“អ្នករាល់គ្នាបានគិតធ្វើអាក្រក់ដល់ខ្ញុំ តែព្រះទ្រង់សំរេចជាការល្អវិញ ដើម្បីនឹងសង្គ្រោះដល់ជីវិតនៃមនុស្សជាច្រើន ដូចជាបានកើតមានសព្វថ្ងៃនេះ”(លោកុប្បត្តិ ៥០:២០)។ រឿងរបស់លោកយ៉ូសែប ក្នុងបទគម្ពីរ លោកុប្បត្តិ ជំពូក ៣៧ ដល់ ៥០ បានបង្រៀនយើង អំពីមូលហេតុដែលយើងគួរតែមានជំនឿ លើព្រះគុណដែលមានអធិបតេយ្យភាព ដែលព្រះទ្រង់នឹងបន្តប្រទាននៅពេលអនាគត។ ពួកបងៗរបស់លោកយ៉ូសែបបានលក់លោកយ៉ូសែប ធ្វើជាទាសករ ដែលបញ្ហានេះបានល្បងលគាត់ ឲ្យដឹងថាគាត់មានការអត់ធ្មត់ខ្លាំងប៉ុណ្ណា។ តែក្រោយមក គាត់ក៏មានការងារល្អមួយ ក្នុងផ្ទះរបស់លោកបូទីផា ក្នុងនគរអេស៊ីព្ទ។ ពេលដែលគាត់ប្រព្រឹត្តដោយទៀងត្រង់ ដោយការស្តាប់បង្គាប់ព្រះ ប្រពន្ធរបស់លោកបូទីផា ក៏បានចោទបង្ខូចភាពទៀតត្រង់របស់គាត់ ហើយក៏បានឲ្យគេចាប់គាត់ដាក់គុក ដែលនាំឲ្យគាត់ជួបការល្បងលដ៏ធំមួយទៀត មកលើភាពអត់ធ្មត់របស់គាត់។ ប៉ុន្តែ អ្វីៗមានភាពល្អប្រសើរឡើង ហើយមេគុកក៏បានឲ្យគាត់មានភារកិច្ច និងការគោរពនៅក្នុងគុក។ តែបន្ទាប់ពីគាត់បានកាត់ស្រាយសុបិន្ដឲ្យអ្នកថ្វាយពែងរបស់ស្តេចផារ៉ោន អ្នកនោះក៏បានមានភាពចម្រុងចម្រើនឡើងវិញ តែបានភ្លេចគាត់ អស់រយៈពេល២ឆ្នាំ។ នេះជាការល្បងលដ៏ឈឺចាប់មួយទៀត មកលើភាពអត់ធ្មត់របស់គាត់។ ទីបំផុត គាត់ក៏បានដឹងច្បាស់ អំពីមូលហេតុដែលគាត់បានជួបការពន្យារពេល និងការបង្វៀងផ្លូវទាំងអស់នេះ។ ក្នុងពេលដ៏ពិបាកនោះ លោកយ៉ូសែបកំពុងទទួលការបណ្តុះបណ្តាល ដោយមិនដឹងខ្លួន ឲ្យក្លាយជាអនាគតអ្នកដឹកនាំនគរអេស៊ីព្ទ ដែលជាអ្នកដឹកនាំកំពូលទី២ បន្ទាប់ពីស្តេចផារ៉ោន។ ទីបំផុត គាត់ក៏បានសង្រ្គោះមនុស្សជាច្រើនឲ្យរួចផុតពីគ្រោះអត់ឃ្លាន ដែលរាប់បញ្ចូលទាំងពួកបងប្រុសគាត់ ដែលបានលក់គាត់ឲ្យធ្វើជាទាករផងដែរ។…
Read article
