You are here:
អំណាចរបស់មនុស្ស

ពេល​បុរស​ម្នាក់​កំពុង​ឡើង​ជិះ​រថ​ភ្លើង ក្នុង​ក្រុង​ភើត ប្រទេស​អូស្រ្តាលី គាត់​ក៏​បាន​រអិល​ជើង ​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ចន្លោះ​រវាង​ទូរថភ្លើង និង​កម្រាល​ឥដ្ឋ​របស់​ស្ថានីយ ជាប់​ដក​មិន​រួច។ ពេល​នោះ មាន​អ្នក​ដំណើរ​រាប់​សិប​នាក់​បាន​ប្រញាប់​មក​ជួយ​គាត់។ ពួក​គេ​ក៏​បាន​ប្រើ​កម្លាំង​សាមគ្គី​រួម​គ្នា​រុញ​រថ​ភ្លើង ឲ្យ​ផ្អៀង​ទៅ​ម្ខាង ដើម្បី​ឲ្យ​បុរស​នោះ​អាច​ដក​ជើង​ចេញ​ពី​ប្រលោះ​នោះ​បាន​ ដោយ​សុវត្ថិ​ភាព។​ លោក​ដាវីឌ ហាញន៍(David Hynes) ដែល​ជា​អ្នក​នាំ​ពាក្យ​របស់​សេវា​កម្ម​រថ​ភ្លើង បាន​មាន​ប្រសាសន៍ នៅ​ក្នុង​ការ​សំភាស​ថា “ពួក​គេ​ម្នាក់​ៗ​បាន​ចូល​រួម​ក្នុង​ការ​ជួយ​សង្រ្គោះ​គាត់ ដោយ​គ្មាន​ការ​ស្ទាក់​ស្ទើរ។ គឺ​ដោយ​សារ​អំណាច​នៃ​ការ​សាមគ្គី​របស់​មនុស្ស ដែល​មនុស្ស​ម្នាក់​ត្រូវ​បាន​ជួយ​សង្រ្គោះ​ឲ្យ​រួច​ពី​គ្រោះ​ថ្នាក់ ដែល​អាច​បណ្តាល​ឲ្យ​មាន​របួស​ធ្ងន់”។ ក្នុង​បទ​គម្ពីរ​អេភេសូរ ជំពូក៤ យើង​ឃើញ​ថា ព្រះ​ទ្រង់​បាន​ប្រើ​អំណាច​នៃ​ការ​រួប​រួម​របស់​មនុស្ស ដើម្បី​កសាង​មហា​គ្រួសារ​របស់​ទ្រង់។ ទ្រង់​បាន​ប្រទាន​ឲ្យ​យើង​ម្នាក់​ៗ មាន​អំណោយ​ទាន​ដ៏​ពិសេស នៃ​ព្រះ​គុណ​ទ្រង់(ខ.៧) សម្រាប់​បំពេញ​គោល​បំណង​ដ៏ជាក់​លាក់​មួយ ដើម្បី​ឲ្យ “​រូបកាយ​ទាំង​មូល​បាន​ផ្គុំ ហើយ​ភ្ជាប់​គ្នា​មក​អំពី​ទ្រង់ ដោយសារ​គ្រប់​ទាំង​សន្លាក់​ដែល​ផ្គត់ផ្គង់​ឲ្យ តាម​ខ្នាត​ការ​ងារ​របស់​អវយវៈ​និមួយៗ នោះ​រូបកាយ​បាន​បង្កើន​ឡើង ដើម្បី​នឹង​ស្អាង​ខ្លួន ក្នុង​សេចក្តី​ស្រឡាញ់”(ខ.១៦)។ មនុស្ស​ម្នាក់​ៗ មាន​កិច្ចការ​ដែល​ត្រូវ​ធ្វើ ក្នុង​មហា​គ្រួសារ​របស់​ព្រះ គឺ​គ្មាន​អ្នក​ឈរ​មើល​ទេ។ ក្នុង​មហា​គ្រួសារ​នៃ​ព្រះ   យើង​យំ  យើង​សើច​ជា​មួយ​គ្នា។  យើង​ជួយ​សម្រាល​បន្ទុក​គ្នា​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក។ យើង​អធិស្ឋាន​ឲ្យ ហើយ​លើក​ទឹក​ចិត្ត​គ្នា។ យើង​លើក​ទឹក​ចិត្ត ហើយ​ជួយ​គ្នា​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក ឲ្យ​ងាក​ចេញ​ពី​អំពើ​បាប។ ឱ​ព្រះ​វរ​បិតា…

Read article
ចង់បានភាពល្អឥតខ្ចោះជ្រុលពេក

លោក​បណ្ឌិត ប្រាយអិន ហ្គោលមិន(Brian Goldman) មាន​ការ​ព្យាយាម​ខ្លាំង​ពេក ដើម្បី​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្លួន​ឯង​មាន​ភាព​ល្អ​ឥត​ខ្ចោះ នៅ​ក្នុង​ការ​ព្យា​បាល​អ្នក​ជម្ងឺ​របស់​គាត់។​ ប៉ុន្តែ នៅ​ក្នុង​កម្ម​វិធី​សំភាស​របស់​ទូរទស្សន៍​ក្នុង​ស្រុក​មួយ គាត់​បាន​ទទួល​ស្គាល់​ថា គាត់​បាន​ធ្វើ​ខុស នៅ​ក្នុង​ព្យា​បាល​អ្នក​ជម្ងឺ។ គាត់​បាន​បើក​បង្ហាញ​ឲ្យ​គេ​ដឹង​ថា គាត់​បាន​ព្យា​បាល​ស្រ្តី​ម្នាក់ ក្នុង​បន្ទប់​សង្គ្រោះ​បន្ទាន់ ហើយ​ក៏​បាន​សម្រេច​ចិត្ត​ឲ្យ​គាត់​ចេញ​ពី​ពេទ្យ។ ក្រោយ​មក នៅ​ថ្ងៃ​ដដែល​នោះ មាន​គិលានុប​ដ្ឋា​យិការ​ម្នាក់​បាន​សួរ​គាត់​ថា “តើ​លោក​គ្រូ​នៅ​ចាំ​អ្នក​ជម្ងឺ​ម្នាក់ ដែល​លោក​គ្រូ​បាន​ឲ្យ​ទៅ​ផ្ទះ​ទេ? ឥឡូវ​គាត់​បាន​ត្រឡប់​មក​វិញ​ហើយ”។ អ្នក​ជម្ងឺ​ម្នាក់​នោះ ក៏​បាន​ត្រឡប់​មក​ព្យាបាល​នៅ​មន្ទីរ​ពេទ្យ​វិញ ហើយ​ក៏​បាន​ស្លាប់​។ ការ​នេះ​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​គាត់​តក់​ស្លត់​យ៉ាង​ខ្លាំង។ គាត់​បាន​ព្យាយាម​កាន់​តែ​ខ្លាំង ដើម្បី​ឲ្យ​ខ្លួន​ឯង​មាន​ភាព​ល្អ​ឥត​ខ្ចោះ តែ​ទី​បំផុត​​គាត់​ក៏​បាន​ដឹង​ថា តាម​ពិត គាត់​មិន​អាច​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្លួន​ឯង​មាន​ភាព​ល្អ​ឥត​ខ្ចោះ​បាន​ឡើយ។ ​ ក្នុង​នាម​ជា​គ្រីស្ទ​បរិស័ទ យើង​ប្រហែល​ជា​មាន​ការ​រំពឹង​គិត​ថា ខ្លួន​ឯង​នឹង​មាន​ភាព​ល្អ​ឥត​ខ្ចោះ។ ប៉ុន្តែ ទោះ​បី​ជា​យើង​អាច​រស់​នៅ​ឲ្យ​មាន​ភាព​ល្អ​ឥត​ខ្ចោះ​ក្នុង​កំរិត​ណា​មួយ​ក៏​ដោយ ក៏​ចិត្ត និង​គំនិត​យើង មិន​ដែល​មាន​ភាព​បរិសុទ្ធ​មួយ​រយ​ភាគ​រយ​ឡើយ។ យ៉ាង​ណា​មិញ សាវ័ក​យ៉ូហាន​បាន​បង្រៀន​យើង​ថា “បើ​សិន​ជា​យើង​ថា យើង​គ្មាន​បាប​សោះ នោះ​ឈ្មោះ​ថា​យើង​បញ្ឆោត​ដល់​ខ្លួន ហើយ​សេចក្តី​ពិត​មិន​ស្ថិត​នៅ​ក្នុង​យើង​ទេ”(១យ៉ូហាន ១:៨)។ ដើម្បី​ដោះ​ស្រាយ​បញ្ហា​នេះ យើង​មិន​ត្រូវ​លាក់​បាំង​អំពើ​បាប​របស់​យើង ឬ​ព្យាយាម​កាន់​តែ​ខ្លំាង ដើម្បី​ឲ្យ​បាន​ល្អ​ឥត​ខ្ចោះ​ឡើយ តែ​យើង​ត្រូវ​បោះ​ជំហាន​ចូល ក្នុង​ពន្លឺ​នៃ​សេចក្តី​ពិត​របស់​ព្រះ ហើយ​សារ​ភាព​នៅ​ចំពោះ​ទ្រង់​វិញ។ តែ​បើ​យើង​រាល់​គ្នា​ដើរក្នុង​ពន្លឺ​វិញ…

Read article
អ្វីដែលមិនត្រូវសាងសង់

មាន​ជាង​សំណង់​ពីរ​នាក់​កំពុង​សង់​អគារ​មួយ។ គេ​ក៏​បាន​សួរ​ថា ពួកគេ​កំពុង​សាង​សង់​អ្វី? អ្នក​ទីមួយ​បាន​ឆ្លើយ​ថា គាត់​កំពុង​សង់​យាន្ត​ដ្ឋាន។ រីឯ​អ្នក​ទីពីរ​វិញ គាត់​ប្រាប់​គេ​ថា គាត់​កំពុង​សង់​ព្រះវិហារ​ធំ។ ស្អែក​ឡើង គេ​ឃើញ​មាន​តែ​ជាង​ម្នាក់​ប៉ុណ្ណោះ កំពុង​រៀប​ឥដ្ឋ។ ពេល​គេ​សួរ​គាត់​ថា ជាង​ម្នាក់​ទៀត​បាត់​ទៅ​ណា​ហើយ គាត់​ឆ្លើយ​ថា “អូហ៍ គេ​បាន​ដេញ​គាត់​ចោល​ហើយ។ ព្រោះ​គាត់​ចេះ​តែ​ទទូច​ចង់​សាង​សង់​ព្រះ​វិហារ​ធំ ជា​ជាង​សង់​យាន្ត​ដ្ឋាន”។ មាន​រឿង​មួយ​ទៀត ដែល​បាន​កើត​ឡើង​ស្រដៀង​នឹង​រឿង​នេះ​ផង​ដែរ។ នៅ​ការ​ដ្ឋាន​សាង​សង់​ប៉ម​បាបិល នៅ​សម័យ​បុរាណ មាន​មនុស្ស​មួយ​ក្រុម​បាន​សម្រេច​ចិត្ត​សាង​សង់​ទីក្រុង និង​ប៉ម​មួយ ដែល​នឹង​ខ្ពស់​ដល់​មេឃ ហើយ​បង្រួប​បង្រួម​លោកិយ​របស់​ពួក​គេ(លោកុប្បត្តិ ១១:៤)។ ប៉ុន្តែ ព្រះ​ទ្រង់​មិន​ចង់​ឲ្យ​ពួក​គេ​សម្រេច​ផែន​ការ​ដ៏​ធំរបស់​ខ្លួន ដែល​មាន​ភាព​អាត្មា​និយម ដែល​ផ្អែក​ទៅលើ​គំនិត​ដែល​យល់​ថា ពួក​គេ​នឹង​បានឡើង​ខ្ពស់​ស្មើ​នឹង​ព្រះ       ហើយ​ដោះ​ស្រាយ​បញ្ហា​ទាំង​អស់​នោះឡើយ។ ដូច​នេះ ទ្រង់​ក៏​បាន​យាង​ចុះ​មក​បញ្ឈប់​គម្រោង​របស់​ពួក​គេ ធ្វើ​ឲ្យ​ពួក​គេ​បែក​ខ្ញែក​គ្នា “នៅ​ទូទំាង​ពិភព​លោក” ហើយ​ឲ្យ​ពួក​គេ​មាន​ភាសា​ខុស​ៗ​គ្នា(ខ.៨-៩)។ ព្រះ​ទ្រង់​ជ្រាប​ថា ពួក​គេ​មិន​អាច​ជួយ​ខ្លួន​ឯង​បាន​ឡើយ បាន​ជា​ទ្រង់​សព្វ​ព្រះ​ទ័យ​នឹង​ឲ្យ​ពួក​គេ​ដឹង​ថា ទ្រង់​ជា​ដំណោះ​ស្រាយ​សម្រាប់​បញ្ហា​របស់​ពួក​គេ ហើយ​ទ្រង់​ក៏​បាន​បើក​បង្ហាញ​ផែន​ការ​ទ្រង់ ដល់​ពួក​គេ តាម​រយៈ​លោក​អ័ប្រាហាំ(១២:១-៣)។ តាម​រយៈ​ជំនឿ​របស់​លោក​អ័ប្រាហាំ និង​កូន​ចៅ​ជំនាន់​ក្រោយ​របស់​គាត់ ទ្រង់​បាន​បង្ហាញ​លោកិយ អំពី​របៀប​ស្វែង​រក​ទីក្រុង​ដែល “ព្រះ​ទ្រង់​ជា​អ្នក​រចនា​ប្លង់ និង​ជា​អ្នក​សាង​សង់”(ហេព្រើរ ១១:៨-១០)។ ជំនឿ​របស់​យើង​មិន​រីក​ចម្រើន ដោយ​សារ​ក្តី​ស្រមៃ ឬ​ដំណោះ​ស្រាយ​របស់​យើង​ឡើយ។…

Read article
អាយុមិនមែនជាបញ្ហា

បន្ទាប់​ពី​លោក​ដេវ បូមិន(Dave Bowman) បាន​ធ្វើ​ជាម្ចាស់​គ្លី​និក​ព្យា​បាល​ធ្មេញ និង​បាន​ធ្វើ​ការ​នៅ​ទីនោះ អស់​រយៈ​ពេល​៥០​ឆ្នាំ​មក គាត់​ក៏​បាន​រៀប​គម្រោង​ចូល​និវត្តន៍ ហើយ​រស់​នៅ​តាម​សម្រួល។ ពេល​ដែល​គាត់​មាន​ជម្ងឺ​ទឹក​នោម​ផ្អែម ហើយ​ត្រូវ​វៈ​កាត់​បេះ​ដូង គាត់​ក៏​បាន​សម្រេច​ចិត្ត​ចូល​និវត្តន៍​តែ​ម្តង។ ប៉ុន្តែ ពេល​គាត់​បាន​ទទួល​ពត៌​មាន​ថា មាន​យុវជន​មួយ​ក្រុម ដែល​ជា​ជន​ភាស​ខ្លួន មក​ពី​ប្រទេស​ស៊ូដង់ កំពុង​ត្រូវ​ការ​ជំនួយ គាត់​ក៏​បាន​ធ្វើ​ការ​សម្រេច​ចិត្ត ដែល​នាំ​ឲ្យ​មាន​ការ​ផ្លាស់​ប្តូរ​ដល់​ការ​រស់​នៅ ដល់​យុវ​ជន​ទាំង​នោះ។ គាត់​បាន​ស្ម័គ្រ​ចិត្ត​ផ្តល់​ជំនួយ​ដល់​យុវ​ជន​ទាំង​ប្រាំនាក់។ ពេល​លោក​ដេវ​ស្វែង​យល់​បន្ថែម​ អំពី​យុវ​ជន​ស៊ូដង់​ទាំង​នេះ គាត់​ក៏​បាន​ដឹង​ថា​ ពួក​គេ​មិន​ដែល​ធ្លាប់​បាន​ទៅ​ជួប​គ្រូពេទ្យ ឬ​ទៅ​ពេទ្យ​ធ្មេញ​ឡើយ។ ក្រោយ​មក ថ្ងៃ​មួយ នៅ​ព្រះ​វិហារ មាន​មនុស្ស​ម្នាក់​បាន​លើក​ខ​គម្ពីរ​មួយ ដែល​ចែង​ថា “បើ​អវយវៈ​១​ឈឺ នោះ​ទាំង​អស់​នឹង​ឈឺ​ជា​មួយ​គ្នា បើ​១​បាន​ដំកើង​ឡើង នោះ​ទាំង​អស់​នឹង​បាន​រីករាយ​ជា​មួយ​ដែរ”(១កូរិនថូស ១២:២៦)។ ខ​គម្ពីរ​មួយ​នេះ​បាន​ដក់​ជាប់​ក្នុង​ចិត្ត​គាត់​ជា​និច្ច។ យុវ​ជន​ស៊ូដង់​ទាំង​នេះ ជា​គ្រីស្ទ​បរិស័ទ ដែល​កំពុង​ជួប​ការ​លំបាក ដោយ​សារ​ពួក​គេ​ខ្វះ​ការ​ថែរ​ទាំ​សុខ​ភាព ហើយ​លោក​ដេវ​ក៏​បាន​ដឹង​ថា ព្រះ​កំពុង​ប្រាប់​គាត់​ឲ្យ​ធ្វើ​អ្វី​ម្យ៉ាង ដើម្បី​ជួយ​ពួក​គេ។ តើ​គាត់​ជួយ​ពួក​គេ​ដោយ​របៀប​ណា? ទោះ​ជា​គាត់​មាន​វ័យ​ចាស់ ហើយ​មាន​ខុស​ភាព​មិន​ល្អ​ក៏​ដោយ ក៏​គាត់​នៅ​តែ​ចាប់​ផ្តើម​ស្វែង​រក​ឱកាស​សាង​សង់​មណ្ឌល​សុខ​ភាព​មួយ នៅ​ប្រទេស​ស៊ូដង់។ ព្រះ​ទ្រង់​ក៏​បាន​ប្រមូល​មនុស្ស និង​ធន​ធាន​បន្តិច​ម្តង​ៗ ហើយ​ក្នុង​ឆ្នាំ​២០០៨ ​មន្ទីរ​ពេទ្យ​អនុស្សាវរីយ៍​គ្រីស្ទ​បរិស័ទ​មួយ​កន្លែង បាន​បើក​ទ្វារ​ទទួល​អ្នក​ជម្ងឺ នៅ​ប្រទេស​ស៊ូដង់។…

Read article
ចូរកុំពន្យាពេល

ជាច្រើន​ឆ្នាំ​កន្លង​ទៅ ខ្ញុំ​បាន​ចែក​ចាយ​ដល់​បង​ប្អូន​សាច់​ឆ្ងាយ​ម្នាក់ អំពី​ព្រះ​សង្រ្គោះ​មួយ​អង្គ ដែល​យើង​ម្នាក់​ៗ​ត្រូវ​ការ។ ពេល​គាត់​មក​លេង​ខ្ញុំ កាល​ពី​ពេល​ថ្មី​ៗ​នេះ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​លើក​ទឹក​ចិត្ត​គាត់​ម្តង​ទៀត ឲ្យ​ទទួល​ជឿ​ព្រះ​គ្រីស្ទ។ គាត់​ក៏​បាន​ឆ្លើយ​តប​ភ្លាម​ៗ​ថា គាត់​ចង់​ទទួល​ជឿព្រះយេស៊ូវ ហើយ​ចង់​ទៅ​ព្រះវិហារ តែ​ត្រូវ​រង់​ចាំ​សិន។ គាត់​ថា គាត់​កំពុង​រស់​នៅ​ក្នុង​ចំណោម​មនុស្ស​ដែល​មាន​ជំនឿ​ផ្សេង​ៗ។ បើ​គាត់​មិន​ផ្លាស់​ទីលំ​នៅ​ជា​មុន​សិន​ទេ នោះ​គាត់​មិន​អាច​ជឿ​ព្រះ​យេស៊ូវ​បាន​ទេ។ គាត់​ក៏​បាន​និយាយ​ប្រាប់​ខ្ញុំ អំពី​ការ​ធ្វើ​ទុក្ខ​បៀត​បៀន ការ​សើច​ចម្អក និង​ការ​ទទួល​រង​សំពាធ​ពី​មិត្ត​ភក្តិ ដែល​គាត់​បាន​យក​ជា​សេស ដើម្បី​ពន្យា​ពេល​ការ​សម្រេច​ចិត្ត​ទទួល​ជឿ​ព្រះ។ ការ​ភ័យ​ខ្លាច​របស់​គាត់​មាន​ហេតុ​ផល តែ​ខ្ញុំ​បាន​បញ្ជាក់​គាត់ថា ទោះ​ជា​មាន​អ្វី​កើត​ឡើង​ក៏​ដោយ ព្រះ​ទ្រង់​នឹង​មិន​ដែល​បោះ​បង់​ចោល​គាត់​ឡើយ។ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​លើក​ទឹក​ចិត្ត​គាត់ កុំ​ឲ្យ​ពន្យា​ពេល​ឡើយ តែ​ឲ្យ​ទទួល​ជឿ​ព្រះ ដើម្បី​ទទួល​សេចក្តី​សង្រ្គោះ ការ​ថែ​រក្សា និង​ការពារ​ពី​ទ្រង់។ គាត់​ក៏​ឈប់​ប្រកែក​ទៀត ហើយ​ក៏​បាន​ទទួល​ស្គាល់​ថា គាត់​ត្រូវ​ការ​ការ​អត់​ទោស​បាប​របស់​ព្រះយេស៊ូវ បាន​ជា​គាត់​ទទួល​ទ្រង់​ជា​ព្រះ​អម្ចាស់ និង​ព្រះ​សង្រ្គោះ​ផ្ទាល់​ខ្លួន​តែ​ម្តង។ ពេល​ព្រះ​យេស៊ូវ​ត្រាស​ហៅ​គេ​ឲ្យ​ដើរ​តាម​ទ្រង់ ក៏​មាន​អ្នក​យក​លេស​មិន​ព្រម​ដើរ​តាម​ទ្រង់​ផង​ដែរ ដោយ​ពួក​គេ​សុទ្ធ​តែ​ជាប់​រវល់​តែ​នឹង​ការ​ខ្វល់​ខ្វាយ​នៃ​លោកិយ​នេះ​ប៉ុណ្ណោះ(លូកា ៩:៥៩-៦២)។ ព្រះ​អម្ចាស់​ទ្រង់​ក៏​បាន​ឆ្លើយ​តប​ថា  អ្នក​ណា​ដែល​ដាក់​ដៃ​កាន់​នង្គ័ល ហើយ​ងាក​បែរ​ទៅ​មើល​ក្រោយ អ្នក​នោះ​មិន​គួរ​នឹង​នគរ​ព្រះ​ទេ។ ការ​ឆ្លើយ​តប​នេះ(ខ.៦០-៦២)​ បាន​ជំរុញ​ចិត្ត​យើង កុំ​ឲ្យ​យក​លេស ឬ​លើក​ហេតុ​ផល​មិន​ព្រម​ដើរ​តាម​ទ្រង់​ឡើយ ព្រោះ​វានឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​យើង​បាត់​ឱកាស​ទទួល​ការ​ដែល​សំខាន់​បំផុត​ក្នុង​ជីវិត ដែល​ជា​សេចក្តី​សង្រ្គោះ​ដល់​វិញ្ញាណ​យើង។ តើ​អ្នក​បាន​ឮ​ព្រះ​ទ្រង់​ត្រាស​ហៅ​អ្នក ឲ្យ​ថ្វាយ​ជីវិត​ដាច់​ដល់​ទ្រង់​ឬទេ? ចូរ​កុំ​ពន្យា​ពេល​ឡើយ។  “មើល​ឥឡូវ​នេះ​ជា​វេលា​ដែល​គាប់​ព្រះហឫទ័យ​ទ្រង់ …

Read article
ដើម្បីឲ្យដឹងថាពិតឬអត់

មាន​សត្វ​ពីង​ពាង​ពិស​ដ៏​សាហាវ​មួយ បាន​ផ្លាស់​ទី​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ទឹក​ដី​សហ​រដ្ឋ​អាមេរិក ហើយ​វា​កំពុង​សម្លាប់​មនុស្ស​ម្នា។ នេះ​ជា​ដំណឹង​ដែល​គេ​បាន​ផ្ញើ​មក​ខ្ញុំ និង​អ្នក​ដទៃ​ទៀត ដែល​មាន​ក្នុង​បញ្ជី​ឈ្មោះ​អ៊ីមេល​របស់​ខ្ញុំ។ រឿង​នេះ​ហាក់​ដូច​ជា​គួរ​ឲ្យ​ជឿ ដោយ​សារ​វា​បាន​ប្រើ​ឈ្មោះ​បែប​វិទ្យា​សាស្ត្រ និង​និយាយ​អំពី​ស្ថាន​ភាព​នៃ​ជីវិត​ពិត។ ប៉ុន្តែ ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​ពិនិត្យ​រក​មើល​វា នៅ​ក្នុង​គេហ​ទំព័រ ដែល​គួរ​ឲ្យ​ទុក​ចិត្ត​បាន ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ដឹង​ថា រឿង​នេះ​មិន​ពិត​ទេ គឺ​វា​គ្រាន់​តែ​ជា​ពត៌​មាន​បោកប្រាស់​តាម​អ៊ីន​ធើណិត​ប៉ុណ្ណោះ។ គេ​អាច​ដឹង​ថា ពត៌​មាន​ណា​មួយ​ពិត​ឬ​ក៏​អត់ ដោយ​ផ្ទៀត​ផ្ទាត់​ជា​មួយ​នឹង​ប្រភព​ពត៌​មាន​ដែល​គួរ​ឲ្យ​ទុក​ចិត្ត។ នៅ​សតវត្សរ៍​ទី​១ គ្រីស្ទ​បរិស័ទ​មួយ​ក្រុម ដែល​កំពុង​រស់​នៅ​ក្នុងនគរ​ម៉ាសេដូន មាន​ការ​យល់​ដឹង​អំពី​សារៈ​សំខាន់​នៃ​ការ​បញ្ជាក់ អំពី​សេចក្តី​អ្វី​ដែល​ពួក​គេ​កំពុង​ស្តាប់។   ​ជាក់​ស្តែង ពួក​អ្នក​នៅ​ក្រុងបេរ៉ា “ប្រុង​ប្រៀប​សព្វ​គ្រប់​នឹង​ទទួល​ព្រះបន្ទូល ក៏​ពិចារណា​មើល​គម្ពីរ​រាល់​តែ​ថ្ងៃ ឲ្យ​បាន​ដឹង​ជា​សេចក្តី​ទាំង​នោះ​ត្រូវ​ឬ​មិន​ត្រូវ”(កិច្ចការ ១៧:១១)។ កាល​នោះ ពួក​គេ​កំពុង​ស្តាប់​សាវ័ក​ប៉ុល​ចែក​ចាយ​ព្រះ​បន្ទូល ហើយ​ចង់​ដឹង​ឲ្យ​ច្បាស់​ថា ការ​បង្រៀន​របស់​គាត់ មាន​ភាព​សម​ស្រម​នឹង​ការ​បង្រៀន ក្នុង​ព្រះ​គម្ពីរ​សញ្ញា​ចាស់​ឬ​អត់។ គាត់​ប្រហែល​ជា​កំពុង​ប្រាប់​ពួក​គេ​ថា មាន​ភស្តុ​តាង​ក្នុង​ព្រះ​គម្ពីរ​សញ្ញា​ចាស់ ដែល​បាន​បញ្ជាក់​ថា ព្រះ​មែស៊ី​នឹង​រង​ទុក្ខ ហើយ​សុគត់​ដើម្បី​លោះ​បាប​មនុស្ស។ បាន​ជា​ពួក​គេ​ចាំ​បាច់​ត្រូវ​យក​បទ​គម្ពីរ​សញ្ញា​ចាស់​មក​ផ្ទៀត​ផ្ទាត់ ឲ្យ​ដឹង​ថា ការ​បង្រៀន​របស់​គាត់​ត្រឹម​ត្រូវ​ឬ​អត់។ ពេល​យើង​បាន​ទទួល​ការ​បង្រៀន​ខាង​វិញ្ញាណ​ដែល​រំខាន​ចិត្ត​យើង យើង​ចាំ​បាច់​ត្រូវ​មាន​ការ​ប្រុង​ប្រយ័ត្ន។ យើង​អាច​ពិនិត្យ​មើល​ក្នុង​ព្រះ​គម្ពីរ ដោយ​ខ្លួន​ឯង​បាន ដោយ​ស្តាប់​តាម​ប្រភព​នៃ​ការ​បង្រៀន​ដែល​អាច​ទុក​ចិត្ត​បាន ហើយ​ស្វែង​រក​ប្រាជ្ញា​ពី​ព្រះ​យេស៊ូវ ដ៏​ជា​ព្រះ​អម្ចាស់​នៃ​យើង។-Dave Branon

Read article
កូនក្មេងរៀនដើរ

ពេល​កូន​ខ្ញុំ​រៀន​ដើរ ខ្ញុំ​ត្រូវ​កាន់​ដៃ​នាង ហើយ​នាង​ក៏​បាន​តោង​ម្រាម​ដៃ​ខ្ញុំ​ជាប់ ព្រោះ​នាង​នៅ​មិន​ទាន់​ចេះ​ទប់​ខ្លួន។ នាង​ខ្លាច​រអិល​ដួល តែ​ខ្ញុំ​នៅ​ចាំ​ជួយ​ទប់​នាង ហើយ​មើល​ថែរ​នាង​ផង។ ពេល​នាង​ដើរ​ដោយ​មាន​ជំនួយ​ពី​ខ្ញុំ កែវ​ភ្នែក​របស់​នាង​បាន​បញ្ចេញ​ពន្លឺ​នៃ​ការ​ដឹង​គុណ ការ​សប្បាយ​ចិត្ត និង​សុវត្ថិ​ភាព។ ប៉ុន្តែ ជួន​កាល នាង​យំ ពេល​ខ្ញុំ​​​បណ្តោយ​ឲ្យ​នាង​ដើរ​តាម​ផ្លូវ​ដែល​មាន​គ្រោះ​ថ្នាក់ ដោយ​នាង​មិន​បាន​ដឹង​ទេ​ថា ខ្ញុំ​កំពុង​ការពារ​នាង។ យើង​ច្រើន​តែ​ត្រូវ​ការ​នរណា​ម្នាក់ មើល​ថែរ​យើង ដឹក​នាំ និង​ជួយ​ទប់​យើង​មិន​ឲ្យ​ដួល នៅ​ក្នុង​ការ​ដើរ​ខាង​វិញ្ញាណ គឺ​មិន​ខុស​ពី​កូន​ស្រី​ដ៏​តូច​របស់​ខ្ញុំ​ទេ។ ហើយ​យើង​មាន​ព្រះ​ដ៏​ជា​ព្រះ​វរបិតា​នៃ​យើង នៅ​ចាំ​ជួយ​កូន​ទ្រង់​រៀន​ដើរ ​នាំ​យើង​ដើរ​ម្តង​មួយ​ជំហាន​ៗ កាន់​ដៃ​យើង ហើយ​នាំ​ឲ្យ​យើង​ដើរ​តាម​ផ្លូវ​ដ៏​ត្រឹម​ត្រូវ។ យ៉ាង​ណា​មិញ ស្តេច​ដាវីឌ​ជ្រាប​យ៉ាង​ច្បាស់​ថា ទ្រង់​ត្រូវ​ការ​ព្រះ​មើល​ថែរ​ទ្រង់ ក្នុង​ការ​រស់​នៅ។ ក្នុង​បទ​គម្ពីរ​ទំនុក​ដំកើង ជំពូក១៨ ទ្រង់​បាន​រៀប​រាប់ អំពី​ការ​ដែល​ព្រះ​ទ្រង់​ប្រទាន​ឲ្យ​យើង​មាន​កម្លាំង និង​ការ​នាំ​ផ្លូវ ពេល​យើង​វង្វេង ឬ​ភ័ន្ត​ច្រឡំ(ខ.៣២)។ ទ្រង់​បាន​ទប់​ជើង​យើង​ឲ្យ​នឹង ដូច​ជើង​សត្វ​ក្តាន់ ដែល​អាច​ឡើង​ទៅកន្លែង​ខ្ពស់​ៗ​បាន ដោយ​មិន​រអិល(ខ.៣៣)។ ហើយ​បើ​យើង​រអិល នោះ​ព្រះ​ហស្ត​ទ្រង់ នឹង​ទប់​យើង(ខ.៣៥)។ ទោះ​យើង​ជា​អ្នក​ជឿ​ថ្មី ដែល​ទើប​តែ​រៀន​ដើរ ក្នុង​ជំនឿ ឬ​យើង​បាន​ដើរ​ជា​មួយ​ព្រះ​ ជា​យូរ​មកហើយ​ក្តី យើង​គ្រប់​គ្នា​សុទ្ធ​តែ​ត្រូវ​ការ​ការ​ដឹក​នាំ និង​ព្រះ​ហស្ត​ដ៏​រឹង​មាំ​របស់​ទ្រង់។-Keila Ochoa

Read article
វីរៈបុរសដែលមិនធ្វើឲ្យយើងខកចិត្ត

សៀវភៅ​រឿង​ដែល​ខ្ញុំ​បាន​អាន​កាល​ពី​ពេល​ថ្មី​ៗ​នេះ និយាយ​បែប​ប្រឌិត​អំពី​តួ​អង្គ ក្នុង​បរិបទ​នៃ​ប្រវត្តិ​សាស្រ្ត​អាមេរិក ដែល​ក្នុង​នោះ តួ​អង្គ​ដែល​ជា​អ្នក​ប្រដាប់​ដោយ​កាំ​ភ្លើង មាន​ឈ្មោះ​វីយ៉ាត អៀប(Wyatt Earp) និង​ម្នាក់​ទៀត​ជា​មនុស្ស​ខ្ជិល ឈ្មោះ​ដក់ ហូលីដេ(Doc Holliday)។​ នៅ​ក្នុង​កម្ម​វិធី​សម្ភាស​របស់​វិទ្យុ​ជាតិ​សាធារណៈ អ្នក​និពន្ធ​បាន​មាន​ប្រសាសន៍ អំពី​តួអង្គ​ឈ្មោះ​អៀប​នោះ​ថា “នៅ​ក្នុង​ជីវិត​ពិត លោក​អៀប មិន​បាន​ធ្វើ​អ្វី​ដែល​គួរ​ឲ្យ​កត់​សំគាល់​ទាល់​តែសោះ”។ អស់​រយៈ​ពេល​ជា​ច្រើន​ឆ្នាំ​មក​ហើយ ដែល​ពួក​គេ​បាន​ក្លាយ​ជា​វីវរៈ​បុរស​តែ​នៅ​ក្នុង​សៀវភៅ និង​ខ្សែ​ភាព​យន្ត​ហូលី​វូដ​ប៉ុណ្ណោះ ព្រោះ​កំណត់​ត្រា​ប្រវត្តិ​សាស្ត្រ​មិន​បាន​បង្ហាញ​ថា ពួក​គេ​ជា​វីវរៈ​បុរស​នោះ​ឡើយ។ ប៉ុន្តែ ព្រះ​គម្ពីរ​មិន​មាន​លក្ខណៈ​ប្រឌិត​យ៉ាង​ដូច​នេះ​ទេ។ ព្រះ​គម្ពីរ​បាន​ចែង​អំពី​មនុស្ស​ជា​ច្រើន ដែល​មាន​ចំណុច​ខ្វះ​ខាត ​ច្រើន តែ​បាន​ក្លាយ​ជា​វីវរៈ​បុស​ដ៏​ពិត។ ប៉ុន្តែ​យើង​មិន​ត្រូវ​មើល​រំលង ប្រភព​នៃ​សកម្ម​ភាព​ដ៏​អង់​អាច​របស់​ពួក​គេ​ឡើយ។ ពួក​គេ​បាន​ជឿ​លើ​ព្រះ​អម្ចាស់ ដែល​បាន​ជ្រើស​រើស​មនុស្ស​ដែល​មិន​គ្រប់​លក្ខណ៍ ដើម្បីបំពេញ​គោល​បំណង​ដ៏​គួរ​ឲ្យ​កត់​សំគាល់​របស់​ទ្រង់។ លោក​ម៉ូសេស្ថិត​ក្នុង​ចំណោម​វីរៈបុរស​ដែល​លេច​ធ្លោ​ជាង​គេ ក្នុង​ព្រះ​គម្ពីរ។ យើង​ច្រើន​តែ​ភ្លេច​ថា គាត់​ធ្លាប់​សម្លាប់​មនុស្ស និង​ជា​អ្នក​ដឹក​នាំ​ដែល​មាន​ការ​ស្ទាក់​ស្ទើរ ដែល​ធ្លាប់​ប្រកែក​ជា​មួយ​ព្រះ​ថា “ហេតុ​អ្វី​បាន​ជា​ទ្រង់​ធ្វើ​ទុក្ខ​ដល់​ទូលបង្គំ ជា​អ្នក​បំរើ​ទ្រង់​ដូច្នេះ … គឺ​ទ្រង់​បាន​ផ្ទុក​មនុស្ស​ទាំង​នេះ​ជា​បន្ទុក​លើ​ទូលបង្គំ​វិញ តើ​ទូលបង្គំ​ជា​ឪពុក​នៃ​មនុស្ស​ទាំង​នេះ​ឬ តើ​ទូលបង្គំ​បាន​បង្កើត​គេ​មក​ឬ​អី?”(ជនគណនា ១១:១១-១២)។ ដូច​នេះ​លោក​ម៉ូសេ​ពិត​ជា​មាន​ចំណុច​ខ្វះ​ខាត​ច្រើន​ណាស់! តែ​​ព្រះ​គម្ពីរ​ហេព្រើ​បាន​រំឭក​យើង​ថា “​លោក​ម៉ូសេ​ក៏​ស្មោះត្រង់ នៅ​ក្នុង​ដំណាក់​នៃ​ទ្រង់​ទាំង​មូល​មែន ទុក​ដូច​ជា​អ្នក​បំរើ សំរាប់​ជា​ទី​បន្ទាល់ ពី​ការ​ដែល​ត្រូវ​ថ្លែង​ប្រាប់​មក​តាម​ក្រោយ”(ហេព្រើ ៣:៥)។…

Read article
គោលបំណងនៃសកម្មភាពដដែលៗ

មាន​ពេល​មួយ ខ្ញុំ​បាន​ទៅ​ទស្សនា​នៅ​សារៈមន្ទីរ​របស់​ចក្រ​ភព​អង់​គ្លេស។ ខ្ញុំ​មាន​ការ​ភ្ញាក់​ផ្អើល ពេល​បាន​ឃើញ​នាឡិការ​ដែល​ដំណើរ​ការ​ដោយ​គ្រាប់​ឃ្លី​ដែក​ដែល​រមាល​ចុះ​ឡើង​ៗ ឥត​ឈប់​ឈរ។ គ្រាប់​ឃ្លី​ដែក​នោះ​រមាល​តាម​ចង្អូរ ​នៅ​លើ​បន្ទះ​ដែក​បះ​បើក​មួយ​បន្ទះ រហូត​ទៅប៉ះ​នឹង​គន្លឹះ​នៅ​ចុង​ម្ខាង​ទៀត។ បន្ទះ​ដែក​នោះ​ក៏​បះ​ឡើង នៅ​ចុង​ម្ខាង​ទៀត ធ្វើ​ឲ្យ​គ្រាប់​ឃ្លី​នោះ​រមាល​ធ្លាក់​មក​ខាង​នោះ​វិញ ហើយ​ធ្វើ​ឲ្យ​ទ្រនិច​នាឡិការ​ដើរ​បាន​មួយ​នាទី។ រៀង​រាល់​ឆ្នាំ គ្រាប់​ឃ្លី​ដែក​នោះ បាន​ធ្វើ​ដំណើរ​ចុះ​ឡើង​ៗ​ដដែល​ៗ ចម្ងាយ​សរុប ៤០២៣​គីឡូ​ម៉ែត្រ នៅ​លើ​បន្ទះ​ដែក​នោះ​ដដែល​ៗ មិន​ដែល​បាន​ទៅ​កន្លែង​ណា​ផ្សេងឡើយ។ យើង​ម្នាក់​ៗ​ងាយ​នឹង​មាន​អារម្មណ៍​ថា ជាប់​ខ្លួន​ទៅ​ណា​មិន​រួច ដោយ​សារ​សកម្ម​ភាព​ដដែល​ៗ​ប្រចាំ​ថ្ងៃ ដែល​ហាក់​ដូច​ជា​គ្មាន​អ្វីប្លែក ពេល​ដែល​យើង​មិន​អាច​មើល​ឃើញ​គោល​បំណង​ដែល​ធំ​ជាងនោះ។ សាវ័ក​ប៉ុល​មាន​ចិត្ត​ប្រាថ្នា​ចង់​មាន​ប្រសិទ្ធិ​ភាព​ក្នុង​ការ​ប្រកាស​ដំណឹងល្អ នៃ​ព្រះគ្រីស្ទ។ គាត់​មាន​ប្រសាសន៍​ថា “បាន​ជា​ខ្ញុំ​ខំ​រត់​យ៉ាង​ដូច្នោះ មិន​មែន​បែប​ដូច​ជា​មិន​ស្គាល់​ផ្លូវ​ទេ ខ្ញុំ​ក៏​ខំ​ប្រដាល់​យ៉ាង​ដូច្នោះ​ដែរ មិន​មែន​ដូច​ជា​ដាល់​ខ្យល់​ទេ”(១កូរិនថូស ៩:២៦)។ កិច្ចការ​អ្វី​ក៏​អាច​មាន​ភាព​ច្រំដែល ដូច​ជា​ការ​ធ្វើ​ដំណើរ ការ​អធិ​ប្បាយ​ព្រះ​បន្ទូល ការ​បង្រៀន និង​ជា​ពិសេស គឺ​ការ​នៅ​ជាប់​ក្នុង​ពន្ធ​ធនាគា។​ តែ​សាវ័ក​ប៉ុល​ជឿ​ថា គាត់​អាច​បម្រើ​ព្រះ​គ្រីស្ទ ដែល​ជា​ព្រះ​អម្ចាស់ នៅ​គ្រប់​ស្ថាន​ភាព​ទាំង​អស់។ ការ​ធ្វើ​កិច្ច​ការ​ច្រំ​ដែល​ៗ អាច​នាំ​ឲ្យ​ស្លាប់​បាន​ នៅ​ពេល​ដែល​យើង​មិន​អាច​មើល​ឃើញ​គោលបំណង នៅ​ក្នុង​ការ​ធ្វើ​កិច្ច​ការ​នោះ។ សាវ័ក​ប៉ុល​មាន​ទស្សន​វិស័យ​ដែល​មើល​ឃើញ​គោល​បំណង ​ដោយ​ជម្នះ​កាលៈ​ទេសៈ​ដែល​លំបាក​លំបិន ព្រោះ​គាត់​កំពុង​ស្ថិត​ក្នុង​ការ​រត់​ប្រណាំង​នៃក្តី​ជំនឿ ដែល​ត្រូវ​បន្ត​រហូត​ដល់​ទី។ សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​ព្រះ​យេស៊ូវ​គង់​នៅ ក្នុង​គ្រប់​ផ្នែក​ទាំង​អស់​នៃ​ជីវិត​គាត់ ធ្វើ​ឲ្យ​គាត់​រក​ឃើញ​អត្ថ​ន័យ​នៃ​ជីវិត ទោះ​ជា​ត្រូវធ្វើកិច្ចការដដែលៗក៏ដោយ។ យើងក៏អាចធ្វើដូចគាត់ផងដែរ។-David…

Read article
អំណាចនៃពាក្យសម្តី

លោក​នែលសិន មែនឌែលឡា(Nelson Mandela) បាន​ដឹក​នាំ​ការ​ប្រឆាំង​នឹង​របប​បែង​ចែក​ពូជសាសន៍ នៅ​ប្រទេស​អាហ្វ្រិក​ខាង​ត្បូង ហើយ​ក៏​បាន​ត្រូវ​គេ​ដាក់​គុក ​អស់​រយៈ​ពេល​ជាង​៣​ទសវត្សរ៍។ គាត់​ស្គាល់​ពី​អំណាច​នៃ​ពាក្យ​សម្តី។ ដូច​នេះ​ជា​រឿយ​​ៗ គេ​បាន​ដកស្រង់​ពាក្យ​សម្តី​របស់​គាត់ មក​ប្រើ​ក្នុង​ពេល​បច្ចុប្បន្ន តែ​ពេល​គាត់​កំពុង​ស្ថិត​ក្នុង​មន្ទីរ​ឃុំឃាំង គេ​មិន​អាច​ដក​ស្រង់​ពាក្យ​សម្តី​គាត់​មក​ប្រើ ក្នុង​ប្រទេស​អាហ្វ្រិក​ខាង​ត្បូង ដោយ​សារ​គេ​ខ្លាច​មាន​ទោស​។ បន្ទាប់​ពី​គេ​បាន​ដោះ​លែង​គាត់​បាន ១ទសវត្សរ៍  គាត់​ក៏​បាន​មាន​ប្រសាសន៍​ថា “ខ្ញុំ​មិន​ដែល​មាន​ប្រពៃណីយ​ប្រើ​ពាក្យ​ស្រាល​ៗ​ទេ។ បើ​សិន​ជា​ការ​ជាប់​គុក​២៧​ឆ្នាំ បាន​ធ្វើ​អ្វី​ម្យ៉ាង​ចំពោះ​យើង នោះ​គឺ​វា​ត្រូវ​ប្រើ​ភាព​ស្ងប់​ស្ងាត់​នៃ​ភាព​ឯក​កោ ដើម្បី​ធ្វើ​ឲ្យ​យើង​ដឹង​ថា ពាក្យ​សម្តី​មាន​តម្លៃ​ប៉ុណ្ណា ហើយដឹង​ថា ពាក្យ​សម្តី​ដ៏​ពិត​មាន​ផល​ប៉ះ​ពាល់​យ៉ាង​ណា មក​លើ​ការ​ស្លាប់​រស់​របស់​មនុស្ស”។ ស្តេច​សាឡ៉ូម៉ូន ដែល​បាន​អ្នក​និពន្ធ​ខគម្ពីរ​ភាគ​ច្រើន ក្នុង​ព្រះ​គម្ពីរ​សុភា​សិត  បាន​មាន​បន្ទូល​ជា​ញឹក​ញាប់  អំពី​អំណាច​នៃ​ពាក្យ​សម្តី​។ គឺ​ដូច​ដែល​ទ្រង់​មាន​បន្ទូល​ថា “ទោះ​ទាំង​សេចក្តី​ស្លាប់ ហើយ​នឹង​ជីវិត​ក៏​នៅ​ក្នុង​អំណាច​នៃ​អណ្តាត​ដែរ”(សុភាសិត ១៨:២១)។ ពាក្យ​សម្តី​មាន​អំណាច នាំ​ឲ្យ​មនុស្ស​ទទួល​ផល​វិជ្ជ​មាន ក៏​ដូច​ជា​អវិជ្ជ​មាន(ខ.២០)។ ពាក្យ​សម្តី​មាន​អំណាច​ផ្តល់​ឲ្យ​នូវ​ជីវិត តាម​រយៈ​ការ​លើក​ទឹក​ចិត្ត និង​ភាព​ស្មោះត្រង់ ឬ​វាយ​ប្រហារ និង​សម្លាប់ តាម​រយៈ​ការ​កុហក់ និង​និយាយ​ដើម។ តើ​ធ្វើ​ដូច​ម្តេច ឲ្យ​យើង​អាច​ប្រើ​ពាក្យ​សម្តី​ល្អ​ៗ ដែល​នាំ​មក​នូវ​លទ្ធ​ផល​វិជ្ជ​មាន? មាន​វិធី​តែ​មួយ​គត់ គឺ​យើង​ត្រូវ​រក្សា ឬ​ការពារ​ចិត្ត​យើង : ​គឺ​ដូច​មាន​សេចក្តី​ចែង​ថា “ចូរ​រក្សា​ចិត្ត…

Read article