You are here:
សេចក្តីជំនឿដែលមិនចេះរង្គោះរង្គើរ

ចូរ​ប្រយ័ត្ន ហើយ​ខំ​ចៀស​ពី​សេចក្តី​លោភ​ចេញ ដ្បិត​ជីវិត​នៃ​មនុស្ស​មិន​ស្រេច​នឹង​បាន​ទ្រព្យសម្បត្តិ​ជា​បរិបូរ​ទេ។ លូកា ១២:១៥ លោក​ខេវិន(Kevin)​បាន​ដើរ​ចូល​ទៅ​ក្នុង​មជ្ឈ​មណ្ឌល​ថែទាំ​មនុស្ស​ចាស់​ជរា ដើម្បី​ប្រមូល​របស់ប្រើ​ប្រាស់​ជា​កម្ម​សិទ្ធិ​របស់​ឪពុក​គាត់ បន្ទាប់​ពី​ឪពុក​គាត់​បាន​លាចាក​លោក។ បុគ្គលិក​នៅ​ទីនោះ​ក៏​បាន​ប្រគល់​ប្រអប់​តូច​ៗ​ពីរ​ដល់​គាត់។ គាត់​និយាយ​ថា នៅ​ថ្ងៃ​នោះ គាត់​ដឹង​ថា ការ​មាន​ទ្រព្យ​សម្បត្តិ​បរិបូរ មិន​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​មនុស្ស​សប្បាយ​ចិត្ត​នោះ​ឡើយ។ លោក​ឡារី(Larry) ដែល​ជា​ឪពុក​គាត់ មិន​ចេះ​កើត​ទុក្ខ ហើយ​តែង​តែ​អាច​ញញឹម និង​លើក​ទឹក​ចិត្ត​អ្នក​ដទៃ បាន​គ្រប់​ពេល។ មូលហេតុ​ដែល​លោក​ឡារី​មាន​សុភមង្គល គឺ​មិន​មែន​ដោយ​សារ “ទ្រព្យ​សម្បត្តិ” ដែល​មិន​អាច​ដាក់​ចូល​ក្នុង​ប្រអប់​នោះ​ឡើយ តែ​ដោយសារ​សេចក្តី​ជំនឿ​ដ៏​រឹងមាំ ដែល​លោក​ឡារី​មាន​ចំពោះ​ព្រះ​យេស៊ូវ ដែល​ជា​ព្រះ​ដ៏​ប្រោស​លោះ។ ព្រះ​យេស៊ូវ​ជំរុញ​យើង​ឲ្យ “​ប្រមូល​ទ្រព្យសម្បត្តិ ទុក​សំរាប់​ខ្លួន នៅ​ឯ​ស្ថានសួគ៌​វិញ”(ម៉ាថាយ ៦:២០)។ ព្រះអង្គ​មិន​បាន​មាន​បន្ទូល​ថា យើង​មិន​អាច​មាន​ផ្ទះ ឬ​ទិញ​ឡាន ឬ​ក៏​សន្សំ​លុយ​សម្រាប់​ពេល​អនាគត ឬ​មួយ​មាន​ទ្រព្យសម្បត្តិ​ច្រើន​នោះ​ទេ។ តែ​ទ្រង់​ជំរុញ​យើង​ឲ្យ​ពិនិត្យ​មើល​ថា យើង​កំពុង​ផ្តោត​ចិត្ត​ទៅ​លើ​អ្វី​ខ្លាំង​ជាង​គេ។ តើ​លោក​ឡារី​បាន​ផ្តោត​ចិត្ត​ទៅ​លើ​អ្វី? គឺ​ផ្តោត​ចិត្ត​ទៅ​លើ​ការ​ស្រឡាញ់​ព្រះ ដោយ​ស្រឡាញ់​អ្នក​ដទៃ។ គាត់​ចូល​ចិត្ត​ទៅ​កន្លែង​ប្រជុំជន ដោយ​និយាយ​សួស្តី និង​លើក​ទឹក​ចិត្ត​អ្នក​ដែល​គាត់​បាន​ជួប។ គាត់​បាន​លើក​ទឹក​ចិត្ត​អ្នក​ដែល​កំពុង​យំ ឬ​ស្តាប់​គេ​ចែក​ចាយ​ទុក្ខ​លំបាក ឬ​អធិស្ឋាន​​ឲ្យ​ពួក​គេ​អស់​ពី​ចិត្ត។ គំនិត​របស់​គាត់​ផ្តោត​ទៅ​លើ​ការ​រស់​នៅ ដើម្បី​ថ្វាយ​សិរីល្អ​ដល់​ព្រះ និង​ដើម្បី​ជា​ប្រយោជន៍​អ្នក​ដទៃ។ យើង​ប្រហែល​ជា​ចង់​សួរ​ខ្លួន​ឯង​ថា តើ​យើង​អាច​សប្បាយ​ចិត្ត ដោយសារ​មាន​ទ្រព្យសម្បត្តិ ដែល​រារាំង​យើង​…

Read article
បានទទួលការលើកទឹកចិត្តក្នុងព្រះ

ឯ​យ៉ូណាថាន ជា​បុត្រា​សូល ក៏​ចេញ​ទៅ​ឯ​ដាវីឌ​នៅ​ក្នុង​ព្រៃ ជួយ​ចំរើន​ឲ្យ​មាន​សេចក្តី​សង្ឃឹម​ក្នុង​ព្រះ​ឡើង។ ១សាំយ៉ូអែល ២៣:១៦ កាលពីឆ្នាំ១៩២៥ លោក​ឡងស្តុន យូស៍(Langston Hughes) ជា​អ្នក​និពន្ធ​សៀវភៅ​ដែល​បាន​បណ្តាល​ចិត្ត​មនុស្ស​ជា​ច្រើន។ គាត់​បាន​ធ្វើ​ការ​ជា​អ្នក​ជូត​សម្អាត​តុ​ក្នុង​ភោជនីយដ្ឋាន នៅ​សណ្ឋាគារ​មួយ។ គាត់​ក៏​បាន​ដឹង​ថា លោក​វ៉ាឆែល លីនស៊ី(Vachel Lindsey)  ​ជា​កវី​កំណាព្យ​ដែល​គាត់​បាន​កោត​សរសើរ កំពុង​ស្នាក់​នៅ​ជា​ភ្ញៀវ​នៅ​ទីនោះ។ លោក​យូស៍​ក៏​យក​កំណាព្យ​របស់​ខ្លួន ទៅ​សៀត​ចូល​តាម​ទ្វារ​បន្ទប់​របស់​លោក​លីនស៊ី ហើយ​ក្រោយ​មក លោក​លីនស៊ី​ក៏​បាន​អាន​កំណាព្យ​នោះ ជា​សាធារណៈ ដោយ​កោត​សរសើរ​គាត់ យ៉ាង​ក្លៀវក្លា។ ការ​លើក​ទឹក​ចិត្ត​របស់​លោក​លីនស៊ី ក៏​បាន​នាំ​ឲ្យ​លោក​យូស៍​ទទួល​បាន​អាហារ​រូបករណ៍​នៅ​សកលវិទ្យាល័យ ដែល​ការ​នេះ​ក៏​បាន​ជួយ​ឲ្យ​គាត់​បន្ត​ដំណើរ​ឆ្ពោះ​ទៅ​រក​ភាព​ជោគ​ជ័យ នៅ​ក្នុង​អាជីព​ជា​អ្នក​និពន្ធ។ ការ​លើក​ទឹក​ចិត្ត​បន្តិច​បន្តួច អាច​នាំ​មក​នូវ​ភាព​ជោគជ័យ ជា​ពិសេស នៅ​ពេល​ដែល​ការ​លើក​ទឹក​ចិត្ត នៅ​ក្នុង​ព្រះ។ ព្រះ​គម្ពីរ​បាន​ចែង​អំពី​រឿង ដែល​ដាវីឌ កំពុង​រត់​គេច​ពី​ស្តេច​សូល ដែល​កំពុង​ព្យាយាម​សម្លាប់​គាត់។ យូណាថាន ដែល​ជា​បុត្រា​របស់​ស្តេច​សូល​ក៏​បាន​ស្វែង​រក​ដាវីឌ ហើយ​ក៏​បាន​ជួយ​ឲ្យ​គាត់​រក​ឃើញ​កម្លាំង​ក្នុង​ព្រះ។ គាត់​បាន​ប្រាប់​ដាវីឌ​ថា “​កុំ​ឲ្យ​ខ្លាច​ឡើយ ដ្បិត​ដៃ​របស់​បិតា​ខ្ញុំ​នឹង​រាវ​រក​អ្នក​មិន​ឃើញ​ទេ អ្នក​នឹង​បាន​ធ្វើ​ជា​ស្តេច​លើ​សាសន៍​អ៊ីស្រាអែល”(១សាំយ៉ូអែល ២៣:១៥-១៧)។ យ៉ូណាថាន​និយាយ​ត្រូវ។ ដាវីឌ​នឹង​ក្លាយ​ជា​ស្តេច។ គន្លឹះ​ដែល​នាំ​ឲ្យ​ការ​លើក​ទឹក​ចិត្ត​របស់​យ៉ូណាថាន មាន​ប្រសិទ្ធភាព គឺ​ដោយសារ​គាត់​បាន​ប្រើ​ពាក្យ “ក្នុង​ព្រះ”(ខ.១៦)។ តាម​រយៈ​ព្រះ​យេស៊ូវ​ ព្រះ​ទ្រង់​ប្រទាន​យើង​នូវ…

Read article
ការប្រើអំណោយទានរបស់យើង

គឺ​ដោយ​ខំ​បំរើ​គ្នា​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក តាម​អំណោយ​ទាន​ដែល​គ្រប់​គ្នា​បាន​ទទួល​មក។ ១ពេត្រុស ៤:១០ កាល​ពី​ឆ្នាំ២០១៣ តារា​ភាព​យន្ត​អង់គ្លេស ឈ្មោះ ដាវីឌ ស៊ូឈែត(David Suchet) កំពុង​តែ​ជាប់​ថត​ភាគ​ចុង​ក្រោយ នៃ​ខ្សែ​ភាពយន្ត​សម្រាប់​កម្មវិធី​ទូរទស្សន៍ ដោយ​ដើរ​តួរ​ជា​លោក​ហឺឃីលី ភយរ៉ត(Hercule Poirot) ជា​អ្នក​ស៊ើប​អង្កេត​ប៊ែលហ្សិក​ និង​ជា​មនុស្ស​ជា​ទីស្រឡាញ់ របស់​កញ្ញា អាហ្កាថា គ្រីស្ទី(Agatha Christie) ហើយ​ក៏​បាន​សម្តែង​នៅ​លើ​ឆាក​ផង​ដែរ។ ពេល​នោះ ជា​ពេល​ដែល​គាត់​មាន​ការ​សម្តែង​ជា “តួ​អង្គ​សំខាន់​បំផុត ក្នុង​ជីវិត​គាត់”។ ក្នុង​អំឡុង​ពេល​ដ៏​មមាញឹក​នោះ គាត់​ក៏​បាន​ថត​សម្លេង​អាន​ព្រះគម្ពីរ​ប៊ីប​ទាំង​មូល ពី​កណ្ឌ​លោកុប្បត្តិ ដល់​កណ្ឌ​វិវរណៈ ដែល​ជា​សរុប មាន៧៥២៧០២ពាក្យ និង​ចំណាយ​ពេល​២០០​ម៉ោង។ លោក​ស៊ូឈែត​បាន​ទទួល​ជឿ​ព្រះយេស៊ូវ បន្ទាប់​ពី​គាត់​បាន​អាន​កណ្ឌ​គម្ពីរ​រ៉ូម នៅ​ក្នុង​ព្រះគម្ពីរ​មួយ​ក្បាល ដែល​គាត់​បាន​ឃើញ នៅ​ក្នុង​បន្ទប់​សណ្ឋាគារ។ គាត់​ក៏​បាន​ហៅ​គម្រោង​នោះ​ថា ការ​សម្រេច​ក្តី​បំណង​ធំ​ដែល​គាត់​មាន ២៧​ឆ្នាំ​ហើយ។ គាត់​មាន​អារម្មណ៍​ថា គាត់​បាន​ទទួល​ការ​បណ្តាល​ចិត្ត។ គាត់​បាន​ធ្វើ​ការ​សិក្សា​ស្រាវជ្រាវ​ជា​ច្រើន បាន​ជា​គាត់​មិន​បង្អង់​យូរ ហើយ​ក៏​បាន​ចាប់​ផ្តើម​ធ្វើ​ការ​បម្រើ​ព្រះ​តែ​ម្តង។ បន្ទាប់​មក គាត់​ក៏​បាន​បរិច្ចាគ​ប្រាក់​ខែ​របស់​គាត់។ ការ​ដែល​គាត់​បាន​ថត​សម្លេង​អាន​ព្រះ​គម្ពីរ ក្នុង​ពេល​ដ៏​មមាញឹក គឺ​ជា​គំរូ​ដែល​បាន​បណ្តាល​ចិត្ត​អ្នក​ដទៃ ឲ្យ​ថ្វាយ​សិរីល្អ​ដល់​ព្រះ ដោយ​ប្រើ​អំណោយ​ទាន​របស់​ខ្លួន ដើម្បី​បម្រើ​ព្រះ និង​អ្នក​ដទៃ។…

Read article
ចែកចាយដំណឹងល្អ ដោយមិនខ្លាចចិត្ត

[អធិស្ឋាន]ឲ្យ​ខ្ញុំ​ផង ប្រយោជន៍​ឲ្យ​ព្រះ​បាន​ប្រទាន​ពាក្យ​សំដី​មក​ខ្ញុំ ឲ្យ​ខ្ញុំ​បាន​បើក​មាត់​ដោយ​ក្លាហាន នឹង​សំដែង​ពី​សេចក្តី​អាថ៌កំបាំង​នៃ​ដំណឹង​ល្អ។ អេភេសូរ ៦:១៩ ខ្ញុំ និង​ឃែត​ធ័ររីន(Catherine) ជា​មិត្ត​ល្អ​នឹង​គ្នា កាល​រៀន​នៅ​វិទ្យាល័យ។ ពេល​ណា​យើង​មិន​បាន​ជជែក​គ្នា​តាម​ទូរស័ព្ទ យើង​ក៏​បាន​សរសេរ​នៅ​លើ​ក្រដាស​តូច​មួយ ហុច​ឲ្យ​គ្នា​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក ដើម្បី​រៀប​គម្រោង​ទៅ​គេង​នៅ​ផ្ទះ​គាត់ ឬ​នៅ​ផ្ទះ​ខ្ញុំ។ ជួន​កាល យើង​ជិះ​សេះ​ជា​មួយ​គ្នា ហើយ​ជា​ដៃ​គូ ក្នុង​ការ​ធ្វើ​កិច្ចការ​សាលា។ នៅ​ពេល​រសៀល​ថ្ងៃ​អាទិត្យ​មួយ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ចាប់​ផ្តើម​គិត​អំពី​ឃែតធ័រីន។ គ្រូ​គង្វាល​របស់​ខ្ញុំ​បាន​ចែក​ចាយ នៅ​ពេល​ព្រឹក​នោះ អំពី​របៀប​ទទួល​ជីវិត​អស់​កល្ប​ជានិច្ច ហើយ​ខ្ញុំ​ដឹង​ថា មិត្ត​ភក្តិ​ម្នាក់​នេះ​មិន​ទាន់​ជឿ​ការ​បង្រៀន​ក្នុង​ព្រះ​គម្ពីរ ដូច​ខ្ញុំ​ឡើយ។ ខ្ញុំ​ក៏​មាន​ចិត្ត​ចង់​ទូរស័ព្ទ​ទៅ​នាង ដើម្បី​ពន្យល់​នាង អំពី​របៀប​ដែល​នាង​អាច​មាន​ទំនាក់​ទំនង​ជា​មួយ​ព្រះយេស៊ូវ។ ទោះ​ជា​យ៉ាង​ណា​ក៏​ដោយ ខ្ញុំ​មាន​ការ​ស្ទាក់​ស្ទើរ ព្រោះ​ខ្ញុំ​ខ្លាច​នាង​បដិសេធ​មិន​ព្រម​ជឿ​អ្វី​ដែល​ខ្ញុំ​និយាយ​ប្រាប់​នាង ហើយ​លែង​មក​ក្បែរ​ខ្ញុំ​ទៀត។ ខ្ញុំ​គិត​ថា ការ​ភ័យ​ខ្លាច​នេះ បាន​នាំ​ឲ្យ​មនុស្ស​ជា​ច្រើន​មិន​ហ៊ាន​និយាយ​ប្រាប់​គេ អំពី​ព្រះ។ សូម្បី​តែ​សាវ័ក​ប៉ុល​ក៏​ត្រូវ​សុំ​ឲ្យ​គេ​អធិស្ឋាន​ “ឲ្យ​គាត់​បាន​បើក​មាត់​ដោយ​ក្លាហាន នឹង​សំដែង​ពី​សេចក្តី​អាថ៌កំបាំង​នៃ​ដំណឹង​ល្អ”(អេភេសូរ ៦:១៩)។ យើង​មិន​អាច​ជៀស​វាង​ហានិភ័យ នៅ​ក្នុង​ការ​ផ្សាយ​ដំណឹងល្អ​នោះ​ឡើយ តែ​សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​មាន​ប្រសាសន៍​ថា គាត់​ជា “ទូត​របស់​ព្រះគ្រីស្ទ” ជា​អ្នក​នាំ​ព្រះ​រាជសារ​របស់​ព្រះ(ខ.២០)។ យើង​ក៏​អញ្ចឹង​ដែរ។ បើ​គេ​បដិសេធ​មិន​ព្រម​ជឿ​ព្រះ​រាជសារ​ដែល​យើង​ចែក​ចាយ នោះ​ពួកគេ​ក៏​កំពុង​តែ​បដិសេធ​ព្រះ​ដែល​បាន​ផ្ញើ​ព្រះ​រាជសារ​ផង​ដែរ។ ព្រះ​ទ្រង់​ក៏​ទទួល​រង​ការ​បដិសេធន៍​ជា​មួយ​យើង​ផង​ដែរ។ ដូចនេះ តើ​មាន​អ្វី​បណ្តាល​ចិត្ត​យើង​ឲ្យ​ចង់​និយាយ​ប្រាប់​គេ? គឺ​ដោយសារ​យើង​ខ្វល់​អំពី​ពួក​គេ…

Read article
ជ្រើសរើសយកការអបអរអ្នកដទៃ

ឯ​ជីវិត​របស់​សាច់​ឈាម នោះ​គឺ​ជា​ចិត្ត​ដែល​ស្ងប់​រំងាប់ តែ​ចិត្ត​ច្រណែន​ជា​សេចក្តី​ពុករលួយ​ដល់​ឆ្អឹង​វិញ។ សុភាសិត ១៤:៣០ អ្នកស្រី​ម៉ារីលីន មែកឃិនថាយអ័រ(Marilyn McEntyre) ជា​អ្នក​និពន្ធ ដែល​បាន​ចែក​ចាយ​រឿង ដែល​គាត់​បាន​រៀន​សូត្រ​ពី​មិត្ត​ភក្តិ​របស់​គាត់​ម្នាក់ ដែល​បាន​និយាយ​ថា “ផ្ទុយ​នឹង​ការ​ច្រណែន គឺ​ការ​អបអរ”។ មិត្ត​ភក្តិ​គាត់​មាន​ភាព​ពិការ​ខាង​រូប​កាយ និង​មាន​ការ​ឈឺ​ចាប់​រ៉ាំរ៉ៃ ដែល​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​គាត់​មាន​ការ​ពិបាក នៅ​ក្នុង​ការ​ប្រើ​អំណោយ​ទាន​របស់​គាត់ តែ​គាត់​នៅ​តែ​អាច​មាន​ក្តី​អំណរ ហើយ​អបអរ​ជា​មួយ​អ្នក​ដទៃ ដោយ​នាំ​មក​នូវ​ “ការ​ដឹង​គុណ​នៅ​ក្នុង​រឿង​នីមួយ​ៗ​ដែល​គាត់​បាន​ជួប” មុន​ពេល​គាត់​លា​ចាក​លោក។ ខ្ញុំ​នៅ​តែ​ចាប់​អារម្មណ៍​ចំពោះ​ពាក្យ​ដែល​គាត់​ថា “ផ្ទុយ​នឹង​ការ​ច្រណែន គឺ​ការ​អបអរ” ដោយ​ពាក្យ​នេះ​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​នឹក​ចាំ អំពី​មិត្ត​ភក្តិ​របស់​ខ្ញុំ ដែល​ហាក់​ដូច​ជា​មាន​ក្តី​អំណរ​ដ៏​ពិត និង​ជ្រាលជ្រៅ​ដូច​នេះ ចំពោះ​អ្នក​ដទៃ ដោយ​គ្មាន​ការ​ប្រៀប​ធៀប។ ការ​ច្រណែន ជា​អន្ទាក់​ដែល​ងាយ​នឹង​ឲ្យ​យើង​ធ្លាក់​ចូល។ វា​ប្រើ​ភាព​ងាយ​រង​គ្រោះ របួស និង​ការ​ភ័យ​ខ្លាច​របស់​យើង ដោយ​ខ្សឹប​ដាក់​យើង​ថា បើ​យើង​បាន​ល្អ​ជាង​អ្នក​នេះ ឬ​អ្នក​នោះ យើង​នឹង​មិន​ពិបាក ហើយ​នឹង​មិន​មាន​អារម្មណ៍​មិន​សប្បាយ​ចិត្ត​នោះ​ឡើយ។ សាវ័ក​ពេត្រុស​បាន​រំឭក​អ្នក​ជឿ​ថ្មី​នៅ​ក្នុង​កណ្ឌ​គម្ពីរ​សំបុត្រ ពេត្រុស​ទី១ ជំពូក​២​ថា វិធី​តែ​មួយ ដើម្បី “លះ​បង់​ចោល” អស់​ទាំង​ពុត​មាយា និង​ការ​ច្រណែន គឺ​ត្រូវ​ចាក់​ឫស​ជ្រៅ ទៅ​ក្នុង​សេចក្តី​ពិត ដើម្បី​បាន​ភ្លក់​ឲ្យ​ដឹង​ថា “ព្រះអម្ចាស់​ទ្រង់​ល្អ​មែន”(ខ.១-៣)។ យើង​អាច…

Read article
ក្តីអំណរដែលបានមកពីដំណឹងល្អ

ព្រះយេហូវ៉ា​ទ្រង់​បាន​ចាក់​ប្រេង​តាំង​ខ្ញុំ​ឲ្យ​ផ្សាយ​ដំណឹង​ល្អ​ដល់​មនុស្ស​ទាល់​ក្រ។ អេសាយ ៦១:១ កាល​ពី​ពេល​ល្ងាច ឆ្នាំ១៩៦៤ គ្រោះ​រញ្ជួយ​ដី​ដ៏​ធំ​មួយ​បាន​កើត​ឡើង​នៅ​រដ្ឋ​អាឡាស្កា ដែល​នាំ​ឲ្យ​មាន​ការ​កក្រើក រង្គើរ​មាន​រយៈ​ពេល​ជាង​៤​នាទី ដោយ​កម្លាំង​រញ្ជួយ ៩.២ រិចទ័រ។ នៅ​តំបន់​អ៊ែងខូរេក បណ្ដុំ​អគារ​ទាំង​មូល​បាន​ដួល​រលំ​រាប​ដល់​ដី ដោយ​បន្សល់​ទុក​តែ​ស្នាម​ក្រហូង​ដី និង​កម្ទេច​អគារ​បាក់​បែក។ នៅ​ពេល​យប់​ដ៏​ងងឹត និង​តក់​ស្លត់ អ្នក​ស្រី​ជេនី ឈែន(Genie Chance) ដែល​ជា​អ្នក​យក​ព័ត៌មាន បាន​ឈរ​កាន់​ក្បាល​មីក្រូហ្វូន ផ្សាយ​ព័ត៌មាន​ទៅ​កាន់​មនុស្ស​ជា​ច្រើន​កំពុង​អន្ទះសារ​ចាំ​ស្តាប់​ព័ត៌មាន តាម​វិទ្យុ​ដែល​មាន​ដូច​ជា បុរស​ជា​ប្តី​ម្នាក់​ដែល​កំពុង​ធ្វើ​ការ​ក្នុង​ព្រៃ បាន​ទទួល​ដំណឹង​ថា ភរិយា​ខ្លួន​នៅ​មាន​ជីវិត ក្រុម​គ្រួសារ​ដែល​កំពុង​មាន​ការ​ព្រួយ​បារម្ភ បាន​ទទួល​ដំណឹង​ថា កូន​ប្រុស​របស់​ពួក​គេ​សុខ​សប្បាយ នៅ​កន្លែង​បោះ​ជំរុំ របស់​ក្រុម​កាយរឹទ្ធិ  ប្តី​ប្រពន្ធ​មួយ​គូរ​បាន​ទទួល​ដំណឹង​ថា គេ​បាន​រក​ឃើញ​កូន​ៗ​របស់​ពួកគាត់​ហើយ។ វិទ្យុ​ក៏​បាន​បន្ត​ផ្សព្វ​ផ្សាយ​អំពី​ដំណឹង​ល្អ​ដូច​នេះ​ទៀត ដោយ​នំា​មក​នូវ​ក្តី​អំណរ ក្នុង​ពេល​ដែល​មាន​វិនាសកម្ម។ ពួក​អ៊ីស្រាអែល​ប្រាកដ​ជា​មាន​អារម្មណ៍​ដូច​នេះ​ផង​ដែរ ពេល​ដែល​ពួក​គេ​បាន​ឮ​ហោរា​អេសាយ​ថ្លែង​ថា “ព្រះ​យេហូវ៉ា​ទ្រង់​បាន​ចាក់​ប្រេង​តាំង​ខ្ញុំ​ឲ្យ​ផ្សាយ​ដំណឹង​ល្អ​ដល់​មនុស្ស​ទាល់​ក្រ”(អេសាយ ៦១:១)។ ខណៈ​ពេល​ដែល​ពួក​គេ​មើល​ទៅ​ជីវិត​ប្រេះ​បែក និង​ក្រៀម​ក្រោះ​របស់​ពួក​គេ និង​មើល​ទៅ​ពេល​អនាគត​ដ៏​គួរ​ឲ្យ​ថប់​បារម្ភ សម្លេង​ដែល​ឮ​ច្បាស់ របស់​ហោរា​អេសាយ បាន​នាំ​មក​នូវ​ដំណឹង​ល្អ ចំ​ពេល​នោះ នៅ​ពេល​ដែល​អ្វី​ៗ​ហាក់​ដូច​ជា​បាន​បាត់​បង់។ ព្រះ​ទ្រង់​សព្វ​ព្រះ​ទ័យ​នឹង “​​ប្រោស​មនុស្ស​ដែល​មាន​ចិត្ត​សង្រេង និង​ប្រកាស​ប្រាប់​ពី​សេចក្តី​ប្រោស​លោះ​ដល់​ពួក​ឈ្លើយ …នឹង​សង់​អស់​ទាំង​ទី ដែល​ខូចបង់​ពី​ដើម​ឡើង​វិញ ហើយ​រៀប​កន្លែង​ចោល​ស្ងាត់​ពី​កាល​មុន​ឡើង​ជា​ថ្មី”(ខ.១,៤)។…

Read article
ក្លាយជាផ្នែកមួយនៃមហាគ្រួសារ

ដូច្នេះ អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​មែន​ជា​អ្នក​ដទៃ ឬ​ជា​អ្នក​គ្រាន់​តែ​សំណាក់​នៅ​ទៀត​ទេ គឺ​ជា​ជាតិ​តែ​១​នឹង​ពួក​បរិសុទ្ធ ជា​ពួក​ដំណាក់​ព្រះ​វិញ។ អេភេសូរ ២:១៩ ​ដោនថុន អាប៊ី(Downton Abbey)  គឺ​ជា​រឿង​ភាគ​អង់គ្លេស បែប​ប្រឌិត​ដ៏​ពេញ​និយម ដែល​គេ​បាន​ចាក់​បញ្ចាំង​នៅ​ក្នុង​កម្ម​វិធី​ទូរទស្សន៍។ រឿង​នេះ​និយាយ​អំពី​ក្រុម​គ្រួសារ​ត្រកូល​ក្រលេយ(Crawley) ដែល​បាន​រស់​នៅ​ដោយ​ឆ្លង​កាត់​រចនា​សម្ព័ន្ធ​សង្គម​ដែល​កំពុង​មាន​ការ​ផ្លាស់​ប្តូរ នៅ​ដើម​ទសវត្សរ៍​ឆ្នាំ​១៩០០ នៅ​ប្រទេស​អង់​គ្លេស។ ពី​ដំបូង លោកថម ប្រ៊ែនសិន(Tom Branson) ដែល​ជា​តួអង្គ​ដ៏​សំខាន់ បាន​ធ្វើ​ការ​ជា​អ្នក​បើក​ឡាន ឲ្យ​គ្រួសារ​នេះ ហើយ​ក៏​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​គេ​រាល់​គ្នា​មាន​ការ​ភ្ញាក់​ផ្អើល ពេល​ដែល​គាត់​បាន​រៀបការ​ជា​មួយ​កូន​ស្រី​ពៅ​របស់​គ្រួសារ​នេះ។ បន្ទាប់​ពី​គូរ​ស្នេហ៍​វ័យ​ក្មេង​មួយ​គូរ​នេះ​ត្រូវ​គេ​និរទេស​មួយ​រយៈ ពួក​គេ​ក៏​បាន​វិល​ត្រឡប់​មក​តំបន់​ដោនថុន អាប៊ីវិញ ហើយ​លោក​ថម ក៏​បាន​ក្លាយ​ជា​ផ្នែក​មួយ​នៃ​គ្រួសារ​នេះ ដោយ​បាន​ទទួល​សិទ្ធិ និង​ឯក​សិទ្ធិ ដែល​កាល​ពី​មុន គេ​​​មិន​ព្រម​ផ្តល់​ឲ្យ​គាត់ ដោយសារ​គាត់​ជា​អ្នកបើកឡាន។ កាល​ពី​មុន យើង​ជា “អ្នក​ដទៃ និង​អ្នក​មក​សំណាក់​នៅ”(អេភេសូរ ២:១៩) ហើយ​មិន​មាន​សិទ្ធិ ដូច​អ្នក​ដែល​ជា​ផ្នែក​មួយ​នៃ​គ្រួសារ​ព្រះ​ឡើយ។ តែ​ដោយសារ​ព្រះ​យេស៊ូវ នោះ​អ្នក​ជឿ​ព្រះ​អង្គ​ទាំង​អស់ ទោះ​មាន​ប្រវត្តិ​ដូច​ម្តេច​ក៏​ដោយ នឹង​បាន​ទទួល​ការ​ផ្សះផ្សា​ឲ្យ​ជា​​នឹង​ព្រះ ហើយ​ត្រូវ​បាន​ហៅ​ថា “សមាជិក​នៃ​មហា​គ្រួសារ​នៃ​ព្រះ​វិញ”(ខ.១៩)។ ក្នុង​នាម​យើង​ជា​សមាជិក​នៃ​មហា​គ្រួសារ​របស់​ព្រះ យើង​មាន​សិទ្ធិ និង​ឯកសិទ្ធិ​ដ៏​អស្ចារ្យ។ យើង​អាច​ចូល​ទៅ​ជិត​ព្រះ​អង្គ ដោយ​សេរី និង​ដោយ​ទំនុក​ចិត្ត…

Read article
ជៀសវាងទ្វារនោះ

ចូរ​ឯង​ញែក​ផ្លូវ​ដើរ​របស់​ឯង​ឲ្យ​ឆ្ងាយ​ពី​វា​ចេញ កុំ​ឲ្យ​ចូល​ទៅ​ជិត​ទ្វារ​ផ្ទះ​របស់​វា​ឲ្យ​សោះ។ សុភាសិត ៥:៨ សត្វ​កណ្តុរ​ឌរម៉ោស បាន​ញាក់​ច្រមុះ។ វា​បាន​ធុំ​ក្លិន​ចំណី​ដ៏​ឆ្ងុយ​ឆ្ងាញ់​នៅ​ក្បែរ​នោះ។ ក្លិន​នោះ​បាន​នាំ​ឲ្យ​វា​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ឧបករណ៍​ដាក់​ចំណី​បក្សី ដែល​មាន​ពេញ​ដោយ​គ្រាប់​ធញ្ញជាតិ​ថ្មី​ៗ​។ សត្វ​កណ្តុរ​ឌរម៉ោស​ក៏​បាន​ចុះ​ក្រោម​ តាម​ច្រវាក់ មក​រក​ឧបករណ៍​ដាក់​ចំណី​បក្សី ហើយ​ក៏​បាន​ស៊ី​​​ចំណី​នោះ​ពេញ​មួយ​យប់។ ទាល់​តែ​ដល់​ពេល​ព្រឹក​ឡើង ទើប​វា​ដឹង​ថា ខ្លួន​វា​កំពុង​មាន​បញ្ហា។ ពេល​នោះ សត្វ​ចាប​ក៏​បាន​ចឹក​ក្បាល​វា តាម​ប្រឡោះ​ទ្វារ​ឧបករណ៍​ដាក់​ចំណី​សត្វ ប៉ុន្តែ វា​បាន​ស៊ី​ចំណី​ទាល់​តែ​ក្បាល​ពោះ​ឡើង​កំប៉ោង​ដោយសារ​គ្រាប់​ធញ្ញជាតិ ដែល​វា​បាន​ស៊ី ដូច​នេះ ​ទំហំ​ខ្លួន​វា​បាន​ធំ​ជាង​មុន​ពីរ​ដង ហើយ​មិន​អាច​គេច​ខ្លួន​បាន​ឡើយ។ ទ្វារ​អាច​នាំ​យើង​ទៅ​រក​កន្លែង​ដ៏​អស្ចារ្យ ឬ​ទៅ​កន្លែង​គ្រោះ​ថ្នាក់។ ក្នុង​បទ​គម្ពីរ​សុភាសិត ជំពូក៥ ស្តេច​សាឡូម៉ូន​បាន​និយាយ​អំពី​ទ្វារ ដើម្បី​ណែនាំ​យើង ឲ្យ​ជៀស​វាង​ការ​ល្បួង​ខាង​ផ្លូវ​ភេទ។ ទ្រង់​មាន​បន្ទូល​ថា អំពើ​បាប​ខាង​ផ្លូវ​ភេទ​មាន​ការ​ទាក់​ទាញ​ខ្លាំង តែ​គ្រោះ​ថ្នាក់​កំពុង​រង់​ចាំ​យើង បើ​យើង​ដេញ​តាម​វា​(៥:៣-៦)។ យក​ល្អ អ្នក​ត្រូវ​នៅ​ឲ្យ​ឆ្ងាយ​ពី​វា ព្រោះ​បើ​អ្នក​ដើរ​ចូល​តាម​ច្រក​ទ្វារ​នោះ អ្នក​នឹង​ជាប់​អន្ទាក់ អ្នក​បាត់​បង់​កិត្តិយស ហើយ​ខាត​បង់​ទ្រព្យសម្បត្តិ(ខ.៧-១១)។ ស្តេច​សាឡូម៉ូន​បាន​ណែនាំ​យើង ឲ្យ​អរសប្បាយ​នឹង​ការ​នែបនិត្យ​នឹង​ប្តី​ប្រពន្ធ​របស់​យើង​វិញ(ខ.១៥-២០)។ ការ​បង្រៀន​របស់​ទ្រង់​អាច​ឲ្យ​យើង​អនុវត្ត នៅ​ក្នុង​ការ​ជៀស​វាង​អំពើ​បាប​ដទៃ​ទៀត​ផង​ដែរ​(ខ.២១-២៣)។ ទោះ​នោះ​ជា​ការ​ល្បួង​ឲ្យ​យើង​មាន​ប្រតិកម្ម​ជ្រុល ចំណាយ​ច្រើន​ជ្រុល ឬ​ធ្វើ​ការ​អ្វី​ផ្សេង​ទៀត​ក្តី ព្រះ​ទ្រង់​អាច​ជួយ​យើង​ឲ្យ​ជៀស​វាង​ទ្វារ ដែល​នាំ​ទៅ​រក​ការ​ជាប់​អន្ទាក់។ សត្វ​កណ្តុរ​នោះ​ប្រាកដ​ជា​មាន​ការ​សប្បាយ​ចិត្ត​ណាស់ ពេល​ដែល​ម្ចាស់​ផ្ទះ​បាន​ឃើញ​វា នៅ​ក្នុង​ឧបករណ៍​ដាក់​ចំណី​បក្សី ក្នុង​សួន​ច្បារ​របស់​គាត់…

Read article
ការត្រាប់តាមអ្នកដឹកនាំ

ចូរ​ត្រាប់​តាម​ខ្ញុំ ដូច​ជា​ខ្ញុំ​បាន​ត្រាប់​តាម​ព្រះគ្រីស្ទ​ដែរ។ ១កូរិនថូស ១១:១ ពួកគេ​មិន​បាន​ប្រើ​ពាក្យ​សម្តី ក្នុង​ការ​ទំនាក់​ទំនង តែ​ប្រើ​តែ​តន្រ្តី និង​កាយ​វិការ​ប៉ុណ្ណោះ។ ក្នុង​អំឡុង​ពេល​នៃ​កម្មវិធី​រាំ​ចង្វាក់​ហ្ស៊ូមបា ដែល​មាន​រយៈ​ពេល​២៤​ម៉ោង ក្នុង​អំឡុង​ពេល​ដែល​ជំងឺ​កូវីត​១៩​កំពុង​រាត​ត្បាត​ពិភព​លោក មនុស្ស​រាប់​ពាន់​នាក់ នៅ​តាម​តំបន់​ផ្សេង​គ្នា នៅ​លើ​ពិភព​លោក បាន​ហាត់​ប្រាណ​ជា​មួយ​គ្នា តាម​អន​ឡាញ ដោយ​រៀន​រាំ​តាម​គ្រូ​បង្វឹក​នៅ​ប្រទេស​ឥណ្ឌា ចិន មិចស៊ីកូ អាមេរិក អាហ្វ្រិកខាងត្បូង ផ្នែក​ខ្លះ​នៃ​ប្រទេស​អឺរ៉ុប និង​ប្រទេស​ជា​ច្រើន​ទៀត។ មនុស្ស​ចម្រុះ​សាសន៍​ទាំង​នោះ​អាច​ធ្វើ​កាយ​វិការ​រាំ​ជា​មួយ​គ្នា ដោយ​គ្មាន​រនាំង​នៃ​ភាសា។ តើ​ហេតុ​អ្វី? ​ចង្វាក់​ហ្ស៊ូមបា ​ត្រូវ​បាន​គ្រូ​បង្វឹក​កូឡំប៊ី​​បង្កើត​ឡើង នៅ​ពាក់​កណ្តាល​ទសវត្សរ៍​ឆ្នាំ​១៩៩០។ ព្រោះ​គ្រូ​បង្រៀន​ហាត់​ប្រាណ តាម​ចង្វាក់​នេះ បាន​ប្រើ​កាយ​វិការ ដើម្បី​ទំនាក់​ទំនង។ គ្រូ​បង្វឹក​ធ្វើ​ចលនា សិស្ស​ក៏​បាន​ធ្វើ​តាម។ ពួក​គេ​ធ្វើ​តាម ដោយ​គ្មាន​ពាក្យ​និយាយ ឬ​សម្លេង​ស្រែក​សោះ​ឡើយ។ ជួន​កាល ពាក្យ​សម្តី​អាច​ក្លាយ​ជា​រនាំង និង​នាំ​ឲ្យ​មាន​បញ្ហា​ផ្សេង​ៗ។ ពាក្យ​សម្តី​អាច​បណ្តាល​ឲ្យ​មាន​ការ​ភ័ន្តច្រឡំ គឺ​ដូច​ដែល​ពួកជំនុំ​នៅ​ទីក្រុង​កូរិនថូស​បាន​ជួប​ប្រទះ ហើយ​សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​កត់​សំគាល់​រឿង​នេះ នៅ​ក្នុង​កណ្ឌ​គម្ពីរ​សំបុត្រ​ទី១ ដែល​គាត់​បាន​សរសេរ​ផ្ញើ​ទៅ​ពួក​គេ។ វា​ជា​ការ​ភ័ន្តច្រឡំ ដែល​កើត​ឡើង​ពី​ការ​ប្រកែក​គ្នា អំពី​ប្រភេទ​នៃ​អាហារ​ដែល​ពួក​គេ​បរិភោគ​(១កូរិនថូស ១០:២៧-៣០)។ ប៉ុន្តែ ការ​ប្រព្រឹត្ត​របស់​យើង​អាច​ឆ្លង​កាត់​រនាំង​ទាំង​ឡាយ ហើយ​សូម្បី​តែ​ការ​ភ័ន្តច្រឡំ​ក៏​ដោយ។ គឺ​ដូច​ដែល​សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​មាន​ប្រសាសន៍​នៅ​ក្នុង​បទ​គម្ពីរ​សម្រាប់​ថ្ងៃនេះ ​យើង​គួរ​តែ​បង្ហាញ​អ្នក​ដទៃ…

Read article
ការប្រកាសសង្រ្គាមនឹងភពផ្កាយ

នោះ​តើ​មនុស្ស​ជា​អ្វី ដែល​ទ្រង់​នឹក​រឭក​ដល់​គេ? ទំនុកដំកើង ៨:៤ នៅ​ដើម​សតវត្សរ៍​ទី​២០ កវី​កំណាព្យ​អ៊ីតាលី ឈ្មោះ អេហ្វ ធី ម៉ារីនេតទី(F. T. Marinetti) ចាប់​ផ្តើម​ដឹក​នាំ​ចលនា​នៃ​ការ​និយម​ពេល​អនាគត ជា​ចលនា​ផ្នែក​សិល្បៈ ដែល​បដិសេធ​ពេល​អតីតកាល ចម្អក​ឲ្យ​ប្រពៃណី​នៃ​ការ​សរសើរ​សម្រស់ ហើយ​បាន​លើក​ដំកើង​ម៉ាស៊ីន​វិញ។ នៅ​ឆ្នាំ​១៩០៩ លោក​ម៉ារីនេតទី​ក៏​បាន​សរសេរ​សៀវភៅ​មាន​ចំណង​ជើង​ថា ការ​ប្រកាស​អំពី​ការ​និយម​ពេល​អនាគត  ដែល​ក្នុង​នោះ គាត់​បាន​ប្រកាស​អំពី “សេចក្តី​សម្អប់​ចំពោះ​ស្រ្តី” និង​សរសើរ “ការ​វាយ​នឹង​កណ្តាប់​ដៃ” ហើយ​ជំរុញ​ឲ្យ​គេ “លើក​តម្កើង​សង្រ្គាម”។ សេចក្តី​ប្រកាស​នោះ​ក៏​បាន​បញ្ចប់​ដោយ​ពាក្យ​ថា : “យើង​ឈរ​នៅ​លើ​កំពូល​នៃ​ពិភព​លោក ដោយ​ប្រកាស​សង្រ្គាម​ដ៏​ព្រហឺន នឹង​ហ្វូង​ផ្កាយ​ទាំង​ឡាយ!”។ បន្ទាប់​ពី​លោក​ម៉ារីនេទី​បាន​សរសេរ​សេចក្តី​ប្រកាស​នេះ​បាន​៥​ឆ្នាំ សង្រ្គាម​លោក​លើក​ទី​១​ក៏​បាន​ចាប់​ផ្តើម។ សង្រ្គាម​នេះ​មិន​បាន​នាំ​មក​នូវ​ភាព​រុង​រឿង​អ្វី​ទេ។ លោក​ម៉ារីនេទី​ក៏​បាន​ស្លាប់​នៅ​ឆ្នាំ​១៩៤៤ តែ​ផ្កាយ​នៅ​លើ​មេឃ​ដដែល ដោយ​មិន​ខ្វល់​ពី​គាត់។ ស្តេច​ដាវីឌ​បាន​ច្រៀង​​​បទ​កំណាព្យ រៀបរាប់​អំពី​ផ្កាយ​ផង​ដែរ តែ​ក្នុង​ន័យ​ខុស​ពី​នេះ។ ទ្រង់​បាន​សរសេរ​ថា “កាល​ណា​ទូលបង្គំ​ពិចារណា​មើល​ផ្ទៃ​មេឃ ជា​ការ​ដែល​ព្រះហស្ត​ទ្រង់​បាន​ធ្វើ គឺ​ទាំង​ខែ និង​ផ្កាយ ដែល​ទ្រង់​បាន​ប្រតិស្ឋាន​ទុក នោះ​តើ​មនុស្ស​ជា​អ្វី ដែល​ទ្រង់​នឹក​រឭក​ដល់​គេ ហើយ​កូន​មនុស្ស​ផង ដែល​ទ្រង់​ប្រោស​ដូច្នេះ?”(ទំនុកដំកើង ៨:៣-៤)។ សំណួរ​របស់​ស្តេច​ដាវីឌ មិន​មែន​ការ​ខ្វះ​ជំនឿ​នោះ​ទេ តែ​ជា​ការ​បន្ទាប​ខ្លួន​ដោយ​ភាព​ស្ញប់​ស្ញែង។…

Read article