ការក្រឡេកមកក្រោយ
លោកចច ម៉ាដេសិន(George Matheson) គឺជាអ្នកនិពន្ធដែលមានឈ្មោះល្បី ដោយសារបទទំនុកបរិសុទ្ធ ដែលមានចំណងជើងថា “ឱសេចក្តីស្រឡាញ់ ដែលនឹងមិនបោះបង់ខ្ញុំចោលឡើយ”។ គាត់ក៏បាននិពន្ធទំនុកមួយបទទៀត ដែលមានចំណងជើងថា “ព្រះពរដែលគេមិនអើពើរ” ដែលនៅក្នុងនោះ គាត់បានងាកបែរមកក្រោយមើល “ផ្លូវដែលបានហួសទៅហើយ”។ គឺដោយសារការងាកបែរមកក្រោយនេះហើយ ដែលបានធ្វើឲ្យគាត់អាចមើលដឹងថា ព្រះវរបិតារបស់គាត់ដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌ បានដឹកនាំគាត់ចាប់តាំងពីដើមផ្លូវរៀងមក។ ព្រះទ្រង់បានរៀបចំផ្លូវសម្រាប់យើងរាល់គ្នា គឺ “ផ្លូវ” សម្រាប់ឲ្យយើងរត់ប្រណាំង(កិច្ចការ ២០:២៤ ២ធីម៉ូថេ ៤:៧)។ ផ្លូវរបស់យើងត្រូវបានគូសវាសកំណត់ទុកជាមុន នៅក្នុងនគរស្ថានសួគ៌ ហើយមានប្រភពក្នុងបំណងព្រះទ័យព្រះ ដែលគ្រប់គ្រងលើទាំងអស់។ ប៉ុន្តែ យើងមិនត្រូវធ្វើការសម្រេចចិត្ត តាមតែការនឹកឃើញរបស់យើងឡើយ។ យើងធ្វើការសម្រេចចិត្តជារៀងរាល់ថ្ងៃ គឺមានទាំងការសម្រេចចិត្តធំ និងការសម្រេចចិត្តតូច ដែលក្នុងនោះមានការសម្រេចចិត្តខ្លះអាចនាំឲ្យជីវិតរបស់យើងមានការកែប្រែ។ យើងពិបាកយល់អំពីអាថ៌កំបាំងនៃទំនាក់ទំនង រវាងអំណាចគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះ និងការសម្រេចចិត្តរបស់មនុស្ស តែទន្ទឹមនឹងនោះ យើងអាចសួរថា “តើធ្វើដូចម្តេចឲ្យយើងអាចស្គាល់ផ្លូវដែលត្រូវរត់ប្រណាំងនោះ?” សព្វថ្ងៃនេះ ខ្ញុំអាចរកឃើញចម្លើយចំពោះសំណួរនេះ កាន់តែច្បាស់លាស់ ស្របពេលដែលខ្ញុំកាន់តែមានវ័យចាស់ និងមានអតីតកាលកាន់តែច្រើន សម្រាប់ក្រឡេចមកមើលឡើងវិញ។ ពេលខ្ញុំក្រឡេកមកមើលអតីតកាល ខ្ញុំក៏បានដឹងថា ព្រះបាននាំផ្លូវខ្ញុំតាំងពីដើមផ្លូវរៀងមក។ ខ្ញុំពិតជាអាចនិយាយបានថា “ព្រះទ្រង់បានធ្វើជាអ្នកគង្វាលរបស់ខ្ញុំ អស់មួយជីវិតខ្ញុំ រហូតមកដល់ថ្ងៃនេះ”(លោកុប្បត្តិ…
Read article