You are here:
ក្តីសង្ឃឹមសម្រាប់គ្រីស្ទបរិស័ទដែលមិនល្អឥតខ្ចោះ

ដ្បិត​ទ្រង់​ធ្វើឲ្យ​ពួក​អ្នក ដែល​បាន​ញែក​ជា​បរិសុទ្ធ​ហើយ បាន​គ្រប់លក្ខណ៍​អស់​កល្ប​ជានិច្ច ដោយសារ​ដង្វាយ​តែ១នោះ។ ហេព្រើរ ១០:១៤ ខគម្ពីរ​នេះ មាន​ពេញ​ទៅ​ដោយ​ការ​លើកទឹកចិត្ត សម្រាប់​មនុស្ស​មាន​បាប ដែល​មិន​គ្រប់លក្ខណ៍​ដូច​យើង ហើយក៏​មាន​ពេញ​ទៅ​ដោយ​ការ​លើកទឹកចិត្ត ឲ្យ​មាន​សេចក្តី​បរិសុទ្ធ​ផង​ដែរ។ បទ​គម្ពីរ​នេះ​មានន័យថា អ្នក​អាច​មានការ​ធានា​ថា អ្នក​អាច​ឈរ​ដោយ​ភាព​គ្រប់​លក្ខណៈ និង​ពេញលេញ នៅក្នុង​ព្រះ​នេត្រ​ព្រះ​វរបិតា​ដែល​គង់នៅ​ស្ថានសួគ៌ មិនមែន​ដោយសារ​អ្នក​ល្អឥតខ្ចោះ​ក្នុង​ពេលឥឡូវនេះ​នោះ​ទេ គឺ​ដោយសារ​អ្នក​មិនល្អ​ឥត​ខ្ចោះ តែ​កំពុង “ទទួល​ការ​ញែក​ចេញ” និង“ធ្វើ​ឲ្យ​បរិសុទ្ធ” ដោយ​ចាកចេញ​ពី​ភាព​មិនល្អ​ឥត​ខ្ចោះ ឆ្ពោះទៅ​រក​សេចក្តី​បរិសុទ្ធ​កាន់តែ​ខ្លាំង​ឡើង​ៗ។ នេះ​ជា​ចំណុច​សំខាន់​នៃ​បទ​គម្ពីរ​ហេព្រើរ ១០:១៤។ តើ​ជំនឿ​របស់​អ្នក​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​មាន​ចិត្ត​អន្ទះសា​ចង់​បោះបង់​ចោល​អំពើបាប ហើយ​មានការ​ចម្រើន​ឡើង ក្នុង​សេចក្តី​បរិសុទ្ធ​ឬទេ? ជំនឿ​នោះ​ជា​ប្រភេទ​ជំនឿ​ដែល​អាច​មើល​ទៅ​ព្រះគ្រីស្ទ ក្នុង​ភាព​មិនល្អ​ឥត​ខ្ចោះ​របស់​ខ្លួន ហើយ​ទូល​ព្រះអង្គ​ថា “ព្រះអង្គ​បាន​ធ្វើឲ្យ​ទូលបង្គំ​ល្អឥតខ្ចោះ ក្នុង​ព្រះនេត្រព្រះ​អង្គ​ហើយ”។ ជំនឿ​នេះ​នាំឲ្យ​យើង​អធិស្ឋាន​ថា “ឱ​ព្រះគ្រីស្ទ​អើយ ថ្ងៃនេះ​ទូលបង្គំ​បាន​ធ្វើអំពើ​បាប​ហើយ។ ទូលបង្គំ​ស្អប់​បាប​របស់​ទូលបង្គំ។ ដ្បិត​ព្រះអង្គ​បាន​ចារ​ក្រឹត្យវិន័យ​ព្រះអង្គ ពីលើ​ចិត្ត​ទូលបង្គំ ហើយ​ទូលបង្គំ​ចង់​ស្តាប់​បង្គាប់​ព្រះអង្គ។ ហើយ​ព្រះអង្គ​កំពុង​ធ្វើការ​ក្នុង​ទូលបង្គំ នូវ​អ្វី​ដែល​គាប់​ព្រះទ័យ​ព្រះអង្គ(ហេព្រើរ ១៣:២១)។ ដូចនេះ ទូលបង្គំ​ស្អប់​អំពើ​បាប ដែល​ទូលបង្គំ​នៅ​តែ​បន្ត​ប្រព្រឹត្ត ហើយ​ស្អប់​គំនិត​ដែល​មាន​បាប ដែល​ទូលបង្គំ​កំពុងតែ​មាន”។ នេះ​ជា​ជំនឿ​ដ៏​ពិត និង​ត្រឹមត្រូវ ដែល​នាំឲ្យ​បាន​សង្គ្រោះ។ នេះ​ជា​ជំនឿ ដែល​អាច​យល់​ច្បាស់​ អំពី​សេចក្តី​ដែល​ចែងថា…

Read article
មានចិត្តក្លាហាន ដើម្បីព្រះយេស៊ូវ

អ្នកណា​ដែល​មិន​យក​ឈើឆ្កាង​ខ្លួន មក​តាមខ្ញុំ អ្នកនោះ​មិន​គួរ​នឹង​ខ្ញុំ​ឡើយ។ ម៉ាថាយ ១០:៣៨ កាល​ឆ្នាំ១៥៥ នៃ​គ្រីស្ទ​សករាជ លោកគ្រូ​ប៉ូលីខាប(Polycarp) ជា​អ្នកបង្កើត​ពួក​ជំនុំ​សម័យ​ដើម បាន​ទទួលរង​ការគម្រាម​​ដុត​សម្លាប់​ទាំង​រស់ ដោយសារ​គាត់​ជឿ​ព្រះគ្រីស្ទ។ គាត់​បាន​ឆ្លើយតប​ទៅ​គេ​វិញ​ថា “អស់​រយៈពេល៨៦ឆ្នាំ​ហើយ ដែល​ខ្ញុំ​បាន​ធ្វើការ​បម្រើ​ព្រះ ហើយ​ព្រះអង្គ​មិនដែល​ធ្វើខុស​មក​លើ​ខ្ញុំ​សោះ​។ តើ​ធ្វើ​ដូចម្តេច​ឲ្យ​ខ្ញុំ​អាច​ពោល​ពាក្យ​ប្រមាថ​ព្រះ​ដ៏​ជា​មហា​ក្សត្រ​របស់ខ្ញុំ ដែល​បាន​សង្រ្គោះ​ខ្ញុំ​ឲ្យ​រួចពី​បាប?” ការ​ឆ្លើយតប​របស់​លោកគ្រូ​ប៉ូលីខាប អាច​ធ្វើជា​គំរូ​ដែល​លើកទឹកចិត្ត​យើង ពេលណា​យើង​ប្រឈមមុខ​ដាក់​ការ​ល្បងល​ដ៏​ធ្ងន់ធ្ងរ ដោយសារ​យើង​មាន​ជំនឿ​លើ​ព្រះយេស៊ូវ​ ដែល​ជា​ក្សត្រ​របស់​យើង។ មុន​ពេល​ព្រះយេស៊ូវ​សុគត សាវ័ក​ពេត្រុស​បាន​ប្រកាស​ក្ដែង​ៗ​ចំពោះ​ព្រះគ្រីស្ទ​ថា “ទូលបង្គំ​ស៊ូ​តែ​ប្តូរជីវិត​ជំនួស​ទ្រង់”(យ៉ូហាន ១៣:៣៧)។ ព្រះយេស៊ូវ​បាន​ស្គាល់​លោក​ពេត្រុស ច្បាស់​ជាង​លោក​ពេត្រុស​ស្គាល់​ខ្លួនឯង។ ព្រះអង្គ​ក៏បាន​មាន​បន្ទូល​តប​ទៅ​គាត់​ថា “តើ​អ្នក​នឹង​ប្តូរជីវិត​ជំនួស​ខ្ញុំ​ឬ ប្រាកដ​មែន ខ្ញុំ​ប្រាប់​អ្នកជា​ប្រាកដ​ថា មាន់​មិន​រងាវ​ទៀត ទាល់តែ​អ្នក​បាន​ប្រកែក៣ដង ថា​មិន​ស្គាល់​ខ្ញុំ”(ខ.៣៨)។ ទោះជាយ៉ាងណា​ក៏ដោយ បន្ទាប់ពី​ព្រះយេស៊ូវ​មាន​ព្រះ​ជន្ម​រស់​ឡើងវិញ សាវ័ក​ពេត្រុស​ក៏បាន​ចាប់ផ្តើម​បម្រើ​ព្រះអង្គ ដោយចិត្ត​ក្លាហាន ហើយ​ទីបំផុត​ក៏បាន​ថ្វាយ​សិរីល្អ​ដល់​ព្រះអង្គ តាមរយៈ​ការ​ស្លាប់​របស់​គាត់(ខ.២១:១៦-១៩)។ តើ​អ្នកជា​លោកគ្រូ​ប៉ូលីកាប ឬ​សាវ័ក​ពេត្រុស? បើ​និយាយ​ឲ្យ​ស្មោះត្រង់​ទៅ មនុស្ស​ភាគច្រើន គឺ​មាន​លក្ខណៈ​ដូច​លោក​ពេត្រុស ដែល “ខ្វះ​សេចក្តី​ក្លាហាន” មិន​អាច​និយាយ ឬ​ប្រព្រឹត្តិ​ឲ្យ​សក្តិ​សមជា​អ្នកជឿ​ព្រះយេស៊ូវ​ ទោះ​នៅក្នុង​ថ្នាក់រៀន បន្ទាប់​ធ្វើការ ឬ​កន្លែង​ញាំ​អាហារ​ក្តី។ ចូរ​យើង​កុំ​ឲ្យ​ចំណុច​ខ្វះខាត​ដូចនេះ ក្លាយជា​លក្ខណៈ​សម្បត្តិ​របស់​យើង​ឡើយ។…

Read article
ជំនឿតូចបំផុត

ដូច្នេះ មិន​សំរេច​នឹង​អ្នកណា​ដែល​ចង់បាន ឬ​នឹង​អ្នកណា​ដែល​ខំ​រត់​តាម​នោះ​ទេ គឺ​ស្រេចនឹង​ព្រះ ដែល​មាន​សេចក្តី​មេត្តាករុណា​វិញ។ រ៉ូម ៩:១៦ ក្នុងនាម​យើង​ជា​អ្នកជឿ​ព្រះអង្គ យើង​ត្រូវ​ដឹង​ច្បាស់​ថា នៅដើម​ឆ្នាំ​ថ្មីនេះ អ្វី​គ្រប់យ៉ាង​ដែល​យើង​នឹង​ទទួល​ពី​ព្រះអង្គ គឺ​ដោយសារ​សេចក្តី​មេត្តាករុណា​របស់​ព្រះអង្គ។ គ្រប់​ទាំង​ការ​សប្បាយ ឬ​ការ​ឈឺចាប់​ដែល​យើង​នឹង​ជួប គឺ​សុទ្ធតែ​ ដោយសារ​សេចក្តី​មេត្តា​កុរ​ណា។ មូលហេតុ​ដែល​ព្រះគ្រីស្ទ​យាងចុះ​មក​ក្នុង​លោកិយ​នេះ គឺ​ដើម្បី“ឲ្យ​ពួក​សាសន៍​ដទៃ បាន​សរសើរ​ដំកើង​ព្រះ​ដែរ ដោយ​ព្រោះ​សេចក្តី​មេត្តាករុណា​របស់​ទ្រង់”(រ៉ូម ១៥:៩)។ យើង​បាន​កើតជា​ថ្មី “តាម​សេចក្តី​មេត្តាករុណា​ដ៏​ធំ​របស់​ទ្រង់”(១ពេត្រុស ១:៣)។ យើង​អធិស្ឋាន​រាល់ថ្ងៃ “ដើម្បី​ទទួល​សេចក្តី​មេត្តា​កុរ​ណា”(ហេព្រើរ ៤:១៦) ហើយ​ឥឡូវនេះ យើង​កំពុងតែ “រង់ចាំ​សេចក្តី​មេត្តាករុណា​របស់​ព្រះយេស៊ូវ​គ្រីស្ទ ជា​ព្រះអម្ចាស់​នៃ​យើង ឲ្យបាន​ជីវិត​អស់​កល្ប​ជានិច្ច”(យូដាស ១:២០)។ បើ​គ្រីស្ទបរិស័ទ​ណា​ម្នាក់​បង្ហាញ​ចេញ​នូវ​លក្ខណៈ​ដែល​គួរឲ្យ​ជឿ នោះ​គឺ​គាត់​មាន​លក្ខណៈ​គួរឲ្យ​ជឿ ដោយសារ “សេចក្តី​មេត្តាករុណា​របស់​ព្រះអម្ចាស់” (១កូរិនថូស ៧:២៥)។ ក្នុង​បទ​គម្ពីរ លូកា ១៧:៥-៦ ពួក​សាវ័ក​បាន​ទូល​សូម​ព្រះអម្ចាស់​ថា “សូម​ចម្រើន​សេចក្តី​ជំនឿ​ដល់​យើងខ្ញុំ​ទៀត​ផង!” ហើយ​ព្រះយេស៊ូវ​មាន​បន្ទូល​ថា “បើ​អ្នករាល់គ្នា​មាន​សេចក្តី​ជំនឿ​ដូច​គ្រាប់ពូជ១យ៉ាង​ល្អិត នោះ​នឹង​និយាយទៅ​ដើម​មន​នេះ​ថា ចូរ​ឯង​រលើង​ទៅ​ដុះ​ក្នុង​សមុទ្រ​ទៅ នោះ​គង់តែ​នឹង​ស្តាប់​បង្គាប់​អ្នក​ដែរ”។ ម្យ៉ាងទៀត បញ្ហា​ក្នុង​ជីវិត និង​ការងារ​គ្រីស្ទបរិស័ទ គឺ​មិន​ស្ថិតនៅ​លើ​កម្លាំង ឬ​បរិមាណ​នៃ​ជំនឿ​របស់​យើង​ទេ ព្រោះ​កម្លាំង…

Read article
ស្ថិតក្រោមការថែរក្សារបស់ព្រះអង្គជានិច្ច

តើ​ទូលបង្គំ​នឹង​ទៅ​ឯណា ឲ្យ​រួចពី​ព្រះវិញ្ញាណ​ទ្រង់ តើ​នឹង​រត់​ទៅ​ឯណា ឲ្យ​រួចពី​ព្រះ​ភក្ត្រ​ទ្រង់? ទំនុកដំកើង ១៣៩:៧ បន្ទាប់ពី​មន្រ្តី​ពន្ធនាគារ​បាន​ឆែកឆេរ​ខ្លួនខ្ញុំ​ហើយ ខ្ញុំ​ក៏បាន​បោះជំហាន​ចូល​ទៅ​ក្នុង​មន្ទីរ​ឃុំឃាំង ហើយ​ចុះ​ហត្ថ​លេខា​នៅ​លើ​បញ្ជី​ឈ្មោះ​អ្នក​ចូល​សួរសុខទុក្ខ​អ្នកទោស រួច​អង្គុយ​នៅកន្លែង​រង់​ចាំ​ដែល​មាន​មនុស្ស​កកកុញ។ ខ្ញុំ​ក៏បាន​អធិស្ឋាន​យ៉ាង​ស្ងាត់ស្ងៀម ដោយ​មើល​ទៅ​មនុស្ស​ធំ​នៅ​មិនសុខ ហើយ​ដកដង្ហើម​វែង ខណៈ​ពេល​ដែល​ក្មេង​ៗ​រអ៊ូរទាំ​អំពី​ការ​រង់ចាំ​វេន​ចូល​ជួប​អ្នកទោស។ ប្រហែល១ម៉ោង​ក្រោយមក អ្នកយាម​ប្រដាប់ដោយ​អាវុធ​ក៏បាន​ហៅឈ្មោះ​ក្នុង​បញ្ជី​រ ដែល​មានឈ្មោះ​ខ្ញុំ​ផង​ដែរ។ គាត់​ក៏បាន​នាំ​ក្រុម​របស់​យើង ចូល​ទៅ​ក្នុង​បន្ទប់​មួយ ហើយក៏​បាន​ប្រាប់​យើង​ឲ្យ​ទៅ​អង្គុយ​នៅ​លើ​កៅអី ដែលគេ​បាន​កំណត់។ ពេល​ដែល​កូនចុង​របស់ខ្ញុំ​បាន​អង្គុយ​ចុះ នៅ​លើ​កៅអី នៅ​ផ្នែក​ម្ខាងទៀត​នៃ​បន្ទប់ ដែល​ខណ្ឌ​ជា​ពីរ ដោយ​កញ្ចក់​បង្អួច​ក្រាស់​ៗ ហើយក៏​បាន​លើក​ទូរស័ព្ទ ដើម្បី​និយាយ​ជាមួយ​ខ្ញុំ ជម្រៅ​នៃ​ភាព​អស់សង្ឃឹម​ក៏បាន​គ្រប​សង្កត់ចិត្ត​ខ្ញុំ។ តែ​ក្នុង​ពេល​ខ្ញុំ​កំពុង​យំ​នោះ ព្រោះ​ទ្រង់​បាន​ធានា​ដល់​ខ្ញុំ​ថា កូនចុង​របស់ខ្ញុំ​នៅតែ​ស្ថិត​ក្រោម​ការ​ថែរក្សា​របស់​ព្រះអង្គ​ទេ។ ក្នុង​បទ​គម្ពីរ​ទំនុកដំកើង ជំពូក១៣៩ ស្តេច​ដាវីឌ​បាន​ទូល​ព្រះអម្ចាស់​ថា “ឱ​ព្រះយេហូវ៉ា​អើយ ទ្រង់​បាន​ពិនិត្យមើល ហើយ​បាន​ស្គាល់​ទូលបង្គំ​ផង …ក៏​ស្គាល់​អស់ទាំង​ផ្លូវ​ប្រព្រឹត្ត​របស់​ទូលបង្គំ​ដែរ”(ខ.១-៣)។ ការប្រកាស​របស់​ទ្រង់ អំពី​ព្រះ​ដែល​ជ្រាប​អំពី​អ្វីៗ​ទាំង​អស់ បាន​នាំឲ្យ​ទ្រង់​ពោល​សរសើរ​ព្រះអម្ចាស់​អំពី​ការ​ថែរក្សា និង​ការពារ​ដ៏​ស្និទ្ធស្នាល​របស់​ព្រះអង្គ(ខ.៥)។ ស្តេច​ដាវីឌ​មានការ​ស្ញប់ស្ញែង​ចំពោះ​ភាព​អស្ចារ្យ​នៃ​ប្រាជ្ញា​របស់​ព្រះអម្ចាស់ និង​ចំពោះ​ជម្រៅ​នៃ​ការ​ប៉ះពាល់​ចិត្ត​ទ្រង់ បាន​ជា​ទ្រង់​សួរ​សំណួរ​ពីរ ក្នុង​ន័យ​សរសើរ​ដំកើង​ថា “តើ​ទូលបង្គំ​នឹង​ទៅ​ឯណា ឲ្យ​រួចពី​ព្រះវិញ្ញាណ​ទ្រង់ តើ​នឹង​រត់​ទៅ​ឯណា ឲ្យ​រួចពី​ព្រះ​ភក្ត្រ​ទ្រង់?”(ខ.៧)។ ពេលណា​យើង ឬ​មនុស្ស​ជា​ទីស្រឡាញ់​របស់​យើង ស្ថិត​ក្នុង​ស្ថានភាព​ទាល់ច្រក ដែល​បណ្តាល​ឲ្យ​យើង​អស់សង្ឃឹម…

Read article
ការបង្រួបបង្រួមជាតិសាសន៍

ទ្រង់​នឹង​វិនិច្ឆ័យ​រវាង​អស់ទាំង​នគរ ហើយនឹង​សំរេច​រឿង​ដល់​សាសន៍​ជាច្រើន។ អេសាយ ២:៤ ខ្សែ​បន្ទាត់​ព្រំដែន​រវាង​សហរដ្ឋអាមេរិក និង​ប្រទេស​កាណាដា មាន​ប្រវែង​វែង​ជាងគេ​បំផុត នៅ​លើ​ពិភពលោក ដែល​ទាំង​ព្រំប្រទល់​ដីគោក និង​ទឹក​មាន​ប្រវែង​ជា​សរុប ៨៨៨៩គីឡូម៉ែត្រ។ គេ​បាន​កាប់​ឆ្កាព្រៃ​នៅ​លើ​ផ្ទៃដី​មាន​ទទឹង៣ម៉ែត្រ នៅ​សង្ខាង​ខ្សែបន្ទាត់​ព្រំដែន​នោះ ជា​ទៀងទាត់ ដើម្បីកុំឲ្យ​មានការ​យល់​ច្រឡំ អំពី​ខ្សែបន្ទាត់​ព្រំដែន។ ផ្ទៃ​ដី​វែង​ដែល​មិន​មាន​ដើមឈើ​ដុះ​នេះ ត្រូវ​បាន​គេ​ហៅថា “តំបន់​កាប់​ឆ្កាព្រៃ” និង​មាន​បង្គោលព្រំ​ដែន​ជាង៨ពាន់​ដើម ដើម្បីឲ្យ​អ្នកដំណើរ​ទាំងឡាយ ដឹង​ថា ខ្សែបន្ទាត់​ដែល​បាន​ចែក​ប្រទេស​ទាំងពីរ​ដាច់​ពី​គ្នា ស្ថិតនៅ​កន្លែងណា។ ការ​កាប់​ឆ្កាព្រៃ​នៅ​ជាប់​ខ្សែបន្ទាត់​ព្រំ​ដែន​នេះ ជា​តំណាង​ឲ្យ​ការ​ញែក​ដាច់​ពី​គ្នា​រវាង​រដ្ឋាភិបាល និង​វប្បធម៌។ សម្រាប់​អ្នកជឿ​ព្រះយេស៊ូវ​ យើង​រង់ចាំ​ពេល​ដែល​ព្រះ​ទ្រង់​នឹង​លប់​បំបាត់​ព្រំដែន​ទាំងអស់ ហើយ​បង្រួបបង្រួម​គ្រប់​ជាតិសាសន៍​ នៅ​លើ​ពិភព​លោក នៅ​ក្រោម​ការ​គ្រង​រាជ​របស់​ព្រះអង្គ។ ហោរា​អេសាយ​បាន​ថ្លែង​ទំនាយ អំពី​ពេល​អនាគត ដែល​ព្រះវិហារ​ព្រះអង្គ នឹង​ត្រូវ​បាន​គេ​សាងសង់​ឡើងវិញ​យ៉ាង​រឹងមាំ និង​លើក​ដំកើង​ឲ្យ​ខ្ពស់​ឡើង(អេសាយ ២:២)។ មនុស្ស​មក​ពី​គ្រប់​ជាតិសាសន៍​នឹង​ជួបជុំគ្នា ដើម្បី​ដើរតាម​ផ្លូវ​របស់​ព្រះអង្គ(ខ.៣)។ យើង​នឹង​មិន​ពឹងផ្អែក​ទៅលើ​ការ​ប្រឹងប្រែង​របស់​មនុស្ស ដែល​មិន​អាច​បញ្ចៀស​សង្គ្រាម​បាន​នោះ​ទេ។ ក្នុងនាម​ព្រះអង្គ​ជា​ស្តេច​ដ៏​ពិត​របស់​យើង ព្រះអង្គ​នឹង​ជំនុំជម្រះ​ជាតិសាសន៍​ទាំងឡាយ ហើយ​ដោះស្រាយ​រាល់​បញ្ហា​ជម្លោះ(ខ.៤)។ តើ​អ្នក​អាច​ស្រមៃឃើញ​ពិភពលោក​ដែល​គ្មាន​ការ​បែកបាក់ និង​ជម្លោះ យ៉ាងណា​ខ្លះ? នោះ​ជា​អ្វី​ដែល​ព្រះ​ទ្រង់​បាន​សន្យា​ប្រទាន​យើង! ទោះ​យើង​ធ្លាប់​មានការ​បែកបាក់​យ៉ាងណាក៏ដោយ យើង​នឹងអាច “ដើរ​ក្នុង​ពន្លឺ​របស់​ព្រះអម្ចាស់”(ខ.៥) ហើយ​សម្រេចចិត្ត​ថ្វាយព្រះ​អង្គ​នូវ​ភាព​ស្មោះស្ម័គ្រ នៅ​ពេល​ឥឡូវនេះ។ យើង​ដឹង​ថា…

Read article
ក្នុងព្រះហស្តព្រះអង្គ

ព្រះ​ដែល​បាន​ហៅ​អ្នករាល់គ្នា ទ្រង់​ស្មោះត្រង់ ទ្រង់​នឹង​ធ្វើ​សំរេច​ការនោះ។ ១ថែស្សាឡូនីច ៥:២៤ កាល​កូនស្រី​ខ្ញុំ​មាន​អាយុ១៨ឆ្នាំ គាត់​បាន​បោះជំហាន​ចូល​ទៅ​ក្នុង​យុគសម័យ​ថ្មី​មួយទៀត​នៃ​ជីវិត​គាត់ ដោយ​បាន​ក្លាយជា​មនុស្ស​ពេញវ័យ ដែល​មាន​សិទ្ធិ​បោះឆ្នោត ហើយ​មិនយូរ​ប៉ុន្មាន គាត់​នឹង​បញ្ចប់​ថ្នាក់​វិទ្យាល័យ។ ការ​ផ្លាស់​ប្តូរ​នេះ​បាន​ធ្វើឲ្យ​ខ្ញុំ​មាន​អារម្មណ៍​ថា មានរឿង​បន្ទាន់​ជាច្រើន​ដែល​ត្រូវ​ធ្វើ ដោយ​ខ្ញុំ​នៅ​សល់​ពេលវេលា​ដ៏​មានតម្លៃ​តែ​បន្តិចបន្តួច សម្រាប់​ចំណាយ​ជាមួយ​គាត់ នៅ​ក្រោម​ដំបូលផ្ទះ​តែមួយ ដើម្បី​នាំ​គាត់​ឲ្យ​ស្គាល់​ប្រាជ្ញា ដែល​គាត់​ត្រូវការ ដើម្បី​ប្រឈមមុខ​ដាក់​ពិភពលោក​ដោយ​ខ្លួនឯង នៅក្នុង​ការ​គ្រប់គ្រង​ហិរញ្ញវត្ថុ មានការ​ប្រុងប្រយ័ត្ន​ចំពោះ​បញ្ហា​របស់​លោកិយ និង​ធ្វើការ​សម្រេចចិត្ត​ឲ្យបាន​ត្រឹមត្រូវ។ ខ្ញុំ​ត្រូវ​ដឹង​អំពី​កាតព្វកិច្ច​ដែល​ត្រូវ​បង្រៀន​កូនស្រី​របស់ខ្ញុំ អំពី​របៀប​ប្រឈមមុខ​ដាក់​បញ្ហា​ក្នុង​ជីវិត។ នេះ​ជា​រឿង​ធម្មតា​ ហើយ​ងាយ​ស្រួល​យល់​ទេ។ តែ​ខ្ញុំ​ក៏​ដឹង​ដែរ​ថា ខ្ញុំ​មាន​តួនាទី​ដ៏​សំខាន់ តែ​វា​មិនមែន​ជា​កិច្ចការ​ដែល​ខ្ញុំ​ត្រូវ​ធ្វើ​តែម្នាក់ឯង​នោះ​ទេ។ សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​សរសេរ​សំបុត្រ​ផ្ញើ​ទៅ​ពួក​ជំនុំ​នៅ​ទី​ក្រុង​ថែស្សាឡូនីច ជា​ក្រុម​មនុស្ស​ដែល​គាត់​បាន​ចាត់ទុកជា​កូន​ក្នុង​សេចក្តី​ជំនឿ ព្រោះ​គាត់​បាន​បង្រៀន​ពួក​គេ អំពី​ព្រះយេស៊ូវ​។ ក្នុង​សំបុត្រ​នោះ គាត់​បាន​ជំរុញ​ពួក​គេ​ឲ្យ​ជួយ​គ្នា​ទៅវិញ​ទៅ​មក(១ថែស្សាឡូនីច ៥:១៤-១៥) តែ​ទីបំផុត​គាត់​ក៏បាន​ទុកចិត្ត​ថា ព្រះអង្គ​ជា​អ្នកជួយ​ពួក​គេ​ឲ្យ​លូតលាស់។ គាត់​ទទួលស្គាល់​ថា ព្រះអង្គ​នឹង​ញែក​ពួក​គេ​រាល់គ្នា​ចេញ​ជា​បរិសុទ្ធ​សព្វគ្រប់(ខ.២៣)។ សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​ទុកចិត្ត​ថា ព្រះ​ទ្រង់​នឹង​ធ្វើការ​អ្វី​ដែល​គាត់​មិន​អាច​ធ្វើ​បាន គឺ​រៀបចំ​ពួក​គេ “ខាងវិញ្ញាណ ខាង​ផ្លូវចិត្ត និង​ផ្លូវកាយ” ឲ្យ​ត្រៀមខ្លួន​សម្រាប់​ការ​យាង​មកវិញ​របស់​ព្រះអង្គ​(ខ.២៣)។ សំបុត្រ​ដែល​គាត់​ផ្ញើ​ទៅ​ពួក​ជំនុំ​នៅ​ទី​ក្រុង​ថែស្សាឡូនីច​មានការ​បង្រៀន​សំខាន់​ៗ​ជាច្រើន តែ​តាមរយៈ​ការដែល​គាត់​បាន​ទុកចិត្ត​ថា ព្រះ​ទ្រង់​នឹង​ថែរក្សា​សុខមាលភាព និង​រៀបចំខ្លួន​ពួក​គេ នោះ​យើង​អាច​រៀនសូត្រ​បាន​ថា ការលូតលាស់​ក្នុង​ជីវិត​របស់​មនុស្ស​ដែល​យើង​ថែរក្សា ស្ថិតនៅ​ក្នុង​ព្រះហស្ត​ព្រះអង្គ(១កូរិនថូស ៣:៦)។—KIRSTEN…

Read article
ការសោកសង្រេង និងក្តីអំណរ

ដល់​ម៉្លេះ​បាន​ជា​បណ្តាជន​រក​ស្គាល់​សូរ​សំឡេង​ណា​ដែល​អរ​សប្បាយ និង​សូរ​សំឡេង​របស់​អ្នក​ដែល​យំ នោះ​មិនបានទេ។ អែសរ៉ា ៣:១៣ គ្រួសារ​របស់​អេនជេឡា(Angela) បាន​ជាប់​នៅក្នុង​ការ​សោកសង្រេង ដោយសារ​ពួក​គេ​មានការ​កាន់ទុក្ខ​ជាបន្តបន្ទាប់ ចំពោះ​ការ​ស្លាប់​របស់​មនុស្ស​បី​នាក់ ក្នុងរយៈពេល​តែ៤សប្តាហ៍​ប៉ុណ្ណោះ។ បន្ទាប់ពី​ការ​កាន់ទុក្ខ ដោយសារ​ការបាត់បង់​ជីវិត​ភ្លាមៗ​របស់​ក្មួយប្រុស​របស់​គាត់ គាត់​ក៏បាន​ជួបជុំគ្នា​ជាមួយ​បងប្អូន​ស្រី​របស់​គាត់​ពីរ​នាក់ នៅ​ជុំវិញ​តុ ក្នុង​ផ្ទះបាយ អស់​រយៈពេល៣ថ្ងៃ ហើយក៏​បាន​ចេញ​ពី​ផ្ទះ ដើម្បី​ទិញ​កោដិ​ដាក់​ធាតុ ទិញ​អាហារ​នៅ​ក្រៅ​ផ្ទះ និង​ចូលរួម​ពិធីបុណ្យ​សព។ ខណៈ​ពេល​ដែល​ពួក​គេ​ទួញ​យំ ដោយសារ​ការ​ស្លាប់​របស់​មេសិន(Mason) ពួក​គេ​ក៏បាន​អរ​សប្បាយ​ផង​ដែរ ចំពោះ​រូបថត​អេកូ​របស់​កូន ដែល​កំពុង​លូតលាស់​ក្នុង​ផ្ទៃ​របស់​ប្អូនស្រី​ពៅ​របស់​គាត់។ ពេល​មួយ អេនជេឡា​ក៏បាន​រក​ឃើញ​ការកម្សាន្ត​ចិត្ត ក្នុង​កណ្ឌ​អែសរ៉ា​នៃ​ព្រះគម្ពីរ​សញ្ញាចាស់។ បទ​គម្ពីរ​នោះ​បាន​ពិពណ៌នា អំពី​ការដែល​រាស្រ្ត​របស់​ព្រះ​វិលត្រឡប់​មក​ទីក្រុង​យេរូសាឡិម​វិញ បន្ទាប់ពី​ចក្រភព​បាប៊ីឡូន​បាន​បំ​ផ្លាញ​ព្រះវិហារ និង​និរទេស​ពួក​គេ ចេញពី​ទីក្រុង​ជាទីស្រឡាញ់​របស់​ពួក​គេ(មើល អែសរ៉ា ១)។ ខណៈ​ពេល​ដែល​លោក​អែសរ៉ា​ឃើញ​គេ​សាងសង់​ព្រះវិហារ​ឡើងវិញ គាត់​ក៏បាន​ឮ​សម្លេង​សរសើរ​ដំកើង​ព្រះ ដោយ​អំណរ(៣:១០-១១)។ ប៉ុន្តែ ទន្ទឹម​នឹង​នោះ គាត់​ក៏បាន​ស្តាប់​សម្លេង​ទួញ​យំ របស់​អ្នក​ដែល​បាន​នឹក​ចាំ អំពី​ការរស់នៅ មុន​ពេល​ការ​និរទេស (ខ.១២)។ អេនជេឡា​បាន​រក​ឃើញ​ការកម្សាន្ត​ចិត្តជា​ពិសេស ក្នុង​បទ​គម្ពីរ​ដែល​បាន​ចែងថា “បណ្តាជន​រក​ស្គាល់​សូរ​សំឡេង​ណា​ដែល​អរ​សប្បាយ និង​សូរ​សំឡេង​របស់​អ្នក​ដែល​យំ នោះ​មិនបាន​ទេ ពីព្រោះ​គេ​ស្រែក​ជា​យ៉ាង​ខ្លាំង ហើយ​សូរ​សំរែក​នោះ ក៏​ឮ​ទៅ​ឆ្ងាយ​ផង”(ខ.១៣)។ គាត់​បាន​ទទួលស្គាល់​ថា ទោះ​គាត់​កំពុង​លិចលង់​ក្នុង​ការ​សោកសង្រេង​ជ្រៅ​យ៉ាងណាក៏ដោយ…

Read article
ព្រះដែលស្អាងឡើងវិញ

អញ​នឹង​ឲ្យ​មាន​ខ្យល់​ដង្ហើមចូល​ក្នុង​ឯង​រាល់គ្នា ហើយ​ឯង​នឹង​មានជីវិត​ឡើង។ អេសេគាល ៣៧:៥ កាលពី​ថ្ងៃទី៤ ខែ​វិច្ឆិកា ឆ្នាំ១៩៦៦ ទឹកជំនន់​ដ៏​ហិនហោច បាន​បង្ក​ការ​ជន់​លិច​ទី​ក្រុង​ផ្លូ​រិន ប្រទេស​អ៊ីតាលី បណ្តាល​ឲ្យ​មានការ​ខូចខាត​ផ្ទាំងគំនូរ​ពិធី​លៀង​ព្រះអម្ចាស់​ចុងក្រោយ ជា​ស្នាដៃ​ដ៏​ល្បីល្បាញ​របស់​លោក​ហ្ស៊រហ្សូ វ៉ា​សារី(Giorgio Vasari)។ ផ្ទាំងគំនូរ​លើ​ជញ្ជាំង​នេះ​បាន​លិច​នៅ​ក្រោម​ភក់ និង​ទឹក ហើយនិង​ប្រេង​ក្តៅ អស់​រយៈពេល​ជាង១២ម៉ោង។ ពណ៌​ថ្នាំ​របស់​វា​បាន​ប្រែជា​ទន់ ហើយ​ស៊ុម​ឈើ​ក៏បាន​ខូចខាត​យ៉ាងដំណំ ធ្វើឲ្យ​មនុស្សជា​ច្រើន​ជឿ​ថា ផ្ទាំងគំនូរ​នេះ​មិន​អាច​ជួសជុល​បានទេ។ ទោះជាយ៉ាងណា​ក៏ដោយ បន្ទាប់ពី​មានការ​ប្រឹងប្រែង​អភិរក្ស​យ៉ាង​ផ្ចិតផ្ចង់ អស់​រយៈពេល៥០ឆ្នាំ អ្នកជំនាញ និង​អ្នក​ស្ម័គ្រចិត្ត អាច​ជម្នះ​ឧបសគ្គ​ដ៏​ធំ​សម្បើម ហើយក៏​បាន​ជួសជុល​ផ្ទាំងគំនូរ​ដ៏​មានតម្លៃ យ៉ាង​ជោគជ័យ។ កាល​ចក្រភព​បាប៊ីឡូន​ចូលកាន់​កាប់​ទឹកដី​អ៊ីស្រាអែល ប្រជាជន​ធ្លាក់​ចូលក្នុង​ភាព​អស់សង្ឃឹម ដោយ​ហ៊ុមព័ទ្ធ ទៅ​ដោយ​សេចក្តី​ស្លាប់ និង​ភាព​ហិនហោច ដែល​តម្រូវឲ្យ​មានការ​ស្តា​ឡើងវិញ(មើល​បរិទេវ ១)។ ក្នុង​អំឡុង ពេល​ដ៏​វឹកវរ​នោះ ព្រះ​ទ្រង់​ក៏បាន​នាំ​ហោរា​អេសេគាល ទៅ​ជ្រលងភ្នំ​មួយ ហើយក៏​បាន​ប្រទាន​ការ​បើក​សម្ដែង​នៅ​កន្លែង ដែល​មាន​ឆ្អឹង​ខ្មោច​ព័ទ្ធ​ជុំវិញ​គាត់។ ព្រះអង្គ​ក៏បាន​សួរ​គាត់​ថា “តើ​ឆ្អឹង​ទាំងនេះ​នឹង​រស់​ឡើងវិញ​បាន​ឬ?” ហោរា​អេសេគាល​ក៏បាន​ទូល​ឆ្លើយ​ថា “ឱ​ព្រះអម្ចាស់​យេហូវ៉ា​អើយ ទ្រង់​ជ្រាប​ហើយ”(អេសេគាល ៣៧:៣)។ ព្រះអម្ចាស់​ក៏បាន​ប្រាប់​គាត់ ឲ្យ​ថ្លែង​ទំនាយ​អំពី​ឆ្អឹង​ទាំងនោះ ដើម្បីឲ្យ​ពួក​គេ​អាច​មានជីវិត​រស់​ឡើងវិញ។ លោក​ហោរា​ក៏បាន​ពិពណ៌នា​ថា “កំពុង​ដែល​ខ្ញុំ​ទាយ នោះ​មាន​ឮ​សូរ​ក្រិក​ៗ…

Read article
ថ្វាយការសរសើរដំកើង ដោយការដឹងគុណ

ព្រះយេស៊ូវ​បាន​លាង​សម្អាត​យើង ឲ្យ​ជ្រះ​បាប។ ហេតុអ្វី​យើង​នៅតែ​មិន​មានការ​ដឹងគុណ​ព្រះអង្គ? នៅ​ថ្ងៃនេះ​ដែរ លោកគ្រូ អរ ស៊ី ស្ព្រោល(R.C. Sproul) សូម​ធ្វើការ​បកស្រាយ​អំពី​ការ​ដឹងគុណ​ព្រះអង្គ​សង្គ្រោះ​យើង ដែល​នាំឲ្យមាន​ការថ្វាយបង្គំ​ដោយ​កោតខ្លាច និង​ការបម្រើ​ដោយ​អំណរ ក្នុង​ជីវិត​យើង។ អត្ថបទ បទ​គម្ពីរ​លូកា ១៧:១២ បាន​ចែងថា “លុះ​យាង​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ភូមិ១ ក៏​មាន​មនុស្ស​ឃ្លង់១០នាក់​មក​ជួបនឹង​ទ្រង់ ឈរ​នៅ​ពី​ចំងាយ ស្រែក​ទូល​ថា”។ ត្រង់​ចំណុច​នេះ យើង​ដឹង​ថា ក្នុងទឹក​ដី​អ៊ីស្រាអែល​នៅ​សម័យ​បុរាណ ពេលណា​គេ​ពិនិត្យ​ឃើញថា អ្នក​មាន​ជំងឺឃ្លង់ នោះ​អ្នក​នឹង​រស់នៅ​ដាច់ដោយឡែក​ពី​គេ តាមរបៀប​ដ៏​អាក្រក់​បំផុត។ ការរស់នៅ​ដាច់ដោយឡែក​នោះ មិន​មាន​រយៈពេល​តែ១សប្តាហ៍ ឬ២សប្តាហ៍​នោះ​ទេ តែ​ពេញ​មួយ​ជីវិត​របស់​អ្នក លើកលែងតែ​ក្នុងករណី អ្នក​បាន​ជា​ពី​ជំងឺឃ្លង់ តាមរបៀប​ដ៏​អស្ចារ្យ​ណាមួយ។ អ្នក​ត្រូវ​គេ​ដាក់​ទោស​ឲ្យ​រស់នៅ​តែ​ឯង កាត់​ផ្តាច់​ទំនាក់ទំនង​ពី​សហគមន៍ ក្រុម​គ្រួសារ និង​ស្ថាប័ន​សាសនា​នៅ​សម័យ​នោះ។ អ្នក​ត្រូវ​រស់នៅ​ក្នុង​វណ្ណៈ​ទាប​បំផុត ហើយ​ក្រៅពី​អ្នក​កើត​ឃ្លង់​ដូចគ្នា នោះ​អ្នក​មិន​អាច​ទំនាក់ទំនង​ជាមួយ​អ្នកដទៃ​បាន​ឡើយ។ ហេតុនេះ​ហើយ អ្នកជំងឺ​ឃ្លង់​មានការ​ប្រមូល​ផ្តុំគ្នា ក្នុង​មួយ​ក្រុម១០នាក់​ជាដើម ព្រោះ​ពួក​គេ​អាច​នៅ​ក្បែរ​អ្នកជំងឺ​ឃ្លង់ ដែល​កំពុងតែ​វេទនា​ដូចគ្នា​ប៉ុណ្ណោះ។ កាល​ព្រះយេស៊ូវ​យាង​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ភូមិ១ ក៏​មាន​មនុស្ស​ឃ្លង់១០នាក់​មក​ជួបនឹង​ទ្រង់ ឈរ​ស្រែកហៅ​ព្រះអង្គ ពី​ចំងាយ​ថា “ឱ​ព្រះយេស៊ូវ​ ជា​ម្ចាស់​អើយ សូម​មេត្តាប្រោស​យើងខ្ញុំ​ផង”។ ព្រះអង្គ​ក៏បាន​បង្គាប់​ពួក​គេ​ថា…

Read article
ប្រកាន់ខ្ជាប់នូវសេចក្តីសង្ឃឹម

គង់តែ​ខ្ញុំ​នឹង​រីករាយ ដោយសារ​ព្រះយេហូវ៉ា ខ្ញុំ​នឹង​អរ​សប្បាយ​ក្នុង​ព្រះ​ដ៏​ជួយសង្គ្រោះ​ខ្ញុំ​ដែរ។ ហាបាគុក ៣:១៨ មាន​ពេល​មួយ​ប្អូនស្រី​ខ្ញុំ​អាយុ៧ឆ្នាំ បាន​ប្រាប់​យើង​ថា “ខ្ញុំ​ដឹង​ថា ប៉ា​នឹង​ត្រឡប់​មក​ផ្ទះ​វិញ ព្រោះ​គាត់​បាន​ផ្ញើ​ផ្កា​នេះ​ឲ្យ​ខ្ញុំ”។ កាលនោះ ប៉ា​របស់​យើង​បាន​បាត់ខ្លួន ក្នុង​បេសកកម្ម ក្នុង​អំឡុង​សម័យ​សង្គ្រាម។ មុន​ពេល​ប៉ា​ចេញ​ទៅ​បំពេញបេសកកម្ម គាត់​បាន​កុម្ម៉ង់​ទិញ​ផ្កា សម្រាប់​ខួបកំណើត​របស់​ប្អូនស្រី​ខ្ញុំ​ទុកជាមុន ហើយ​គេ​ក៏បាន​ដឹក​ផ្កា​មកដល់ ខណៈ​ពេល​ដែល​គាត់​បាត់ខ្លួន។ តែ​ប្អូនស្រី​ខ្ញុំ​និយាយ​ត្រូវ ប៉ា​ពិតជា​បាន​ត្រឡប់​មក​ផ្ទះ​វិញ​មែន បន្ទាប់ពី​ស្ថានការណ៍​នៃ​ការ​ប្រយុទ្ធ​ដ៏​គ្រោះថ្នាក់។ ហើយ​ប៉ុន្មាន​ទសវត្សរ៍​ក្រោយមក នាង​នៅតែ​រក្សាទុក​ថូផ្កា ដែល​ធ្លាប់​ដាក់​ផ្កា​ទាំងនោះ ជា​ការ​រំឭក ឲ្យ​បន្ត​មាន​សេចក្តី​សង្ឃឹម​ជានិច្ច។ ជួនកាល ការ​ប្រកាន់​ខ្ជាប់​នូវ​សេចក្តី​សង្ឃឹម ក្នុង​ពិភពលោក​ដែល​ប្រេះ​បែក និង​មាន​ពេញដោយ​អំពើបាប មិនមែន​ជា​ការ​ងាយ​ឡើយ។ ឪពុក​ទាំងឡាយ​មិន​តែងតែ​អាច​ត្រឡប់​មក​ផ្ទះ​វិញ ហើយ​ជួនកាល កូន​ៗ​មិន​អាច​សម្រេច​ក្តី​ប្រាថ្នា ដែល​ចង់​ឲ្យ​ពួក​គាត់​ត្រឡប់មកវិញ។ ប៉ុន្តែ ព្រះ​ទ្រង់ប្រទាន​ក្តី​សង្ឃឹម ក្នុង​កាលៈទេសៈ ដែល​ពិបាក​បំផុត។ នៅក្នុង​សម័យ​សង្រ្គាម​ផ្សេងទៀត ហោរា​ហាបាគុក បាន​ថ្លែង​ទំនាយ​អំពី​ការឈ្លានពាន​របស់​ចក្រភព​បាប៊ីឡូន ចូល​នគរ​យូដា(ហាបាគុក ១:៦ មើល ២ពង្សាវតា​ក្សត្រ ២៤) តែ​នៅ​តែ​បញ្ជាក់​ថា ព្រះ​ទ្រង់​តែងតែ​ល្អជា​និច្ច(ហាបាគុក ១:១២-១៣)។ ហោរា​ហាបាគុក​នៅតែ​ចងចាំ​សេចក្តី​សប្បុរស​ដែល​ព្រះ​ទ្រង់​មាន​ចំពោះ​រាស្រ្ត​ព្រះអង្គ​កាលពីមុន បាន​ជា​គាត់​ប្រកាស​ថា “ទោះ​បើ​ដើម​ល្វា​មិន​មាន​ផ្កា ក៏​ឥតមាន​ផ្លែ​ទំពាំងបាយជូរ…

Read article