង្គ ដោយ​គ្រាន់​តែ​ឈរ​នៅ​ផ្លូវ​កណ្ដាល ដើម្បី​ជា​ការ​គួរសម​ប៉ុណ្ណោះ​ឡើយ។ ព្រះ​បន្ទូល និង​កិច្ចការ​ដែល​ព្រះ​អង្គ​បាន​ធ្វើ បាន​បណ្ដាល​ចិត្ត​គេ​ឲ្យ​មាន​សេចក្តី​ស្រឡាញ់ និង​ការ​ស្មោះ​ស្ម័គ្រ​ដ៏​ជ្រាល​ជ្រៅ តែ​ក៏​នាំ​ឲ្យ​មាន​ការ​ភ័យ​ខ្លាច និង​ការ​ស្អប់​ផង​ដែរ។ តើ​មាន​កត្តា​អ្វី​ខ្លះ​ដែល​បាន​បណ្ដាល​ឲ្យ​ពួក​គេ​មាន​ការ​ឆ្លើយ​តប​ខុស​គ្នា​ខ្លាំង​យ៉ាង​នេះ? ក្នុង​ការ​សន្ទនា​ក្នុង​ខ​គម្ពីរ​ខាង​លើ យើង​ឃើញ​ថា តាម​ផ្លូវ​ទៅ​ទី​ក្រុង​សេសារា-ភីលីព សាវ័ក ពេត្រុស បាន​ឆ្លើយ​តប​ចំពោះ​ព្រះ​អង្គ​ថា «ទ្រង់​ជា​ព្រះ​គ្រីស្ទ»។ ពាក្យ «ព្រះ​គ្រីស្ទ» ជា​ភាសាក្រិក មាន​ន័យ​ថា «ព្រះ​មេស្ស៊ី» ឬ «ព្រះ​អង្គ​ដែល​ត្រូវ​បាន​ចាក់​ប្រេង​តាំង»។ ក្នុង​កណ្ឌ​គម្ពីរ​សញ្ញា​ចាស់​ទាំង​មូល ព្រះ​អម្ចាស់​បាន​ចាក់​ប្រេង​តាំង​ស្ដេច ពួក​ចៅហ្វាយ និង​ពួក​ហោរា ប៉ុន្តែ​ពួក​គេ​ទាំង​អស់​សុទ្ធ​តែ​ជា​អ្នក​តំណាង​របស់​ព្រះ​អង្គ និង​អ្នក​នាំ​ព្រះ​រាជសារ​ដែល​ចង្អុល​បង្ហាញ​មនុស្ស​ឲ្យ​ងាក​ទៅ​រក​ព្រះ​មេស្ស៊ី​នៅ​ពេល​អនាគត​ជា​ព្រះ​អង្គ​សង្គ្រោះ និង​ព្រះ​អង្គ​ដែល​ត្រូវ​បាន​ចាក់​ប្រេង​តាំង​មក​ពី​ព្រះ។ ដូច​នេះ ការ​អ្វី​ដែល​សាវ័ក ពេត្រុស បាន​ប្រកាស គឺ​គួរ​ឲ្យ​យើង​កត់​សម្គាល់​ណាស់។ គាត់​កំពុង​និយាយ​ទៅ​កាន់​ព្រះ​យេស៊ូវ​ថា ព្រះ​អង្គ​ជា​ព្រះ​ដែល​ត្រូវ​យាង​មក ជា​ព្រះ​ដែល​ពួក​ហោរា​បាន​ថ្លែង​ទំនាយ។…

Read article
បង្ហាញ​ឲ្យ​គេ​ស្គាល់​សេចក្តី​មេត្តា​របស់​ព្រះអង្គ (សៀវភៅនំម៉ាណាប្រចាំថ្ងៃ)

ម៉ាថាយ ៧:៧-១២ ដូច្នេះ អស់​ទាំង​ការ​អ្វី ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​ចង់​ឲ្យ​មនុស្ស​លោក​ប្រព្រឹត្ត​នឹង​ខ្លួន នោះ​ត្រូវ​ឲ្យ​អ្នក​ប្រព្រឹត្ត​នឹងគេ​ដូច្នោះ​ដែរ​។ ម៉ាថាយ ៧:១២ ទាហាន​ហ្វាំងឡង់​ម្នាក់ បាន​ដេកដួល​មាន​របួស​ក្នុង​សមរ​ភូមិ ក្នុង​អំឡុង​សង្គ្រាម​រដូវរងា រយៈ​ពេល៣ខែ រវាង​ប្រទេស​ហ្វាំងឡង់ និង​ប្រទេស​រុស្ស៊ី(ឆ្នាំ១៩៣៩ ដល់ ១៩៤០)។ មាន​ទាហាន​រុស្ស៊ី​ម្នាក់​បាន​ដើរមក ឃើញ​គាត់​ដេក​នៅ​លើ​ដី​ដូច​នេះ ក៏បាន​ភ្ជង់​កាំភ្លើង​ដាក់​គាត់​។ ទាហាន​ហ្វាំងឡង់​ដឹង​ច្បាស់​ថា ជីវិត​គាត់​ត្រូវ​អស់​ពេល​នោះ​ហើយ​។ ទោះជា​យ៉ាងណា​ក៏ដោយ ទាហាន​រុស្ស៊ី​ក៏​បាន​ហុច​កញ្ចប់​ថ្នាំ​ឲ្យ​គាត់ រួច​បន្ត​ដើរទៅ​មុខ​ទៀត​។ អ្វី​ដែល​គួរ​ឲ្យ​កត់​សំគាល់​នោះ ទាហាន​ហ្វាំងឡង់​រូប​នោះ​ក៏​បាន​ជួប​រឿង​ដូច​ទាហាន​រុស្ស៊ី​ផង​ដែរ​ ដោយ​លើក​នេះ គាត់​បាន​ឃើញ​ទាហាន​រុស្ស៊ី​ម្នាក់​កំពុង​ដេកដួល​មាន​របួស នៅ​លើ​ដី ដោយ​គ្មាន​នរណា​ជួយ​ក្នុង​សមរ​ភូមិ​។ គាត់​ក៏បាន​ប្រគល់​កញ្ចប់​ថ្នាំ​ពេទ្យ​ឲ្យ​ទៅ​ទាហាន​រុស្ស៊ី​នោះ ហើយក៏​បាន​បន្ត​ដើរទៅ​មុខ​ទៀត​។ ព្រះយេស៊ូវ​បាន​ប្រទាន​យើង នូវ​គោលការណ៍​សម្រាប់​ដឹកនាំ​ជីវិត​យើង ដោយ​មាន​បន្ទូល​ថា “អស់​ទាំង​ការ​អ្វី ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​ចង់​ឲ្យ​មនុស្ស​លោក​ប្រព្រឹត្ត​នឹង​ខ្លួន នោះ​ត្រូវ​ឲ្យ​អ្នក​ប្រព្រឹត្ត​នឹងគេ​ដូច្នោះ​ដែរ”(ម៉ាថាយ ៧:១២)។ តើ​អ្នក​អាច​ស្រមៃ​​ថា ពិភពលោក​នឹង​មាន​ការ​ផ្លាស់​ប្តូរ​យ៉ាងណា បើសិន​ជា​អ្នកជឿ​ព្រះ​ប្រកាន់​ខ្ជាប់​តាម​គោលការណ៍​ដ៏​សាមញ្ញ​នេះ? តើ​យើង​អាច​រំពឹង​ថា ការ​កៀបសង្កត់​នឹង​បាន​បញ្ចប់ ក្នុង​កំរិត​ណា បើ​សិន​ជា​យើង​រួម​គ្នា​ដើរ​តាម​ប្រាជ្ញា​របស់​ព្រះយេស៊ូវ? អ្វីៗ​នឹង​មាន​ភាព​ល្អ​ប្រសើរ​ឡើង បើសិន​ជា​យើង​ដើរ​តាម​ការ​ដឹកនាំ​របស់​ព្រះអង្គ ដោយ​ផ្តល់​ឲ្យ​អ្នក​ដទៃ នូវ​សេចក្តី​អាណិត និង​សេចក្តី​មេត្តា​ដែល​យើង​សង្ឃឹមថា គេ​នឹង​ផ្តល់​ឲ្យ​យើង​។ ពេល​ណា​យើង​ឲ្យ “អំណោយ​ដ៏​ល្អ” ដល់​អ្នក​ដទៃ…

Read article
ថ្ងៃ​ធួន​នឹង​បាប (សៀវភៅសេចក្ដីពិតសម្រាប់ជីវិត)

«ដ្បិត​ជីវិត​នៃ​រូប​សាច់ នោះ​នៅ​ក្នុង​ឈាម ហើយ​អញ​បាន​ឲ្យ​ឈាម​ដល់​ឯង​រាល់​គ្នា សម្រាប់​នឹង​ថ្វាយ​នៅ​លើ​អាសនា ដើម្បី​ឲ្យ​បាន​ធួន​នឹង​ជីវិត​ឯង ដ្បិត​គឺ​ជា​ឈាម​នោះ​ឯង​ដែល​ធួន​នឹង​ព្រលឹង​បាន» (លេវីវិន័យ ១៧:១១)។ កាល​ព្រះ​ទ្រង់​សង្គ្រោះ​ពួក​អ៊‌ីស្រាអែល​ឲ្យ​រួច​ផុត​ពី​នគរ​អេស៊ីព្ទ ការ​ប្រោស​លោះ​របស់​ពួក​គេ​បាន​នាំ​ឲ្យ​ពួក​គេ​មាន​ទំនាក់​ទំនង​ជា​មួយ​ព្រះ​អង្គ។ ពួក​គេ​បាន​រស់​នៅ​ក្រោម​ក្រឹត្យ​វិន័យ​របស់​ព្រះ​អង្គ ដោយ​អរ​សប្បាយ​នឹង​ព្រះ​វត្ត​មាន​ព្រះ​អង្គ​ក្នុង​រោង​ឧបោសថ។ ប៉ុន្តែ ចាប់​តាំងពី​ដំបូង​មក ពួក​អ៊‌ីស្រាអែល​មិន​អាច​កាន់​តាម​ក្រឹត្យ​វិន័យ​របស់​ព្រះ​អង្គ​បាន​ទេ។ ដូច​នេះ យើង​អាច​សួរ​ថា តើ​ព្រះ​ដ៏​បរិសុទ្ធ​អាច​គង់​នៅ​ជា​មួយ​មនុស្ស​មាន​បាប​ដោយ​របៀប​ណា? នៅ​ថ្ងៃ​ពិសេស ជា​រៀង​រាល់​ឆ្នាំ គឺ​នៅ​ថ្ងៃ​ធួន​នឹង​បាប ស​ម្ដេច​សង្ឃ​របស់​ពួក​អ៊‌ីស្រាអែល​ត្រូវ​បាន​ព្រះ​អង្គ​បង្គាប់​ឲ្យ​ចូល​ទី​បរិសុទ្ធ​បំផុត​ក្នុង​រោង​ឧបោសថ ដែល​មាន​ព្រះ​វត្ត​មាន​ព្រះ​អង្គ​គង់​នៅ ដើម្បី​ថ្វាយ​យញ្ញ​បូជា​លោះ​បាប​របស់​ពួក​បណ្តាជន។ គាត់​ត្រូវ​យក​សត្វ​ពពែ​ឈ្មោល​ពីរ​ក្បាល មក​ធ្វើ​យញ្ញ​បូជា ដោយ​ជា​ដំបូង គាត់​ថ្វាយ​ពពែ​នោះ ធ្វើ​ជា​ដង្វាយ​លោះ​បាប​ពួក​បណ្តា​ជន ហើយ​បន្ទាប់មក គាត់​យក​ឈាម​ពពែ មក​ប្រោះ​នៅ​ទី​សន្តោស​ប្រោស។ ពួក​អ៊‌ីស្រាអែល​សម​នឹង​ស្លាប់​ដោយ​សារ​បាប​របស់​ពួក​គេ តែ​ព្រះ​ទ្រង់​បាន​ប្រទាន​សត្វ​ពពែ​នោះ​ឲ្យ​ស្លាប់​ជំនួស​ពួក​គេ​វិញ។ មនុស្ស​អាច​រស់​ដោយ​សារ​សត្វ​នោះ​បាន​ស្លាប់​ហើយ។ ហើយ​លទ្ធផល​នៃ​ការ​ប្រោស​លោះ​នេះ​អាច​ឃើញ​មាន នៅ​ក្នុង​រឿង​ដែល​កើត​ឡើង មក​លើ​សត្វ​ពពែ​ទី​២ ស​ម្ដេច​សង្ឃ​ត្រូវ​ដាក់​ដៃ​ទាំង​២​នៅ​លើ​ក្បាល​ពពែ​នោះ ដោយ​លន់តួ​ពី​អស់​ទាំង​សេចក្តី​ទុច្ចរិត និង​អស់​ទាំង​សេចក្តី​រំលង​របស់​ពួក​កូន​ចៅ​អ៊‌ីស្រាអែល​ពី​លើ​ពពែ​នោះ គឺ​អំពើ​បាប​របស់​គេ​ទាំង​អស់​ត្រូវ​ដាក់​ទាំង​អស់​លើ​ក្បាល​ពពែ​នោះ រួច​ប្រគល់​ដល់​មនុស្ស​ម្នាក់​ដែល​ប្រុង​ជា​ស្រេច ដើម្បី​ដឹក​វា​ទៅ​ឯ​ទី​រហោស្ថាន។ បន្ទាប់​មក ស​ម្ដេច​សង្ឃ​អាច​ឈរ​ប្រកាស​នៅ​ពីមុខ​ពួក​បណ្តាជន​ថា «បាប​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​បាន​ប្រោស​លោះ​ហើយ។ ឈាម​បាន​ខ្ចាយ​ហើយ ហើយ​ដោយ​សារ​ការ​ខ្ចាយ​ឈាម​នេះ យើង​មាន​ការ​លោះ​បាប។ សត្វ​ពពែ​មួយ​ក្បាល​ទៀត ខ្ញុំ​បាន​ដេញ​វា​ទៅ​វាល​រហោស្ថាន​ហើយ ហេតុ​នេះ​ហើយ អ្នក​មិន​ចាំ​បាច់​ត្រូវ​ព្រួយ​បារម្ភ​អំពី​បាប​របស់​អ្នក ឬ​រែក​ពន្ធ​វា​ធ្វើ​ជា​បន្ទុក​នៅ​លើ​ស្មា​អ្នក​ទៀត​ទេ»។…

Read article
ភាព​ល្អ​ឥត​ខ្ចោះ​នៅ​ក្នុង​ព្រះគ្រីស្ទ (សៀវភៅនំម៉ាណាប្រចាំថ្ងៃ)

ហេព្រើរ ៤:១២-១៦ ដូច្នេះ ដែល​មាន​សំដេច​សង្ឃ​យ៉ាង​ធំ១អង្គ …ទ្រង់​បាន​ត្រូវ​សេចក្តី​ល្បួង​គ្រប់​យ៉ាង ដូចជា​យើង​រាល់​គ្នា​ដែរ តែ​ឥត​ធ្វើបាប​ឡើយ​។ ហេព្រើរ ៤:១៤-១៥ អ្នក​រចនា​ផ្នែក​ខាង​ក្នុង ដែល​កំពុង​ធ្វើ​ការ​កែលំអ​ផ្ទះ​មួយ​ខ្នង បាន​បង្ហាញ​ការ​កោត​ស្ញប់​ស្ញែង ចំពោះ​ឥដ្ឋ​ការ៉ូ​សេរ៉ាមិច​ដែលគេ​បាន​ផលិត​ដោយដៃ ហើយ​ត្រូវ​បាន​ជ្រើសរើស សម្រាប់​ការ​កែលំអ​បន្ទប់​ទឹក​របស់​ផ្ទះ​នោះ​។ ឥដ្ឋ​ការ៉ូ​ទាំង​នោះ​ត្រូវ​បាន​គេ​ផលិត​ដោយ​ផ្ទាល់ដៃ “មិន​ល្អ​ឥត​ខ្ចោះ តែ​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​គាត់​មាន​ការ​ពេញ​ចិត្ត​​ឥត​ខ្ចោះ”។ ពួកវា​មាន​ភាព​ខុស​ប្លែក​ពី​ឥដ្ឋ​ការ៉ូ​ដែលគេ​បាន​ផលិត​ក្នុង​រោង​ចក្រ ដែល​ប្រើ​ពុម្ព​តែមួយ​។ ភាព​មិន​គ្រប់​លក្ខណ៍​នេះ​បាន​ផ្តល់​ឲ្យ​ពួកវា​នូវ​សម្រស់ ដោយ​បន្ថែម​នូវ​ភាព​ទាក់ទាញ និង​រចនាបថ ដល់​សំណង់​អគារ​ដែល​គេ​ប្រើ​ប្រាស់​ជា​ប្រចាំ​។ ខ្ញុំ​មាន​ការ​យល់​ដឹង​តិចតួច អំពី​រចនាបថ ឬ​ភាព​ទាក់ទាញ​របស់​ឥដ្ឋ​ការ៉ូ ដូច​នេះ ខ្ញុំ​មិន​ដឹង​ថា ឥដ្ឋ​ការ៉ូ​មាន​ផល​ប៉ះ​ពាល់​ជា​វិជ្ជមាន ឬ​អវិជ្ជមាន​យ៉ាងណា ចំពោះ​ការ​រចនា​បន្ទប់​ទឹក​នោះ​ទេ​។ ប៉ុន្តែ នៅពេល​ដែល​ខ្ញុំ​គិត​អំពី​ភាព​មិន​ល្អ​ឥត​ខ្ចោះ ខ្ញុំ​ក៏បាន​នឹក​ចាំ​អំពី​ភាព​ល្អ​ឥត​ខ្ចោះ​នៃ​ការ​ប្រសូត​របស់​ព្រះយេស៊ូវ ដោយ​យាង​ចុះពី​ស្ថាន​សួគ៌ មក​ប្រសូត​ជា​មនុស្ស​។ អ្នក​និពន្ធ​កណ្ឌ​គម្ពីរ​ហេព្រើរ​បាន​បញ្ជាក់​ថា “ដ្បិត​សំដេច​សង្ឃ​នៃ​យើង ទ្រង់​មិនមែន​មិន​អាច​នឹង​អាណិត​អាសូរ ដល់​សេចក្តី​កម្សោយ​របស់​យើង​រាល់​គ្នា​នោះ​ទេ ព្រោះ​ទ្រង់​បាន​ត្រូវ​សេចក្តី​ល្បួង​គ្រប់​យ៉ាង ដូចជា​យើង​រាល់​គ្នា​ដែរ តែ​ឥត​ធ្វើបាប​ឡើយ”(ហេព្រើរ ៤:១៥)។ ក្នុង​អំឡុង​ពេល​ព្រះអង្គ​កំពុង​បំពេញ​ព្រះ​រាជ​កិច្ច​នៅ​លើ​ផែនដី ព្រះអង្គ​មិន​ដែល​មាន​បន្ទូល ឬ​ធ្វើ​អ្វីមួយ​ដែល​ជា​អំពើបាប​នោះ​ទេ​។ ព្រះអង្គ​ល្អ​ឥត​ខ្ចោះ​។ កណ្ឌ​គម្ពីរ​ហេព្រើរ​បាន​លើក​ទឹក​ចិត្ត​យើង ឲ្យ​ប្រកាន់​ខ្ជាប់​តាម​សេចក្តី​ជំនឿ ដែល​យើង​មាន​ចំពោះ​ព្រះយេស៊ូវ(ខ.១៤) ព្រោះ​ព្រះអង្គ​ជ្រាប និង​មាន​ព្រះទ័យ​អាណិត ចំពោះ​ទុក្ខ​លំបាក​ដែល​យើង​បាន​រង​ទ្រាំ​។…

Read article