You are here:
ខ្ញុំជាអ្នកច្នៃបង្កើតវាមក

លោក​វីឡាត អេសបូយល(Willard S. Boyle) ជា​អ្នក​ដែល​បាន​ទ​ទួល​ពាន​រង្វាន់​ណូបែល​សន្តិ​ភាព ក្នុង​ផ្នែក​រូប​វិទ្យា និង​បាន​ចូល​រួម ក្នុ​ងកា​រ​ឆ្នៃ​​បង្កើត “ភ្នែក​អេឡិច​ត្រូនិក” ដែល​គេ​បាន​ប្រើក្នុ​ងកា​មី​​រ៉ា​ឌីជី​ធល និង​កែវ​យឺត​អាវ​កាស​ហាប់​ប៊ល​(Hubble)។ មាន​ពេល​មួយ គាត់​បាន​ទៅផ្សា​ ដើម្បី​រ​ក​មើល​កាមី​រ៉ា​ឌីជីធល​ថ្មី​មួយ​គ្រឿង ហើយ​ក៏បា​នទៅ​មើ​លនៅ​ហា​ង​មួយ នៅ​ក្រុង​ហាលី​ហ្វាក(Halifax) ខេត្ត​ណូវា ស្កូធា(Nova Scotia) ប្រទេស​កាណាដា។ បុរស​ដែល​ជា​ភ្នា​ក់ងា​រ​លក់​ បាន​ព្យា​យាម​ពន្យល់ ភាព​សាំញ៉ាំ​នៃកាមីរ៉ា​ដល់​លោក​បូយល តែ​លោក​បូយល​បាន​ឲ្យ​ឈប់​ពន្យល់​វិញ ព្រោះ​គាត់​មាន​អារម្មណ៍​ថា វា​ហាក់​ដូច​ជា​សាំ​ញ៉ាំពេ​ក​សម្រាប់​គាត់។ បន្ទាប់​មក លោក​បូយល​ក៏​បាន​និយាយ​ត្រង់​ៗ ទៅ​កាន់​បុរ​ស​នោះតែ​​ម្តង​ថា “អ្ន​ក​មិន​ចាំ​បា​ច់​ពន្យល់​ខ្ញុំ​ទេ ព្រោះ​ខ្ញុំ​ជា​អ្នក​ឆ្នៃ​បង្កើត​វា​មក”។ បន្ទាប់​ពី​ព្រះ​បាន​អនុញ្ញាត​ឲ្យសាតាំង​ល្បងល​លោក​យ៉ូប ដោយ​ដក​យក​ក្រុ​មគ្រួ​សារ សុខ​ភាព និង​ទ្រព្យ​សម្បត្តិ​ចេញ​ពី​គាត់​ហើយ(យ៉ូប ១-២) លោក​យ៉ូប​ក៏​បាន​ទួញសោ​ក ចំពោះ​ថ្ងៃ​កំណើត​របស់​គាត់(ជំពូក៣)។ ក្នុង​ជំពូក​បន្ទាប់ លោក​យ៉ូប​ក៏​បាន​ទូល​សួរ​ព្រះ ថា​ហេ​តុ​អ្វី​បាន​ជាទ្រ​ង់​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​គាត់ ទទួល​រង​នូវ​ការ​ឈឺ​ចាប់​ដ៏​ខ្លាំ​ងយ៉ា​ង​នេះ។ បន្ទាប់​មក ព្រះ​ទ្រង់​ក៏​បាន​មាន​បន្ទូល​រំឭក​គា​ត់ ដោយ​ផ្ទាល់​ថា ទ្រង់ “បាន​ច្នៃ​បង្កើត” ជីវិត ហើយ​បាន​បង្កើត​ពិភព​លោក(ជំពូក ៣៨-៤១)។ ទ្រង់​បាន​ឲ្យគា​ត់គិត​ឡើង​វិញ អំពី​អ្វីដែ​លគា​ត់​បាន​និយាយ​មុន​នោះ។ ព្រះ​ទ្រង់​ក៏​បាន​បង្ហាញ​ឲ្យ​លោក​យ៉ូប​ដឹងថា​ គាត់​មាន​ភាព​ល្ងង់​ខ្លៅប៉ុ​ណ្ណា ដោយ​នាំ​ឲ្យ​គាត់​ពិចារណា​អំពី​អំណាច​គ្រប់​គ្រង​របស់​ទ្រង់…

Read article
ក្នុ​ង​ចំណោម​មនុស្ស​ដែលមាន​ប្រាជ្ញា

ខ្ញុំធ្លាប់​បម្រើ​ព្រះ នៅ​ក្នុង​ក្រុម​ប្រឹក្សាពួ​កចា​ស់​ទុំ នៃ​ព្រះ​វិហារ​មួយ នៅ​រដ្ឋ​កា​លីហ្វូ​ញ៉ា។ លោក​បប់ ស្ម៊ីត(Bob Smith) គឺជា​ចា​ស់ទុំម្នាក់​​ ដែល​មាន​អាយុ​ច្រើ​ន​ជា​ង​គេ ក្នុងចំ​ណោម​ភាគ​ច្រើន​នៃ​ពួ​កចា​ស់ទុំ​ ​ហើយ​ជា​ញឹ​កញា​ប់ គាត់​បាន​ដាស់​តឿ​ន​យើង ឲ្យ​ងា​ក​មក​រ​ក​ព្រះ​បន្ទូ​ល​ព្រះ ដើម្បី​ទទួល​ការ​ដឹ​ក​នាំ​ពី​ទ្រង់។ មាន​ពេល​មួយ យើង​បាន​ពិភាក្សា​គ្នា​ អំពី​ការខ្វះ​​ខាត​អ្នក​ដឹក​នាំ នៅ​ក្នុង​ពួក​ជំនុំ ហើយ​បាន​ចំណាយ​ពេល​យ៉ាងតិច​មួយ​ម៉ោង ដើម្បី​និយាយ​គ្នា​អំពី​បញ្ហា​ពាក់​ព័ន្ធ​ផ្សេង​ៗ​។ តែ លោក​បប់​មិន​បាន​មាន​យោបល់​អ្វី​ទេ នៅពេលនោះ។ ទី​​បំផុត គាត់​ក៏​បាន​មាន​ប្រសាសន៍​យ៉ាង​សុភាព​ថា “បង​ប្អួន​អើយ យើង​បាន​ភ្លេច​ហើយ​ថា ព្រះ​យេស៊ូវ​ទ្រង់​មានដំណោះ​ស្រាយ​សម្រាប់​បញ្ហា​នៃកា​រ​ដឹក​នាំរ​បស់​យើង។ មុន​ពេល​យើង​ធ្វើ​អ្វី​មួយ ជា​ដំបូង យើង​ត្រូវ​សូម​ឲ្យ​ព្រះ​អម្ចាស់នៃ​ចម្រូត …ចាត់​អ្នក​ច្រូត​មក”(លូកា ១០:២)។ ពេល​នោះ យើង​ក៏បាន​បន្ទាប​ខ្លួន ហើយ​ចំណាយ​ពេល​អធិស្ឋាន សូម​ឲ្យ​ព្រះ​អម្ចាស់​រើស​តាំង​អ្នក​ច្រូត ហើយ​ចាត់​ពួ​ក​គេឲ្យ​ទៅ​វាល​ចម្រូត។ យ៉ាង​ណា​មិញ លោក​ស៊ី អេស លូវីស(C.S.Lewis) បាន​មា​នប្រ​សាសន៍​ថា “វិធី​សាស្រ្ត​ល្អបំផុត​មួយ​ទៀត ដើម្បី​ក្លាយ​ជា​មនុស្ស​មាន​ប្រាជ្ញា គឺ​យើង​ត្រូវ​រ​ស់នៅ ក្នុង​ចំណោម​អ្នក​ដែល​មាន​ប្រាជ្ញា”។ គឺ​ដូច​ដែល​បទ​គម្ពី​រ​សុភា​សិត ១:៥ បាន​ចែង​ថា “អ្នក​​ណា​ដែល​មាន​យោបល់​ នឹងបានទទួល​សេចក្តី​ទូន្មាន​មាំទាំ”។ ប្រសាសន៍​របស់​លោក​បប់ គឺ​គ្រាន់​តែ​ជា​ឧទាហរ​ណ៍​មួយ ក្នុង​ចំណោម​ឧទាហរណ៍​ដែល​លើក​ឡើង​…

Read article
ផ្លូវនៃទឹកភ្នែក

មាន​សោក​នាដ​កម្ម ដ៏​ធ្ងន់​ធ្ងរ​មួយ​បាន​កើត​ឡើង ក្នុង​ប្រវត្តិសា​ស្រ្តនៃ​ស​ហរដ្ឋ​អាមេរិក ពេល​ដែល​​កុល​សម្ព័ន្ធ​​ដើម​របស់​អាមេរិក​រាប់​ពាន់​នាក់ ត្រូវ​បាន​រដ្ឋា​ភិបាល​អាមេ​រិក​បង្ខំ​ឲ្យ​ចាក​ចេ​ញ​ពីទី​លំ​នៅក្នុង​​ដើម​​សតវត្សរ៍​​​ទី១៩។ កាលពី​មុន ពួក​កុល​សម្ព័ន្ធដើមរ​បស់​អា​មេរិក​ទាំង​នោះ បាន​ចុះសន្ធិ​ស​ញ្ញា និង​បាន​ជួយ​ធ្វើ​ស​ង្គ្រាម​ជាមួ​យ​ពួកជ​ន​ជាតិ​ស្បែកស​រ ដែល​កំពុ​ងមា​ន​ចំនួ​ន​ប្រជា​ជន​កើន​ឡើង​យ៉ាងឆាប់​រហ័ស ប៉ុន្តែ ក្រោយ​មក ពួក​គេ​បែ​រ​ជាត្រូ​វ​ពួក​ស្បែក​សរ​បណ្តេញ​ចេញ​ពី​ទឹក​ដី​បុព្វបុ​រស​រប​ស់ពួ​ក​គេទៅ​វិ​ញ។ ក្នុង​រដូវ​រងា នៃ​ឆ្នាំ១​៨៣៨​ គេ​បាន​បង្ខំពួក​កុល​សម្ព័ន្ធ ចេរូគី(Cherokee)​ រាប់​ពាន់​នាក់ ឲ្យ​ដើរ​ជា​ក្រុម ក្នុង​​​ដំណើរ​ដ៏សាហាវ​ព្រៃ​ផ្សៃ ដែល​មាន​ចម្ងាយ​ជាង​ ១៦០០ គីឡូម៉ែត្រ ឆ្ពោះ​ទៅទិ​សខាង​លិច ដែល​ក្រោយ​មក គេ​ក៏​បាន​ហៅព្រឹត្តិ​ការណ៍​នេះថា​ “ផ្លូវនៃ​ទឹ​ក​ភ្នែក”។ អំពើ​​អយុត្តិ​ធម៌​នេះ បាន​​បណ្តាល​​ឲ្យ​មនុស្ស​រាប់​ពា​ន់​នាក់​បាត់​ប​ង់​ជីវិត ដែល​ក្នុង​ចំណោម​នោះ មាន​ពួក​​គេ​ជា​ច្រើន​នា​ក់​មាន​សម្លៀក​បំពាក់ ស្បែក​ជើង ឬ​ស្បៀង​អាហារ​តែ​បន្តិ​ច​បន្តួច ឬ​ពុំ​មាន​ទាល់​តែ​សោះ សម្រា​ប់​កា​រ​ធ្វើដំ​ណើរ​ក្នុងរដូវរងារ​ដ៏វេទនា​ដូច​នោះ​។ ពិភព​លោក​យើង​សព្វ​ថ្ងៃ​ នៅ​តែ​បន្ត​មាន​ពេញ​ទៅ​ដោយ ភាព​អយុត្តិធម៌ ទុក្ខ​វេទនា និង​ការ​ជាច្រើ​ន​ទៀត ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​យើង​ឈឺ​ក្បា​ល។ ហើយ​មាន​ម​នុស្ស​ជា​ច្រើ​ន បា​​នមា​នអា​រម្មណ៍​ថា ​ជីវិត​របស់​ខ្លួន​ប្រៀបបា​ននឹ​ង​ការ​ធ្វើ​ដំ​ណើរ​តាម​ផ្លូ​វ​នៃ​ទឹក​ភ្នែក គឺ​ទឹក​ភ្នែ​ក​ដែល​ស្រក់​ ដោយ​គ្មាន​នរណា​ដឹង ហើយ​ការ​សោក​សង្រេង​ដែល​គ្មាន​ការ​កម្សាន្ត​ចិត្ត។ ប៉ុន្តែ​ សូម​ចាំថា​ ព្រះ​អ​ម្ចាស់​នៃ​យើងទ្រ​ង់​ទត​ឃើញយើង​ស្រក់​ទឹ​កភ្នែ​ក ហើយ​សព្វ​ព្រះ​ទ័យ​នឹង​កម្សាន្ត​ចិត្ត​ដែល​នឿយ​ព្រួយ​របស់​យើង​(២កូរិនថូស ១:៣-៥)។ ទ្រង់​ក៏​បាន​ប្រកាស​អំ​ពីសេ​ច​ក្តី​សង្ឃឹម សម្រាប់​ពេល​អនាគត ដែល​នឹ​ងមិ​ន​ប្រឡាក់​ដោយ​អំ​ពើ​បាប…

Read article
ការក្បត់ខាងផ្លូវអារម្មណ៍

ពីរ​បី​ឆ្នាំ​មុន ខ្ញុំ​បាន​អាន​បទ​គ​ម្ពី​រ​ម៉ាថាយ ជំពូក២៦ ជា​មួយ​មិត្ត​ភ័ក្រ​ម្នាក់ ដែល​បទ​គម្ពី​រ​នេះ​និយា​យអំ​ពី​ព្រះយេស៊ូវ ក្នុង​សួន​ច្បារ​គែត​សេម៉ា​នី។ ខណៈ​ពេល​យើង​កំពុង​អាន គាត់​ក៏​បាន​និ​យាយ​ប្រាប់​ខ្ញុំថា​ បើ​​គាត់​បាន​ទៅ​សួ​ន​ច្បារគៃត​សេម៉ានី​ជាមួ​យ​ព្រះយេ​ស៊ូវ នោះ​គាត់​ច្បា​ស់​ជា​​នៅ​​ចាំយាម​ជា​មួយ​ទ្រង់។​​ គាត់​នឹង​មិន​ដេ​កល​ក់​ជា​ដាច់​ខាត! គាត់ក៏​និយាយ​ទាំង​ឈឺ​ចិត្ត​ថា​ “ហេតុ​អ្វី​បាន​ជា​ពួ​ក​សាវ័ក​នៅ​តែ​ដេកល​ក់ បន្ទាប់​​ពី​​​បាន​ឮ​ព្រះ​យេស៊ូវ​​មាន​បន្ទូល​ថា ទ្រង់កំពុង​មានចិ​ត្តព្រួ​យជា​ព​ន់ពេក ស្ទើរ​តែនឹ​ង​ស្លាប់​ទៅ​ហើយនោះ? តាម​ពិត ពេល​នោះទ្រ​ង់​កំពុង​តែទ​ទូចដល់​​ពួក​គេហើ​យ”(ខ.៣៨)។ បន្ទាប់​មក ខ្ញុំ​ក៏​បាន​គិត​អំពី​ការ​លំបាក ដែល​ក្រុម​គ្រួសារ​របស់​យើង​ម្នាក់​ៗ​បាន​ជួប​ប្រទះ ពេល​ដែល​យើង​កំពុង​ជាប់​រវល់​នឹង​ការ​ងា​រ​ជា​ច្រើន​ម៉ោង បាន​ជា​ខ្ញុំ​​​សួរ​គាត់​ថា “តើ​មាន​ពេល​ប៉ុន្មាន​ដង​ហើយ​ ដែល​កូន​ៗរ​បស់​យើង បាន​ខំ​រក​មើលយើ​ង ក្នុង​ចំណោម​ហ្វូង​មនុស្ស ពេល​សាលា​រៀន​មាន​ពិធី​​អ្វី​មួយ ដោយ​​សង្ឃឹ​​ម​​​ថា​​ នឹង​ឃើញ​យើង​នៅ​ទីនោះ​ដែ​រ? ​តើ​កូ​នៗ​រ​បស់​យើ​ង​ប្រ​ឈម​មុខ​នឹង​បញ្ហា​តែ​ម្នាក់​ឯង ដោយសារ​យើង​កំពុង​នៅ​ឆ្ងាយ ឬ​មាន​ការ​ជាប់​រវ​ល់​ឬ? ក្រុម​គ្រួសារ ​និង​មិត្ត​ភ័ក្រ​របស់​យើង​ កំ​ពុង​ត្រូវ​ការ​ការ​យក​ចិត្ត​ទុក​ដា​ក់​ពី​យើង​ដោយ​ផ្ទាល់។ សូម្បី​តែ​ព្រះ​យេស៊ូវ ទ្រង់​ក៏​បាន​ប្រាប់​ពួ​ក​សិស្សទ្រ​ង់ ​ឲ្យ​នៅ​ចាំ​យាម ហើយ​អធិស្ឋា​ន​​​ជា​មួយ​ទ្រ​ង់​ផ​ង​ដែរ”(មើល ខ.៤០-៤៥)។ ការ​ព្យាយា​ម​ថ្លឹង​ថ្លែង​សេចក្តី​ត្រូវ​ការ​ផ្ទាល់​ខ្លួ​ន ជាមួ​យ​នឹង​សេច​ក្តីត្រូ​វ​ការ​របស់​អ្នក​ដែល​យើង​ស្រឡាញ់​និង​បម្រើ គឺ​មិន​មែន​ជា​កា​រងា​យ​ទេ ប៉ុន្តែ បើ​យើង​មិ​ន​បាន​ថ្លឹ​ងថ្លែ​ង​ទេ​ នោះ​មាន​ន័យថា​ យើង​កំពុ​ងតែ​មា​ន​ការ​ក្បត់​ខា​ង​ផ្លូវអា​រម្ម​ណ៍ហើយ។ ពេលដែល​​យើង​គិ​ត​អំពី​ពួក​សាវ័​ក​ដែល​បានធ្វើ​ឲ្យ​​ព្រះ​យេស៊ូវ​ខក​ព្រះទ័​យ នៅ​ក្នុង​សួន​ច្បា សូមយើ​ង​ពិចារ​ណា​ផង​ដែរ អំ​ពី​របៀ​ប​ដែល​យើង​អាច​បង្ហា​ញ​ការ​យក​ចិត្ត​ទុ​កដា​ក់ ចំពោះ​អ្នក​ជា​ទី​ស្រលាញ់ និង​គិត​ពី​ប្រយោជន៍​រប​ស់​ពួក​​គេនៅថ្ងៃនេះ​។ ឱ​ព្រះអ​ម្ចា​ស់អើ​យ…

Read article
ទៅតាមផ្លូវមួយណា?

ការ​សួរ​រក​ផ្លូវ មិន​មែន​ជា​អ្វីដែ​លខ្ញុំ​ចូ​លចិ​ត្ត​ធ្វើនោះ​ឡើយ ។ ពេល​ខ្ញុំ​វង្វេង​ផ្លូវ ខ្ញុំ​តែ​ង​តែ​គិត​ថា បើ​សិន​ជា​ខ្ញុំ​ខំបន្ត​រក​ផ្លូវដោ​យ​ខ្លួន​ឯង​ឲ្យ​យូរ​បន្តិច​ទៅ នោះ​ខ្ញុំ​នឹង​រក​ឃើញផ្លូវ​ជា​មិន​ខាន​ទេ។ ប៉ុន្តែ ភរិយា​របស់​ខ្ញុំ​គឺ ម៉ាតេ(Martie) តែង​តែ​ឆាប់​សួរ​រក​ផ្លូ​វ ហើយ​យល់ថា​ ខ្ញុំ​មិន​ព្រម​ទទួលស្គា​ល់ថា ខ្លួន​ឯង​មិន​អាច​​រកផ្លូវ​ធ្វើ​ដំណើរ​ឃើញ​នោះ​ឡើយ។ នៅ​ទី​បំផុត នាង​ជា​មនុស្ស​ដែល​ឆ្លាត​ជាង​ខ្ញុំ ព្រោះ​នាង​អាច​រក​ផ្លូវ​ទៅ​ធ្វើ​ដំណើរ​បាន​យ៉ាង​ឆាប់​រហ័ស ដោយគ្មានការព្រួយបារម្ភ​អ្វី​ឡើយ ខណៈ​ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​នៅ​តែ​មិន​អាច​រក​ផ្លូវ​ឃើញ​ដោយ​ខ្លួន​ឯង។​ ការ​គិត​ថា ខ្លួន​ឯ​ងជា​មនុ​ស្ស ដែល​ឆ្លា​តល្ម​មនឹ​ង​អាច​ត្រួសត្រាយ​ផ្លូវ​ដោយខ្លួន​ឯងបាន​ គឺ​ប្រាស​ចាក​នឹង​ការដាស់​តឿន​របស់​ព្រះគ​ម្ពីរ ដែល​បាន​ចែង​ថា “មាន​ផ្លូវ​មួយ​ដែល​មើល​ទៅ​ដូច​ជា​ត្រឹម​ត្រូវ​ល្អ ដល់​មនុស្ស តែ​ចុង​បំផុត​នៃ​ផ្លូវ​នោះ គឺ​ជា​សេចក្តី​ស្លាប់”(សុភាសិត ១៦:២៥)។ ពេល​យើង​ទៅ​ដល់​ផ្លូវ​បំបែក ក្នុង​ដំណើរ​នៃ​ជីវិត យើង​ចាំបា​ច់ត្រូ​វ​ឈប់​សិន ដើម្បី​ទូល​សូម​ឲ្យ​ព្រះ​អម្ចាស់​បង្ហាញ​ផ្លូវ​ដល់យើង “ដ្បិត​​អស់​ទាំង​ផ្លូវ​របស់​ព្រះយេហូវ៉ា​សុទ្ធ​តែ​ទៀង​ត្រង់”(ហូសេ ១៤:៩)។ ជីវិត​មនុស្ស​គឺ​ជា​ការ​ធ្វើដំ​ណើរ ដែល​ត្រូវ​មាន​ទិ​សដៅ​។ ជា​ការ​ចាំ​បា​ច់​ខ្លាំង​ណាស់ ដែល​យើង​ត្រូវ​​អនុញ្ញាត​​ឲ្យ​​ព្រះ​​ដឹក​​នាំ​ជី​វិ​ត​​យើង ឆ្ពោះទៅ​រ​ក​​ទំនាក់​ទំ​នង​​ដ៏​​​មាន​ពរ និង​សុខ​សាន្ត ទៅ​រក​​កា​រសម្តែងចេ​ញនូ​វ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់ និង​ការ​បម្រើដ៏​មា​នន័​យ ទៅរក​កា​រពិ​សោធន៍​​ជា​មួ​យ​ព្រះ និង​ទៅរ​កគោ​លដៅ​សំ​ខាន់​ៗ​ជា​ច្រើន​ទៀត។ ការ​សុំ​ឲ្យ​ព្រះបង្ហាញ​ទិស​ដៅដ​ល់យើ​ង គឺ​មិន​គ្រាន់​តែ​ជាគំ​និត​ល្អប៉ុ​ណ្ណោះទេ​ តែ​ថែម​ទាំង​មាន​សារៈ​សំខាន់​ណាស់។ “ចូរ​​ទី​​ពឹង​ដល់​ព្រះយេហូវ៉ា​ឲ្យ​អស់​អំពី​ចិត្ត … នោះ​ទ្រង់​នឹង​ដំរង់​អស់​ទាំង​ផ្លូវ​ច្រក​របស់​ឯង”(សុភាសិត ៣:៥-៦)។—Joe Stowell

Read article
ដោយសារសេចក្តីស្រឡាញ់

ឆ្នាំ​មុន ខ្ញុំ​បាន​ទទួល​​អំណោយ​ថ្ងៃ​បុណ្យ​ណូអែល​ដ៏​ស្រស់ស្អាត ដែល​មាន​ដូច​ជា ខោជើ​ង​វែង​សម្រាប់​ជិះ​ស្គី ខ្សែ​ដៃ និង​ឧបករណ៍​​​អានសៀវ​ភៅអេ​ឡិច​ត្រូនិ​ច។ តែ​អំ​ណោយ​ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំមា​នអំ​ណរ​បំផុត គឺ​អំណោយ​នៃ​ពេល​វេលា ដែល​បាន​ចំណាយ ក្នុង​សកម្ម​ភាព​ដែល​មាន​ដូចជា ការ​លេង​​ជា​មួយចៅៗ​រ​បស់​ប​ង​ប្អូន​ខ្ញុំ ដែល​មក​ពី​រដ្ឋ​ផ្សេង ការនាំ​ក្មួ​យស្រី និង​ប្តីរ​បស់​នាង ព្រម​ទាំង​កូន​ស្រីដែលមា​នអា​យុ១៨​ឆ្នាំរបស់​ពួក​គេ ទៅចូ​ល​រួម​កម្ម​វិធី​បុណ្យណូ​អែល​នៅ​ព្រះវិហារ​ ​ការ​ទៅ​សួរសុ​ខ​ទុក្ខ​អ្នក​ធ្លា​ប់​ធ្វើកា​រ​ជា​មួយ​គ្នា ដែល​បាន​ចូល​និវត្តន៍ និង​ភរិយា​របស់​គាត់ ដែល​កំពុង​មាន​បញ្ហា​សុខ​ភាព ហើយការ​​អ​ប​អរ​រដូវ​កាល​នៃ​បុណ្យ​ណូអែល ជា​មួ​យ​មិត្ត​ភ័ក្រដែល​បាន​រាប់​អាន​គ្នា តាំង​ពី​យូរ ព្រមទាំង​ការអានរឿង​បុណ្យ​ណូ​អែល ជា​មួយ​មនុស្ស​ជា​ទី​ស្រ​ឡាញ់។ ទាំង​នេះសុ​ទ្ធ​តែ​ជា​អំណោយដ៏​ពិ​សេស​ៗ ដោយ​សារ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​ដែល​មា​ន​ចំពោះ​គ្នា​ទៅវិ​ញ​ទៅ​មក។ ​ព្រះ​វ​រ​បិតាទ្រង់​​បាន​​ប្រ​ទាន​អំណោយមួ​យ ​ដ​ល់​លោកិយ​នេះ កាល​ពី​ជាង​ពី​ពាន់​ឆ្នាំ​មុន ដោយ​សារ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​របស់​ទ្រ​ង់។ អំណោយ​នោះ​ជា​អង្គ​ព្រះ​យេស៊ូវ ដែល​ទ្រង់​បាន​ប្រសូត្រ រួ​ចរុំ​​​នឹង​សំពត់​ផ្តេក​​ក្នុង​​ស្នូក(លូកា ២:៧)។ អ្នក​គង្វាលក៏​​បាន​ដឹង​ថា ទ្រង់​ជា​អំណោយ​ដ៏​អស្ចារ្យ ដោយ​សារ​ពួ​កទេ​វតា​បាន​ប្រកាស​​ប្រា​ប់ពួ​កគេ​ អំពី​ការ​ប្រសូត្រ​របស់​ទ្រង់ ​ពេលដែលពួកគេ​កំពុង​នៅក្នុង​ទី​វាល នៅ​ពេល​​​​កណ្តាល​​អាធ្រាត(ខ.៨-១៤)។ ពួក​គេ​បាន​ប្រញាប់​ទៅ​មើលទ្រង់ ហើយ​ក៏​ទៅ​រ៉ាយ​រ៉ាប់​ប្រាប់​អ្នក​ដទៃ​ទៀ​ត ឲ្យ​បាន​ដឹង​អំពី​អំណោយ​ដ៏​អស្ចារ្យ​នេះ​ដែរ(ខ.១៦-១៧)។ ប៉ុន្តែ ក្រោយ​មក មាន​មនុស្ស​ជា​ច្រើន​បា​ន​បដិសេធ​ទ្រង់ ហើយ​ទ្រង់​ក៏​បាន​សុគត​លើ​ឈើឆ្កា​ង ដើម្បី​លោះ​បាប​យើង រួច​ត្រូ​វគេ​ប​ញ្ចុះក្នុ​ងផ្នូ​រ។ តែបីថ្ងៃ​​ក្រោយ​មក ទ្រ​ង់បា​ន​មាន​ព្រះជន្មឡើងវិញ ទ្រង់យាង​​បាន​ចេញ​ពីផ្នូ​រ ហើយ​បាន​ប្រទានសេចក្តី​សង្រ្គោះដ​ល់​អស់​អ្នក​ដែល​ទទួល​ទ្រង់​។ ទូល​បង្គំសូម​អ​រព្រះ​គុ​ណ​ទ្រង់…

Read article
ទៅ! ទៅ!

ពេលខ្ញុំ​កំពុង​ឈប់​នៅ​ត្រង់​ចំណុច​ភ្លើង​ស្តុប ខ្ញុំ​បាន​ឃើញ​រថយន្ត​មួយ​គ្រឿង ដែល​កំពុង​ឈប់​នៅ​ម្ខាងផ្លូវ​ទៀត កំពុង​​ស្ទាក់​ស្ទើរ​មិន​ហ៊ាន​បើក​ទៅ​មុខ ខណៈ​ពេល​​ដែល​ភ្លឿងស​ញ្ញា​ចរា​ចរណ៍ បាន​ប្តូរ​ទៅ​ជា​ពណ៌​បៃ​តង​ហើយ​នោះ។ បន្ទាប់​មក ស្រាប់​តែ​មាន​សម្លេង​ស្រែក​គំហក​ដាក់​គាត់​ថា “ទៅ! ទៅ! ឆាប់​ឡើង ម៉េច មិន​ទៅ!”។ អ្នក​បើក​បររូប​នោះ ហាក់​ដូច​ជា​មាន​ការ​ភ័យ​ខ្លាច ដោយ​សារ​សម្លេង​គំហក​ទាំង​កំហឹង​នោះ ហើយ​គាត់​ហាក់​ដូច​ជា​មាន​ការ​ភ័ន្ត​ភំាំង​បន្តិច ដោយ​មិន​ដឹង​ថា សម្លេង​នោះ​បាន​ចេញ​ម​ក​ពី​ណាទេ​។ ក្រោយម​ក ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ឃើញ​ឡាន​មួយ ដែល​ឈប់​នៅពី​ក្រោយ​គាត់ មាន​មេ​ក្រូ​មួយ ដែល​​​សម្រាប់ស្រែក​គំហក​ដាក់​អ្នក​បើក​បរ​ដទៃ​ទៀត! ទី​បំផុត អ្នក​បើក​បរ​ដែល​មាន​ការ​ស្ទាក់​ស្ទើរ​នោះ ក៏​បាន​តាំងអា​រម្មណ៍ ហើយ​បើក​ឡាន​ទៅ​មុខ។ ខ្ញុំ​មាន​ការ​ភ្ញាក់​ផ្អើល​យ៉ាង​ខ្លាំង ពេ​ល​ឃើញ​អ្នក​បើក​បរ​ដែល​មាន​កំហឹង​នោះ មាន​ការ​ទ្រ​គោះបោះ​បោ​ក ដោយ​គ្មាន​ការ​អត់​ធ្មត់​យ៉ាង​ដូច​នោះ។ ជួន​កាល មាន​អ្នក​ខ្លះយ​ល់ថា​ ព្រះក៏​មាន​លក្ខណៈ​ដូច​នេះផ​ង​ដែរ គឺ​មាន​ព្រះ​ទ័យ​ក្តៅក្រហាយ មិន​ចេះអ​ត់ធ្ម​ត់ ហើយ​បាន​ត្រៀម​ខ្លួន​ស្រែក​គំហក​ដាក់​ពួក​គេ​ តាម​រយៈ​ម​ហាស​ម្លេង​នៃ​ស្ថាន​ដ៏​ខ្ពស់។ ពួក​គេខ្លា​ចព្រះ​តា​មចា​ប់កំ​ហុស​របស់​ពួក​គេ ហើយ​ដាក់​ទោស​ពួក​គេ ឲ្យ​តែ​ពួក​គេ​បាន​ធ្វើ​អ្វី​មួយ​ខុស។ តាម​ពិត ទោះ​បី​ជាយើ​ងបា​ន​ដើរ​ផ្លូវ​ខុស​យ៉ាង​ណាក៏​ដោយ​ ក៏​ព្រះទ្រង់​នៅ​តែប្រ​ព្រឹត្ត​ចំពោះយើង​រាល់​គ្នា ដែល​ជា​កូន​របស់​ទ្រង់ ដោ​យ​ព្រះទ័​យ​អត់​ធ្មត់ និង​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​ជា​និច្ច។ ត្រង់​​ចំណុច​នេះ សាវ័ក​ប៉ុល​ក៏​ចង់​ឲ្យ​ពួក​ជំនុំនៅ​ក្រុង​ថែស្សាឡូ​និច មាន​ការ​យល់​ដឹង​ដូច​នេះ ​ ហើយ​អធិ​ស្ឋាន​ដល់​ព្រះ បានជាគាត់ប្រាប់ពួក​គេ​ថា “សូម​ឲ្យ​ព្រះអម្ចាស់​ដំរង់​ចិត្ត​អ្នក​រាល់​គ្នា…

Read article
គ្រាន់តែជាក្មេង

បន្ទាប់​ពី​បាន​បញ្ចប់​ការ​សិក្សា​ នៅឯ​វិ​ទ្យាល័យ លោក​ដារែល ប្លីហ្សាត(Darrell Blizzard) បាន​ចាក​ចេញ​ពីម​ណ្ឌល​កុមា​រ​កំព្រា ដែល​ជា​កន្លែ​ងដែល​ខ្លួន​បាន​ធំ​ធាត់​ ដើម្បី​ទៅ​ចូល​បម្រើ ក្នុង​ជួរ​ទ័ព​អាកាសរ​បស់​សហ​រដ្ឋ​អា​មេរិក​នៅ​សម័យ​សង្គ្រាម​។ ពេល​ដែល​សង្គ្រាម​លោក​លើក​ទី​២ឈាន​ចូល​ដល់​ដំណាក់​កាលធ្ង​ន់​ធ្ងរ មិ​នយូ​រ​ប៉ុន្មាន គេ​ក៏​បាន​ឲ្យគាត់​ទទួ​លប​ន្ទុក ដែល​តាម​ធម្មតា ជា​ភា​រៈកិច្ច​របស់​មនុស្ស​ ដែល​មាន​វ័យចំ​ណាស់​ជាង​គាត់ និង​មាន​បទ​ពិសោធន៍​ច្រើន​ជាង​។ នៅឆ្នាំ​ប​ន្ទាប់ គាត់​ក៏​បាន​និយាយ​ទៅ​កាន់​អ្នក​យក​ពត៌មា​ន​ថា​ ការ​ភ្ជួរ​ដី​ដោយ​ប្រើសត្វ​លា​ម្តង​បួន ឲ្យ​​អូសនង្គ័​ល គឺ​ជា​ការ​ភ្ជួរ​ដី​ដ៏​ពិបាក​បំផុត​ដែល​ខ្ញុំមិ​ន​ធ្លាប់​ជួប​ពី​មុន តែ​ការ​បើក​បរ​យន្ត​ហោះ B-17 មាន​ការ​ពិបា​កជា​ង​នោះ​ទៅ​ទៀត ព្រោះ “យើង​រា​ល់គ្នា​ គ្រាន់តែ​ជា​​ក្មេង ដែល​បើក​យន្ត​ហោះ​នោះ​ប៉ុណ្ណោះ”។ យ៉ាង​ណាមិ​ញ ព្រះ​គម្ពី​របា​ន​ចែង​អំពី​មនុស្ស​ជា​ច្រើន ដែល​បាន​ដើរ​តាម​ព្រះ​ ដោយ​ចិត្ត​ក្លាហាន ក្នុង​កាល​ដែល​ខ្លួននៅ​មាន​វ័យ​ក្មេ​ងនៅ​ឡើ​យ។ ពេល​ដែល​អ្នក​ដឹក​នាំ​ខាង​វិញ្ញាណកំពុង​មាន​បញ្ហាពុ​ក​រលួយ “​សាំយូអែល ជា​ក្មេង​តូច​នោះ ក៏​តែង​ពាក់​អេផូឌ​ធ្វើ​ពី​សំពត់​ខ្លូតទេស ដើម្បី​សំរេច​ការងារ​នៅ​ចំពោះ​ព្រះយេហូវ៉ា”(១សាំយ៉ូអែល ២:១៨) ចំណែក​ឯដា​វី​ឌវិ​ញ គាត់​បាន​ទៅ​តតាំង​នឹង​កូលីយ៉ាត ទោះ​បី​ជា​ស្តេចសូ​ល​មាន​បន្ទូល​ថា “ឯង​នឹង​ចេញ​ទៅ​តយុទ្ធ​នឹង​សាសន៍​ភីលីស្ទីន​នោះ​មិន​បាន​ទេ ដ្បិត​ឯង​នៅ​ក្មេង​ណាស់”(១៧:៣៣) ម្យ៉ាង​វិញ​ទៀ​ត នាង​ម៉ារា ដែល​ជាមាតា​នៃ​ព្រះ​យេស៊ូវ នា​ង​ក៏មា​ន​វ័យ​ក្មេង​ដែរ ពេល​ដែល​ទេវតា​​មក​ប្រាប់​ថា នាង​នឹង​ប្រសូត្រ​បាន​ព្រះ​រាជ​បុត្រា​នៃ​ព្រះ។ នាង​បាន​ឆ្លើយ​តប​ទៅកា​រប្រ​កាស រ​បស់​ទេវតា ដោយ​ពាក្យ​ថា ​“សូម​​ឲ្យ​​បា​ន​សម្រេច​​ដូច​ពាក្យ​លោក​ចុះ”(លូកា ១:៣៨)។…

Read article
ការលើកទឹកចិត្ត ដែលគេ​មិននឹកស្មានដល់

តើ​អ្នក​កំពុង​ស្វែង​រក ការ​លើក​ទឹក​ចិត្ត​ឬ? តើ​អ្នក​ត្រូវ​ការ​កម្លាំង​ជា​បន្ថែម នៅ​ថ្ងៃ​នេះ​​ទេ បន្ទាប់​ពី​បាន​ទទួល​ដំណឹង​អាក្រក់​ហើយ​នោះ? បទ​ទំនុក​ដំកើង ដែល​ស្តេច​ដាវីឌ​ទ្រង់​បាន​និពន្ធ អាច​លើក​វិញ្ញាណ​រ​បស់​អ្នក​ឡើង តាម​របៀប​ដែល​អ្នក​មិន​នឹក​ស្មាន​ដល់ តាម​រយៈ​ពាក្យ​ពេចន៍ ដែល​យើង​ច្រើន​តែ​គិត​ថា​ ជា​ពាក្យ​អវិជ្ជ​មាន​នោះ។ ពេល​យើង​អាន​បទគម្ពីរ​​ទំនុក​ដំកើង ជំពូក១៩ យើង​សង្កេត​ឃើញ​ថា ព្រះ​អម្ចាស់​បាន​បក​ស្រាយ​យ៉ាង​ច្បាស់ អំពី​“ក្បួន​ច្បាប់​” ឬ​ខ្នាត​គំរូ​សម្រា​ប់កា​រ​រស់​នៅ ដែលអា​ច​នាំ​មក​នូវ​លទ្ធ​ផល​ជាវិ​ជ្ជ​មាន។ អ្នក​ខ្លះមិ​ន​បាន​យល់​ថា នេះ​ជា​ការ​លើក​ទឹក​ចិត្ត​ឡើ​យ ព្រោះពួ​ក​គេ​យល់​ថា ខ្នាត​គំរូ​ដែល​ព្រះ​ប្រទាន មាន​ភាព​តឹង​រឹង​ពេក ជា​ហេតុ​ធ្វើ​ឲ្យ​ពួ​ក​គេ​បា​​ត់ប​ង់​សុភ​មង្គល​។ នៅ​ក្នុង​ការ​បក​ស្រាយ​អំពី​ខ្នាតគំ​រូ​រប​ស់ព្រះ​ អ្នក​និពន្ធ​ទំនុក​ដំកើ​ង​បាន​ប្រើ​ពាក្យ​ដូ​ច​ជា “​ក្រឹត្យ​វិន័យ​​រ​បស់​​ព្រះយេហូវ៉ា”(ខ.៧)​“សេចក្តី​​បន្ទាល់​”(ខ.៧) “សេចក្តី​​បញ្ញត្ត​”(ខ.៨)​ “ក្រឹត្យក្រម”(ខ.៨) “សេចក្តី​កោតខ្លាច​ដល់​ព្រះយេហូវ៉ា”(ខ.៩) “​ខ​ច្បាប់​របស់​ព្រះយេហូវ៉ា​”(ខ.៩)។ មាន​មនុស្ស​ជា​​ច្រើនមា​នកា​រភ័​យ​ខ្លាច ពេល​បាន​ឮ​ពាក្យ​ទាំង​អស់​នេះ បាន​ជា​ពួក​គេខំ​ជៀ​សវា​ង ឬ​បដិសេធ​ខ្នាត​គំរូ​របស់​ព្រះ។ ប៉ុន្តែ សូម​កត់​សំគា​ល់ថា ​ចំពោះ​អ្នក​ណា​ដែល​មា​នចិ​ត្តជឿ​ និង​ស្តាប់​បង្គាប់​ព្រះ ខ្នាត​គំរូ​ទាំង​អស់​នេះ​ នឹង​នាំ​ឲ្យអ្ន​កនោះ​ទ​ទួល​បាន​​នូវ​ការ​ផ្លាស់​ប្រែនៃ​វិ​ញ្ញាណ ប្រាជ្ញា សេចក្តី​អំណរ​ក្នុង​ចិត្ត ភាពប​រិសុទ្ធ​នៃ​ជីវិត ភ្នែក​ដែល​ភ្លឺច្បា​ស់ ការ​អត់​ធ្មត់ សេចក្តីពិ​ត និង​សេចក្តី​សុច​រិត​(ខ.៧-៩)។ ទាំង​នេះ​សុទ្ធតែ​ជាកា​រលើ​កទឹ​​កចិ​ត្ត​ដ៏​អស្ចារ្យ​ដល់​យើង​រាល់​គ្នា។ ហេតុ​នេះហើ​យ​បាន​ជា​ស្តេច​ដាវី​ឌ បាន​មាន​បន្ទូល​ថា ក្រឹត្យ​វិន័យ​ដែល​ព្រះប្រ​ទាន “គួរ​​ច​ង់​បាន​​លើស​​ជា​ង​មាស អើ…

Read article
ជញ្ជាំង និងព្រះពរ

តើព្រះ​យេស៊ូវ​បាន​ទត​ឃើញ​អ្វី ពេល​ទ្រង់​ទត​មើល​ទៅ​ស្ត្រី​ដែ​ល​នៅមា​ត់អ​ណ្តូង ក្នុង​បទ​គម្ពីរ​យ៉ូហាន ជំពូក៤? កាល​នោះ ​ទ្រង់​បាន​ឃើញ​មនុ​ស្ស​ម្នាក់ ដែល​ចង់​បាន​ការ​​ទទួល​ស្គាល់​ពី​អ្នក​ដទៃ និង​មាន​ចិត្ត​ស្រេក​ឃ្លាន​ចង់​ទទួល​សេច​ក្តីស្រឡាញ់​ពី​អ្នក​ដទៃ។ ជាង​នេះ​ទៅទៀ​ត ទ្រង់​បាន​ទត​ឃើ​ញ​មនុស្ស​ម្នាក់ ដែលកំពុង​ត្រូវ​ការរបស់​ម្យ៉ាង ដែល​មាន​តែ​ទ្រង់​ទេ​ ដែល​អាចបំពេញ​ឲ្យបា​ន គឺការ​​ត្រូវការ​ចិត្ត​ថ្មី។ ពេ​ល​នោះពួ​ក​សិស្ស​របស់​ទ្រង់ បាន​ទៅ​ទិញ​អាហារ នៅ​ឯ​ក្រុង​ទាំង​អស់​គ្នា តែ​នោះមិ​នមែ​ន​ជា​រឿង​ចៃដន្យ​ទេ។ បើ​ពួក​គេបា​ន​នៅ​ទីនោះ​ជា​មួយ​ទ្រង់​ដែរ ពួក​គេ​មុខ​ជា​ព្យា​យាម​ទូលសូម​​ព្រះយេ​ស៊ូវ មិ​ន​ឲ្យ​ទៅ​មាន​បន្ទូល​ជា​មួយ​នឹង​មនុស្ស​ម្នា​ក់​នោះ ដែល​ជា​ស្រ្តី​សាសន៍​សាម៉ារី ហើយ​ជា​មនុស្ស​ដែល​មាន​កេរ្តិ៍​ឈ្មោះ​​អាក្រក់។ ទោះ​បី​ជា​យ៉ាង​ណា​ក៏​ដោយ ព្រះ​យេស៊ូវ​មិន​មែ​ន​ជា​អ្នក​ធ្វើតាម​ទំនៀ​ម​របស់​មនុស្ស​ទេ ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ ទ្រង់​បាន​ប្រើ​ពេល​នោះ​ជា​ឱ​កាស ដើម្បី​ប្រទានព​រ​​ឲ្យ​នា​ង​មាន​​“ទឹ​ក​ដ៏រ​ស់”​(យ៉ូហាន ៤:១០)។ ក្នុង​ការ​​សន្ទ​​នា​មួយលើ​កនោះ​ ទ្រង់បា​ន​​ផ្តួល​រំលំ​ជញ្ជាំង​នៃ​ជម្លោះ​ដែល​មា​នតាំ​ង​​ពីរ​ដើ​ម ជញ្ជាំង​នៃ​ភាព​លម្អៀង​នៃ​សិទ្ធិ​បុរ​ស​ស្រ្តី និង​ជញ្ជាំង​នៃ​​ការរើសអើង​ពូជ​សាសន៍។ ហើយ​ស្ត្រី​ម្នាក់​នេះ​ក៏​បាន​ក្លាយ​ជា​ជន​ជាតិ​សាម៉ារី​ទី​មួយ ក្នុង​ចំណោម​ជន​ជាតិ​សាម៉ារី​ជា​ច្រើន​ទៀត ដែល​បាន​ប្រកាស​ថា ព្រះ​យេស៊ូ​វ​ជាព្រះ​មែ​ស៊ី(ខ.៣៩-៤២)។ ពេល​នាង​ទៅ​ប្រាប់​អ្នក​ដទៃ​ទៀ​តថា នាង​បាន​ជួប​បុរស​ម្នាក់ ដែល​បាន​ដឹង​អំពី “ការ​គ្រប់​យ៉ាង​ដែល​នាង​បានប្រ​ព្រឹត្ត” នោះ​នាង​ក៏​កំពុ​ងតែអ​នុវត្ត​តាម​គោល​ការណ៍​នៃ “ការ​សាប​ព្រោះ និង​ការ​ទទួល​ផល” ដែ​ល​ព្រះ​យេស៊ូវ​បាន​បង្រៀន​ពួក​សិស្ស​ទ្រង់​ផង​ដែរ​(យ៉ូហាន​ ៤:៣៥-៣៨)។ ថ្ងៃ​នោះ មាន​មនុស្ស​ជា​ច្រើន​បាន​ទទួល​ជឿទ្រ​ង់ ហើយ​ក្រោយ​មកទៀត​ សាវ័ក​ភីលីព ពេត្រុស យ៉ូហាន និង​អ្នកដ​ទៃទៀ​ត ក៏​​​បានទៅ​ផ្សាយ​ដំណឹង​ល្អ នៅស្រុក​សាម៉ារី…

Read article