ឈោងចាប់អ្នកដទៃ តាមវិធីសាស្ត្រថ្មីៗ
សូមអាន ១កូរិនថូស ៩:១៩-២៣ គឺបានត្រឡប់ជាគ្រប់សណ្ឋានទាំងអស់ ដល់មនុស្សទាំងអស់ ប្រយោជន៍ឲ្យបានសង្គ្រោះដល់អ្នកខ្លះ ដោយសារសណ្ឋានទាំងនោះឯង។ ១កូរិនថូស ៩:២២ អ្នកស្រីម៉ារី ស្លេសស័រ(Mary Slessor) ជិះសំពៅទៅប្រទេសខាឡាបា(សព្វថ្ងៃ ជាប្រទេសនីហ្សេរីយ៉ា) នៅទ្វីបអាហ្រ្វិក នៅចុងទសវត្សរ៍ ឆ្នាំ១៨០០។ ពេលនោះ គាត់មានចិត្តក្លៀវក្លា ក្នុងការបន្តការងារបេសកកម្មរបស់លោកដេវីឌ លីវវីងស្តូន(David Livingstone)។ កិច្ចការទីមួយដែលគេចាត់តាំងឲ្យគាត់ធ្វើ គឺជាការបង្រៀននៅសាលារៀន ខណៈពេលដែលគាត់រស់នៅជាមួយបេសកជនដទៃទៀត ហើយបានរស់នៅបែកពីស្វាមីរបស់គាត់ ដោយផ្លាស់ទៅរស់នៅជាមួយមនុស្ស ដែលនាងកំពុងធ្វើការបម្រើ។ ការដែលគាត់ទៅរស់នៅជាមួយប្រជាជនដូចនេះ គឺជារឿងដ៏ចម្លែក នៅសម័យនោះ។ អ្នកស្រីម៉ារីក៏បានទទួលចិញ្ចឹមក្មេងៗរាប់សិបនាក់ ដែលគេបានបោះបង់ចោល។ អស់រយៈពេលជាង៤០ឆ្នាំ គាត់បាននាំក្តីសង្ឃឹម និងដំណឹងល្អទៅដល់អ្នកដែលអស់សង្ឃឹម និងត្រូវការសេចក្តីសង្គ្រោះ។ សាវ័កប៉ុលបានដឹង អំពីសារៈសំខាន់នៃការបំពេញតម្រូវរបស់មនុស្សនៅជុំវិញយើង។ គាត់បានលើកឡើង ក្នុងបទគម្ពីរ ១កូរិនថូស ១២:៤-៥ ថា “រីឯអំណោយទាន នោះមានផ្សេងៗពីគ្នា តែគឺជាព្រះវិញ្ញាណដដែលទេ ហើយក៏មានមុខងារផ្សេងៗ ពីគ្នា តែគឺជាព្រះអម្ចាស់ដដែលទេ”។ ដូចនេះ គាត់បានបម្រើអ្នកដទៃ ដោយការសម្របខ្លួន។ ឧទាហរណ៍ គាត់ថា…
Read article
