មានការជំរុញចិត្តឲ្យផ្សាយដំណឹងល្អ (សៀវភៅនំម៉ាណាប្រចាំថ្ងៃ)
កិច្ចការ ២០:១៧-២៤ ដ្បិតខ្ញុំគ្មានសេចក្តីខ្មាស ចំពោះដំណឹងល្អនៃព្រះគ្រីស្ទទេ ពីព្រោះជាព្រះចេស្តានៃព្រះ សំរាប់នឹងជួយសង្គ្រោះដល់អស់អ្នកណាដែលជឿ គឺដល់ទាំងសាសន៍យូដាជាដើម និងសាសន៍ក្រេកផង។ រ៉ូម ១:១៦ “តើអ្នកដឹងទេថា ព្រះយេស៊ូវស្រឡាញ់អ្នក។ ព្រះអង្គពិតជាស្រឡាញ់អ្នកណាស់”។ នេះជាពាក្យសម្តីចុងក្រោយ របស់លោកចន ដានីយ៉ែល(John Daniels)។ បន្ទាប់ពីគាត់បានឲ្យលុយខ្លះ ដល់បុរសម្នាក់ជាជនអនាថាម្នាក់ គាត់ក៏បាននិយាយលាគ្នា ដោយពាក្យពេចន៍នេះ ហើយប៉ុន្មានវិនាទីក្រោយមក មានឡានមួយបានបុកគាត់ បណ្តាលឲ្យគាត់បាត់បង់ជីវិតភ្លាមៗ។ នៅក្នុងក្រដាសកម្មវិធីបុណ្យសពរបស់លោកចន មានអត្ថបទខ្លីមួយដែលមានខ្លឹមសារយ៉ាងដូចនេះថា “លោកចន ចង់ស្វែងរកវិធីឈោងចាប់មនុស្សឲ្យកាន់តែច្រើន ដូចនេះ នៅពេលរសៀលថ្ងៃអាទិត្យ គាត់បានព្យាយាមជួយយកអសារបុរសម្នាក់។ ព្រះអម្ចាស់ក៏បានប្រទានមធ្យោបាយមួយ ដើម្បីឲ្យគាត់ឈោងចាប់ពិភពលោក។ នៅថ្ងៃនោះ ប៉ុស្តិ៍ទូរទស្សន៍ជាច្រើនបានចាក់ផ្សាយដំណឹងអំពីអំពើសប្បុរសធម៌ និងរបៀបដែលគាត់ចែកចាយអំពីសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះយេស៊ូវដល់ជនអនាថា។ ដំណឹងនេះក៏បានឮទៅដល់ញាតិមិត្ត ក្រុមគ្រួសារ និងមនុស្សជាច្រើនទៀត នៅទូទាំងប្រទេស”។ ទោះលោកចន ដានីយ៉ែល មិនមែនជាគ្រូអធិប្បាយក៏ដោយ គាត់ទទួលបានការបណ្តាលចិត្តឲ្យនិយាយប្រាប់អ្នកដទៃ អំពីព្រះយេស៊ូវ។ សាវ័កប៉ុលក៏បានទទួលការបណ្តាលចិត្តផងដែរ។ ក្នុងបទគម្ពីរកិច្ចការ ជំពូក២០ គាត់បានបង្ហាញអំពីភាពឆេះឆួលរបស់គាត់ នៅក្នុងការផ្សាយដំណឹងល្អ ដោយនិយាយពាក្យផ្តាំផ្ញើដល់អ្នកដឹកនាំពួកជំនុំនៅទីក្រុងអេភេសូរថា “ខ្ញុំក៏មិនរាប់ជីវិតនេះ ទុកជារបស់វិសេសដល់ខ្ញុំដែរ ឲ្យតែខ្ញុំបានបង្ហើយការរត់ប្រណាំងរបស់ខ្ញុំ ដោយអំណរចុះ…
Read article
