Blog – Page 44 – នំម៉ាណាប្រចាំថ្ងៃ

You are here:

Home

ការរំដោះដែលបានពន្យារពេល

Solid JoysBy John Piper 25/06/2023

នោះស្រាប់តែកើតមានកក្រើកដីជាខ្លាំង ដល់ម៉្លេះបានជារញ្ជួយដល់ជើងជញ្ជាំងគុកផង ហើយទ្វារទាំងប៉ុន្មានរបើកចេញភ្លាម ខ្នោះក៏រហើបចេញទាំងអស់ទៅ។ កិច្ចការ ១៦:២៦ នៅសម័យនេះ ព្រះទ្រង់សង្គ្រោះរាស្ត្រព្រះអង្គ ឲ្យរួចផុតពីបញ្ហាមួយចំនួន។ តែមិនមែនរួចពីបញ្ហាទាំងអស់ឡើយ។ យើងមានការកម្សាន្តចិត្ត ពេលដែលបានដឹងអំពីរឿងនេះ ពុំនោះទេ ពេលយើងមានបញ្ហា យើងប្រហែលសន្និដ្ឋាន ព្រះអង្គបានភ្លេចយើង ឬបដិសេធន៍យើងហើយ។ ដូចនេះ ចូរយើងមានការកម្សាន្តចិត្ត ដោយការរំឭកដ៏សាមញ្ញថា ក្នុងបទគម្ពីរ កិច្ចការ ១៦:១៩-២៤ ព្រះទ្រង់មិនបានរំដោះសាវ័កប៉ុល និងលោកស៊ីឡាសឲ្យរួចឡើយ តែក្នុងខ.២៥-២៦ ព្រះអង្គក៏បានរំដោះពួកគេ។ ពីដំបូង ពួកគេមិនបានទទួលការជួយរំដោះ ៖ “គេក៏ចាប់ប៉ុល និងស៊ីឡាស ដោយកន្ត្រាក់កន្ត្រែងនាំទៅឯទីផ្សារ នៅចំពោះមុខមេនគរបាល”(ខ.១៩)។ “មេនគរបាលបានកន្ត្រាក់ហែកអាវគេចេញ ហើយបង្គាប់ឲ្យវាយនឹងរំពាត់”(ខ.២២)។ “ក្រោយដែលវាយ មានស្នាមជាច្រើនហើយ នោះក៏យកទៅដាក់គុក”(ខ.២៣)។ “មេភូឃុំទទួលបង្គាប់យ៉ាងដូច្នោះហើយ ក៏នាំយកគេទៅដាក់ក្នុងគុកជ្រៅ ព្រមទាំងដាក់ខ្នោះភ្ជាប់នៅជើងផង”(ខ.២៤)។ តែបន្ទាប់មក ព្រះអង្គក៏បានរំដោះពួកគេ ៖ លុះពេលប្រហែលជាកណ្តាលអធ្រាត្រ ប៉ុល និងស៊ីឡាស កំពុងតែអធិស្ឋាន ហើយច្រៀងសរសើរដល់ព្រះ ឯពួកអ្នកទោសក៏ស្តាប់ដែរ នោះស្រាប់តែកើតមានកក្រើកដីជាខ្លាំង ដល់ម៉្លេះបានជារញ្ជួយដល់ជើងជញ្ជាំងគុកផង ហើយទ្វារទាំងប៉ុន្មានរបើកចេញភ្លាម ខ្នោះក៏រហើបចេញទាំងអស់ទៅ(ខ.២៥-២៦)។…

Read article

នឹកចាំអំពីការលះបង់របស់ព្រះយេស៊ូវ

June, នំម៉ាណាប្រចាំថ្ងៃBy Bill Crowder 25/06/2023

ដ្បិតរាល់វេលាណា ដែលអ្នករាល់គ្នាបរិភោគនំបុ័ងនេះ ហើយផឹកពីពែងនេះ នោះឈ្មោះថាសំដែងពីសេចក្តីសុគតរបស់ផងព្រះអម្ចាស់ ដរាបដល់ទ្រង់យាងមក។ ១កូរិនថូស ១១:២៦ បន្ទាប់ពីកម្មវិធីថ្វាយបង្គំព្រះ នៅពេលព្រឹកថ្ងៃអាទិត្យ មិត្តភក្ដិខ្ញុំនៅទីក្រុងមូស្គូបាននាំខ្ញុំទៅញាំអាហារថ្ងៃត្រង់ ក្នុងភោជនីយដ្ឋានមួយ នៅក្រៅវិមានគ្រិមលីន។ ពេលយើងទៅដល់ យើងសង្កេតឃើញគូស្វាមីភរិយាថ្មីជាច្រើនគូរ ដែល ស្លៀកពាក់ឈុតអាពាហ៍ពិពាហ៍ បានដើរទៅរកផ្នូររបស់ទាហានដែលគេមិនស្គាល់ឈ្មោះ នៅក្រៅកំផែងវិមានគ្រិមលីន។ សុភមង្គលនៅថ្ងៃអាពាហ៍ពិពាហ៍របស់ពួកគេ ក៏បានរាប់បញ្ចូលការនឹកចាំ អំពីការលះបង់របស់អ្នកដទៃ ដែលបានជួយឲ្យពួកគេមានថ្ងៃនោះ។ នេះជាទិដ្ឋភាពដែលមានន័យណាស់ ខណៈពេលដែលគូស្វាមីភរិយាទាំងនោះបានថតរូប នៅក្បែរកន្លែងរំឭករបស់ជនពលី មុនពេលពួកគេដាក់បាច់ផ្កាអាពាហ៍ពិពាហ៍ នៅលើខឿននៃទីកន្លែងនោះ។ យើងម្នាក់ៗសុទ្ធតែមានហេតុផលដែលត្រូវអរព្រះគុណព្រះ ដោយសារអ្នកដទៃដែលបានធ្វើការលះបង់ ដើម្បីនាំមកនូវអ្វីៗដែលយើងមានសព្វថ្ងៃ។ ការលះបង់ទាំងនោះសុទ្ធតែសំខាន់ តែមិនមែនជាការលះបង់ដែលសំខាន់បំផុតនោះឡើយ។ ទាល់តែយើងបានយល់អំពីការលះបង់របស់ព្រះយេស៊ូវនៅលើឈើឆ្កាង ទើបយើងអាចដឹងថា ជីវិតរបស់យើងបានជាប់ជំពាក់ព្រះគុណរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះច្រើនប៉ុណ្ណា។ ពេលណាយើងប្រារព្ធពិធីលៀងព្រះអម្ចាស់ យើងត្រូវនឹកចាំ អំពីការលះបង់របស់ព្រះយេស៊ូវ ដែលមានចំណិតនំប៉័ង និងទឹកទំពាំងបាយជូរជាតំណាង។ សាវ័កប៉ុលបានបង្រៀនថា “ដ្បិតរាល់វេលាណា ដែលអ្នករាល់គ្នាបរិភោគនំបុ័ងនេះ ហើយផឹកពីពែងនេះ នោះឈ្មោះថាសំដែងពីសេចក្តីសុគតរបស់ផងព្រះអម្ចាស់ ដរាបដល់ទ្រង់យាងមក”(១កូរិនថូស ១១:២៦)។ សូមឲ្យពិធីលៀងព្រះអម្ចាស់ក្រើនរំឭកយើង ឲ្យរស់នៅ ដោយការនឹកចាំ និងការដឹងគុណ ចំពោះការគ្រប់យ៉ាងដែលព្រះយេស៊ូវបានធ្វើនៅក្នុង និងដើម្បីយើង។—BILL CROWDER ពេលអ្នកប្រារព្ធពិធីលៀងព្រះអម្ចាស់…

Read article

ព្រះទ្រង់បំពេញតម្រូវការ ពេលយើងបម្រើអ្នកដទៃ

Solid JoysBy John Piper 24/06/2023

នោះទ្រង់មានព្រះបន្ទូលថា ហេតុអ្វីបានជាអ្នករាល់គ្នារិះគិតថា ពីព្រោះគ្មាននំបុ័ងដូច្នេះ តើអ្នករាល់គ្នានឹកមិនទាន់ឃើញ ឬមិនយល់ទេឬអី តើមានចិត្តរឹងរូសឬអី? ម៉ាកុស ៨:១៧ បន្ទាប់ពីព្រះយេស៊ូវបានប្រទានអាហារដល់មនុស្ស ៥ពាន់នាក់ និងមនុស្ស៤ពាន់នាក់ ដោយប្រើតែនំប៉័ង និងត្រីតែពីរបីកន្ទុយ ពួកសាវ័កក៏បានឡើងទូក ដោយគ្មាននំប៉័ងគ្រប់គ្រាន់ សម្រាប់ខ្លួនឯង។ ពេលដែលពួកគេចាប់ផ្តើមជជែកគ្នា អំពីការលំបាកនេះ ព្រះយេស៊ូវក៏បានមានបន្ទូលថា “ហេតុអ្វីបានជាអ្នករាល់គ្នារិះគិតថា ពីព្រោះគ្មាននំបុ័ងដូច្នេះ តើអ្នករាល់គ្នានឹកមិនទាន់ឃើញ ឬមិនយល់ទេឬអី តើមានចិត្តរឹងរូសឬអី?”(ម៉ាកុស ៨:១៧)។ តើមានអ្វីដែលពួកគេមិនយល់? ពួកគេមិនយល់ អំពីអត្ថន័យនៃនំប៉័ងដែលនៅសល់ ពោលគឺមិនយល់ថា ព្រះយេស៊ូវនឹងមើលថែពួកគេ នៅពេលដែលពួកគេមើលថែអ្នកដទៃ។ ព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលថា ៖ “ពីកាលខ្ញុំបានកាច់នំបុ័ង៥ឲ្យដល់៥ពាន់នាក់ នោះតើប្រមូលចំណិត ដែលសល់ ដាក់ពេញបានប៉ុន្មានកន្ត្រក គេទូលឆ្លើយថា បាន១២ ហើយកាលកាច់នំបុ័ង៧ឲ្យដល់៤ពាន់នាក់ នោះបានប្រមូលចំណិត ដែលសល់ ដាក់ពេញបានប៉ុន្មានកំប្រោង គេទូលឆ្លើយថា បាន៧។ នោះទ្រង់សួរថា ម្តេចក៏អ្នករាល់គ្នានៅតែមិនយល់ទៀត?” (ម៉ាកុស ៨:១៩-២១)។ តើពួកគេត្រូវយល់អំពីអ្វី? គឺត្រូវយល់អំពីនំប៉័ងដែលនៅសល់។ នំប៉័ងនៅសល់ គឺសម្រាប់អ្នកបម្រើព្រះ។ តាមពិត ពីដំបូង…

Read article

ព្រះអង្គកែប្រែជីវិតយើងឲ្យថ្មីឡើង

June, នំម៉ាណាប្រចាំថ្ងៃBy Patricia Raybon 24/06/2023

ចូរប្រមូលចំណិតដែលសល់នៅ ដើម្បីកុំឲ្យបាត់អ្វីឡើយ។ យ៉ូហាន ៦:១២ ក្នុងនាមលោកសន សេភ្ល័រ(Shawn Seipler) ជាអ្នកចាត់ចែងការធ្វើដំណើរឲ្យអ្នកដំណើរទាំងឡាយ គាត់មានសំណួរចម្លែកមួយ ដែលគាត់ពិបាកស្វែងរកចម្លើយ។ គាត់ឆ្ងល់ថា តើគេយកសាប៊ូ ដែលគេប្រើសល់ ក្នុងបន្ទប់សណ្ឋាគារ ទៅធ្វើអ្វី? គេបានយកសាប៊ូដែលភ្ញៀវសណ្ឋាគារបានប្រើសល់ ទៅបោះចោលដូចសំរាមធម្មតា។ តែលោកសេភ្ល័រជឿថា គេអាចយកដុំសាប៊ូដែលគេប្រើសល់រាប់លានដុំ ទៅកែច្នៃជាដុំសាប៊ូថ្មីៗ។ ដូចនេះ គាត់ក៏បានបង្កើតគម្រោងកែឆ្នៃមួយ ដែលមានឈ្មោះថា គម្រោងសម្អាតពិភពលោក ដែលធ្វើការជាមួយសណ្ឋាគារ នាវាកម្សាន្តធំៗ និងរីស៊ត៨ពាន់កន្លែង ដើម្បីកែច្នៃដុំសាប៊ូរាប់លានគីឡូ ទៅជាដុំសាប៊ូ ដែលបានចាក់ពុម្ពថ្មីៗ និងបានសម្លាប់មេរោគ។ គេក៏បានផ្ញើសាប៊ូកែច្នៃនោះទៅអ្នកទាល់ក្រ ក្នុង១០០ប្រទេស ដោយបានជួយបង្ការជំងឺ និងការស្លាប់ ដែលបណ្តាលមកពីការខ្វះអនាម័យ។ គឺដូចដែលលោកសេភ្ល័របានមានប្រសាសន៍ថា “ខ្ញុំដឹងថា រឿងនេះស្តាប់ទៅដូចកំប្លែង តែដុំសាប៊ូនៅក្នុងបន្ទប់ទឹក ក្នុងបន្ទប់សណ្ឋាគារដែលអ្នកធ្លាប់ស្នាក់នៅពិតជាអាចជួយសង្រ្គោះជីវិតមនុស្ស”។ ការប្រមូលរបស់អ្វីដែលគេប្រើហើយ ឬមិនស្អាត ដើម្បីកែប្រែជារបស់ថ្មី ក៏ជាលក្ខណៈសម្បត្តិដែលគួរឲ្យស្រឡាញ់បំផុតរបស់ព្រះយេស៊ូវ ជាព្រះអង្គសង្រ្គោះរបស់យើង។ បន្ទាប់ពីព្រះអង្គបានប្រទានអាហារដល់មនុស្សជាង៥ពាន់នាក់ ដោយប្រើនំប៉័ងតូចៗ៥ដុំ និងត្រី២កន្ទុយ ព្រះអង្គបានប្រាប់ពួកសាវ័កថា “ចូរប្រមូលចំណិតដែលសល់នៅ ដើម្បីកុំឲ្យបាត់អ្វីឡើយ”(យ៉ូហាន ៦:១២)។ ក្នុងជីវិតរបស់យើង ពេលណាយើងមានអារម្មណ៍ថា…

Read article

ព្រះចេស្តារបស់ព្រះ បានបង្ហាញចេញមក

June, នំម៉ាណាប្រចាំថ្ងៃBy Lisa Samra 23/06/2023

ក៏បានឃើញការយ៉ាងធំដែលស្នាដៃនៃព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើដល់សាសន៍អេស៊ីព្ទ នោះគេក៏មានសេចក្តីកោតខ្លាចដល់ព្រះយេហូវ៉ា។ និក្ខមនំ ១៤:៣១ រឿងដែលហាក់ដូចជាមិនអាចកើតឡើង បានកើតឡើង ពេលដែលកម្លាំងខ្យល់ព្យុះកំបុតត្បូងបានផ្លាស់ប្តូរចរន្តទឹកទន្លេមីស៊ីស៊ីពី ជាទន្លេដ៏ធំមួយនៅសហរដ្ឋអាមេរិក។ នៅខែសីហា ឆ្នាំ២០២១ ខ្យល់ព្យុះកំបុតត្បូងអ៊ីដា បានវាយប្រហារមកលើតំបន់ឆ្នេរនៅរដ្ឋលូវីស៊ីអាណា ហើយបណ្តាលឲ្យមានរឿងដែលគួរឲ្យភ្ញាក់ផ្អើលកើតឡើង ដោយធ្វើទឹកទន្លេហូរបញ្ច្រាសអស់រយៈពេលជាច្រើនម៉ោង។ អ្នកជំនាញបានប៉ាន់ប្រមាណថា នៅក្នុងវដ្ដនីមួយៗនៃខ្យល់ព្យុះកំបុតត្បូងនៅអាមេរិក វាអាចពង្រីកកម្លាំងរបស់វា ដែលស្មើនឹងកម្លាំងគ្រាប់បែកនុយក្លេអ៊ែរ១ម៉ឺនគ្រាប់។ កម្លាំងខ្លាំងមិនគួរឲ្យជឿនេះបានផ្លាស់ប្តូរចរន្តទឹក ហើយក៏បានជួយឲ្យខ្ញុំយល់ អំពីការឆ្លើយតបរបស់ពួកអ៊ីស្រាអែល ចំពោះការផ្លាស់ប្តូរចរន្តទឹកដ៏សំខាន់ ដែលមានកត់ទុកក្នុងកណ្ឌគម្ពីរនិក្ខមនំ។ ខណៈពេលដែលពួកអ៊ីស្រាអែលរត់គេចពីពួកអេស៊ីព្ទ ដែលបានចាប់ពួកគេធ្វើជាទាសករអស់ជាច្រើនសតវត្សរ៍ ពួកគេក៏បានទៅដល់សមុទ្រក្រហម។ នៅពីមុខពួកគេមានសមុទ្រក្រហមដ៏ធំល្វឹងល្វើយ ហើយនៅពីក្រោយពួកគេមានកងទ័ពអេស៊ីព្ទដ៏ខ្លាំងពូកែ។ នៅក្នុងស្ថានភាពដែលហាក់ដូចជាទាល់ច្រកនោះ “ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់ច្រានផាត់សមុទ្រចេញ ដោយកំឡាំងខ្យល់ពីខាងកើត ដែលបក់យ៉ាងខ្លាំងពេញ១យប់នោះ ទ្រង់ធ្វើឲ្យទឹកបានញែកចេញពីគ្នា ឲ្យសមុទ្រទៅជាគោកវិញ រួចពួកកូនចៅអ៊ីស្រាអែល គេក៏ចូលទៅនាកណ្តាលសមុទ្រ តាមដីគោក ហើយមានទឹកជាកំផែងនៅខាងស្តាំ និងខាងឆ្វេងគេ”(និក្ខមនំ ១៤:២១-២២)។ បន្ទាប់ពីពួកគេបានទទួលការរំដោះពីព្រះអម្ចាស់ ដោយការបង្ហាញព្រះចេស្តាតាមរបៀបដ៏អស្ចារ្យនេះ “ពួកគេក៏មានសេចក្តីកោតខ្លាចព្រះអម្ចាស់”(ខ.៣១)។ ការឆ្លើយតបដោយចិត្តស្ញប់ស្ញែង គឺជារឿងដែលកើតមានជាធម្មតា បន្ទាប់ពីមនុស្សបានឃើញព្រះទ្រង់បង្ហាញព្រះចេស្តា។ ប៉ុន្តែ ការនេះក៏បានបណ្តាលឲ្យពួកគេទុកចិត្តព្រះអង្គផងដែរ(ខ.៣១)។ ខណៈពេលដែលយើងបានដកពិសោធន៍នឹងព្រះចេស្តាព្រះ ក្នុងស្នាព្រះហស្តព្រះអង្គ យើងក៏អាចឈរស្ញែងខ្លាច ចំពោះព្រះចេស្ដា ហើយទុកចិត្តព្រះអង្គផងដែរ។—LISA M. SAMRA…

Read article

សេចក្តីជំនឿបានមកពីការស្តាប់ឮ

June, នំម៉ាណាប្រចាំថ្ងៃBy Amy Boucher Pye 22/06/2023

ដូច្នេះ សេចក្តីជំនឿកើតឡើងដោយឮ ហើយដែលឮនោះ គឺដោយសារព្រះបន្ទូលនៃព្រះ។ រ៉ូម ១០:១៧ ពេលដែលលោកគ្រូគង្វាល បប់(Bob) មានរបួស ដែលមានផលប៉ះពាល់មកលើការបញ្ចេញសម្លេងរបស់គាត់ គាត់បានធ្លាក់ចូលទៅក្នុងវិបត្តិផ្លូវចិត្ត និងការធ្លាក់ទឹកចិត្តអស់១៥ឆ្នាំ។ គាត់ឆ្ងល់ថា តើគ្រូគង្វាលដែលមិនអាចនិយាយកើត មានប្រយោជន៍អ្វី ចំពោះពួកជំនុំ? គាត់មានការពិបាកយ៉ាងខ្លាំង ក្នុងការស្វែងរកចម្លើយសម្រាប់សំណួរនេះ ដោយបានទូលថ្វាយការសោកសង្រេង និងការភ័ន្តភាំងរបស់គាត់ ដល់ព្រះអម្ចាស់។ គាត់ក៏បានមានប្រសាសន៍ថា “ខ្ញុំគ្រាន់តែដឹងថា ខ្ញុំត្រូវតែខំធ្វើតាមព្រះបន្ទូលព្រះ”។ ពេលគាត់ចំណាយពេលអានព្រះគម្ពីរ សេចក្តីស្រឡាញ់ដែលគាត់មានចំពោះព្រះក៏បានកើនឡើង។ គាត់ថា “ខ្ញុំបានប្តេជ្ញាចិត្តថា នឹងទទួលយកព្រះបន្ទូលព្រះអង្គ ឲ្យបានជ្រួតជ្រាបជីវិតរបស់ខ្ញុំ ព្រោះសេចក្តីជំនឿកើតឡើងពីការឮ គឺឮព្រះបន្ទូលព្រះ”។ យើងឃើញឃ្លា “សេចក្តីជំនឿកើតឡើងពីការឮ” ក្នុងសំបុត្រដែលសាវ័កប៉ុលបានសរសេរផ្ញើទៅពួកជំនុំ នៅទីក្រុងរ៉ូម។ សាវ័កប៉ុលចង់ឲ្យជនជាតិយូដា ជាជនរួមជាតិរបស់គាត់ ទទួលជឿព្រះគ្រីស្ទ ហើយបានសង្គ្រោះដូចគាត់ដែរ(រ៉ូម ១០:៩)។ តើពួកគេអាចជឿដោយរបៀបណា? គឺតាមរយៈការឮព្រះបន្ទូលព្រះគ្រីស្ទ(ខ.‌១៧)។ លោកគ្រូបប់ បានខិតខំទទួល និងជឿព្រះបន្ទូលព្រះគ្រីស្ទ ជាពិសេស ពេលដែលគាត់អានព្រះគម្ពីរ។ គាត់អាចនិយាយបានតែ១ម៉ោងប៉ុណ្ណោះ ក្នុង១ថ្ងៃ ហើយមានការឈឺចាប់ជាប់ជានិច្ច ពេលគាត់ព្យាយាមនិយាយ តែគាត់បានបន្តរកឃើញសន្តិភាព និងការស្កប់ចិត្ត ពីព្រះ…

Read article

ការរួបរួម ដោយភាពខុសប្លែកគ្នា

June, នំម៉ាណាប្រចាំថ្ងៃBy Xochitl Dixon 21/06/2023

មើល ដែលបងប្អូននៅមូលជាមួយគ្នា ដោយចិត្តព្រមព្រៀង នោះជាការល្អ ហើយសមគួរយ៉ាងណាទៅ។ ទំនុកដំកើង ១៣៣:១ មានកីឡាករ១២ក្រុមបានមកចូលរួមប្រកួតរត់ប្រណាំង ដោយក្រុមនីមួយៗមានមនុស្សបីនាក់ ដែលឈរប្រកៀកស្មាគ្នា ដោយមិត្តរួមក្រុមនៅសង្ខាងចងជើងម្ខាងជាប់ជើងម្ខាងទៀតរបស់កីឡាករនៅកណ្តាលគេ នៅត្រង់ជង្គង់ និងកជើង ដែលមើលទៅក្រុមនីមួយៗហាក់ដូចជាមានជើងតែ៤សម្រាប់រត់។ ភ្នែករបស់អ្នកទាំងបី សុទ្ធតែបានផ្ដោតទៅលើទីផ្តាច់ព្រាត់។ ពេលគេផ្លុំកញ្ចែ ក្រុមទាំងឡាយក៏បានស្ទុះរត់ទៅមុខ។ ក្រុមភាគច្រើនបានដួល ហើយក៏បានព្យាយាមងើបឡើងវិញយ៉ាងពិបាក។ មានពីរបីក្រុមដែលបានសម្រេចចិត្តលោតទៅមុខ ជាជាងដើរ។ ក្រុមខ្លះក៏បានបោះបង់ចោលការប្រកួត។ តែមានក្រុមមួយបានពន្យារពេល ក្នុងការចាប់ផ្តើមដើរទៅមុខ ហើយក៏បានស្រុះស្រួលគ្នាធ្វើតាមផែនការរបស់ខ្លួន និងបានទំនាក់ទំនងគ្នាទៅវិញទៅមក ខណៈពេលដែលពួកគេបោះជំហានទៅមុខ។ ពួកគេបានដួល នៅតាមផ្លូវ តែបានក្រោកឈរវិញ ហើយខំមមុលទៅមុខ ហើយមិនយូរប៉ុន្មានក៏បានវ៉ាដាច់ក្រុមទាំងអស់។ ការដែលពួកគេស្ម័គ្រចិត្តសហការគ្នា ហើយបោះជំហានម្តងមួយៗ បានជួយពួកគេឆ្លងផុតទីផ្តាច់ព្រាត់ជាមួយគ្នា។ ការរស់នៅថ្វាយព្រះ ក្នុងសហគមន៍នៃអ្នកជឿព្រះយេស៊ូវ ច្រើនតែមានអារម្មណ៍នឿយណាយ ដូចការព្យាយាមបោះជំហានទៅមុន ក្នុងការរត់ប្រណាំងជើងបួន។ យើងច្រើនតែមានការជំពប់ដួល ពេលយើងទំនាក់ទំនងជាមួយអ្នកដែលមានទស្សនៈខុសពីយើង។ សាវ័កពេត្រុសបានបង្រៀនយើង ឲ្យអធិស្ឋាន មានភាពចៅវ៉ៅ និងប្រើអំណោយទានរបស់យើង ដើម្បីសម្របខ្លួនឲ្យមានការរួបរួម សម្រាប់ការរស់នៅក្នុងពេលអនាគត។ គាត់បានជំរុញអ្នកជឿព្រះយេស៊ូវឲ្យ “ស្រឡាញ់គ្នាឲ្យអស់ពីចិត្ត” (១ពេត្រុស ៤:៨) និងប្រព្រឹត្តនឹងគ្នាដោយសេចក្តីចៅរ៉ៅ ឥតមានត្អូញត្អែរ…

Read article

សាសនាដែលបរិសុទ្ធ

June, នំម៉ាណាប្រចាំថ្ងៃBy Katara Patton 20/06/2023

ឯសាសនាដែលបរិសុទ្ធ ហើយឥតសៅហ្មង នៅចំពោះព្រះដ៏ជាព្រះវរបិតា នោះគឺឲ្យទៅសួរពួកកំព្រា និងពួកមេម៉ាយ ក្នុងកាលដែលគេមានសេចក្តីវេទនា ហើយឲ្យរក្សាខ្លួន មិនឲ្យប្រឡាក់ដោយលោកីយ៍នេះឡើយ។ យ៉ាកុប ១:២៧ កាលខ្ញុំកំពុងរៀននៅមហាវិទ្យាល័យ ក្នុងឆ្នាំទី២ នៅក្នុងវិស្សមកាលរដូវក្តៅ មិត្តរួមថ្នាក់របស់ខ្ញុំម្នាក់បានស្លាប់បាត់បង់ជីវិតភ្លាមៗ។ រយៈពេលពីរបីថ្ងៃ មុនពេលគាត់លាចាកលោក មើលទៅគាត់ ហាក់ដូចជាសុខសប្បាយធម្មតាទេ។ កាលនោះ យើងទាំងពីរសុទ្ធតែនៅក្មេង ហើយគិតថា យើងកំពុងស្ថិតក្នុងវ័យល្អបំផុតនៃជីវិតយើង ដោយបានក្លាយជាបងប្អូនប្រុសស្រី បន្ទាប់ពីបានប្រកាសអំពីភាពស្មោះស្ម័គ្រ ចំពោះក្រុមយុវជន និងក្រុមយុវនារីរៀងៗខ្លួន។ តែពេលមិត្តរួមថ្នាក់របស់ខ្ញុំបានលាចាកលោក អ្វីដែលខ្ញុំបាននឹកចាំអំពីគាត់ខ្លាំងបំផុត គឺការដែលមិត្តភក្តិរបស់ខ្ញុំ ក្នុងក្រុមប្រុសៗបានរស់នៅ ដោយគំរូល្អ ដូចដែលសាវ័កយ៉ាកុបបានបង្រៀន(យ៉ាកុប ១:២៧)។ ពួកប្រុសៗក្នុងក្រុមយុវជនបានក្លាយជាបងប្រុសដ៏ល្អរបស់ប្អូនស្រី របស់យុវជនដែលបានបាត់បង់ជីវិត។ ពួកគេបានទៅចូលរួមពិធីមង្គលការ ក៏ដូចជាពិធីជប់លៀងរបស់កូននាង រយៈពេលប៉ុន្មានឆ្នាំ បន្ទាប់ពីបងប្រុសរបស់នាងបានលាចាកលោក។ ពួកគេម្នាក់ថែមទាំងបានឲ្យទូរស័ព្ទមួយទៅនាង ទុកឲ្យនាងទាក់ទងទៅគាត់ ពេលនាងត្រូវការឲ្យគាត់ជួយ។ សាវ័កយ៉ាកុបមានប្រសាសន៍ថា “ឯសាសនាដែលបរិសុទ្ធ ហើយឥតសៅហ្មង នៅចំពោះព្រះដ៏ជាព្រះវរបិតា នោះគឺឲ្យទៅសួរពួកកំព្រា និងពួកមេម៉ាយ ក្នុងកាលដែលគេមានសេចក្តីវេទនា”(ខ.២៧)។ ប្អូនស្រីរបស់មិត្តភក្តិខ្ញុំមិនបានក្លាយជាក្មេងកំព្រានៅពេលនោះ តែនាងបានបាត់បង់បងប្រុសជាទីស្រឡាញ់របស់នាង។ ហើយពួកគេបានជួយបំពេញតួនាទីជាបងប្រុសរបស់នាង ដោយសេចក្តីស្រឡាញ់។ យើងរាល់គ្នាក៏អាចរស់នៅជាគំរូល្អ ក្នុងជីវិតដ៏បរិសុទ្ធ…

Read article

ដំណឹងល្អនៃការផ្សះផ្សា

UltimatelyBy Ultimately with R.C. Sproul 20/06/2023

ដោយសារបាប យើងបានក្លាយជាខ្លាំងសត្រូវរបស់ព្រះ អ្នកដទៃ និងខ្លួនឯង។ នៅថ្ងៃនេះដែរ លោកគ្រូ អរ ស៊ី ស្ព្រោល(R.C. Sproul) សូមធ្វើការបកស្រាយ អំពីឈើឆ្កាងរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ដែលជាប្រភពតែមួយនៃសន្តិភាព សម្រាប់ការទាស់ប្រឆាំងរបស់យើង។ អត្ថបទ ព្រះគម្ពីរប៊ីបបានចែងថា បាបបានធ្វើឲ្យយើងដាច់ចេញពីព្រះ។ យើងជាខ្មាំងសត្រូវរបស់ព្រះ។ យើងបានធ្វើសង្គ្រាមទាស់នឹងព្រះ ដោយសារនិស្ស័យសាច់ឈាមរបស់យើងដែលមានបាប។ ជាងនេះទៅទៀត យើងក៏បានដាច់ចេញពីមនុស្សដែលមានបាបដូចយើងដែរ។ ហើយក៏បែកចេញពីខ្លួនឯង។ ដូចនេះ យើងបានកើត និងចម្រើនវ័យធំឡើង ក្នុងបរិយាកាសនៃសង្រ្គាម។ ចិត្តរបស់យើងទាស់ប្រឆាំងព្រះ ទាស់ប្រឆាំងអ្នកដទៃ ទាស់ប្រឆាំងនឹងខ្លួនឯង។ នេះជាការដាច់ចេញដែលមាន៣កំរិត ហើយកណ្ឌគម្ពីរសំបុត្រកូល៉ុសបានចែងថា ព្រះគ្រីស្ទបានយាងមក ដើម្បីផ្សះផ្សាឲ្យយើងជានឹងព្រះ។ ឈើឆ្កាងបាននាំយើងចូលទៅក្នុងការប្រកប និងភាពសុខដុមជាមួយព្រះ។

Read article

ការរស់នៅ ក្នុងសេរីភាព

June, នំម៉ាណាប្រចាំថ្ងៃBy Lisa Samra 19/06/2023

ព្រះគ្រីស្ទបានប្រោសយើងឲ្យរួចហើយ ដូច្នេះ ចូរអ្នករាល់គ្នាឈរឲ្យមាំមួន ក្នុងសេរីភាពនោះចុះ កុំឲ្យត្រូវជាប់ចំណងជាបាវបំរើទៀតឡើយ។ កាឡាទី ៥:‌១ ខ្ញុំបានចម្រើនវ័យធំឡើង ក្នុងរដ្ឋតិចសាស់ ដែលនៅទីនោះ គេមានពិធីបុណ្យដើរដង្ហែនៅតាមផ្លូវ និងមានការជួបជុំគ្នាញាំអាហារពិចនិច ក្នុងតំបន់សហគមន៍ជនជាតិអាមេរិកស្បែកខ្មៅ នៅថ្ងៃទី១៩ខែមិថុនា រៀងរាល់ឆ្នាំ។ ទាល់តែខ្ញុំបានឈានចូលដល់វ័យជំទង់ ទើបខ្ញុំបានដឹង អំពីអត្ថន័យដ៏ឈឺចាប់នៃការប្រារព្ធធ្វើពិធីបុណ្យ នៅថ្ងៃទី១៩ខែមិថុនានោះ។ ទិវានេះជាការរំឭកអំពីថ្ងៃ ក្នុងឆ្នាំ១៨៦៥ គឺនៅពេលដែលទាសករនៅរដ្ឋតិចសាស់ បានទទួលដំណឹងថា លោកប្រធានាធិបតីអ័ប្រាហាំ លីនខិន(Abraham Lincoln) បានចុះហត្ថលេខា នៅលើសេចក្តីប្រកាសដោះលែងពួកគេឲ្យមានសេរីភាព តាំងពីជាង២ឆ្នាំកន្លះមុន។ ដូចនេះ ក្នុងរយៈពេលជាង២ឆ្នាំនោះ ជនជាតិអាមេរិកស្បែកខ្មៅនៅរដ្ឋតិចសាស់បានបន្តរស់នៅ ជាទាសករ ព្រោះពួកគេមិនបានដឹងសោះថា ខ្លួនមានសេរីភាពរួចពីភាពជាទាសករ។ មានមនុស្សជាច្រើន ដែលបន្តរស់នៅជាទាសករ បន្ទាប់ពីពួកគេបានទទួលសេរីភាពហើយ។ ក្នុងកណ្ឌគម្ពីរកាឡាទី សាវ័កប៉ុលបាននិយាយអំពីភាពជាទាសករមួយបែបទៀត គឺការបន្តរស់នៅក្រោមក្រឹត្យវិន័យ។ ក្នុងខគម្ពីរគន្លឹះនេះ សាវ័កប៉ុលបានលើកទឹកចិត្តអ្នកអានសំបុត្រគាត់ថា “ព្រះគ្រីស្ទបានប្រោសយើងឲ្យរួចហើយ ដូច្នេះ ចូរអ្នករាល់គ្នាឈរឲ្យមាំមួន ក្នុងសេរីភាពនោះចុះ កុំឲ្យត្រូវជាប់ចំណងជាបាវបំរើទៀតឡើយ”(កាឡាទី ៥:‌១)។ ព្រះយេស៊ូវបានរំដោះអ្នកជឿទ្រង់ ឲ្យរួចពីក្រឹត្យវិន័យហើយ ដែលរាប់បញ្ចូលទាំងក្រឹត្យវិន័យអំពីចំណីអាហារ និងការរាប់អានគ្នាជាដើម។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ មនុស្សជាច្រើននៅតែបន្តរស់នៅជាទាសករ។…

Read article

នំម៉ាណាប្រចាំថ្ងៃ - Daily Manna

Useful links

Contact info

[email protected]

Newsletter signup